#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(3)
#امام_عاشورایی
💥اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
🔸این تصویر برای همه ایرانی ها آشناست؛ امام دستمال سفیدی به صورت گرفته و شانههایش میلرزد، وقتی که مرحوم کوثری دارد روضه میخواند. فقیهی که تئوری «پیروزی خون بر شمشیر» را مطرح میکند، باید شهادت را سعادت بداند و خود برای این سعادت، همواره آماده باشد. پیوند عمیقِ امام خمینی با عاشورا، در همه سالهای زندگی اش قابل پی جویی است. برای روشن شدن این پرده از زندگی امام، پنج روایت در پی می آید:
🔸یک: آیت الله شبیری زنجانی به نقل از «آشیخ محمدحسین بهاری همدانی»: آقای حاج شیخ عبدالکریم [حائری]، مجلس روضه ای داشت و در آن مجلس زنها هم شرکت می‌کردند، دو نفر کمسن در آن مجلس چای می دادند: یکی آقا روح الله [خمینی] و دیگری آقا ریحان الله [نخعی گلپایگانی]». (جرعه ای از دریا، ج3، ص675).
▪️دو: از آیت الله مرعشی نجفی منقول است که: «در ایام جوانی، با تنی چند از طلّاب علوم دینی، شبهای محرم تا سحر، با سینه زنی و گریه و زاری بر مظلومیت سیدالشهدا و اهلبیت پاکش علیهم السلام احیاء می گرفتیم، و از جمله کسانی که در این مجلس شرکت می کردند امام خمینی رحمه الله بودند».
سه: مرحوم علی دوانی می گوید: « در سال 1328 شمسی که برای ادامه تحصیل به شهر مقدس قم آمدم، و آیت الله العظمی امام خمینی ـ رضوان الله علیه ـ را در مجالس عزاداری می دیدم، به تعبیر امروز، «فرهنگ عاشورا» در نظرم مجسم می شد.
🔸هنگامی که واعظ به «گریز» می رسید، یا روضه خوان شروع به خواندن روضه می کرد، حاج آقا روح الله خمینی نخستین کسی بود که دستمال سفید و تمیز خود را از جیب درمی آورد و به صورت می گرفت و گریه را سر می داد. اگر تکیه بر دیوار داده بودند، بدون حرکت و تکانی می گریستند، و چنانچه خم می شدند، می دیدی که چطور می لرزند و اشک می ریزند».(امام خمینی و عزاداری امام حسین(ع):کنگره...سال76)
◽️چهار: آقای حاج سیدمحمد کوثری ذاکر امام، نقل کرده: «وقتی امام در نجف اشرف بودند، من سفری برای زیارت به کربلا رفتم. در کربلا عده ای از فضلا .... گفتند، آقای کوثری، به داد امام برس! گفتم موضوع چیست؟ گفتند: می دانی که آقای حاج آقا مصطفی فرزند دانشمند امام به طرز مرموزی جان داده است. کسی گریه امام را در مرگ او ندیده است. یکی دوبار که طلاب در منزل امام یا در سر تربت حاج آقا مصطفی روضه ایشان را خوانده اند، نه تنها امام گریه نکرده، بلکه طلاب را هم منع کرده و گفته اند بروید مشغول کارتان شوید. و به خانم، همسرشان نیز فقط گفته اند: «مصطفی از الطاف خفیه الهی بود. خدا او را از ما گرفت».
🔸آنها گفتند، شما زودتر به نجف بروید و خدمت امام برسید و طبق معمول که اجازه می گرفتید و در حضورشان روضه می خواندید، روضه ای بخوانید و اسم حاج آقا مصطفی را ببرید، بلکه بتوانید امام را در مصیبت فرزندشان بگریانید که ... خدای نکرده صدمه ای نبینند. می گفتند، مرگ حاج آقا مصطفی حوزه نجف را عزادار کرده است، لابد ایران و قم نیز همینطور است، ولی خود امام را کسی ندیده که متأثر باشد و گریه کند» [من] وارد نجف شدم و پس از زیارت، خدمت امام رسیدم، و بعد از تسلیت و مختصر احوالپرسی عرض کردم اجازه می دهید طبق معمولم در حضورتان روضه ای بخوانم؟ فرمودند: «بفرمایید!».
▪️پس از مقدمه کوتاهی، هرچه راجع به حاج آقا مصطفی می دانستم که چقدر مورد علاقه امام بود و شخصیتی ممتاز داشت، بیان کردم،... در تمام این مدت، این امام بدون تغییر حال گوش می دادند و کوچک ترین اثری برای گریستن در ایشان پیدا نشد. هرچه به این در و آن در زدم بلکه امام در مرگ فرزند اشکی بریزند نتیجه نداشت. ناچار گریز زدم به کربلا و آمدن امام حسین ـ علیه السلام ـ به بالین حضرت علی اکبر. همین که گفتم، قربان غریبیت یا اباعبدالله! وقتی آمدی به بالین فرزند رشیدت علی اکبر، امام دستمال از جیب درآوردند و به قدری گریستند که تا آن موقع کمتر دیده بودم. (پیشین، به نقل از مرحوم دوانی)
◽️پنج: بعد از قضیه ی سال ۴۲ هنگام بازگشت از مدرسه فیضیه، در خیابان ارم عکسی از حضرت امام خمینی به دیوار زده بودند. حضرت آیت الله اراکی، وقتی نگاهشان به آن عکس افتاد فرمودند: قسم می خورم که صاحب این عکس اگر در کربلا می بود جزء مستشهدین بین یدی امام حسین علیه السلام بودند و ۷۲ نفر میشد ۷۳ نفر .(مصاحبه دکتر مصلحی فرزند آیت الله اراکی با روزنامه رسالت، شماره ۲۵۷۸ پنج شنبه ۱۰ آذر ۷۳)
@rozaneebefarda
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۴)
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
در روزگاری که برخی از روی ترس٬ عافیت طلبی٬ مصلحت سنجی٬ و یا برخی احتیاط‌های شرعی حتی٬ با سکوتشان به نوعی به پهلوی‌ها کمک می‌کردند٬ امام دست بیعت با ظلمه را پس زد. مثل مولایش امام حسین(ع) که حاضر نشد در دارالاماره به دعوت مخفیانه بیعت با یزید تن در دهد و نتیجه اش شد کربلا و عاشورا. تآمل پیرامون جنبه هایی عاشورایی شخصیت امام خمینی و نقش آن در پدیدآمدن انقلاب اسلامی و نیز لوازم آن در بقای انقلاب٬ پراهمیت است. و اینکه؛
یک: امام بارها در دوران مبارزه اعلام کرد که آماده شهادت است. این یعنی باور به عاشورا و این باور، خود محصولِ یقین است!
دو: کسی که خود عاشورایی نباشد، نمی تواند میلیون ها انسان را در ایران و جهان، برای جانبازی در راه وصول به اهداف الهی، بسیج کند.
سه:فقیهی که تئوری «پیروزی خون بر شمشیر» را مطرح میکند، باید شهادت را سعادت بداند و خود برای این سعادت، همواره آماده باشد.
چهار: آنها که در بزنگاه ها از معرکه می گریزند و به مهلکه می افتند، عاشورایی نیستند!
پنج: مردانِ عاشورایی اهل تعقلند، اما اقتضای تعقل آنستکه میدانِ نبرد، حتی اگر جایِ تذکر به دشمن و دعوت به حقیقت باشد، جای مذاکره(به معنای بده بستان با دشمن) نیست!
شش: عاشورائیان به جنگ علاقه ندارند، از خون ریزی بیش از هر کس دیگری پرهیز دارند اما اگر عرصه تنگ شود، هرگز از جنگ نمی هراسند.
هفت: آنان که در حوزه مقدسه نجف، امام را به دلیل در معرض خطر قرار دادن انفاس مسلمین مورد طعنه و کنایه های جگرسوز قرار می دادند و به #سازشکاری و #سکوت در مقابل طواغیت ایران و عراق دعوت می کردند، تحولات تلخ و خونین بعدی و کشتار میلیونی شیعیان مظلوم عراق بر همه آنان ثابت کرد که هزینه سازش و سکوت بسیار بیشتر از هزینه جهاد و مبارزه است.
@rozaneebefarda
روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۴) @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 در روزگاری که برخی از روی ترس٬ عافیت طلبی٬ مصلحت سن
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۵)
اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
🔸شبکه سراسری «حسینیه ها و هیئت های مذهبی» تجلی تام و تمام تلاش تشکیلاتی تشیع است. این تشکیلات در طول تاریخ٬ فراز و فرودهای فراوانی را به خود دیده و هدف محوری آن٬ تعظیم شعائر حسینی بوده است.
🔸بعد از آنکه آل بویه قهرمان برای نخستین بار توانستند سیطره شیعه بر جهان اسلام و خلیفه را بگسترانند٬ دسته های عزا در خیابانها به راه افتاد٬ مجالس روضه بطور گسترده پا گرفت و این سیره مستمره تا قرنها ادامه یافت.
🔸رضاخان پهلوی (که دیکتاتوری سیاه او نتیجه فعالیت های روشنفکرهای سکولار به اصطلاح مشروطه خواه است)٬ نخستین پادشاه شیعه بود که عزاداری را منع نمود. این رویه با هدف دین زدایی از جامعه ایرانی٬ در عصر پهلوی دوم به شکل پیچیده تری استمرار یافت. ایجاد مراکز فحشا و فساد٬ برگزاری جشنهای مفسده بار و محدودسازی روحانیت و روضه خوانها٬ عملا با هدف حذف شعائر عاشورایی کلید خورد. به این معنا که اگر رضاخان به صورت فیزیکی تلاش به تعطیلی دستگاه امام حسین(ع) کرد٬ محمدرضا تلاش کرد میل و گرایش فطری مردم به امام حسین(ع) را بمیراند.
🔸با همه محدودیت ها٬ توطئه ها و تلاشهای مذبوحانه پهلوی ها٬ شبکه فراگیر دستگاه حسینی همچنان باقی ماند و با آغاز نهضت امام خمینی٬ بعنوان یکی از پشتوانه های اصلی نهضت نقش آفرینی کرد.
اکنون با گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی٬ این تشکیلات عاشورایی در گسترده ترین شکل ممکن قرار دارد و منشا تربیت و تعالی فردی و اجتماعی است.
🔳پی نوشت
یک: برخی از غیر انقلابی ها که در مقابل آنهمه هتک حرمت سازمان یافته پهلوی ها علیه عاشورا٬ دم بر نمی آوردند٬ این روزها با دامن زدن به مسئله «تفکیک هیئت از سیاست» در پی تضعیف پیوند تاریخی دستگاه حسینی و نظام اسلامی اند.
دو: حمله علنی به هیئت و حسینیه ها که برای نخستین بار در دوره اصلاحات از زبان برخی روشنفکران دگراندیش مطرح شد٬ خود نشان از نقش پر اهمیت این دستگاه در حراست از انقلاب اسلامی دارد.
سه: نتیجه هتاکی های تئوریسین های «توسعه سیاسی» نسبت به شعائر حسینی٬ یک دهه بعد در فتنه ۸۸ منجر شد به هتک حرمت رسمی دسته های عزا که اقدامی بی سابقه و دردآور بود.
چهار: عصر اعتدال، عصر #تحریف_عاشوراست!
اینان به خوبی متوجهند که هتک حرمت واکنش آتشین مردم را در پی دارد، بهترین راه مقابله را در وارونه نمایی قیام جاودانه سیدالشهدا(ع) یافته اند.
حجم انبوه سخنرانان اعتدالی و برجامی در محرم امسال، و موج گسترده تحریفاتی که در این مجالس انتشار می یابد، جای بررسی و نقد جدی دارد...
@rozaneebefarda
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۶)
#ولایتی_ها و تحریف عاشورا
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
▪️یکی از جریان های فکری-مذهبی شناخته شده که همواره با سر دادن ندای «تعظیم شعائر» شناخته می شده، جریان موسوم به «ولایتی ها»ست. این جریان خود را به پیشگامی در محبت اهل بیت(ع) می شناساند و در مورد دیگرانی که مثل او نمی اندیشند یا رفتار نمی کنند، نوعی بدبینی مفرط دارد و گاه موجب بدگویی و هتاکی و ناسزا می شود! اما این طایفه، هرگز از «عربده کشی و ناسزاگویی» فراتر نرفته و انگار که با حرف، همه دین خود را ادا می کنند و بعد از آن دیگر تکلیفی ندارد!
معمولاً به هیچ «ان قلت»ی در مورد آنچه در ذهن شان تقدس دارد، تن نمی دهند.
«ولایتی ها» پایگاه شان معمولا حوزه های فکری «اخباری مسلک» و «عقل ستیز» است. یکی از خروجی های تشکیلاتیِ این نحله، «انجمن حجتیه» است که گرچه ظاهرا بدان اذعان نمی کند اما حقیقتا چرخش بر مدارِ «اسلام منهای روحانیت و مرجعیت» و «اسلامِ منهای سیاست» می چرخد.
ولایتی ها، همواره با دربار رابطه خوبی داشته اند، رفت و آمدهای خارجی شان به راه است، اهل کار اقتصادی گسترده اند، به تحولات سیاسی روز بی تفاوت اند، و بین «عاشورای سال 61» و «ظهور حضرت صاحب(عج)»، تکلیفی فراتر از برخی ظواهر و شعائر برای خود قائل نیستند؛ از مبارزه با ظلم، تشکیل حکومت دینی، مجاهدت در راه دفاع از ارزشهای اهل بیت(ع) و شهادت در این راه، بهره ای ندارند.
این جماعت هیچوقت راهبردِ «اصلی-فرعی کردن مسائل» را در مبارزه درک نکردند و این است که برخلاف خواست امام راحل، در ماجرای «کتاب شهید جاوید» و «شریعتی»، درگیری های داخلی را گسترش دادند.
🔶پی نوشت
یک: امام راحل، مقدسنماها، روشنفكرمآب ها و منافقان، را «مثلث تزوير و ريا» بر می شمارد و در «منشور روحانیت»، آنان را چنین وصف می کند: « ديروز مقدسنماهاى بيشعور مىگفتند دين از سياست جداست و مبارزه با شاه حرام است، امروز مىگويند مسئولين نظام كمونيست شدهاند! تا ديروز مشروب فروشى و فساد و فحشا و فسق و حكومت ظالمان براى ظهور امام زمان- ارواحنا فداه- را مفيد و راهگشا مىدانستند، امروز از اينكه در گوشهاى خلاف شرعى كه هر گز خواست مسئولين نيست رخ مىدهد، فرياد «وا اسلاما» سر مىدهند! ديروز «حجتيهاى» ها مبارزه را حرام كرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانى نيمه شعبان را به نفع شاه بشكنند، امروز انقلابىتر از انقلابيون شدهاند! «ولايتى» هاى ديروز كه در سكوت و تحجر خود آبروى اسلام و مسلمين را ريختهاند، و در عمل پشت پيامبر و اهل بيت عصمت و طهارت را شكستهاند و عنوان ولايت برايشان جز تكسب و تعيش نبوده است، امروز خود را بانى و وارث ولايت نموده و حسرت ولايت دوران شاه را مىخورند! راستى اتهام امريكايى و روسى و التقاطى، اتهام حلال كردن حرامها و حرام كردن حلالها، اتهام كشتن زنان آبستن و حِليّت قمار و موسيقى از چه كسانى صادر مىشود؟ از آدمهاى لا مذهب يا از مقدسنماهاى متحجر و بيشعور؟! فرياد تحريم نبرد با دشمنان خدا و به سخره گرفتن فرهنگ شهادت و شهيدان و اظهار طعنها و كنايهها نسبت به مشروعيت نظام كار كيست؟ كار عوام يا خواص؟ خواص از چه گروهى؟ از به ظاهر معممين يا غير آن؟ بگذريم كه حرف بسيار است. همه اينها نتيجه نفوذ بيگانگان در جايگاه و در فرهنگ حوزههاست، و برخورد واقعى هم با اين خطرات بسيار مشكل و پيچيده است».(صحيفه،ج21،ص281)
دو: کمی عجیب است که؛ ولایتی ها، نه قدرتهای استعماری و نه گروه های تکفیری و نه هنرمندانِ هتاک به ساحت قرآن و نبوت و ولایت را دشمن درجه یک خود نمی دانند، بلکه هنوزهم بر اختلافات داخلی در دل تشیع دامن می زنند! راستی، در همه موضوعات پیشگفته، دستخط یا اظهار نظر یا پویش اجتماعی، یا فعالیت رسانه ای خاصی را از جماعت به اصطلاح ولایتی سراغ دارید؟
سه: امام خمینی، دیروز در مرگ اندودِ سکوتِ ولایتی ها، وقتی که هجمه رسانه ای و فکری به حریم ولایت(در آغاز دهه 20) اوج گرفت، نخستین کسی بود که در دفاع از حریم اهل بیت(ع) به پا خاست و کتاب ماندگار و اثرگذار «کشف اسرار» را نوشت. و با اینهمه، هنوز «ولایتی ها» به واسطه آنکه او استادِ فلسفه است، لیوانِ فرزندش را آب می کشیدند! دیروز همو، شجاعانه فتوای ارتداد سلمان رشدی را صادر کرد، و امروز مردم انقلابیِ پیرو او، یکپارچه بر سر دشمنان مرتد اهل بیت علیهم السلام می شورند!
چهار: امروز هم از دل این جریان، «دهه برائت»، «مراسم 9 ربیع»، تعصب به اموری مثل «قمه زنی»، «شیعه انگلیسی»، «بی تفاوتی به هتاکی علیه قرآن و پیغمبر(ص)» و «بی طرفی در کشتار شیعیان و مسلمین»، بیرون آمده است! «باندِ نیویورکی ها» در وزارت خارجه خودمان را هم شاید بتوان عطف کرد به همین جماعت! البته تفصیلش بماند برای بعد!
پنج: پدیده «مدافعانِ حرم»، نشانه صدق عهدِ انقلاب اسلامی نسبت به ولایت اهل بیت(ع) است.
@rozaneebefarda
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۷)
#زیست_عاشورایی
💥اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
▫️فلسفه تاريخ از جمله رشته های پرمناقشه و پردامنه است که بسیاری از تولیدات فکری در حوزه علوم انسانی را متأثر کرده است. در تمام سالهای پس از شکل گیری «نهضت امام خمینی»، مواجهه با مکاتب فکری مختلف، امری رایج بوده است و بسیاری از این مناقشه ها، به چگونگی و ماهیتِ روایت تاریخی از هستی، باز می گردد. از جمله استفاده های جریان های فکری اسلامی، از مقوله روایت تاریخی، مسئله «تطبیق تاریخی» و یا «عبرت های تاریخی» بوده، که گاه دامنه آن به مقوله «تکرار تاریخ» کشیده شده است. گرچه سایر مکاتب فکری نیز گاه و بی گاه از این ادبیات استفاده کرده و می کنند، اما در ادبیات سیاسی رهبرانِ دینی، مقوله های پیشگفته، جایگاه محوری دارد که در حقیقت معبری است برای استفاده از سیره سیاسی-اجتماعی حضرات معصومین(ع) و تطبیق آن بر موضوعاتِ روزمره. همچنین استفاده از مسئله «تطبیقات تاریخی» در حقیقت استفاده از ذهنیت عمومی مردم در یک اجتماعِ دینی است و القای مفاهیم و مرادات را سهل الوصول تر خواهد کرد.
🔹در آغاز نهضت امام خمینی، یکی از بحث های پردامنه، تطبیق زمانه(مجموعه شرایط و اقتضائات زمانی و مکانی و اجتماعی) بر عصر ائمه(ع) بوده است؛ مسئله مهم که در تعیین سیره سیاسی علما نیز دخالت مستقیم داشت، این بود که آیا مجموعه مختصات محیطی در دهه 40 به هنگامه عاشورای سال 61 هجری و عصر امام حسین(ع) نزدیک است و یا به عصر صلح امام حسن(ع) و یا عصر صادقین(ع) که مبارزه فرهنگی و علمی در آن اولویت دارد! امام خمینی را باور آن بود که هنگامه عاشورایی دیگر است و نباید برکنار ماند و در مقابل برخی دیگر از بزرگان نظر دیگری داشتند.
🔸مذاکره و محاجّه امام با آیت الله حکیم در پائیز 1344، گوایای این اختلاف دیدگاه در تحلیل اوضاع و شرایط عصری و تاریخی است؛
«آیت الله...: [اگر] اقدام حاد کنیم مردم از ما تبعیت نمی کنند، مردم دروغ میگویند، آنها پی شهوتند، برای دین سینه چاک نمیکنند.
امام: چطور مردم دروغ میگویند؟ این مردم که جان دادند، زجر دیدند، حبس کشیدند، تبعید شدند، اموالشان به غارت رفت. چطور مردم بقال و عطار سر محل که سینه جلو گلوله دارند، دروغ میگویند؟
آیت الله...: تبعیت نمیکنند، مرید شهوات و اغراض مادیه هستند!
امام: عرض کردم که مردم در 15 خرداد جوانمردی و صداقت خود را نشان دادند.
آیت الله...: اگر قیام کنیم و خون از بینی کسی بریزد، سر و صدایی بشود، مردم به ما ناسزا میگویند و سر و صدا راه میاندازند.
امام: ما که قیام کردیم از احدی به جز مزید احترام و سلام و دستبوسی ندیدیم و هر که کوتاهی کرد، حرف سرد شنید و مورد بیارادتی مردم واقع شد!.... مگر قیام حسین بن علی-علیهماسلام- به تاریخ خدمت نکرد؟ و چه بهره بزرگی از قیام آن حضرت می گیریم؟
آیت الله...: راجع به امام حسن(ع) چه می فرمایید؟ ایشان که قیام نکردند.
امام: اگر امام حسن هم به اندازه شما مرید داشت قیام می کرد. در اول امر قیام کرد دید مریدها فروخته شده اند، لذا فتح نکرد. اما شما در تمام ممالک اسلامی مقلد و مرید دارید.
آیت الله...: من که نمی بینم کسی را داشته باشم که اگر اقدامی کردیم تبعیت نماید.
امام: شما اقدام و قیام نمایید من اولین کسی خواهم بود که از شما تبعیت خواهم کرد!»
◽️پس از روزهای پرآشوب فتنه 78، بازهم نزاع بر سر تحلیل شرایط زمانه ای و تطبیق آن بر تاریخ صدر اسلام بالا گرفت و رهبری معظم با اعلام تحلیل راهبردی خود از اوضاع، این نزاع را اینگونه خاتمه داد: « من به شما عرض کنم که... امروز به برکت ملتِ هوشیاری مثل ملت ایران، به برکت افکار برانگیخته‌ای مثل افکار ملت ایران، به برکت انقلاب بزرگی مثل انقلاب اسلامی ایران، نه امریکا و نه بزرگتر از امریکا - اگر در قدرتهای مادّی باشد - قادر نیستند حادثه‌ای مثل حادثه صلح امام حسن(ع) را بر دنیای اسلام تحمیل کنند. این‌جا اگر دشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه کربلا اتّفاق خواهد افتاد»(1/2/79)
▪️بعدتر در کوران تحریم های ظالمانه نیز، برخی شرایط را به «شعب ابی طالب» تشبیه کردند و در مقابل، ایشان موقعیت ایران اسلامی را «موقعیتِ بدر و خیبر» نامید. در هنگامه مذاکرات هسته ای بار دیگر برای آماده سازی شرایط برای انعقاد یک پیمان بین المللی غیر شفاف(برجام)، برخی از دولتمردان در تحلیلی بی سابقه، حتی عاشورا را هم «مکتب درس آموزی مذاکره» نامیدند!
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(1)
#اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
[این سلسله یادداشتها تأملی است در بازکاوی پیوند و تناسب طرفینیِ «محرم سال 61هجری» و «انقلاب اسلامی سال 57شمسی». اسناد، متون ادبی و اشعار، متون تاریخی و خاطرات شفاهی، بنمایه این کوتاهنوشتارهای تاریخی است.]
◽️پس از ماجرای حمله بیرحمانه رژیم شاه به مدرسه فیضیه قم، عملاً پهلوی ماهیت ضد دینی خود را در اقدامی بیسابقه نشان داد. امام(ره) درست در همین فضای خفقانبار، در آستانه محرم 1383(خرداد 42) دست به کار شد و در آستانه ماه محرم، شبکه سراسری روحانیت و هیئتهای عزاداری را برای «روشنگری دینی» بسیج کرد.
◽️ساواک در تقابل با این حرکت، از مبلغین التزامنامهای گرفت که طی آن، مطالبشان «فقط جنبه مذهبی داشته باشد»، « از آیت الله خمینی و مدرسه فیضیه اسمی نبرند»، و علیه «لوایح ششگانه شاه» سخنی نگویند! و البته به همین اکتفا نکرد و در تاریخ 29 اردیبهشت 42، کمسیون ویژهای به فرمان معاون ساواک تشکیل شد و بر اساس آن قرار شد؛
· روحانیون طراز اول به منظور تفهیم موقعیت کشور و برحذر داشتن از هرگونه تحریک در مجالس عزاداری، نزد هیئت رئیسه ساواک احضار شوند.
· کارگردانان و بانیان مجالس روضه و دستجات عزداری به ساواک احضار شوند برای جلوگیری از تحرکات [سیاسی] و برای حفظ نظم کامل!
· تعداد تکایا بر حسب میزان تندروی(!!) و مخالفت احتمالی آنان تعیین و به صورت درجه 1و2و3 مشخص شوند.
· مأمورین نفوذی(از عوامل ساواک و مأمورین مخفی شهربانی) برای کسب اخبارِ به موقع، در مجالس روضه خوانی گمارده شوند!
امام در(28 اردیبهشت) در ضمن انتشار «رهنموننامهای» خطاب به گویندگان مذهبی و سران هیئتها، از آنان خواست که:
· در نوحههای سینهزنی مصیبتهای وارده بر اسلام و مراکز فقه و دیانت و انصار شریعت را یادآور شوید.
· خطر امروز بر اسلام، کمتر از خطر بنی امیه نیست!
· خطر اسرائیل و عمال آن را به مردم تذکر دهید.
◽️روز تاسوعا، ساواک عدهای از منبریهای تهران را احضار کرد و رسما گفت که «اگر نمی خواهید حملات تبلیغاتی خود را علیه مقامات کشور متوقف سازید، اقلاً این سه موضوع» را مراعات کنید:
· علیه شخص اول مملکت سخنی نگویید!
· علیه اسرائیل نیز سخنی بر زبان نیاورید!
· مرتب به گوش مردم نخوانید که اسلام در خطر است! دیگر هرچه بگوئید آزادید.
▪️امام در سخنرانی عصر عاشورای 42، در مدرسه فیضیه، جواب این سیاستگذاری-های رژیم را اینگونه داد:
«تمام گرفتاریهای ما در همین سه موضوع نهفته است. اگر از این سه موضوع بگذریم، دیگر اختلافی نداریم و باید دید که اگر ما نگوییم اسلام در معرض خطر است، آیا در معرض خطر نیست؟ اگر ما نگوییم شاه چنین و چنان است، آیا آنطور نیست؟ اگر ما نگوییم اسرائیل برای اسلام و مسلمین خطرناک است، آیا خطرناک نیست؟ و اصولا چه ارتباط و تناسبی بین شاه و اسرائیل است...».
🔶پینوشت:
یک: یادتان که هست در روزگارِ به اصطلاح «توسعه سیاسی»، برخی زیارت عاشورا و هیأتها را منبع تولید خشونت بر می-شمردند!
دو: «سخنرانیها و روضههای غیرسیاسی» هنوز هم گوشه و کنار، پیدا میشوند. حتما پیام امام به گوششان نرسیده است.
سه: برخی به دنبال حذف شعار «مرگ بر آمریکا» هستند! در عین حال که جنایاتِ آمریکا پیش چشم همه روشن است و تنها یکی از سیئات آمریکاییها، حمایت همه جانبه از اسرائیل است. راستی، چه تناسبی بین آنها و آمریکا هست؟!
چهار: ماجرای ویروس منحوس کرونا بهانه شد که گرفتاران ویروس منحوس #سکولاریم، تمام تلاش شان را برای #تعطیلی_روضه به کار گیرند؛ برخی با هنجارشکنی بهداشتی و برخی دیگر با اعلان علنی ضرورت تعطیلی روضه!
انقلابی ها اما همپای رهبری معظم و مراجع عظام، این فتنه منحوس را خاموش کردند....
#محرم_الحرام
#حب_الحسین_یجمعنا
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(2)
اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
امام در ضمن پیامشان(28 اردیبهشت 42) خطاب به گویندگان مذهبی و سران هیئتها، از آنان خواسته بودند که «در نوحه های سینه زنی مصیبتهای وارده بر اسلام و مراکز فقه و دیانت و انصار شریعت را یادآور شوند». با آغاز محرم سال 42، عزاداریها رنگ و بوی انقلاب گرفت و تا پیروزی نهضت، پیوند عزاداری و مبارزه، همچنان برقرار ماند.
پس از رحلت آیت الله بروجردی، مرحوم خوشدل طهرانی در قصیده ای گفته بود:
آیت الله بروجردی اگر بر بست رخت چون خمینی را خدا بر شیعه مولا می کند
حکم کن، فرمان بده، از جان و دل فرمان بریم
مردم در لبیک به ندای رهبر نهضت، در محرم سال 42 در نوحه هایشان، اینچنین دم می گرفتند:
گفت عزیز فاطمه/ نیست ز مرگ واهمه
تا به تنم توان بود/ زیر ستم نمی روم
ننگ حیات و ذلتش/ عزت و مرگ و لذتش
من ز یزیدِ بی پدر/ ظلم و ستم نمیکشم
*
شد ساحت فیضیه عاشورا/ در روز قتل زاده زهرا
در تربت اعلی/ شد موج خون برپا
عمال اسرائیلی رسوا/ کشتند از کین بی پناهان را
در تربت اعلی/ شد موج خون برپا
*
دانشگاه فیضیه/ چو دشت ماریه/ طلاب دینیه
افتاده جسم هر یکی شان از لب بام
واویلا واویلا
قم شده کربلا/ هر روزش عاشورا
فیضیه قتلگاه/ خون جگر علما
واویلا/ واویلا
برخی دیگر از عزادارها هم چنین همخوانی می کردند:
شد موسم یاری مولانا الخمینی/ ای شیعیان برپا کنید شور حسینی
جان را به کف بنهاده ای در راه قرآن/ خمینی، خمینی تو زاده حسینی
خمینی، خمینی، خدا نگهدار تو/ بمیرد، بمیرد، دشمن غدار تو
خمینی خمینی، ملت طرفدار تو/ بمیرد، بمیرد دشمن خونخوار تو
مرگ بر این قلدر قانون شکن/ خمینی شاهشکن، خدا نگهدار تو
*
فرمود والله ان قطعتموا یمینی/ شد موسم یاری مولانا خمینی
ای اهل عالم، الله اکبر
*
یوم القیام است، روز انقلاب است
تنها نه در کربلا قحط آب است
قحط عدل است/ قحط فضل است
حق بر باطل پیروز است
***
رهبر جهانی، مرد آسمانی
حماسه آفرین تاریخ جهانم/ آئینه بابم، امیرالمؤمنانم
الحق دوله، باطل جوله
رهبر انقلاب، تشنه ام نی بر آب
تشنه آزادی و خونِ ستمگر
پس از دستگیری و زندان و تبعیدِ امام نیز، همچنان بازارِ اشعار و نوحه های انقلابی گرم ماند که خود موضوعِ نوشتاری دیگر است.
🔸این نخستین بار بود که در دسته های عزاداری علیه اسرائیل شعار داده می شد و یا در مجالس ذکر مصائب سیدالشهدا(ع)، به طور فراگیر از مظالمِ یزید زمان سخن به میان میآمد!
زحمتِ روایت رویدادها، و ثبت شعرها و شعارها، به عهده همان نفوذی هایی بود که به تصویب کمسیون ویژه ساواک، در همه هیئت ها حضور داشتند! این است که مطالب پیشگفته همه در اسناد ساواک آمده است. اسامی سرایندگان نوحه ها و اشعار به دلیل مراعات اختصار در یادداشت ذکر نشده است.
پیوند نهضت امام خمینی با معارف عاشورایی در اشعار متجلی است و بهترین دلیل بر دینی بودن حرکت مردم به رهبری امام است.
خودجوش بودن هنر انقلاب و مردمی بودنش٬ همه دستگاه فرهنگی و هنری نخبگانی و مزدور رژیم را ناکارآمد کرد.
(منابع: نهضت امام خمینی(ره)، ج۱ صص 467-486؛ محرم و انقلاب اسلامی، ص94-104؛ هیئتهای مذهبی و انقلاب اسلامی، صص112-114)
🔶پی افزود
بعد از گذشت چهاردهه از استقرار حکومت شیعی در ایران، هنوز هم نغمه های استعماری مبنی بر جدایی هیئت از سیاست به گوش می رسد و تلاش هایی برای قطع پیوند مستحکم عاشورا و حوادث واقعه، در ام القرای تشیع صورت می گیرد.
مرور سخنان شبه ناک برخی سخنرانان از تبار #سکولارهای_حوزوی، بهترین شاهد مدعای مذکور است.
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(3)
#امام_عاشورایی
💥اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
🔸این تصویر برای همه ایرانی ها آشناست؛ امام دستمال سفیدی به صورت گرفته و شانههایش میلرزد، وقتی که مرحوم کوثری دارد روضه میخواند. فقیهی که تئوری «پیروزی خون بر شمشیر» را مطرح میکند، باید شهادت را سعادت بداند و خود برای این سعادت، همواره آماده باشد. پیوند عمیقِ امام خمینی با عاشورا، در همه سالهای زندگی اش قابل پی جویی است. برای روشن شدن این پرده از زندگی امام، پنج روایت در پی می آید:
🔸یک: آیت الله شبیری زنجانی به نقل از «آشیخ محمدحسین بهاری همدانی»: آقای حاج شیخ عبدالکریم [حائری]، مجلس روضه ای داشت و در آن مجلس زنها هم شرکت می‌کردند، دو نفر کمسن در آن مجلس چای می دادند: یکی آقا روح الله [خمینی] و دیگری آقا ریحان الله [نخعی گلپایگانی]». (جرعه ای از دریا، ج3، ص675).
▪️دو: از آیت الله مرعشی نجفی منقول است که: «در ایام جوانی، با تنی چند از طلّاب علوم دینی، شبهای محرم تا سحر، با سینه زنی و گریه و زاری بر مظلومیت سیدالشهدا و اهلبیت پاکش علیهم السلام احیاء می گرفتیم، و از جمله کسانی که در این مجلس شرکت می کردند امام خمینی رحمه الله بودند».
سه: مرحوم علی دوانی می گوید: « در سال 1328 شمسی که برای ادامه تحصیل به شهر مقدس قم آمدم، و آیت الله العظمی امام خمینی ـ رضوان الله علیه ـ را در مجالس عزاداری می دیدم، به تعبیر امروز، «فرهنگ عاشورا» در نظرم مجسم می شد.
🔸هنگامی که واعظ به «گریز» می رسید، یا روضه خوان شروع به خواندن روضه می کرد، حاج آقا روح الله خمینی نخستین کسی بود که دستمال سفید و تمیز خود را از جیب درمی آورد و به صورت می گرفت و گریه را سر می داد. اگر تکیه بر دیوار داده بودند، بدون حرکت و تکانی می گریستند، و چنانچه خم می شدند، می دیدی که چطور می لرزند و اشک می ریزند».(امام خمینی و عزاداری امام حسین(ع):کنگره...سال76)
◽️چهار: آقای حاج سیدمحمد کوثری ذاکر امام، نقل کرده: «وقتی امام در نجف اشرف بودند، من سفری برای زیارت به کربلا رفتم. در کربلا عده ای از فضلا .... گفتند، آقای کوثری، به داد امام برس! گفتم موضوع چیست؟ گفتند: می دانی که آقای حاج آقا مصطفی فرزند دانشمند امام به طرز مرموزی جان داده است. کسی گریه امام را در مرگ او ندیده است. یکی دوبار که طلاب در منزل امام یا در سر تربت حاج آقا مصطفی روضه ایشان را خوانده اند، نه تنها امام گریه نکرده، بلکه طلاب را هم منع کرده و گفته اند بروید مشغول کارتان شوید. و به خانم، همسرشان نیز فقط گفته اند: «مصطفی از الطاف خفیه الهی بود. خدا او را از ما گرفت».
🔸آنها گفتند، شما زودتر به نجف بروید و خدمت امام برسید و طبق معمول که اجازه می گرفتید و در حضورشان روضه می خواندید، روضه ای بخوانید و اسم حاج آقا مصطفی را ببرید، بلکه بتوانید امام را در مصیبت فرزندشان بگریانید که ... خدای نکرده صدمه ای نبینند. می گفتند، مرگ حاج آقا مصطفی حوزه نجف را عزادار کرده است، لابد ایران و قم نیز همینطور است، ولی خود امام را کسی ندیده که متأثر باشد و گریه کند» [من] وارد نجف شدم و پس از زیارت، خدمت امام رسیدم، و بعد از تسلیت و مختصر احوالپرسی عرض کردم اجازه می دهید طبق معمولم در حضورتان روضه ای بخوانم؟ فرمودند: «بفرمایید!».
▪️پس از مقدمه کوتاهی، هرچه راجع به حاج آقا مصطفی می دانستم که چقدر مورد علاقه امام بود و شخصیتی ممتاز داشت، بیان کردم،... در تمام این مدت، این امام بدون تغییر حال گوش می دادند و کوچک ترین اثری برای گریستن در ایشان پیدا نشد. هرچه به این در و آن در زدم بلکه امام در مرگ فرزند اشکی بریزند نتیجه نداشت. ناچار گریز زدم به کربلا و آمدن امام حسین ـ علیه السلام ـ به بالین حضرت علی اکبر. همین که گفتم، قربان غریبیت یا اباعبدالله! وقتی آمدی به بالین فرزند رشیدت علی اکبر، امام دستمال از جیب درآوردند و به قدری گریستند که تا آن موقع کمتر دیده بودم. (پیشین، به نقل از مرحوم دوانی)
◽️پنج: بعد از قضیه ی سال ۴۲ هنگام بازگشت از مدرسه فیضیه، در خیابان ارم عکسی از حضرت امام خمینی به دیوار زده بودند. حضرت آیت الله اراکی، وقتی نگاهشان به آن عکس افتاد فرمودند: قسم می خورم که صاحب این عکس اگر در کربلا می بود جزء مستشهدین بین یدی امام حسین علیه السلام بودند و ۷۲ نفر میشد ۷۳ نفر .(مصاحبه دکتر مصلحی فرزند آیت الله اراکی با روزنامه رسالت، شماره ۲۵۷۸ پنج شنبه ۱۰ آذر ۷۳)
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۴)
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
در روزگاری که برخی از روی ترس٬ عافیت طلبی٬ مصلحت سنجی٬ و یا برخی احتیاط‌های شرعی حتی٬ با سکوتشان به نوعی به پهلوی‌ها کمک می‌کردند٬ امام دست بیعت با ظلمه را پس زد. مثل مولایش امام حسین(ع) که حاضر نشد در دارالاماره به دعوت مخفیانه بیعت با یزید تن در دهد و نتیجه اش شد کربلا و عاشورا. تآمل پیرامون جنبه هایی عاشورایی شخصیت امام خمینی و نقش آن در پدیدآمدن انقلاب اسلامی و نیز لوازم آن در بقای انقلاب٬ پراهمیت است. و اینکه؛
یک: امام بارها در دوران مبارزه اعلام کرد که آماده شهادت است. این یعنی باور به عاشورا و این باور، خود محصولِ یقین است!
دو: کسی که خود عاشورایی نباشد، نمی تواند میلیون ها انسان را در ایران و جهان، برای جانبازی در راه وصول به اهداف الهی، بسیج کند.
سه:فقیهی که تئوری «پیروزی خون بر شمشیر» را مطرح میکند، باید شهادت را سعادت بداند و خود برای این سعادت، همواره آماده باشد.
چهار: آنها که در بزنگاه ها از معرکه می گریزند و به مهلکه می افتند، عاشورایی نیستند!
پنج: مردانِ عاشورایی اهل تعقلند، اما اقتضای تعقل آنستکه میدانِ نبرد، حتی اگر جایِ تذکر به دشمن و دعوت به حقیقت باشد، جای مذاکره(به معنای بده بستان با دشمن) نیست!
شش: عاشورائیان به جنگ علاقه ندارند، از خون ریزی بیش از هر کس دیگری پرهیز دارند اما اگر عرصه تنگ شود، هرگز از جنگ نمی هراسند.
هفت: آنان که در حوزه مقدسه نجف، امام را به دلیل در معرض خطر قرار دادن انفاس مسلمین مورد طعنه و کنایه های جگرسوز قرار می دادند و به #سازشکاری و #سکوت در مقابل طواغیت ایران و عراق دعوت می کردند، تحولات تلخ و خونین بعدی و کشتار میلیونی شیعیان مظلوم عراق بر همه آنان ثابت کرد که هزینه سازش و سکوت بسیار بیشتر از هزینه جهاد و مبارزه است.
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۵)
اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
🔸شبکه سراسری «حسینیه ها و هیئت های مذهبی» تجلی تام و تمام تلاش تشکیلاتی تشیع است. این تشکیلات در طول تاریخ٬ فراز و فرودهای فراوانی را به خود دیده و هدف محوری آن٬ تعظیم شعائر حسینی بوده است.
🔸بعد از آنکه آل بویه قهرمان برای نخستین بار توانستند سیطره شیعه بر جهان اسلام و خلیفه را بگسترانند٬ دسته های عزا در خیابانها به راه افتاد٬ مجالس روضه بطور گسترده پا گرفت و این سیره مستمره تا قرنها ادامه یافت.
🔸رضاخان پهلوی (که دیکتاتوری سیاه او نتیجه فعالیت های روشنفکرهای سکولار به اصطلاح مشروطه خواه است)٬ نخستین پادشاه شیعه بود که عزاداری را منع نمود. این رویه با هدف دین زدایی از جامعه ایرانی٬ در عصر پهلوی دوم به شکل پیچیده تری استمرار یافت. ایجاد مراکز فحشا و فساد٬ برگزاری جشنهای مفسده بار و محدودسازی روحانیت و روضه خوانها٬ عملا با هدف حذف شعائر عاشورایی کلید خورد. به این معنا که اگر رضاخان به صورت فیزیکی تلاش به تعطیلی دستگاه امام حسین(ع) کرد٬ محمدرضا تلاش کرد میل و گرایش فطری مردم به امام حسین(ع) را بمیراند.
🔸با همه محدودیت ها٬ توطئه ها و تلاشهای مذبوحانه پهلوی ها٬ شبکه فراگیر دستگاه حسینی همچنان باقی ماند و با آغاز نهضت امام خمینی٬ بعنوان یکی از پشتوانه های اصلی نهضت نقش آفرینی کرد.
اکنون با گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی٬ این تشکیلات عاشورایی در گسترده ترین شکل ممکن قرار دارد و منشا تربیت و تعالی فردی و اجتماعی است.
🔳پی نوشت
یک: برخی از غیر انقلابی ها که در مقابل آنهمه هتک حرمت سازمان یافته پهلوی ها علیه عاشورا٬ دم بر نمی آوردند٬ این روزها با دامن زدن به مسئله «تفکیک هیئت از سیاست» در پی تضعیف پیوند تاریخی دستگاه حسینی و نظام اسلامی اند.
دو: حمله علنی به هیئت و حسینیه ها که برای نخستین بار در دوره اصلاحات از زبان برخی روشنفکران دگراندیش مطرح شد٬ خود نشان از نقش پر اهمیت این دستگاه در حراست از انقلاب اسلامی دارد.
سه: نتیجه هتاکی های تئوریسین های «توسعه سیاسی» نسبت به شعائر حسینی٬ یک دهه بعد در فتنه ۸۸ منجر شد به هتک حرمت رسمی دسته های عزا که اقدامی بی سابقه و دردآور بود.
چهار: عصر اعتدال، عصر #تحریف_عاشوراست!
اینان به خوبی متوجهند که هتک حرمت واکنش آتشین مردم را در پی دارد، بهترین راه مقابله را در وارونه نمایی قیام جاودانه سیدالشهدا(ع) یافته اند.
حجم انبوه سخنرانان اعتدالی و برجامی در محرم امسال، و موج گسترده تحریفاتی که در این مجالس انتشار می یابد، جای بررسی و نقد جدی دارد...
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۶)
#ولایتی_ها و تحریف عاشورا
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
▪️یکی از جریان های فکری-مذهبی شناخته شده که همواره با سر دادن ندای «تعظیم شعائر» شناخته می شده، جریان موسوم به «ولایتی ها»ست. این جریان خود را به پیشگامی در محبت اهل بیت(ع) می شناساند و در مورد دیگرانی که مثل او نمی اندیشند یا رفتار نمی کنند، نوعی بدبینی مفرط دارد و گاه موجب بدگویی و هتاکی و ناسزا می شود! اما این طایفه، هرگز از «عربده کشی و ناسزاگویی» فراتر نرفته و انگار که با حرف، همه دین خود را ادا می کنند و بعد از آن دیگر تکلیفی ندارد!
معمولاً به هیچ «ان قلت»ی در مورد آنچه در ذهن شان تقدس دارد، تن نمی دهند.
«ولایتی ها» پایگاه شان معمولا حوزه های فکری «اخباری مسلک» و «عقل ستیز» است. یکی از خروجی های تشکیلاتیِ این نحله، «انجمن حجتیه» است که گرچه ظاهرا بدان اذعان نمی کند اما حقیقتا چرخش بر مدارِ «اسلام منهای روحانیت و مرجعیت» و «اسلامِ منهای سیاست» می چرخد.
ولایتی ها، همواره با دربار رابطه خوبی داشته اند، رفت و آمدهای خارجی شان به راه است، اهل کار اقتصادی گسترده اند، به تحولات سیاسی روز بی تفاوت اند، و بین «عاشورای سال 61» و «ظهور حضرت صاحب(عج)»، تکلیفی فراتر از برخی ظواهر و شعائر برای خود قائل نیستند؛ از مبارزه با ظلم، تشکیل حکومت دینی، مجاهدت در راه دفاع از ارزشهای اهل بیت(ع) و شهادت در این راه، بهره ای ندارند.
این جماعت هیچوقت راهبردِ «اصلی-فرعی کردن مسائل» را در مبارزه درک نکردند و این است که برخلاف خواست امام راحل، در ماجرای «کتاب شهید جاوید» و «شریعتی»، درگیری های داخلی را گسترش دادند.
🔶پی نوشت
یک: امام راحل، مقدسنماها، روشنفكرمآب ها و منافقان، را «مثلث تزوير و ريا» بر می شمارد و در «منشور روحانیت»، آنان را چنین وصف می کند: « ديروز مقدسنماهاى بيشعور مىگفتند دين از سياست جداست و مبارزه با شاه حرام است، امروز مىگويند مسئولين نظام كمونيست شدهاند! تا ديروز مشروب فروشى و فساد و فحشا و فسق و حكومت ظالمان براى ظهور امام زمان- ارواحنا فداه- را مفيد و راهگشا مىدانستند، امروز از اينكه در گوشهاى خلاف شرعى كه هر گز خواست مسئولين نيست رخ مىدهد، فرياد «وا اسلاما» سر مىدهند! ديروز «حجتيهاى» ها مبارزه را حرام كرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانى نيمه شعبان را به نفع شاه بشكنند، امروز انقلابىتر از انقلابيون شدهاند! «ولايتى» هاى ديروز كه در سكوت و تحجر خود آبروى اسلام و مسلمين را ريختهاند، و در عمل پشت پيامبر و اهل بيت عصمت و طهارت را شكستهاند و عنوان ولايت برايشان جز تكسب و تعيش نبوده است، امروز خود را بانى و وارث ولايت نموده و حسرت ولايت دوران شاه را مىخورند! راستى اتهام امريكايى و روسى و التقاطى، اتهام حلال كردن حرامها و حرام كردن حلالها، اتهام كشتن زنان آبستن و حِليّت قمار و موسيقى از چه كسانى صادر مىشود؟ از آدمهاى لا مذهب يا از مقدسنماهاى متحجر و بيشعور؟! فرياد تحريم نبرد با دشمنان خدا و به سخره گرفتن فرهنگ شهادت و شهيدان و اظهار طعنها و كنايهها نسبت به مشروعيت نظام كار كيست؟ كار عوام يا خواص؟ خواص از چه گروهى؟ از به ظاهر معممين يا غير آن؟ بگذريم كه حرف بسيار است. همه اينها نتيجه نفوذ بيگانگان در جايگاه و در فرهنگ حوزههاست، و برخورد واقعى هم با اين خطرات بسيار مشكل و پيچيده است».(صحيفه،ج21،ص281)
دو: کمی عجیب است که؛ ولایتی ها، نه قدرتهای استعماری و نه گروه های تکفیری و نه هنرمندانِ هتاک به ساحت قرآن و نبوت و ولایت را دشمن درجه یک خود نمی دانند، بلکه هنوزهم بر اختلافات داخلی در دل تشیع دامن می زنند! راستی، در همه موضوعات پیشگفته، دستخط یا اظهار نظر یا پویش اجتماعی، یا فعالیت رسانه ای خاصی را از جماعت به اصطلاح ولایتی سراغ دارید؟
سه: امام خمینی، دیروز در مرگ اندودِ سکوتِ ولایتی ها، وقتی که هجمه رسانه ای و فکری به حریم ولایت(در آغاز دهه 20) اوج گرفت، نخستین کسی بود که در دفاع از حریم اهل بیت(ع) به پا خاست و کتاب ماندگار و اثرگذار «کشف اسرار» را نوشت. و با اینهمه، هنوز «ولایتی ها» به واسطه آنکه او استادِ فلسفه است، لیوانِ فرزندش را آب می کشیدند! دیروز همو، شجاعانه فتوای ارتداد سلمان رشدی را صادر کرد، و امروز مردم انقلابیِ پیرو او، یکپارچه بر سر دشمنان مرتد اهل بیت علیهم السلام می شورند!
چهار: امروز هم از دل این جریان، «دهه برائت»، «مراسم 9 ربیع»، تعصب به اموری مثل «قمه زنی»، «شیعه انگلیسی»، «بی تفاوتی به هتاکی علیه قرآن و پیغمبر(ص)» و «بی طرفی در کشتار شیعیان و مسلمین»، بیرون آمده است! «باندِ نیویورکی ها» در وزارت خارجه خودمان را هم شاید بتوان عطف کرد به همین جماعت! البته تفصیلش بماند برای بعد!
پنج: پدیده «مدافعانِ حرم»، نشانه صدق عهدِ انقلاب اسلامی نسبت به ولایت اهل بیت(ع) است.
@rozaneebefarda
هدایت شده از روزنه
#محرم_و_انقلاب_اسلامی/(۷)
#زیست_عاشورایی
💥اختصاصی
@rozaneebefarda
🔻🔻🔻
▫️فلسفه تاريخ از جمله رشته های پرمناقشه و پردامنه است که بسیاری از تولیدات فکری در حوزه علوم انسانی را متأثر کرده است. در تمام سالهای پس از شکل گیری «نهضت امام خمینی»، مواجهه با مکاتب فکری مختلف، امری رایج بوده است و بسیاری از این مناقشه ها، به چگونگی و ماهیتِ روایت تاریخی از هستی، باز می گردد. از جمله استفاده های جریان های فکری اسلامی، از مقوله روایت تاریخی، مسئله «تطبیق تاریخی» و یا «عبرت های تاریخی» بوده، که گاه دامنه آن به مقوله «تکرار تاریخ» کشیده شده است. گرچه سایر مکاتب فکری نیز گاه و بی گاه از این ادبیات استفاده کرده و می کنند، اما در ادبیات سیاسی رهبرانِ دینی، مقوله های پیشگفته، جایگاه محوری دارد که در حقیقت معبری است برای استفاده از سیره سیاسی-اجتماعی حضرات معصومین(ع) و تطبیق آن بر موضوعاتِ روزمره. همچنین استفاده از مسئله «تطبیقات تاریخی» در حقیقت استفاده از ذهنیت عمومی مردم در یک اجتماعِ دینی است و القای مفاهیم و مرادات را سهل الوصول تر خواهد کرد.
🔹در آغاز نهضت امام خمینی، یکی از بحث های پردامنه، تطبیق زمانه(مجموعه شرایط و اقتضائات زمانی و مکانی و اجتماعی) بر عصر ائمه(ع) بوده است؛ مسئله مهم که در تعیین سیره سیاسی علما نیز دخالت مستقیم داشت، این بود که آیا مجموعه مختصات محیطی در دهه 40 به هنگامه عاشورای سال 61 هجری و عصر امام حسین(ع) نزدیک است و یا به عصر صلح امام حسن(ع) و یا عصر صادقین(ع) که مبارزه فرهنگی و علمی در آن اولویت دارد! امام خمینی را باور آن بود که هنگامه عاشورایی دیگر است و نباید برکنار ماند و در مقابل برخی دیگر از بزرگان نظر دیگری داشتند.
🔸مذاکره و محاجّه امام با آیت الله حکیم در پائیز 1344، گوایای این اختلاف دیدگاه در تحلیل اوضاع و شرایط عصری و تاریخی است؛
«آیت الله...: [اگر] اقدام حاد کنیم مردم از ما تبعیت نمی کنند، مردم دروغ میگویند، آنها پی شهوتند، برای دین سینه چاک نمیکنند.
امام: چطور مردم دروغ میگویند؟ این مردم که جان دادند، زجر دیدند، حبس کشیدند، تبعید شدند، اموالشان به غارت رفت. چطور مردم بقال و عطار سر محل که سینه جلو گلوله دارند، دروغ میگویند؟
آیت الله...: تبعیت نمیکنند، مرید شهوات و اغراض مادیه هستند!
امام: عرض کردم که مردم در 15 خرداد جوانمردی و صداقت خود را نشان دادند.
آیت الله...: اگر قیام کنیم و خون از بینی کسی بریزد، سر و صدایی بشود، مردم به ما ناسزا میگویند و سر و صدا راه میاندازند.
امام: ما که قیام کردیم از احدی به جز مزید احترام و سلام و دستبوسی ندیدیم و هر که کوتاهی کرد، حرف سرد شنید و مورد بیارادتی مردم واقع شد!.... مگر قیام حسین بن علی-علیهماسلام- به تاریخ خدمت نکرد؟ و چه بهره بزرگی از قیام آن حضرت می گیریم؟
آیت الله...: راجع به امام حسن(ع) چه می فرمایید؟ ایشان که قیام نکردند.
امام: اگر امام حسن هم به اندازه شما مرید داشت قیام می کرد. در اول امر قیام کرد دید مریدها فروخته شده اند، لذا فتح نکرد. اما شما در تمام ممالک اسلامی مقلد و مرید دارید.
آیت الله...: من که نمی بینم کسی را داشته باشم که اگر اقدامی کردیم تبعیت نماید.
امام: شما اقدام و قیام نمایید من اولین کسی خواهم بود که از شما تبعیت خواهم کرد!»
◽️پس از روزهای پرآشوب فتنه 78، بازهم نزاع بر سر تحلیل شرایط زمانه ای و تطبیق آن بر تاریخ صدر اسلام بالا گرفت و رهبری معظم با اعلام تحلیل راهبردی خود از اوضاع، این نزاع را اینگونه خاتمه داد: « من به شما عرض کنم که... امروز به برکت ملتِ هوشیاری مثل ملت ایران، به برکت افکار برانگیخته‌ای مثل افکار ملت ایران، به برکت انقلاب بزرگی مثل انقلاب اسلامی ایران، نه امریکا و نه بزرگتر از امریکا - اگر در قدرتهای مادّی باشد - قادر نیستند حادثه‌ای مثل حادثه صلح امام حسن(ع) را بر دنیای اسلام تحمیل کنند. این‌جا اگر دشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه کربلا اتّفاق خواهد افتاد»(1/2/79)
▪️بعدتر در کوران تحریم های ظالمانه نیز، برخی شرایط را به «شعب ابی طالب» تشبیه کردند و در مقابل، ایشان موقعیت ایران اسلامی را «موقعیتِ بدر و خیبر» نامید. در هنگامه مذاکرات هسته ای بار دیگر برای آماده سازی شرایط برای انعقاد یک پیمان بین المللی غیر شفاف(برجام)، برخی از دولتمردان در تحلیلی بی سابقه، حتی عاشورا را هم «مکتب درس آموزی مذاکره» نامیدند!
@rozaneebefarda