بخشی از هویت یک نوشتار، به خواننده اش باز می گردد. نوشته ای که توسط مخاطب خوانده شود هیجانی را در وجود نویسنده متبلور می سازد که تا ساعت ها مزه ی شیرینش در کام او می ماند. و شیرین تر از آن، نقدهایی است که در قالب نظرات مخالفان در رابطه با آن نوشتار عرضه می گردد. نقد، جانِ یک نوشته است.نوشته ها با نقد تجدید حیات را تجربه می کنند. نقدها اگر سازنده باشند قدرت اصلاح خواهند داشت. نقدها، آدم ساز خواهند بود و حتی جامعه ساز. نقدها چراغ های مه شکنند، زمانی که مه غلیظ، قدرت دیدن را کم کرده است. نقدها، حُقه های مَحفوف در کلام را هویدا خواهند نمود. برخی از گفتارها و نوشتارها، استعداد عجیبی در کتمان حقیقت دارند و نقدها چه خوش رسوا می کنند. نقد می تواند معلم قابلی باشد و انسان از او یاد بگیرد. نقدها اگر منصفانه باشند ستون های شرع و عرف را هرگز به لرزه در نخواهند آورد. #نقد_سازنده #خود_انتقادی https://eitaa.com/roznevesht

#یادداشت_مهمان 🌀 خواهران طلبه و بحران تجرد ۲ 📝 ضعف مهارت‌آموزی در حوزه علمیه خواهران 🖋 زهرا ابراهیمی 🔹 در یادداشت پیشین در رابطه با یکی از عوامل مؤثر در مسأله‌ی تجرد طلاب خواهر صحبت کردیم. دراین یادداشت قصد داریم به عامل دیگری که در ایجاد این مسئله مؤثر است اشاره کنیم. ازدواج امر مقدسی است و لازمه ی چنین امری، انتخاب می‌باشد. مؤلفه‌ی انتخاب‌شدن یا گزینش کاملا طبیعی است و حتی در سنتی‌ترین ازدواج‌ها نیز مشهود هست. 🔹 یک دختر یا به واسطه‌ی ویژگی‌های ظاهری مورد انتخاب قرار می‌گیرد یا به واسطه‌ی توانمندی‌ها و استعدادهایی که به منصه‌ی ظهور می‌رساند، دیده می‌شود. دیده‌شدن از لوازم لاینفک، انتخاب است. متأسفانه امروزه به دلیل رواج تبرج و خودنمایی برخی از دختران در جامعه، دخترانی که قصد رعایت عفت و حیا در پوشش و رفتار را دارند مورد انزوا قرار می‌گیرند. خواهران طلبه نیز از این گروه مستثنی نیستند. دختران طلبه در جامعه ترجیح می‌دهند که بدون تبرج حاضر شوند. آنها با رعایت حجاب کامل و بدون ذره‌ای خودنمایی و آرایش در اجتماع ظاهر می‌شوند و قطعاً رعایت چنین اصلی برای دختران و زنان مؤمن لازم و واجب است. 🔹 اما مشکل زمانی ایجاد می‌شود که این دختران به واسطه ی محجبه بودن و عدم خودنمایی، شانس گزینش را برای خود پایین می‌آورند وهمین مسئله باعث کمتر دیده‌شدن آنها می‌شود. قطعا پیشنهاد دین برای انتخاب‌شدن، رو آوردن به تبرج نیست چرا که تبرج با تدین، همخوانی ندارد. حال سؤال اینجاست که چه چیزی می تواند جایگزین تبرج گردد؟ 🔹 یکی از معضلاتی که در حوزه‌های علمیه خواهران وجود دارد این است که حوزه با ارائه‌ی دروس متعدد، دختران طلبه را از حیث علمی تقویت می‌کند، اما از لحاظ کشف استعدادها و ایجاد توانمندی و مهارت‌های لازم تلاش محسوسی ندارد. با توجه به اینکه دروس حوزه به اندازه‌ی کافی وقت‌گیر است، فرصت کشف استعداد در خارج از حوزه نیز برای این دختران محدود می‌شود. این در حالی است که دختران طلبه‌ی ما وجودشان مملوّ از استعدادهای متعدد است اما فرصت کشف و بروز آنها را از دست می‌دهند. بخصوص اینکه در عصر انقلاب اسلامی بانوان طلبه قادرند نقش‌های ویژه‌ی اجتماعی ایفا کنند تا زنان جامعه به تراز مد نظر انقلاب اسلامی نائل آیند. طلاب خواهر بعد از فارغ التحصیل شدن باید وارد عرصه‌ی تدریس و تبلیغ شوند و اگر کسی نتواند و یا نخواهد در این فضاها فعالیت کند، خواه ناخواه گرفتار انزوا می‌شود. 🔹 به نظر می‌رسد آنچه وظیفه‌ی حوزه است این است که دختران طلبه را به عنوان دخترانی اثرگذار در جامعه و محیط اطراف خود تربیت کند و نه صرفا اهل علم و بی‌ثمر در جامعه. در واقع خَلق جسارت اثرگذاری در اجتماع بر عهده‌ی حوزه است، که فقط از طریق کشف استعداد و دادن فرصت برای ظهور و بروز آنها امکان‌پذیر خواهد بود. 🔹 اگر کشف استعدادهای بانوان طلبه جدی گرفته نشود ما تنها بعد از درس‌خواندن با بانوانی خانه‌‌نشین روبرو هستیم که جسارت لازم برای حضور در اجتماع را ندارند و یکی از مهمترین عوارض این خانه‌نشینی از دست‌دادن فرصت‌های لازم برای ازدواج خواهد بود. حتی اگر حوزه ها به این آسیب به شکل جدی توجه نکنند و دغدغه‌‌ای برای تأثیرگذاری طلاب خواهر در اجتماع نداشته باشند در آینده ای نه چندان دور خواه ‌ناخواه با ریزش طلاب روبه ‌رو خواهند شد. 🔹 تحصیل بدون کسب مهارت و خلاقیت، نتیجه‌ای جز انزوا نخواهد داشت و راه برون رفت از این معضل باورپذیری استعدادهای طلاب خواهر، پرهیز از نگاه حداقلی به حوزه‌های علمیه خواهران، دوری از شیوه‌ی آموزشی انبوه‌خوان و حفظ محور و اهمیت به برنامه‌های مهارت‌بخش است. حتی اگر برخی خواهران طلبه نخواهند حضور اجتماعی داشته باشند؛ جامعه از آنها انتظار دارد حداقل مهارت‌های همسرداری و تربیت فرزند را آنهم منطبق با آموزه‌های اسلامی دارا باشند؛ نه اینکه محتوای آموزشی حوزه‌های خواهران کاملا با این مسائل بیگانه باشد. #بحران_تجرد @Manahejj

کلمات ابزار خوبی هستند برای ابراز. اما‌گاهی نبرد ناعادلانه ای در می گیرد. انگار دچار کم لغتی می شویم. لغاتی که بتوانند هم نیتت را بازخوانی کنند، هم به عقیده ات لطمه وارد نسازند و هم تو را به سادگی به قضاوت ننشیند، نمی یابی. گاهی مجبوری برای احتیاط سراغ کلمات کم خطر بروی، اما از آن طرف نمی توانی حق مطلب را ادا کنی. نبرد ناعادلانه ایست میان گزینش کلمات و بیان آنچه بدان معتقدی. شاید باید هزینه اش را پرداخت کنی و بی محابا دل به دریای واژه ها بزنی. اینجاست که ثابت قدمان در مسیر عقیده از مدعیان منفک خواهند شد. #آزادی_بیان #خود_انتقادی https://eitaa.com/roznevesht

بعضی ها انگار به دنیا به چشم عکس ها نگاه می کنند. دوست دارند دنیا را هرجور که دلشان می خواهد تغییر دهند.مثل کاری که عکاس ها موقع فوتوشاپ انجام می دهند. با فوتوشاپ می توانی آنچه را که دوست نداری، نبینی. یا چیزی را به عکس اضافه و یا از آن کم کنی. حتی عکاس ها قادرند جهنم عکس ها را با فوتوشاپ به بهشتی برین مبدل کنند. گاهی آدم ها با دنیا مثل عکاس ها رفتار می کنند. هرکه و یا هرچه را نخواهند ببینند راحت حذفش می کنند. و هرکه، یا هرچه را بخواهند بیشتر ببینند، با یک کلیک پررنگ ترش می کنند. زندگی فوتوشاپی، زندگی قشنگی نیست. با آدم ها مثل عکس ها معامله نکنیم. حقایق دنیا را همان گونه که هست بپذیریم. #واقع_بین_باشیم #صداقت_عملی https://eitaa.com/roznevesht

#یادداشت_مهمان 🌀 خودانتقادی، نیاز ضروری حوزه علمیه 🖋 عطیه سادات رضوی 🔹 آنچه می‌تواند موجبات پیشرفت هر جریانی را تامین نماید، وجود «نقد و ارزیابی» است و وقتی موضوعی از اهمیت ویژه‌تری برخوردار باشد، نقد آن ضروری‌تر خواهد بود. حوزه علمیه نیز با توجه به اهمیت و ارزشی که دارد نیازمند نقد است؛ چرا که نقد مسیر اصلاح را باز خواهد نمود. با توجه به اینکه حوزه علمیه، خود خواستگاه انقلاب بوده است، آنان که با انقلاب زاویه دارند خواه ناخواه سالهاست که به سراغ نقد تخریبی حوزه رفته و هدفشان رسوایی آن می‌باشد. بنابراین از کوچکترین خطای حوزویان به عنوان بزرگترین عیب در جهت تخریب حوزه سوءاستفاده می‌کنند. 🔹 حال که حوزه علمیه اینچنین زیر ذره‌بین است آنچه می‌تواند تأثیرات مخرب نقّادان عنود علیه حوزه را رفع نماید، وجود نقادان دلسوز از درون خانواده‌ی حوزه است. متأسفانه گاهی مسؤولین حوزوی -مخصوصا مسؤولین شهرستان‌ها- از ظرفیت نقادان دلسوز آنگونه که باید و شاید استفاده نکرده و به استقبال نقد نمی‌روند. حیات حوزه‌ها به آسیب‌شناسی به‌موقع آنهاست و اگر این آسیب‌شناسی انجام نپذیرد و یا آسیب‌ها مورد ترمیم قرار نگیرند، سلامت و کارآمدی آن به خطر خواهد افتاد. 🔹 مرزبندی بین دوستان نگران و دشمنان مترصد می‌تواند نگاه حوزویان را نسبت به نقدها تغییر دهد. قطعا برای نقد نیز رعایت برخی اصول ضروری است. دوست دلسوز سیاه‌نمایی نمی‌کند، نقاط مثبت را می‌بیند و در عین حال کاستی‌ها و نارسایی‌ها و ضعف‌ها را نیز گوشزد می‌کند؛ اما دشمن عنود یا جاهلی که ناخواسته در پازل دشمن بازی می‌کنند؛ یکسره فقط ضعف‌ها را انعکاس می‌دهد و بگونه‌ای وانمود می‌کند که هیچ نقطه روشن و امیدی در حوزه باقی نمانده است. نقدی که صرفا گِلِه‌گذاری باشد و توان ارائه‌ی راهکار مناسب نداشته باشد، در دایره‌ی انتقاد مطلوب نمی‌گنجد. برای یک نقد صحیح صرفا نگاه نقّادانه‌داشتن کفایت نمی‌کند بلکه نیازمند نگاه کارشناسانه نیز هستیم. 🔹 نگاه کارشناسانه نگاهی دقیق و عمیق است که بدون غرض‌ورزی و در جهت اصلاح به نقد می‌پردازد؛ برخلاف نگاه نقّادانه‌ی صِرف که تنها هدفش نقد کردن به هر قیمتی می‌باشد. بنابراین منظور از نقد حوزه، نقد شتابزده و عجولانه نیست. حوزه برای نقد نیازمند استراتژی و برنامه است. 🔹 وجود اندیشه‌های نو و ارائه‌ی راهکارهای جدید متناسب با آنچه جامعه با آن مواجه است منجر به تضمین حیات حوزه و پویایی آن خواهد شد و نقد و نظر می‌تواند راه مواجهه‌ی حوزه با این اندیشه‌ها را باز نماید. امروزه اندیشه‌های ناسالم وارداتی خلاء نیاز به اندیشه‌های نو و سالم را پر می‌کنند، در حالیکه اگر طرح اندیشه‌های نو با تمسک به نقد در حوزه پیاده شود این خلاء را خود حوزه پر خواهد کرد و افکار انحرافی اجازه‌ی خودنمایی پیدا نخواهند کرد. #نقد #فرهنگ_نقد @Manahejj

مهربان خدای من امروز با صادقانه ترین لحنی که در خود سراغ دارم تو را می خوانم.این روزها، ما بندگان سرا پا تقصیرت، عجیب دچار خودتبعیدی شده ایم.گویا بشر، خود را از فطرت پاک خویش به دیار هرچه بدیست، تبعید نموده است. خدای مهربان من ما عجیب دچارخوداغفالی شده ایم.عرفه را نقطه ی عطفی در تمرکزمان برخویشتن قرار ده. خدای مهربانم فصاحت و بلاغت کلاممان را تنها در مسیر دفاع از حق کارساز نما و آنجا که قصد توجیه گناه داریم کلام فصیح و بلیغ را از ما بگیر. خدایا تو پناهمان ده تا تکلیفمان با دل و دینمان روشن باشد. خدایا ظلم با تمام وزنه ی وقاحتش بر گُرده ی خلق سنگینی می کند به برکت این روز دستان ظلمی که بر سر سفره ی مردم است را کوتاه کن. خدای مهربان من طاقتمان کم شده، آنچه شاهدش هستیم صبرمان را اندک و دلمان را پرخون نموده است.این حجم از بی عدالتی را بر ما مپسند. خدایا در این روز مارا به تامل وا دار که این تامل بالاترین پاداشمان خواهد بود. #عرفه #روز_معرفت #پناهم_باش #مرا_دریاب https://eitaa.com/roznevesht

داشتم به فاصله ها فکر می کردم... بهتر بگویم، به رعایت فاصله ها! مثلا همین فاصله ی اجتماعی که به واسطه ی کرونا مجبور به رعایتش هستیم. فاصله ها همیشه بد نیستند. مثل فاصله ی زمین تا خورشید. فکرش را بکنید اگر فاصله اش کمتر بود حتما ذوب می شدیم و اگر بیشتر، یخ می زدیم. گاهی باید فاصله ها را رعایت کرد. فاصله ی اجتماعی را برای رهایی از بیماری فاصله ی روابط را برای رهایی از شکستن حرمت ها و فاصله ی خود را با شیطان برای دوری از گناه #فاصله_گذاری_اجتماعی #فاصله_ها_همیشه_بد_نیستند https://eitaa.com/roznevesht

ارزش سلامتی، هنگام بیماری ارزش کنار هم بودن، موقع فراق ارزش آزادی، زمان حبس و ارزش امنیت، هنگام ناامنی فهمیده می شود. انگار بشر جز با دردکشیدن لذت بی دردبودن را نمی فهمد. اصلا انگار قاعده اش همین است. ما آدم ها دچار خوداغفالی شده ایم و باید کسی یا چیزی آگاهمان کند. دردها و رنج ها طبیبان حاذقی هستند که خودآگاهی را به انسان هدیه می دهند. به درد و رنج هم می توان به چشم نعمت نگاه کرد. گاهی در کراهت ها، خیر و در محبت ها، شری نهفته است. #وَ_عَسَىٰ_أَنْ_تَكْرَهُوا_شَيْئًا_وَ_هُوَ_خَيْرٌ_لَكُمْ #وَ_عَسَىٰ_أَنْ_تُحِبُّوا_شَيْئًا_وَ_هُوَ_شَرٌّ_لَكُمْ https://eitaa.com/roznevesht

گاهی درون آدم جهنم است و گاهی درونش بهشت. گاه شاد است و مسرور و گاهی محزون. حالا همین آدم با همین احساسات درونی اش می خواهد به تماشای دنیا بنشیند و خدا و مردم و جامعه را به قضاوت بنشیند. خوب نتیجه معلوم است دیگر... با وجودی مملو از عواطف جهنمی، همه چیز را تلخ و سخت و پرآشوب می بیند و اما اگر بهشتی باشد همه چیز را خوش آب و رنگ. به نظرم نگاه کردن کردن به جهان نباید تحت تاثیر حالات درونی قرار گیرد. اصلا این حالات درونی و متغیر انسان، مفهوم زشتی و زیبایی جهان را تغییر می دهد. #حرف_سخت #احساسات_لزوما_درست_نیستند #نگرش_عقلی_به_جای_نگرش_احساسی https://eitaa.com/roznevesht

بعضی ها می گویند ارزش آدم ها به همان چیزهایی هست که گزینش می کنند. انتخاب کردن، یعنی تو از میان آنچه هست باید بهترین ها را برداری.هرکس بهتر انتخاب کند، ارزشمند تر است. اما من می‌گویم آن طرف قضیه همیشه مغفول مانده. گاهی ارزش آدم ها به چیزهایی هست که انتخاب نمی کنند. ما مجبوریم از خیلی از چیزها بگذریم و آن ها را ترک کنیم تا به امور بالاتری دست یابیم. نداشتن ها، نرسیدن ها، ندیدن ها به اندازه ی داشتنی ها و رسیدنی ها و دیدنی ها ارزشمندند اگر ثمره ی انتخاب درست باشند. ترک گناه، بستر حسرت های ظاهری را برای انسان فراهم می کند.اما انسان عاقل و دیندار از گناه نکردن هرگز دچار حسرت نمی شود. #لذت_ترک_گناه https://eitaa.com/roznevesht

آدم ها خودشان به میزان آستانه ی تحملشان واقفند. دقیقا می دانند که کجا و کِی، ظرف وجودشان لبریز می شود و طاقتشان طاق. دقیقا از حالات درونیشان می فهمند که الان بر لبه ی پرتگاهی عمیق ایستاده اند. دقیقا تکان خوردن پایه های متزلزل سعه ی صدر وجودشان را زلزله طور، حس می کنند. من می گویم اگر ما آدم ها بازدارنده ای از درون، نداشته باشیم با این شرایط تسلیم غضب خواهیم شد. باید چیزی باشد تا در این شرایط به واسطه اش کظم غیظ کنیم. ذکر، توسل، دعا و کمی گفتگو با خدا آبیست بر آتش غیظ تجربه اش کنیم.... #آرامش #کظم_غیظ #خود_کنترلی https://eitaa.com/roznevesht

گل ها همیشه نماد زیبایی بوده اند و طراوت. آدم هایی هم که اهل گل خریدن هستند اکثرا اهل ذوقند. بوی اسپند هم همیشه یادآور خاطرات شیرین کودکی بوده. اما حالا گل ها و اسپندها شده اند اِلِمان فقر، نماد بی عدالتی. کافیست سرت را بچرخانی و گل فروش ها را ببینی. حالا ذوقی برای خریدن نیست و هرچه هست ترحم است. بی عدالتی بشر را به فضاحت کشانده و بشر همچنان در حال تماشا.... وبشر همچنان در حال شنیدن حرف های زیبا. #عدالت_بهشت_گمشده #کودکان_کار #زنان_گل_فروش #زنان_بی_پناه #درد_دیگران_درد_من_است https://eitaa.com/roznevesht