به وقت #رایحہ_ے_محراب @roman_tori

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاہ_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_اول . همانطور ڪہ دو دستم را مقابل دهانم گرفتہ بودم و براے گرم شدنشان ها مے ڪردم بہ تماشاے ڪژال و ژیا ایستادہ بودم. سرما تا مغز استخوان آدم رسوخ مے ڪرد‌،بہ خودم بد و بیراہ گفتم ڪہ چرا فراموش ڪردم دستڪش هایم را بردارم! ڪژال،دایان را بہ آغوش ژیا داد و یقہ ے سرهمے بافت سفید رنگے ڪہ بہ تنش پوشاندہ بود را مرتب ڪرد. سپس شال گردن بافت خودش را از دور گردنش برداشت و دور گردن و بالاتنہ ے دایان پیچید. ریحانہ ڪنار گوشم زمزمہ ڪرد:چرا ژیا نمیاد داخل وایسہ؟! تو سرما هم‌ خودش اذیت میشہ هم دایان! با این ڪہ حال ژیا را مے دانستم اما جواب پرتے دادم:حتما اینجا راحت ترہ! دندان هایش مے لرزید:من میرم تو! دیگہ نمے تونم وایسم! با نگاہ و لبخندم بدرقہ اش ڪردم:برو آبجے! منم با ڪژال میام! ریحانہ وارد ساختمان بیمارستان شد. حاج بابا،مامان فهیم،عمو باقر و خالہ ماہ گل جلوتر از ما وارد شدہ بودند. بعد از حادثہ ے دیروز،زهرا را بہ مسجد رساندم و خبر مجروح شدن امیرعباس را بہ مامان فهیم و ریحانہ دادم. مامان فهیم گفت خالہ ماہ گل خبر دادہ و قصد داشتہ بہ خانہ بازگردد و از حال امیرعباس خبر بگیرد. شب قبل امیرعباس را بہ تهران منتقل ڪردہ بودند و عمو سهراب و عمہ مهلا بہ بیمارستان رفتہ و همانجا ماندگار شدہ بودند. روز قبل هر ڪارے ڪردیم نگذاشتند امیر را ببینیم،گفتند جراحے سختے دارد و باید استراحت ڪند. از ناحیہ ی ڪمر مجروح شدہ و ستون فقراتش آسیب دیدہ بود،همہ نگران حالش بودیم. پزشڪ ارتوپد بہ عمو سهراب گفتہ بود احتمال فلج شدن امیر از ناحیہ ے ڪمر بہ پایین بالاست! این خبر را ڪہ شنیدم حسابے جا خوردم،نمے توانستم امیرعباس خوش قد و بالا را ڪہ همیشہ در تڪاپو و جنب و جوش بود را روے ویلچر تصور ڪنم! یڪے از جذابیت هاے ظاهرے امیر قد بلندش بود،با این ڪہ حاج بابا و محراب قد بلندے داشتند اما امیر چند سانت هم از آن ها هم بلندتر بود و قد و قامتش حسابے بہ چشم مے آمد. با این ڪہ قد نسبتا بلندے داشتم اما ڪنار امیر بہ زحمت تا شانہ اش مے رسیدم،تصور این ڪہ روزے براے دیدن صورتش بہ جاے سر بلند ڪردن سر خم ڪنم دیوانہ ام مے ڪرد! حاج بابا آرام و قرار نداشت،حسابے با امیرعباس انس گرفتہ بود. تا نماز صبح هیچڪدام پلڪ روے هم نگذاشتیم،حاج بابا عرض و طول پذیرایے را طے مے ڪرد. تسبیح مے گرداند و زیر لب ذڪر "یا مَن اِسمُهُ دَواء وَ ذِڪرهُ شِفاء یا مَن یَجعلُ الشِّفاء فیما یَشاءُ مِن الاَْشیاء" مے خواند. مامان فهیم پاے سجادہ نشستہ بود و براے شفاے امیرعباس،خدا را بہ صاحب اسمش قسم مے داد و قطرات اشڪ گل هاے چادر نمازش را آبیارے مے ڪردند. یڪ خط در میان مے گفت:خدایا بہ جوونیش رحم ڪن! بہ مادرش رحم ڪن! تو رو قسم بہ دو دست بریدہ ے عباس! ریحانہ هم نزدیڪ مامان نشستہ بود و زیارت عاشورا مے خواند. دل توے دلم نبود،قرآن ڪوچڪ جیبے ام را در دست گرفتہ بودم و همانطور ڪہ راہ مے رفتم سورہ ے یاسین مے خواندم. بغض بہ گلویم چسبیدہ بود اما نمے توانستم آزادش ڪنم،حال خواهرے را داشتم ڪہ یڪ دانہ برادر‌ جوانش بہ حال احتضار افتادہ و شاهد پرپر شدنش باشد! بعد از این ڪہ بہ نیت پنج تن آل عبا پنج مرتبہ سورہ ے یاسین را خواندم،بہ اتاقم رفتم و ڪنار تخت نشستم. حاج بابا مے گفت:"وقتے گیر و گرفتارے میفتہ بہ ڪارتون،وقتے هر چے زور مے زنین و دردتون درمون نمیشہ نادعلے بخونین و بعدش پشت سر هم یاعلے مدد بگین! هیچ ڪارے واسہ آقا امیرالمومنین نشد ندارہ!" از حفظ شروع بہ خواندن دعاے نادعلے ڪردم،همراہ دعا ذهنم بہ سمت گذشتہ ها پر ڪشید. رفتم بہ روزهاے ڪودڪے،بہ روزهایے ڪہ محراب را ڪنارم داشتم،آزاد و بے مرزبندے! روزهایے ڪہ قدرشان را نمے دانستم!‌ از پنج شش سالگے حاج بابا من و ریحانہ را روے پاهایش مے نشاند و برایمان قرآن یا دعا مے خواند. از ما مے خواست هرچہ مے گوید را حفظ ڪنیم و چند روز بعد برایش بخوانیم. اولین سورہ اے ڪہ یادمان داد سورہ ے ڪوثر بود. سپس سورہ ے حمد و توحید و بعد سورہ ے ناس و فلق. قبل از سن تڪلیف آنقدر آیت الڪرسے،حدیث ڪسا و دعاے نادعلے را برایمان زمزمہ ڪرد تا حفظشان ڪردیم. هربار ڪہ سورہ یا دعاها را از حفظ برایش مے خواندیم برق شادے و تحسین در چشم هایش مے نشست و شڪلات یا آبنباتے همراہ با یڪ بوسہ ے جانانہ پیشڪشمان مے ڪرد. عمو باقر هم دست ڪمے از حاج بابا نداشت،وقتے مے دید با آن سن ڪم از حفظ قرآن مے خوانیم حسابے تشویق مان مے ڪرد و مے گفت:آدم باید همیشہ ذڪر خدا رو لبش باشہ! هشت سالہ بودم،در حیاط عمارت راہ مے رفتم و آیت الڪرسے مے خواندم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . محراب ڪنار گل هاے محمدے نشستہ و بند ڪتانے اش را مے بست،هر پنجشنبہ بعد از نماز ظهر و عصر با دوستانش قرار فوتبال داشت. آن روز اولین روزے بود ڪہ بہ اصرار حاج بابا بہ طور رسمے روسرے سر ڪردہ بودم،چند ماہ بعد بہ سن تڪلیف مے رسیدم و خیلے چیزها عوض مے شد. ‌‌از بابت این تغییرات هم خوشحال بودم و هم ناراحت! در گرما زیر روسرے شُر شُر عرق مے ریختم و موهایم بہ گردنم مے چسبید. مدام غر مے زدم و هے بہ مامان فهیم مے گفتم:خب حداقل جلو عمو باقر و محراب روسرے سر نڪنم! مامان اخم مے ڪرد و مے گفت:نمیشہ! جیغم در مے آمد:چرا نمیشہ؟! مگہ عمو و داداش محرم نیستن؟! مامان فهیم مدام نسبت هاے محرمیت را برایم تڪرار مے ڪرد و من بیشتر آسی میشدم! یڪ بار هم در عالم ڪودڪے گفتم:اینا چہ عمو و داداشے ان ڪہ نامحرمن؟! قرار بود آغوش مهربان و نوازهاش پدرانہ ے عمو باقر را از دست بدهم! از طرفے خوشحال بودم ڪہ جزو آدم بزرگ ها بہ حساب مے آیم و مسئولیتے خواهم داشت. تضاد عجیبے بہ جانم افتادہ بود،هم دوست داشتم بہ سن تڪلیف برسم و هم نہ! بیشتر از هر چیزے دورے ڪردن هاے محراب آزارم مے داد! سیزدہ سال بیشتر نداشت اما چند ماهے میشد ڪہ آن محراب سابق نبود! دیگر نہ راحت بہ صورتم زل مے زد و نہ براے بازے "نون بیار ڪباب ببر" دست هایم را مے گرفت،حتے براے این ڪہ حرصم را دربیاورد لپم را نمے ڪشید! در جمع ڪنارم‌ نمے نشست و چند مترے فاصلہ مے گرفت! گاهے دزدڪے نگاهم مے ڪرد و‌ گاهے نہ! براے این ڪہ از خیابان ردم ڪند آستین لباسم را مے گرفت اگر مے دید خیلے مے ترسم بہ ناچار دستم را مے گرفت و مے گفت:باید ڪم ڪم بہ این شرایط عادت ڪنیم! در عرض چند ماہ ظاهرش هم تغییر ڪردہ بود،قدش ناگهان بلندتر شدہ بود و اندامش لاغرتر! دماغش ڪمے باد ڪردہ و صورتش ڪشیدہ تر بہ نظر مے رسید،پوست صورتش ڪمے التهاب داشت و رد اعلام حضور جوش هاے جوانے و سبز شدن پشت لبش ڪم ڪم دیدہ میشد. احساس مے ڪردم رفتہ رفتہ صورتش زشت مے شود و نگرانش بودم! نگران این ڪہ روز بہ روز زشت تر شود و زشت بماند! آیت الڪرسے خواندنم ڪہ تمام شد محراب هم از بند ڪتانے هایش دل ڪند. ساڪ ورزشے اش را برداشت و زیپش را باز ڪرد،انگار دنبال چیزے مے گشت‌. ڪنجڪاو بہ حرڪات دستش خیرہ شدم بودم،در همان حین گفت:رایحہ خانم بیا اینجا! این هم یڪے دیگر از تغییرات محراب سیزدہ سالہ بود! برایش از "رایحه" تبدیل شدہ بودم بہ "رایحہ خانم"! یڪے در میان "رایحہ خانم" یا "رایحه" صدایم مے زد. پشت چشمے برایش نازڪ ڪردم و بدون این ڪہ قدمے بردارم پرسیدم:چے ڪارم دارے حاج محراب؟! حاج محراب را غلیظ و بہ تمسخر گفتم،چون پدرهایمان یڪدیگر را حاج باقر و حاج خلیل صدا مے زدند من هم بہ تمسخر محراب را حاج محراب صدا زدم،بہ تلافے رایحہ خانم گفتنش هایش! با خندہ سر بلند ڪرد و نیم نگاهے بہ صورتم انداخت،وقتے اخم هایم را دید خندہ اش شدت گرفت و با زحمت خندہ اش را قورت داد. با لب هایے ڪش آمدہ گفت:وقتے بزرگترت میگہ بیا حرف گوش ڪن بچہ جون! دست هایم را دور قفسہ ے سینہ ام پیچیدم و با قدم هاے بلند نزدیڪش شدم‌. _بہ بچہ ها ڪہ خانم نمیگن! من یا بچہ ام یا خانمم! شیطنت و نشاط در چشم هایش موج مے زد. _تو یہ بچہ اے هستے ڪہ دارہ خانم میشہ! حرصم گرفت،مقابلش ایستادم و پوزخند زدم:توام یہ دراز بے قوارہ ے زشت بیشتر نیستے! زشت ترین پسر محلہ! لبش بہ زحمت خندید اما تہ نگاهش رنجش را احساس ڪردم! براے همین بیشتر اعتماد بہ نفس گرفتم و ادامہ دادم:دلم برات مے سوزہ! هر شب برات دعا مے ڪنم از این زشت تر نشے! سیب گلویش لرزید و خالصانہ گفت:عوضش تو دارے خوشگل تر میشے! توقع داشتم اخم ڪند،تشر بزند و یا مثل خودم جوابم را بدهد. آن روز آن لحن مظلوم و صادق را درڪ نڪردم! شاید آخرین بارے بود ڪہ محراب مرا زیبا خطاب ڪرد! بعد از آن فاصلہ ے مان بیشتر شد و عمیق تر! غرور بیشتر بہ جانم افتاد،با همان لحن پر افادہ و بچگانہ گفتم:خودم مے دونم! همہ میگن! بہ توام همہ میگن دارے زشت میشے؟! شانہ هاے نحیفش را بالا انداخت:فقط تو گفتے! بابام میگہ دارم مرد میشم! گنگ نگاهش ڪردم:یعنے قرارہ هم قد و قوارہ ے حاج بابا و عمو باقر شے؟! ریش و سیبیل درمیارے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد،دلم نمے خواست هم بازے مهربان و لجبازم را از دست بدهم! نمے خواستم بہ جاے محراب ڪم سن و سال،محراب قد ترڪاندہ با انبوهے از ریش و سبیل را ببینم! مضطرب دستم را روے دستش گذاشتم و گفتم:واے نہ! لطفا همین قدے بمون حتے اگہ زشت شے! چشم هایش را بہ سمت دستم ڪشاند،لحظہ اے پلڪ هایش لرزیدند. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . آرام انگشت شستش را پشت دستم ڪشید و ثانیہ اے نوازشش ڪرد،بہ قدرے با آرامش و احتیاط این حرڪت را انجام داد ڪہ احساس ڪردم انگشت هاے مرا ڪہ نہ،گلبرگ هاے لطیف و صورتے رنگ گل هاے محمدے باغچہ ے عمارت را زیر دستش مے بیند! ثانیہ اے مڪث ڪرد،سپس همانطور ڪہ دستش را از زیر دستم بیرون مے ڪشید گفت:این آخرین بارے بود ڪہ مے تونستم دستاے ڪوچولوتو تو دستام بگیرم رایحہ! رایحہ ے هشت سالہ ے خام،رایحہ ے بہ فڪرِ خالہ بازے و هم بازے نفهمید چہ غم و حسرتے پشت صداے محراب سیزدہ سالہ نشستہ است! نفهمید چہ جملہ ے عجیب و بزرگانہ اے بہ زبان آوردہ بود! نفهمید ڪہ محراب هم دوست ندارد رایحہ قد بڪشد و بشود رایحہ خانم! با شتاب و عجلہ دستم را از روے دستش برداشتم و گفتم:بیا بزرگ‌ نشیم،همین قدے بمونیم! لبخند ڪجے تحویلم داد:مگہ دس ماس بچہ جون؟! _من راهشو پیدا مے ڪنم! مثلا قرارہ خانم دڪتر بشما! حتما مے تونیم معجونے چیزے درس ڪنیم ڪہ ڪوچیڪ بمونیم! یا بریم پیش سد رضا،خودم شنیدم مامان فهیم و عمہ مهلا میگفتن هر دعایے مے نویسہ رد خور ندارہ. خب مام میگیم برامون یہ دعایے بنویسہ ڪہ بزرگ نشیم! لبخند نرمے از گوشہ ے لبش چڪید و نگاهم را محو صورتش ڪرد. نگاهش داد مے زد ڪہ مے داند حرف هاے من خیال خام بچگانہ است و عقل او آنقدرے قد مے دهد ڪہ چشم داشتے بہ این خیال ها و امیدهاے واهے ڪودڪانہ نداشتہ باشد! _تو‌ دوس ندارے بزرگ شے؟ خانم دڪتر شے؟ مریضا رو خوب ڪنے؟ ثانیہ اے فڪر ڪردم و مردد گفتم:فعلا نہ! خب یہ معجونے دُرُس مے ڪنیم ڪہ هر وقت خستہ شدیم بتونیم بزرگ شیم! چشم هایش را بست و بلند خندید،صورتش از شدت خندہ سرخ شدہ بود. گوشہ ے هر دو چشمش چین خورد و اخم هایم را در هم ڪشید! چند ثانیہ بعد،از خندیدن فارغ شد.‌ بستہ اے شڪلات خارجے از داخل ساڪش بیرون ڪشید و بہ سمتم گرفت. نگاهم را میان چشم هایش و بستہ ے شڪلات گرداندم‌. _مالہ منہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:جایزہ ے خوب قرآن خوندنت! اخم هایم را از هم باز ڪردم و بہ جایش لبخند دندان نمایے زدم‌. با شوق بستہ ے شڪلات را از دستش گرفتم و گفتم:اگہ هر بار خوب قرآن بخونم برام از این شڪلاتا مے خرے؟!‌ از ڪنار باغچہ بلند شد و پاچہ ے شلوارش را از خاڪ تڪاند. _نہ خیر! آدم ڪہ واسہ جایزہ گرفتن قرآن نمے خونہ! همانطور ڪہ بستہ ے شڪلاتم را باز مے ڪردم پرسیدم:پس چرا برام‌ جایزہ خریدے؟! _آدم براے ڪار خوب تشویق میشہ،براے ڪار بد تنبیہ! منم دلم خواست تشویقت ڪنم ولے آدم فقط براے رضاے خدا ڪار خوب مے ڪنہ نہ جایزہ گرفتن! خواستم گاز محڪمے از شڪلاتم بگیرم ڪہ خیرہ نگاهم ڪرد. آب دهانم را فرو دادم و شڪلات را بہ سمتش گرفتم. بدون توجہ گفت:زیاد شڪلات دوس ندارم! شیطنت و‌ ناراحتے در صدایش موج زد،با خندہ ادامہ داد:شیرینہ،مے خورم جوش مے زنم زشت تر میشم! بہ ریحانہ ام بدہ،اون دوس دارہ! بہ تیریج قبایم برخورد،خوشم نیامد ڪہ حواسش بہ ریحانہ هم بود! با ناراحتے اے مشهود گفتم:شاید یہ ذرہ براش نگہ داشتم،یڪے دو دونہ از دندوناش لقہ نمے تونہ غذا بخورہ! لبخند بزرگے لب هایش را از هم باز ڪرد:یڪے دو دونہ نہ! یڪے دو تا! گازے از شڪلاتم گرفتم و با حرص گفتم:نہ خیرم! یڪے دو دونہ! در اداے درست بعضے از ڪلمات لنگ مے زدم و قصدے هم براے اصلاح ڪردنشان نداشتم! براے این ڪہ بحث را منحرف ڪنم گفتم:چقد این خوشمزہ س! حاج بابام زیاد برام نمیگیرہ،یا خروس قندے میگیرہ یا پفڪ نمڪے. هے بهش میگم من از این شڪلات خارجڪیا دوس دارم ولے بہ جاش برام خروس قندے و آدامس میخرہ! دم عمو باقر گرم ڪہ حواسش بود! زمزمہ وار گفت:با پول تو جیبیاے خودم برات گرفتم! تڪہ شڪلات را با زحمت فرو دادم و با چشم هایے گشاد شدہ از تعجب و عذاب وجدان نگاهش ڪردم. در روزهاے هشت سالگے،این ڪہ محراب از پول تو جیبے هایش بگذرد و همہ را بابت یڪ بستہ شڪلات خارجے بدهد فداڪارے بزرگے بہ حساب مے آمد! نگاهے بہ بستہ ے شڪلات انداختم و گفتم:حالا خودت چے ڪار مے ڪنے؟! تو مدرسہ دل ضعفہ مے گیرے ڪہ! ساڪش را روے دوشش انداخت و جواب داد:مامان ماہ گل برام لقمہ مے ذارہ! فڪرے در ذهنم جرقہ زد،بدون این ڪہ بہ زبانش بیاورم در دل بہ خودم آفرین گفتم و دنبال محراب راہ افتادم. متعجب پرسید:تو ڪجا؟! گاز بزرگ ترے از شڪلات گرفتم و با دهان پر جواب دادم:برمے گردم خونہ،ریحانہ دندونش درد مے ڪنہ بهونہ میگیرہ! _حالا چرا انقد تن تن مے خورے؟! میمونہ سر دلت! دو انگشت اشارہ و میانے ام را مقابل صورتش گرفتم:بہ دو دونہ دلیل! ڪلمہ ے "دونه" ڪافے بود تا صداے شلیڪ خندہ ے بلندش در حیاط عمارت بپیچد. با حرص گفتم:هیچم خوشم نمیاد مسخرہ م مے ڪنے! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . دستش را روے دهانش گذاشت و تڪہ تڪہ ڪلمات را ادا ڪرد:بِ...بِ...بخشید! نفس عمیقے ڪشید و سپس بے هوا لپم را! _آخہ خودت نمے دونے چقد بانمڪ میگے! دو دونہ! پشت چشمے برایش نازڪ ڪردم و دستم را محڪم روے جاے انگشت هایش ڪشیدم. _باشہ تو خیلے مے فهمے حاج محراب! اصلنشم من بچہ ام! دوسم دارم بچہ بمونم! سر تڪان داد و همہ ے تلاشش را ڪرد تا رد خندہ روے صورتش دیدہ نشود! گلویش را صاف ڪرد و خیرہ شد بہ صورتم‌. _دو دونہ دلیلتو نگفتے! اخم شدیدے حوالہ ے نگاهش ڪردم و خواستم از ڪنارش عبور ڪنم ڪہ با احتیاط آستین لباسم را گرفت و گفت:چہ زودم بهش بر مے خورہ! خب عین خودت گفتم! با این ڪہ عذرخواهے نڪرد و دلخور بودم گفتم:اول این ڪہ اگہ مامان فهیم ببینہ نمے ذارہ همشو بخورم،دوم این ڪہ ریحانہ دلش مے خواد ولے دندونش درد مے ڪنہ! سپس نگاهم را از پا تا سرش ڪشیدم و پرسیدم:مگہ نمیرے فوتبال؟! تے شرت زیتونے رنگے بہ تن داشت با خط هاے ریز سفید،شلوار مشڪے سادہ اے هم بہ پایش بود. _اوهوم! _مگہ نباید لباس فوتبال بپوشے؟! در حالے ڪہ در عمارت را باز مے ڪرد جواب داد:تو ساڪمہ! _هوا گرمہ! خب همونا رو‌ مے پوشیدے! ثانیہ اے مڪث ڪرد و آرام گفت:یہ رازے بگم بین خودمون مے مونہ؟! ڪنجڪاو و با شوق و ذوق سرم را تڪان دادم‌‌. _فقط من و خدا مے دونیمشا! نباید بہ ڪسے بگے! _قول میدم! قول میدم! دل توے دلم نبود تا راز محراب را بفهمم،منتظر بودم هر ڪلمہ اے ڪہ از دهانش بیرون مے آید را در هوا بقاپم! _چند ڪوچہ پایین تر،یہ پسرہ هس ڪہ بساط واڪس زنے دارہ. چند بار ڪہ با لباس فوتبال رفتم با حسرت نگام ڪرد! دوس دارہ بیاد فوتبال ولے نمے تونہ! بادم خالے شد،بے هوا پرسیدم:رازت همین بود؟! _آرہ! _خب این ڪہ راز نیس! _چرا رازہ!‌ قول دادے بہ ڪسے نگے! در را تا آخر باز ڪرد و‌ ادامہ داد:برو! آخرین تڪہ ے شڪلات را در دهانم‌ چپاندم و وارد ڪوچہ شدم،محراب پشت سرم آمد و در را بست. بہ سمتش سربرگرداندم و مضطرب پرسیدم:دور دهنم‌ ڪثیف شدہ؟! نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد هم‌ زمان دستش را داخل جیب شلوارش برد و دستمال پارچہ اے سبز رنگے بیرون آورد. در حالے ڪہ دستمال را دور دهانم مے ڪشید،با چشم هایش حسابے اجزاے صورتم را مے ڪاوید! با دقت و ولع! انگار آخرین بارے بود ڪہ مے توانست من را ببیند! از نوع نگاهش جا خوردم،چشم هاے متعجبم را ڪہ دید گوشہ ے لبش را گزید و دستمال را داخل جیبش برگرداند. _تمیز شد! خواستم بہ نشانہ ے تشڪر لحظہ اے در آغوشش بگیرم ڪہ چند قدم عقب رفت و پریشان گفت:نہ! گفتم ڪہ دیگہ نمیشہ بہ همدیگہ دس بزنیم! پیشانے ام چین خورد:چرا؟! من ڪہ هنوز بہ سن تڪلیف نرسیدم! توام نرسیدے! ڪلافہ گفت:نمیشہ دیگہ! بہ خالہ و ریحانہ سلام برسون! زودے برو خونہ،هوا گرمہ گرمازدہ میشے! سپس با قدم هاے بلند و پر شتاب خودش را بہ خیابان رساند! مات و مبهوت رفتنش را نظارہ مے ڪردم،در روزهاے عادے ثانیہ اے با محراب مے گفتم و مے خندیدم و ثانیہ اے بعد دعوایمان مے گرفت،حالا ڪہ محراب پسم مے زد بیشتر از دستش ڪفرے میشدم! با ڪیلو ڪیلو اخم بہ خانہ برگشتم،هنوز تغییرات اندامم شروع نشدہ بود. در دنیاے ڪودڪانہ ے خودم غرق بودم اما محراب تغییرات روح و جسمش را بہ خوبے درڪ مے ڪرد! شاید دلیل آن نگاہ هاے حریصانہ این بود ڪہ از روزهاے بعد نمے توانست خالص و بے غل و غش رایحہ را دوست داشتہ باشد! با معصومیتی ڪودڪانہ! قرار بود نیازهاے جسمش هم آمیختہ ے این علاقہ و محبت بشود! براے همین سعے مے ڪرد تماس فیزیڪے نداشتہ باشیم،تماسے ڪہ شاید احوالاتش را بہ هم مے ریخت یا احساساتے ڪہ بہ تازگے در جسمش پیلہ دواندہ بودند را قلقلڪ‌ مے داد! آن‌ روزها هنوز در دنیاے ڪودڪانہ ے خودم سیر مے ڪردم و چیزے از بزرگے روح محراب نمے فهمیدم! از آن روز فاصلہ ے من و محراب شدت گرفت،هر روز از هم دورتر میشدیم. آنقدر دور ڪہ محراب برایم،بہ منفورترین آدمے ڪہ مے شناختم تبدیل شد! با خودم فڪر ڪردہ بودم بہ جاے شڪلاتے ڪہ برایم خریدہ بود،هر روز برایش لقمہ ے نان و پنیر و گردو درست ڪنم و ببرم اما پشیمان شدم. باید همیشہ محراب دنبال من مے آمد! باید همیشہ محراب ناز مرا مے ڪشید! تا پا پیش نمے گذاشت محلش نمے دادم! با یادآورے گذشتہ لبخند محوے روے لبم ڪز ڪرد،زمزمہ ڪردم:ڪاش هیچوقت بزرگ نمے شدیم! هیچوقت! یاد نگاہ هاے حریصانہ و پر از غم محراب سیزدہ سالہ،قلبم را بہ تلاطم انداخت! آنقدرے ڪہ خواستم لحظہ اے خودم را رایحہ ے هفت هشت سالہ فرض ڪنم و پر بڪشم بہ سوے عمارت سفید! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . محراب دوازدہ سالہ را در آغوش بگیرم و بخواهم مرا دور حیاط عمارت بچرخاند و صداے قهقهہ هایم همہ را آسے ڪند! آغوش محراب را مثل آن روزها داشتہ باشم،بدون هیچ چشم داشت و ڪششے از جانب جسم هایمان! همانقدر پاڪ! همانقدر خالص! همانقدر معصوم و بڪر! آهے ڪشیدم و براے مرتبہ ے آخر دعاے نادعلے را خواندم. با برخورد شانہ ے ڪسے بہ بازویم از فڪر و خیال بیرون آمدم. زن با عجلہ از ڪنارم عبور ڪرد و زیر لب ببخشیدے گفت. دوبارہ دست هایم را مقابلم دهانم گرفتم و ها ڪردم،ڪژال مشغول صحبت با ژیا بود. حتما سعے داشت براے دیدن امیرعباس مجابش ڪند. حالش را مے فهمیدم،مے دانستم اگر امیرعباس را ببیند تاب نمے آورد و قطرہ هاے اشڪ راز قلبش را بر ملا خواهند ڪرد. ڪمے بعد ڪژال ناامید شد و بہ سمتم آمد،لبخند عمیقے تحویل چشم هایش دادم و گفتم:یڪم دیگہ طاقت نمیارہ،بہ خاطر سرما و دایان میرہ یہ گوشہ ڪنارے! ڪژال سر تڪان داد و ڪنارم ایستاد،چهرہ اش درهم بود. شاید نگران حیدر بود،شاید هم نگران سرانجام عشق یڪ طرفہ ے ژیا! شاید هم هر دو! انگشت هاے یخ زدہ ام را میان انگشت هایش سوق دادم. _نگران نباش! خوشے میگذرہ ناخوشے ام میگذرہ! بہ صورتم زل زد:تو اگہ این صبرو باورو نداشتے ڪہ تا الان خونہ ے شوهر بودے! البتہ خونہ ے مردے بہ غیر آقا محراب! _براے رسیدن بہ بعضے چیزا باید خون دل خورد! منم حرفے ندارم،محراب ارزششو دارہ! نگاهے بہ پشت سرش انداخت:ڪاش تمام علاقہ ها دوطرفہ بودن،حتے اگہ سرانجامے نداشتن عذابش ڪمتر بود! فهمیدم بیشتر نگران ژیا و علاقہ اش بہ امیرعباس است! سڪوت ڪردم،نمے توانستم براے دلخوشے اش از جانب امیرعباس مطمئنش ڪنم یا امید واهے بدهم! باید جنس نگاہ امیر را مے دیدم،تا دو سہ ماہ قبل ڪہ همان امیرعباس بود! همان امیرعباسے ڪہ توجهے بہ جنس مخالف نداشت و در قید و بند محبت دخترے نبود. بیمارستان نسبتا شلوغ بود،ظاهرا اڪثر مجروحان بدحال نظامے و غیر نظامے جنوب را بہ این بیمارستان انتقال دادہ بودند. طبقہ ے مردم عادے از نظامے ها جدا بود،بعد از پرس و جو از پذیرش راهے طبقہ ے دوم شدیم. ساعت ملاقات بود و در طبقات غلفلہ! سر و صداے آہ و نالہ ے بعضے از مجروحان و گریہ و زارے خانوادہ هایشان موسیقے صحنہ شدہ بود. بہ طبقہ ے دوم ڪہ رسیدیم سر و صداها ڪمتر شد،خانوادہ ها بہ هر طرفے مے رفتند و بعضے از پاسدارها با همان اونیفورم نظامے براے دیدن دوستانشان آمدہ بودند. با نگاهم دنبال شمارہ ے اتاق امیرعباس مے گشتم ڪہ چشمم بہ ریحانہ افتاد. نزدیڪ در اتاق ایستادہ و متفڪر بہ لیوان چایے اے ڪہ در دست داشت خیرہ شدہ بود. با انگشت اشارہ بہ ریحانہ اشارہ ڪردم و رو با ڪژال گفتم:اوناها! ریحانہ اونجاس! دوشادوش هم وارد اتاق شدیم،مساحت اتاق نسبتا بزرگ بود. دو تخت در سمت چپ قرار داشت و دو تخت در سمت راست. ڪنار همہ ے تخت ها شلوغ و سر و صدا نسبتا زیاد بود. مامان،حاج بابا،خالہ ماہ گل،عمو باقر،عمو سهراب و عمہ مهلا دور تخت اولے ڪہ سمت چپ قرار داشت حلقہ زدہ بودند. ریحانہ عقب تر ایستادہ بود و چایے مے نوشید. بلند سلام ڪردم و بہ سمت جمع رفتم،نگاہ همہ بہ سمتم برگشت. رمقے در تن عمہ مهلا نبود،چشم هایش سرخ سرخ شده بودند. لب هایش خشڪ شدہ و انگار از دیروز تا بہ امروز وزن ڪم ڪردہ بود! عمو سهراب هم دست ڪمے از عمہ مهلا نداشت اما خوددارتر بود. بہ سمت عمہ رفتم و محڪم در آغوشش ڪشیدم:سلام دورت بگردم! رایحہ نباشہ و نبینہ غصہ دارے! آرام و ڪم جان گونہ ام را بوسید:سلام! خدانڪنہ بالام! هر دو گونہ اش را محڪم بوسیدم و گفتم:چیزے نشدہ ڪہ،چرا غصہ مے خورے؟! دو روز دیگہ سر پا میشہ. اشڪ در چشم هایش دوید:خدا از دهنت بشنوہ. دڪترا گفتن شاید... بغض حرفش را قطع ڪرد،تہ دلم لرزید اما بہ روے خودم نیاوردم. با عمو سهراب سلام و احوالپرسے ڪردم و ڪنار تخت ایستادم. امیرعباس روے شڪم دراز ڪشیدہ و ڪیسہ ے خونے بہ دستش وصل بود. پتوے نازڪے را تا نزدیڪ ڪمر،رویش انداختہ بودند. رنگ و رویش پریدہ و لب هایش خشڪ شده بود. زیر چشم هایش گود افتادہ بود،از این ڪہ جلوے ما در آن حالت دراز ڪشیدہ حسابے معذب بود. لبخند پر رنگے زدم و پر انرژے گفتم:سلام داداش! دیدے انقد جانباز جانباز ڪردے تا قسمتت شد! چشم هایش نیمہ باز بودند،لبخند نازڪے لب هایش را از هم باز ڪرد. صدایش ضعیف بود و ڪم توان:سلام تحفہ! من ڪہ جانباز نمیشدم تو چِشَم ڪردے! آرام خندیدم:تو این وضعیتم دس وردار نیستے؟! بذا سرحال بیاے وقت براے ڪل ڪل هست. اصل حالت چطورہ؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_ششم . قدرت صدایش ضعیف تر شد:اگہ بهم آب و غذا بدن بهتر میشم! مامانم بالا سرم آبغورہ گرفتہ ڪہ فلج شدم! میگم عیبے ندارہ ڪہ،منو با ویلچر برگردونین جبهہ! حاج بابا اخم ڪرد:انقد خون بہ دل مادرت نڪن پسر! نمے بینے حالشو؟! نالہ ے خفیفے ڪرد:شوخے مے ڪنم دایے! عمو سهراب گفت:از وقتے از اتاق عمل دراومدہ مخ من و محرابو تیلیت ڪردہ ڪہ گشنمہ! میگیم باباجان فعلا باید چیزے نخورے باز از گشنگے مے نالہ! لبخند امیرعباس عمیق تر شد،با صداے محراب سربرگرداندم. _سلام! لباس هاے دیروز تنش بود،فلاڪس چایے را در دست سالمش گرفتہ بود و سر بہ زیر بہ ما نزدیڪ میشد. نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و ادامہ داد:خوش اومدین! آرام و متین جوابش را دادم:سلام ممنون! دستتون بهترہ؟! محجوب گفت:شڪر خدا خوبم! عمو سهراب فلاڪس را از دستش گرفت و گفت:محراب جان تو چرا با این وضع دستت؟! گفتم خودم میرم! نجیب و مهربان خندید:زخم شمشیر ڪہ نخوردم،دو تا دونہ ترڪش از دستم بیرون ڪشیدن! سپس مشغول احوالپرسے با ژیا شد،دو لیوان استیل از روے یخچال ڪوچڪے ڪہ نزدیڪ تخت امیرعباس بود آورد. عمو سهراب مشغول چاے ریختن شد،محراب لیوان چاے را بہ طرف ڪژال گرفت. ڪژال تشڪر ڪرد و معذب گفت:خودم مے ریختم چرا زحمت ڪشیدین؟! محراب بہ شوخے گفت:میزبان یڪے دیگہ س پذیراییشو انداختہ گردن من! یہ ترڪش خوردہ بہ ڪمرش خودشو زدہ به حال نداری! لیوان چاے دوم را بہ سمت من گرفت،تشڪر ڪردم و لیوان را از دستش گرفتم. عمہ مهلا روے صندلے نشست و گفت:جعبہ ے شیرینے تو یخچالہ رایحہ جون،براے خودت و ڪژال بیار. چشمے گفتم و بہ سمت یخچال رفتم،محراب ڪنار امیر ایستاد و پرسید:درد ندارے؟! مسڪن نمے خواے؟! پیشانے امیر چین افتاد:نہ! مسڪن بگیرم خوابم مے برہ نمے تونم از وجود تحفہ ے خاندان نادرے فیض ببرم! جعبہ ے شیرینے را بیرون ڪشیدم و بہ ڪژال تعارف ڪردم،اخم ریزے میان ابروهایم انداختم و گفتم:حیف مجبورم مراعات ڪنم! بہ قول خودت حیف اسلام بهم اجازہ نمیدہ! ریحانہ با خندہ گفت:وگرنہ چڪیت مے ڪرد،اساسے! ڪژال داشت شیرینے برمے داشت ڪہ خالہ ماہ گل پرسید:پس ژیا ڪو؟! لبخند زد:دایان بے قرارے مے ڪرد،تو حیاط سرپا نگهش داشتہ! نگاهش را بہ عمہ مهلا دوخت و ادامه داد:سلام رسوند و معذرت خواهے ڪرد! جعبہ ے شیرینے را روے میز تخت گذاشتم،جرعہ اے از چایم نوشیدم و بہ صورت بے ناے امیر خیرہ شدم. عمو سهراب صدایم زد:رایحہ جان! چشم هایم را بہ طرف صورتش ڪشاندم. _بلہ عمو؟! _چرا شیرینے نمے خورے؟! _میلم نمے ڪشہ! امیرعباس خندید:خانم دڪتر مملڪتو باش! میلش نمے ڪشہ تو بیمارستان چیزے بخورہ! پس قرارہ چطور دل و رودہ بریزے بیرون؟! ریحانہ دستش را جلوے دهانش گذاشت و گفت:ڪاش نمے اومدے،نطق پسرعمہ ے مام وا نمیشد! اَہ! همہ آرام خندیدند،محراب نگاهے بہ جمع انداخت و گفت:با اجازہ تون من میرم پیش ابوالفضل! سپس با ایما و اشارہ بہ عمو باقر اشارہ ڪرد ڪہ دنبالش برود. محراب از جمع جدا شد و بہ سمت تخت ڪنارے رفت. پسرے همسن و سال محراب و امیرعباس روے تخت دراز ڪشیدہ بود،یڪ دستش داخل گچ بود و سرش هم باندپیچے شدہ. دور گردنش آتل بستہ بودند.صورتش گندمے و ڪبود بود،خراش هاے ڪوچڪ و درشتے در تمام صورتش پراڪندہ شدہ بودند. چشم هایش سیاہ و درشت بودند،اندامے لاغرے داشت و با آن ریش هاے پر پشت مشڪے حسابے معصوم دیدہ میشد! ڪسے ڪنار تختش نبود،انگار ملاقاتے نداشت. محراب خم شد و پیشانے اش را بوسید:حالت بهترہ رفیق؟! بہ زور لب زد:بهترم! نمے تونم گردنمو تڪون بدم و امیرعباسو ببینم. عملش چطور بود؟! محراب لبخند‌ گرمے تحویلش داد:عملش خیلے سنگین بود،نمے بینے صداش بہ زور درمیاد؟! امیرعباس با زحمت زمزمہ ڪرد:نہ خیر! چون دو سہ روزہ هیچے نخوردم! فقط فرت و فرت سرم بہ هیڪلم بستن! همہ خندیدیم،عمو باقر از دست خالہ ماہ گل ڪیسہ ے ڪمپوت و آبمیوہ اے گرفت و بہ سمت تخت ابوالفضل رفت.‌ حاج بابا و عمو سهراب هم دنبالشان راہ افتادند‌. دور تخت ابوالفضل حلقہ زدند و مشغول احوالپرسے شدند،عمہ مهلا آرام و با احتیاط گفت:طفلے پدر و مادر ندارہ! از دیشب محراب بالاسرشہ،با این وضع دستش همراش مے مونہ! عمو باقر ڪیسہ ے ڪمپوت و آبمیوہ را بہ دست محراب داد و گفت:ناقابلہ آقا ابوالفضل! محراب اینا رو بذا تو یخچال فقط با ڪمپوت و آبمیوہ هاے امیرعباس قاطے نشہ ڪہ بهشون رحم نمے ڪنہ! ابوالفضل خجول و معذب گفت:چرا زحمت ڪشیدین؟! بہ اندازہ ے ڪافے محراب شرمندہ م ڪردہ. محراب جدے گفت:این ابوالفضلو بذارے خوراڪش تعارف تیڪہ پارہ ڪردنہ! بهش توجہ نڪنین! مردها دورش حلقہ زدہ بودند تا بے ملاقات بودنش بہ چشمش نیاید. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

.•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_هفتم . امیرعباس چشم هایش را بستہ بود،صورتش درهم رفتہ و خطوط اطراف چشمش چین خوردہ بودند. ڪژال گفت مے رود بہ ژیا و دایان سر بزند،بہ اصرار مامان براے ژیا چاے و شیرینے برد. مامان و خالہ ماہ گل رو بہ روے عمہ ایستادہ بودند و دلدارے اش مے دادند. عمہ اصرار داشت بہ سما خبر بدهد و امیرعباس با چشم بستہ و حال نزار مے گفت نہ! خواست خواهرش را نگران نڪنند. ریحانہ ڪنارم ایستادہ بود،نگاهم بہ دور شدن ڪژال بود ڪہ چهرہ ے آشنایے را پشت قاب در دیدم. با قدم هاے مردد بہ چهارچوب در نزدیڪ شد،لباس فرم سپاہ تنش بود. با انگشت اشارہ قاب عینڪش را روے بینے اش تنظیم ڪرد و گلویش را صاف. بہ چشم هایم ڪہ نگاہ ڪرد از هویتش مطمئن شدم،صادق بود! من من ڪنان نگاهے بہ پشت سرم انداخت و آرام گفت:سلام خانم نادرے! میشہ یہ لحظہ تشیف بیارین؟! یڪ تاے ابرویم را بالا انداختم و گفتم:سلام! بفرمایین! آب دهانش را فرو داد و گفت:لطفا تشیف بیارین بیرون! ریحانہ متعجب پرسید:مے شناسیش؟! آرام جواب دادم:آرہ! از دوستاے محرابہ! الان برمے گردم! صادق چند قدم عقب رفت،با قدم هاے بلند از اتاق خارج شدم. ڪمے دورتر از در اتاق ایستادہ بود،همانطور ڪہ بہ سمتش مے رفتم پرسیدم:چیزے شدہ؟! چرا نیومدین داخل؟! دوبارہ گلویش را صاف ڪرد،سرش را بلند ڪرد اما بہ چشم هایم چشم ندوخت. _فڪ ڪنم منو یادتون باشہ! عرضم بہ خدمتتون ڪہ... مڪث ڪرد،دستش را داخل جیب شلوار سبز رنگش برد و ڪاغذ ڪوچڪے بیرون آورد. ڪاغذ را بہ طرفم گرفت:لطفا فردا بیاین بہ این آدرس! مقر سپاہ! ڪاغذ را از دستش گرفتم و متعجب بہ صورتش خیرہ شدم. _دلیل این دعوت بے مقدمہ چیہ؟! _براے یہ سرے سوال و جواب! آقاے مولایے گفتن در منزل مراجعہ نڪنیم،شاید سوء برداشت بشہ! گفتن امروز براے ملاقات آقاے تبریزے تشیف میارین اینجا و مزاحم بشیم! بهتم بیشتر شد:صحیح! در واقع باید براے بازجویے بیام؟! لبخند مهربانے زد:نہ! همون سوال و جواب سادہ! پوزخند زدم:سعے مے ڪنم اینطور فڪ ڪنم! _بہ امیرعباس سلام برسونین،ان شاء اللہ هرچہ زودتر حالش بهتر شہ! _ممنون تشریف نمیارین داخل؟! _نہ باشہ یہ وقت دیگہ،هدف انجام وظیفہ بود! ثانیہ اے چشم هایش را بہ پشت سرم دوخت و سر تڪان داد،سپس احترام نظامے گذاشت و دور شد! سرم را برگرداندم،محراب در چند قدمے ام ایستادہ بود. نگاہ نگران و جدے اش را از روے صورتم گرفت،خواست داخل اتاق برگردد ڪہ گفتم:نگفتے الوعدہ وفا! گذاشتے واسہ اتاق بازجویے؟! مڪث ڪرد،نگاهش را بہ صورتم دوخت و جدے گفت:قرار نیس من ازت سوال بپرسم! _بهتر نبود خودت میگفتے بیام؟! بہ نشانہ ے منفے سر تڪان داد:نہ! فردا با عمو خلیل برو! جا خوردم،نمے دانم چرا توقع داشتم همراهے ام ڪند یا بگوید نگران نباشم آنجا تنها نیستم و هوایم را دارد! _تو معرفیم ڪردے؟! این بار سر تڪان داد،بہ نشانہ ے مثبت! سپس بدون هیچ ڪلام دیگرے وارد اتاق شد،مات و مبهوت نزدیڪ در ایستادہ بودم.‌ نمے دانستم باید چہ واڪنشے نشان بدهم! این فراخوانے را یڪ پرس و جوے سادہ تلقے ڪنم یا از محراب خشمگین باشم؟! ریحانہ با چهرہ اے درهم بہ سمتم آمد‌،از وقتے وارد اتاق شدہ بودم در فڪر بود. ڪنجڪاو پرسید:چے گفت؟! نفسم را با حرص بیرون دادم:احضار شدم! چشم هایش از فرط تعجب گشاد شدند. _چے؟! ڪجا احضار شدے؟! _فعلا جلوے حاج بابا و مامان چیزے نگو تا بریم خونہ! _آخہ واسہ چے احضار شدے؟! _براے قضیہ ے تیراندازے دیروز و احتمالا ماجراے دو سہ ماہ قبل! پوفے ڪرد و در حالے ڪہ مے خواست بہ اتاق برگردد گفت:آخہ بہ تو چہ مربوط؟! بذا بہ محراب بگم ڪہ... بازویش را گرفتم و آرام لب زدم:محراب در جریانہ! خودش خواستہ! تعجب بیشتر در چهرہ اش نشست و روے پیشانے اش شیارهاے عمیقے برجاے گذاشت. _امڪان ندارہ! _چرا دارہ! چیزے نیس ڪہ،حتما دو تا سوال جواب سادہ راجع بہ اون اتفاقہ. بہ عنوان شاهد! نفسش را با شدت بیرون داد و نگاهے بہ اتاق انداخت،دستم را گرفت و گفت:یہ لحظہ بیا! باید یہ چیزے بهت بگم! همراہ هم از اتاق دور شدیم،سالن نسبتا خلوت بود و همہ در اتاق ها مشغول عیادت از بیمارانشان بودند. رو بہ روے ریحانہ ایستادم و پرسیدم:چے مے خواے بگے؟! گوشہ ے لبش را جوید و ڪش چادرش را روے سرش تنظیم ڪرد. مردد بود،با ڪمے مڪث لب گشود. _وقتے اومدم تو بیمارستان،هنوز راس ساعت ملاقات نشدہ بود. مامان و بابا و عمو باقر و خالہ ماہ گل داشتن پایین با عمو سهراب و عمہ مهلا حرف مے زدن. وقتے اجازہ دادن بریم بالا،من نفر اول جلوتر از بقیہ اومدم. محراب داشت با امیرعباس حرف مے زد،اتفاقے یڪم از حرفاشونو شنیدم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

.•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_هشتم . گنگ نگاهش ڪردم،آب دهانش را فرو داد و گفت:بہ خدا اتفاقے شنیدم! مے دونے ڪہ اهل فال گوش واسادن نیستم،اونم چون اسم تو رو آورد حواسم جمع شد! ڪنجڪاو پرسیدم:مگہ چے مے گفت؟! مضطرب نگاهے بہ سمت اتاق امیرعباس انداخت و گفت:ندیدے محراب چقد آشفتہ س؟! ما ڪہ اومدیم عین برج زهرمار بود،تو اومدے یڪم اخم و تخمش وا شد! ڪلافہ گفتم:چرا آسمون ریسمون مے بافے ریحانہ؟! از محراب چے شنیدے؟! _امیرعباس بہ شوخے بهش گفت چیہ از دیشب همش تو فڪرے؟! انقد جلوے من بہ خواهرم فڪ نڪن! محرابم سریع گفت فڪرم یہ جاے دیگہ درگیرہ اما یہ سر ماجرا بہ خواهر تو مربوط میشہ! امیرعباس پرسید چے شدہ ڪہ دمغے؟! محرابم طفرہ رفت و گفت بعدا یہ جاے مطمئن و خلوت حرف مے زنیم،امیر عباس انقد اصرار ڪرد ڪہ زبون وا ڪرد و گفت حاج فتاح برام پیغام فرستادہ این غائلہ رو ختم بہ خیر ڪنم وگرنہ ممڪنہ تو سپاہ برام دردسر بشہ! یعنے یہ جورے تهدیدم ڪرد ڪہ ممڪنہ عزلم کنن! نگران و دل آشوب آب دهانم را فرو دادم و پرسیدم:همین قد شنیدے؟! نچے گفت و نگران نگاهم ڪرد،نگاہ خیرہ و منتظرم را ڪہ دید ادامه داو:حاج فتاح ازش خواستہ برہ خواستگارے الناز،یہ جورے ڪہ همہ بفهمن! اونام بهش جواب نہ بدنو مثلا اسم دخترشونو از رو زبونا جمع ڪنن و بگن خودشون بہ محراب جواب رد دادن و الناز محرابو نخواستہ! ضربان قلبم اوج گرفت،احساس ڪردم فشارم افتادہ. با دندان بہ جان لبم افتادم و پرسیدم:محراب چے جواب دادہ؟! شانہ بالا انداخت:نفهمیدم! همین قد شنیدم ڪہ بہ امیرعباس گفت اگہ فقط خودم بودم سریع مے گفتم نہ! بہ جهنم ڪہ عزل میشدم اما یہ سر ماجرا رایحہ خانم و عمو خلیلن! حاج فتاح گفتہ بساط این حرف و حدیثا رو جمع مے ڪنہ! دهن هرڪے ڪہ پشت حاج خلیل و دخترش حرف مے زنہ رو مے بندہ. امیرعباسم سریع گفت تو ڪہ انقد احمق نیستے همچین ڪارے ڪنے! محرابم بے هوا گفت موندم آبروشو بخرم و اسمشو از سر زبونا بندازم یا قلبشو نشڪنم! آب دهانم را با شدت فرو دادم،ریحانہ دستم را گرفت و نامطمئن لب زد:محراب همچین ڪارے نمے ڪنہ مگہ نہ؟! تنم لرزید،این همہ صبر پیشہ نڪردہ بودم ڪہ محراب جلوے حرف هاے صد من یڪ غاز الهام خانم و الناز سر خم ڪند! این همہ خون دل نخوردہ بودم ڪہ چنین روزے را ببینم! محراب نباید عزت نفسش را بہ هیچ بهایے مے فروخت! حتے اگر آن بها من بودم! خودم را بہ پلہ ها رساندم و نشستم،ریحانہ مقابلم زانو زد و دست هاے سردم را میان دست هاے گرمش گرفت. _باهاش حرف مے زنم! میگم همہ چیو شنیدم میگم ڪہ... قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر خورد:یعنے محراب خستہ شدہ ریحانہ؟! باور نمے ڪنم! محراب مرد جنگہ! با صداے مامان فهیم،پشت دستم را روے صورتم ڪشیدم و رد اشڪ را از روے گونہ ام شستم‌. _رایحہ! ریحانہ! ڪجایین شما؟! چرا اینجا نشستین؟! صدایش نزدیڪتر شد:رایحہ گریہ مے ڪنے؟! ریحانہ سریع بهانہ بافت! _بہ خاطر امیرعباسہ! طاقت نیاورد اونطورے ببیندش! مامان دو بہ شڪ نگاهمان ڪرد،آب دهانم را با زحمت قورت دادم و گفتم:چیزے نیس! شما برو مام میایم،عمہ مهلا دلخور میشہ! جدے بہ صورتم خیرہ شد:مطمئنے مسئلہ فقط حال امیرعباسہ؟! دوست نداشتم دروغ بگویم،سرم را پایین انداختم و جوابے ندادم. با صداے محراب بغض بہ جانم افتاد! _خالہ فهیمہ،خالہ مهلا صداتون مے زنہ! دارم میرم پایین چیزے لازم ندارین؟! دست ریحانہ را ڪشیدم و بدون این ڪہ بہ مامان فهیم و محراب نگاہ ڪنم گفتم:مام میریم دنبال ڪژال! سپس بدون این ڪہ منتظر جوابے از جانب مامان باشم از پلہ ها سرازیر شدم،ریحانہ هم دنبالم ڪشیدہ شد و سعے ڪرد چادرش را از زیر پا جمع ڪند. از پلہ ها ڪہ پایین رفتیم صداے محراب را از پشت سر شنیدم. _ریحانہ! چیزے شدہ؟! ریحانہ نفس نفس زنان ایستاد و مردد نگاهم ڪرد،با چشم هایم برایش خط و نشان ڪشیدم ڪہ حق ندارد چیزے بگوید. بدون توجہ بہ محراب دست ریحانہ را رها ڪردم و بہ سمت در خروج راہ افتادم. صداے ڪلافہ ے محراب بہ گوشم خورد:خواهرت از من دلخورہ؟! سر ماجراے احضار شدن به سپاہ؟! سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم تا جواب ریحانہ را نشنوم. از ساختمان بیمارستان خارج شدم و خودم را بہ دست سوز آخرین روزهاے دے ماہ سپردم... •♡• با صداے قارقار ڪلاغے نگاہ خستہ اش را از دفتر خاطرات گرفت،چشم هاش را در اطراف گرداند و عڪس هایے ڪہ در آن صفحہ بہ یادگار گذاشتہ شدہ بودند را برداشت. عڪس اول رایحہ ے پانزدہ شانزدہ را نشان مے داد،قد نسبتا بلندے داشت و اندام ترڪہ اے. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_نهم . صورتش ڪشیدہ بود و چشم هاے مشڪے درشتش از پشت عڪس ڪهنہ و قدیمے هم دلبرے مے ڪردند. پیراهن بلند سادہ اے ڪہ سر آستین و دور ڪمرش چین خوردہ بود اندامش را در برگرفتہ بود‌‌. زیر درخت بید مجنون با تفاخر ایستادہ بود. لبخند پر از شیطنتے چال گونہ ے عمیقش را بہ رخ مے ڪشید،نشاط و زندگے در چشم هایش موج مے زد و ڪلے آشوب! بے اختیار پشت عڪس را نگاہ ڪرد،ڪسے با خط خوش نوشتہ بود "بہ تاریخ ۵۵/۴/۲ باغ عمو اسماعیل"،ظاهرا خط خود رایحہ بود. عڪس دوم از نماے نزدیڪتر بود،رایحہ ڪنار باغچہ اے مملو از گل هاے محمدے نشستہ و دستش را زیر چانہ اش زدہ بود. لبخندش ڪم رنگ بود اما سرزندہ تر! برق شیطنت در چشم هایش موج مے زد و معصومیت در اجزاے صورتش! چهرہ اش تضاد عجیب و جالبے را بہ نمایش گذاشتہ بود. خبرے از آن چهرہ ے پر از شیطنت نوجوانے و شرور عڪس قبلے نبود! با این که چشم هایش پر از آشوب و جاذبہ بودند! عڪس را برگرداند،"بہ تاریخ ۵۷/۶/۲۷ عمارت سفید" مهتاب زمزمہ ڪرد:چند روز قبل این ڪہ ببرنت ڪمیتہ مشترڪ! بہ عڪس آخر خیرہ شد،عڪس از صورت رایحہ بود و چیزے از اندام رایحہ و فضا مشخص نبود. مقنعہ ے سیاهے بہ سر داشت و بہ جاے شیطنت،معصومیت و مهربانے از چشم ها و چهرہ اش مے بارید. لبخندش بہ قدرے ملیح بود ڪہ مهتاب هوس ڪرد آن لبخند شیرین را ببوسد! حالت چهرہ اش زمین تا آسمان فرق داشت با آن رایحہ ے پر از شیطنت و آشوب! مانند قدیسہ اے بود ڪہ با لبخند و نگاهش موجے از مهربانے و آرامش را بہ هر قلبے اشاعہ مے ڪرد! عڪس را برگرداند،هیچ تاریخ و نوشتہ اے نداشت! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 .

تقدیم نگاه پاکتون👆🏻👆🏻👆🏻

🎤بازخوانی کتاب📗 #ملاقات_در_ملکوت زندگی و خاطرات #شهید_احمد_مشلب با صدای نویسنده🖍 #مهدی_گودرزی ✅قسمت اول @roman_tori

🎤بازخوانی کتاب📗 #ملاقات_در_ملکوت زندگی و خاطرات #شهید_احمد_مشلب با صدای نویسنده🖍 #مهدی_گودرزی ✅قسمت دوم ( #تولد_و_کودکی #شهید ) #مجموعه_یک_بغل_گل_سرخ @roman_tori

رمان: شکلات زندگی. من😍😍😍😋😋پارت7 از زبان ترنم ساعت 12 بود که با صدای در از خواب پریدم قیافش آشنا نبود میخواستم از ترس جیغ بزنم که اومد جلو دستشو گذاشت جلو دهنم گفت نترس آرادم برادر آرتین میخوام کمکت کنم دستمو برداشتم جیغ نزن. گفتم آرتین کیه نمیشناسم انقدر خندید که اشکش چکید گفت : قراره شوهرت بشه بعد نمیشناسیش خجالت کشیدم بد سوتی داده بودم گفت. :من میرم سر اصل مطلب. اومدم بگم فکر دور زدن آرتینو از مغزت بیرون کن عصبانی بشه کسی جلوشو نمیتونه بگیره الانم زنگ زد گفت: بهت بگم زودتر تو سالن باش اینارو گفت منو با یه دنیا سوال تنها گذاشت و رفت ساعت 12و نیم بود از اتاق رفتیم بیرون که یه خدمتکار غ ظاهر شد گفت امری دارین خانم گفتم میخوام برم سالن. راهنماییم کرد سالنو پیدا کردم رو مبل نشسته بود شربت میخورد سنگینی نگاهمو حس کرد سرشو بلند کردـ بشین به حرفم خوب گوش کن داداشت ساعت 1 میاد اینجا. بهش میگی فهمیدی اشتباه کردی با من ازدواج میکنی گفتم : تو خواب. ببینی آرتین: خ با داداشت خداافظی کن که میره قبرستون. کلی تهدیدم کرد خدایا یه آدم چقد میتونه کثیف باشه گفتم: قبوله بهش میگم. م اومده بودم اینجا بهت بگم هر کاری بگی انجام میدم ولی بیخیال ازدواج شو. من عاشق یکی دیگم اینجوری زندگیم تباه میشه. گفت : باشه در صورتی بیخیال میشم داداشت بمیره بین عشقت و داداشت یکی رو انتخاب کن پیش داداشت جوابتو بگو خدمتکار اومد گفت ببخشید آقا مهمونتون اومدن آرتین گفت: راهنمایشون کن اینجا آرمان اومد داخل با آرتین صحبت. میکرد نیم نگاهیم به من نداخت دلم شکست یه دفعه گفت ترنم بین من و این أقا یکی انتخاب کن رنگم.پرید آرتین نگام میکرد با چشماش برام خط و نشون میکشید دید چیزی نمیگم گفت ترنممممم جوابتو بگو گفتم این آقا آرمان: گفت باشع پس دیگه برادری نداری. با گریه بلند شدم و رفتم تو اتاقی که بهم داده بودن کپی ممنوع @roman_tori

رمان : شکلات زندگی من 😍😍😍😋😋پارت 8 از زبان آرمان آرتین گفت 5 ساله دیونه ترنمه این کارا هم همش نقشه بوده که ازدواج کنه وهم به بهش برسه دلم میخواست با دستای خودم خفش کنم با حرفاش ارومتر شدم ی نیم ساعتی حرف زدیم باید مطمن میشدم ترنم راضیه یا نه میدونم ناراحت میشه اما خب دلم میخواد خوشبخت شه و خوشبختی کنار کسی که دوسش داشته باشه به ترنم گفتم: بین من و پسره یکی انتخاب کنه وقتی اشکش درآومد وگفت: این آقا بهش گفتم بین ما دو تا یکی انتخابکنه قلبم شکست خدایا کمکم کن خواهرمو به خودت سپردم. تا اینجا خوب بود با عصبانیت از اونجا بیرون زدم مثل دیونه ها شده بودم داد میزدم. رفتم خونه باید با ترنم حرف میزدم باید بدونم چیشد که راضی شد. تو خیابون لایی میکشیدم رفتم بام تهران داد زدم خدایاااااااااا من باید چیکار کنم. کمکم کن گوشیم زنگ خورد ترنم بود گفت سلام داداش تروخدا قطع نکن اونجوری که فکر میکنی نیس گفتم پس چجوریههه ها بگو. ترنم: داداشی عزیزم قول میدم برات توضیح بدم امشب میام خونه با هم حرف بزنیم ارمان: میام ولی وای به حالت بخوای دروغ سر هم کنی. سوار ماشین شدم. و گاز دادم باید هر جوری بود قبل از ترنم خودمو میرسوندم باید میفهمیدم چیشده که ترنم راضی شده کپی ممنوع🚫🚫 @roman_tori

تقدیم به قلب مهربونتون

🌷ســـــــلام سه شنبه تون بخیـر 🌷امروزتون پر از موفقیت 🍃قلبتون مملو از عشق 🌷زندگیتون سرشـار از نیکی 🍃الهی ساحل زندگیتون همیشه آرام 🌷دلتون مثل دریا وسیع وبخشنده 🍃و قلبتـون مثـل 🌷آسمان آبی، پهناور و مهربان 🍃شروع ظهر پر برکتی براتون آرزومندم 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 @roman_tori

#دخترانه_های_آرام°.|•❥🌸🌱 حجـ🧕🏻ـابِ زن، تابلویی🚏 است در رهگذار.... که درجه وفاداری او به خانـ👨‍👩‍👧‍👦ـواده را به همگان 👈🏻نشان می دهد. •{بدانید که بدترین❌ افراد نیز معنای🍃خوبی را می فهمند}• @roman_tori

به وقت رمان👇🏻👇🏻👇🏻 #رایحہ_ے_محراب @roman_tori

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاہ_و_سوم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_اول . پاسدارے ڪہ پشت میز نشستہ بود نگاهے بہ دفتر بزرگے ڪہ مقابلش بود انداخت و گفت:بلہ خانم نادرے! شناسنامہ لطفا! بہ جاے من،حاج بابا با ابروهایے در هم گرہ خوردہ دستش را داخل جیب ڪتش برد و شناسنامہ ام را بیرون ڪشید. شناسنامہ را بہ دست پاسدار جوان داد،پاسدار نگاهے بہ شناسنامہ انداخت و با دست بہ حیاط اشارہ ڪرد:بفرمایین داخل! ڪنار ایستادم ڪہ اول حاج بابا حرڪت ڪند،بدون هیچ حرفے گوشہ ے لبش را بہ دندان گرفت و با حرص جوید،قدم ڪہ برداشت دنبالش راہ افتادم. گوشہ ے روسرے بنفش رنگم را دور انگشت اشارہ ام پیچیدہ بودم و با استرس دور انگشتم مے گرداندمش. نگران برخورد حاج بابا و محراب بودم! حاج بابا ناراحت و عصبانے بود،خوشش نمے آمد پاے دخترش بہ اینطور جاها باز شود! هوا ابرے بود و دل مردہ،چقدر تیرہ و دلگیر بود این زمستان سپید پوشِ پر آشوب! در هر قدمے پاسدارے از ڪنارمان عبور مے ڪرد،نمے دانم چرا در میان آن همہ مرد سبز پوش دنبال محراب مے گشتم؟! حاج بابا زیر لب غرولند ڪرد:حالا لازم بود با ڪلے سوال و جواب بیایم تو؟! برا محراب انقد سخت بود بگہ آشناے منن ضمانت ڪنہ مثل آدمیزاد بیایم تو؟! انگار مے خواد منو بچزونہ! آب دهانم را فرو دادم و مردد گفتم:حاج بابا! مے دونے ڪہ قصد آقا محراب بے احترامے نیس! فقط... فقط نخواستہ ڪسے فڪ ڪنہ دارہ از موقعیتش استفادہ مے ڪنہ،شرایط براے همہ یڪیہ! هرڪسے ڪہ مے خواد وارد شہ باید مطمئن بشن منافق نیس و قصد خرابڪارے ندارہ،آشنا و غیر آشنا ندارہ ڪہ! چپ چپ نگاهم ڪرد،سرم را پایین انداختم و در دل ادامہ دادم:محراب امروز اینجاس،خالہ ماہ گل گفت! ولے آسمونم بہ زمین بیاد حتے واسہ استقبالمون نمیاد! وقتے پاے خدمت و وظیفہ وسط باشہ،براے محراب رایحہ و عمو خلیل ندارہ! همہ یڪے ان! رایحہ و عمو خلیلن مثل بقیہ ے مردم! از این رفتار محراب هم خوشحال بودم و هم ناراحت! هم توقع داشتم عادے برخورد ڪند و هم توقع داشتم براے استقبال از حاج بابا و من بیاید! بیشتر بہ خاطر حاج بابا! حاج بابا اهل ناحقے و نابرابرے نبود اما این روزها از ڪوچڪترین برخوردهاے محراب هم برداشت شخصے مے ڪرد! فڪر مے ڪرد محراب بہ قصد،من را بہ مقر سپاہ ڪشاندہ ڪہ حاج بابا را اذیت ڪند! فڪر مے ڪرد ڪہ از سر بے احترامے و بے اهمیتے با این ڪہ از آمدنمان خبر داشتہ براے استقبال نیامدہ و یا با نگهبان هماهنگ نڪردہ ڪہ بدون معطلے و سوال و جواب اجازہ ے ورود بدهد! این روزها حاج بابا از هر حرف و نگاہ محراب برداشت منفے مے ڪرد،انگار دنبال بهانہ بود! نزدیڪ ساختمان رسیدیم،گوشہ ے روسرے ام را رها ڪردم و نفس عمیقے ڪشیدم. در دل آیت الڪرسے خواندم و بہ خودم گفتم:چیزے نیس ڪہ بخواے استرس داشتہ باشے! محڪم باش! حاج بابا در را بہ سمت خودش ڪشید و وارد شد،پشت سرش رفتم‌. همین ڪہ در را بستم صداے همهمہ اے توجہ ام را جلب ڪرد،خودم را بہ حاج بابا رساندم. چند متر جلوتر،شش هفت نفر پاسدار دور هم حلقہ زدہ بودند و ظاهرا بحث مے ڪردند! هرڪس چیزے مے گفت و باعث میشد صحبت واضحے شنیدہ نشود،نزدیڪتر ڪہ شدیم محراب را در میان حلقہ ے پاسدارها دیدم. دست سالمش را بالا بردہ و همہ را بہ آرامش دعوت مے ڪرد. صورتش جدے بود و سرد،خبرے از آن محراب خندہ روے مهربان نبود! سر و صداها بیشتر اوج گرفت،حاج بابا نگاہ ڪنجڪاوش را بہ آن ها دوختہ بود. آرام گفت:با محراب بحث مے ڪنن؟! محراب ڪہ دید آرامش و سڪوتش تاثیرے ندارد،صدایش را بلند ڪرد:یہ دیقہ ساڪت باشین ببینین چے میگم بعد شلوغش ڪنین! همہ ساڪت شدند،اخم هایش درهم رفت و با تحڪم ادامہ داد:از بحث ڪردن فقط صدا بلند ڪردنشو بلدین!‌ اینجا جاے صدا بلند ڪردن نیستا! حواستون باشہ! پاسدار جوانے انگشت اشارہ اش را بہ سمت محراب گرفت و با صورتے سرخ گفت:رفیع باید عزل بشہ! اینجا جاے منافق جماعت نیس! اخم هاے محراب بیشتر در هم رفت و نگاهش ترسناڪ شد. _جناب پناهے! شما بہ من دستور میدے؟! آقاے رفیع نیروے منہ و من براے نیروم تصمیم مے گیرم نہ شما! پناهے زیر لب چیزے گفت و دستش را روے دهانش گذاشت. محراب جدے گفت:‌ڪدوم منافق برادر من؟! هر ڪے ازمون انتقاد ڪنہ میشہ منافق؟! دم شما گرم! یعنے ما طاقت شنیدن دو ڪلمہ حرف علیہ خودمونو نداریم؟! پاسدارے ڪہ محراب پناهے خطابش ڪرد تاب نیاورد و با خشم گفت:علیہ خودمون نہ! علیہ آرمان و عقیدہ مون! علیہ انقلاب! محراب با آرامش و در عین حال جدے نگاهش ڪرد. _انتقاد،انحراف نیست! مخصوصا انتقاد بہ جا! چون رفیع بہ یہ سرے مسائل انتقاد ڪرد شد منافق؟! شد منحرف؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاہ_و_سوم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_دوم . رفیقاتونو دل نزدہ نڪنین! منتقدا رو منحرف نڪنین! بذارین حرفشونو بزنن مثل من و شما! مگہ بہ درستے راهتون شڪ دارین براے دو ڪلمہ حرف مے خواین آدما رو حذف ڪنین؟! مباحثہ ڪنین! جواب دُرُس بدین! استدلال بیارین! همینطورے دهنشونو مے بندین ڪہ از انقلاب دل زدہ میشن و بہ راهے ڪہ رفتن شڪ مے ڪنن! وقتے داریم یہ راهیو اشتباہ میریم و رفیقمون میگہ اینجا اشتباهہ میشہ منافق؟! میشہ ضد انقلاب و عقیدہ مون؟! نگاهش را روے چهرہ ے تڪ تڪ پاسدارها چرخاند. _از روزے مے ترسم ڪہ مام نخوایم حرف همہ رو بشنویم! شاید حتے حرف حقو! نفسش را با شدت بیرون داد:فعلا برین سرڪارتون! دو سہ نفر محراب را با اخم نگاہ ڪردند و زیر لب بہ هم چیزے گفتند،نگاہ برندہ و تیز محراب باعث شد همہ عقب گرد ڪنند. پسر جوانے مردد بہ دور شدن همڪارانش نگاہ ڪرد و با چهرہ اے نگران بہ محراب نزدیڪ شد. چشم هاے محراب بہ سمت حاج بابا و من آمدند،خواست بہ سمتمان قدم بردارد ڪہ پسر مقابلش ایستاد و گلویش را صاف ڪرد. _آقاے مولایے! تڪلیف آقاے نورے چے میشہ؟! گفتن باید تو گردان شما باشہ! محراب نگاهش را از ما گرفت و بہ پسر جوان چشم دوخت. _گفتم ڪہ نیروهاے باتجربہ ترے مے خوام! آقاے نورے باید دورہ ے آموزشے بگذرونہ! خواست قدم بردارد ڪہ دوبارہ پسر جوان مردد گفت:ایشون برادرزادہ ے آقاے... محراب ڪلامش را برید،خونسرد و آرام با پشت دست بہ تخت سینہ ے پسر ضربہ زد. _تو بگو برادرزادہ ے امام! تا وقتے ڪہ صلاحیت و مهارتش اثبات نشہ جاش تو گردان من نیس! و من اللہ توفیق برادر! حالت چهرہ و چشم هایش نشان مے داد ڪہ خون خونش را مے خورد اما نمے تواند راحت صحبت ڪند. با قدم هاے بلند خودش را بہ ما رساند و سعے ڪرد لبخند بزند اما زیاد موفق نبود. سر تڪان داد و محجوب گفت:سلام! حاج بابا با ڪمے مڪث و اخم و تخم جوابش را داد،من هم برایش سر تڪان دادم و سلام ڪردم. بدون این ڪہ نگاهم ڪند خوش آمد گفت و رو بہ حاج بابا گفت:عمو خلیل شما همین جا باشین،با اجازہ تون من رایحہ خانمو راهنمایے مے ڪنم. حاج بابا خواست اعتراض ڪند ڪہ سریع ادامه:خیالتون راحت! سید هاشم مے خواد باهاشون صحبت ڪنہ! اسم سید هاشم ڪہ آمد حاج بابا نفس عمیقے ڪشید و پرسید:زیاد طول نمے ڪشہ ڪہ؟! محراب بہ نشانہ ے منفے سر تڪان داد:فڪ نڪنم! سپس رو بہ من گفت:دنبالم بیاین! از حاج بابا اجازہ گرفتم و ڪنار محراب راہ افتادم،نگاهش بہ رو بہ رو بود و صورتش جدے و سرد! جلوے اتاقے ایستاد و دستگیرہ ے در را پایین ڪشید. _منتظر بمون،الان سید هاشم میاد! سر تڪان دادم و بدون حرف وارد اتاق شدم،اتاق نیمہ تاریڪے بود ڪہ وسعتش بہ خوبے بہ چشم نمے آمد. میز چوبے اے وسط اتاق قرار داشت و دو صندلے فلزے پشت میز رو بہ روے هم نشستہ بودند. بدون تعلل بہ سمت میز رفتم و روے یڪے از صندلے ها نشستم،راحت بہ صندلے تڪیہ دادم و دست بہ سینہ شدم. محراب ڪہ آرامشم را دید،لبخند ڪم رنگے زد و بدون این ڪہ در اتاق را ببندد رفت. چهار پنج دقیقہ بعد قامت سید هاشم را میان در و چهارچوب دیدم. بہ احترامش سر پا ایستادم و سلام ڪردم،وارد اتاق شد و در را پشت سرش بست. لباس فرم سپاہ در تنش نشستہ بود،صورتش جدے بود اما نمے توانست منڪر نگاہ مهربانش بشود! بہ صندلے اشارہ ڪرد و گفت:علیڪ سلام! خوش اومدین! بفرمایین! منتظر ایستادم تا بنشیند،بہ میز نزدیڪ شد و تعدادے برگہ و یڪ خودڪار را روے میز رها ڪرد. با آرامش پشت میز نشست،من هم نشستم. بہ صورتش چشم دوختم،نگاهم را ڪہ دید جدے بہ چشم هایم خیرہ شد:معمولا دو دستہ اینجا انقدر راحت و با آرامش مثل شما مے شینن! اول گروهے ڪہ خوب آموزش دیدن و بہ قول خودشون براے آرمانشون هرڪارے مے ڪنن و دوم گروهے ڪہ از خودشون مطمئنن،شما جزو ڪدوم گروهین؟! سریع جواب دادم:مسلما جزو دستہ ے اول نیستم! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:پس چرا بابت اتفاقاتے ڪہ در حیطہ ے ما بودہ از ڪسبہ اطلاعات خواستین؟! _وقتے یہ منافق بہ عمد منو زیر میگیرہ نباید بدونم چرا این ڪارو ڪردہ؟! اخم ڪرد:ڪے گفتہ عمدے بودہ؟! خونسرد نگاهش ڪردم و عقب نڪشیدم. _عمدے نبودہ؟! ابروهایش را بالا انداخت و گفت:این میزان اطلاعات شما زیاد نیس؟! _بذارین بہ پاے ڪنجڪاوے! _ڪنجڪاوے یا نسبت داشتن با دو نفر از نیروهاے ما؟! بہ صندلے تڪیہ دادم و گفتم:من حتے نمے دونم سمت و درجہ هاے نیروهاے شما تو سپاہ چیہ! اگہ قرار بود آشنایے مون تاثیرے داشتہ باشہ احتمالا الان من اینجا نبودم چون آقاے مولایے از جانب من مطمئن بودن! سرد پرسید:از ڪجا مے دونین ایشون از شما مطمئنہ؟! مے خواست دچار استرس بشوم و اگر حرفے باید بزنم و نمے زنم را بہ زبان بیاورم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻