🔹 یک راز سقوط نوکران؛ دویست میلیون تومان که پولی نیست ! صادقانه باید گفت یکی از سخت ترین کارها دسترسی به بیت المال و اموال عمومی و البته عدم مصرف شخصی و گروهی از آن است. مهم است نوکر (مسئول دولتی و غیر از آن) راه تخلف اقتصادی برایش باز باشد و خودداری کند. یکی از انواع توجیهات در این زمینه که قاعده های اخلاقی را زیر پا میگذارد و له میکند تقسیم ضرر است. در گذشته و در مدل های کوچک تعاملاتی و اقتصادی، نوکران اگر به اموال مردم و بیت المال دست درازی میکردند به لحاظ کوچک بودن جامعه ذینفع، کمتر کسی می‌توانست از حجم بزرگ ضرر برای آن جامعه کوچک چشم‌پوشی کند. مثلا اگر کسی از حق‌آبه زمین کناری‌اش فقط روزی چند دقیقه برای آبیاری زمین‌های خودش برمی‌داشت، قطعا کاهش محصول و خسارت بزرگی به دیگران وارد کرده بود. در اینچنین جامعه کوچکی انواع تربیت اخلاقی هم ساده تر بود. فرهنگ اعتماد ساز با مشکلات پیچیده ای مواجه نمی‌شد. اما امروز اگر کسی دویست میلیون به ناحق یا حتی به شکلی قانونی، حق و حسابی از بیت المال دریافت کند، در حالی که اخلاقا اجازه دریافت آن را نداشته است، میزان ضرر مستقیم برای دیگران به چشم نمی‌آید چرا که این رقم برای هر فرد جمعیت مثلا ۵۰۰ هزار نفری یک شهر، اصلا به چشم نمی‌آید. یعنی به هر نفر چیزی حدود ۴۰۰ تومان خسارت وارد شده است. پس محدودیت اخلاقی هم در این میان نادیده گرفته می‌شود. اگر اخلاق نتواند مانع ویژه‌خواری شود، نوکران مردم موانع قانونی را با لطایف الحیل رفع می‌کنند. حالا بیایید رقم را بالاتر ببریم و برسیم به رقم‌های میلیاردی. در یک شهر ۵۰۰ هزار نفری اگر هر کسی ده هزار تومان از سرانه اش از دست بدهد، پنج میلیارد از دست رفته است و ممکن است به جیب یک جریان یا گروه واریز شود. باز هم سرانه به نظر زیادی نیست. هست؟ اخلاق و محدودیت های اخلاقی با همین جمله ها توجیه رفع، خلع می‌شوند. این جاست که نقش رسانه آشکار می‌شود. اگر شفافیت بر مدیریت اموال عمومی حاکم شود و رسانه های یک شهر و همه مردم در یک اتاق شیشه ای شاهد رفتار نوکرانشان باشند، فکر میکنید چند نفر جرأت میکنند دست از پا خطا کنند؟ حالا فکر میکنید چرا شفافیت در امور مالی شهرها طرفدار ندارد؟ آیا مردم و رسانه ها مطالبه گر شفافیت نیستند؟ مردم از وعده شفافیت استقبال می‌کنند. میزان رأی به این شعار را مشاهده کرده ایم. از امروز به شفافیت بیشتر فکر کنید. به اینکه چطور نوکران مردم باید وادار به ایجاد شفافیت شوند که اگر اینطور نشود در هیچ کجای جهان، قانون و اخلاق و مجازات و تنبیه و وجدان و هر چیز دیگری راه را بر تعدی نوکران نمی‌بندد. #تحلیل #فساد_ستیزی #شفافیت #رانت 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

روز شوراهای شهرداری مبارک ! ما شنیده و خوانده‌ایم زمان انقلاب قرار شد مردم عهده‌دار زندگی‌شان شوند. بلافاصله نهضت‌ها شروع شدند. نهضت سوادآموزی، نهضت جهاد سازندگی، نهضت بسیج دفاعی و کلی نهضت ریز و درشتی دیگر که همه را امیدوار کرد. مردم با شور و شوق وارد عمل شدند. اما این دیر نپایید. بوروکراسی و اداره مآبی که کمی کمرنگ شده بود، بعد از جنگ، کم کم دوباره سایه‌اش را روی جهاد و اقدامات و نیروهای جهادی انداخت. نمود بارز آن هم در افت و خیزها و تغییر نامها بود. مقاومت‌های پراکنده‌ای هم می‌شد اما نتیجه بخش نبود. شوراها تشکیل شدند. قرار بود دوباره در قالب این شوراها امور به مردم برگردد. دو دوره اول این مشارکت در فضای آن روزها چشمگیر شد و بعد. بعد کم‌کم با تغییر بافت نامزدها و اوضاع اجتماعی سیاسی شهرها و گسترش رسانه‌ها و در مواقعی وفور ثروت و دارایی شهرها، کم‌کم ساختمان شوراها که روزی محل رفت و آمد همه مردم بود، حصارمند شد و اعضای شورا که با رای مردم انتخاب می‌شدند، سهم جریان های سیاسی در شهرها شدند. این واقعیت تلخ است که وقتی نماینده‌ای رای خود را از مردم نگیرد، خود را پاسخگوی موکلان خود نمی‌بیند. هنوز هستند نمایندگانی در پارلمان شهری شهرها، که همچنان سعی در حفظ این نهاد اجتماعی دارند؛ اما نمی‌توان این واقعیت را پنهان کرد که شورای شهرها دیگر آن کیفیت گذشته را ندارند. اگر روزی مردم، در نبود دسترسی به نمایندگان مجلس، برای حل بسیاری از مسائل و مشکلاتشان به شورای شهر مراجعه می‌کردند، از وقتی شورای شهر، تبدیل به شورای شهرداری شد، دیگر از این نهاد هم چشم امید بریده‌اند انگار! من نمیدانم راه حل چیست یا شاید آنقدر ابعاد کوچک و بزرگ دارد که باید از سیاستگذاری تا اجرا، اصلاحات جدی اتفاق بیفتد؛ اما آنچه می‌دانم این است که پس موج‌های دستگیری اعضای شوراهای شهر در برخی از شهرهای بزرگ و برخی برخوردهای عجیب و غریب با مطالبات مردم، باید اعتماد سازی دوباره اتفاق بیفتد. راه آن هم شاید این است که اعضای شوراهای شهر، از پشت حصار و باروی ساختمانشان و از پشت گزارش دهی‌ها و گزارش سازی‌های متکثرشان در فضای مجازی و غیرواقعی، دوباره به میان مردم برگردند. «نماینده بدون دفتر» که هر روز در محله‌ای و محدوده‌ای زانو به زانوی مردم بنشیند، نمود بارزی است از آنچه مردم منتظر دیدار آنند. اصلا تابحال فکر کرده‌اید شورای شهر چه نیازی به دفتر و دستک دارد وقتی قرار است همه شهر را نمایندگی کند؟ وکیل باید به دیدار موکل برود نه آنکه بنشیند و ولی‌نعمت خود را در پس صف‌ها و نوبت‌ها منتظر دیدار نگاه دارد! #نماینده_بدون_دفتر #شورای_شهر #ایران #مشارکت #تحلیل_کوتاه 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

❌ هشدار به همه نوکرانِ مردم کت و شلوار گران قیمت، لباس نوکری نیست به قلم رضا رضوی از سری یادداشت های «گفتمان نوکری» ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. اگر این را قبول کنیم باید به دنبال آن این موضوع را هم بپذیریم که هر لباسی برای کاری مناسب است. یعنی شما اگر به یک مراسم میهمانی دعوت بشوید خودبه‌خود یا تحت تاثیر فرهنگ حاکم به دنبال مناسب‌ترین لباس‌هایتان می‌گردید. حالا اگر برای یک کار کشاورزی دعوت بشوید قطعا با کت‌وشلوار به محل قرار برای این کار که احتمالا یک روستاست مراجعه نمی‌کنید. ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. یعنی نظام حاکم بر پوشش در یک سیستم حکمرانی هم حکایت‌هایی از محتوای آن سیستم می تواند داشته باشد. اگر فرهنگ حاکم بر یک سیستم حاکمیتی، افراد اثرگذار در آن سامانه را، اعم از کارکنان خرد و کلان، به سمت لباسهای خاص ببرد و مثلا کت‌وشلوارهای اتوکشیده و گران قیمت و خاص را به تن کارکنانش کند، به نحوی که از دیگر مردم به طور ویژه جدا شوند، عملاً شاید به طور غیر عمد «نوکران مردم» را تافته جدا بافته کرده است بدون آنکه شاید در این کار عمدی داشته باشد. ➕ در خطبه 209 نهج‌البلاغه از امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام جمله‌ای بس شگفت هست که مرا به نوشتن این متن رساند و ایشان می فرماید: « خدا بر پيشوايان دادگر واجب فرموده خود را با مردم ناتوان برابر نهند تا مستمندى تنگدست را به هيجان نيارند و به طغيان واندارند.» ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. این روایت نقل شده به وضوح، صراحت و تاکید نشان میدهد، مدیران و مسئولان جامعه اسلامی اگر به باور اصیل نوکر مردم مسلمان بودن، ایمان داشته باشند، باید لباسی در چهارچوبی که حضرت امیر علیه‌السلام تعریف کرده است بر تن کنند و این کار باید همیشگی بوده و به دور از ریاکاری و کارهای تبلیغاتی معمول انجام شود. ➕ نوکر نمی‌تواند و حق ندارد با کت‌وشلوار گران قیمت که به شدت با مردم که ولی نعمت او هستند، فاصله دارد، نوکری کند. هر کاری آداب خاص خودش را دارد و پوشش خاص خودش را می‌طلبد. قطعا این به معنای ژولیدگی و ناآراستگی نیست. سادگی و آراستگی منافاتی با هم ندارند. ➕ آن مسئول و نوکری که با بهانه‌های مختلف تن به ظاهر خاص و گران قیمت می‌دهد باید بداند از نوکری مردم، که مد نظر یک جامعه متمدن اسلامی است فاصله گرفته است. ➕ نه آن‌ها که در پی عوام‌فریبی چند صباحی مدعی ساده زیستی می‌شوند و دوباره به جلد خاص خود برمی‌گردند، بلکه کسانی که زندگی خود و خانواده شان را در زیستی هم سطح مردم تعریف می‌کنند و در پی خدمت‌اند، در نهایت به الگوهای مردم مبدل می‌شوند و در تاریخ باقی می‌مانند. ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. ما آن روزی می توانیم ادعای نوکری کنیم که از پوشش و لباس گرفته تا منش و رفتارمان دادگرانه در پی زانو به‌زانوی مردم نشستن باشیم. ➕ غرض اینکه هر کاری و هرجایی اقتضایی دارد و اگر کسی مسئولیت هر بخشی از جامعه را بپذیرد باید بداند پوششی مناسب آن جایگاه نوکری را باید بپذیرد. اگر این تفکر نوکری با این چارچوبهای سخت حاکم شود به نظر شما چند نفر حاضرند برای بدست آوردن پست و مقام و جایگاه بر سروکله هم بزنند؟ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز نوشته‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

🚫 نوکری که عذرخواهی بلد نیست، نوکر نیست! ➕قالی دستباف را داده‌ایم قالیشویی. برده و پاره و پوره آورده. میگوید من دفتر هستم. جای دیگری قالی را می‌شوید. دو روز معطل شدیم و از کار و زندگی زدیم برای شکایت و صورتجلسه که قالی را قالیشویی برای رفو ببرد‌ معلوم نیست چطور رفو خواهد کرد. ➕لباسشویی اقساط خریده ایم از یک برند ایرانی از فروشگاه خیلی بزرگ. سیستمشان ایراد داشت. فاکتور به ما ۹ کیلویی دادند و آنچه دم در رسید ۸ کیلویی بود. مرجوع کردیم. پیگیری کردیم. میگویند باید تحویل بگیرید و باز کنید تا معلوم شود داخل کارتن چیست! اگر باز کنیم و ۸ کیلویی باشد گارانتی از بین میرود. خسارت این کار با مشتری است. یعنی نمی‌توانیم لباسشویی را با وجود پرداخت اسنادی تحویل بگیریم و مطمئن باشیم درست تحویل شده است. ➕روی بلیط قطار یک شرکت معتبر پنج ستاره نوشته ساعت حرکت نه و پنجاه دقیقه شب. یکساعت قبل از حرکت هم باید در ایستگاه راه آهن تهران باشیم. ساعت ۲۱ میرسیم راه آهن. تاخیر میخورد و ساعت ۲۳ و چهل دقیقه حرکت میکند. مردم دو ساعت و چهل دقیقه در ایستگاهی صندلی هم به تعداد کافی ندارد اسیر می شوند. هیچ کس هم عذرخواهی نمیکندو توضیحی هم نمی‌دهد. ➕سند یک ملک در اداره ثبت بارکد پست میخورد. سه ماه بعد کد رهگیری را که میزنی می بینی در سامانه نوشته پست تحویل گرفته اما ادامه فرایند نیست. تماس میگیری با ارتباط مردمی پست. دو روز طول میکشد به تو بگویند فرایند ارسال سند تا کرمانشاه طی شده و برگشت خورده در پست محل اداره ثبت. با کلی دنگ و فنگ سند را بالاخره میگیری. هیچ کس عذرخواهی هم نمیکند توضیح هم نمی‌دهد. و هزار تا از این قصه ها حتما برای شما هم پیش آمده. ➕ما برای همه این خدمت ها که گفتم و شما هم حتما کلی از آنها را سراغ دارید، پول پرداخت میکنیم. مالیات و عوارض هم میدهیم. اینها می‌شود حقوق و می‌رود توی جیب کارکنان و مسئولان که حکم نوکر مردم را دارند. وقتی خدمت درست انجام نشود چه اتفاقی می‌افتد ؟ شما به عنوان پرداخت کننده، خدمت کاملی دریافت نکردید. بعد کمترین توقع این است که عذرخواهی و توضیح بشنوید. درست است ؟ نوکر باید به دلیل خدمات ناقص یا نادرست عذرخواهی کند. که نمیکند. ➕اگر کارکنانی که در ازای خدمت، از مردم پول می‌گیرند، متوجه موقعیت نوکری خود باشند و به آنها گفته شود برای کاری به خدمت گرفته شده اند، اگر نتوانند آن خدمت را به انجام برسانند باید لااقل یاد بگیرند که عذرخواهی کنند. ❌در مجموع نوکری که عذرخواهی بلد نیست، نوکر نیست! ➕بنظر نگارنده دو شرط از شرایط متعدد تحقق آن جامعه ای که تمدن می‌سازد این است: اول درست و کامل خدمت کنند و دوم یاد بگیرند نوکری هستند که باید عذرخواهی را بیش از همه عادات دیگر بلد باشد. ➕سوال مهم اینکه اگر ما خطا یا کوتاهی در جایگاه شهروندی جامعه انجام دهیم، به عذرخواهی رضایت داده می‌شود یا با انواع و اقسام جریمه ها و محدودیت ها مواجه می‌شویم ؟ ➕عذرخواهی قدم اول نوکری است در قبال قصورات. در مورد گامهای بعدی هم خواهیم نوشت. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز نوشته‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

حل مسائل اجتماعی بدون تاسیس یک نهاد متولی واحد ممکن نیست ➕ عدم وجود یک‌نهاد متولی مقابله با آسیب‌های اجتماعی موجب پراکندگی مسئولیت در این حوزه شده و در نهایت هیچ‌کسی نمی‌داند درصورتی‌که آسیب‌های اجتماعی کنترل نشود و با آن مقابله مناسب صورت نگیرد چه کسی باید پاسخگوی جامعه و قانون باشد! ➕نبود یک متولی مشخص برای مسائل و مشکلات اجتماعی عملاً شرایط را به سمتی برده است که هر فرد یا گروه و یا جریانی نسخه موردنظر خود را برای رفع مسئله ارائه دهد و در نهایت با پدیده توزیع مسئولیت هم روبه‌رو شویم به آن معنا که هیچ‌کس کاری که باید در برابر اشاعه و گسترش این مسائل باید انجام دهد را به‌درستی به انجام نرساند. ➕نتیجه آن می‌شود که در تحلیل پدیده‌ای مثل خیابان‌گردی کودکان با چندین و چند تعریف و حتی چندین راه‌حل متضاد روبرو شویم که در آن برخی کودک خیابان‌گرد و یا خیابان خواب را بزهکار می‌شناسند، برخی وجود او را مانع تحقق شهر خوب می‌دانند عده‌ای در مقابل به سامان دادن حضور او در جامعه می‌اندیشند و در نهایت این کودکان خیابان‌گرد هستند که به هیچ‌کدام از حقوق خود به‌عنوان شهروند در جامعه دست پیدا نکرده‌اند و روزبه‌روز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود. ➕پدیده‌های دیگر در حوزه آسیب‌های اجتماعی هم دست‌کمی از این مورد ندارند. عدم وجود یک‌نهاد متولی رفع مسائل اجتماعی در روند قانون‌گذاری و امور تقنینی هم اثر می‌گذارد و هیچ تمرکز جدی بر این مسئله وجود ندارد به‌نحوی‌که ما اساساً نمی‌دانیم آن نهاد جهت دهنده به اجرای قانون مقابله با آسیب‌های اجتماعی که باید سیاست‌گذاری، کنترل و هدایت اجرای سیاست‌ها را بر عهده بگیرد دقیقاً کیست و چطور باید این کار را انجام بدهد؟ ➕عدم وجود یک‌نهاد متولی مقابله با آسیب‌های اجتماعی موجب پراکندگی مسئولیت در این حوزه شده و در نهایت هیچ‌کسی نمی‌داند درصورتی‌که آسیب‌های اجتماعی کنترل تشود و با آن مقابله مناسب صورت نگیرد چه کسی باید پاسخگوی جامعه و قانون باشد! ➕در این بین مردم نیز به رفتارهای نامتمرکز، پراکنده و کم اثر در حوزه مشارکت‌های اجتماعی روی می‌آورند. یعنی وقتی یک سازمان مردم‌نهاد با چندین رویکرد متفاوت و از چندین و چند نهاد متنافر امکان دریافت مجوز فعالیت در حوزه آسیب‌های اجتماعی را دارد باید منتظر این امر بود که بر اساس سیاست‌های متفاوت سازمانی نهاد ارائه‌دهنده مجوز تصمیم‌گیری و اقدام نماید و همین امر گاهی حتی به تضاد و تقابل سازمان‌ها و نهادها در راستای حفظ منافع رسیده و مردم و نهاد مردم‌نهاد کارکرد خود را به‌مثابه یک بخش از ارگانیسم اجتماعی از دست بدهد و به بخشی از بازی جنگ قدرت نهادهای قانونی تبدیل شود. ➕در نتیجه تا وقتی یک‌نهاد، سازمان یا حتی وزارتخانه رسمی و قانونی متولی مقابله با آسیب‌ها و حل مسائل اجتماعی در کشور شکل نگیرد ما به‌صورت روزافزون با این مشکلات دست‌وپنجه نرم کرده و باید آماده روزهای سخت‌تر و پیچیده‌تری در حوزه مسائل اجتماعی باشیم و شاید تنها راه باقی‌مانده که هنوز آزموده نشده و باید قبل از این‌ها به اجرا درمی‌آمد ایجاد مجموعه‌ای بود که بتواند امکانات، فرصت‌ها و اختیارات سازمان‌ها اجتماعی و نهادهای حمایتی را گرد هم بیاورد و برای رفع مسائل اجتماعی برنامه‌ریزی کرده و در پایان پاسخگوی عملکرد خود باشد. در حوزه محلی در شهرستان اسلامشهر، هم افزایی دستگاههای مسئول را با رویکرد حل مسئله را باید شاهد باشیم تا هر چه سریع تر برای مسایل فزاینده اجتماعی این شهرستان فکری اساسی شده و راهکار بلند مدت پیش بینی شود. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

🔹عذرخواهی که در کار نبود لااقل جواب منطقی به مردم بدهید 🖊یادداشت همکار 🔸خسرو مهدوی/ روزنامه نگار - در مطلب پیشین به قلم یکی از همکارانم اشاره جدی شده بود به اینکه مسئولان باید به عنوان نوکر مردم در وحله اول عذرخواهی بلد باشند تا در مواقع کم کاری و یا بروز مشکلات در حیطه کاریشان، بتوانند به صراحت از مردم عذر خواهی کنند. خلاصه کلام این بود که نوکری که عذرخواهی بلد نیست، نوکر نیست! 🔸اما در کم کاری، کوتاهی و یا هر اسم دیگری که بر آن می گذارید، در خصوص اتمام طرح اگو (هدایت فاضلابهای خانگی) توسط اداره آبفای جنوبغرب استان تهران، باید عرض کنم که نه تنها عذرخواهی و یا جوابیه منطقی که عوامفریبی در آن نباشد، در کار نبود، بلکه همچنان مصر هستند که رفع آبگرفتگی‌ها مربوط به وظایف شهرداری در خصوص هدایت آبهای سطحی است. 🔸اما بنده و دیگر همکارانم در حوزه رسانه و اطلاع رسانی، آمادگی کامل داریم تا از مردم شریف شهرستان اسلامشهر، به خصوص آنهایی که بر اثر بارش باران دچار خسارت شدند عذرخواهی کنیم و امیدواریم ابراز همدردی ما را پذیرا باشند. 🔸 و از تمامی کسانی که دلسوزانه و با هدف تامین رفاه و آسایش شهروندان در اوقات بارانی برای رفع مشکلات، آبگرفتگی معابر، لایروبی کانالها و مسیرها، متحمل زحمت فراتر از وظیفه ذاتی خود شده‌اند، تقدیر و تشکر کنیم. 🔸 از شهردار اسلامشهر که بعضا به درست و یا غلط وظایف دیگر ادارات خدمات رسان را بر عهده می‌گیرد، رییس کمیسیون خدمات شهری شورای شهر، معاون، مدیر و نیروهای خدمات شهری، رییس و نیروهای سازمان آتش نشانی، رییس و نیروهای سازمان مدیریت پسماند، مدیر و نیروهای منطقه دو و منطقه شش شهرداری اسلامشهرو همه کسانی که بودند و دیده نشدند. پ.ن.پ: واقعیت را بپذیریم؛ نهرها و جدولکشی های سطح شهر که با هدف هدایت آبهای سطحی و بارانی توسط شهرداری اسلامشهر ایجاد شده، قطعا جوابگوی بارانهای شدیدتر هم است، اما جوابگوی فاضلاب خانگی که باید در سیستم اگوی شهری جاری باشد، نیست. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 پی نوشت: از اینکه گفتمان نوکری مسئولان رواج یابد باید استقبال کرد. راه نجات همه اعم از مسئولان و مردم از وضعیت ناصحیح ارباب و رعیتی که در برخی جاها به آن دچار شده‌اند همین است. از همه بابت انتشار مطالب کانال خبرنگار بدون مرز ممنونم کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز آثار رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

آقای مسئول؛ نوکری مطلوب جامعه تمدن‌ساز مثل کار این پلیس است ➕تفاوت ساختاری که در آن کار برای دریافت پول است و ساختاری که در آن خدمت مسلمان به مردم مومن صاحب ارزش است مثل این خبر می‌ماند که فیلمش منتشر شده است. «پلیس راهور برای باز کردن راه دست به بیل شد اقدام مامور پلیس راه برازجان _ کازرون در پاک سازی ریزش کوه در محور دالکی به شیراز» ➕یعنی آن مامور پلیس، وظیفه خود را نه تنها در چهارچوب کاری که در جامعه به او سپرده شده انجام میدهد بلکه فراتر از آن و بیش از آنچه وظیفه دارد، خدمت می‌کند. ➕این‌چنین خدمت کردن، همان نوکری‌ای است که جامعه تمدن ساز باید ایثارگرانه در تمام افراد خود نهادینه سازد. ➕هرچند باصطلاح تمدن غربی به دنبال اصالت سود بوده و فایده گراست و به خیال خود توانسته در این مسیر با چپاول ثروت های فرهنگی، انسانی و اجتماعی ملل دیگر خود را برتر «نشان» دهد اما بالاخره زمانی خواهد رسید که تاوان این خطای بزرگ پرداخته شود. ➕نمونه اخیر این بیداری و بازگشت را در مقاومت دانشجویان کشورهای مختلف در مسئله غزه، همین روزها به وضوح می‌توانید ببینید. ➕دانشجوی جوان غربی که با حصارهایی مرتفع و آهنین از رسانه جریان غالب محاصره شده، درونِ خود را مدافع انسانیت می‌بیند و خود را مقابل ضربه‌های دستگاه سرکوب قرار میدهد اما از شنیدن صدای وجدان خود عقب نمی‌نشیند. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

بله با شما هستم ➕چند روزی است که در این کانال بیشتر در مورد #آداب_نوکری مسئولان می‌نویسم. عزیزانی هم لطف دارند و این مطالب را در کانالشان منتشر می‌کنند که از آنها هم سپاسگزارم. ➕در کنار اینها پیامها و تماس‌هایی هم از مخاطبان و برخی دیگر داشته‌ام که انشاءالله از باب دلسوزی و نصیحت، گلایه می‌کردند که «حالا اینقدر هم تند و صریح مسئولان و کارکنان را نمی‌شود نوکر خطاب کرد» و از این حرفها. یا عده‌ای دیگر میگفتند فلان مسئول گلایه دارد که نسبت کت و شلوار گران قیمت که در چند مطلب قبل گفتیم لباس نوکری نیست، به ایشان گران آمده. ➕باید عرض کنم من هم یکی از همین مردمم. مسئول بودم. کارگرزاده هستم و کارگر بودم. دانشگاهی بودم و هستم. معلم بودم. مدیر بودم. داخل دولت و بیرون از دولت و بخش خصوصی هم خدمت کردم. من میفهمم در ابتدای کار بنظر این عبارت نوکر ممکن است توهین آمیز به نظر برسد. یا تصریح من به لباس نوکری ممکن است آزاردهنده به نظر بیاید؛ اما این واقعیت محض است. نمی‌توان واقعیت را با رنگ و لعاب واژه ها تغییر داد. ➕اتفاقا عرض من این است که اگر کارمندی خودش را در ظرفیت و ابعاد نوکری نمی‌بیند هرچه زودتر باید از این موضع سنگین مسئولیت خارج کند. ماندن در عنوان مسئولیت مردم در جامعه تمدن ساز، شوخی بردار نیست. ➕مردم هم باید با تغییر نگاهشان و تنظیم آن بر شیوه جدید اربابیِ مردم و نوکریِ مسئول، به تصفیه دستگاههای حاکمیتی جامعه اسلامی از عناصر ناسازگار با این فرهنگ کمک کنند. ➕ما نخواهیم توانست با شیوه و مدل‌های دیگر برای فرهنگمان ایجاد ساختار موفق کنیم. دولت اسلامی که پیش از مرحله تمدن سازی لازم است به آن دست پیدا کنیم، لازمه‌اش پذیرش حقیقت ِ نوکری کارکنان و اربابیِ مردم است. ➕به نظر من کسانی که امروز بدون پذیرش این رابطه نوکری و اربابی در دستگاههای دولت اسلامی مشغول کارند، اگر از این ساختار خارج شده و فضا را برای خادمان واقعی و نوکران حقیقی باز کنند اول به خودشان لطف کرده اند که از این موضع سخت خارج شده اند و چه بسا در جایی دیگر بتوانند موفق تر شوند. ➕مسئله خدای نکرده خوار کردن کارکنان دولت نیست. ما در جامعه اسلامی بین مردم برتری نداریم. برتر آن کسی است که با تقوا تر است و کسی با تقوا تر است که قاعده خدمت به مومنین و نوکری مردم مسلمان را با چشم باز پذیرفته و در این راه مجاهدت کند. ➕این مسئله آرمانی هم نیست. این پایه ابتدایی ایجاد ارتباطات انسانی سالم و بر اساس اصالت حقوق انسانی است. یعنی تازه اگر روزی این قاعده نوکری مسئول و اربابی مراجعه کننده به او جاری شود، می‌شود دیگر ساختارها را بر اساس آن چید و رقم زد. ➕به این ترتیب باید خلاصه کنم روی صحبتم در این نوشتارها حتما همه کسانی هستند که برایشان مهم است کشور جایی بهتر شود. کسانی که خودشان را مصداق این آسیب ها می‌بینند که در اولویت بالاتری به عنوان مخاطب قرار دارند. باشد که رستگار شویم. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

در تعریف نوکر

آن کجا و این کجا؟ اگر یک نفر همین امروز بدون اطلاعی از گذشته چهل و پنج ساله این کشور، به این تصویر نگاه کند آیا میتواند باور کند هر دوی اینها در ایران مسئول بوده اند؟ یکی مثل آقا مهدی باکری اینطور و آن یکی مثل این نوکر مردم که از خاکی شدن کفشش هراسان است. بله. البته که می‌شود. وقتی کسانی فقط کارمند جمهوری اسلامی بوده و مبانی حقیقی آن را که پیوسته به انقلاب است نپذیرفته باشند و ژست مسئولیت بگیرند هر چیزی ممکن است ! همیشه یادمان باشد که خیلی فرق است در این نظام کسی کارمند باشد یا نوکر. آنها که خود را از صمیم دل نوکران مردم‌ مسلمان می‌دانند ماندگار می‌شوند. این خط و این نشان! 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

گفتگویی غیر مستقیم آفاق شهر گفت: ❌️لطفاً با واژه ها بازی نکنید... 🔸️ این کشور و مردمانش،نوکر نمی‌خواهد، مدیر،متخصص، کارآمد،دلسوز و پاکدست میخواهد.» بچه های فعال آفاق شهر مرحمت کردند و این کلیپ را ساخته و منتشر کردند. برایشان نوشتم و آن نوشته ها را هم عیناً با اجازه این همکارانم در رسانه #آفاق_شهر، منتشر میکنم. نقدِ گفتمان نوکری آرزوی من است و اساسا در این گفتگوهاست که هر ایده‌ای آبدیده می‌شود و چکش میخورد. ممنونم و بخوانید نوشتار کوتاه من به این ۶۰ ثانیه را: «عالی بود و با حرف شما موافقم در یک مطلب هم به همین موضوع اشاره کردم ژست نوکری فایده ای ندارد. مسئله ایجاد یک منظومه و یک گفتمان از نوکری است در نوشته های من که مردم به جای خودشان و جایگاه خودشان برگردند و به معنی واقعی کلمه ارباب رجوع شوند. در ادامه بیشتر از این نوکری خواهیم نوشت. اینجا دیگر من سعی دارم اجازه ندهم طرف خودش را نوکر خطاب کند بلکه مردم باید او را به معنای واقعی کلمه نوکر خودشان ببینند و مردم در این باب قضاوت کنند. به بخش نحوه نوکری و چهارچوب‌های آن هم هم میرسیم به زودی.» پ.ن: قطعا مقصود این نیست که افراد بی مایه با چسباندن پیشوند و پسوند نوکر و خادم و این حرفها و پنهان شدن پشت آنها، برای خودشان از این نمد کلاهی ببافند. قصد این است که اگر مدیر، مسئول، متخصصی بر مصدر امر نشست از نوکری مردم غفلت نکند و هوا برش ندارد. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

نظر یکی از معلمان و فعالان اجتماعی در مورد نظر آفاق شهر جعفر روحی از معلمان و فعالان اجتماعی در مورد این کلیپ آفاق شهر نوشت : «در طول این چهل و پنج سال ، هر جا موفقیتی بوده ، این #نوکری هم بوده. نوکری به حالت درونی برای یک مسئول است. اینکه مدیر ، متخصص و... باشی ولی در درون خودت #حس_نوکری نداشته باشی ،کمیت کارت لنگ.... بی خود در آموزه های دینی ما نیامده که : سید القوم خادمهم. نوکر دیدن خود ، یعنی تواضع داشتن یعنی خود را برتر ندیدن یعنی بی تکلف بودن یعنی بی تشریفات بودن یعنی مردم را از خودت دانستن یعنی .... اگر مدیری این خصوصیات را که خلاصه در نوکری می‌شود ، داشت ، سازمان تحت مدیریت او ، به موفقیت‌های اعجاب انگیز دست پیدا خواهد کرد. #نوکری #خادمی» #گفتگو #تبادل_آرا 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithotborder

من از تو #طلبکارم آقا! تو #حق نداری از من ناراحت شوی! خودت #نوکری من را #قبول کرده‌ای! پشت میزی نشسته‌ای که پولش را داده‌ام. در چهارچوب #قانون که رابطه تو و من را تنظیم می‌کند هرچه درست باشد می‌نویسم. با دقت بخوان! این انقلاب برای بازگرداندن من به جایگاه اربابی‌ام بوده است. #گفتمان_نوکری #نوکری #انقلاب_شهیدان #باید_برگردیم 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

برای رفع #ترس برای بهتر شدن احوالتان از این صدای اطمینان بخش استفاده کنید 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

انتخاب بین این دوتاست متخصص نوکر یا نوکر بدون تخصص؟ به قلم رضا رضوی در ادامه سلسله یادداشت‌های گفتمان نوکری ➕چند روز قبل یکی از کانال‌های خبری اسلامشهر با اشاره به سلسله یادداشت‌های گفتمان نوکری به قلم اینجانب، نقد کرده بود که بهتر است تخصص و کارآمدی افراد لحاظ شود و واژه نوکری بازی با کلمات است و الخ. دوست دیگری هم که خیلی خاطرش برای من عزیز است با من گفت که مهم این است شخص مسئول کارآمد باشد و نوکری و غیر آن فرع ماجراست( نقل به مضمون). ➕بنده حرفم این است: تخصص که اصل جدایی ناپذیر خدمت به مردم است. در این بحثی نیست. بحث آنجاست که باید بنیان فکری یک مسئول متخصص هم بنیان درستی باشد. در تاریخ نزدیک به پنجاه ساله این انقلاب، چه بسا متخصصانی هم بوده اند که چون نگاه نوکری بر تفکرشان غالب نبوده، در لحظه بزنگاه، به خطا رفته و خود را در جایگاه نادرست اربابی دیده‌اند و مردم را طفیل تصمیماتشان فرض کرده اند. دیده ایم که تصمیمات همین آدمها بدون در نظر گرفتن صلاح مردم بوده و در نهایت راه به بیراهه برده‌اند و مشمول الذمه دنیا و آخرت شده‌اند. ➕اگر یک مسئول متخصص نگاهش نوکری به مردم باشد برایش مهم نیست عکسش با رنگ ها و لعاب مختلف آذین بخش رسانه ها باشد. برایش مهم است رضایت خالق و خلق خدا حاصل شود. مهم نیست آنچه انجام می‌دهد او و تخصصش را به رخ دیگران بکشد. چرا که نوکری را محور همه کارهایش قرار داده است. نوکر، رضایت خالق و خلق که ارباب رجوع به اوست را به همه چیز ترجیح میدهد. ➕پس بنا به انتخاب و اولویت و ارجحیت بین متخصص نوکر یا نوکر بدون تخصص است و نه متخصصی که خودش را محور عالم بداند. در این انتخاب هم متخصص نوکر قطعاً پذیرفته شده است و عاقبت به خیر. در ذهن خودتان مرور کنید. از این بچه های متخصصی که خود را نوکر مردم انگاشته اند بسیار خواهید دید که در جان و روح مردم هنوز و همیشه زنده اند. #گفتمان_نوکری 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

🔴 تحشیه و تکلمه ای مِن باب نوکری یادداشتی در حال و هوای #گفتمان_نوکری به قلم آقای داود مبهوت روزنامه نگار و نویسنده مدیر کانال اشاره برخط ✍ چندی است دوست عزیز و بزرگوارمان جناب رضوی اَدامَ الله توفیقاته و اَیامه، من باب گشایش روزنه ای در اَذهان عموم حسب بحث متخصصان نوکر یا نوکران بدون تخصص یا مجموعاً و خلاصه مسئولان نوکر یا غیر نوکر رقوماتی به خامه و کِلک سخن آورده و کلام ها گفته اند شیرین، که دریغ است نخواندن و خِساست است عدم استماع آن ها که موجبات حسرت است و ندامت وشاید خسران البته برای مسئولان. و از آن پِی که صفت نوکر را برداشتی است ناخوشایند بر اهل سخن، اما کلام ایشان را در قالب خود نگاهی است نو به این واژه غریب. 🔻 نوکر را تعاریفی است بسیار از: چاکر و خدمتگزار و پادو و... . انتصاب مسئولان به چنین صفاتی احتمالاً مد نظر نگارنده معظم نیست.‌ اما به یقین و از بُعدی لطیف تر باید منظور، خدمت مسئولان به خلق الله بدون منت و بالاتر ندیدن از آن ها در نظر باشد که نگارنده را دست بر قلم برده تا دردل دلی کند و دغدغه ای گوید از جانب عموم، هرچند ناخوشایند مسئولان بالانشین باشد. 🔻 چرا که در سال های اخیر حتی کلمات شریف تری چون خدمتگزار نیز رنگ و بوی قدیمی خود را از دست داده و بیشتر آقا و آقازاده جای آن ها نشسته است؛ کانه ولی نعمتان مملکت را جنسی دیگر است و از مرتبه ای پایین تر. شاید دیگر از پایین نشینی مسئولان خبری نیست و بیشتر محلات بالانشین به چشم می آید و... . درنتیجه باید بر قلم نگارنده و دغدغه وی احترام کرد و از نوکران قدیمی و آقایان و آقازادگان فعلی خواست تا افزونتر بر ایام ماضی بنگرند که، که بودند و چه بودند و کجا بودند؟! حال، که هستند و چه هستند و کجایند؟ و، که آن ها را چُنین مقام رُتبتی داد؟، شاید قلبشان را درد آید و در خدمت به خلق خدا لطافتی حاصل شود؛ شاید. 🔻https://eitaa.com/esharehbarkhat ✍✍✍ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

نوکرزاده! نه آقازاده! ➕با من تکرار کنید: نوکرزاده نه آقازاده! می‌بینید با تغییر همین یک واژه چقدر معنای خدمت تغییر میکند ؟ آیا کسی که بداند فرزندش نه در کلام که در ذهن مردم نوکرزاده خطاب خواهد شد برای رسیدن به این مقامها و مسئولیت‌ها، به آب و آتش میزند؟ حق کسی را ناحق میکند؟ به مردم وعده دروغ می‌دهد؟ ➕به نظر من باید منظومه معانی و کلمات در مورد مسئول و رییس حتما تغییر کند. یعنی فقط رییس نباشد که خودش را نوکر خطاب کند و از این نام برای خودش حقوق و دفتری و دستکی دست و پا کند. باید بداند دیگر نمی‌تواند به فرزند و نوه‌اش لقب آقازاده بدهد. ➕اصلا رسانه ها باید پیش قدم بشوند. چرا در رسانه نباید به فلان نماینده بگوییم «نوکر مردم آقای فلانی نماینده فلان شهر؟» یا به فلان فرماندار نگوییم «فرماندار ِنوکر مردم آقای مهندس فلانی؟» ➕نامیدن مرحله اول تغییر است. اصلا نامها که درست بشود شروع آن است که وظایف درست تعریف می‌شود. ➕به روزی فکر کنید که هرچه به فلان کس و بهمان کس اصرار میکنند بیا و نوکری مردم را در فرمانداری و مجلس و شورای شهر و ... قبول کن، او گریزان است. چه بهشتی ساخته می‌شود! آن وقت فقط آن کسی که مردم را ولی‌نعمت خود بداند و البته به قول منتقدان تخصصش هم حسابی محک بخورد، نوکری را قبول میکند. ➕ اصلا مگر وقتی نوکر جای کلمه رییس را بگیرد، مگر نوکر جرأت میکند بی تخصص و تجربه، مسئولیت قبول کند ؟ ➕چه بهشتی که در آن پذیرش مسئولیت با کسانی باشد که با اصرار واقعی مردم و برای نوکری خلق خدا قدم پیش نهاده باشند نه با شام اینطوری و ناهار آن طوری و بنر این شکلی و پوستر آن شکلی. خدایا ما را به این زندگی در چنین روزگاری مفتخر کن! 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

نوکرزاده‌ای که زبان دراز دارد ممکن است خود را آقازاده ببیند امروز شنیدم یک نوکرزاده‌ای مدعی شده مدارس غیردولتی اصلا مخالف عدالت آموزشی نیست. اولا اینکه تو به عنوان یک نوکرزاده که خودت هم نوکر مردم هستی چطور جای همه متفکران اجتماعی و فلسفه سازان آموزش و عدالت حرف میزنی ؟ دوماً اینکه اگر این مدارس مخالف عدالت آموزشی نیست چرا اول انقلاب اینها را جمع کردیم ؟ سوما اینکه آقای نوکرزاده! شکاف طبقاتی از طریق همین مدارس غیردولتی در حال عمیق تر شدن است و مسیر حرکت عمودی افراد را همین تزهای مضخرف شما بسته اند. نتایج کنکور و آزمون های سراسری را مرور کن. چهارما اینکه نتیجه این حرفهای مفت می‌شود اینکه نوکرزاده ها در نهایت خودشان را طبقه جداگانه ای بپندارند و از همان مدرسه بهشان اشتباه تفهیم شود و ندانند که نوکری پدرشان از صدقه سر همین مردمی است که بچه هایشان در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند. آقایان نوکر! لطفاً مراقب فرزندانتان باشید. بگذارید آنها بین همین مردم بزرگ شوند. همین مردمی که ولی‌نعمت‌اند. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: ما [مسئولان] نوکر و خدمتگزار مردم هستیم. اعتبار و آبروی ما به این است. اسلام این را برای ما معیّن کرده است. ما حقّی به گردن مردم نداریم؛ مردم به گردن ما حق دارند.» ۱۵ بهمن ۱۳۸۲ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: دوره‌ی طاغوت این است دیگر! حالا خیلی از شماها هم یادتان هست، من هم یادم هست؛ ما هم در آن دوره تنفس و زندگی کردیم. دستگاه حکومت، کشور را مال خودش میدانست؛ برای مردم شأنی قائل نبودند، مگر از روی اجبار - با یک تشکیلات و نظامی که مسئولان کشور را نوکر مردم میداند، نه صاحب مملکت و صاحب مردم - این احساس واقعی مسئولان است، واقعاً خودشان را خدمتگزار و نوکر مردم و فلسفه‌ی وجودی خودشان را، کار برای مردم میدانند - مقایسه کنید. اصلاً تقابل بین این دو شکل، تفاضل بین این دو شکل، قابل کیل و اندازه‌گیری کردن با پول و درآمد ماهانه‌ی فلان آدم و اینها نیست؛ یعنی تفاوت وجود و عدم است، فاصله‌ی وجود و عدم است؛ این همان چیزی است که اسلام از ما میخواهد و به ما میدهد. حالا نمیخواهم وارد مقوله‌ی ارزشهای اسلامی بشوم، اگر انسان بخواهد راجع به آنها فکر و بحث کند، مقوله‌ی بسیار باشکوه و دلنوازی است. ۲۳ خرداد ۱۳۸۵ بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون‌ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: همه‌ چیز نظام‌ اسلامی‌، متعلق‌ به‌ مردم‌ است‌ و تمامی‌ مسئولان‌ باید خود را نوکر و خدمتگزار مردم‌ بدانند و هر مسئول‌ یا ماموری‌ که‌ از این‌ سیاست‌ فاصله‌ بگیرد، فاقد صلاحیت‌ و شایستگی‌ است‌. ۸ اسفند ۸۱ در جمع مردم چابهار 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: سرفصل اول، مربوط به مسایل مردم و حکومت است. آقایان! این مردم - همان‌طور که امام مکرر فرمودند - ولی‌نعمت‌های ما هستند؛ این شوخی نیست. من یکی از مسؤولان را در محضری دیدم که برخوردش با مردم قدری متکبرانه بود. من پیغام دادم و گفتم به ایشان بگویید که اگر میخواهد جبران آن برخورد را بکند، باید در همان‌طور محضری ظاهر بشود و بگوید: ای مردم! من نوکر شمایم. خلاف که نگفته؛ آیا دروغ گفته است؟ یک مسؤول کشور چکاره است؟ فلسفه‌ی وجودی ما غیر از خدمت به مردم چیست؟ امام فرمودند: اگر به من خدمتگزار بگویند، بهتر از این است که رهبر بگویند. این حرف درستی است؛ چون خدمتگزاری، برای انسانی که دلش بیدار باشد، مدح بزرگتری است. امام، تمام وجودش بیدار بود؛ شوخی و تعارف هم که نمیکرد. حقیقتاً اگر این ملت شهادت میدادند - که قطعاً میدادند - که امام خدمتگزار آنهاست، امام بیشتر خوشحال میشد، تا همه‌ی ملت یکصدا فریاد بزنند که تو رهبر ما هستی. خدمتگزاری به مردم افتخار است. این اسمها و این سمتها و این تیترها که افتخاری ندارد. در طول تاریخ، خیلی‌ها با این اسم‌ها و با این تیترها آمدند و رفتند؛ اما جز لعنت خدا و بندگان خدا، چیزی با خودشان نبردند. واقعاً چه ارزشی دارد؟ من رهبرم، من رئیس جمهورم، من رئیس قوّه‌ی فلانم، من وزیرم؛ اینها چه ارزشی دارد؟ اگر توانستم‌خودم را قانع کنم که من خدمتگزارم، یک چیزی؛ والّا چه ارزشی دارد؟ خدمتگزار چه کسانی؟ مردم. البته همه‌ی افراد ملت و جامعه را باید خدمت کرد؛ اما مراد عمدتاً طبقه‌ی محرومند که باید مورد توجه خاص برای خدمت قرار بگیرند؛ به دو دلیل: اولاً چون احتیاجشان بیشتر است و عدل این را اقتضا میکند؛ ثانیاً چون پشتیبانی آنها از نظام، جدیتر و همیشگیتر است و از اول این‌طور بوده است. در جبهه‌ها چه کسانی بودند؟ نسبت‌ها را ملاحظه بکنید؛ خیلی از این پولداران، از این مرفهان جامعه، از این بیدردها و بی‌احساسها، هشت سال جنگ آمد و رفت، اما اینها جنگ را حس نکردند؛ همان غذا، همان راحتی و همان آرامش! اگر چهار روز هم آن شهر مورد تهاجمی بود، سوار ماشینشان میشدند و به یکجای دیگر میرفتند و راحت استراحت میکردند؛ نفهمیدند که بر سر این مملکت چه گذشت! اینها آن مردمی نیستند که دولت و دستگاه‌ها باید برای خدمت به آنها خودکُشان کنند. نه، آن کس که جنگ و بمباران و محاصره‌ی اقتصادی و کم‌آبی و کم‌برقی و گرانی و سایر مشکلات را با همه‌ی وجود در این ده، دوازده سال احساس کرده، در درجه‌ی اول او باید مورد توجه باشد. مردم که میگوییم، یعنی اینها؛ همان عامه‌یی که امیرالمؤمنین(سلام‌الله‌علیه) در آن فرمان تاریخیشان به مالک اشتر فرمودند که عامه را داشته‌باش، خاصه را رها کن. عامه، یعنی همانهایی که در جنگ با تو هستند، در مشکلات با تو هستند، سختیها را با تو تقسیم میکنند، غم تو را از دلت میزدایند، خودشان را سپر بلای تو قرار میدهند و صادقند؛ نه عافیت‌طلبهای پُرروىِ پُرخورِ پُرخواهی که هیچ‌وقت هم قانع نمیشوند. تا وقتی که خیری به آنها برسد، تو را میخواهند؛ به مجرد این‌که ذره‌یی کم شود، رویشان را برمیگردانند. آقایان! ما در قبال مردم دو کار داریم: یک کار این است که به آنها خدمت برسانیم؛ کار دیگر این است که محبت و اعتماد آنها را جلب کنیم. خدمت به آنها برسانیم، یعنی چه؟ یعنی هرجا که هستید، برنامه‌ی شما آن‌وقتی درست است که نفعش به همین مردمی که عرض‌کردم، برسد. البته دنبال نفع کوتاه‌مدت نیستیم. نگویید که حالا برنامه‌ی پنج‌ساله چنین و چنان شد. حقوق بگیران وضعشان بدتر شد. البته درباره‌ی مسایل مربوط به اوضاع گرانیها و تورم و مشکلات، مطالبی هست که ان‌شاءالله من در دیدار جداگانه‌ی با هیأت دولت در میان خواهم گذاشت. نه، آن برنامه‌ی صحیح و آن راه درست که به خیر عامه‌ی مردم منتهی خواهد شد، ملاک است. در دستگاه قضایی، ملاک این است؛ در دستگاه قانونگذاری، ملاک این است؛ در دستگاه اجرایی هم ملاک این است. هر کسی در کشور باید برای خدمت به مردم تلاش کند. برای این کار باید وقت بگذارید. بیانات در دیدار کارگزاران نظام ۲۳ مرداد ۱۳۷۰

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: کارشناسانی که در وزارتخانه‌ها هستند، اگر آنها خودشان بعضی از نکات را نمیدانند و ملتفت نیستند، به آنها تفهیم کنید و بگویید که کارشناسی مورد انتظار از تو این است که آن وضعیتی را که برای مردم مفید و نافع است، بگردی پیدا کنی و ارایه نمایی. این کارشناسی، کارشناسی درستی است. آن کارشناسی که خودش مسایل مردم را درک نکرده، معلوم نیست خیلی امین باشد. حالا نمیگویم که دست کارشناسان را بگیرید و از دستگاه خارج کنید؛ نه، توجیهشان کنید و تفهیم نمایید که از آنها چه میخواهید. البته از اول انقلاب تا امروز، برای طبقات محروم کار زیادی شده است. دوازده سال است که من با مسایل اجرایی این کشور از نزدیک آشنایم و میدانم که در این مملکت چه کاری شده است. خیلی کار انجام گرفته، دستگاههای مختلف خیلی کار کرده‌اند؛ اما آنچه که نیاز است، با آنچه که شده، قابل مقایسه نیست. ما نمیخواهیم فقط کار کنیم؛ ما میخواهیم محرومیت را از بین ببریم و محروم را از محرومیت خارج کنیم؛ هدف این است. والّا اگر شما بگویید من کار میکنم، ممکن است در یک اداره هم یک نفر بگوید من باید هشت ساعت یا شش ساعت کار کنم، یا ده ساعت کار کرده‌ام و دیگر بس است. این منطق، منطق درستی نیست. البته اگر خسته میشوید، اگر احتیاج به استراحت دارید، باید استراحت کنید، تا برای کار آماده بشوید. ما استراحت را نفی نمیکنیم؛ اما کار حد ندارد. کار تا آن حدی است که به نتیجه برسیم و به آن هدف و مقصودی که مورد نظر است، نزدیک بشویم. بنابراین، تا آن‌جایی که انسان توان دارد، باید کار کند. بیانات در دیدار کارگزاران نظام ۲۳ مرداد ۱۳۷۰ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: قرنهای متمادی کسانی بر این ملت با این فرهنگ و سابقه و استعداد، حکومت میکردند که مملکت را متعلّق به خودشان میدانستند؛ یعنی مثل اربابی که یک مزرعه یا یک ده یا یک ملک دارد و یک عدّه هم در آن مشغول کار و زندگی هستند. مسأله‌ی او، مسأله‌ی آن مردم نیست، بلکه مسأله‌ی خودش است. ملک، ملک اوست، درآمدهایی دارد، طبعاً زحماتی هم دارد، برای آن مردم باید زحماتی هم بکشد؛ مثلاً یک وقت بایستی پزشکی را خبر کند تا بیاید، یا اگر دینی باشند، مسأله‌گویی را خبر کند تا برایشان مسأله بگوید، یا مسجدی برایشان بسازد و یا چشمه‌ای برایشان راه بیندازد. اصلاً رابطه‌ی دستگاههای حکومتی با مردم چنین رابطه‌ای بوده است. مردم مطلقاً به عنوان صاحبانِ اصلی کشور مطرح نبودند. در این ملک بزرگ، ناصرالدّین شاهی حکومت میکرده که همه‌ی آحاد این مردم را نوکران خود میدانسته؛ اعم از نوکران رسمی‌اش، از صدراعظم گرفته تا وزرا و درباریان و آحاد مردم که رعیتش بودند و باید روی این ملک کار میکردند؛ یعنی چیزی خودشان میخوردند و منافع این حکومت هم محفوظ میشد. قرنهای متمادی سیاست و ذهنیّت حاکم بر کلّ کشور این بوده است و ملت نقشی نداشت. خب؛ این انقلاب به وجود آمده و ... آن طبقه‌ی اشراف و حاکمان و مالکان و صاحبان کشور را به‌کلّی قلع و قمع کرده است. امروز در این کشور کسی وجود ندارد که حتّی به ذهنش بگذرد که من صاحب و مالک این کشورم. مالک این کشور، مردم هستند. هر کسی برای این‌که بتواند قدرتی داشته باشد -اگر اهل قدرت‌طلبی است- و وظیفه‌ای را در مسندی انجام دهد -اگر اهل انجام وظیفه است- شرطش این است که مردم او را بخواهند، با مردم رابطه‌ی خوب داشته باشد و رعایت مصالح مردم را بکند یا تظاهر کند که میکند؛ یعنی درحقیقت همه مجبورند مالکیت مردم را بر این کشور به رسمیت بشناسند. انقلاب ما این است. بیانات در دیدار مسئولان سازمان صدا و سیما ۱۳۸۱/۱۱/۱۵ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder