• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . موهایم را ڪامل زیر روسرے جا دادم،دیگر برایم مهم بود ڪہ تارے از موهایم دیدہ نشود! حتے یڪ تار! نہ بہ خاطر محراب،ڪہ بہ خاطر خدا! مے خواستم در یڪ مسیر ثابت و درست قدم بردارم‌. باید دست مے ڪشیدم از هم خدا را خواستن و هم خرماها را! دستہ ڪلیدم را برداشتم و از خانہ بیرون زدم،نزدیڪ عید بود و هوا بهارے. تهران در تب و تاب رسیدن سال جدید و خریدهاے نوروزے بود. منیریہ محل رفت و آمد بعضے از افراد براے رفتن بہ بازار بزرگ شدہ بود. مقابل در عمارت ایستادم و لبخند ڪم رنگ و عمیقے روے لب هایم نشاندم. زنگ را زدم و حدود یڪے دو دقیقہ بعد در باز شد! نمے دانستم باید لبخندم را براے خالہ ماہ گل پر رنگ تر ڪنم و یا براے محراب سرم را پایین بیاندازم. در ڪہ ڪامل باز شد،لبخند روے لب هایم خشڪید! الناز چادر رنگے بہ سر و با لبخندے گرم میان چهارچوب در ایستادہ بود. با تعجب یڪ تاے ابرویم را بالا انداختم و سریع بہ خودم آمدم. الناز پیش دستے ڪرد و با لحنے صمیمے گفت:سلام رایحہ جون! خوبے؟! لبخند آبڪے اے حوالہ ے چشم هایش ڪردم. _سلام عزیزم! ممنون! از دیدنت هم جا خوردم هم خوشال شدم! شما ڪجا اینجا ڪجا؟! ڪمے عقب رفت تا وارد بشوم،وارد حیاط ڪہ شدم هر دو طرف گونہ ام را بوسید و گفت:اتفاقے رام بہ اینجا افتاد! پوزخند زدم،حتما اتفاقے راهش بہ اینجا افتادہ بود! من هم گونہ هایش را بوسیدم و گفتم:خوب ڪردے! چندماہ بود ندیدہ بودمت! دستش را پشت ڪمرم گذاشت:خالہ مے گفت دانشگاہ تهران پزشڪے قبول شدے! تبریڪ مے گم! لبخندم را پر رنگ ڪردم:ممنون عزیزم! سپس نگاهم را بہ انگشت هاے دست چپش دوختم،خبرے از حلقہ ے ازدواج نبود! چادر رنگے اے ڪہ روے سر داشت از چادرهاے خالہ ماہ گل بود. همراہ هم از پلہ ها بالا رفتیم و وارد ایوان شدیم،تعارف ڪردم اول الناز وارد بشود،در حالے ڪہ پشت سر الناز مے رفتم خوب اطراف را دید زدم‌. خبرے از محراب نبود،نفس آسودہ اے ڪشیدم و بہ سمت خالہ ماہ گل قدم برداشتم. ڪنار میز غذاخورے ایستادہ و پارچ بلورے آب دستش بود. لبخندم گرم شد و پر جان! دست هایم را باز ڪردم و گفتم:سلام بہ خالہ جونم! سپس در آغوشش ڪشیدم،یڪ دستش را دور ڪمرم حلقہ ڪرد و پارچ را روے میز گذاشت. دست دیگرش را هم روے ڪمرم گذاشت و پرانرژے و گرم گفت:سلام عزیزم! خوبے؟! گونہ اش را بوسیدم و بہ چشم هایش خیرہ شدم. _شڪر خدا نفسے میرہ و میاد! اخم ڪرد:هنوز بہ بیس نرسیدہ اینطورے جواب میدے! همسن و سال من بشے چے میگے؟! خندیدم:شما ڪہ همش بیست و پنج سالتہ! شوخے میڪنم خالہ! خوبم! شما خوبے؟! عمو باقر ڪجاس؟! همانطور ڪہ گونہ ام را با محبت مے بوسید جواب داد:منم بہ خوبے تو خوبم! بازارہ! میدونے ڪہ این حاجیاے بازار دم عید وقت سر خاروندنم ندارن! از آغوشش بیرون آمدم و گفتم:بلہ در جریانم! تازہ دوهزارے ام افتاد ڪہ اگر عمو باقر خانہ نیست،پس الناز بہ خاطر حضور چہ ڪسے چادر سر ڪردہ بود؟! با فڪر این ڪہ محراب خانہ باشد،تنم همراہ قلبم لرزید! انگار مدتے بود ڪہ از هم فرار مے ڪردیم! با صداے الناز بہ خودم آمدم:خالہ ماہ گل! ظرفا رو چیدم،اگہ اجازہ میدین غذارم بڪشم! خالہ بہ رویش لبخند پاشید:زحمت ڪشیدے عزیزم! الان خودم میام،تو بشین! محجوبانہ جواب داد:ڪمڪ ڪنم راحت ترم! خالہ ماہ گل چند قدم بہ سمتش برداشت و گفت:باشہ بیا بریم آشپزخونہ! پشت سرش راہ افتادم و پرسیدم:من چے ڪار ڪنم خالہ جون؟! بہ سمتم سر برگرداند،با چشم و ابرو بہ طبقہ ے بالا اشارہ ڪرد. _زحمت بڪش محرابو صدا ڪن! فڪ ڪنم خوابہ! از صب ڪہ اومدہ از اتاقش بیرون نیومدہ! رنگ از صورتم پرید،ڪاش ڪار دیگرے مے خواست! شاید اگر رایحہ ے یڪ سال و چند ماہ قبل بودم بے خیال و با سر و صدا از پلہ ها بالا مے رفتم و چند ضربہ ے جانانہ بہ در اتاق محراب مے زدم و سر بہ سرش مے گذاشتم. اما دیگر همچین ڪارے از دستم بر نمے آمد! نہ من رایحہ ے یڪ سال و چند ماہ قبل بودم و نہ محراب! مرز نامرئے شرم و حیا،میان مان ڪشیدہ شدہ بود. مرزے ڪہ نامحرم بودنمان را بیشتر بہ رخمان مے ڪشید و اجازہ نمے داد خبرے از آن خونسردے و راحتے سابق در رفتارمان باشد! در ڪلام مان،نگاہ هایمان و برق چشم هایمان! این همہ فرار محراب از سر ایمان و حیا بود،آنقدر مے شناختمش ڪہ بدانم وقتے جلوے چشمم سبز نمے شود و یا اتفاقے همدیگر را مے بینیم سرش را توے سینہ اش فرو مے برد و آرام سلام مے ڪند یعنے حواسم هست! تو هم حواست باشد! ما آن آدم هاے سابق نیستیم! حالا ممڪن است من در هر نگاہ تو غرق بشوم و از خندہ هایت غرق در لذت! حالا ممڪن است دلم هے بخواهد تو را تماشا ڪند و گاهے از ڪمے تماشا ڪردن بیشتر! آدم ڪہ عاشق مے شود،نباید بہ دلش زیاد اختیار بدهد! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻