که یکدفعه حرفش را خورد وادامه نداد وگفت ： _نگران نباش...رگ خواب مامان جونت دست منه,اینقد براش وراجی میکنم تا نظرش را عوض کنه,اونموقع مامان خانمت هم بابات را راضی میکنه ویکدفعه انگار چیزی یادش اومده باشه, مکثی کرد وگفت： _خداییش دلیل مخالفتشون چیه ؟؟ها؟؟اصلا منطقی به نظر نمیاد... سرم را تکون دادم وقطره اشکی را که از گوشه ی چشمم داشت فرو میافتاد با انگشتم گرفتم وگفتم： _اخه...اخه... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۴۵ و ‌۴۶ سمیه： _اخه که چی؟؟حرفت رابزن ,طاعون که نداره... من： _نه نه...اخه ایرانی نیست... سمیه زد زیر خنده وگفت： _اصلا مال سومالی,مال عمق جنگلهای امازون, ایرانی نباشه,زبانش فارسی که هست مسلمان مخلص که هست ,پاک که هست ,نبات,شکرپنیر اصلاقند و عسل... خوشگللللل که هست.... بااین حرف سمیه اهی از دل کشیدم وگفتم： _افغانی هست وبه همین علت پدرومادرم تو جواب دادن مردد شدند واین وسط بهرام خان اتش بیار معرکه شده...اخ اخ نبودی, سمیه ببینی دیشب چی گذشت به من... ودرحالیکه گلوله گلوله اشک میریختم,همه چی را براش تعریف کردم...نمیدونم چند ساعت بود که داشتیم حرف میزدیم که با صدای در اتاق به خود امدیم... مامان لای در راباز کردوگفت： _دخترا نهار اماده است,زری جان بیاین اشپزخانه, بابات هم امده,منتظریم شما بیاید تا نهار رابکشیم.. سمیه یه حالت مظلوم به خودش گرفت وگفت： _خاله...میشه ...میشه ما همینجا نهار را بخوریم؟؟ مامان لبخندی زد وگفت： _هرجور راحتین و بعد رو کرد سمت من وادامه داد： _زری جان پس بیا سفره وغذا رابیار همینجا.. سمیه جان را از گشنگی کشتی.... سرم را تکان دادم ومادر,در رابست...سمیه که زانو به زانوم نشسته بود دستم را تو دستش گرفت وگفت： _زری...اصلا نگران نباش وغصه نخور اگر شما دوتا قسمت هم باشید ,بابا جانت بالا بره وپایین بیاد وحتی بهرام خان خودش را حلقه اویز کند,بازهم به هم میرسید,توکل کن به خدا وهمه چیز,را دست,خودش بسپر, مهم اینه که خانوادت میدونن نظر تو مثبته..‌ همین... با تاسفی در تایید حرفهاش سرم را تکان دادم وگفتم： _دیگه چاره ای برام نمونده....توکل.... سمیه بلند شد ودست من را گرفت و گفت： _هوس کردم با مامان وبابات غذا بخورم,بیا بریم اونجا ,ببینم میشه چیزی گفت,متلکی پروند,کاری کرد خخخ میدونستم که سمیه ,وقتی بخواد کاری بکنه وچیزی بگه,اصلا تعارف نمیکنه ,کلا خدای پررو گری هست,دستم را به دستش دادم و ارام از اتاق اومدیم بیرون,همینطور که داشتیم میامدیم طرف اشپزخانه,با صدای پدرم که داشت به مادرم چیزی میگفت متوقف شدم ودستم را گذاشتم روی بینی‌ام,سمیه فوری گرفت که چی میگم و گوشهامون تیز شد ..... بابا داشت به مامان میگفت： _رفتم بی رودربایسی به حاج‌اقا گفتم که دخترخانم من هنوز تازه امسال دیپلم میگیره و میخواد ادامه تحصیل بده وقصد ازدواج هم نداره.... مامان با التهابی در صداش پرید وسط حرفش وگفت： _خوب عکس العمل اون بیچاره چی بود... بابا： _هیچی برداشته با یه لبخند ملیح میگه ,اگر جواب دخترخانمتان مثبت باشه وبحث دیگه ای درمیان نباشه,ما صبرمان زیاد است, صبر میکنیم تا درس,هم بخوانند والبته اگرازدواج هم بخوان بکنن ,بازهم باعث پیشرفتشان میشیم وقول میدم تا تمام توان بهشون کمک کنم تا در رشته ی موردعلاقه‌شان ادامه تحصیل بدن و... مادر که انگار مبهوت از جواب حاج اقا شده بود گفت： _خوب,خوب اینجوری که هرچی,شما رشته بودید اون پنبه کرد...چی چی گفتی؟ پدر,با بی حوصلگی گفت： _خوب چی میباست بگم هااا؟؟مجبور,شدم بگم بزار ببینم نظر دختر چی,هست وقراره چند روز دیگه,مثلا نظر نهایی دختر را بگم, من هرچی فکرش را میکنم,توان دروغ گفتن را ندارم,باید واگذار کنم به بهرام ,فک کنم اون بتونه یه جوری از سر بازش کنه... مادر نفسش را به شدت بیرون دادوگفت： _بهرام؟!!اون که, پسره ی بیچاره را سکه ی یه پول میکنه,نه رحم ونه مروتی نداره ,نه نه....اما خداییش اقا سعید,حاج اقا سرشار از کمالاته...حالا به کسی نمیگیم ,ایرانی نیست...چی میشه قبول کنی,دل زری هم انگار دنبال حاجی هست. پدر با عصبانیت صداش را بالا اورد وگفت： _مگه من گفتم ایشون ادم بدی هستند؟به خدا اگر ایرانی بود دخترم را دو دستی تقدیمش میکردم,اخه اینجور جوانای پاکی تو این دوره زمونه کم گیر میاد,اما مردم سر از همه چی درمیارن,میبینم زمانی را که دوست و اشنا ,من را,اقا سعید زرگر را مورد تمسخر قرارمیدن که دختر یکی یکدانه ام را دادم به یه جوان بی کس وکار افغانی... دیگه نتونستم طاقت بیارم,راه رفته را برگشتم وبه سرعت داخل اتاق شدم وخودم را انداختم روی تخت وزار زدم...سمیه ارام اومد کنارم نشست سرم را توبغلش گرفت ومثل خواهری دلسوز گفت： _نگران نباش زری جان...خدا خودش درست میکنه توکل کن وچون میخواست بحث را عوض کنه

وچون میخواست بحث را عوض کنه با یه لحن شیطنت بار گفت： _ببینم حالا این یوزارسیف عاشق پیشه, شماره اش را دور از چشم اینهمه پلیس ۱۱۰ به عشقش زری خانم قادری نداده؟؟ با این حرف سمیه یاد نامه یوزارسیف افتادم ولبخندی زدم وبا شوقی کودکانه, گوشیم را اوردم وصفحه ی مجازی یوسف را نشان سمیه دادم ودرحالیکه ذوق زده نگاهش میکردم گفتم： _این شمارشه...اینم صفحه اش.... پروفایلش را ببین, همون دسته گل دیشبی, هست که برام اورده.... سمیه درحالیکه برق شیطنتی در چشماش میدرخشید, گوشی راگرفت وبه من گفت： _خیلی خوب بابا,تامن یه نگاه میندازم برو یه چی بیار,بخوریم که روده کوچکه,روده بزرگه را خورد.... باشه ای گفتم واز جا بلند شدم ,اخه زشت بود الان جند ساعته سمیه اینجاست ودریغ از یک لیوان اب خنک که به خوردش بدم.... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۴۷ و ۴۸ داخل اشپزخانه شدم,مامان وبابا هنوز راجب من صحبت میکردند و با ورود من حرفشان را خوردند,...ارام به بابا سلام کردم و‌ بابا هم انگار یه جور شرم داشت که تو صورتم نگاه کنه,زیر زبونی جوابم را داد واز جاش پاشد وبه سمت هال رفت....سفره و غذا را داخل یه سینی گذاشتم به طرف اتاقم حرکت کردم ,به محض ورود به اتاقم, سمیه که گوشیم دستش بود,انگار که دستش را سر دزدی گرفته باشم ,به طور مشکوکی صفحه گوشی را خاموش کرد و گذاشتش رو میز,عسلی کنار تخت.... یه نگاه استفهام امیز,بهش کردم وگفتم： _چی شده ورپریده,همچی دستپاچه ای؟؟بیا غذات بخور که از گشنگی تلف نشی.... سمیه خنده ریزی کرد وگفت： _من؟!دستپاچه؟!عمرا ....ای که گفتی... روده بزرگه روده کوچکه را خورد وبا مزه پرانیهای,سمیه ,نهار را خوردیم وکمی از حال خودم بیرون امدم...دم‌دمهای,غروب سمیه گفت ： _بیا باهم بریم مسجد ,منم از اون ور میرم خونه مان,خیلی هم دیر شده... من که ازاین پیشنهادش هم قلبم به تلپ تولپ افتاده بود وهم یه جورایی شرمم میشد وهم نمیدونستم عکس العمل بابا و مامان چیه با من من گفتم： _ن...ن...نمیدونم والا,..برو از,مامانم بپرس ببین چی میگه... سمیه فی‌الفور رفت وبعد از,چند دقیقه برگشت از اخمهاس درهمش فهمیدم که تیرش به سنگ خورده وگفت： _مامان بیچارت حرفی نداشت اما مثل,اینکه بابات قدغن کرده..... هوفی کردم ونفسم را بیرون دادم.... میدونستم این جور میشه کاش خودمون را سبک نکرده بودیم....سمیه خداحافظی کرد ورفت...در که بسته شد ,خودم را روی تخت ولوو کردم,گوشی رابرداشتم ونتش را وصل کردم.....وای وای این چی بود؟؟خدای من این چی بود دیگه...یه پیام ...یه پیام از یوزارسیف... اما اما یوزارسیف که اصلا شماره من را نداشت,یعنی چه؟؟ درحالیکه دستام میلرزید صفحه یوزارسیف را باز کردم...وای سمیه کار خودش را کرده بود...پرده از عشق اتشین من به یوزارسیف برداشته بود و تاکید کرده بود باید صبر پیشه کند و با ناملایمات و مخالفت‌ها کنار بیاید و برخی اوقات با منطق واستدلال پیش برود و حرف حقش رابزند تا خدا خودش راهی را برایمان باز کند,البته داخل پیام تاکید کرده بود که پیام از,طرف دوست زری, و پنهان از او نوشته شده و زری خانم هم روحش خبردار نیست از این پیام......,خیلی خیلی عصبانی شدم ,اخه اگر من هم بودم ,باورم نمیشد یه دوست اینقدر اعتماد به نفس داشته باشه که گوشی دوستش را برداره و پنهان پیام بده...یوزارسیف درجواب سمیه فقط وفقط نوشته بود(ممنون) که خوشبختانه یا متاسفانه ,فرصت اینکه جواب یوزارسیف را ببیند, نداشته...وحتی پیام ارسالی, خودش را پاک نکرده بود تا من بفهمم چه دسته گلی به اب داده است. خدای من باید کاری,میکردم...باید باورش, بشه کار من نبوده... همینطور که دستهام میلرزید ,تایپ کردم.. _سلام اقای سبحانی عزیز,به خدا پیام کار من نبود, کار دوستم بود واز یک لحظه غفلت من سوءاستفاده کرده وهرچی که میدونسته ونمیدونسته را با تخیلات خودش آمیخته وبرای شما ارسال کرده ,فقط دوست دارم از صمیم قلب باورکنید ,این پیام کار من نبوده... پیام را ارسال کردم,...یوزارسیف ,انلاین نبود, روی تخت دراز کشیدم وگوشی را گذاشتم روی سینه ام و غرق عالم خیال شدم,به تمام چیزهایی که اتفاق افتاده بود فکر کردم و در اخر از سخن بابام که مثلا میخواسته اب پاکی را بریزد روی دست یوزارسیف وجوابی که شنیده ,لبخند رو لبم امد... ارام از تخت بلند شدم ,کتاب دیوان حافظ را که گاهی میخواندم وغرق لذت میشدم برداشتم وبعداز مدتها به دودستم گرفتم وبه نیت تفال سرم را روی کتاب گذاشتم وحافظ را به جان شاخ نباتش قسم دادم و از او خواستم تا دلم را آرام کند وخبری از,غیب به من دهد...کتاب راگشودم...چشمم که به بیت اول دست راست افتاد خنده ای پر رنگ روی لبم نشست وگفتم： _ای حافظ شیرازی خوب بلدی با دل ما بازی کنی： یوسف گمگشته باز اید به کنعان غم مخور کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور... همینجور که غرق لذت شیرین معنای فال حافظ بودم صدای پیام گوشی ام نشان از امدن جوابی از,جانب,شاید یوزارسیف داشت... صفحه را روشن کردم....درست حدس زدم... خودش بود... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۴۹ و ۵۰ پیام را باز کردم ,خط به خطش را با نگاهم خواندم： _سلام بانو...نگران نباشید, با آن برخورد داخل مسجد و قصه‌ی آن پارچه و شفای صاحبش, مطمئنم‌هرکاری از دوست بزرگوارتان برمیاید...واما بعد...بنده برای تکمیل دین وایمانم که به گفته ی معصومین همانا ازدواج با دختری مومنه ومحجبه است,(یاعلی ع) گفتم و با توسل به عمه جانمان زینب س همه چیز را به آن بزرگوار سپردم, باشد که بهترین خیرات را نصیب ما کنند..غم به خود راه ندهید وتوکل برخدا نمایید...ارادتمند شما....یوسف سبحانی... چه زیبا وچه روان نوشته بود,...آرامش در حرف به حرف کلامش موج میزد,با خواندن همین کلام ,ارامشی وجودم را گرفت ,از جا بلند شدم ,روز عید است,نباید اجازه دهم خانه به خاطر من در سکوت قرار گیرد... وارد هال شدم درحالیکه کتاب زیست را به دستم گرفته بودم,دوباره سلام کردم وکنار بابا که داشت تلویزیون نگاه میکرد نشستم.... بابا جوابی داد ولبخندی زد وگفت： _افرین دخترم به درست بچسپ که بهترین کار درس خواندن است و مادر که حالا متوجه ماشده بود ,باشور و شوقی زیاد سینی چای را اماده میکرد تا برایمان بیاورد ومثل همیشه ,دور هم گل بگوییم وگل بشنویم...مامان چای را روی میز گذاشت وتعارف کرد,درحالیکه خم میشدم استکان چایی برای بابا بردارم,نگاهم به گلدان روبرویم گره خورد,گلدانی پراز,گلهای رز سرخ...انگار به من لبخند میزد,انگار مرا به اینده‌ای پراز عشق ,عشقی که با خدا عجین شده باشدبشارت میداد.... روزها از پی هم میاید وبه سرعت میگذشت, روزهایی که در بی‌خبری ومملو از,سختی و دلتنگی میگذشت ,... تمام عشقم در این چندسال اخیر شبها و روزهای جمعه بود وخواندن دعای کمیل و ندبه در جمع ارادتمندان ومسجدیان محله‌مان که انهم به لطف حکم پدرم ,بعد از خواستگاری یوزارسیف,قدغن شده بود, سمیه هرشب به مسجد میرفت واز اوضاع واحوال مسجد وصدالبته پیشنمازش برایم خبر میاورد. درست یک‌هفته بعداز مراسم غریبانه‌ی خواستگاری یوزارسیف از من بود که بهرام به مسجد میرود... وبا یوزارسیف صحبت میکند,...من نمیدانم وکسی به من نگفت که چه گفته وچه شنیده اما از پچ‌پچ‌های گهگاهیشان معلوم است که جواب رد داده اند... و اب پاکی را روی دست حاجی, ریخته اند... واین وسط هیچ کس نه نظر مرا پرسید ونه اصلا برایشان مهم نبود که در دل من چه میگذرد,... مادرم که از کم حرفی من به عمق ناراحتی‌ام پی برده,گاهی اوقات دوراز چشم من اشکی میریزد اما هیچ وقت ,هیچ حرفی از حاجی سبحانی به میان نمیاید,انگار کسی بااین نام وجود نداشته....خانه در ارامشی مطلق است ومن میترسم این ارامش, ارامشه قبل از طوفان باشد... در این چند ماه هیچ پیامی از یوزارسیف نداشتم یا بهتر,بگویم اولین واخرین پیامش همان بود که سمیه باعثش شد,نه او پیامی داده و نه من,...روحم در تب وتاب است اما جسمم خود را به بی‌خیالی زده... شام را خوردیم,فردا امتحان فیزیک داشتم, طبق روال این چند ماهه وارد اتاق شدم, کتاب را برداشتم وپشت میز,نشستم.... صفحه ی گوشی را روشن کردم تا ساعت را نگاه کنم که نگاهم به علامت دریافت‌پیامک افتاد... حتما ایرانسل است چون دراین اوضاع, به‌غیراز, سمیه هیچ کس به من پیامی چیزی نمیدهد....برای اطمینان صفحه را پایین کشیدم....نه اشتباه کرده بودم...خدای من باورم نمیشه... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۵۱ و ۵۲ پیامک را باز کردم ： _با سلام...به لطف خانوم حضرت زینب س بعداز مدتها انتظار راهی سفرم,از شما طلب حلالیت دارم همانطور که از پدر بزرگوارتان حلالیت طلبیدم,سلام مرا به خانواده محترم برسانید ,ان شاالله اگر رفتم وبرنگشتم که عفوفرمایید ,اما اگر برگشتم و خداوند قسمت کرد دوباره برای,عرض ارادت خدمت شما وخانواده محترم, میرسم اما این‌بار تا به سر منزل مقصود نرسم از پای نمینشینم.... التماس دعا...ارادتمند شما...یوسف سبحانی... خدای من ,چی داشت میگفت؟؟...سفر؟؟برگشتن و برنگشتن؟!!,...کم کم تمام خوشحالی ناشی از دیدن پیام یوزارسیف بر باد رفت,اخه حاجی قراره کجا بره؟؟باید.... باید میفهمیدم ..اره حتما علیرضا دوستش میفهمه,سمیه که حالا با مرضیه دوستان خیلی صمیمی شدند شاید بتونه جوابم را بده.... اره فردا باید هرجور شده بپرسم... شب سنگین وطولانی بود,هرچه بیشتر به حرف حرف پیامک فکر میکردم,قلبم بیشتر در فشار قرار میگرفت...اشکهام خود به خود میریخت وخواب از چشام پریده بود تااینکه با صدای اذان صبح به خود امدم,با حالتی رقت‌انگیز به سمت دسشویی رفتم و وضو گرفتم,به نماز ایستادم,بعداز نماز به سجده رفتم وهرچه عقده کرده بودم ,عقده‌گشایی نمودم ,انقدر با خدای خودم,خالق یوزارسیف درددل کردم که سبک شدم,سجاده را جمع کردم دوباره رو تخت دراز کشیدم وپلک‌هام سنگین شد... با صدای پچ پچ مادرم از,خواب پریدم,بابا و مامان بالا سرم بودند,اشعه های طلایی خورشید که کل اتاق را روشن کرده بودنشان از رسیدن ظهر میداد, با اضطراب تکانی بخود دادم وگفتم： _س سلام,وای خواب افتادم,مدرسه ام دیر شد.. مادر,در حالیکه ارام دستش را گذاشته بود روسینه ام ,دوباره خواباندم وگفت： _سلام عزیزم,از صبح مثل کوره اتش داری میسوزی, گذاشتم بخوابی,امروز مدرسه نمیخواد بری... گفتم： _اخه...اخه..امتحان.. بابا پرید وسط حرفم,بعداز مدتها لبخندی به روم زد واومد کنار تخت زانو زد یه بوسه از صورتم چید وگفت： _الان تنها چیزی که مهمه سلامتی تو هست, استراحت کن,امتحانت هم صحبت میکنیم یه کارش میکنیم دیگه... با خودم فکر میکردم یعنی چه؟؟مگه منو چطور شده؟؟...با بستن چشام ,بابا ومامان اتاق را ترک کردند.... کاسه ی سوپی را که مامان برام اورده بود, سر کشیدم واز جا بلند شدم,در اتاق را ارام باز کردم... وهمینطور که به سمت اشپزخانه میرفتم ,.... صدای بابام را شنیدم که به مامان میگفت： _اره,فکر کنم امروز اعزامشان بود,بنده خدا دیروز امده بود بازار و از من حلالیت خواست, خیلی بزرگواره,بااون برخورد بد بهرام و جواب ردمان بازم امده حلالیت میطلبد, ان شاالله خدا حفظش کند و ریشه‌ی هر چی داعشی هست از زمین بر بکند.... دیگه چیزی نمیشنیدم,یوزارسیف یوزارسیف رفته #سوریه...اره رفته به سمت #شهادت... اخه....پس من.... کاسه از دستم روی سرامیکهای هال افتاد و صد تیکه شد وهمزمان من هم نقش زمین شدم... پدر ومادرم که از,صدای شکستن ظرف غذا به خود امده بودند ومتوجه شدند که من تمام حرفهاشون را شنیدم... و از حال بدم فهمیدن اینکه دلم چقدر به مهر یوزارسیف گره خورده,حدس چندان مشکلی نبود... بابا زیر بازوم راگرفت وروی مبل نشاندم و مادرم یه لیوان اب به لبم گذاشت.... اما هیچ کدام حرفی نزدند,...نه کلامی در دلداری من ونه حرفی از یوسف سفرکرده.... انگار دنیا ایستاده بود,اینجا هرچه بود بهت بود وسکوت....سکوت بود وبهت... چند روزی حالم دست خودم نبود اما دلداری‌های سمیه و راز ونیاز با پروردگارم قلبم را ارام میکرد..... دیگر توکلم به خدا بود ومدام از حضرت زینب س ,حاجت میخواستم که مهم ترینش سلامتی یوزارسیف بود ,... تا اینکه سه هفته از رفتن یوزارسیف گذشته بود که طوفانی سهمگین زندگی ما را در نوردید.... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۵۳ و ۵۴ خسته وکوفته از مدرسه اومدم,تو کوچه ماشین بهرام پارک بود واین یعنی بهرام خونه ماست,...اصلا حوصله شان را نداشتم و درضمن بعداز قضیه‌ی خواستگاری, کل رابطه ی ما به سلام زیرلبی من ختم میشد و جواب بی‌صدای بهرام,وارد هال شدم.. همانطور که چادرم را درمیاوردم به بابا و مامان و بهرام که مثل مجسمه‌ها تو هال نشسته بودند وبه هم خیره ,سلام کردم ,اما هیچ کدامشان انگار وجود من را حس نکردند وسلام من را نشنیدند,...یاشایدم یه چیزی اتفاق افتاده که اونا اینجور بهت زده اند... سریع لباسام را عوض کردم,برخلاف همیشه که بهرام خانه مان میامد خودم را تو اتاق حبس میکردم,این‌بار میخواستم برم بیرون, میخواستم دلیل ناراحتی شان را بدانم... صدای,حرف زدن ارامشان می‌امد... که ناگهان صدای بهرام بلند شد： _مرتیکه ی نمک به حرام,بد کردم زیر پر و بالش را گرفتم,بد کردم این اس وپاس اسمان جل را آدم کردم؟!اینم شد دستمزدم.... وای وای....حالا دستم به هیچ جا بند نیست,کل سرمایه‌ام به باد فنا رفت کل سرمایه‌ام میفهمین؟؟ بابا ارام تر گفت： _تو چطور یه سند ومدرکی ازش نگرفتی؟چطور وبا چه جراتی حساب بانکی مشترک وا کردین؟اصلا این ساسان را از کجا پیدا کردی هااا؟؟ بهرام عصبانی تر داد زد： _حالا چه فرقی میکنه؟؟الان تمام اموال من را بالا کشیده ومعلوم نیست کجاست ,اون مهمه.... مامان با صدای,ارزانش گفت： _اتومبیل های داخل نمایشگاه چی؟اونا را که نتونسته اب کنه... بهرام زهر خندی زد وگفت： _کدوم اتومبیل؟؟همه مال ملت هستند,من کل پولم را گذاشتم برای وارد کردن ماشین‌های خارجی وامروز فهمیدم که اصلا ماشینی درکار نبوده,ساسان مثل یک کلاهبردار حرفه ای,من,بهرام قادری را دور زد وهمچی هرچی داشتم ونداشتم را از دستم دراورد که نفهمیدم چی بود وچی شد.... ارام در اتاق رابستم,دیگه نیاز نبود برم داخل جمعشان ,چون همه چی را فهمیدم....انگار بهرام به خاک سیاه نشسته... از,این اتفاق ناراحت بودم ,درسته بهرام در حق من بد کرد اما راضی به اینهمه اذیت شدنش نبودم,...بهرام تمام افتخارش اموال و مادیاتی که داشت بود وحالا الان ,بااین اتفاق ,بهرام یعنی هیچ...البته از,نظر خودش وگرنه بقیه ی ادمها را نه به دارایی بلکه باایمان واعتقادشان به خدا قیاس میکنند ... یک هفته از اون اتفاق شوم گذشته بود, یک هفته ای که سرشار از سختی وتلخی بود اوضاع از انچه که فکر میکردیم خیلی خیلی بدتر بود,... حالا که رفیق بهرام یک کلاش حرفه ای از کار درامده بود و داروندار اورا با زیرکی بالا کشیده و بهرام مانده بود با کلی بدهی از ماشین‌هایی که به اسم او گرفته شده بود وهرگز به دستش نرسیده بود... برای پاس چکهای بهرام,کل خانواده دست به دست هم دادند,بهرام هرچه داشت از خانه وماشین و..همه را فروخت باز هم قسمت اعظم بدهی‌هایش برجا بود,... پدرم هرچه درطی سالها پس انداز,کرده بود رو کرد و اخر کار مجبور به فروش خانه شد... و امروز خانه ی ما هم فروخته شد...وبه ما مدت یک ماه وقت دادند تا خانه را تخلیه کنیم. من هیچ وقت دلم در قید وبند مادیات نبود, اما با فروش خانه دلم گرفت,اخر خاطرات کودکی‌هایم همه در این خانه بود وبهترین قصه‌های شادی وحتی,غم‌هایم دراینجا شکل گرفته بود... اما چه میشود کرد, دنیاست دیگر,بالا وپایین دارد... بهرام همه را امیدوارمیکند که با گیر انداختن ساسان ,کل دارایی خانواده را برمیگرداند, اما اما ..نمیدانم چه بگویم بگذریم... امشب اولین شبی است که دراین خانه‌ای که متعلق به ما نیست شام میخوریم, پدرم برای اینکه حال وهوای ما راعوض کند گفت： _بخورید غذاتون را,از فردا هم باید بریم دنبال یه خونه شیک ونقلی,یه خونه جم و جور و نوساز,ان شاالله به سر سال نکشیده, یه خونه براتون میگیرم که این خونه داخلش فقط حکم اشپزخانه را داشته باشه... مادرم اهی,از,دل کشید وگفت： _ان شاالله ومن بیصدا مشغول خوردن شدم... از,یوزارسیف خبری ندارم ,چون چند وقتی است که مسجد نمیرم واینقد هم غصه برای خوردن پیش امده که به قول مادرم,غم عاشقی فراموشم شده....بازهم توکل برخدا.... مثل این چند ماهه قبل از خوابم زیارت عاشورا را خواندم وبه تختخواب رفتم, نصفهای شب بود که از جنب وجوشی که در خانه درگرفته بود از خواب پریدم... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۵۵ و ۵۶ با شتاب,از جا بلند شدم,در اتاق رابازکردم و پا درون راهرو گذاشتم,...مادرم با سر و وضعی اشفته وسط هال ایستاده بود وپدرم درحالیکه کمربندش را محکم میکرد,اماده ی بیرون رفتن میشد... خودم را رساندم به پدرم وگفتم： _بابا چی شده؟چرا اینموقع شب میخوایین بیرون برید؟ بابا دستی به روی شانه ام زد وگفت：_هیچی دخترم,برو بخواب,فردا مدرسه داری, ان شاالله که چیزی نیست وبااین حرف خداحافظی کرد... مادرم درحالیکه رنگ به رو نداشت روی مبل افتاد,سریع یه لیوان اب قند درست کردم وبه طرفش امدم,... یه ذره به خوردش دادم وگفتم： _مامان چی,شده؟جون به لبم کردین,بهرام طوری شده؟؟ مادر در حالیکه به نقطه ی مقابلش روی دیوار خیره شده بود وانگار دراین عالم نبود گفت： _چرا؟؟اخر خدا به چه گناهی اینهمه عقوبت باید پس داد؟؟چرا #امتحان پشت #امتحان؟؟ با نگرانی پریدم توحرفش وگفتم：_مامان,جان زری بگو چی,شده؟ مادرم نگاهش را از,دیوار گرفت واین‌بار,به چشمای من خیره شد وبا دستهاش صورتم راقاب گرفت وگفت： _خدایا غلط کردم,ناشکری کردم,خدایا شکرت بچه‌هام سالمند,خدایا شکرت شوهرم پابرجاست و...هیچی دخترم الان نگهبان راسته ی زرگری زنگ زد,مثل اینکه نصف راسته داخل اتش داره میسوزه,هنوز معلوم نیست دزدی هم در کار هست یانه؟فعلا که حریق همه جا را گرفته,پدرت رفت تا ببینه زرگری ما هم جز اونایی که خسارت دیده بودن یا نه....خدایا شکرت...راضیم به رضایت ....خدایا سلامتی بده... نفسم را با شدت بیرون دادم ودر ادامه ی حرفهای مادرم گفتم： _مامان #مال_دنیا بی ارزشه,خداراشکر هم را داریم, اینه که مهمه,خدا راشکر,سالمیم اینه که اهمیت داره,اگه خدا روزی ما مال فراوان داشته باشه,بی شک دوباره نصیبمان میکند... خسته وکوفته از مدرسه برگشتم,مدرسه هم که بودم مدام فکرم پیش بابا بود واتفاقی که افتاده,...وقتی امدم کسی خونه نبود , دلنگرانیم بیشتر شد,..سریع رفتم داخل اتاقم وگوشی را برداشتم ومامان را گرفتم,با اولین بوق گوشی را برداشت, صداش گرفته وحاکی از غم بود. من： _الو سلام مامان کجایین؟ مامان： _سلام عزیزم,نگران نباش ما ان شاالله تا یه,ساعت دیگه مرخص میشیم میایم خونه, یه حاضری,بردار وبخور تا بخوری,ما هم امدیم... بغض گلوم را گرفته بود مگه چی شده؟مرخص؟؟...با همان حالت بغضم گفتم： _مامان چی شده؟مگه کجایین؟من کوفت بخورم....بگو کجایین؟ مامان： _هیچی مامان ,بابات فشارش زد بالا,به خاطر,استرسی که بهش وارد شده بود الانم ,خدارا شکر,بهتره وکم کم میایم خونه... نفسم را با,فشار دادم بیرون وگفتم： _مامان منم الان میام مامان： _نه نه عزیزم لازم نیست,گفتم که داریم میایم من： _پس من منتظر میمونم بیاین... بابا ومامان که امدن از,رنگ رخسارشان فهمیدم که چقدر اوضاع روحی وجسمیشان خراب هست....مثل اینکه زرگری بابا هم جز اون مغازه های,خسارت دیده بود ومقدار زیادی از,طلاها به سرقت میرن ومابقی هم در اتش میسوزه.... بعداز نماز بود که صدای,زنگ در بلند شد ,به سمت ایفون رفتم ومتوجه شدم پشت در حاج محمد,همسایه سرکوچه مان هست... در که باز شد واز پشت پنجره هال با دیدن حاج محمد یاد مستاجرش افتادم... والان نمیدونستم, یوزارسیف از,سفر برگشته... برنگشته...در چه وضعی هست... اما با اومدن حاج محمد انگار خاطره ها زنده شد, سریع به سمت اتاقم رفتم,لباس مناسب پوشیدم وچادر سرکردم ,همینطور که سرم پایین بود,سلامی کردم ووارد اشپزخانه شدم,... ابمیوه هایی که حاج محمد برای,عیادت بابا اورده بود را از روی اوپن برداشتم ومشغول ریختن چای بودم که صحبتهای حاج محمد و بابا گل کرد.... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۵۷ و ۵۸ همانطور که مشغول اماده کردن پذیرایی بودم تا مامان بیاد و ببرشان,گوشهام را تیز کردم,...صحبتهاشون پیرامون بازار و دزدی واتش سوزی راسته ی زرگری دور میزددر اخر هم حاج محمد از,عاقبت کار بهرام پرسید,... انگار کل محله از وضعیت ما باخبر بودند و من فکرمیکردم کسی سر از کار ما درنیاورده... حاج محمد از همه چیز,حرف زد به جز یوزارسیف, انگار صحبت درباره‌ی حاجی سبحانی منطقه‌ی ممنوعه بود که هیچ کدام ورود پیدا نمیکردند...بیست دقیقه ای نشست وسپس بااجازه ای گفت واز جای برخواست,...من متحیر از این زود رفتن حاج محمد ,زیر چشمی می‌پایدمش که متوجه اشاره نامحسوس او به پدرم شدم,انگار میخواست چیزی بگه که ما نباید میفهمیدیم....پدرم ارام از جای برخواست وبه حکم بدرقه حاج محمد را همراهی کرد...وارد حیاط شدند,نگاه به مامان انداختم که مشغول جم وجور کردن میز ووسایل پذیرایی بود,...اهسته خودم را به پشت پنجره که مشرف به حیاط بودرساندم.. بابا وحاج محمد سخت مشغول حرف زدن بودند وانگار حاج محمد میخواست چیزی,را به سختی,به بابا بقبولاند وبابا از پذیرش سر باز میزد,... حرف زدنشان به درازا کشید که حتی مامان هم متوجه دور کردن بابا شد و من اشاره کردم که دارن صحبت میکنند,... در اخر بابا سرش را پایین انداخت وانگار مجبور به پذیرش شده بود وحاج محمد دست کرد جیبش پاکتی نامه دراورد ارام داخل جیب کاپشن بابا که روی دوشش انداخته بود,چپاند وبلافاصله خداحافظی کرد.... حس کنجکاوی‌ام قلقلکم میداد تا سر از کار حاج محمد و ان نامه دربیاورم,بابا وارد هال شد وهمزمان من وارد اتاقم شدم...باید یه جوریی میفهمیدم چی به چیه... بااخلاقی که از,بابا سعید سراغ داشتم محال بود بگه که حرفشان سر,چی,بود و... پس خودم باید دست,به کار میشدم,هرچند که میدونستم کار درستی نیست,اما فکر میکردم یه چیزی هست که به منم مربوط میشه... پس درسهای فردا را اماده کردم و سکوتی که در خانه حکمفرما شده بود نشان از,این میداد که پدرومادرم به اتاقشان رفتند وشاید خواب,باشند,... خیلی اهسته در اتاق را باز کردم وپاورچین پاورچین به سمت چوب لباسی جلوی در رفتم ,چون میدانستم بابا کاپشنش را جلو در هال اویزان میکند,نوری که از بیرون پنجره ی هال,به داخل,خانه میتابید راه را برام روشن کرده بود ونشان میداد که من اشتباه نکردم,.. ارام کنار جالباسی ایستادم وحال دزدی را داشتم که برای اولین بار دست توجیب کس دیگه ای میکند,پاکت نامه را لمس کردم,یه چیز سخت و آهنی داخلش بود,پاکت را بیرون اوردم وصدای جلینگ ریزی,بلند شد که باعث شد من هول بشم,سریع در نیمه‌باز پاکت را وا کردم داخلش یه دسته کلید بود ویه کاغذ که انگار ادرس جایی بود... خیلی تعجب کردم,یعنی چه؟؟اینا چین وچه ربطی به بابا دارند.....ذهنم پراز سوالات جورواجور شده بود وبرگشتم اتاقم... امروز هم تومدرسه هیچی از درس وکتاب نفهمیدم چون تمام ذهنم درگیر,اتفاقات ناگواری,بود که پشت سر هم برای خانواده ام میافتاد.... سر میز نهار بودیم که بابا ارام وشمرده گفت： _نهارتون را که خوردین ,با هم راه میافتیم یه خونه هست باید ببینیم ,اگر پسندیدید, دیگه تا اخرهفته اینجا را باید تخلیه کنیم... مامان همونطور که قاشق را به طرف دهانش میبرد گفت： _عه اقا سعید,شما که از,صبح بیرون نرفتید, این خونه از کجا پیداش شد؟؟ بابا درحالیکه با غذاش بازی میکرد گفت： _یکی از دوستان پیدا کردن ,خبرش رابه من دادند . ومن اونموقع بود که راز پاکت نامه و اون دسته کلید ادرس داخلش را فهمیدم,پس هرچی که هست زیرسر حاج‌محمد است... احتمالا یه خونه که مناسب ما باشه وکرایه اش هم طوری هست که بابای مالباخته ی من بتونه بدهد برامون جور کرده.... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷

🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷 رمان امنیتی و عاشقانه #یوزارسیف ✨قسمت ۵۹ و ۶۰ با پدرومادرم رفتیم خانه را دیدیدم ,چند تا محله پایین‌تر بود...اما خونه بزرگ و دلبازی بود یه خونه حیاط دار که قدیمی ساز بود منتها داخلش را بازسازی کرده بودند... و دو واحد سبک هم بالاش بود که کل خونه‌خالی بود وبالاش یه دوخوابه بود ویه واحد هم یک خوابه اما مشخص بود نوسازه ,... بابا گفت ： _پایین را خودمون میشینیم و واحد دوخوابه بالا مال بهرام و یک خوابه هم مال خود صابخونه هست,که فعلا خالیه... مامان با تعجب همه جا را بررسی کرد و گفت： _اقا سعید کرایه اش چقدره؟بااین بیکاری بهرام ووضع مبهم کار خودت,مطمئنی میتونیم از پس اجاره‌اش بربیایم؟؟ بابا اهی کوتاه کشید وگفت： _شما نگران اون نباش خانم جان...به فکر تروتمیز کردن واسباب کشی باشید... من ومامان خونه را پسندیدیم.. یعنی یه چیزی تو مایه‌های خونه خودمون بود فقط,یه کم کوچکتر...البته خونه ما یک طبقه بود واینجا دوطبقه,ولی خوبیش اینه که بهرام هم از,سردرگمی درمیومد وکنار خودمون ساکن میشد...پیش خودم صدبار به اموات حاج محمد رحمت فرستادم,عجب ادم باخدا و باایمانی بود ,تواین دوره که همه کلاه خودشون را چسپیدن,...بودن همچی انسانهایی نعمتی بزرگ بود,...خدارا شکر که بودن,هرچند که بابا اصلاابدا از صاحب این خونه وکمک حاج محمد چیزی نگفت اما من انچه را که میبایست بفهمم,فهمیدم..... بابا زنگ زد بهرام وچون ماشین نداشتن , قرار شد بابا بره دنبالشان تا بیان وخونه را ببینن,... بهرام که خودش به مادیات اهمیت میداد,به بابا میگفت تواین شرایط از پس اجاره این خونه برنمیاد اما وقتی بابا بهش گفت که لازم نیست اون اجاره بده,خیلی متعجب شده بود...اما بهرام هم نفهمید که به لطف حاج محمد صاحب,خونه شده... خونه‌ای که حسی خوب در من بوجود میاورد ومن خبرنداشتم که قرار است چه چیزها دراین خانه تجربه کنم... ثانیه ها ودقیقه ها وروزها وماه ها به سرعت میگذرند ومن سال اخر تحصیلم را با هزاران اتفاق ریز ودرشت به پایان رساندم... و فردا امتحان کنکور دارم,... از شدت استرس شامم را نتونستم بخورم, بابا سعید خیلی بهم روحیه میده ومطمینه که پزشکی رو شاخمه ومامان انواع واقسام خوراکیهای تقویتی را میخواد بخوردم بدهد , انگار که من صبح کنکور ندارم وبلکه قرار است به اسیری برم وروزها چیزی نخورم... ماه هاست که ساکن این خانه شدیم,به نظرم قدم خانه خوب بود اخه بعداز اسباب‌ کشی به این خانه,مشکلاتمان یکی یکی کم شد,اول که به خاطر بیمه بودن طلاها,اداره بیمه ,مقداری از خسارت طلاها را پرداخت کرد وبابا با اون پول تونست ,اخرین بدهی‌های بهرام را بپردازه و یه هایپرمارکت بزرگ راه بیاندازه... وسرخودش وبهرام را گرم کند ونان حلالی هم بر سر,سفره بگذارد.... بهرام هم هرچه تلاش کرده,خبری از ساسان بدست نیاورده ,انگار اب,شده ورفته تو زمین ,اما این کلاهبرداری با تمام بدیهایی که داشت ,یه خوبیهایی هم داشت... اونم اینکه اخلاق بهرام به کلی,عوض شده ودیگه اون ادم مادیاتی سابق نیست وخدا را بیشتر در نظر دارد.. واما من هم به دلیل همین جابه جایی ,رفت و امدم با سمیه خیلی خیلی کم شده و بیشتر,از طریق مدرسه وبقیه ی اوقات هم تلفن در ارتباطیم... ودورا دور میدانم که یوزارسیف به,سلامت از سفرش برگشته و هم‌چنان پیشنماز مسجد است ومستاجر حاج محمد... انگار رشته‌ی محبت سمیه به خانواده‌ی حاج محمد محکم‌تر شده اما هنوز هیچ خبری, بینشان نیست... درحالیکه روی تختم دراز کشیدم ونگاهم به گل گچی دور لامپ اتاقم خیره است وبه اتفاقات این مدت فکر میکنم به خواب رفتم... 🌱ادامه دارد.... 🌷 نویسنده؛ طاهره سادات حسینی ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛ 🌷🌷🇮🇷🇦🇫🌷🌷🇦🇫🇮🇷🌷🌷