• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . با صداے یااللہ گفتن محراب،الناز چادرش را مرتب ڪرد و سر پا ایستاد. گونہ هایش گل انداختہ بود! با حرص لبم را جویدم و نگاهم را بہ مقابلم دوختم! محراب نزدیڪ ما شد بہ همہ سلام داد و سر بہ زیر و معذب رو بہ روے الناز نشست. الناز هم دوبارہ نشست و با شرم جواب سلامش را داد. محراب نگاهے بہ بشقاب هاے خالے ما انداخت و گفت:ببخشین معطل من شدین! ڪاش شروع مے ڪردین! خالہ ماہ گل دیس برنج را مقابل الناز گرفت و گفت:منتظر تو نبودیم! منتظر رایحہ جانم بودیم! محراب لبخند شیرینے زد:همہ ے مامانا پسر دوستن نمیدونم چرا ماہ گل خانم دختر دوستہ؟! گونہ هایم بیشتر رنگ گرفت،دختر خانوادہ ے مولایے بودن برایم معناے دیگرے پیدا ڪردہ بود! دیگر بہ واسطہ ے جبر برادرے محراب دختر این خانوادہ نبودم،مے توانستم تنها دختر عمو باقر و خالہ ماہ گل باشم در صورتے ڪہ همسر محراب میشدم! با این فڪر لبم را محڪم تر گزیدم و سریع براے خودم لیوانے آب ریختم. آب را لاجرعہ سر ڪشیدم،خالہ خواست براے الناز برنج بڪشد ڪہ سریع گفت:نہ خالہ جون! اول براے خودتون و آقا محراب بڪشین! محراب سر بہ زیر گفت:اول خانما! ڪاش انقدر مودب و آقا نبود! تقصیر خودش بود ڪہ بہ جز من دل الناز را هم لرزاندہ بود! ڪاش تا این حد دوست داشتنے نبود! ڪاش چشم هایش مثل قهوہ ے قجرے ڪشندہ نبود و اے ڪاش لبخندهایش عطر یاس نداشت! قلبم از حسادت مچالہ شد! از این ڪہ دخترے ڪہ ڪنارم نشستہ دل بہ معشوق من دادہ! خالہ ماہ گل دو سہ ڪفگیر براے خودش ڪشید و سپس بشقاب الناز را پر ڪرد. الناز دیس برنج را بہ سمتم گرفت،تشڪر ڪردم و دو سہ ڪفگیر برنج ڪشیدم. خواستم دیس را بہ دست محراب بدهم ڪہ خالہ ماہ گل گفت:چقد ڪم ڪشیدے خالہ! نگاهے بہ بشقابم انداختم و گفتم:ڪافیہ! با چشم و ابرو بہ دیس اشارہ ڪرد:بازم بڪش! پوست و استخوون شدے خالہ! الناز هم بہ صورتم خیرہ شد و گفت:آرہ رایحہ! از آخرین دفعہ اے ڪہ دیدمت خیلے لاغر شدے! سنگینے نگاہ محراب را احساس ڪردم،بہ اجبار دو سہ ڪفگیر دیگر هم برنج ڪشیدم و دیس را بہ سمت محراب گرفتم. تشڪر ڪرد و دیس را از دستم گرفت،خالہ ماہ گل پرسید:اوضاع دانشگاہ چطورہ؟! میگن دانشگاها شلوغ شدہ! شانہ بالا انداختم و سرم را تڪان دادم:والا تعریفے ندارہ! شلوغہ و ناآروم! محراب ظرف خورشت را بہ سمتم گرفت،همانطور ڪہ قاشقے برنج بر مے داشت گفت:جو دانشگاہ شما از بقیہ ے دانشگاها خطرناڪ ترہ! بنے صدر تا دانشجوهاے چپ گرا را از میدون بہ در نڪنہ بیخیال نمیشہ! الناز پرسید:چرا؟! ابرو بالا انداختم و ظرف خورشت را از دست محراب گرفتم. آرام لب زد:چون منتقداے اصلے آقاے بنے صدرن! ایشونم خیلے دارہ تلاش میڪنہ ڪہ ڪنارشون بزنہ! شدہ بہ بهونہ ے پاڪ سازے دانشگاہ! آهے ڪشید و قاشق را داخل دهانش برد،ڪنجڪاو بودم ڪہ بدانم چرا الناز بہ اینجا آمدہ بود؟! با ڪمے دست دست ڪردن رو بہ خالہ ماہ گل پرسیدم:از فاطمہ خانم چہ خبر؟! مامان فهیم مے گفت حالش خوب نیس! خالہ ڪمے از لیوان آبش نوشید و جواب داد:زیاد خبر ندارم! سپس با چشم و ابرویش بہ محراب اشارہ ڪرد! منظورش را گرفتم! یعنے محراب رفت و آمد با خانوادہ ے حافظ را قدغن ڪردہ بود! خالہ نگاهش را بہ الناز دوخت:خبرا رو باید از الناز جون بگیریم! سر الناز بیشتر خم شد و صورتش سرخ! گلویش را صاف ڪرد و جوابے نداد،خالہ ماہ گل با شیطنت پرسید:ڪے شیرینے عروسیو میخوریم؟! الناز من من ڪنان جواب داد:اگہ منظورتون بہ آقا حافظ واقعیت جواب رد دادیم! خالہ خونسرد مشغول غذا خوردن شد و اخم هاے من در هم رفت. بہ حافظ جواب رد دادہ چون دلش گیر محراب بود! محرابِ من! منتظر اشارہ از جانب از خانوادہ ے مولایے بود! با حرص مشغول غذا خوردن شدم،غذا ڪہ تمام شد محراب اجازہ نداد میز را جمع ڪنیم و خودش میز را جمع ڪرد. براے ظرف شستن هم خودش پیش قدم شد و دور از جمع زنانہ در آشپزخانہ سنگر گرفت! از صحبت هاے خالہ ماہ گل و النار متوجہ شدم،خالہ و الناز در خیابان یڪدیگر را دیدہ اند و بہ اصرار خالہ ماہ گل براے نوشیدن یڪ لیوان چاے الناز بہ عمارت سفید آمدہ بود‌. دختر آرام و خوبے بود اما از سیاست و زیرڪے مادرش هم بے بهرہ نماندہ بود! محراب همچنان در آشپزخانہ بود ڪہ الناز خداحافظے ڪرد و رفت. نفس آسودہ اے ڪشیدم،هر چقدر هم قلب محراب براے من بود اما نمے توانستم تحمل ڪنم نگاہ و قلب دختر دیگرے دنبالش باشد! الناز ڪہ رفت،محراب با دست هاے خیس از آشپزخانہ بیرون آمد و رو بہ خالہ ماہ گل گفت:مامان! من یہ سر میرم باغ قلهڪ! متعجب نگاهش ڪردم،خالہ پر پرتقالے بہ دستم داد و پرسید:باغ قلهڪ چے ڪار دارے؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . چند قدم نزدیڪ شد و گفت:ماشیناے تایپ و یہ سرے وسیلہ موندہ تو انبارے،دو سہ نفر در بہ در دنبال ڪارن. شاید این ماشیناے تایپ وسیلہ ے روزے درآوردنشون بشہ! خالہ ماہ گل لبخند پر از محبتے نثار چشم هایش ڪرد و گفت:برو در پناہ خدا! بوسہ اے روے پیشانے خالہ نشاند و گفت:جانیم سَنہ قوربان آنا! (جونم فداے تو مادر) _اللہ الَمَسین بالام! (خدانڪنہ فرزندم) محراب رو بہ من گفت:شما ڪارے ندارے؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:نہ! اگہ ڪمڪے میڪنہ میتونم بگم بچہ هاے دانشگاہ تایپ یہ سرے مقالہ ها و ڪاراشونو بہ این بندہ هاے خدا بسپارن! لبخند مهربانے زد:لطف میڪنے! اینطورے خیلے خوب میشہ! خالہ مرموز نگاهش را میان ما گرداند و ابرو بالا انداخت! شرمگین سرم را پایین انداختم،محراب بدون توجہ بہ سمت اتاقش رفت. صداے خالہ باعث شد سر بلند ڪنم:عید تهرانین؟! _من ڪہ نہ! قرارہ برم تبریز پیش خان جون! _ڪے میخواے برے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و جواب دادم:قرارہ فردا با عمو سهراب راهے بشم! متعجب پرسید:پس دانشگات چے؟! لبخند محزونے زدم:دانشگا همینجورے تق و لقہ! الانم ڪہ دم عیدہ خیلے از بچہ ها دیگہ نمیان! بعد از ڪمے صحبت با خالہ ماہ گل و خداحافظے از محراب راهے خانہ شدم. با این ڪہ دلتنگ خان جون بودم اما دل رفتن از تهران را نداشتم! تهران شهر من بود! شهر محراب! شهر یار! •♡• همانطور ڪہ شیرینے هاے ڪشمشے را با وسواس داخل ظرف فلزے مے چیدم رو بہ ریحانہ گفتم:آبجے چمدون منو یہ دور دیگہ چڪ میڪنے؟! ببین از ڪتابا و جزوہ هام چیزے جا نموندہ باشہ! ریحانہ پشت چشمے برایم نازڪ ڪرد و گفت:خر خون! ایش! لبخند دندان نمایے نثارش ڪردم و دوبارہ مشغول ڪارم شدم. از آشپزخانہ خارج شد،در ظرف را گذاشتم و روسرے ام را از روے شانہ هایم بلند ڪردم و روے سرم انداختم‌. قرار بود روزهاے آخر اسفند را ڪنار خان جون باشم و براے خانہ تڪانے ڪمڪش ڪنم. قرار شد مامان فهیم،حاج بابا و ریحانہ هم قبل از سال تحویل خودشان را بہ تبریز برسانند. روسرے ام را گرہ زدم و ظرف را برداشتم،مامان فهیم روے مبل نشستہ بود و روزنامہ مے خواند. دستے برایش تڪان دادم و گفتم:مامان جان! میرم از خالہ ماہ گل و عمو باقر خداحافظے ڪنم! سرے تڪان داد و گفت:زود بیا! چشمے گفتم و مقابل در ڪفش هایم را بہ پا ڪردم. با شور و اضطراب راہ حیاط را طے ڪردم و از خانہ خارج شدم. بوے بهار در تمام منیریہ پیچیدہ بود،بوے یاس و پیچ امین الدولہ! عمارت سفید مثل نگین در محلہ مے درخشید! زنگ در را زدم و منتظر ایستادم،با صداے محراب سر برگرداندم. _سلام! لبخند زدم:سلام! خداقوت! لباس سپاہ تنش بود و صورتش خستہ،لبخند محوش عطر یاس را پخش ڪرد! عطر نرگس و مریم را! زور عطر لبخندهاش بہ عطر شڪوفہ ها و پیچ امین الدولہ ها مے چربید! _ممنون! با مامان ڪار دارے؟! سرم را تڪان دادم:آرہ! هم با خالہ ماہ گل هم عمو! ڪنارم ایستاد و ڪنجڪاو پرسید:چے ڪار؟! ظرف شیرینے را بہ سمتش گرفتم:براے آوردن پیش ڪشے و تبریڪ سال نو و عرض خداحافظے! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:قرارہ جایے برے؟! چشم هایم را بہ نشانہ ے مثبت،بستم و باز ڪردم. دستہ ڪلیدش را از جیبش بیرون ڪشید و گفت:مامان و بابا رفتن خرید! خونہ نیستن! ظرف شیرینے را جلوے چشم هایش تڪان دادم و گفتم:نمے گیریش؟! شیطنت در صدایش موج میزد:گفتے با مامان و بابا ڪار دارے نہ من! لبم را بہ دندان گرفتم:وقتے نیستن شما نمایندہ شونے! لبخندش عمیق شد و ظرف شیرینے را از دستم گرفت. خواستم دهان باز ڪنم ڪہ سریع تر پرسید:تو پختے یا خالہ فهیمہ؟! با غرور جواب دادم:خودم پختم! لبش را گزید و گفت:پس فڪ ڪنم فقط قسمت خودم باشہ! دستت پر از خیر و برڪت براے همہ! خودم را بہ نشنیدن زدم و آرام گفتم:پیشاپیش سال نو مبارڪ! سال خوبے داشتہ باشے! سرش را بلند ڪرد و بے تاب پرسید:ڪجا میخواے برے؟! لحنش بہ قدرے دلتنگ و نگران بود ڪہ جا خوردم! گونہ هایم داغ شد و چشم هایم از نگاهش فرارے! زمزمہ ڪردم:میرم تبریز پیش خان جون! نفس بلندے ڪشید:مراقب خودت باش! توام سال خوبے داشتہ باشے! سرم را بلند ڪردم و برایش دست تڪان دادم:بہ خالہ و عمو خیلے سلام برسون! از طرف من بهشون ڪلے تبریڪ بگو و خدافظے ڪن! سرش را تڪان داد:حتما! آب دهانش را فرو داد و سیب گلویش لرزید،سر بہ زیر شد و ظرف شیرینے را میان انگشت هایش فشار داد. _دعا میڪنم امسال برات خیلے خوب باشہ! التماس دعا دختر حاج خلیل! با اجازہ! این را گفت و وارد حیاط شد و در را پشت سرش بست. پس او هم مے توانست دلتنگ بشود! این همہ او نبود و یڪ بار هم من! ڪمے بعد از مامان و ریحانہ و عمہ مهلا خداحافظے ڪردم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_ششم . عمو سهراب،چمدانم را در صندوق عقب جا داد و پشت فرمان نشست. براے بار آخر صورت مامان را بوسیدم و خداحافظے ڪردم. دو دل سوار ماشین شدم،ماشین حرڪت ڪرد. چند متر ڪہ جلو رفتیم بے اختیار سرم برگرداندم و بہ عمارت سفید خیرہ شدم. سایہ ے محراب را دیدم ڪہ با همان لباس نظامے پشت پنجرہ ے راهروے طبقہ ے دوم ایستادہ و گرفتہ بہ مسیر رفتنم خیرہ ماندہ بود! پردہ را ڪنار زد،لبخند تلخے لب هایش را از هم باز ڪرد. این روزها بے قرارے و آشوب در قهوہ ے چشم هایش موج میزد! جسورتر شدہ بود و خجالتے تر! بے پروا تر شدہ بود و مرموز تر! رفتارش پر از ضد و نقیض بود! پر از دلهرہ و نگرانے! حتم داشتم مسئلہ ے مهمے پیش آمدہ بود ڪہ اینطور بہ هم ریختہ و سرگردان شدہ بود! لبخندم را عمیق بہ چشم هایش رساندم،لبخند او هم رنگ دیگرے گرفت! نگاهش را از چشم هایم گرفت و بہ پایین دوخت. دست مشت شدہ اش را بالا آورد،خواست بہ سمت قفسہ ے سینہ اش ببرد اما پشیمان شد! سریع مشتش را باز ڪرد و بہ نشانہ ے خداحافظے برایم دست تڪان داد! با چشم هایم بہ چشم هایش گفتم:انتظار حلاوت عشق! شیرینے عشق است! انتظار جانِ عشق است! خواستم نگاهم را بگیرم ڪہ دستش را روے قلبش گذاشت! این حرڪتش پر از حرف بود! پر از خواستن و پر از عشق! انگار بہ جاے زبانش،با قلبش حرف مے زد! زبان جدیدے اختراع ڪردہ بود! زبان عشق! صداے قلبش بہ گوشم رسید،ضربانش اوج گرفتہ بود! دیدم ڪہ مامان فهیم پشت سرم آب ریخت و محراب قلبش را... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است 👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_اول . قورے را از روے سماور برداشتم و بالاے سر استڪان ڪمر باریڪ گرفتم‌. استڪان ڪہ تا نیمہ پر شد صداے زنگ در،در خانہ پیچید. قورے را روے سماور برگرداندم،خواستم از آشپزخانہ خارج بشوم ڪہ صداے مهربان خان جون بہ گوشم رسید. _مَن گاپینے آچارام قیزیم! (من درو باز میڪنم دخترم) شیر سماور را باز ڪردم و استڪان را زیر آن گرفتم. با این ڪہ روز آخر اسفند ماہ بود هواے تبریز هنوز سوز داشت و گہ گدارے دانہ هاے ریز برف در آسمان مے چرخیدند. دو استڪان چاے پر رنگ ریختم و با رضایت روے سینے گذاشتم. قندان و ظرف نبات و خرما را هم ڪنارش جا دادم. صداے خندہ هاے بلند خان جون بہ گوشم رسید،حتما آشنا بود و عزیز ڪہ اینطور ذوق زدہ مے خندید! در آشپزخانہ را باز ڪردم و سینے بہ دست پا بہ حیاط گذاشتم‌. صبح حیاط را آب و جارو ڪردہ بودم و هنوز موزاییڪ ها نم دار بودند. عطر پیچ امین الدولہ همہ جا را برداشتہ بود. درخت هاے بزرگ و تنومند حیاط خان جون سبز شدہ بودند و پر از جان. باد طرہ اے از موهایم را در دست گرفت و در هوا بہ رقص درآورد. همانطور ڪہ بہ سمت دیگر حیاط ڪہ ورودے پذیرایے آن سمت قرار داشت مے رفتم پرسیدم:ڪیہ خان جون؟! صدایش از جلوے در بلند شد:حجاب ڪن رایحہ! ابرو بالا انداختم و با قدم هاے بلند وارد پذیرایے شدم،سینے چاے را روے ڪرسے خان جون گذاشتم و بہ سمت اتاقش دویدم‌. در این یڪ هفتہ هر شب ڪنار خود خان جون مے خوابیدم،او هم برایم قصہ تعریف مے ڪرد و یا شهریار مے خواند! خانہ تڪانے را روز قبل تمام ڪردہ بودیم. خانہ ے بزرگ و قدیمے را حسابے سابیدم،خان جون هم ڪم نگذاشت و تا توانست ارد داد! ڪمرم گرفتہ بود و سرماے آب هنوز زیر دست و پاهایم بود! هرچہ گفتم:"خان جون همہ چیزو دہ بار سابیدم! همہ چے برق افتادہ،بیشتر از این از من بر نمیاد!" با اخم و لهجہ ے شیرین آذرے اش جواب داد:"دختر نباید از این حرفا بزنہ قیزیم! دخترے ڪہ خونہ دارے و شستن و رفتن بلد نباشہ مَردشو ڪلافہ و دل زدہ مے ڪنہ!" قربانش بروم،تمام دنیاے زنانہ اش در مرتب و ڪدبانو بودن خلاصہ مے شد! خندیدم و بہ شوخے گفتم "من خانم دڪترم! منو چہ بہ این ڪارا؟!" حرصش گرفت و بیشتر نصیحتم ڪرد! صداے تعارف ڪردن و یااللہ گفتن خان جون در خانہ پیچید. با زحمت و بے میل لباس هاے خانہ ام را درآوردم و سارافون بلندے بہ تن ڪردم. روسرے ام را هم روے سرم انداختم و از اتاق خارج شدم‌. چشمم بہ حاج بابا و مامان فهیم ڪہ افتاد گل از گلم شڪفت. بہ سمت شان دویدم و از گردن حاج بابا آویزان شدم! لبخند پر شوقے زدم،از آن لبخند هایے ڪہ چال گونہ ام را خوب نشان مے داد! گفتم:سلام حاج بابا! دلم براتون یہ ذرہ شدہ بود آتا! (پدر) سپس محڪم گونہ اش را بوسیدم،او هم گرم پیشانے ام را بوسید و سپس گونہ هایم را. _دل منم تنگت شدہ بود جیگر گوشہ! خان جون خندید:انقد بهت بد گذشتہ رایحہ خانم؟! میخواے منو پیش دامادم بد ڪنے؟! از حاج بابا جدا شدم و بہ سمت مامان فهیم رفتم،همانطور ڪہ گونہ هایش را مے بوسیدم گفتم:فعلا ڪہ نہ اما اگہ یڪم دیگہ بمونم و بشورم و بسابم سر بہ ڪوہ و بیابون مے ذارم! مامان فهیم خندید و گفت:پس هرچے خونہ ے حاج خلیل خوردیو خوابیدے اینجا خان جون عوضشو درآوردہ! خان جون پشت چشمے براے مامان نازڪ ڪرد و جدے گفت:این دختر ڪہ پوست و استخوونہ! چند ماہ پیش ڪہ دیدمش یہ پردہ گوش داش،اونم ڪہ آب ڪردہ! مگہ آب و دون بهش نمیدے فهیم؟! چشم هایم را درشت ڪردم و رو بہ خان جون گفتم:خان جون مگہ من ڪفترم؟! صداے خندان امیرعباس از پشت سرم آمد:بے شباهتم نیستین! بہ سمت در برگشتم،عمہ مهلا و ریحانہ جلوے در ایستادہ بودند و امیرعباس چمدان ها را مے آورد. بہ سمت عمہ رفتم و مشغول روبوسے و احوال پرسے شدیم. امیرعباس چمدان ها را نزدیڪ در اتاق مهمان گذاشت و ڪنار حاج بابا و عمہ مهلا نشست. ریحانہ طبق معمول ڪہ راہ طولانے خستہ و بدحالش مے ڪرد،دستش را روے دهانش گذاشت و بہ سمت سرویس بهداشتے هجوم برد! خان جون با اخم پیشانے اش را بالا داد:اینم از ریحانہ! اینا چقد لاجونن فهیم! مامان گرم گونہ ے خان جون را بوسید و گفت:جووناے امروزے ان دیگہ! نازشون زیادہ! خان جون شانہ بالا انداخت و بہ پشتے تڪیہ داد:افادہ ها طبق طبق! صداے خندہ ے همہ بلند شد،وارد حیاط شدم و بہ سمت سرویس بهداشتے رفتم‌‌. تقہ اے بہ در زدم و پرسیدم:خوبے آبجے؟! ریحانہ عوق زد و جواب داد:نہ رایحہ! ڪم موندہ معدہ مو بالا بیارم! هے بہ حاج بابا میگم با قطار یا هواپیما... عوق بعدے اجازہ نداد حرفش را ڪامل ڪند! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . همانطور ڪہ از جلوے در دور مے شدم گفتم:الان برات یہ شربت درس میڪنم! بیا اتاق خان جون دراز بڪش! بہ سمت آشپزخانہ رفتم و براے همہ در استڪان هاے ڪمر باریڪ چاے ریختم و بردم‌. ریحانہ هم همراهم آمد و یڪ راست بہ سمت اتاق خان جون رفت. سینے چاے را ڪہ تعارف ڪردم،با سرعت براے ریحانہ شربت آبلیمو درست ڪردم‌. در بساط خان جون داروهاے شیمیایے ممنوع بود! وارد اتاق شدم و بہ سمت ریحانہ رفتم،بالشتے زیر سرش گذاشتہ بود،تنها روسرے و چادرش را درآوردہ و با همان لباس هاے بیرون دراز ڪشیدہ بود‌. ڪنارش نشستم و لیوان شربت را بالاے سرش گذاشتم،همانطور ڪہ دڪمہ هاے پالتویش را باز مے ڪردم پرسیدم:دل پیچہ ام دارے؟! با چشم هاے بستہ و رنگ پریدہ سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد. _پاشو لباساتو دربیارم. _راحتم! ول ڪن آبجے حال ندارم! مجبورش ڪردم بنشیند و پالتویش را دربیاورد. لیوان شربت را جلوے دهانش گرفتم. جرعہ اے ڪہ نوشید گفتم:اینو بخور دراز بڪش،بهتر نشدے برات عرق نعنا و نبات میارم! سپس دستم را روے پیشانے اش گذاشتم،یڪ نفس شربت را نوشید و دوبارہ دراز ڪشید‌. پتویے رویش انداختم و پیشانے اش را بوسیدم‌‌. از اتاق ڪہ خارج شدم حاج بابا پرسید:ریحانہ چطورہ؟! ببریمش دڪتر؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:نہ لازم نیس! فڪ ڪنم یڪم دیگہ حالش جا میاد،دماے بدنش ڪہ خوب بود،تنشم سست نیس بعید میدونم فشارش افتادہ باشہ. ڪنار عمہ مهلا نشستم و پرسیدم:عمو سهراب برنگشت تهران؟! جرعہ اے از چایش را نوشید و گفت:نہ عزیزم! تو رو ڪہ آورد تبریز خودشم رفت خونہ ے سما! منو امیرعباسم با داداش اینا اومدیم،گفتیم یہ سر بہ خان جون بزنیم بعد بریم خونہ ے سما. خان جون سریع گفت:مگہ من میذارم برین؟! بعد عمرے دختر حاج ڪاظم مرحوم اومدہ خونہ م! زنگ بزن شوهر و بچہ هاتم بیان! عمہ مهلا لبخند زد:شرمندہ نڪنین خان جون! دختر سما یڪم مریض حالہ نمیتونہ بیاد! فعلا تبریزیم،تن تن مزاحمتون میشیم! خان جون شانہ اے بالا انداخت و مشغول نوشیدن چایش شد. امیرعباس از ڪنار حاج بابا بلند شد و بہ سمت حیاط رفت‌. چند دقیقہ بعد ڪتاب بہ دست وارد شد و آن را بہ سمت من گرفت. ڪتاب را از دستش گرفتم و بہ جلدش نگاہ ڪردم. امیرعباس همانطور ڪہ رو بہ رویم مے نشست گفت:گفتم شاید اینجا راحت گیرت نیاد! با ذوق بہ "ڪتاب جمعه" نگاہ ڪردم و روے جلدش دست ڪشیدم،ڪتاب جمعہ هفتہ اے نامہ اے بہ سردبیرے آقاے احمد شاملو بود ڪہ بیشتر مطالب ادبے، اجتماعے و ڪاریڪاتور را در بر مے گرفت. روے جلدش عڪس سیاہ و سفید زنے بود ڪہ ڪاغذے را مقابل صورتش گرفتہ بود. روے ڪاغذ نوشتہ بود:"نمے توان نیمے از اجتماع را نادیدہ گرفت،زن" با نگاهے سرشار از مهر و محبت بہ صورتش چشم دوختم‌. _مرسے داداش امیر! سپس آرام تر ادامہ دادم:داش حوصلہ م سر مے رفت! خان جون نمیذارہ از ڪنارش تڪون بخورم! آرام خندید و گفت:فڪ ڪردم حالا حالاها میخواے اینجا بمونے! چشمڪ زدم:اون ڪہ بعلہ! با ڪمے مڪث گفت:فردا بر مے گردم تهران! ابروهایم از تعجب بالا پرید:فردا؟! چرا انقد زود؟! از ظرف خرمایے ڪہ روے ڪرسے بود دانہ اے خرما برداشت و داخل دهانش گذاشت:آرہ! قرارہ عضو سپاہ بشم! چشم هایم از شدت تعجب گرد شد بے اختیار بلند گفتم:چے؟! انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت و با لبخند گفت:هیس! همسایہ هام فهمیدن! _حالت خوبہ امیرعباس؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:عالے ام! قرارہ محراب معرفم باشہ! نفس عمیقے ڪشیدم و گفتم:دوبارہ خوب جیڪ تو جیڪ شدین! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت و لبخند مرموزے زد! گونہ هایم گل انداخت و سرم را پایین! استڪان چاے را بہ لب هایم چسباندم و تا تہ سر ڪشیدم! امیرعباس هم هوایے شدہ بود،مثل محراب! لبخندش مهربان شد و لحنش نرم:جمع ڪن اون گونہ هاے اناریتو! هے برا من سرخ و سفید میشہ! با صداے زنگ تلفن خودم را از زیر نگاہ امیرعباس نجات دادم و بہ سمت تلفن دویدم! گوشے تلفن را ڪہ برداشتم صداے عمو باقر در گوشم پیچید. _الو! سریع و با لحنے مملو از محبت گفتم:الو سلام عمو! حالتون خوبہ؟! _سلام رایحہ جان! الحمداللہ تو خوبے عمو؟ حاج خلیل اینا رسیدن؟! _شڪر خدا خوبم! بلہ چند دیقہ پیش رسیدن. _نگران حال ریحانہ بودیم،محراب مے گفت تو ماشین حالش بد میشہ. حالش چطورہ؟! لبخند زدم و گفتم:خوبہ عمو نگران نباشین،یڪم حال ندار بود خوابید! _باشہ دخترم! بہ همہ سلام برسون،خصوصا بہ خان جون! ڪمے این پا و آن پا ڪردم و با مڪث گفتم:بزرگے تونو مے رسونم! شما تبریز نمیاین؟! _نہ عمو جون! قرارہ یہ سرے مهمون از تبریز برامون بیاد،شاید حاج حسین و مرضیہ خانمم یہ سر بیان تهران. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . متعجب گفتم:واقعا؟! ڪاش بهم مے گفتین تهران مے موندم! خیلے دلتنگشونم! مهربان و گرم گفت:بہ مام امروز خبر دادن عمو. خیلے ام سراغو خانم دڪترمونو مے گرفتن،بهت سلام رسوندن. از تبریز برگشتے میریم ڪاشان دیدنشون،شما تا ڪے تبریزین؟! نگاهے بہ جمع انداختم و گفتم:حاج بابا و مامانو نمیدونم ولے منو ریحانہ تا سیزدہ بدر اینجاییم،خان جون تنهاس! _دلتنگتیم آتیش پارہ! بے تو محلہ سوت و ڪورہ! آرام خندیدم:دیگہ اینقدم سر و صدا نداشتم ڪہ عمو! بلند خندید:براے منو ماہ گل ڪہ عمارت بے تو صفا ندارہ! محراب ڪہ یا نیس یا اگہ هس مث الان نشستہ ساڪت ڪتاب و روزنامہ میخونہ! با شنیدن نام محراب،قلبم بال درآورد و تا عمارت سفید پر ڪشید! لبم را گزیدم و آرام گفتم:بہ خالہ و آقا محراب سلام برسونین،پیشاپیش سال نو مبارڪ! محبت در صدایش موج مے زد:عید شمام مبارڪ دخترم! راستے شیرینے ڪشمشیات خیلے خوشمزہ بود،دیگہ قنادے نمیرم! _نوش جونتون. برگشتم بیشتر براتون درس میڪنم. خدافظ! _یاعلے! گوشے را روے تلفن گذاشتم و با لبخند بہ سمت جمع رفتم‌. چقدر نگران و دلتنگ محراب بودم،مے خواستم بہ بهانہ ے تبریڪ سال نو با خالہ ماہ گل تماس بگیرم. خبر از جانب یار رسید! •♡• گلویم را صاف ڪردم و زنگ را فشار دادم. شب قبل از تبریز برگشتیم و نتوانستم بہ خالہ ماہ گل و عمو باقر سر بزنم! صبح هم مامان فهیم،من و ریحانہ را مجبور ڪرد تا هر لباس و وسیلہ ے شخصے اے در چمدان داریم خوب بشوریم و مرتب سر جایشان بچینیم. حدود ساعت چهار بعد از ظهر بود ڪہ بالاخرہ مامان فهیم رضایت داد ڪہ سوغاتے هاے عمو باقر و خالہ ماہ گل را بردارم و بہ دیدنشان بروم! دو سہ دقیقہ طول ڪشید تا صداے ماہ گل از پشت در بہ گوشم برسد. _ڪیہ؟! لبخند زدم و دستے بہ سارافون و روسرے ام ڪشیدم. _منم خالہ جون! در باز شد و چهرہ ے مهربان خالہ ماہ گل مقابل چشم هایم نمایان! چادر نمازش روے سرش بود و تسبیحش دور مچ دست چپش. دست هایش را از هم باز ڪرد و گفت:ببین ڪے اومدہ! چشمم روشن! وارد حیاط شدم و در را پشت سرم بستم،در آغوش خالہ فرو رفتم و با لحنے سراسر از محبت و دلتنگے گفتم:سلام بہ خالہ ماہ گل خودم! چقد دلم براتون تنگ شدہ بود! همانطور ڪہ ڪمرم را نوازش مے ڪرد گفت:سلام بہ روے ماہ رایحہ جانم! دختر نمے گے ما بهت خو گرفتیم میذارے میرے دلتنگ مے شیم؟! از آغوشش بیرون آمدم و گفتم:فڪ مے ڪردم شمام بیاین! گونہ ام رو بوسید و گفت:امسال نشد بیایم. من هم گونہ هایش را بوسیدم و گفتم:با تاخیر عیدتون مبارڪ! ان شاء اللہ امسال براتون خیلے خوب باشہ! سپس بستہ هاے سوغاتے را بہ سمتش گرفتم و گفتم:خدمت شما! ناقابلہ! نگاهش را بہ بستہ ے سوغاتے ها انداخت و گفت:چرا زحمت ڪشیدے؟! بستہ ها را از دستم گرفت و ادامہ داد:حال خان جون چطورہ؟! خیلے دلتنگشم! _حالش خوبہ،بهتون سلام رسوند. بہ عمو و آقا محراب سلام برسونین‌. با چشم هاے گرد بہ صورتم خیرہ شد:مگہ نمیاے تو؟! _نہ دیگہ مزاحم نمیشم! اومدہ بودم سوغاتیاتونو بدم و عیدو تبریڪ بگم. دستش را پشت ڪمرم گذاشت و گفت:مگہ من میذارم چایے نخوردہ برے؟! باهم ڪلے حرف داریم! خودم را معذب نشان دادم و با قدم هاے مثلا بے میل دنبال خالہ راہ افتادم! با تعارف اول خالہ وارد سالن شد و پشت سرش من. خواستم گرہ روسرے ام را شل ڪنم ڪہ نگاهم بہ محراب افتاد. پشت میز غذاخورے نشستہ بود و متفڪر غذا میخورد. بلوز توسے رنگے بہ تن داشت و تہ ریشش تبدیل بہ ریش شدہ بود! سرش را ڪہ بلند ڪرد چشم هایش بہ من افتادند. با ڪمے مڪث اخم ڪرد و سرش را پایین انداخت‌. چشم هایش از شدت تعجب گرد شد! زیر لب زمزمہ ڪرد:سلام! سال نو مبارڪ! آب دهانم را فرو دادم و پر انرژے گفتم:سلام! سال نوے شمام مبارڪ! نگاهم را میان محراب و خالہ گرداندم:فڪ ڪنم بد موقع مزاحم شدم! خالہ چادر را از روے سرش برداشت و گفت:مراحمے عزیزم! من دو سہ ساعت قبل ناهار خوردم،محراب تازہ از سرڪار برگشتہ دارہ ناهار میخورہ! چادرش را روے ساعدش انداخت و بستہ هاے سوغاتے را روے میز نزدیڪ محراب گذاشت و گفت:ببین رایحہ چہ سوغاتیایے برامون آوردہ! چقد هوس باقلوا تبریزے و باسلوق و قرابیہ ڪردہ بودم! الان یہ چایے دبش دم مے ڪنم،با اینا خیلے مے چسبہ! خالہ خواست بہ سمت آشپزخانہ برود ڪہ صداے زنگ تلفن بلند شد. بہ سمت سالن عقب گرد ڪرد و ڪنار میز تلفن ایستاد. گوشے تلفن را برداشت و با دست بہ مبل ها اشارہ ڪرد ڪہ بروم بنشینم‌. آرام زمزمہ ڪردم:راحتم! سپس بہ نیم رخ جدے محراب چشم دوختم،قاشقے برنج داخل دهانش گذاشت و نگاهش را بہ میز دوخت! چهرہ اش سرد و ڪمے ناراحت بود،دلم آشوب شد! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . لبم را بہ دندان گرفتم و مضطرب مشغول جویدن لبم شدم. انگار سنگینے نگاهم را احساس نڪرد ڪہ بے خیال مشغول غذا خوردنش بود،شاید هم متوجہ شد و بہ روے خودش نیاورد! با جملہ ے خالہ ماہ گل توجهم جلب شد و ڪنجڪاو بہ سمت خالہ سربرگرداندم. _احوال شما الهام خانم؟ حاج فتاح خوبن؟ الناز جانم چطورہ؟! با شنیدن نام الهام خانم و الناز دهانم تلخ شد. لبم را از میان دندان هایم بیرون ڪشیدم‌. _قربان شما! حاج باقر و محرابم خوبن،سلام دارن خدمتتون! _اون شب ڪلے بهتون زحمت دادیم،الناز ڪہ غوغا ڪردہ بود! دیگہ جا واسہ حرف و تعریف نذاش! چشم هایم را ریز ڪردم،یعنے خالہ ماہ گل و عمو باقر و محراب براے مهمانے و شام بہ خانہ ے حاج فتاح رفتہ بودند؟! قلبم از شدت عصبانیت تیر ڪشید! محراب نباید مے رفت! چون مے دانست الناز دوستش دارد،چون بہ من گفتہ بود نباید مے رفت! دوبارہ بہ سمت محراب برگشتم و با چشم هاے پر از سوالم بہ صورتش چشم دوختم‌ اما او خونسرد و جدے مشغول ریختن خورشت روے برنجش بود! نفسم را با حرص بیرون دادم و دوبارہ نگاهم را بہ سمت خالہ ماہ گل ڪشاندم. _خواهش مے ڪنم این چہ حرفیہ؟! وظیفہ ے محراب بود! ابروهایم بالا پرید،چہ چیزے وظیفہ ے محراب بود؟! _انجام وظیفہ بودہ! ان شاء اللہ هرچے خیرہ پیش بیاد! بہ حاج فتاح و الناز جان سلام برسونین! خدانگهدار! خالہ گوشے را روے تلفن گذاشت و رو بہ محراب گفت:الهام خانم سلام رسوند! محراب با ڪمے تعلل و مڪث گفت:سلامت باشن! سپس با حرص قاشق را داخل دهانش برد و چشم هایش را بست! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ قدم بر مے داشت دوبارہ سر صحبت را باز ڪرد:ڪلے ازت تشڪر ڪرد! گفت دل من و حاج فتاح بہ این وصلت راضے شدہ بود و مے خواستیم با الناز حرف بزنیم اما وقتے محراب گفت حافظ چے ڪار ڪردہ پشیمون شدیم! یہ عمر دعا گوشیم! نفسم رفت! محراب بہ حاج فتاح راجع بہ حافظ همہ چیز را گفتہ بود؟! گیج و منگ بہ صورت محراب چشم دوختم،لبش را گزید و از پشت میز بلند شد. جوابے نداد،ڪاش زبان باز مے ڪرد و چیزے مے گفت! قلبم بہ تپش افتادہ بود،چرا محراب باید زیرآب حافظ را مے زد؟! چرا باید سِر من و آبروے عمو محمد را بہ گوش این و آن مے رساند؟! قلبم لرزید و پشت بندش اشڪ در چشم هایم! اخم و سڪوت محراب،عذابم مے داد! بہ زور لب هایم را باز ڪردم:خالہ ماہ گل! با اجازہ تون من میرم یڪم ڪار دارم! خالہ متعجب بہ سمتم سر برگرداند و همچنان نگاہ محراب بہ میز بود! مشغول جمع ڪردن بشقاب و قاشق و چنگالش شد! قلبم شڪست،مگر براے من روے قلبش ضرب نگرفتہ بود؟! بہ اندازہ ے سنم! بہ اندازہ ے سال هایے ڪہ من بودم،بہ اندازہ ے سال هایے ڪہ مرا مے شناخت! مگر بعد از سہ هفتہ دل تنگم نشدہ بود؟! مگر نمے دانست من از دختر حاج فتاح خوشم نمے آید؟! مگر نمے گفت دختر حاج فتاح دوستش دارد؟! پس چرا با سڪوت و اخم و تخمش داشت عذابم مے داد؟! با حرص لبم را گزیدم و آرام گفتم:بہ عمو سلام برسونین! فعلا خدافظے! سپس بہ سمت ایوان رفتم،خالہ بہ دنبالم آمد اما محراب نہ! حتے براے خداحافظے! دیگر تاب نیاوردم و با قدم هاے بلند از عمارت سفید بیرون رفتم! •♡• مهتاب نتواست طاقت بیاورد و با ڪشیدن نفس بلندے دفتر را بست! قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش لغزید! نگاهش را بہ قاب عڪس ڪوچڪے ڪہ ڪنار تختش بود دوخت. یڪ قطرہ اشڪ دیگر مهمان گونہ اش شد! _ولے محراب حق رایحہ بود! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_اول . ساغر خمیازہ اے ڪشید و دستش را روے شانہ ام گذاشت‌. _خانم دڪتر نادرے! خانم دڪتر نادرے بہ بخش اورژانس! بے حوصلہ و میل،دستم را از زیر چانہ ام برداشتم و نگاهم را از پنجرہ و حیاط دانشگاہ گرفتم. همانطور ڪہ بہ سمت ساغر برمے گشتم جواب دادم:بعلہ؟! ابروهاے نازڪش را بالا انداخت و چشم هایش را ریز ڪرد. _از بعد تعطیلات یہ جورے شدے،همش دمغے! نفس عمیقے ڪشیدم و سرم را بہ دیوار تڪیہ دادم‌‌. _نہ خوبم! لب هایش را یڪ طرفے ڪج ڪرد:آرہ جون خودت! ڪے زدہ تو پرت؟! پوزخند زدم:خودم! لبخند زد:مثل فیلسوفا حرف میزنے! نڪنہ با بچہ هاے فلسفہ و منطق مے گردے مختو آوردن پایین؟! لبخند غمگینے زدم و سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم. پوفے ڪرد و با اخم گفت:حرف بزن خب! غم باد میگیریا! دقیقا دوهفتہ س تو خودتے! لبخند غمگینے زدم و جوابے ندادم. او چہ مے دانست من چہ مے ڪشیدم؟! چہ مے دانست دو هفتہ قبل چہ شنیدم و محراب چہ ڪردہ بود؟! چہ مے دانست از وقتے از تبریز بازگشتہ بودم وقتے محراب مرا مے دید اخم مے ڪرد و راهش را ڪج؟! در تمام این دو هفتہ،تنها دو سہ بار محراب را دیدہ بودم‌. تا مرا مے دید سرش را توے سینہ اش فرو مے برد با ڪیلو ڪیلو اخم! سلام ڪہ مے دادم بہ زور جوابم را زمزمہ وار مے داد و با سرعت مے رفت! شرم و غرور دخترانہ ام اجازہ نمے داد ڪہ دلیل ڪارهایش را بپرسم! من و محراب نسبتے باهم نداشتیم! بہ جز خواهر و برادرے اے ڪہ بزرگترها بہ ریش مان بستہ بودند! محراب حتے دوست داشتنش را بہ زبان نیاوردہ بود فقط روے قلبش ضرب گرفتہ بود! بہ زبان عشق! شاید هم چشم هاے من اشتباہ دیدہ بودند،شاید خواب دیدہ بودم،شاید هم این چند روز ڪابوس مے دیدم! _باشہ حرف نزن! از فردا ڪہ منو ندیدے دلت تنگ شد مے فهمے! متعجب نگاهش ڪردم،تڪیہ ام را از از دیوار گرفتم و پرسیدم:یعنے چے ساغر؟! لبخند محزونے زد:یعنے اگہ بار گران بودیم رفتیم! اگر نامهربان بودیم رفتیم! نفسش را با آہ بیرون داد:مگہ نشنیدے شوراے انقلاب بہ دانشجوهاے سیاسے سہ روز مهلت دادہ بود ڪہ دفتراشونو تو دانشگاہ ها خالے ڪنن؟! _چرا ولے آخہ تو ڪہ سیاسے نیستے! _من نہ ولے بابام چرا! محترمانہ عذرشو خواستن،یعنے زودتر و بدون خواست خودش بازنشستہ ش ڪردن! مات و مبهوت دستش را میان هر دو دست هایم گرفتم و گفتم:خب...بہ تو ربطے ندارہ! _امروز روز آخر مهلت شوراے انقلابہ،چند روز دیگہ میریم ترڪیہ پیش عمہ م،از اونجام شاید بریم آمریڪا یا انگلیس! لبخند ڪجے زدم:شوخے میڪنے ساغر؟! بہ همین راحتے؟! لبخند بے جانے زد:از اینم راحت تر! صداے شڪستہ شدن پنجرہ ے انتهاے ڪلاس و فریاد چند نفر از بچہ ها اجازہ نداد جملہ ے دیگرے از دهانم خارج بشود. من و ساغر،شوڪہ سر برگرداندیم و بہ انتهاے ڪلاس خیرہ شدیم. شیشہ ے پنجرہ شڪستہ و ڪف ڪلاس شیشہ خردہ و آجر شڪستہ اے افتادہ بود! هنوز چشم هایمان را از روے زمین نگرفتہ بودیم ڪہ صداے منصور شهبازے،یڪے از هم ڪلاسے هایمان باعث شد گیج و ترسیدہ بہ سمت او برگردیم. عرق روے صورتش نشستہ بود و نفس نفس مے زد. _بَ...بچہ ها! نفس عمیقے ڪشید و با ڪمے مڪث ادامہ داد:جمع و جور ڪنین برین خونہ! ساغر مضطرب پرسید:چے شدہ؟! شهبازے سرش را تڪان داد:بچہ ها دوبارہ افتادن بہ جون هم! دانشڪدہ ها شدہ میدون جنگ! از روے صندلے بلند شدم و گفتم:خب این ڪہ ڪار هر روزشونہ! نگران گفت:اوضاع بیخ پیدا ڪردہ! بچہ هاے وابستہ بہ مجاهدین خلق و چیریڪا دفتراشونو تخلیہ نڪردن،الانم با بچہ هاے انقلابے درگیر شدن،خون و خون ریزے را افتادہ! من و ساغر نگران و مضطرب چند ثانیہ اے بہ هم خیرہ و سپس مشغول جمع ڪردن وسایلمان شدیم. صداے فریاد بچہ ها از گوشہ و ڪنار دانشگاہ بہ گوش مے رسید،در این میان هم صداے شڪستہ شدن اشیاء موسیقے صحنہ شدہ بود! ساغر محڪم دستم را گرفت و گفت:تا یہ جایے باهم بریم بعدش از هم جدا بشیم‌! چشم هایم را گرد ڪردم:چرا؟! _شاید بعضے از بچہ ها بہ من گیر بدن،نمیخوام برات دردسر درس بشہ! اخم ڪردم:غلط ڪردن! ما باهم از دانشگا میریم بیرون! لبخند ڪم رنگے لب هایش را ڪش داد،انگشت هایش را محڪم میان انگشت هایم فشار داد و با بستہ و باز ڪردن چشم هایش تشڪر ڪرد! ڪیف هایمان را روے دوشمان انداختیم و از ڪلاس بیرون زدیم. در راهرو غوغا بود،عدہ اے از دانشجوها مشغول فرار ڪردن و سرازیر شدن از پلہ ها بودند و عدہ اے دیگر مشغول پناه گرفتن در ڪلاس ها! پیشانے ام را بالا دادم و بہ نیم رخ ساغر نگاهے انداختم:فڪ ڪنم وضعیت قرمزہ! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد و لبش را بہ دندان گرفت. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_دوم . در آن شرایط خارج شدن از دانشگاہ ڪار آسانے نبود! دست بہ دست هم از پلہ ها پایین رفتیم،در بین راہ هم با چند نفر برخورد ڪردیم و ڪم ماندہ بود نقش زمین بشویم! از دانشڪدہ ڪہ خارج شدیم سر و صداها بیشتر شد و واضح تر! صداے جیغ بلندے بہ گوشمان رسید،ضربان قلبم بالا رفت. از دور دود آتشے ڪہ بہ هوا مے رفت را دیدم،حق با شهبازے بود! دانشگاہ بہ میدان جنگ تبدیل شدہ بود! ساغر مضطرب ڪنار گوشم زمزمہ ڪرد:بہ نظرت برگردیم تو دانشڪدہ؟! با زبان لبم را تر ڪردم و نگاهم را دور تا دور حیاط چرخاندم. همہ در حال دویدن یا فرار ڪردن بودند! مردد گفتم:باید یہ جورے بزنیم بیرون! شاید بہ تو گیر بدن! همراہ هم با قدم هاے ڪوتاہ و احتیاط بہ سمت در راہ افتادیم. هرچہ نزدیڪتر مے شدیم جمعیت بیشتر مے شد. صداے شڪستہ شدن شیشہ و پخش شدن تعداد زیادے ورقہ و پروندہ باعث شد سر بلند ڪنیم‌‌. چند نفر از دانشجویان چوب بہ دست گرفتہ بودند و براے ترساندن بقیہ شیشہ ے پنجرہ ها را مے شڪستند! صداے همهمہ بلندتر شد،چند نفر ڪہ این صحنہ را دیدند عصبے و با سنگ بہ سمت دانشڪدہ هجوم بردند! صداے ساغر مے لرزید:خدا بہ خیر ڪنہ! از تہ دل زمزمہ ڪردم:آمین! بہ زور از میان جمعیت عبور ڪردیم و خودمان را نزدیڪ بہ در خروج رساندیم اما درهاے دانشگاہ بستہ شدہ و جمعیت زیادی مقابل در ایستادہ بودند! چند تن از دانشجوها روے بلندے ایستادہ بودند و جمعیت را رهبرے مے ڪردند! نگاہ مجید مهدوے ڪہ یڪے از دانشجوهاے پر شر و شور دانشگاہ بود بہ ما افتاد. اخم هایش را در هم ڪشید و انگشت اشارہ اش را بہ سمت ما گرفت. _ڪجا؟! مثل خودش اخم ڪردم و گفتم:مگہ شما مفتشے؟! قلدرانہ جواب داد:در حال حاضر بلہ! ڪسے بیرون نمیرہ تا تڪلیف مشخص بشہ! پوزخند زدم:شما چے ڪارہ اے؟! ساغر محڪم دستم را ڪشید و ڪنار گوشم زمزمہ ڪرد:دهنتو ببند رایحہ! با اینا ڪل ننداز! بلند گفتم:من با ڪسے ڪل ڪل ندارم! ما انقلاب ڪردیم ڪہ زیر ساطور و زور ڪسے نباشیم! مهدوے از روے بلندے پایین پرید،از بین جمعیت رد شد و در چند قدمے من ایستاد. یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:منظور؟! سرد و جدے بہ چشم هایش زل زدم:قرار نیس تو بہ ما زور بگے! صدایش را بالا برد و بہ سمت جمعیت چرخید:ما بہ ڪسے زور نمیگیم! دانشگا باید پاڪ سازے بشہ! چند نفر مشت هاے گرہ شدہ ے شان را بالا بردند و فریاد زدند:درستہ! مهدوے صدایش را بلندتر ڪرد:اینجا یا جاے ما انقلابیاس یا غیر انقلابیا! وجود اینا براے دانشگا سمہ! براے جامعہ سمہ! رگ گردنش ورم ڪردہ بود و تقریبا تا انتهاے حلقش را مے دیدم! _تا وقتے اینا تو جامعہ جلون میدن این انقلاب بہ ثمر نمے شینہ! با حرص گفتم:چرا ترو خشڪو باهم میسوزونین؟! دنبال اونایے باشین ڪہ جو دانشگاهو مسموم میڪنن نہ اونایے ڪہ شبیہ شما نیستن! انگشت اشارہ اش را بالا گرفت و محڪم تڪان داد. _شوراے انقلاب دستور دادہ احزاب سیاسے باید دفتراشونو تخلیہ ڪنن! امروز روز آخر بود و هیچڪدومشون نرفتن! سپس بہ سمت من برگشت:هرڪے با ما نباشہ از ما نیس! خانم نادرے تڪلیفتو مشخص ڪن میخواے تو این دانشگا بمونے یا نہ؟! از شدت تعجب چشم هایم گرد شد:شما تعیین میڪنے من اینجا باشم یا نہ؟! اخمش غلیظ تر شد:ما حواسمون بہ دور و ورمون هس! هرڪے بخواد نظم و راہ انقلابو مختل ڪنہ با ما طرفہ،مرد و زنم ندارہ! ساغر بازویم را ڪشید و مضطرب گفت:ول ڪن رایحہ! بازویم را از دست ساغر بیرون ڪشیدم و بہ سمت مهدوے رفتم‌. رو بہ رویش ایستادم و انگشت اشارہ ام را بہ سمتش گرفتم. _اون روزایے ڪہ شما تو فرانسہ الڪے دوتا بیانیہ میدادے و تو تظاهرات شرڪت مے ڪردے من شب تا صُب اعلامیہ مے نوشتم! پدر و خانوادہ ے من زیر ذرہ بین ساواڪ بودن! محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام ڪوبیدم و گفتم:منو عزیزام تو ڪمیتہ مشترڪ بودیم! اما منم منم ڪردنمون گوش عالم و آدمو ڪر نڪردہ! تویے ڪہ بیرون گود نشستہ بودے تا آبا از آسیاب بیوفتہ... فریاد زد:ساڪت شو! سپس چوبے را ڪہ در دست داشت بہ قفسہ ے سینہ ام چسباند و بہ سمت عقب هلم داد. _با دوتا اعلامیہ نوشتن غیر انقلابے،انقلابے نمیشہ! _خیلے وقیحے! چوبش را ڪنار ڪشید و چشم هاے پر از غضبش را بہ صورتم دوخت. _عقب وایسا و تو ڪار ما دخالت نڪن! سپس بہ سمت جمعیت رفت و بلند گفت:میریم سر وقتشون! ما بهشون مهلت دادیم خودشون نخواستن! سپس بہ سمت دانشڪدہ ها راہ افتادند،نفسم را با حرص بیرون دادم و دندان هایم را روے هم فشار‌. ساغر مقابلم ایستاد،نگران بود و رنگ پریده‌. _خوبے رایحہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،چند دقیقہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ دوبارہ صداے فریاد و شڪستہ شدن شیشہ و اشیاء در دانشگاہ طنین انداخت. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_سوم . چند نفر با سر و دست خون آلود از مقابلمان عبور ڪردند. شهبازے را از دور دیدم،بہ سمت ما مے دوید. نگاهش ڪہ بہ ما افتاد ایستاد و نفس نفس زنان گفت:هیچڪدومشون بیخیال نمیشن! اون سمت پر زخمے شدہ،انگار یڪے دو نفرم ڪشتہ شدن! ساغر دستش را روے دهانش گذاشت و واے بلندے گفت. شهبازے نگاهے بہ پشت سرش انداخت و گفت:حداقل برین یہ گوشہ وایسین تا این قیل و قال تموم بشہ! مردد پرسیدم:نمیشہ زخمیا رو یہ گوشہ جمع ڪرد؟! شاید حال بعضیاشون خیلے بد باشہ! نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے بہ صورتم انداخت و گفت:بہ نظرت میشہ؟! دست ساغر را گرفتم و همانطور ڪہ دنبال خودم مے ڪشاندمش گفتم:شاید بعضیاشون یہ گوشہ ڪنار افتادہ باشن. شهبازے داد زد:مراقب خودتون باشین! سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم،ساغر پرسید:دیوونہ شدے؟! تیز نگاهش ڪردم:مگہ رشتہ ے ما پزشڪے نیس؟! با این چیزے ڪہ شهبازے تعریف ڪرد الان چند دہ نفر زخمے و بدحال یہ گوشہ افتادن! فریاد زد:اگہ بریم سمت بچہ هاے احزاب سیاسے،انقلابیا ولمون نمے ڪنن! اگہ بریم سمت انقلابیا،بچہ هاے احزاب پدرمونو درمیارن! _مهم نیس! آدم آدمہ! بہ حالت دو نزدیڪ دانشڪدہ برگشتیم،پسر جوانے ڪنار در دانشڪدہ نشستہ و دستش را روے چشم چپش گذاشتہ بود‌. صورتش خون آلود بود و از شدت درد لبش را با تمام توان مے گزید. با عجلہ بہ سمتش دویدم،در دو سہ قدمے اش زانو زدم‌. آرام پرسیدم:چے شدہ؟! صورتش از شدت درد جمع شدہ بود،غرید:ڪور شدم! _دستتو بردار! با حالت گریہ و عصبے گفت:نمیتونم! سرم را بلند ڪردم و رو بہ ساغر گفتم:میتونے برے جعبہ ے ڪمڪاے اولیہ گیر بیارے؟! ساغر متاصل نگاهے بہ دور و برمان انداخت و بہ سمت دانشڪدہ دوید! _یہ ڪاریش میڪنم! دوبارہ نگاهم را بہ صورت پسر دوختم‌‌. _ببین شاید بتونم ڪمڪت ڪنم. دستتو بردار بذا چشمتو ببینم! با چشم سالمش نگاهے بہ سر تا پایم انداخت. _دانشجوے پزشڪے ام! با تردید،آرام دستش را ڪنار زد. چشم چپش را بستہ بود،زیر چشمش زخم عمیقے جا گرفتہ و خون از آن بیرون مے زد. پلڪش مے لرزید،زیپ ڪیفم را باز ڪردم و همہ ے وسایلم را بیرون ریختم. دستمال پارچہ اے تمیزے داشتم ڪہ از آن استفادہ نڪردہ بودم‌. دستمال را روے زخمش گذاشتم و آرام فشار دادم. آخے گفت. لبم را بہ دندان گرفتم:حالا چشمتو وا ڪن! چند ثانیہ طول ڪشید تا بتواند پلڪ لرزانش را از روے چشمش ڪنار بزند. چشمش پر از خون شدہ و آب انداختہ بود. _منو میبنے؟! بہ زور لب زد:آرہ! _واضح؟! _یڪم تار! با دقت داخل چشمش را نگاہ ڪردم و دو انگشتم را مقابلش گرفتم. _این چن تاس؟! لب هایش لرزید:دوتا! نفس آسودہ اے ڪشیدم:ظاهرا چشمت مشڪل ندارہ اما زخم زیر چشمت عمیقہ! با چے زدنت؟! با حرص جواب داد:میخواستم یڪے از این ریشوها رو بترسونم،شیشہ رو شڪستم نمیدونم چے شد یہ تیڪہ شیشہ رفت تو چشمم! سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان دادم و لب زدم:این دستمالو پاے چشمت نگہ دار اما محڪم فشار ندہ! _یعنے ڪور نشدم؟! خندہ ام گرفت:تو ڪہ منو مے بینے! لبش را گزید و با انگشت هایش دستمال را نگہ داشت،چند لحظہ بعد ساغر سراسیمہ از دانشڪدہ خارج شد. نفسش بالا نمے آمد،جعبہ ے ڪمڪ هاے اولیہ را ڪنارم قرار داد و نفس عمیقے ڪشید. سریع در جعبہ را باز ڪردم و پنبہ و چند گاز استریل بیرون ڪشیدم. با عجلہ دور چشمش را پاڪ ڪردم و گفتم:دستتو بڪش! انگشت هاے لرزانش را ڪنار ڪشید،دستمال خون آلود را از پاے چشمش برداشتم و روے زمین انداختم‌. چند گاز استریل روے زخمش گذاشتم و بہ ساغر گفتم:باندو بدہ! سپس رو بہ پسر ادامہ دادم:زخمت هم عمیقہ و هم خیلے نزدیڪ بہ چشمت،من بے تجربہ ام نمیتونم برات بخیہ بزنم،باید هرطور شدہ برے بیرون و سریع خودتو برسونے درمونگاہ! ساغر باند را بہ دستم داد،با ظرافت و دقت چشمش را باندپیچے ڪردم. خواست دستش را بہ سمت چشمش ببرد ڪہ تشر زدم:دس نزن! یادت بمونہ قبل این از ڪہ براے ڪسے چاہ بڪنے... با صدایش حرف در دهانم ماسید! _خانم نادرے! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . متعجب سر برگرداندم،محراب در دو سہ مترے ام ایستادہ بود! لباس سپاہ تنش بود و عرق از پیشانے اش مے چڪید. هوا را بلعید و چند قدم نزدیڪ تر شد،نگاهش را میان من و پسر زخمے گرداند. _چیزے شدہ؟! مبهوت پرسیدم:شما اینجا چے ڪار مے ڪنین؟! چطورے اومدین داخل؟! با زبان لبش را تر ڪرد:بہ سختے! ڪل محوطہ رو دنبالت گشتم! ساغر ڪنارم ایستاد و آرام پرسید:آشناس؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،پسر زخمے سر پا ایستاد و با دیدن محراب و لباسے ڪہ بہ تن داشت با شدت آب دهانش را فرو داد! محراب نفس عمیقے ڪشید،چشم هایش نگران بودند و بے تاب! دستے بہ گردنش ڪشید و گفت:عجلہ ڪن بریم! پیشانے ام را بالا دادم:ڪجا؟! سرش را بہ سمت در چرخاند و سپس بہ سمت من. _بیرون! بچہ هاے ڪمیتہ دارن میان،الان اینجا شلوغ تر میشہ! خونسرد گفتم:خب! چند قدم نزدیڪ تر شد و جدے گفت:خب ندارہ! خبر دادن دانشگا تهران شلوغ شدہ منم مرخصے گرفتم اومدم دنبال تو! بے توجہ مشغول جمع ڪردن وسایلم از روے زمین شدم. در همان حین گفتم:ما باید بہ بچہ ها سر بزنیم! ممڪنہ بعضے از زخمیا حالشون زیاد مساعد نباشہ! مثل همین آقا! ڪنارم نشست،دستش روے جزوہ هایم لغزید. _الان وقت لجبازے سر مسائل شخصے نیس! تند نگاهش ڪردم:ڪدوم مسئال شخصے؟! بے توجہ با تحڪم گفت:عجلہ ڪن! براے این ڪہ حرصش را دربیاورم آرام و با تعلل مشغول جمع ڪردن وسایلم شدم. چند ثانیہ ڪہ گذشت سریع و شلختہ جزوہ هایم را دستہ ڪرد و داخل ڪیفم چپاند! خودڪارهایم را هم از روے زمین چنگ زد و در ڪیفم انداخت! بند ڪیفم را ڪشید:اون آدمایے ڪہ دارن اون تو،تو سر و ڪلہ ے هم مے ڪوبن براشون مهم نیس تو میخواے برے ڪمڪ! اون وسط چندتا چڪ و لگد و میز و صندلے ام حوالہ ے تو مے ڪنن! همین الان بدون مڪث دنبالم میاے! سر پا ایستادم:ڪے خواست بیاے دنبال من؟! بہ سمتم سر برگرداند و لب زد:حرفے نزن ڪہ بعدا پشیمون بشے! سرد گفتم:الانشم پشیمونم! لبش را بہ دندان گرفت و بند ڪیفم را رها ڪرد. _منم گفتم تو عشق جاے تعلل نیس! عشق با تردید مفت نمے ارزہ! رنگ از صورتم پرید،نفسش را بیرون داد و دوبارہ هوا را بلعید. _دلم نمیخواد بہ زور و ڪشون ڪشون ببرمت دختر حاج خلیل! پس اونطورے ڪہ در شانتہ آروم و بے سر و صدا دنبالم بیا! دو سہ قدم جلوتر رفت سپس ایستاد. ساغر هاج و واج ما را نگاہ مے ڪرد،نگاهے بہ ساغر و پسر زخمے انداختم. آرام گفتم:ممڪنہ چشم ایشون عفونت ڪنہ،زخمش عمیقہ! نیم رخش را بہ سمتم برگرداند و جدے لب زد:مے رسونمش بیمارستان! دنبالم بیاین! سپس حرڪت ڪرد،پسر نگاهے بہ من انداخت و مردد گفت:ممنون از لطفتون! یہ ڪاریش میڪنم! لبخند زدم:ڪاریت ندارہ! ترسم ندارہ! سپس بہ ساغر چشم دوختم:جعبہ ے ڪمڪاے اولیہ رو برگردون سر جاش سریع بیا! سر تڪان داد و با عجلہ جعبہ را برداشت. چند قدم بہ محراب نزدیڪ شدم. _چند لحظہ صبر ڪن دوستم بیاد! بدون این ڪہ نگاهم ڪند سرش را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان داد. ڪنار درختے ایستاد و نگاہ گنگش را بہ رفت و آمد دانشجوها دوخت. ڪمے بعد ساغر بہ سمت مان آمد و گفت:بریم! محراب تڪیہ اش را از درخت گرفت و جلوتر راہ افتاد،پسر زخمے بہ زور و مردد قدم بر مے داشت. باید هر چند لحظہ یڪ بار تشر مے زدم تا سرعت قدم هایش را بیشتر ڪند! بہ زور از میان جمعیت رد شدیم،از در نگهبانے عبور ڪردیم و پایمان بہ خیابان رسید. ساغر دستش را روے قلبش گذاشت و گفت:آخیش! محراب با قدم هاے بلند بہ سمت ماشین عمو باقر رفت. در سمت ڪمڪ رانندہ را باز و بہ پسر زخمے اشارہ ڪردم ڪہ سوار بشود. نگاہ پر از ترسش را بہ محراب دوخت،محراب اخم هایش را از هم باز ڪرد و آرام گفت:بشین! پسر سوار شد،من و ساغر هم روے صندلے عقب جا گرفتیم. محراب بدون حرف حرڪت ڪرد،اول پسر را بہ بیمارستان رساند و سپس ساغر را جلوے درشان پیادہ ڪرد‌. ساغر ڪلے تشڪر ڪرد و رفت،بعد از رفتن ساغر، محراب در سمت ڪمڪ رانندہ را باز ڪرد و از آینہ ے جلو چشم هاے جدے اش را بہ صورتم دوخت. با ڪمے مڪث پیادہ شدم و روے صندلے ڪمڪ رانندہ جا گرفتم. محراب نفسش را آرام بیرون داد و ماشین را دوبارہ روشن ڪرد. نگاهم را بہ رو بہ رو دوختم. سڪوت را شڪست:بهترہ چند روز دانشگا نرے! لبم را بہ دندان گرفتم و ڪیفم را بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندم! سڪوت ڪرد،سڪوتش را دوست نداشتم! ڪاش سڪوتش را مے شڪست و حرف مے زد! ڪاش توضیح مے داد! ڪاش دوبارہ بدعنق و جدے نمے شد! چند دقیقہ بعد سر خیابان توقف ڪرد و آرام گفت:بهترہ بقیہ ے راهو خودت برے! مرخصے منم دارہ تموم میشہ باید خودمو برسونم سپاہ! متعجب بہ نیم رخ جدے اش چشم دوختم،انگشت هایش را محڪم روے فرمان فشار داد. پوزخند زدم:از آدماے دورو بیزارم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . پلڪش پرید اما بہ سمتم برنگشت،گوشہ ے لبش را جوید و سیب گلویش لرزید! اما آرام و خونسرد گفت:بہ عمو و خالہ سلام برسون! در ماشین را باز ڪردم:بزرگے تونو میرسونم خان داداش! نفسش را بیرون داد و دهانش را باز و بستہ ڪرد. از ماشین پیادہ شدم و در را بستم،سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. شیشہ را پایین داد و صدایم ڪرد:رایحہ خانم! بہ سمتش سر برگرداندم و اخم ڪردم. لبخند بے جانے زد:وَ اصْبرِْ وَ مَا صَبرُْڪَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لَا تحَْزَنْ عَلَیْهِمْ! و صبر ڪن در آنچہ بہ تو رسید و نیست صبر تو مگر بہ توفیق خدا و غمگین مشو! سپس شیشہ را بالا داد و سریع حرڪت ڪرد! مات و مبهوت بہ رفتنش خیرہ شدم‌. دست ڪسے روے شانہ ام نشست. ڪنجڪاو و بهت زدہ سر برگرداندم،صورت خندان و پر نشاط زهرا را دیدم. بہ زور لبخند زدم:سلام! محڪم در آغوشم گرفت و گونہ ام را بوسید:سلام خانم دڪتر! از وقتے پات بہ دانشگا تهران وا شدہ ما رو تحویل نمے گیرے! لبخندم را پر رنگ ڪردم:این چہ حرفیہ دیونہ؟! گونہ اش را بوسیدم و گفتم:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود! خیلے یہ ذرہ! از آغوشش بیرون آمدم،لبش را ڪج ڪرد:آرہ جون خودت! از احوال پرسیات مشخصہ! همراہ هم وارد خیابان شدیم،ناگهان زهرا گفت:راحت شدینا رایحہ؟! متعجب نگاهش ڪردم:از چے راحت شدیم؟! او هم با تعجب بہ صورتم خیرہ شد:از شر حافظ دیگہ! _یعنے چے؟! _مگہ خبر ندارے؟! سرم را تڪان دادم:از چے خبر ندارم؟! _حاج محمد اینا دارن از محلہ میرن! بابام گفت حاج باقر خوب حقشونو گذاشت ڪف دستشون! گیچ ایستادم و بازوے زهرا را ڪشیدم:از چے حرف میزنے؟! بہ پیشانے اش چین داد:از الم شنگہ ے حافظ دیگہ! تنم لرزید:ڪدوم الم شنگہ؟! بهت در چشم هایش نشست:مگہ خبر ندارے؟! بے طاقت گفتم:میگے چے شدہ یا نہ؟! با زبان لبش را تر ڪرد و انگار بخواهد داستان مهیجے را تعریف ڪند با آب و تاب زبان باز ڪرد:روز چهارم عید بود،عید دیدنے رفتہ بودیم خونہ ے حاج باقر. یڪم نشستیم و خواستیم بلند شیم ڪہ در زدن،اونم چہ در زدنے! بلانسبت انگار حیوون چارپا داشت بہ در لگد مینداخت! داداشت! محراب! مڪث ڪرد بازویش را تڪان دادم:خب! _رفت درو وا ڪنہ،جونم برات بگہ ڪہ همہ هراسون پریدیم تو ایوون ڪہ ببینیم چہ خبرہ. یهو در وا شد و حافظ پرید رو محراب! بابام و حاج باقر سریع رفتن سمتشون. مام دوییدیم ڪہ ببینیم چے شدہ،بابام و حاج باقر بہ زور حافظو نگہ داشتہ بودن. چنان عربدہ میڪشید ڪہ هنوز صداش تو گوشمہ. داد میزدا رایحہ! اصلا فڪ نمے ڪردم اون حافظ با شخصیت و آروم باشہ! همہ هاج و واج موندہ بودیم،یهو سر محراب داد ڪشید ڪہ چہ چرت و پرتے پشت سر من بہ حاج فتاح گفتے؟! محرابم بلند شد آروم گفت احترام خودتو نگہ دار! حاج فتاح چندتا سوال پرسید منم بدون اضافہ و ڪم جواب درستو بهش دادم. حافظ دوبارہ پرید سمتش ڪہ حاج باقر نگهش داشت. چندتا از همسایہ هام جمع شدہ بودن جلوے در. حافظم بہ در لگد انداخت و عربیدہ ڪشید یڪے بہ نعل میزنے یڪے بہ میخ آقا محراب! هم دختر حاج فتاحو میخواے هم دختر حاج خلیلو! اینو ڪہ نگفت رنگ محراب عین لبو سرخ شد! حاج باقر با اخم سر حافظ داد زد ڪہ حرف دهنتو بفهم! پاے دختر حاج فتاحو وسط نڪش،راجع بہ دختراے حاج خلیل ڪہ اصلا دهن وا نڪن! حاج باقر خواست ببرتش بیرون ڪہ دوبارہ حافظ صداشو انداخت رو سرش ڪہ حاج باقر پسرت زن میخواد اونم نہ یڪے! یڪے یڪے یڪے! هم رایحہ خانم هم الناز خانم! احتمالا میخواد حرمسرا را بندازہ! محرابو ڪارد مے زدے خونش در نمے اومد،پرید سمت حافظ! خالہ ماہ گل سریع رفت بین شون! حافظ جلوے پاے محراب تف ڪرد ڪہ خیلے هوس باز و طماعے! دیگہ واسہ من جانماز آب نڪش! حاج باقر ڪہ اصلا حال درستے نداشت،برگشت گفت حافظ یہ ڪلمہ دیگہ راجع بہ رایحہ حرف بزنے دندوناتو خرد مے ڪنم! محراب بہ هیچڪس چشم ندارہ! خصوصا بہ خواهرش! حافظم چندتا لیچار گفت و باباے من و همسایہ ها راهیش ڪردن رفت! بابام مے گفت نمے دونم حاج باقر چے ڪار ڪرد ڪہ بار و بندیلشونو جمع ڪردن از محلہ برن! قلبم بہ تپش افتادہ بود،یڪ دستم را روے دهانم گذاشتم و یڪ دستم را روے قلبم. زمزمہ ڪردم:یا فاطمہ ے زهرا! سپس محڪم لبم را گاز گرفتم،آنقدر محڪم ڪہ طعم خون در دهانم پیچید! دیگر صداے زهرا را نمے شنیدم! فقط نگاہ دلخور محراب جلوے چشم هایم بود! •♡• با صداے باز و بستہ شدن در سریع دفتر را بست و زیر لحافش پنهان ڪرد! صداے مادرش از پذیرایے بہ گوش رسید:مهتاب! نیستے؟! نفس عمیقے ڪشید و ڪلافہ بہ موهایش چنگ انداخت! هیچ چیز شبیہ بہ چیزهایے ڪہ برایش تعریف ڪردہ بودند نبود! هیچ چیز! بہ خصوص رایحہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻