کار نکرده را نمی‌شود اصلاح کرد! مروری انتقادی بر مواضع اخیر جناب حجت‌الاسلام خسروپناه پیرامون مسئله حجاب [صفحه ۱ از ۲] اختصاصی|| سیدمحمد میرصالحی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 جناب استاد خسروپناه را به پایداری در حفظ مرزهای احکام شرعی می‌شناسیم. و آن‌جا که بعد از قبول مسئولیت دبیری شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشتید: «فرهنگ ایرانیان ریشه در زیست عفیفانه دارد. به همین دلیل، تصمیم‌های حکیمانه‌ای از سوی متولیان درباره فرهنگ‌سازی حجاب و پوشش و مبارزه با برهنگی منتشر خواهد شد.» دل‌مان گرم شد به حضور ایشان در این مسند که خودش از قانو‌ن‌گذاران حوزهٔ فرهنگ و متولیان امر حجاب است. نمی‌دانیم چه شد که بعد از دو هفته از اظهارنظر قبلی، نوشتید: «دشمنان آگاه و دوستان نادان می‌خواهند مسأله حجاب و عفاف را امنیتی کنند نه شناختی؛ قضایی کنند نه فرهنگی؛ دولتی کنند نه مردمی؛ شخصی کنند نه عمومی؛ اما باید همه بفهمند: مسأله حجاب، شناختی، فرهنگی، مردمی و عمومی است.» البته باز جای شکرش باقی‌ست که بعد از چند ساعت متوجه اشتباه شده و تصحیح کردید: « نود درصد مسأله حجاب، شناختی، فرهنگی، مردمی و عمومی است.» https://eitaa.com/rozaneebefarda/12492 اما استاد گرامی، #اشتباه کمی بیشتر از ۱۰۰ درصد یا ۹۰ درصد است! اشتباه اول در جایگاهی است که به آن تکیه زده‌اید و از تریبون آن سخن می‌گویید؛ مردم کف میدان که مشغول کار خود هستند. مردمی‌ها و جهادی‌ها بی‌مزد و تقدیر خطر را به جان خریده‌اند و حداقل‌هایی که از دست‌شان بر می‌آید را انجام می‌دهند؛ تبیین، تبلیغ، امر به معروف و نهی از منکر. مطمئن باشید نه قدرت قضایی کردن مسأله را دارند و نه اختیار امنیتی کردن موضوع را. دل‌خون از بی‌عملی نهادهای همان متولیانی که شما فرمودید. مطمئنیم که شما قصد این را نداشته‌اید که خود را از جمع این متولیان استثناء کنید که حتما این جملات رهبرمان را دربارهٔ مسالهٔ حجاب خوانده و یا شنیده‌اید: «از توحید و نبوت و امامت و ولایت و از اینها بگیرید تا احکام و حجاب و حدود شرعیه و بقیه‌ی چیزها؛ دائم دارد شبهه‌پراکنی میشود. باید حواسمان باشد که اینها روش دشمن است. باید در مقابل اینها تدبیر داشت، باید کار کرد. البته در اینجا و در این شبهه‌هائی که به طرق مختلف مطرح میشود، همه وظیفه دارند که در برابر این هنجارشکنیهای دینی که در این سایتها و در این اظهارات مشاهده میشود و این فرقه‌سازیهائی که وجود دارد، و این هنجارشکنیهای اخلاقی و جنسی که انسان مشاهده میکند و از این قبیل چیزها، بایستند. اینها کارهائی است که نه اینکه همه‌ی این کارها را دشمن دارد از خارج میکند؛ نه، انگیزه‌های داخلی هم وجود دارد، اما دشمن تقویت میکند، جهت میدهد، کمک میکند و اینها را هل میدهد به جلو و دشمن از این چیزها خرسند است. باید این را مواظب باشیم. باید مواظبت کنیم. مسئولیت به عهده‌ی کیست؟ آیا به عهده‌ی دولت است؟ به تنهائی، نه. دولت البته مسئولیتهائی دارد. من خودم بارها به شورای انقلاب فرهنگی در دوره‌های مختلف گفتم که شما نمیتوانید خود را از متدین کردن مردم و وظیفه‌ای که در این راه دارید، برکنار نگه دارید. اینها مخالف بودند. آن جریانهای بداخلاق مخالف بودند، میگفتند نه، این دینِ دولتی میشود. من معتقدم دولت در این زمینه وظیفه دارد، اما وظیفه‌ی دولت چیست؟ وظیفه‌ی دولت درست کردن عقاید مردم است؟ نه، وظیفه‌ی دولت زمینه‌سازی است؛ وظیفه‌ی عملیاتی و میدانی به عهده روحانیت است، به عهده‌ی زبدگان است، به عهده‌ی نخبگان حوزه و دانشگاه است. این وظیفه‌ی میدانی است. من امروز نگاه میکنم جای این مجموعه‌ی مکرم دینی و علمی را در خیلی جاها خالی میبینم.» گفتن ندارد تا #قانون‌گذاری و #سیاست‌گذاری در عرصه #حکمرانی نباشد، نباید انتظار معجزه از #میدان داشت! اشتباه دوم در استخدام کلمات است که شاید محدودیت رسانه‌ای که انتخاب کرده‌اید باشد و به خاطر محدودیت‌های تعداد کلمات در میکروبلاگ اینگونه شده است. اما متن‌تان تنه به تنهٔ دوگانهٔ «دین مردمی و دین دولتی» می‌زد که باز بی‌هیچ اضافه‌ای سراغ بیانات مقام معظم رهبری می‌رویم که حتما خوانده یا شنیده‌اید: «بعضی‌ها با عنوان دین دولتی و فرهنگ دولتی می‌خواهند نظارت دولت را محدود کنند و تخریب کنند. دولت جزو مردم است؛ دین دولتی یعنی دین مردمی؛ همان دینی که مردم دارند، دولت هم همان دین را دارد. دولت دینی با دین دولتی هیچ فرقی ندارد. هر کسی هر توانی که دارد، باید خرج ترویج فضائل کند. از همهٔ اینها پرتوان‌تر هم دستگاه حکومت یک کشور است.» ادامه یادداشت: https://eitaa.com/rozaneebefarda/12496 @rozaneebefarda