روشنگر مدیا
💢 کرامت‌تراشی #عبدالبهاء برای #علی_محمد_باب ❗️ #حقانیت_پیشوایان_بهائی
💢 کرامت‌تراشی #عبدالبهاء برای #علی_محمد_باب ❗️
♨️ عبدالبهاء برای توجیه #ادعای_پیامبری پیشوای #بابیت و #بهائیت، به #کرامت_تراشی برای او متوسل و هرگونه #تحصیل علی‌محمد باب را منکر شده است: «اما "حضرت أعلی" (: علی‌محمد باب) روحی له الفداء در سن جوانی یعنی وقتی 25 سال از عمر مبارک گذشته بود، قیام فرمودند. در میان طایفه‌ی شیعیان عموماً مسلّم است که حضرت در هیچ مدرسه‌ای تحصیل نفرمودند و نزد کسی اکتساب علوم نکردند و جمیع اهل شیراز گواهی می‌دهند».[1]
♻️ اما بهتر است که طایفه‌ی شیعه در این خصوص سکوت اختیار کرده و تنها بابی‌ها و #بهائیان پاسخگوی این ادعای عبدالبهاء باشند:
🖌 اولین فردی که ادعای عبدالبهاء را رد می‌کند، شخص علی‌محمد باب است. وی در کتاب #بیان_عربی خود، به #درس_خواندن و حتی کُند ذهن بودن و کتک خوردن از معلّم در دوران کودکی اعتراف کرده است.[2]
🖌 وی همچنین به تحصیل در دوران جوانی نزد دومین پیشوای #شیخیه (#کاظم_رشتی) نیز اعتراف نموده است.[3]
📌 #نویسندگان و #مبلغان مطرح بهائی نیز همچون #نبیل_زرندی، #ابوالفضل_گلپایگانی، #اشراق_خاوری، #عبدالحسین_آیتی، #احمد_یزدانی و #علی_اکبر_فروتن نیز به درس خوانده بودن علی‌محمد باب #اعتراف کرده و #دروغ عبدالبهاء را آشکار ساخته‌اند.
@feraghvaadyan
@n_bahaiat
📚پی‌نوشت:
📕[1]. عباس افندی، مفاوضات، ص 19.
📙[2]. علی‌محمد باب، بیان عربی، ص 26-25.
📓[3]. محمدعلی فیضی، حضرت نقطه اولی، ص 107؛ اسدالله فاضل مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، ج 1، ص 35.
#حقانیت_پیشوایان_بهائی
💢 حکم #تقیه در گفتار دو پیشوای بهائی
♨️ روشنگر به نقل از نقد بهاییت/اولین #ولی_امر بهائیت (#شوقی_افندی)، #کتمان_عقیده و تقیه را در هر شرایطی مذموم دانسته و #بهائیان را به #اجتناب از آن مأمور کرده است.
⏪ چنان‌که #اشراق_خاوری به نقل از شوقی افندی می‌نویسد: «سؤال ثالث در خصوص کتمان عقیده در نقاطی که بهائی غیرموجود معروض بودید. جواب فرمودند کتمان عقیده، حتی در این مورد مذموم و مخالف مبادی این امر است».[1]
⏪ نویسنده در ادامه مدعی می‌شود که در تمامی نوشته‌های #پیشوایان_بهائی، به این اصل تصریح شده است: «الواح الهیه در این خصوص بسیار و کمتر لوحی توان یافت که در این خصوص شامل اشاره یا صراحتی نباشد».[2]
🖌 اما این اظهارات در حالیست که با مطالعه‌ی آثار بهائی درمی‌یابیم، دوره‌ای پیش از شوقی افندی وجود داشته که توسط مُبیّن نوشته‌جات پیامبرخوانده‌ی بهائیت (: #عبدالبهاء) از آن، به #ایام_تقیه تعبیر شده است.
⏪ چنان که به نقل از عبدالبهاء می‌خوانیم: «بعد از تعیین و قطع کلام بین الطّرفین تأخیر جائز نه (: نیست). به موجب نصّ کتاب باید عمل شود مگر آن‌که محذور عظیمی حاصل گردد، زیرا ایّام تقیّه است».[3]
♻️ در این صورت، اگر عبدالبهاء کتمان عقیده را در بهائیت جائز دانسته و از ایامی که بهائیان در آن تقیه می‌کردند یاد نموده، دیگر شوقی افندی با چه مجوزی اقدام به #تحریم آن کرده است⁉️ حال بهائیان، می‌بایست عمل بهاء و عبدالبهاء را سرلوحه‌ی خود قرار دهند و یا پیرو شوقی افندی باشند⁉️ از طرفی، اگر در بهائیت، ایامی وجود داشته که بهائیان عقیده‌ی خود را به دستور پیشوایانشان کتمان می‌نمودند، چگونه اشراق خاوری از صراحت تمام نوشته‌جات پیشوایان بهائی بر ممنوعیت تقیه یاد کرده است⁉️ آیا این چیزی فرای #دروغ پراکنی و #جعل_تاریخ_بهائیت است⁉️
📚پی‌نوشت:
📙[1]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص 459.
📙[2]. همان، ص 459.
📕[3]. فاضل مازندرانی، رساله امر و خلق، ج 4، ص 169.
@Feraghvaadyan
💢 حکم #تقیه در گفتار دو پیشوای بهائی
♨️روشنگر به نقل از نقد و بررسی بهائیت/ اولین #ولی_امر بهائیت (#شوقی_افندی)، #کتمان_عقیده و تقیه را در هر شرایطی مذموم دانسته و #بهائیان را به #اجتناب از آن مأمور کرده است.
⏪ چنان‌که #اشراق_خاوری به نقل از شوقی افندی می‌نویسد: «سؤال ثالث در خصوص کتمان عقیده در نقاطی که بهائی غیرموجود معروض بودید. جواب فرمودند کتمان عقیده، حتی در این مورد مذموم و مخالف مبادی این امر است».[1]
⏪ نویسنده در ادامه مدعی می‌شود که در تمامی نوشته‌های #پیشوایان_بهائی، به این اصل تصریح شده است: «الواح الهیه در این خصوص بسیار و کمتر لوحی توان یافت که در این خصوص شامل اشاره یا صراحتی نباشد».[2]
🖌 اما این اظهارات در حالیست که با مطالعه‌ی آثار بهائی درمی‌یابیم، دوره‌ای پیش از شوقی افندی وجود داشته که توسط مُبیّن نوشته‌جات پیامبرخوانده‌ی بهائیت (: #عبدالبهاء) از آن، به #ایام_تقیه تعبیر شده است.
⏪ چنان که به نقل از عبدالبهاء می‌خوانیم: «بعد از تعیین و قطع کلام بین الطّرفین تأخیر جائز نه (: نیست). به موجب نصّ کتاب باید عمل شود مگر آن‌که محذور عظیمی حاصل گردد، زیرا ایّام تقیّه است».[3]
♻️ در این صورت، اگر عبدالبهاء کتمان عقیده را در بهائیت جائز دانسته و از ایامی که بهائیان در آن تقیه می‌کردند یاد نموده، دیگر شوقی افندی با چه مجوزی اقدام به #تحریم آن کرده است⁉️ حال بهائیان، می‌بایست عمل بهاء و عبدالبهاء را سرلوحه‌ی خود قرار دهند و یا پیرو شوقی افندی باشند⁉️ از طرفی، اگر در بهائیت، ایامی وجود داشته که بهائیان عقیده‌ی خود را به دستور پیشوایانشان کتمان می‌نمودند، چگونه اشراق خاوری از صراحت تمام نوشته‌جات پیشوایان بهائی بر ممنوعیت تقیه یاد کرده است⁉️ آیا این چیزی فرای #دروغ پراکنی و #جعل_تاریخ_بهائیت است⁉️
@n_bahaiat
@Feraghvaadyan
📚پی‌نوشت:
📙[1]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، ص 459.
📙[2]. همان، ص 459.
📕[3]. فاضل مازندرانی، رساله امر و خلق، ج 4، ص 169.
♦️روح خشونت در فرقه بهائیت
♨️ادیب مسعودی درباره روح #خشونت در این فرقه با مخالفان و منتقدان می گوید: « فاضل مازندرانی و میرزا نعیم اصفهانی که می خواستند بازگردند و سم داده بودند، به میرزا ابوالفضل گلپایگانی که او هم پشیمان شده بود و در مصر سم دادند. آن ها ترور چی بودند. هر کسی که نام و نشانی داشت و می خواست برگردد، می کشتند. من بارها از #اشراق_خاوری شنیدم که می گفت :« یا لیت امی لم تلدنی» یعنی اظهار پشیمانی از تولد خودش می کرد که ای کاش مادرم مرا نمی زاد و من به این ورطه نمی افتادم. این سخنان را که گفت، بعداز یک هفته هم مرد. این ها دیدند که اشراق خاوری دارد کم کم آدم می شود و پشیمان می گردد. بالاخره ما را به دهی به نام عرب خیل در مازندران بردند».(1)
📚1.ادیب مسعودی، چرا بهائی نماندم، ماهنامه شفافیت، شماره ۲۹ و ۳۰ ص ۳۷.