تضعیف فقه انقلاب با پوشش آرای فقهی امام خمینی #سروش_محلاتی #قاضی_زاده 💥اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸آقای سروش محلاتی در تبیین وضعیت "فقهِ انقلاب" در چهل سالگی میگوید: فقهِ انقلاب دو دوره متفاوت داشته و دارد. دهه شصت باتکای نظرات امام خمینی دوره اوج و تعالی بود؛ ایشان مشارکت سیاسی مردم را به رسمیت میشناخت. اما بعد از آن فقه انقلاب رو به نزول گذاشت. به عنوان مثال آیت الله مومن نوشته اند: لا دخل لانتخاب الامه فی فعلیه ولایه الفقیه ایضا (الولایه الالهیه، محمد مومن ج۳ ص۴۷۸) انتخاب مردم در فعلیت ولایت فقیه دخالت ندارد. لذا فقه انقلاب تنزل کرده است‌. آقای قاضی زاده، مدیر موسسه #فهیم در قم؛ همفکر ایشان در مصاحبه با جماران اعتراف میکند: امام خمینی مشروعیت حکومت و روسای جمهور را تا اواخر عمر صرفا از ناحیه ولی فقیه میدانستند و نقشی برای مردم از این جهت قائل نبودند. لذا در تنفیذها میفرمودند من رئیس جمهور را "منصوب" میکنم و اگر از مسیر اسلام خارج شود او را "بر کنار خواهم کرد". قاضی زاده تصریح میکند امام خمینی در تنفیذ همه روسای جمهور و تا اواخر حیاتشان، نظری شبیه آیت الله مومن داشته اند! اما سروش محلاتی میگوید در دهه شصت و با پشتوانه آرای امام، مشارکت سیاسی مردم رسمیت داشت و گفتمان غالب آن بود که رای مردم در فعلیت ولایت فقیه نقش دارد. موضوعی که فقیهانه چون آیت الله مومن آن را نفی کردند. با این حساب آیا آنچه سروش گفته است میتواند شاهدی بر ادعای تنزل فقه انقلاب باشد؟! عبارت قاضی زاده: "شاید بشود گفت متن حکم حضرت امام(ره) در هنگام تنفیذ حکم نخست وزیر اول و هنگام تنفیذ حکم تک‌تک رییس‌جهور‌ها و همین‌طور مقام معظم رهبری در دوران خودشان، به این نظریه نزدیک‌تر است."  از این آقایان سوال میکنیم آیا مبنای امام خمینی (صرف نظر از روزهای پایانی عمر امام که ادعای دیگری دارید) همین چیزی است که شاگردان و فقهای انقلابی همچون آیت الله مصباح و مومن گفته اند یا چیزی است که شما معتقدید؟ آیت الله مومن نوشته اند رای مردم در مشروعیت و فعلیت ولایت فقیه دخالتی ندارد؛ مشروعیت ولایت فقیه از سوی دین است و بسط ید و امکان حکمرانی بسته به همراهی مردم است. اگر نظر و عمل امام همان است، چرا فقهای انقلابی را متهم به تنزل دادن فقه انقلاب می کنید؟! مگر نمی گویید در زمان امام مشروعیت به تنفیذ ولی فقیه بود، ایشان رئیس جمهور را منصوب می نمود و به او مشروعیت میبخشید؟! وانگهی معیار برای اوج و نزول فقه چیست؟! آیا قرار است از حقوقی که خداوند به انسان عطا کرده است دفاع کنیم یا تا میتوانیم بر حقوق انسان بیفزاییم؟! اقتضای فکر توحیدی چیست و لازمه اندیشه اومانیستی کدام است؟ انسان گرایی در دنیای معاصر، موضوعی آشنا و بسیار فراگیر است. یعنی دفاع از حق انسان و به حاشیه راندن دین. مباحث برخی از اهل قلم در کشور ما (همچون مجتهد شبستری) مبتنی بر یک پیش فرض غیر حوزوی انسان گرایانه است. گرایشی که پشتوانه دموکراسی غربی است. متاسفانه عده ای نیز از این جریان متاثرند و گاه ادبیات فقهی را هم در خدمت آن قرار میدهند. اما دم زدن از حقوق مردم با این شیوه، هنر نیست. در نگاه توحیدی، خدا محور عالم است، یا انسان مومن به خدا محور عالم است، این دو از هم جدا نیست، ولی در نگاه اومانیستی، انسان یکه و مستقل انگاشته شده. به هر حال اگر کسی از نظر فقهی به این نتیجه قطعی رسید که انتخاب مردم در حقانیت حکومت معصوم یا فقیه دخالت ندارد به صرف این نمیتوان فقه او را نازل و مغلوب خواند! یا اگر معتقد شد رای مردم هم جزء العله است و دخالت دارد، نمی توان فقه او را متعالی خواند! به هر روی آقای قاضی زاده معترف است عمل امام و جملات مربوط به تنفیذ ایشان، منطبق با دیدگاهی است که مشروعیت را از ناحیه دین میداند، نه مرکبی از دین و خواست مردم، اما ایشان هم نظر امام خمینی را نمی پسندد و ادعا میکند نظر امام در اواخر عمر، عوض شده بود. اما دلیل صریحی بر این ادعا اقامه نمی کند. قاضی زاده به عباراتی اشاره میکند که صراحتی در مدعای ایشان ندارد. مثلا پاسخی که امام ۳۵ روز پیش از وفات به آیت الله مشکینی داده اند و فرمودند مجتهدی که با واسطه خبرگان توسط مردم، برگزیده میشود منتخب مردم است و حکم او نافذ است. اما نمی توان با وجود عبارات و عملکرد صریح امام، ادعا کرد ایشان در پایان عمر نظرشان برگشته است! آن هم با جملاتی ظنی الدلاله که دیدگاه مقابل هم به آن ملتزم است! در نهایت باید گفت دم زدن افراطی از مردم در بازی سیاست سودمند است. اما ای کاش کارنامه عملی دولت اعتدال نیز شاهدی بر دلسوزی واقعی نسبت به مردم و خدمتگذاری بود. نه نشانگر سوء مدیریت و وادادگی و اعتماد به دشمنان اسلام و مسلمین. بله، هنر تلاش برای کسب رضای گ الهی و خدمت واقعی است. علی مؤمنی @rozaneebefarda