از اتفاقات مهم این بخش مُردنِ سام است که در میانه‌ی این بخش پیش می‌آید اما بسیار گذرا به آن اشاره می‌شود، فقط درحد گزارشی از آن به افراسیاب. -چو دشت از گیا گشت چون پرنیان: تصویری بسیار زیبا از زمینی که از انبوهیِِ گل‌وگیاه چون ابریشمِ نقشدار شده است. برعکس تشبیه‌های معمول که در آن نقشِ پارچه در زیبایی به گل‌وگیاه تشبیه می‌شود! -گفت‌وگوی: ستیزه، جنگ -چون سی هزار: حدود سی هزار -دخمه: مکانی که زرتشتیان مرده‌ی خود را می‌نهادند تا گوشت آن توسط پرندگان خورده شود و سپس استخوان‌های مرده را در سُتودان (استخوان‌دان) دفن می‌کرده‌اند. -شَخ: زمین خشک و ناهموار -نخ کشیدن: صف کشیدن -پای‌وپر نداشتن: تاب‌وتوان نداشتن -هنگام‌جستن: وقت‌شناسی 🖊@ghalatnanevisim