روزنه
آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی؛ نمادی از مرجعیت‌ طراز در عصر حاکمیت جمهوری اسلامی 💥اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹آیت‌الله‌العظمی ناصر مکارم‌شیرازی، در روزهای گذشته در بیمارستان بستری شد و عیادت رهبر معظم انقلاب اسلامی از ایشان، موجب توجه ویژه افکار عمومی گردید و بعد از آن سیل عیادت رجال مذهبی و سیاسی از ایشان شروع شد و جلوه ای جالب از روابط مستحکم مقامات مذهبی و کارگزاران سیاسی با این شخصیت حوزوی را به نمایش عمومی گذارد. در فضای مطلوب فعلی، نگاهی اجمالی به کارنامه و خدمات ایشان، کمترین ادای حق به ساحت آن جناب است. 🔻نبوغ و هوش و تلاش مطلوب در عصر طلبگی موجب شد که ایشان در مدت کوتاهی بعنوان چهره‌ای ممتاز شناخته شود. اندکی بعد، در کنار تحصیل و تدریس عمیق دروس سنتی، اندیشه ارائه دین در قالب های نوین، این استاد سطوح عالیه را به کار ژورنالیستی کشاند که با همراهی جمعی از فضلای وقت از جمله آقایان سبحانی و دوانی، به نشر مجله ختم شد. 🔻ورود در عرصه نقد مکاتب، به انتشار آثار مشهوری چون (در نقد صوفیگری) و (در نقد مارکسیسم) انجامید. 🔻دهه چهل و پنجاه، به اقتضای تحولات جهانی، منطقه‌ای و ملی، دوران رونق و سایر متون دینی بود. و در این میانه، و ، بعنوان دو آفت عمومی عرصه تفسیر در جهان اسلام مطرح شدن بود. در این دوران بود که حلقه شکل گرفت که جناب استاد تنها یکی از خروجی‌های آن حلقه است. هم در شرح نهج‌البلاغه انتشار یافت و هر دو اثر از زمان نشر تا کنون، مورد استفاده عام و خاص واقع شده‌اند. 🔻گرچه تمرکز بر مسائل فرهنگی موجب شده بود که ایشان (جز در برخی مقاطع خاص ابتدایی) کمتر در مبارزات سیاسی نهضت امام حضور یابند اما انتشار مجموعه مقالات سیاسی، در ماه‌های منتهی به پیروزی، نشان داد که ایشان همه آموخته‌های قبلی را به میدان دفاع از نهضت آورده و یا خواهد آورد. حضور فعال در مجلس خبرگان قانون اساسی، در تابستان و پائیز ۵۸، تجلی خدمت صادقانه در عصر استقرار جمهوری اسلامی بود. دقیقا در همین دوران حساس بود که مسیر ایشان از استادش که حالا کم کم در مسیر تقابل مستقیم با امام و انقلاب قرار گرفته بود، به کلی جدا شد تا آنجا که در نخستین جلسه با امام خمینی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، عدم دعوت ایشان و یکی دیگر از فضلای وقت قم، مورد تذکر امام واقع شد و از آن زمان تا کنون، حضور ایشان در تشکیلات اصیل جامعه مدرسین، موجب برکات فراوانی بوده است. 🔻ورود در عرصه اداره و سیاستگذاری حوزه علمیه، آنهم با اندک امکانات مادی، مصداق مجاهده بود و صدالبته که برخی مسائل این دوران، زخم زبان معاندین بدسگال و طعنه دوستان بی‌اطلاع را نیز بدنبال داشت. از ماجرای دورغین شکر گرفته تا مواجهه با یک روشنفکر مشهور حوزوی؛ از واکنش به سخنان آقای رحیم پور تا برخورد مدبرانه و محکم با تشکیلات نوپدید حوزوی موسوم به ، که هر کدامشان شرح و بسط خاص خود را دارد. 🔻روزآمدی، پیشگامی در موضوع شناسی، رصد وقایع و دغدغه‌مندی و دلسوزی کم‌نظیر و مایه گذاشتن از آبرو در مسائل حساس سیاسی و فرهنگی، از ویژگی‌های ممتاز آیت‌الله مکارم شیرازی است که زبان دشنام و تهمت و اهانت دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی را بر ایشان گشوده است و دقیقا همین صفات است که موجب میشود از ایشان بعنوان مرجعی در طراز حاکمیت جمهوری اسلامی یاد شود. کسی که ضمن حفظ شؤون روحانیت و مرجعیت، نه سیاست را از مرجعیت‌ و نه حوزه علمیه مقدسه را از نظام اسلامی، جدا نمی‌داند؛ درست برخلاف خود مرجع پندارهای تازه به دوران رسیده ای که مهر رساله شان خشک نشده، بر طبل افتراق در حوزه از یک سو و تضعیف ولایت فقیه و نظام اسلامی از دیگر سو می‌کوبند و حتما در روزگار فقدان فقیهان روشن اندیش و سلیم النفس همچون آیت‌الله مکارم، باید منتظر شعله کشیدن زبانه های انشقاق و اختلاف از سوی یک جماعت بداندیش حوزوی باشیم و این است که باید برای سلامتی و طول عمر امثال آیت‌الله مکارم دعا کنیم و گذشته از نقدونظرهای معمول طلبگی، قدردان خدمات و زحماتش باشیم. بامداد پنجشنبه ۲۵ مهرماه ۱۳۹۸ (۱۸ صفر)، پیاده راه نجف/کربلا، عمود ۶۸۳. @rozaneebefarda
1 مشاهده