💥بازنشر کانال مطالعات حوزوی با انتشار تصویر یک خبرنگار اصلاح‌طلب در کنار سروش، عبدی و دیگران، در اعتراض به اظهارات غیرمؤدبانه وی نسبت به استاد رهدار، چنین نوشت؛ 👇 میتوانم بپرسم که شما به دلیل برگزاری تجمع اعتراض آمیز نسبت به حکم اعدام هاشم آغاجری پس از هتک مقام مرجعیت توسط وی، به چه چیزی محکوم شدید؟ بعید میدانم که اگر بیت #آیت_الله_سیستانی، این تصویر #فرید_مدرسی را به همراه #عبدالکریم_سروش و #عباس_عبدی دیده بود، بدین راحتی امکان رفت و آمد در آن بیت شریف را به او میداد تا امروز به خود اجازه دهد که از بیرون حوزه در شؤون حوزه دخالت کند. اما چه میتوان کرد؟... @rozaneebefarda

پاسخ به طامات و اتهامات عبدالکریم سروش نقدی بر سلسله سخنرانی‏های #عبدالکریم_سروش با عنوان «آفات و خرافات» 💥یادداشت اختصاصی روزنه @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 پاسخ به طامات و اتهامات دکتر سروش/ صفحه نخست : https://eitaa.com/rozaneebefarda/4070 پاسخ به طامات و اتهامات دکتر سروش/ صفحه دوم : https://eitaa.com/rozaneebefarda/4071 پاسخ به طامات و اتهامات دکتر سروش/ صفحه سوم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/4072 پاسخ به طامات و اتهامات دکتر سروش/ صفحه چهارم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/4073 پاسخ به طامات و اتهامات دکتر سروش/ صفحه پنجم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/4074 🔹فرهیختگان را به #روزنه دعوت فرمائید: 👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053

🎥 پاسخ استاد انصاریان به توهین های سروش 🔹در پی توهین #عبدالکریم_سروش به سخنران ها و مداحان در یکی از سخنرانی هایش و اشاره به نام تعدادی از سخنران ها ، استاد #شیخ_حسین_انصاریان با انتشار ویدئویی پاسخ این توهین ها را داد. سروش در تازه ترین سخنانش با موضوع خرافه گرایی ، شمشیر حملاتش را به سمت هیئت های مذهبی چرخانده و با نام بردن از چند نفر از سخنران ها از جمله #شیخ_حسین_انصاریان ، #پناهیان و #رحیم_پور_ازغدی ، مداحان و سخنران ها را مروج خرافات در جامعه معرفی می کند. 🔸استاد انصاریان: آرزو می کنم روضه خوان محشور شوم. 🔶حاشیه نسبت های ناروای سروش به شیخ حسین انصاریان عزیز بار دیگر نشان داد که روشنفکران دین ستیز در مقابله با مخالفان شان از هر ابزار نامشروعی استفاده می‌کنند. #دروغ کسب و کار جماعت عشاق کفار و استکبار است! @rozaneebefarda

رونمایی جعفریان از #دوگانه_حوزوی_انتخابات۱۴۰۰ دوگانه #شیعیان_افراطی و #شیعیان_اعتدالی! 🔹رسول جعفریان (عضو ارشد حلقه حامیان حوزوی #لاریجانی) اخیرا ضمن بازنشر یادداشت سال ۹۴ خود، بار دیگر آتش دوگانه‌سازی با استفاده از ظرفیت‌های تاریخی را روشن کرد و نشان داد علیرغم شعارهای اخیر خود، همو پرچمدار زمان‌پریشی و زمان‌زدگی در مطالعات تاریخی است و همواره تلاش می‌کند وقایع تاریخی طبق منش و مسلک سیاسی خود، آنهم کاملا به صورت جهت‌دار عرضه کند. 🔻جعفریان در بخشی از این یادداشت بی‌پشتوانه و کاملا ضعیف، آقای هاشمی را بعنوان نماد شیعیان اعتدالی معرفی کرده و در مقابل نام #آیت‌الله_مصباح قرار می‌دهد و تلاش کرده ایشان نماد شیعه افراطی معرفی کند! ▫️این درحالی است که باور به عقاید عمیق شیعی پیرامون جایگاه اهل بیت علیهم السلام که در برخی متون روایی یا ادعیه مانند #جامعه_کبیره نمود یافته، اختصاصی به علامه مصباح نداشت و تقریبا تمام بزرگان تاریخ شیعه در باور بدان اتفاق نظر داشته‌اند. بعنوان نمونه در دوران معاصر، تمام مراجع موجود، باوجود اختلاف نظرها در روش اجتهادی و برخی رویکردهای علمی، در این قبیل امور بنیادین تشیع، کاملا اتفاق نظر دارند؛ از آیات عظام وحید خراسانی و صافی گلپایگانی گرفته تا آیات عظام سیستانی، مکارم، جوادی و سبحانی. از این رو تمام این بزرگان، در نقد و مخالفت با انگاره‌های انحرافی امثال #عبدالکریم_سروش که وحی را تجربه نبوی و جامعه کبیره را #غالی_نامه_شیعی شمارده، کاملا وحدت نظر دارند. 🔹یادداشت کامل را در روزنه بخوانید؛👇 https://eitaa.com/rozaneebefarda/8577 @rozaneebefarda

رونمایی جعفریان از #دوگانه_حوزوی_انتخابات۱۴۰۰ اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 دوگانه #شیعیان_افراطی و #شیعیان_اعتدالی! رسول جعفریان (عضو ارشد حلقه حامیان حوزوی #لاریجانی) اخیرا ضمن بازنشر یادداشت سال ۹۴ خود، بار دیگر آتش دوگانه‌سازی با استفاده از ظرفیت‌های تاریخی را روشن کرد و نشان داد علیرغم شعارهای اخیر خود، همو پرچمدار زمان‌پریشی و زمان‌زدگی در مطالعات تاریخی است و همواره تلاش می‌کند وقایع تاریخی طبق منش و مسلک سیاسی خود، آنهم کاملا به صورت جهت‌دار عرضه کند. جعفریان در بخشی از این یادداشت بی‌پشتوانه، سست و غیرعلمی، آقای #هاشمی را بعنوان نماد شیعیان اعتدالی معرفی کرده و در مقابل نام #آیت‌الله_مصباح قرار می‌دهد و تلاش کرده ایشان نماد شیعه افراطی معرفی کند! این درحالی است که باور به عقاید عمیق شیعی پیرامون جایگاه اهل بیت علیهم السلام که در برخی متون روایی یا ادعیه مانند #جامعه_کبیره نمود یافته، اختصاصی به علامه مصباح نداشت و تقریبا تمام بزرگان تاریخ شیعه در باور بدان اتفاق نظر داشته‌اند. بعنوان نمونه در دوران معاصر، تمام مراجع موجود، باوجود اختلاف نظرها در روش اجتهادی و برخی رویکردهای علمی، در این قبیل امور بنیادین تشیع، کاملا اتفاق نظر دارند؛ از آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی گرفته تا آیت‌الله سیستانی و آیت‌الله مکارم و آیت‌الله جوادی و آیت‌الله سبحانی. از این رو تمام این بزرگان، در نقد و مخالفت با انگاره‌های انحرافی امثال #عبدالکریم_سروش که وحی را تجربه نبوی و جامعه کبیره را #غالی_نامه_شیعی شمارده، کاملا وحدت نظر دارند. با توجه به این نکته، لازم است تحرکات مشکوک جعفریان در دوگانه‌سازی حوزوی و استفاده از برچسب #شیعه_غالی و #شیعه_افراطی نسبت به محبان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام، از سوی بزرگان و نخبگان حوزوی مورد نقد قرار گیرد. گرچه جعفریان پیکان حملات خود را متوجه علامه مصباح کرده اما با مطالعه این یادداشت کاملا مشخص است که وی، برخی عقاید بنیادین فرقه محقّه شیعه را مصداق غلو و افراطی‌گری برشمرده است که بسیاری از بزرگان شیعه عمیقا بدان باور دارند و از این رو، جعفریان زیرکانه و با استخدام ادبیات تاریخی، به نوعی به تکرار برخی مدعاهای واهی سروش دست زده است! مراودات وثیق رسول جعفریان با #مدرسی_طباطبایی نویسنده کتاب انحرافی #مکتب_در_فرایند_تکامل، نشانه دیگری از تلاش این طیف، برای القای برخی انگاره‌های دگراندیشانه در حوزه مطالعات دینی است‌. 💥بخشی از یادداشت جعفریان از این قرار است:👇 شیعه‌ غالی و شیعه اعتدالی؛ مصباح و هاشمی هرچه هست، این روزها که بحث شیعه شناسی به طور جدی تری طرح می شود و در مراکز مختلف رشته های شیعه شناسی تأسیس شده و تحقیقات جدیدی صورت گرفته و مقالات فراوانی انتشار می یابد، یک کار مهم همین سنخ شناسی جریان های شیعه پژوهشی در ایران و خارج از ایران است. جالب است که همزمان، تشیع نظری و عملی در دو مسیر در حال فعالیت است و نه تنها در ایران که در عراق و تا اندازه ای در بحرین و هند هم گرفتاریهایی در زمینه طرح مدل غالی یا معتدل از شیعه دارد. سوژه های خاصی که بر محور مفهوم امام، یا امام زمان، یا مطالب مشابه است، در آن وجود دارد و چنان که گفته شد، به نظر می رسد وقتی اطلاعات و تحقیقات جدید در اختیار قرار گیرد، از هر دو گروه، دست کم در آغاز کار، نوعی بحران فکری در حوزه شیعه شناسی پدید می آورد و از آنجا که حکومت هم یک حکومت شیعی است به نوعی با چالش های ناشی از گسترش این پژوهشها روبرو خواهد شد. هم اکنون هم دو نوع نگاه هاشمی و مصباح به نوعی متأثر از دو جریان شیعی است که دایما در آنچه که از زبان آنها مطرح می شود، عمق اختلاف فکری آن و تأثری که نسبت به بحث های کهن در زمینه غلو و اعتدال دارد را نشان می دهد. نباید تصور کرد که وقتی چنین قضاوتی می شود این مسأله همه اختلاف نظر ها را نشان دهد، اما می تواند به درک برخی از جهات در آن که البته مهم و عمیقا تاریخی هم هستند، کمک نماید. قرار گرفتن بخشی از یکی از این دو جریان کنار آن جریانی که همه چیز تشیع را «امام زمان» می داند، نشان از همین امر دارد. جریانی که قبل از انقلاب هم به جای آن که از انقلاب یاد کند، از ظهور یاد می کرد و البته امام ایده دیگری را دنبال کرد ضمن آن که ظهور را هم قبول داشت. در این میانه بالا گرفتن کار مداحان که اغلب تحت تأثیر اشعار غالیانه هستند و ادبیات عاطفی و احساسی را عمدتا در محور تاریخ امامان طرح می کنند، نه فقه و کلام آن، باز نشانی است از این که نه فقط در سطح نظری، بلکه در سطح عملی هم تشیع درگیر افکار اگر نه غلو، شبه غلو هست. 🔶حاشیه به نظر می‌رسد طرح مجدد این قبیل مدعاها در ایام انتخابات، نه برای کارکرد علمی، که در تدارک زمینه‌سازی برای القای #دوگانه‌های_انتخاباتی است! #حامیان_حوزی_اعتدال #نواعتزالی_ها @rozaneebefarda

سروش و تجدیدنظر در ایده #اسلام_رحمانی! [صفحه ۱ از ۲] اختصاصی|| داود مهدوی زادگان @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 📌 دوست فاضلی در محفل علمی اشاره ای به #نظریه_دین_و_قدرت #عبدالکریم_سروش داشت و معتقد بود که حتی شاگردان سروش مانند #کدیور هم با او مخالفت کردند. اما به نظر می رسد که مخالفت آنان با رویکرد جدید سروش، نابخردانه و از روی تعصب کور بود. آنها متوجه نشدند که جناب دکتر سروش در صدد حل مشکله اساسی روشنفکری دینی بود. اما از آنجا که شاگردان و پیروانش کینه و ستیز شدیدی با اسلام سیاسی پیدا کرده اند، نتوانستند اساس و عمق حرف سروش را دریابند. 🔻 به همین خاطر، مخالفت اینان با استادشان، مانع بالا رفتن زحمت پیروان اسلام سیاسی شد. اگر چه، خوب بود که چنین منازعه ای اتفاق می افتاد تا قوت و فقر تئوریک هر دو طرف معلوم می گشت. شاید هم بدفهمی های موجود از اسلام سیاسی رفع می شد. سروش، روشنفکری دینی را چونان فرزند خود می داند و برای آینده آن نگران است که چه سرانجامی پیدا خواهد کرد. آیا روشنفکری دینی می تواند مثل گذشته در آینده سیاسی ایران تاثیر گذار بماند یا آنکه باید با آن خداحافظی کند و از این پس، متون روشنفکری دینی را فقط در قفسه کتابخانه ها مشاهده کرد و نه در متن جامعه و سیاست. سروش، به مرور زمان به این نتیجه رسیده که روشنفکری دینی در حال احتضار و فراموشی است. دوری از وطن یا صحنه میدان سیاست و جامعه ایران به او امکان چنین التفات رنج آوری را داده است. سروش، خودِ بر جای مانده در ایران ( روشنفکری دینی) را از هزاران کیلومتر آن طرف تر به وضوح مشاهده می کند و به حاشیه رفتن او را آشکارا احساس می کند. این است که دکتر سروش همچون پدری که نگران آینده فرزند خود است، اندیشناک این مساله می شود. او در این باره بسیار می اندیشد. فرصت هم برای این کار دارد. 📌 بخشی از این اندیشه ورزی سروش پیرامون مشکله تداوم حیات روشنفکری دینی از مقایسه نظری آن با ایده اسلام سیاسی ناشی می شود. چرا ایده اسلام سیاسی همچنان با صلابت پیش می رود و محوریت امور را در دست دارد ولی ایده روشنفکری دینی روزبروز به حاشیه می رود و به فراموشی سپرده می شود؟ در حالی که هر دو ایده، خود را منبعث از مکتب وحی و آموزه‌های دینی می دانند؟ 📌 عبدالکریم سروش از این مقایسه به درک عمیقی از کام یابی و موفقیت های اسلام سیاسی و نا کامی های روشنفکری دینی رسیده است. او جوهره اسلام سیاسی را در آموزه عزت و قدرت لایزال خدا دیده است. اما جوهره روشنفکری دینی - حسب آنچه که گفته شده - بر رحمانیت خدا استوار می داند و از این بنیاد نظری، ایده اسلام رحمانی را استنباط کرده است. ❗اما نکته اینجاست که آموزه رحمانیت به تنهایی مسلمان مومن را به سمت جامعه و سیاست سوق نمی دهد بلکه ای بسا سایه نگاه های عزلت گرایانه و دیر نشینی بر آموزه رحمانیت، او را از متن جامعه و سیاست دور می سازد. آموزه رحمانیت به همراه آموزه عزت الهی است که می تواند در متن جامعه و سیاست ظهور و بروز پیدا کند. الواح یا تورات حاوی موعظه است اما باید موسی علیه السلام برای تبلیغ مواعظ الهی بر مردم، آن را با قدرت أخذ کند. حضور پیامبر در متن جامعه و سیاست بدون اخذ عزت و قوت میسر نیست: " وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا" ( اﻷعراف : 145 ). 📌 روحانیت شیعی، بویژه مکتب فقهی قم، در فضای پسا مشروطه ای خیلی زود و به ظرافت متوجه این نکته اساسی وحیانی شد. البته خشونت مشروطه خواهان دین ستیز به همراه سرکوبگری دیکتاتوری پهلوی، در این زود فهمی بی تاثیر نبوده است. باری، روحانیت قمی متوجه این امر شد که در دنیای سراسر سکولار شده امروز، نمی توان بدون آموزه عزتِ الله در جامعه و سیاست حضور داشت. طبیعی بود که تاکید بر این آموزه، روحانیت قمی را به ایده اسلام سیاسی رهنمون سازد. بدین ترتیب، رحمانیت و موعظه الله به همراه عزت، وارد میدان سیاست می شود. 📌 اما روشنفکری دینی، قطع نظر از دخالت دادن متغیر روحیه خصمانه و کین توزانه ای که با اسلام سیاسی دارد، به عنوان نظریه بدیل، مستند بر آموزه رحمانیت، ایده اسلام رحمانی را طرح کرد. لکن اتفاقی که پیش آمد این است که این ایده بیش از پیش میدان جامعه و سیاست را برای ایده رقیب؛ یعنی اسلام سیاسی خالی کرد. ایده اسلام رحمانی اساسا سیاست زدایی می کند و پیروانش را از متن جامعه بیرون می کشاند و حاشیه نشین می کند. @rozaneebefarda