۱۳۹۸/۵/۲۸ ۱۷ ذی‌الحجه ۱۴۴۰ 🌸🌸🌸🌸🌸 ✨ حکمتی از نهج‌البلاغه حضرت علی«ع» 📖 موضوع: . ▫▫▫  وَ قَالَ ( عليه السلام ) :  لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللَّهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ لَكَانَ يَجِبُ أَلَّا يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ . ⭕امام علیه‌السلام فرمودند: ⬅ اگر خدا بر وعده عذاب هم نمى داد، لازم بود به خاطر سپاسگزارى از هايش نافرمانى نشود. ▫▫▫ ‼ نکات : ✅ متكلمان، در علم كلام، نخستين مسئله اى را كه مورد بحث قرار مى دهند مسئله وجوب است؛ ❓يعنى ما بايد به دنبال اين مسئله برويم كه خالق اين جهان كيست و صفاتش چيست؟ ✔چرا كه وجود خود را مشمول نعمتهاى فراوان و مى بينيم و مى دانيم اين نعمتها از ما نيست؛ از لحظه انعقاد نطفه ما در رحم مادر، تا لحظه اى كه چشم از اين جهان فرو مى بنديم نعمت هايى به سوى ما سرازير است كه بسيارى از آنها را حتّى يك گام براى تحصيلش برنداشتيم. ✅وجدان آدمى قضاوت مى كند كه به دنبال آفريننده اين نعمتها برويم و شكر منعم به جا بياوريم. ✅در كه مربوط به اطاعت و ترك عصيان است نيز همين معنا صادق است. به فرض كه خداوند براى معصيت كاران قرار نداده بود بازهم ما قضاوت مى كرد كه از باب شكر منعم عصيان او را ترك كنيم. ➕از اينجا روشن مى شود كه مسئله اطاعت فرمان خدا و ترك عصيان او مسئله اى عقلى است كه از مسئله شكر منعم، سرچشمه مى گيرد. ✖برخلاف كسانى كه تصور مى كنند اينها تنها جنبه شرعى و قرارداد الهى دارد. ✅حديثى از «ص» مى خوانيم : كه شبى از شبها عايشه (هنگامى كه تلاش و كوشش پيامبر«ص» را در پروردگار ديد) گفت: چرا اينقدر خود را به زحمت و رنج مى افكنى در حالى كه خداوند گذشته و آينده تو را بخشيده است؟ ➖پيامبر«ص» فرمود: «اى عايشه! أَلا أَكُونُ عَبْداً شَكُوراً؟؛ آيا بنده شكرگزار خدا نباشم؟».  ✅ پروردگار و اطاعت فرمان او چيزى بر جلال و عظمت او نمی‌افزايد، ✔بلكه تمام واجبات داراى و مصالحى است كه به فاعل آن مى رسد و تمام معاصى و گناهان داراى زيانها و است كه از تارک آن دور مى شود. ✅ «ع» : «اَقَلُّ ما يَجِبُ لِلْمُنْعِمِ أنْ لا يَعْصِىَ بِنِعْمَتِهِ؛ كمترين چيزى كه به عنوان اداى حق بخشنده نعمتها است اين است كه با نعمت او عصيان او نشود». ➖مثلاً خداوند به انسان چشم و گوش بخشيده است، با چشم و گوش خود او را معصيت نكنيم، اموالى عنايت فرموده، با اين اموال به او برنخيزيم. ✅پاداش هاى الهى، تفضلى است از سوى او نه استحقاقى از سوى بندگان، چرا كه هر گونه اطاعت و ترك معصيت، حداقلِ است، بنابراين استحقاقى در كار نيست ✔در اطاعت فرمان خدا و ترک معصيت او منافعى است كه به مكلفان بازمى گردد. در برابر كه انسان دارد به خود مى كند پاداش، چه مفهومى دارد؟ 📚 حکمت۲۹۰ _ (اعتقادی، اخلاقی) 🙏ترجمه مرحوم استاد محمد دشتی. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈