گفتگویی غیر مستقیم آفاق شهر گفت: ❌️لطفاً با واژه ها بازی نکنید... 🔸️ این کشور و مردمانش،نوکر نمی‌خواهد، مدیر،متخصص، کارآمد،دلسوز و پاکدست میخواهد.» بچه های فعال آفاق شهر مرحمت کردند و این کلیپ را ساخته و منتشر کردند. برایشان نوشتم و آن نوشته ها را هم عیناً با اجازه این همکارانم در رسانه #آفاق_شهر، منتشر میکنم. نقدِ گفتمان نوکری آرزوی من است و اساسا در این گفتگوهاست که هر ایده‌ای آبدیده می‌شود و چکش میخورد. ممنونم و بخوانید نوشتار کوتاه من به این ۶۰ ثانیه را: «عالی بود و با حرف شما موافقم در یک مطلب هم به همین موضوع اشاره کردم ژست نوکری فایده ای ندارد. مسئله ایجاد یک منظومه و یک گفتمان از نوکری است در نوشته های من که مردم به جای خودشان و جایگاه خودشان برگردند و به معنی واقعی کلمه ارباب رجوع شوند. در ادامه بیشتر از این نوکری خواهیم نوشت. اینجا دیگر من سعی دارم اجازه ندهم طرف خودش را نوکر خطاب کند بلکه مردم باید او را به معنای واقعی کلمه نوکر خودشان ببینند و مردم در این باب قضاوت کنند. به بخش نحوه نوکری و چهارچوب‌های آن هم هم میرسیم به زودی.» پ.ن: قطعا مقصود این نیست که افراد بی مایه با چسباندن پیشوند و پسوند نوکر و خادم و این حرفها و پنهان شدن پشت آنها، برای خودشان از این نمد کلاهی ببافند. قصد این است که اگر مدیر، مسئول، متخصصی بر مصدر امر نشست از نوکری مردم غفلت نکند و هوا برش ندارد. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

نظر یکی از معلمان و فعالان اجتماعی در مورد نظر آفاق شهر جعفر روحی از معلمان و فعالان اجتماعی در مورد این کلیپ آفاق شهر نوشت : «در طول این چهل و پنج سال ، هر جا موفقیتی بوده ، این #نوکری هم بوده. نوکری به حالت درونی برای یک مسئول است. اینکه مدیر ، متخصص و... باشی ولی در درون خودت #حس_نوکری نداشته باشی ،کمیت کارت لنگ.... بی خود در آموزه های دینی ما نیامده که : سید القوم خادمهم. نوکر دیدن خود ، یعنی تواضع داشتن یعنی خود را برتر ندیدن یعنی بی تکلف بودن یعنی بی تشریفات بودن یعنی مردم را از خودت دانستن یعنی .... اگر مدیری این خصوصیات را که خلاصه در نوکری می‌شود ، داشت ، سازمان تحت مدیریت او ، به موفقیت‌های اعجاب انگیز دست پیدا خواهد کرد. #نوکری #خادمی» #گفتگو #تبادل_آرا 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithotborder

من از تو #طلبکارم آقا! تو #حق نداری از من ناراحت شوی! خودت #نوکری من را #قبول کرده‌ای! پشت میزی نشسته‌ای که پولش را داده‌ام. در چهارچوب #قانون که رابطه تو و من را تنظیم می‌کند هرچه درست باشد می‌نویسم. با دقت بخوان! این انقلاب برای بازگرداندن من به جایگاه اربابی‌ام بوده است. #گفتمان_نوکری #نوکری #انقلاب_شهیدان #باید_برگردیم 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

برای رفع #ترس برای بهتر شدن احوالتان از این صدای اطمینان بخش استفاده کنید 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

انتخاب بین این دوتاست متخصص نوکر یا نوکر بدون تخصص؟ به قلم رضا رضوی در ادامه سلسله یادداشت‌های گفتمان نوکری ➕چند روز قبل یکی از کانال‌های خبری اسلامشهر با اشاره به سلسله یادداشت‌های گفتمان نوکری به قلم اینجانب، نقد کرده بود که بهتر است تخصص و کارآمدی افراد لحاظ شود و واژه نوکری بازی با کلمات است و الخ. دوست دیگری هم که خیلی خاطرش برای من عزیز است با من گفت که مهم این است شخص مسئول کارآمد باشد و نوکری و غیر آن فرع ماجراست( نقل به مضمون). ➕بنده حرفم این است: تخصص که اصل جدایی ناپذیر خدمت به مردم است. در این بحثی نیست. بحث آنجاست که باید بنیان فکری یک مسئول متخصص هم بنیان درستی باشد. در تاریخ نزدیک به پنجاه ساله این انقلاب، چه بسا متخصصانی هم بوده اند که چون نگاه نوکری بر تفکرشان غالب نبوده، در لحظه بزنگاه، به خطا رفته و خود را در جایگاه نادرست اربابی دیده‌اند و مردم را طفیل تصمیماتشان فرض کرده اند. دیده ایم که تصمیمات همین آدمها بدون در نظر گرفتن صلاح مردم بوده و در نهایت راه به بیراهه برده‌اند و مشمول الذمه دنیا و آخرت شده‌اند. ➕اگر یک مسئول متخصص نگاهش نوکری به مردم باشد برایش مهم نیست عکسش با رنگ ها و لعاب مختلف آذین بخش رسانه ها باشد. برایش مهم است رضایت خالق و خلق خدا حاصل شود. مهم نیست آنچه انجام می‌دهد او و تخصصش را به رخ دیگران بکشد. چرا که نوکری را محور همه کارهایش قرار داده است. نوکر، رضایت خالق و خلق که ارباب رجوع به اوست را به همه چیز ترجیح میدهد. ➕پس بنا به انتخاب و اولویت و ارجحیت بین متخصص نوکر یا نوکر بدون تخصص است و نه متخصصی که خودش را محور عالم بداند. در این انتخاب هم متخصص نوکر قطعاً پذیرفته شده است و عاقبت به خیر. در ذهن خودتان مرور کنید. از این بچه های متخصصی که خود را نوکر مردم انگاشته اند بسیار خواهید دید که در جان و روح مردم هنوز و همیشه زنده اند. #گفتمان_نوکری 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

🔴 تحشیه و تکلمه ای مِن باب نوکری یادداشتی در حال و هوای #گفتمان_نوکری به قلم آقای داود مبهوت روزنامه نگار و نویسنده مدیر کانال اشاره برخط ✍ چندی است دوست عزیز و بزرگوارمان جناب رضوی اَدامَ الله توفیقاته و اَیامه، من باب گشایش روزنه ای در اَذهان عموم حسب بحث متخصصان نوکر یا نوکران بدون تخصص یا مجموعاً و خلاصه مسئولان نوکر یا غیر نوکر رقوماتی به خامه و کِلک سخن آورده و کلام ها گفته اند شیرین، که دریغ است نخواندن و خِساست است عدم استماع آن ها که موجبات حسرت است و ندامت وشاید خسران البته برای مسئولان. و از آن پِی که صفت نوکر را برداشتی است ناخوشایند بر اهل سخن، اما کلام ایشان را در قالب خود نگاهی است نو به این واژه غریب. 🔻 نوکر را تعاریفی است بسیار از: چاکر و خدمتگزار و پادو و... . انتصاب مسئولان به چنین صفاتی احتمالاً مد نظر نگارنده معظم نیست.‌ اما به یقین و از بُعدی لطیف تر باید منظور، خدمت مسئولان به خلق الله بدون منت و بالاتر ندیدن از آن ها در نظر باشد که نگارنده را دست بر قلم برده تا دردل دلی کند و دغدغه ای گوید از جانب عموم، هرچند ناخوشایند مسئولان بالانشین باشد. 🔻 چرا که در سال های اخیر حتی کلمات شریف تری چون خدمتگزار نیز رنگ و بوی قدیمی خود را از دست داده و بیشتر آقا و آقازاده جای آن ها نشسته است؛ کانه ولی نعمتان مملکت را جنسی دیگر است و از مرتبه ای پایین تر. شاید دیگر از پایین نشینی مسئولان خبری نیست و بیشتر محلات بالانشین به چشم می آید و... . درنتیجه باید بر قلم نگارنده و دغدغه وی احترام کرد و از نوکران قدیمی و آقایان و آقازادگان فعلی خواست تا افزونتر بر ایام ماضی بنگرند که، که بودند و چه بودند و کجا بودند؟! حال، که هستند و چه هستند و کجایند؟ و، که آن ها را چُنین مقام رُتبتی داد؟، شاید قلبشان را درد آید و در خدمت به خلق خدا لطافتی حاصل شود؛ شاید. 🔻https://eitaa.com/esharehbarkhat ✍✍✍ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

نوکرزاده! نه آقازاده! ➕با من تکرار کنید: نوکرزاده نه آقازاده! می‌بینید با تغییر همین یک واژه چقدر معنای خدمت تغییر میکند ؟ آیا کسی که بداند فرزندش نه در کلام که در ذهن مردم نوکرزاده خطاب خواهد شد برای رسیدن به این مقامها و مسئولیت‌ها، به آب و آتش میزند؟ حق کسی را ناحق میکند؟ به مردم وعده دروغ می‌دهد؟ ➕به نظر من باید منظومه معانی و کلمات در مورد مسئول و رییس حتما تغییر کند. یعنی فقط رییس نباشد که خودش را نوکر خطاب کند و از این نام برای خودش حقوق و دفتری و دستکی دست و پا کند. باید بداند دیگر نمی‌تواند به فرزند و نوه‌اش لقب آقازاده بدهد. ➕اصلا رسانه ها باید پیش قدم بشوند. چرا در رسانه نباید به فلان نماینده بگوییم «نوکر مردم آقای فلانی نماینده فلان شهر؟» یا به فلان فرماندار نگوییم «فرماندار ِنوکر مردم آقای مهندس فلانی؟» ➕نامیدن مرحله اول تغییر است. اصلا نامها که درست بشود شروع آن است که وظایف درست تعریف می‌شود. ➕به روزی فکر کنید که هرچه به فلان کس و بهمان کس اصرار میکنند بیا و نوکری مردم را در فرمانداری و مجلس و شورای شهر و ... قبول کن، او گریزان است. چه بهشتی ساخته می‌شود! آن وقت فقط آن کسی که مردم را ولی‌نعمت خود بداند و البته به قول منتقدان تخصصش هم حسابی محک بخورد، نوکری را قبول میکند. ➕ اصلا مگر وقتی نوکر جای کلمه رییس را بگیرد، مگر نوکر جرأت میکند بی تخصص و تجربه، مسئولیت قبول کند ؟ ➕چه بهشتی که در آن پذیرش مسئولیت با کسانی باشد که با اصرار واقعی مردم و برای نوکری خلق خدا قدم پیش نهاده باشند نه با شام اینطوری و ناهار آن طوری و بنر این شکلی و پوستر آن شکلی. خدایا ما را به این زندگی در چنین روزگاری مفتخر کن! 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7

نوکرزاده‌ای که زبان دراز دارد ممکن است خود را آقازاده ببیند امروز شنیدم یک نوکرزاده‌ای مدعی شده مدارس غیردولتی اصلا مخالف عدالت آموزشی نیست. اولا اینکه تو به عنوان یک نوکرزاده که خودت هم نوکر مردم هستی چطور جای همه متفکران اجتماعی و فلسفه سازان آموزش و عدالت حرف میزنی ؟ دوماً اینکه اگر این مدارس مخالف عدالت آموزشی نیست چرا اول انقلاب اینها را جمع کردیم ؟ سوما اینکه آقای نوکرزاده! شکاف طبقاتی از طریق همین مدارس غیردولتی در حال عمیق تر شدن است و مسیر حرکت عمودی افراد را همین تزهای مضخرف شما بسته اند. نتایج کنکور و آزمون های سراسری را مرور کن. چهارما اینکه نتیجه این حرفهای مفت می‌شود اینکه نوکرزاده ها در نهایت خودشان را طبقه جداگانه ای بپندارند و از همان مدرسه بهشان اشتباه تفهیم شود و ندانند که نوکری پدرشان از صدقه سر همین مردمی است که بچه هایشان در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند. آقایان نوکر! لطفاً مراقب فرزندانتان باشید. بگذارید آنها بین همین مردم بزرگ شوند. همین مردمی که ولی‌نعمت‌اند. 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: ما [مسئولان] نوکر و خدمتگزار مردم هستیم. اعتبار و آبروی ما به این است. اسلام این را برای ما معیّن کرده است. ما حقّی به گردن مردم نداریم؛ مردم به گردن ما حق دارند.» ۱۵ بهمن ۱۳۸۲ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: دوره‌ی طاغوت این است دیگر! حالا خیلی از شماها هم یادتان هست، من هم یادم هست؛ ما هم در آن دوره تنفس و زندگی کردیم. دستگاه حکومت، کشور را مال خودش میدانست؛ برای مردم شأنی قائل نبودند، مگر از روی اجبار - با یک تشکیلات و نظامی که مسئولان کشور را نوکر مردم میداند، نه صاحب مملکت و صاحب مردم - این احساس واقعی مسئولان است، واقعاً خودشان را خدمتگزار و نوکر مردم و فلسفه‌ی وجودی خودشان را، کار برای مردم میدانند - مقایسه کنید. اصلاً تقابل بین این دو شکل، تفاضل بین این دو شکل، قابل کیل و اندازه‌گیری کردن با پول و درآمد ماهانه‌ی فلان آدم و اینها نیست؛ یعنی تفاوت وجود و عدم است، فاصله‌ی وجود و عدم است؛ این همان چیزی است که اسلام از ما میخواهد و به ما میدهد. حالا نمیخواهم وارد مقوله‌ی ارزشهای اسلامی بشوم، اگر انسان بخواهد راجع به آنها فکر و بحث کند، مقوله‌ی بسیار باشکوه و دلنوازی است. ۲۳ خرداد ۱۳۸۵ بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون‌ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: همه‌ چیز نظام‌ اسلامی‌، متعلق‌ به‌ مردم‌ است‌ و تمامی‌ مسئولان‌ باید خود را نوکر و خدمتگزار مردم‌ بدانند و هر مسئول‌ یا ماموری‌ که‌ از این‌ سیاست‌ فاصله‌ بگیرد، فاقد صلاحیت‌ و شایستگی‌ است‌. ۸ اسفند ۸۱ در جمع مردم چابهار 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

#رهبر عزیز انقلاب اسلامی: سرفصل اول، مربوط به مسایل مردم و حکومت است. آقایان! این مردم - همان‌طور که امام مکرر فرمودند - ولی‌نعمت‌های ما هستند؛ این شوخی نیست. من یکی از مسؤولان را در محضری دیدم که برخوردش با مردم قدری متکبرانه بود. من پیغام دادم و گفتم به ایشان بگویید که اگر میخواهد جبران آن برخورد را بکند، باید در همان‌طور محضری ظاهر بشود و بگوید: ای مردم! من نوکر شمایم. خلاف که نگفته؛ آیا دروغ گفته است؟ یک مسؤول کشور چکاره است؟ فلسفه‌ی وجودی ما غیر از خدمت به مردم چیست؟ امام فرمودند: اگر به من خدمتگزار بگویند، بهتر از این است که رهبر بگویند. این حرف درستی است؛ چون خدمتگزاری، برای انسانی که دلش بیدار باشد، مدح بزرگتری است. امام، تمام وجودش بیدار بود؛ شوخی و تعارف هم که نمیکرد. حقیقتاً اگر این ملت شهادت میدادند - که قطعاً میدادند - که امام خدمتگزار آنهاست، امام بیشتر خوشحال میشد، تا همه‌ی ملت یکصدا فریاد بزنند که تو رهبر ما هستی. خدمتگزاری به مردم افتخار است. این اسمها و این سمتها و این تیترها که افتخاری ندارد. در طول تاریخ، خیلی‌ها با این اسم‌ها و با این تیترها آمدند و رفتند؛ اما جز لعنت خدا و بندگان خدا، چیزی با خودشان نبردند. واقعاً چه ارزشی دارد؟ من رهبرم، من رئیس جمهورم، من رئیس قوّه‌ی فلانم، من وزیرم؛ اینها چه ارزشی دارد؟ اگر توانستم‌خودم را قانع کنم که من خدمتگزارم، یک چیزی؛ والّا چه ارزشی دارد؟ خدمتگزار چه کسانی؟ مردم. البته همه‌ی افراد ملت و جامعه را باید خدمت کرد؛ اما مراد عمدتاً طبقه‌ی محرومند که باید مورد توجه خاص برای خدمت قرار بگیرند؛ به دو دلیل: اولاً چون احتیاجشان بیشتر است و عدل این را اقتضا میکند؛ ثانیاً چون پشتیبانی آنها از نظام، جدیتر و همیشگیتر است و از اول این‌طور بوده است. در جبهه‌ها چه کسانی بودند؟ نسبت‌ها را ملاحظه بکنید؛ خیلی از این پولداران، از این مرفهان جامعه، از این بیدردها و بی‌احساسها، هشت سال جنگ آمد و رفت، اما اینها جنگ را حس نکردند؛ همان غذا، همان راحتی و همان آرامش! اگر چهار روز هم آن شهر مورد تهاجمی بود، سوار ماشینشان میشدند و به یکجای دیگر میرفتند و راحت استراحت میکردند؛ نفهمیدند که بر سر این مملکت چه گذشت! اینها آن مردمی نیستند که دولت و دستگاه‌ها باید برای خدمت به آنها خودکُشان کنند. نه، آن کس که جنگ و بمباران و محاصره‌ی اقتصادی و کم‌آبی و کم‌برقی و گرانی و سایر مشکلات را با همه‌ی وجود در این ده، دوازده سال احساس کرده، در درجه‌ی اول او باید مورد توجه باشد. مردم که میگوییم، یعنی اینها؛ همان عامه‌یی که امیرالمؤمنین(سلام‌الله‌علیه) در آن فرمان تاریخیشان به مالک اشتر فرمودند که عامه را داشته‌باش، خاصه را رها کن. عامه، یعنی همانهایی که در جنگ با تو هستند، در مشکلات با تو هستند، سختیها را با تو تقسیم میکنند، غم تو را از دلت میزدایند، خودشان را سپر بلای تو قرار میدهند و صادقند؛ نه عافیت‌طلبهای پُرروىِ پُرخورِ پُرخواهی که هیچ‌وقت هم قانع نمیشوند. تا وقتی که خیری به آنها برسد، تو را میخواهند؛ به مجرد این‌که ذره‌یی کم شود، رویشان را برمیگردانند. آقایان! ما در قبال مردم دو کار داریم: یک کار این است که به آنها خدمت برسانیم؛ کار دیگر این است که محبت و اعتماد آنها را جلب کنیم. خدمت به آنها برسانیم، یعنی چه؟ یعنی هرجا که هستید، برنامه‌ی شما آن‌وقتی درست است که نفعش به همین مردمی که عرض‌کردم، برسد. البته دنبال نفع کوتاه‌مدت نیستیم. نگویید که حالا برنامه‌ی پنج‌ساله چنین و چنان شد. حقوق بگیران وضعشان بدتر شد. البته درباره‌ی مسایل مربوط به اوضاع گرانیها و تورم و مشکلات، مطالبی هست که ان‌شاءالله من در دیدار جداگانه‌ی با هیأت دولت در میان خواهم گذاشت. نه، آن برنامه‌ی صحیح و آن راه درست که به خیر عامه‌ی مردم منتهی خواهد شد، ملاک است. در دستگاه قضایی، ملاک این است؛ در دستگاه قانونگذاری، ملاک این است؛ در دستگاه اجرایی هم ملاک این است. هر کسی در کشور باید برای خدمت به مردم تلاش کند. برای این کار باید وقت بگذارید. بیانات در دیدار کارگزاران نظام ۲۳ مرداد ۱۳۷۰