🔴 کُشته #عدالت! 🔹در دوسه دهه گذشته، پرسش هایی در اذهان عموم مردم پیش می آمد ولی پاسخی به آن داده نشد. اینکه چرا برخی از آنانیکه جزو مبارزین انقلاب بودند، زندان رفتند، شکنجه شدند، در دفاع مقدس حضور داشتند و سوابق روشنی دارند اما حالا سبک زندگی شان متفاوت شده. درآمدها و دارایی هاشان افزون شده، خودشان حرف از مقاومت در برابر دشمنان می زنند اما فرزندانشان در آمریکا و اروپا در حال تحصیلند؛ براحتی از برخی امتیازات اقتصادی و سیاسی برخوردار می شوند. مردم سؤال می پرسیدند چرا با فلانی برخورد نمی شود؛ یا اگر برخورد شود مجازات کمتری دارد؟ و ... 🔸در این دو سه دهه؛ «برخی» از اساتید بزرگوار و مؤثرین که انسان های سالم و انقلابی هستند، چه در حوزه چه در دانشگاه؛ بیش از آنکه خود همراه این سؤال کننده ها شوند، خود مطالبه کنند، خود علمدار مطالبه کنندگان شوند، متأسفانه به دنبال این بودند که این سؤالات و پرسش ها را پاسخ دهند! به اصطلاح توجیه کنند. 🔹یکی از روش های توجیهات این بوده که در حکومت علی(علیه السلام) هم فساد و اختلاس بوده؛ در حکومت حضرت امیرالمؤمنین ایشان هم مجبور بودند برای مصلحت، افراد را تحمل کند و به آنان مسئولیت دهد. آیا برخورد حضرت را با عثمان و اشعث و کی و کی ندیدید؟ این پاسخ های برگرفته از توجیه المسائل توسط نهادهای انقلابی و فرهنگی کم کم نهادینه شد. حضرت امیر(ع) را حاکمی ضدعدالت و مصلحت اندیش و خوارج را عدالتخواه معرفی کردند! 🔸متأسفانه این مدل پاسخ ها به سؤالات حقیقی و مطالبات جدی مردم؛ هم روحیه مطالبه گری و پرسش گری نیروهای حزب اللهی را در بسیج و مسجد و هیئت کمرنگ می کرد هم آنان را به عناصر توجیه گر مقابل مردم تبدیل می ساخت و کم کم فاصله جدی بین اقشار حزب اللهی و مسجدی با مردم ایجاد شد. کم کم مصلحت خواص و اشخاص، مهم تر از مصلحت عموم جامعه شد. کم کم کارگران با اینکه جمعیتی قریب 15 میلیون نفر دارند سهم شان از بیت المال و صداوسیما ناچیز شد. کم کم فاصله طبقاتی را به عنوان قانون و برنامه بودجه سالانه پذیرفتیم. 🔻اما به راستی آیا حضرت امیرالمؤمنین آنگونه بود که گفتند؟ 🔹وقتی زندگی و سیره عملی حضرت امیرالمؤمنین(ع) را در کنار فرامین و دستوراتش نگاه می کنیم چیزی جز توحید و عدالت نمی یابیم! 🔸ما یک مجموعه محکماتی از حضرت امیر(ع) در تاریخ و نهیج البلاغه می بینیم و یک مجموعه متشابهات! باید به محکمات تکیه کنیم. باید محکمات را ترویج کنیم. متشابهات شرایطی دارند و وابسته به زمان و مکان هستند. محکمات این بود که حضرت امیر(ع) حاضر شد جنگ داخلی صورت بگیرد ولی حکم صدارت برای طلحه و زبیر و معاویه تمدید نکند! حضرت حاضر شد با سوءاستفاده کنندگان از بیت المال و آنانیکه بیت المال را کابین زنانشان کردند بجنگد و این خواص را از خود ناراضی و ناخشنود کند اما عدالت را برقرار کرده و مصلحت عموم را بجا آورد. حضرت امیر(ع) در مقابل برادرش عقیل همان بود که مقابل دشمنش معاویه ایستاد! از نگاه علی بن ابی طالب مصلحت یعنی مصلحت عموم جامعه! 🔹حضرت امیر(ع) آبروی یکی از فرماندارانش(عثمان بن حنيف) را فقط بخاطر نشستن بر سر سفره اشراف در طول تاریخ برده و او را رسوای تاریخ کرده است. آن امام همام دستور داد فرماندار اهواز را به اتهام تخلفات اقتصادی در اهواز بچرخانند تا رسوای تاریخ شود! ما چه می کنیم؟ ما استاندار متخلف خوزستان را به استاندارد کشور می بریم! 🔸این جملات ناب را از حضرت امیر بخوانید و بدانید که اصل چیست؟ اصل مصلحت عموم جامعه است نه خشنودی خواص! حضرت در نامه به مالک اشتر می نویسد: «بايد محبوب‌ترين كارها در نزد تو اموری باشند كه در حق با ميانه‌روی موافق‌تر و در عدالت عام‌تر و گسترده‌تر و با رضايت رعيت هماهنگ‌تر است، چراكه خشم عامه مردم، خشنودی خواص را بی‌اثر می‌سازد و ناخشنودی خاصان در عين رضايت عموم جبران‌ناپذير است و احدی از رعايا از نظر هزينه زندگی در حالت آسايش و صلح بر والی سنگين‌تر و به هنگام بروز مشكلات در همكاری كمتر و در اجرای انصاف ناراحت‌تر و به هنگام درخواست سوال پراصرارتر و پس از اعطا و بخشش كم سپاس‌تر و به هنگام منع خواسته‌ها ديرعذرپذيرتر ودر ساعات رويارويی با مشكلات كم استقامت‌تر از خواص نيست، ولی پايه دين و جمعيت مسلمين و ذخيره دفاع در برابر دشمنان، تنها عامه امت‌اند. بنابراين بايد گوش تو به آن‌ها و ميل تو با آنان باشد.» 🔹به قول جرج جرداق اندیشمند مسیحی: «قُتِلَ عَلِیٌّ فِی مِحْرَابِ عِبَادَتِهِ لِشِدَّةَ عَدْلِهِ؛ علی ـ علیه السلام ـ در محراب عبادت خویش قربانی عدالتش گردید.» ✅ #داود_مدرسی_یان http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3