🗒موضوع: نوشدارو، پس از مرگ سهراب(عبور ممنوع)! 🔵شاید یکی از مهم‌ترین اشکالات نظام قانون‌گذاری کشور ما، قانون‌های بدون ضمانت اجرا یا همان قانون‌های کاغذی است. البته این اشکال تا حدودی در برخی قوانین جدید(مثل قانون فرزندآوری و قانون عفاف و حجاب و قانون تسهیل صدور مجوزها) برطرف شده است؛ اما همچنان قوانین بدون پشتوانه یا غیر قابل اجرا کم نیستند. 🔵برای نمونه، در ماه گذشته دو پیام در شبکه‌های خبری محلی شهرستان ورزنه منتشر شد که از ممنوعیت حضور کامیون‌ها در سطح شهر و ممنوعیت توقف خودروها در مقابل مدارس حکایت داشت. 🔵اگر منظور ممنوعیت توقف در مقابل «در» باشد، که قانون جدیدی نیست و همواره توقف در مقابل در مدارس و ادارات، ممنوع بوده است و ممنوع خواهد بود. 🔵اما اگر منظور، توقف در محدوده‌ی مدارس باشد، آیا نویسنده‌ی این خبر(نمی‌توانم آن را قانون بنامم، چون راهور به تنهایی صلاحیت قانون‌گذاری ندارد و فقط مجری قانون است)، فکر کرده است که اگر توقف در محدوده‌ی مدارس ممنوع باشد، کارمندان مدارس خودرو خود را کجا بگذارند؟ آیا این ابلاغیه، ضمانت اجرا دارد؟ 🔵خدا رحمت کند شهید رئیسی که «ترک فعل» یا انجام ندادن وظایف را هم به جرم مسؤولان افزود. هنگامی که برخی مسؤولان برای ایجاد توقف‌گاه ویژه‌ی ناوگان باری سنگین وظایف خود را انجام نداده‌اند، چه توقعی داریم که ورود کامیون را به شهر ممنوع کنیم؟ آیا کامیون‌دار باید خودرو خود را در کنار جاده به امان خدا رها کند و خودش به شهر بیاید؟ آیا نباید پیش از ممنوعیت، مکانی امن و مسؤولیت‌پذیر برای توقف خودروهای سنگین در نظر بگیریم؟ 🔵به نظرم پیش از اعلام جرم راهور علیه رانندگان، دادگستری باید مسؤولانی را که ترک فعل کرده‌اند، دست کم برای تسکین آلام داغدیدگان حوادث شهری خودروهای سنگین، چند روزی بازداشت و یا با تخفیف، جریمه کند و در تقصیر و مجازات حوادث، شریک بداند و سهمشان را تعیین نماید. 🔵این البته منافاتی با مسؤولیت و مجازات رانندگان متخلف ندارد و برخورد با آنان باید با جدیت و قاطعیت و عبرت‌آموز باشد. 📝 ✅ارزیابی‌ها، دیدگاه‌ها، پیشنهادها: 🌐https://eitaa.com/yazdanibakhsh 🔰دیگر یادداشت‌ها: 🌐https://eitaa.com/aghamoalem