🚦چه کسانی بیشتر به شبکه های اجتماعی پناه می آوردند?! 🔸کسانی که #اعتماد_به_نفس پایینی دارند و احساس می‌کنند اگر در دنیای واقعی بخواهند ارتباط برقرار کنند احتمالاً مورد قبول قرار نخواهند گرفت و این باعث می‌شود به دنیای مجازی رو بیاورند. 🔸افرادی که به شدت احساس #تنهایی می کنند و افرادی که دلایلی برای #شاد_زیستن در دنیای حقیقی ندارند. شماری از آن‌ها با استفاده مکرر از سیستم دنیای مجازی اصطلاحاً دچار اعتیاد به اینترنت می‌شوند به‌طوری که واژه ای تحت عنوان «#سایبر_فوبیا» برای آن‌ها در نظر می‌گیریم که نشانه‌هایی شبیه نشانه‌های #اعتیاد و نشانه‌های ترک آن مانند سندروم خماری، سندروم نرسیدن مواد مخدر که فرد را بی‌قرار می‌کند و التهاب و اضطراب را به همراه دارد. ▫️سواد سایبری

🔶 در دوران قرنطینه چه اتفاقاتی برای بدن و روان شما رخ می‌دهد؟ 🔻خطر افسردگی و اضطراب در کمین مردم جهان است میگنا- با وجود همه تلاش‌های شما در قرنطینه برای وقت گذرانی مهم نیست که در این لحظه چقدر احساس سلامتی دارید، روانشناسان معتقدند که احساسات منفی و تجربیات مرتبط با #انزوای طولانی مدت برای همه ما به وجود خواهد آمد. انسان‌ها موجودات اجتماعی هستند. بله، همه ما. در حالی که جهان گیری ویروس کرونا تا این لحظه شدید و بی سابقه است، مردم نیز شرایط انزوای بی سابقه‌ای را تجربه می‌کنند. به عبارتی دیگر بسیاری از ما تا کنون تجربه قرنطینه در این سطح را نداشتیم. ♦ تأثیرات #انزوای اجتماعی بر بدن و ذهن ما در گروه‌های مختلفی، از فضانوردان تا افراد زندانی و از کودکانی که دچار مشکل نقص ایمنی هستند تا محققان قطب جنوب بار‌ها و بار‌ها مطالعه شده است. الگویی که از تجربیات آن‌ها پدید آمده است، روش‌های درک و پیشرفت را روشن می‌کند. اول از همه، مهم است که به خاطر انزوای شدید مغز شما احساس کسل بودن نکند. جان وینسنت، روانشناس بالینی در دانشگاه هیوستون، می‌گوید: «مردم وقتی که ورودی مثبتی به دنیای کوچک خود نداشته باشند، دچار بی حسی می‌شوند. ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که #افسردگی شروع شود و سپس اضطراب که به نوعی برادر افسردگی محسوب می‌شود سراغ افراد می‌آید.» ♦ به گفته لارنس پالینکاس، که به بررسی سازگاری روانی-اجتماعی با محیط‌های خاص در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌پردازد، این علائم (افسردگی و اضطراب) به ویژه در حین قرنطینه کروناویروس شدید است. پالینکاس می‌گوید: «اغلب اوقات، اگر مدت زمانی کاملاً مشخص از افراد جدا شده باشید، تا نیمه کار‌ها خوب پیش می‌روید. سپس یک تجربه سقوط انرژی را تجربه می‌کنید. اما در شرایطی نامشخص، مانند شرایطی که ما اکنون در آن قرار دارید و مطمئن نیستیم که چه مدت باید از اجتماع دور باشیم، به مرور احساس #اضطراب خواهیم کرد.» ♦ افرادی که در سلول انفرادی نگهداری می‌شوند یا دانشمندانی که در یک منطقه دور افتاده کار می‌کنند و می‌دانند که چه زمانی دوران دوری آنان از اجتماع به پایان می‌رسد، وضعیت مناسب تری دارند، اما افرادی که به دلیل Covid-۱۹ #دوری اجتماعی را تجربه می‌کنند ممکن است به زودی آرامش را تجربه نکنند. دکتر پالینکاس در این خصوص می‌گوید: «ارتباطات باز، شفاف و مداوم مهمترین کاری است که دولت‌ها و سازمان‌ها می‌توانند انجام دهند: اطمینان حاصل کنید که مردم بدانند که چرا در درجه اول قرنطینه می‌شوند و در درجه دوم چه مدت انتظار می‌رود در قرنطینه بمانند. به نظر می‌رسد یک عامل بزرگ در تأثیر منفی روانی، سردرگمی در مورد آنچه اتفاق می‌افتد، نداشتن دستورالعمل‌های روشن یا دریافت پیام‌های مختلف از سازمان‌های مختلف است.» تاکنون، بسیاری از دولت‌ها، از جمله ایالات متحده، این توصیه را رعایت نکرده اند. ♦ شاید موضوع نگران کننده‌تر این باشد که فشار روانی #تنهایی می‌تواند در حوزه فیزیولوژیکی بروز پیدا کند. هری تیلور، که در مورد انزوای اجتماعی در افراد مسن، به ویژه در جامعه سیاه پوست مطالعه می‌کند، می‌گوید: «این یکی از بدترین کار‌هایی است که انسان می‌تواند برای رفاه عمومی خود انجام دهد اثر مرگ و میر ناشی از انزوای اجتماعی مانند کشیدن ۱۵ سیگار در روز است. به نظر می‌رسد در افراد مسنی که بیماری‌هایی مثل بیماری‌های قلبی عروقی و آلزایمر دارند، تنهایی منجر به تشدید علائم می‌شود. اما اثرات تنهایی محدود به افراد بالای ۶۰ سال نمی‌شود»......ادامه مقاله👇👇👇 http://www.migna.ir/news/50016/preview

▪️ #فومو؛ طاعون مدرن 🔹«ترس از دست دادن» یا «فومو» آخرین اختلال فرهنگی‌ای است که بی‌‌سروصدا آرامش ذهن ما را تحلیل می‌‌برد. فومو زادۀ پیشرفت تکنولوژیک و گسترش اطلاعات است و به احساس از دست دادن چیزی مهیج‌‌تر، مهم‌‌تر و جالب‌‌تر گفته می‌شود که در جایی دیگر در جریان است. بر اساس یک مطالعۀ جدید، ۵۶ درصد از کسانی که از شبکه‌‌های اجتماعی استفاده می‌‌کنند، از این #طاعون_مدرن رنج می‌‌برند. 🔹قهرمانان داستان‌‌های قرن نوزدهمی، عمری درگیر تنها یک فرصتِ از دست رفته بودند، اما امروزه جریان بی‌‌وقفۀ اطلاعات به طرز نگران‌‌کننده‌‌ای جهانی را به یادمان می‌آورد که از چنگمان می‌گریزد. 🔹بخش عمدۀ پشیمانی‌های ما در پایان زندگی، مربوط به چیزهایی است که انجام نداده‌‌ایم و نه چیزهایی که انجام داده‌‌ایم. مجموعۀ گیج‌کننده‌‌ای از نمایش‌‌ها، مهمانی‌‌ها، کتاب‌‌ها و آخرین مدهای مصرفی‌ای که رسانه‌‌های اجتماعی به خوردمان داده‌‌اند، به همین اندازه، این بلا را سرمان می‌‌آورند. شخصیت‌‌های آنلاین جذابی که از خودمان ساخته‌ایم -و از دور بسیار فریبنده‌‌اند- فومو را از این هم وخیم‌‌تر می‌کنند. 🔹شری ترکل، روان‌شناس اجتماعی موسسۀ فناوری ماساچوست، مولف کتاب، تنها باهم: چرا بیشتر از تکنولوژی انتظار داریم و کمتر از یکدیگر (۲۰۱۸)، ‌‌می‌‌نویسد تکنولوژی به سازۀ اصلی‌‌ای بدل شده که صمیمیت را با آن تعریف می‌‌کنیم. ما صدها یا حتی هزاران دوست در شبکه‌‌های اجتماعی را با رفقای بدردبخور صمیمی‌مان در واقعیت اشتباه می‌‌گیریم. 🔹با بهره‌‌گیری از صدها مصاحبه، ترکل ادعا می‌‌کند، پیشرفت تکنولوژیک، باعث #زوال_تدریجی روابط مهم‌‌ ما با والدین، فرزندان یا شریک زندگی‌‌مان- شده و نوع جدیدی از #تنهایی را ایجاد کرده است. با توجه به ناامنی‌‌ای که در روابطمان احساس می‌‌کنیم و نگرانی‌‌ای که دربارۀ صمیمیت داریم ترکل ادعا می‌‌کند که در جهان تکنولوژی، هم به دنبال روش‌هایی برای برقراری رابطه می‌گردیم و هم می‌خواهیم از خود در برابر رابطه‌ها محافظت کنیم. @resane_ravanshenasi

انسان هایی تنها در عصر تکنولوژی دوید رایزمن ارتباطات را در سه دوران تاریخ اجتماعی قرار می دهد: *دوران اول دورانی که در خلال آن سنت‌ها حاکم بر رفتار و روابط انسانی به حساب می آیند. او این دوران را موجد پیدایی انسانی می داند که در اصطلاح خود، ((انسان سنت راهبر)) می خواند. در این دوران سنت‌ها به عنوان شیوه‌هایی آزموده تقدس یافته موجبات ایجاد تسلسل بین نسل های تاریخی را فراهم می سازند. هر نسل پیوند خود را با نسل های پیشین از طریق اشتراک سُنَن باز می یابد و همین موجب می گردد وحدت و هویت اقوان انسانی تامین شود. در چنین جامعه ای راه های آینده نیز روشن است. چه، همان راه هایی که نیاکان جامعه در طی قرن ها پیموده اند و حال نیز فرزندان این نسل در پیش دارند. از همین جاست که "مارگریت مید" می گوید: 《آرامش،هستی در جامعه سنتی در مقایسه با تحرک بی حد و حصر جامعه جدید حیرت انگیز است》. *دوران دوم نظر رایزن این دوران با کاهش اهمیت سنت‌ها مواجه است. این کاهش، موجب می شود که همگنی در رفتار و عمل انسانی کاستی یابد، چه همه از الگوهای یکسانی تبعیت نمی‌کنند. لذا تاریخ بشری شاهد پیدا شدن انسان‌هایی خاص لست که وی ((درون راهبر)) می خواند. دورانی است مساعد برای تبلور "فردگرایی" ، هرکس باید خود راه خویشتن را بیابد، دورانی است که انسان باید سنگینی بار مسئولیت و عمل را دقیقا به دوش کشد. آینده نامعلوم است و انسان تنها در برابر آن قرار دارد، در هر قدم مسئولیت بار سرنوشت بر دوش اوست و در صورت شکست در هر تصمیم و تحمل عوارض آن، سرزنش خویشتن می تواند دنیایی سخت آشفته پدید آورد. *دوران سوم رایزمن این دوران را موجب پیدایی انسان ((دگر راهبر)) می داند. دوران ظهور وسایل ارتباط جمعی است و پدیده هایی چون هدایت از راه دور، "بتواره پرستی" ، "شی سروری" و همراه با آنان "از خودبیگانگی". در این دوران عده ای با استفاده از قدرت جادویی این ابزار موفق می شوند، توده ها را تحت تاثیر قرار دهند، از تنوع حیات انسانی بکاهند و الگوی خاص فکری و مصرفی پدید آورند. عصر "مصرف گرایی" ، پیدایی "مصرف تظاهری" و "امحای حریم زندگی" تولد یافته است. رایزمن، دوران سوم ارتباطی را دورانی می داند که در جریان آن، ((انبوه هایی تنها)) در درون شهرهای بزرگ پدید می آیند. #عصر_تکنولوژی #تنهایی #محصور_درفناوری #سواد_رسانه