وقتی شرایط مهیاست، خوب بودن که خیلی لطفی ندارد.
وقتی همه چیز بر وفق مراد است، مهربانی که کار سختی نیست.
اگرشرایط گناه فراهم نباشد و آدم گناه نکند که دیگر جایی برای توهم تقوا نمی ماند.
اصلا آدم ها، لابلای سختی ها شناخته می شوند.
لابلای تاریکی های گناه، نور اهل تقوا معلوم می شود.
اصلا این قرنطینه خیلی چیز بدی هم نیست.
همین قرنطینه، آن ها که اهل حرفند را از آن ها که عمل گرای واقعی اند منفک می کند.
قرنطینه محک خوبیست برای اثبات ادعا.
#توهم_تقوا
#قرنطینه
https://eitaa.com/roznevesht
✨تبرج و خودنمایی افراد در فضای مجازی
- خبرگزاری شبستان ، رسانه حوزه دین ، فرهنگ و اندیشه
http://www.shabestan.ir/detail/News/956889
https://eitaa.com/roznevesht
ما آدم ها قوه ای داریم به نام خیال.
نیرویی درونی که به واسطه ی آن تمام آنچه را می خواهیم، تخیل می کنیم.
گاهی در تخیلات خود، خویشتن را به گونه ای دیگر تصور می کنیم.
به شکلی که دوست داریم.
با منشی که می پسندیم.
گاه به آنچه می توانستیم باشیم اما نیستیم می اندیشیم.
ما در تخیلات خود غمگین می شویم
و گاهی نیز شاد.
آنچه را در واقعیت نزیسته ایم، در تخیل، زندگی می کنیم.
من می گویم، تخیلات، انسان را از حقیقت زندگی دور می کند.
من می گویم، تخیل زیست هایِ تجربه نشده، ما را از زیست کنونی دور می سازد.
من احساس می کنم، تخیلات، منِ غیر واقعی آدم را پررنگ تر از منِ واقعی او نشان می دهند.
من می گویم، به من هایِ زیست نشده اجازه ی خودنمایی در ذهن خویش را ندهیم و تسلیمشان نشویم.
من های غیرواقعی، دشمن بهره بردن از لحظات کنونی اند.
#تخیل
#قوه_خیال
#من_زیست_نشده
https://eitaa.com/roznevesht
بدان امید که غدیر را نه انتهای رسالت، که ابتدای مسیر زندگی بر مبنای تمدن اسلامی بدانیم.
#غدیر
https://eitaa.com/roznevesht
ما آدم ها گاهی لابلای گرفتاری ها و سختی های زندگی کم می آوریم. اصلا بدجوری انرژیمان تحلیل می رود.
من میگویم در این شرایط سخت، ما نیازمند منبعی درونی هستیم تا به واسطه ی آن ارتزاق نماییم.
مثل پس اندازی که در قلک کنار می گذاریم.
مانیازمند قلکی هستیم که گاهی آن را بشکنیم و پولش راخرج کنیم.
اگر در قلک وجودیمان رفتارهایی اخلاقی ذخیره کرده باشیم، به وقت نیاز به راحتی می توانیم از آن بهره ببریم.
فضیلت عفو را زمان خشم برداریم و فضیلت صبر را زمان ابتلاء....
وقتی آدممنبع وجودی اش پر باشد از فضیلت های اخلاقی تثبیت شده، هنگام شدائد، بی درنگ و خودانگیخته رفتاری اخلاقی را از همان قلک درونی اش بر می دارد و به منصه ی ظهور می رساند.
طبیعتا رفتار ما بین زمانی که چیزی را سال ها و آرام آرام پس انداز کرده باشیم، با زمانی که ما هیچ اندوخته ی اخلاقی نداشته باشیم، بسیار متفاوت خواهد بود.
اینکه می بینیم گاهی در مواجهه با تشویشهای زندگی دچار تردید، شک و دودلی، اضطراب، ندانم کاری و...می شویم، به خاطر همین اندک بودن ذخیره های اخلاقیست و بالعکس اگر ذخایر اخلاقیمان تکمیل باشد، بدون تامل و با سهولت تصمیم می گیریم و عمل می کنیم.
فرایند تحقق هر رفتاری، نیازمند پشتوانه ای قویست؛ اما آن پشتوانه لزوما معرفت و شناخت اخلاقی نیست، بلکه رفتارهای اخلاقیست که سالهاست ذخیره شده اند.چه بسا انسان علم اخلاقی نسبت به امری دارد، اما بروز رفتار اخلاقی را کمتر تجربه کرده است.
انگار کمی سخت نوشتم.
خلاصه و آسانش این است که اگر ازکودکی ذخایری از رفتارهای خوب اخلاقی را پس انداز کنیم، در بزرگسالی با ملکه ی اخلاقی روبرو خواهیم بود. بر ما لازم است که قلک های اخلاقی وجود خود و فرزندانمان را از رفتارهای اخلاقی پر کنیم، تا در تلاطم زندگی از آن برداشت نماییم.
#رفتار_اخلاقی
#تربیت_اخلاقی
https://eitaa.com/roznevesht
ما آدمها گاهی بیجهت خودمان را درگیر میکنیم.
انگار به طورناگهانی و خیلی اتفاقی دست خیلی از چیزها را میگیریم و مینشانیمشان وسط معانی زندگیمان.
بعد از مدتی هم حسرت میخوریم که چرا اجازه دادیم این موضوع اینقدر راحت در دنیای درونی ما جا باز کند و بشود بخشی از نظم زندگی روزمرهی ما، بشکلی که اصلا نتوانیم بیرونش کنیم.
یعنی آنچه نبوده و وجود نداشته است را هست میکنیم و آرام آرام به او هویت میبخشیم و با تمرکز بیشتر بر روی آن کاری میکنیم که این امر نامحسوس پا بگیرد و پابهپای ما رشد کند.
ما آدمها گاهی معانی تازهای را وارد زندگیمان میکنیم...
اما من میگویم باید به مفاهیمی که قرار است به زندگیمان اضافه کنیم بیشتر بیاندیشیم.
لزوما هستیبخشی ما به مفاهیمی که با آنها در ارتباطیم به تغییرات مثبت منتهی نخواهد شد.
#تغییر_مثبت
#رصد_مفاهیم
#حواس_جمع
https://eitaa.com/roznevesht
دغدغهها گاهی مثل خوره به جانت میافتند و تو باید هر طوری که هست هضمشان کنی.
هرکس برای هضم تشویشهای درونیاش راهی برمیگزیند.
ومن اما مینویسم تا شاید در پناه واژهها جانم آرام گیرد.
#نویسندگی
#دغدغه_نویسی
https://eitaa.com/roznevesht
هدایت شده از مناهج 🇵🇸🇮🇷
#یادداشت_مهمان
🌀 دغدغه معیشت و فقدان مهارت
🖋 زهرا ابراهیمی
🔹 در حوزههای علمیه اولویت اصلی با درسخواندن است و بحق نیز باید چنین باشد؛ چون حوزه قرار است بستر تربیت طلاب باشد تا آنها را برای ترویج معارف الهی درجامعه مهیا سازد. لذا طلبه را هرگز نمیتوان جدا از علمآموزی تصور کرد. روح طلبه به طلب علم گره میخورد و تحصیل و کسب علم برایش تعبد محسوب میشود.
🔹 اگرچه در علوم و معارف الهی طلبه به خوبی درمییابد که رزاق حقیقی خداوند است و قناعت را نیز با زهد عجین مینماید؛ اما دغدغهی معیشت باز هم بخشی اجتنابناپذیر از زندگی طلاب است. گاهی فشارهای اقتصادی به حدی زندگی یک طلبه را تحت تأثیر قرار میدهد که ناخواسته اولویتها برای او تغییرمیکند و کسب معاش، جای خود را به درس میدهد!! این چالش، طلبه را سر دو راهی قرار میدهد: طلبه یا باید در کنار درس به کاری نیز مشغول گردد و یا قید درس را زده و به همان میزانی که خوانده اکتفاء نماید و وارد بازار کار شود.
🔹 درست است که طلبه خودش در مسیر علمآموزی قدم نهاده است و از همان ابتدا به سختی راه واقف بوده است، اما طبیعتا درسخواندن نیازمند تمرکز و آرامش فکر است و اگر دغدغهی بحران معیشت حل نشود، ذهن و فکر هم آمادگی لازم برای کسب علوم را نخواهد داشت.
🔹 از طرفی برخی به شدت معتقدند تنها، پرداختن به تدریس، تبلیغ و تحقیق و پژوهش از وظایف یک طلبه است و طلاب نباید به اموری غیر ازاین رو آورند. این تفکر باعث میشود که اینگونه افراد نسبت به طلابی که در کنار درس کار میکنند، معترض بوده و رفتار آنها را دور از شأن طلبگی قلمداد نمایند. از سوی دیگر، همه طلاب شغل پارهوقت آخوندی -در راستای تبلیغ و تدریس و تحقیق- که مکفی حداقلیات معیشت باشد سراغ ندارند.
🔹 طولانی بودن دورههای عمومی دروس حوزوی باعث میشود که طلاب، تازه بعد از سال ها درس بتوانند وارد مباحث تخصصی شوند و در این مدت نیزمهارتی کسب نکنند و ندانند که دقیقا چه آینده ای در انتظارشان است.
🔹 لذا امروز به شدت جای خالی یک برنامه مدون در حوزه احساس میشود. برنامهای که ازهمان سالهای ابتدایی ورود به حوزه در کنار دروس عمومی، تخصص محوری را نیز پیاده سازد و همسو با نیاز جامعه، طلبه اهل علم و اهل مهارت تربیت نماید تا ازاین طریق هم به طلاب و هم به جامعه خدمت نماید.
🔹 آموزههای اسلام بسیار گسترده است و تمام جوانب زندگی فردی و اجتماعی انسان را در بر میگیرند، لذا علوم دینی پتانسیل لازم برای ورود به فضاهای متعدد اجتماعی را دارد. اما متاسفانه حوزه علمیه هم به مهارتآموزی و آموزش علوم کاربردی لازم برای حضور طلاب در نهادهای مختلف کمتر توجه کرده و هم پیگیر حضور طلاب در برخی از فضاهای اجتماعی نبوده است. فضاهایی همچون آموزش و پرورش، بیمارستانها، زندانها، بهزیستی ها، نهادهای مربوط به امور مددکاری، فعالیتهای اجتماعی حتی کانونهای ترک اعتیاد، مراکز مشاورهای، و دهها و صدها فضای دیگر که میتواند از حضور طلاب مهارت دیده در حوزه بهره ببرد.
🔹 امروزه جامعه بیش از پیش نیازمند در صحنه بودن طلاب است. حوزه علمیه باید با ایجاد فضای مهارتآموزی و تربیت طلبه برای فضاهای مشخص، کارآمدی و تأثیرگذاری طلاب را در جامعه بالا ببرد. ناگفته نماند که حیات علمی طلبه به حیات اجتماعی او گره خورده است و تفکیک بین این دو مسأله طلبه را به حالت احتضار خواهد کشاند.
#مهارت
#معیشت
@Manahejj
اعتماد واژهی مقدیست که لابلای ارتباطات شکل میگیرد و گاهی ارتباطات انسان از این ناحیه دچار آسیب میشود.
انسان نه تنها در اعتماد به دیگران دچار خطا میشود، بلکه گاهی در اعتماد کردن به خویشتن نیز زیادهروی میکند.
اعتماد مطلق به خود و دیگران، به اندازهی بی اعتمادی مطلق خطرناک است.
در روایات نیز در آداب دوستی، از اعتماد مطلق به دوستان برحذر شدهایم.
اعتماد همهی یک ارتباط نیست و نباید باشد، بلکه تنها بخشی از یک رابطه است.
اعتماد به خویشتن نیز اگر از حد معمول بگذرد، گاهی آدم را به گناه میکشد.
من نمیگویم حفاظی دور خود بکشیم و هیچ کس را به دنیای درون خود راه ندهیم، نه
من میگویم کمی محتاطانه تر قدم برداریم، همین
چه کسی میتواند استمرار دوستیها را ضمانت کند؟
چه کسی میتواند به ما تضمینی بر گناه نکردن بدهد؟
من میگویم باید بنشینیم میانهی جادهای که یک سویش حسنظن است و اعتماد و سوی دیگرش کمی کیاست است و کمی احتیاط....
#روز_نوشت
#اعتماد
#دغدغه
https://eitaa.com/roznevesht
توجه به احساسات در تسکین روحی موثر است.
انسان نباید فرصت تجربهی احساسات را از خود بگیرد.
اما انسان نیز نباید فرصت تجربهی انواع احساسات را به خود بدهد.
شادی، غم، ترس و دیگر احساسات بعد از بروز پیدا کردن میتوانند آرامش را نتیجه دهند.
اما فراموش نکنیم که تجربه نمودن احساسات گاهی فرصتیست برای تحول
وگاه تهدیدیست در جهت تنزّل
شاید باید بین احساسات خویش فرق بگذاریم و فرصت تجربه کردن را تنها به برخی از آنها بدهیم و برخی دیگر را فراموش کنیم.
#روز_نوشت
#تجربه
#عواطف
#احساسات
#آرامش_روحی
https://eitaa.com/roznevesht
امکان تغییر
گاهی وقتها ما آدمها بقدری خود را تسلیم برخی از امور میبینیم کهگویا هیچ امکانی برای تغییر وجود ندارد.
اتفاقا یکی از ابزارهای شیطان برای متوقف نمودن انسان در بستر گناه، القاء تفکر عدم توانایی بر تغییر است.
انسان موجودی است که به طور طبیعی از بدو خلقت تا لحظهی مرگ دارای قدرت اختیار و اراده است و هیچ سختی و گرفتاری هر چقدر هم که بزرگ باشد توان مقابله با ارادهی او را ندارد.گویا تسلیم در وجود انسان، محصول عدم فهم این موضوع است و بالعکس میزان تغییر در وجود او به میزان فهم او از این موضوع باز میگردد.
گاهی تغییر انسان برآیند اتفاقاتی بیرونیست بگونهای که شرایط بیرونی امکان تحول به انسان میبخشد.بعضی از آدمها همیشه معطل فراهم شدن شرایط بیرونی برای تغییرند و اگر این شرایط فراهم نشود تسلیم میشوند.
اما بهتر از آنها آدمهایی هستند که امکان تغییر را منحصر در بهبود شرایط بیرونی نمیدانند و علیرغم مساعد نبودن فضای بیرونی، از درون به تغییر مشغول میشوند.
من میگویم اگر دیگران این امکان تغییر را برایمان فراهم نمیکنند، خودمان امکان تغییر را خودمان نگیریم.
#روز_نوشت
#امکان_تغییر
https://eitaa.com/roznevesht
گاهی سختیهای زندگی، انسان را مچاله میکند.آنقدر اوضاع تلخ میشود که آدم دلش میخواهد احساس درماندگیاش را به گوش دیگری برساند تا شاید آرام گیرد.
اما نباید فراموش کرد که از دل همین استیصال و سختیها، انسان فرصت تجربهی حس بی کسی را بدست میآورد.
حس بی پناهی و انقطاع از دیگری، اتصال انسان را به مبداء خلقت و خداوند مهربان بیشتر میکند.
وقتی انسان، بی واسطه و بدون حضور دیگری، تنهایی را تجربه کند و بارسختیها را بدوش کشد و وقتی انسان ناگزیر از مواجههی با تلخیها گردد، خودبخود دل از آنچه تا بحال بدان دلبسته بود میکَند و تنها دل در گرو لطف پروردگارش می نهد.
سختیها و بیپناهیها فرصتیست برای درک حضور پناهی همیشگی یعنی همان خدا.
آدم بیپناه میتواند تا جایی پیش رود که خود را در آستانهی پناهی امن حاضر ببیند و در سایهی سختیها بر میزان تاب آوریاش بیفزاید.
#فلسفه_سختی
#ابتلاء
#انقطاع
https://eitaa.com/roznevesht