🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیستم #عطر_یاس #بخش_چهارم . عقب گرد ڪردم‌،خواستم تصور ڪنم روے همین سجادہ نشستہ و با بندهاے انگشت الناز ذڪر مے گوید ڪہ سریع بہ خودم نهیب زدم! روے صندلے نشستم و سرم را روے میز گذاشتم با صداے محراب ڪہ گفت "با اجازه" سر بلند ڪردم و روسرے ام را مرتب. دو نان سنگڪ در دست داشت و ظرفے غذا،بہ سمتم آمد و ظرف را روے میز گذاشت. بوے ڪباب ڪوبیدہ در بینے ام پیچید و یادم آورد چقدر خستہ و گرسنہ ام! همانطور ڪہ در ظرف را باز مے ڪرد گفت:ڪباباے اینجا حرف ندارہ! نصف نان سنگڪے را برداشت و ڪبابش را لقمہ ڪرد. سپس چند قدم عقب رفت و گفت:اینجا امڪانات ڪمہ دیگہ ببخشین! روے صندلے گوشہ ے دیوار نشست،چشمش بہ ما بود. ریحانہ ڪہ ڪنارم نشست و من لقمہ گرفتم،ڪمے از لقمہ اش خورد. لقمہ ام را ڪہ جویدم محراب گفت:فڪ میڪردم از ڪمیتہ برگردم ڪلے سوال ازم بپرسے! لبخند زدم:جواب همہ شونو گرفتم! چشم هایش بہ چشم هایم دوختہ شد:از ڪجا؟! _از خودت! پیشانے اش را بالا داد،ریحانہ سریع لقمہ اش را قورت داد و پرسید:میشہ من بہ جاش بپرسم؟! محراب بہ چشم هایم خیرہ شد:بپرس! ریحانہ پرسید:چرا همراہ رایحہ فرار نڪردے؟! محراب جدے جواب داد:چون حالا حالاها دردسر میشد! اگہ همراهش فرار میڪردم بیشتر تو خطر بود! اونجا موندنم باعث شد حواسشون پرت من بشہ نہ گرفتن دو تا آدم فرارے از ڪمیتہ! ریحانہ ڪنجڪاو پرسید:و چطور راحت اومدے بیرون؟! این بار بہ صورت ریحانہ چشم دوخت:بچہ ها بہ تقلا افتادن بیرونم بیارن،با دو سہ تا ار رابطامون صحبت ڪردن و گفتن حالا ڪہ شاہ دارہ زندانیاے سیاسیو آزاد میڪنہ بہ بهونہ ے آروم ڪردن جو،پروندہ ے رایحہ خانم ڪہ بے گناہ زندانے شدہ بودو بندازن جلو و مامور ساواڪے ڪہ بخاطرہ خصومت شخصے از دستگاهاے خدمت بہ حڪومت و ملت استفادہ ڪردہ بود محدود بشہ! اونایے ڪہ اعلامیہ ها رو جاسازے ڪردہ بودن شهادت دادن! پروندہ رو از زیر دست اعتماد بیرون ڪشیدن و منتقلش ڪردن بخش ادارے،رایحہ خانم ڪلا تبرئہ شد منم با تعهد و براے نشون دادن حسن نیت و برخورد حڪومت اومدم بیرون! ریحانہ سوتے زد:میگم دسِ راس امامے میگے نہ! محراب خندید و سر تڪان داد:خیلے چیزا اونطور ڪہ میبینے نیس جز این ڪہ من یہ معترض عادے ام همین! سپس مشغول خوردن لقمہ اش شد و گفت:غذاتون سرد شد،سریع ناهارتونو بخورین برگردین! مڪثے ڪرد و ادامہ داد:دیگہ ام لازم نیس اینجا بیاین! ریحانہ متعجب بہ من و سپس محراب نگاہ ڪرد،ڪمے از لقمہ ام خوردم. _هنوز فڪرامو نڪردم! سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. _تو چندتا چیز جاے تردید نیس ڪہ اگہ باشہ اخلاص توشون نیستو بہ درد نمے خورن! در واقع مفت نمی ارزن! سر بلند ڪردم:و اون چندتا چیز چیہ؟! چشم هایش جدے بود و مملو از نور. _ایمان،آرمان و عشق! سرش را پایین انداخت و نگاهش را بہ لقمہ اش دوخت:اینجا جاے تردید نیس دختر حاج خلیل! دیگہ نیا! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_چهارم . سپس بہ سمت ما دوید،مرد دندان هایش را روے هم فشرد و گفت:اومدم بگم تا ابد ڪہ نمیتونے تو پستو قایم بشے خانم خوشگلہ! از این بہ بعد از سایہ ے خودتم بترس حتے تو خونہ تون! با بد ڪسے در افتادے! سپس صورتم را محڪم بہ دیوار ڪوبید و دوید،درد بدے در استخوان صورت و سرم پیچید. دردم آنقدر شدید بود ڪہ حتے نتوانستم نالہ ڪنم،زانوهایم روے زمین خم شد‌. دستم را روے صورتم گذاشتم،چشم هایم همہ چیز را تار مے دید. صداے حافظ را شنیدم:رایحہ خانم! چے شدہ؟! حالتون خوبہ؟! صداے نفس نفس زنان آقا رحمان نزدیڪ شد:یہ از خدا بے خبر جلوشو گرفتہ بود! ناڪس در رف بهش نرسیدم! حافظ دوبارہ صدایم زد:رایحہ خانم! صدامو مے شنوین؟! دستم را بہ دیوار گرفتم و بلند شدم،بہ زور نیمے از چشم هایم را باز ڪردم. لب زدم:خوبم! سپس قدمے برداشتم و نفسے ڪہ در سینہ ام حبس شدہ بود آزاد ڪردم‌. حضور ڪسے را ڪنارم احساس ڪردم. حافظ بود،از صدایش فهمیدم! _میخواین ببرمتون درمونگاہ؟! خالہ فهیم خونہ س؟! جوابے ندادم،مقابل در ڪہ رسیدم آب دهانم را فرو دادم‌. صورتم از شدت درد جمع شد! چشم هاے نیمہ بازم را بہ صورت حافظ دوختم. _میشہ یہ خواهش ڪنم؟! سریع گفت:آرہ! آرہ حتما! نامش بہ زبانم آمد! _آقا محراب! متعجب نگاهم ڪرد:محراب چے؟! _مراقبش باشین! فڪ ڪنم اعتماد پیداش شدہ! سپس ڪلید را از جیبم درآوردم و در میان نگاہ متعجبش در را باز ڪردم،خواستم در را ببندم ڪہ صداے بوق ماشینے بلند شد. سر برگرداندم،پیڪان عمو باقر بود. محراب خندان پشت فرمان نشستہ بود و خالہ ماہ گل ڪنارش! قلبم لرزید اما سریع همانطور ڪہ دستم روے صورتم بود بہ نشانہ ے "سلام" برایشان سرے تڪان دادم و در را بستم! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام چڪید،صداے باز و بستہ شدن در ماشین را شنیدم. عقلم گفت برو داخل و قلبم گفت: "هیچ حواست هس چهاردہ روز و بیست و دو ساعت و چند دقیقہ س ڪہ صداشو نشنیدے؟!" قلبم پیروز میدان شد و گوشم را بہ در چسباند. صداے احوال پرسے خالہ ماہ گل با حافظ را شنیدم،میان احوال پرسے شان حافظ گفت:محراب تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! مگہ بہ من ڪلید ندادے بیام ڪتاباتو برات بیارم؟! قبل از محراب،خالہ ماہ گل جواب داد:رفتہ بودم بهش سر بزنم یہ دیقہ نذاش بشینم،گفت پاشو برگردیم خونہ دلم شور میزنہ! حافظ گفت:باشہ! پس من میرم! محراب خندید:پس ڪتابا ڪو حواس جمع؟! حافظ آخے گفت و ادامہ داد:ڪنار پاتو نگا ڪنے میبینے! از دستم افتادن! خالہ ماہ گل پرسید:چیزے شدہ؟! رایحہ چرا واینساد؟! حافظ من منے ڪرد و آرام گفت:والا منم گیج شدم! یعنے داشتم مے اومدم خونہ ے شما دیدمشون حالشون خوب بود سلام و علیڪ ڪردیم. رفتم خونہ ے شما ڪتابا رو برداشتم جلو در ڪہ رسیدم صداے جیغشونو شنیدم. سر همین هول ڪردم ڪتابا از دستم افتاد،دوییدم بیرون دیدم سرڪوچہ افتادن زمین. مثل این ڪہ یہ نفر مزاحمشون شدہ بود. خالہ ماہ گل اے وایے گفت و پشت بند اے وایش،صداے زنگ در بلند شد. سریع از در فاصلہ گرفتم و پاورچین پاورچین بہ سمت پلہ هاے ایوان رفتم. دوبارہ صداے زنگ بلند شد،روے پلہ ها نشستم و قطرہ ے اشڪ دیگرے از گوشہ ے چشمم چڪید. صداے خالہ ماہ گل بلند شد:رایحہ جانم! صدامو مے شنوے؟! سپس رو بہ حافظ پرسید:پس فهیمہ ڪجا بود؟! حافط درماندہ جواب داد:نمیدونم والا! ڪسے دستش را روے زنگ گذاشت و برنداشت! خالہ ماہ گل نهیب زد:محراب چے ڪار میڪنے؟! الان همہ ے همسایہ ها مے ریزن بیرون! صدایش نگران بود:چرا درو وا نمیڪنہ؟! شاید یہ چیزے شدہ! خالہ ماہ گل گفت:زشتہ! دستتو بردار! حافظ بہ زبان آمد:از دیوار بریم بالا درو وا ڪنیم؟! خالہ ماہ گل با حرص گفت:پناہ بر خدا! یہ دیقہ دندون رو جیگر بذارین! صداے زنگ قطع شد،چند تقہ بہ در خورد:رایحہ جان! خالہ ما نگرانتیم! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_چهارم . جعبہ هاے پیتزا را برداشت و گفت:براے مامان،شلغم و پرتقال و لیموشیرین گرفتم. وقتایے ڪہ من و بابا نیستیم زحمتش میوفتہ رو دوشت. سریع گفتم:زحمت چیہ؟! ڪارے نیس ڪہ! بہ سمت آشپزخانہ رفت،میان راہ برگشت و بہ صورتم خیرہ شد:رایحہ خانم! قلبم بے تاب شد،آرام لب زدم:بلہ؟! سیب گلویش لرزید:چون عمو خلیل بخاطرہ دلایل خودش مخالفہ و همہ چے تو هم گرہ خورد هیچڪس ازت نپرسید ڪہ اصلا براے تو مهمہ اعتماد ڪیو چے ڪارہ س! برات مهمہ؟! متعجب نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! لب هایش بہ زور از هم باز شد:یعنے شاید بخواے با ڪسے مثل اعتماد زندگے ڪنے؟! فقط بخاطرہ عمو مخالفے؟! پوزخند زدم:معلومہ ڪہ نمیتونم حتے بہ اعتماد فڪ ڪنم! چرا باید از ڪسے مثل اون خوشم بیاد؟! آب دهانش را فرو داد:اونجا بودے...ڪمیتہ رو میگم! خیلے اذیتت ڪردن؟! رگ برجستہ ے گردن و ترسِ چشم هایش را دیدم. _تا تعریفت از اذیت چے باشہ! اونجا بودن خودش عذابہ هرچند ڪارے بہ ڪارت نداشتہ باشن! هنوزم بعضے شبا صداے نالہ مے شنوم... صداے خورد شدن استخوون...صداے جرقہ ے سیم و ڪابل برق...صداے گریہ و داد ڪشیدن... اونجا ڪسے بدنمو ڪتڪم نزد اما روح و روانمو چرا... رویم‌ نشد بگویم یڪ بار ڪہ اجازہ دادند ڪہ ڪمے در راهرو قدم بزنم دیدم بہ پاها و دست هاے دخترے هم سن و سال خودم،پابند و دستبند زدہ اند. روسرے اش روے سرش ڪج شدہ و لباس هایش در تنش نامرتب نشستہ بود. شلوارش از خون خیس شدہ بود،تلو تلو میخورد و سرش روے تنش بند نبود! حالش را فهمیدم و خودم را زدم بہ نفهمیدن! روزهاے بعد ڪہ براے بردنش مے آمدند فریاد مے ڪشید و خودش را بہ در و دیوار مے ڪوبید! ساختمان از ضجہ هایش مے لرزید،نمے دانم زمین چطور تاب مے آورد و ما را در خود نمے بلعید؟! یڪ روز قبل از فرارم فهمیدم جسم تیزے پیدا ڪردہ و رگش را زدہ! زمزمہ ها پیچید ڪہ جنازہ اش را سر بہ نیست ڪردند و گزارش دادند فرار ڪردہ! بہ یادش ڪہ مے افتادم تنم رعشہ مے گرفت،تنم لرزید سریع دست هایم را دور تنم پیچیدم و گفتم:بہ تو بیشتر از من سخت گذشتہ! من فقط صداے عذاب ڪشیدن بقیہ رو شنیدم و تحمل ندارم بہ اون روزا فڪ ڪنم! سریع گفت:نمے خواستم ناراحتت ڪنم! عذر میخوام! لرزش تنم ڪمے شدت گرفت،در خودم جمع شدم و رویم را برگرداندم. سریع خودم را بہ مبل رساندم و دست بہ سینہ نشستم. ڪمے بعد محراب لیوان آب بہ دست مقابلم ایستاد،لیوان آب را از دستش گرفتم و تشڪر ڪردم. با فاصلہ ے یڪ مترے مقابلم روے زمین نشست. زانوهایش را بغل گرفتہ بود،آب را لاجرعہ سر ڪشیدم و بہ حسینِ فاطمہ (س) سلام دادم. نگاهم بہ سمت محراب رفت،تردید و نگرانے در چشم هایش مے درخشید. _امشب همین جا میمونم! پیش مامان ماہ گل باشے راحت ترے! سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان دادم،لبم را با زبان تر ڪردم. _حالا شما بگو! اونجا بودے خیلے اذیتت ڪردن؟! لبخند زد،خونسرد و مملو از آرامش! _زیادم سخت نبود! دو تا مشت و چڪ و لگد ڪہ این حرفا رو ندارہ! ابروهایم را بالا دادم:با دو تا مشت و لگد دستتو شڪوندن؟! سرش را تڪان داد:حالا یڪم بیشتر از دوتا مشت و لگد! چہ فرقے میڪنہ؟! تموم شدہ رفتہ! _میدونم خدا اون دنیا پدرمو درمیارہ،بخاطرہ لجبازے و پنهون ڪاریِ من اذیت شدے! قهقهہ زد و عطر یاس روے فرش پاشید! _این چہ حرفیہ آخہ؟! لبم را بہ دندان گرفتم:خودمونے شو گفتم! _انقد با خدا رفیقے؟! _بگے نگے! البتہ خودمو بهش مے چسبونم! لبخندش عمیق شد:عجب! سر نمازم همین شڪلے باهاش حرف میزنے؟! ڪمے فڪر ڪردم و گفتم:نہ اونجا خجالتے ترم! دوبارہ خندید،لبخند روے لبم جوانہ زد. _اگہ بخوام با خدا قشنگ تر حرف بزنم از ڪجا باید یاد بگیرم؟! دستش را روے قلبش گذاشت و جدے گفت:از اینجا! هرطور باهاش عشق میڪنے حرف بزن! خدا اهل تشریفات نیس،اهل اخلاصہ! خودمونیہ! گیرِ این نباش ڪہ چقد و لا الضالیناتو بڪشے! گیرِ این باش ڪہ چقد قلبت باهاشہ! این پا و آن پا ڪردم و با ڪمے مڪث پرسیدم:خطاطے میڪنے؟! متعجب نگاهم ڪرد:نہ! چطور؟! آب دهانم را فرو دادم:تو اتاقت یہ تابلوے خطاطے هس! رنگ از رخ چشم هایش پرید! ادامہ دادم:خیلے قشنگہ! منم میخوام چندتا حدیث و آیہ بزنم بہ دیوار اتاقم! جدے نگاهم ڪرد:خطاطے بلد نیستم،ڪسے برام نوشتہ! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_چهارم . بے توجہ،جدے گفتم:بعید نیس! حالا حالاهام قصد ندارہ بہ آسمون برم گردونہ! ثانیہ ے اول با تعجب نگاهم ڪرد و سپس قهقهہ زد! لبخند ڪم رنگے زدم،این بار عطر نرگس میانِ زمستان باغ پبچید! روے برگ هاے خشڪ چنارها پاشید و تا آسمان رفت! ڪاش جلوے این خندہ هاے عطر دارش را مے گرفت! ڪاش جمع مے ڪرد این گلستانِ لبخندهایش را! قلب من طاقت نداشت! نفس عمیقے ڪشید و سرش را تڪان داد:تا وقتے رو زمینے خدا بہ ما رحم ڪنہ! دست بہ سینہ شدم:برعڪسش صدق میڪنہ! تا وقتے شما رو زمینین خدا بهتون رحم ڪنہ! لبخندهایش بہ چشم هایش سرایت ڪرد:بر منڪرش لعنت! _چرا برگشتے؟! حال عمہ خدیجہ خوبہ؟! _اینجا ڪار داشتم سریع با اتوبوس برگشتم،عمہ امروز جراحے دارہ. مے خواستم فردا پس فردا برگردم ڪہ با این وضعیت بهترہ همین جا باشم! با صداے حافظ هر دو سر برگرداندیم،جدے و با ڪمے اخم بہ سمت ما آمد. _محراب! دوستمون الان پیش صادقہ! محراب پلیورش را ڪامل روے ڪلت ڪشید:چقد عالے! بہ سمت در راہ افتاد،من و حافظ هم پشت سرش رفتیم. از در ڪہ خارج شدیم،محراب نگاهم ڪرد:مطمئنے میخواے بیاے؟! اذیت نمیشے؟! متعجب نگاهش ڪردم:مگہ میخواین شڪنجہ ش بدین؟! عاقل اندر سفیهانہ نگاهم ڪرد! _نہ! منظورم این نبود! از حرفاش یا دیدنش اذیت نمیشے! خونسرد گفتم:از اون نظر نہ! سرش را تڪان داد و سہ نفرے جلوے ساختمان ایستادیم. حافظ زنگ را فشار داد و دو سہ دقیقہ بعد،پسر جوان لاغر اندامے در را برایمان باز ڪرد. قد متوسطے داشت و صورتے گندمے،برعڪس حافظ و محراب ریش گذاشتہ بود. محجوبانہ سلام ڪرد،محراب اشارہ ڪرد ڪہ اول من وارد بشوم. مردد وارد شدم و محراب و حافظ پشت سرم آمدند. از راهرو و پلہ ها گذشتیم و پسر یا همان صادق،در را برایمان باز ڪرد. وارد سالنے خالے از اسباب و اثاثیہ شدیم،تنها اساس سالن پردہ ے پنجرہ ها بودند و یڪ میز چوبے و دو عدد صندلے! یڪ دوربین شڪارے و یڪ دوربین عڪاسے هم روے پایہ،رو بہ روے پنجرہ اے ڪہ بہ باغ اشراف داشت ایستادہ بودند. نگاهم بہ مردے افتاد ڪہ با طناب بہ صندلے بستہ شدہ بود و براے رها شدن تقلا مے ڪرد. صادق بہ سمت مرد رفت و گفت:خواهران و برادران گرامے بہ ڪلبہ ے درویشانہ ے ما خوش آمدین! این دوست مون میگہ اشتباهے دعوتش ڪردیم! سپس چانہ ے مرد را در دست گرفت و صورتش را بہ سمت ما برگرداند. محراب و حافظ با دیدنش جا خوردند و مات و مبهوت بہ هم خیرہ شدند! اما من تعجب نڪردم،آقا رحمان نگاهے بہ من انداخت و با عجز و نالہ رو بہ محراب گفت:آقا محراب! اینجا چہ خبرہ؟! من چے ڪار ڪردم آخہ؟! محراب بہ من خیرہ شد،ابروهایم را بالا دادم و گفتم:دارے دُرُس مے بینے! صداے آقا رحمان بلند شد:چیو دُرُس میبینہ خانم نادرے؟! اینجا چہ خبرہ؟! چے میگین؟! جدے گفتم:خبرا ڪہ دَسِ شماس! محراب متعجب گفت:مطمئنے؟! _بلہ! پس آقا رحمان اینجا چے ڪار میڪنہ؟! دقیقا روز و ساعتے ڪہ من،پیش شما اومدم! حافظ بہ سمت آقا رحمان رفت و مقابلش ایستاد. همانطور ڪہ فڪش را مے خاراند گفت:جالب شد! چطورے بهش شڪ ڪردین؟! آقا رحمان با چشم هاے گرد نگاهش ڪرد:شڪِ چے؟! میگین منم بفهمم چے شدہ یا نہ؟! بے توجہ گفتم:بعد از ماجراے سیلے! چند روز بعد ڪہ نشستم فڪ ڪردم یہ سرے چیزا با عقلم جور در نمے اومد! مثلا این ڪہ چرا آدمِ اعتماد سرِ ڪوچہ ڪہ بیشتر تو دید و رفت و آمد بود جلومو گرفت؟! چرا نیومد جلو درمون؟! یا اصلا وسط ڪوچہ؟! یا چرا دنبالم نڪرد ڪہ یہ جاے خلوت،دور از خونہ تهدیدم ڪنہ؟! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_پنجم #عطر_یاس #بخش_چهارم . همچنان مردم در اطراف فرودگاہ تجمع ڪردہ بودند،این وسط هیچ خبرے از محراب نبود! دڪتر بهشتے و آیت اللہ مطهرے در دانشگاہ تهران دست بہ تحصن زدند و خواستار بازگشایے فرودگاہ و برگشتن امام خمینے شدند. تظاهرات در تهران اوج گرفت،مردم با سنگر و پناہ گرفتن ڪنار دیوار خیابان ها با سربازان زد و خورد داشتند. اجازہ ے خروج از خانہ را نداشتیم و صداے تیراندازے و شیشہ شڪستن آواز هر روزہ ے محلہ شدہ بود،بے خبرے از محراب ڪلافہ ام ڪردہ بود. خالہ ماہ گل هم مانند ما درگیر مهمان هایشان بود،از سر رو دربایستے با اقوام شان نمے توانستم بہ عمارت بروم و سر و گوشے آب بدهم! حتم داشتم محراب در خیابان ها و تظاهرات بود،تا ڪار دست خودش نمے داد بیخیال نمے شد! ڪلافہ بودم و بے حوصلہ،صداے خندہ و بحث مهمان ها اعصابم را بیشتر بہ هم مے ریخت. بہ زور در جمع شان مے رفتم،چقدر طولانے و ڪشدار شدہ بود این بهمن ماہ! آخر سر طاقت نیاوردم و براے رفتن بہ خانہ ے عمو باقر،شال و ڪلاہ ڪردم. حاج بابا و مردها بہ بازار رفتہ و مامان فهیم و زن ها مشغول آمادہ ڪردن بساط ناهار بودند. خواستم از پذیرایے عبور ڪنم ڪہ صداے زنگ تلفن بلند شد. بہ سمت تلفن رفتم و گوشے را برداشتم. _بلہ؟! صداے مضطرب حافظ در گوشم پیچید:خدا رو شڪر خودتون تلفنو برداشتین! نفس نفس مے زد،سریع پرسیدم:چے شدہ؟! مردد زمزمہ ڪرد:محراب! قلبم فرو ریخت،لبم را گزیدم:میگین چے شدہ یا نہ؟! _حالش خوب نیس! بهت زدہ پرسیدم:یعنے چے؟! جانے در صدایش نداشت:میتونین بیاین سر خیابون؟! سریع گفتم:آرہ آرہ الان میام! _نزدیڪ نیستم،نیم ساعت چهل دیقہ دیگہ میرسم. مے بینمتون فعلا! بدون خداحافظے گوشے تلفن را گذاشتم و بہ سمت در هجوم بردم. بے خود دلم شور نمے زد! . 🖋بھ‌قلم‌لیلے‌سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_ششم #عطر_یاس #بخش_چهارم . ریحانہ رو بہ خالہ ماہ گل گفت:با اجازہ خالہ! خالہ سر تڪان داد:بہ فهیمہ سلام برسونین. بہ سمت در ڪہ برگشتم صداے الناز بہ قلبم چنگ انداخت. _خالہ جون با اجازہ تون من رفع زحمت میڪنم! صداے خالہ گرم بلند شد:ڪجا؟! قرار بود ناهار پیشمون باشے! _نہ دیگہ! ایشالا حال آقا محراب خوب شد شما تشیف بیارین در خدمتتون باشیم! صداے محراب روے سرم آوار شد! _مامان هرچے گفتم نموندن. شاید شما اصرار ڪنے قبول ڪنن! الناز آرام خندید:تعارف نمیڪنم! خیلے مراقب دستتون باشین ازش ڪار نڪشین‌. محراب آرام گفت:شرمندہ ڪردین! ان شاء اللہ بتونم جبران ڪنم! لبم را محڪم گزیدم،آنقدر محڪم ڪہ طعم خون زیر زبانم رفت! دستم را ڪہ روے زنگ گذاشتم الناز صدایم زد:رایحہ جان! تمام تنم خشڪ شدہ بود،طاقت نداشتم سربرگردانم و الناز را ڪنار محراب بود ببینم! با ڪمے مڪث بے روح و سرد بہ سمتش برگشتم. لب هایم را چندبار تڪان دادم تا بتوانم لبخند بزنم! _سلام! لبخند مهربانے زد:علیڪ سلام! میخواستم بیام براے گلہ! متعجب نگاهش ڪردم:چرا؟! لبخندش را عمیق ڪرد:چند شب پیش حاج خلیل و خالہ فهیمہ اومدہ بودن خونہ مون چرا تو نیومدے؟! لبخند ڪجے زدم:ببخشین من این روزا یڪم درگیرم! چشم هایم بہ سمت محراب رفت،گرمڪن بہ پا داشت و بلوزے بافت. دست راستش را از روے انگشت هایش تا ڪمے بالاتر از مچش باندپیچے ڪردہ بود. قلبم تیر ڪشید،باز حرف هاے حافظ در گوشم پیچید. بے توجہ نگاهم را از دستش گرفتم و رو بہ الناز گفتم:بیا یہ چاے مهمون ما باش! چند قدم نزدیڪ تر شد:قربونت عزیزم! باید برم! از الان دعوتت میڪنم هر وقت سرت خلوت شد بیاے خونہ مون. دوست دارم دوستے مون عمیق تر بشہ! بہ زور لب هایم را بہ لبخند ڪشیدم:مرسے از محبتت عزیزم حتما! محراب گلویش را صاف ڪرد،بے اختیار نگاهش ڪردم‌. آرام گفت:علیڪ سلام! بہ نشانہ ے سلام سرم را تڪان دادم،دست الناز را فشردم و گفتم:خیلے زود مے بینمت! خوشال شدم گلم! دستم را گرم فشرد:مشتاق دیدار دوبارہ و بیشتر! فعلا خدافظ! از همہ خداحافظے ڪرد و رفت. خالہ ماہ گل بہ نیم رخ محراب چشم دوخت:بریم تو عزیزم! محراب ڪنجڪاو نگاهے بہ من انداخت و زمزمہ ڪرد:باشہ! انگار منتظر بود،ریحانہ نگاهے بہ محراب و من انداخت و گفت:دَسِ داداشو دیدے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم و مثل رایحہ ے روزهاے بے عشقِ محراب گفتم:خدا بد ندہ! سپس رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:بہ عمو جون سلام برسونین،خدافظے! خالہ سرش را تڪان داد:بزرگے تو میرسونم دخترم! دوبارہ زنگ را با انگشت اشارہ فشار دادم،در باز شد. خواستم وارد خانہ بشوم ڪہ صداے ریحانہ لرزید:آبجے! بہ سمتش سرچرخاندم:جانم! رنگش پریدہ بود و چشم هایش ترسیدہ. رد نگاهش را گرفتم،اعتماد در یڪے دو مترے ام ایستادہ بود. متعجب و مضطرب نگاهش ڪردم،سنگینے نگاہ محراب روے صورتم بود! با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ بہ صورتش چشم دوختم. با صداے خالہ ماہ گل بہ سمت خالہ ماہ گل و محراب برگشتم‌. صورت محراب سرخ شدہ بود و رگ گردنش متورم. بہ سمت ما خیز برداشتہ بود،خالہ محڪم دست سالمش را محڪم گرفتہ بود. اعتماد خونسرد دستش را داخل جیب مخفے ڪتش برد،چند ثانیہ بعد مشتش را بہ سمتم گرفت. _اینو جا گذاشتہ بودین! ابروهایم را بہ هم گرہ زدم،نگاہ مبهوتم را ڪہ دید ادامہ داد:تو سلولتون جا موندہ بود! مشتش را باز ڪرد،سنجاق سرم ڪف دستش نشستہ بود. ڪف دستم را مقابلش باز ڪردم،سنجاق را ڪف دستم انداخت و آرام گفت:بابت همہ چے معذرت میخوام! صداے محراب بلند شد:بهترہ بہ جاے معذرت خواستن،برے! آدماے این محل از ساواڪے جماعت خوششون نمیاد! اعتماد نیم نگاهے بہ محراب انداخت و جوابے نداد‌. لبخند زد و مرموز گفت:مراقب خودت باش! اون آدم منفعت طلب واسہ نفعش هرڪارے میڪنہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_هفتم #عطر_یاس #بخش_چهارم . عمو محمد سرش را پایین انداخت،غرور و غیرتش مقابل چشم هایم شڪست! بہ زور زمزمہ ڪرد:شرمندہ تم حاجے! خونش حلالتہ اما بذا ببینم باید چہ گلے بہ سر خودم و پسر ناخلفم بگیرم! رایحہ جان! ببخش عمو! بہ خدا حافظ... لبش را گزید:آخ حافظ! ببین چطور رو سیاہ و بے آبروم ڪردے! خدا ازت نگذرہ! هوا را بلعید و بہ زور سر پا ایستاد،دستش را روے شانہ ے حاج بابا گذاشت،سرش خم بود! _ریش و قیچے دست تو حاج خلیل! وقتے پاے ناموس وسط باشہ گردن من از مو باریڪترہ! اما...آبروم حاجے! نذا جلوے در و همسایہ سرافڪندہ بشم! حاج بابا نفسش را با حرص بیرون داد،امیرعباس گفت:اونے ڪہ باید خجالت بڪشہ شما نیستین! اگہ خاطرتونو مڪدر ڪردم شرمندہ ام! بہ احترام عمو محمد سر پا ایستادم،با سر و ڪمرے خم خداحافظے ڪرد و رفت. من و حاج بابا هم قصد رفتن ڪردیم ڪہ امیرعباس گفت:دایے! اگہ اجازہ بدین با رایحہ حرف دارم! حاج بابا عصبے سرش را تڪان داد:باشہ! همراہ هم از خانہ خارج شدیم،حاج بابا بہ خانہ رفت و در حیاط را برایم باز گذاشت. همراہ امیرعباس جلوے در ایستادیم،در را تا آخر باز گذاشت و گفت:اینہ رسم خواهر برادرے؟! نباید همون لحظہ بهم خبر میدادے ڪہ گردنشو بشڪنم؟! بہ چشم هایش زل زدم:تو از ڪجا فهمیدے؟! بہ پیشانے اش چین داد:اعتماد بہ گوشم رسوند ڪہ بیشتر مراقب خواهرم باشم و سیر تا پیاز ماجرا رو برام گفت! سرم را پایین انداختم. _رایحہ! منو نگا! اون روز آخر حرفاے حافظو شنیدم! همون روزے ڪہ از ڪاشان برگشتے! تنها ڪشیدمش ڪنار و گفتم هوا برش ندارہ و دهنشو بیخود وا نڪنہ ڪہ زندہ نمیذارمش! بہ محرابم سر بستہ حرفاے حافظو رسوندمو گفتم بہ رفیقت حالے ڪن رایحہ همونطور ڪہ خانم و با حجب و حیاس یہ سرے اعتقاداتش با ما فرق دارہ! ما رو صرف اعتماد بزرگترا و راحتے بہ چشم برادرے میبینہ نہ چیز دیگہ! فڪ نمے ڪردم باز جرات ڪنہ بہ حرفایے ڪہ زدہ حتے فڪ ڪنہ چہ برسہ بہ همچین ڪارے! سرم را بلند ڪردم:تو بهترین برادر دنیایے! ازت خجالت مے ڪشیدم! لبخند عمیقے زد:من دایے و بابا سهراب نیستم رایحہ! دورہ زمونہ ے ما فرق دارہ! هر مشڪلے داشتے بهم بگو! داداش امیر همیشہ پشت توئہ! لبخند زدم،عمیق و پر از مهر! ناگهان گفت:اما میدونم...ڪہ...نگاهت بہ محراب بہ چشم برادرے نیس! پلڪم پرید،قلبم از سینہ بیرون زد و گونہ هایم داغ شد! با چشم هاے گشاد شدہ و شرمگین نگاهش ڪردم:خب...خب...منو مِح...آقا محراب... بہ تتہ پتہ افتادہ بودم،سریع خودم را جمع ڪردم و ادامہ دادم:ڪلا باهم رابطہ ے خوبے نداریم! طورے نگاهم ڪرد ڪہ انگار گفت "خودتے بچہ جون!" آرام زمزمہ ڪرد:من نمیذارم هیچڪس قلب خواهرمو بشڪونہ! حتے اگہ محرابے ڪہ اند مرام و رفاقتہ،باشہ! حواسم بهت هس دختر جون،ڪنار باش! خودم را زدم بہ آن راه:معنے حرفاتو نمے فهمم! نمیخوامم بفهمم! دیوونہ شدے امیر! خواستم بہ سمت خانہ بروم ڪہ گفت:حواسم بهت هس دختر یاغے! لازمہ ڪہ من و تو از محراب دور باشیم! تمام تنم داغ شد،داشتم از شرم آب مے شدم. انقدر چشم هایم بے دست و پا شدہ بودند ڪہ رازم را بہ امیرعباس لو دادند؟! نفس عمیقے ڪشیدم و بہ سمتش برگشتم:داداش... رگ گردنش همچنان ورم داشت،دستش را روے رگ گردنش گذاشت:قلب تو بشڪنہ اینم میشڪنہ رایحہ! نذا بشڪنہ! نہ قلبت نہ غیرت من! غیرت من بہ قلب و وضعیت آب و هواے چشماے تو وصلہ آبجے! لبخند زدم:تو ڪہ انقد دوسش دارے پس چرا باهاش اونطورے حرف زدے؟! _خواهرمو بیشتر دوس دارم! یہ سر قضیہ بہ اون وصلہ! حالا بدو برو خونہ تون! مردد گفتم:تو ڪہ بہ... چشم هایش را ریز ڪرد و لبش را ڪج:من محرم رازتم! البتہ تا وقتے ڪہ رازاتو بهم بگیو خیالم از بابتت راحت باشہ! الانم اینطور بِرو بِر تو چشام زل نزن،خجالت بڪش! حیف اسلام نمیذارہ همہ گیساتو بِڪَنم! گونہ هایم انارے شد،لبم را محڪم گاز گرفتم. خواستم وارد حیاط بشوم ڪہ چشمم بہ عمو باقر و محراب افتاد. ڪنار هم راہ مے آمدند و زیر لب صحبت مے ڪردند،چهرہ ے عمو باقر مثل همیشہ آرام بود و چهرہ ے محراب در هم رفتہ. سر محراب بالا آمد و نگاهش میان من و امیرعباس چرخید. رو بہ عمو باقر گفتم:بفرمایین شام در خدمت باشیم! لبخند مهربانے زد:ممنون دخترم! بہ همہ سلام برسون! _بزرگے تونو میرسونم! زبانم نچرخید بگویم "شمام بہ خالہ ماہ گل سلام برسونین!" لبخند ڪم رنگے زدم:با اجازہ تون! سنگینے نگاہ امیرعباس راہ نفس ڪشیدنم را بستہ بود،محراب بہ امیرعباس چشم دوخت. تیز و برندہ! رو بہ عمو باقر گفت:بابا شما برین من با امیرعباس حرف دارم! عمو باقر پیشانے اش را بالا داد:باشہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_چهارم . پوزخند زد و ادامہ داد:زمین گردہ! زیاد بہ ماجراهاے بین مون فڪ نڪن! جز این ڪہ فقط میخواستم محرابو تو نظرت بد ڪنم و شڪ بندازم تو دلت همین! لبخند تلخے زد،تلخ تر از قهوہ هاے بے شڪرے ڪہ گاهے براے نخوابیدن سر مے ڪشیدم! _این آخرین دیدار ماس! چشماتو فراموش نمے ڪنم! خدانگهدار! این را گفت و سرش را پایین انداخت،عقب گرد ڪرد و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش روے زمین افتاد! محراب نفس عمیقے ڪشید و با اخم بازویش را گرفت،نگاہ مات و مبهوت من را ڪہ دید گفت:برو ڪنار ماشین الان میام! گیج و منگ بہ محراب و اعتماد خیرہ شدم،بہ آرامش محراب و چهرہ ے گرفتہ اش و بہ قدم هاے سست و بے جان اعتماد! •♡• محراب فرمان را چرخاند و با تعلل لب زد:چے مے گفت؟! نگاهم را بہ ڪیفم دوختم،سر بہ زیر جواب دادم:عذر خواهے ڪرد! نفس عمیقے ڪشید و سرد گفت:عجب! سپس زیر لب زمزمہ ڪرد:خداڪنہ حافظ برنگردہ! وگرنہ... جملہ اش را ادامہ نداد،قلبم یڪ جورے شد! نیم نگاهے بہ محراب انداختم،مثل یڪ ماہ قبل بود. نہ ریش گذاشتہ بود و نہ تہ ریش! دڪمہ ے آخر پیراهنش را هم نبستہ بود،این پسر ڪم سن و سال مردترین مردے بود ڪہ مے شناختم! چقدر بہ او افتخار ڪردم،وقتے ڪہ اعتماد گفت در حقش مردانگے ڪردہ! چشم هایش براے بستہ شدن بازیگوشے مے ڪردند،معذب لب زدم:بخاطرہ من افتادے تو زحمت! چشات دارہ بستہ میشہ! بے توجہ بہ حرفم سوال پرسید،با سوالے ڪہ پرسید تنم یخ بست! _چطورے باید بہ یہ دختر بفهمونے حسے بهش ندارے؟! طورے ڪہ قلب و غرورش نشڪنہ! ضربان قلبم بالا رفت،محڪم لبم را گزیدم و انگشت هایم را در هم گرہ زدم! محراب چہ مے گفت؟! منظورش من بودم؟! او هم راز آشڪار مرا فهمیدہ بود؟! گلویم خشڪ خشڪ شد،حس از دست و پایم رفت! مے خواست بہ دخترے بفهماند ڪہ دوستش ندارد،بدون این ڪہ قلب و غرورش بشڪند! ڪلافہ دستے بہ موهایش ڪشید و نفسش را بیرون داد. روے صندلے خودم را جمع ڪردم،ڪاش نگہ مے داشت تا پیادہ بشوم! صداے قلبم در تمام فضا پیچیدہ بود! سڪوتم را ڪہ دید گفت:یہ دخترہ... مڪث ڪرد،ڪاش ادامہ ندهد! ڪاش هیچ چیز نگوید! چند ثانیہ بعد ادامہ داد:اسمشو نمیگم چون مے شناسیش،شاید راضے نباشہ! ڪلافہ ام رایحہ...خانم! نمیدونم این احساس و برداشت احمقانہ ے منہ یا واقعا حسے بهم دارہ! نمیدونم چے ڪار ڪنم؟! شما جاے من بودے چے ڪار مے ڪردے؟! بہ مامان ماہ گل ڪہ گفتم بہ جاے راہ حل گفت چے از این بهتر! ولے...ولے من دختر حاج فتاحو نمیخوام! با چشم هاے از حدقہ در آمدہ نگاهش ڪردم،تازہ فهمید چہ گفتہ! واے بلندے گفت و لبش را محڪم گاز گرفت! با دست آزادش محڪم روے پیشانے اش ڪوبید،نفسم را آسودہ بیرون دادم! منظورش الناز بود نہ من! او ڪہ خوب توانستہ بود خط و خال نگاہ الناز را بخواند پس مے توانست راز نگاہ من را هم بفهمد،از این فڪر تنم لرزید! سرد گفتم:الناز دختر خوبیہ! _بر منڪرش لعنت اما... باز حرفش را در گلویش حبس ڪرد! _اگہ نمیخواے ازدواج ڪنے خب رڪ و پوس ڪندہ بگو،خالہ اهل زور و تحمیل نیس! پوزخند زد:فعلا ڪہ ماہ گل خانم با من سر جنگ دارہ! این دختر حاج فتاحم شدہ قوز بالا قوز! سر ماجراے در آوردن تیر مدیونش شدم! بے اختیار تبسم ڪردم،الناز را دوست نداشت! سعے ڪردم لبخندم را مخفے ڪنم،بہ ڪل یادم رفت بہ روے چشم هاے الناز لبخند زدہ بود! _اگہ دلیل منطقے بیارے خالہ بیخیال میشہ! براے منم عجیبہ ڪہ وقتے راضے نیستے دلیل این همہ اصرارش چیہ! آهے ڪشید و جلوے ڪافہ ایستاد. لبخند گرمے بہ رویش پاشیدم:خیلے ممنون لطف ڪردے! سرش را بہ سمتم برگرداند:خواهش میڪنم! در ماشین را ڪہ باز ڪردم،دو پسر جوان بہ سمت مان آمدند. نگاہ هایشان پر از خشم و تمسخر بود،هر دو ریش انبوهے داشتند و تا آخر دڪمہ ے پیراهنشان را بستہ بودند! از ماشین ڪہ پیادہ شدم چشم از من گرفتند و ڪنار در رانندہ ایستادند. لب هاے یڪ نفرشان بہ پوزخند باز شد:سلام آقا محراب! شما ڪجا؟! اینجا ڪجا؟! و با چشم و ابرو بہ ڪافہ نادرے اشارہ ڪرد،نگاہ بد و معنادارے هم نثار من ڪرد و ادامہ داد:با از ما بهترون! محراب با آرامش از ماشین پیادہ شد و با هر دو نفرشان دست داد. پسرے ڪہ ساڪت بود گفت:داداشمون یادش نیس شاہ در رفتہ! تو زمان شاهنشاہ موندہ! سپس لبخند زشت و بد منظورے زد،محراب نگاہ معنادارے بہ ریش و یقہ ے ڪاملا بستہ شدہ ے آن دو انداخت و خونسرد گفت:من ڪہ قبل و بعد ندارم داداش! قبل بهمن ماهم همین بودم،مِن بعدم همینم! اما هستن ڪسایے ڪہ یادشون رفتہ قبل بهمن ماہ شیش تیغہ میڪردن و دو سہ تا از دڪمہ هاے پیرَنشون وا بود ولے حالا ریش میذارن و یقہ مے بندن! رنگ از صورت هر دو نفرشان پرید،گوشہ ے لب پسرے ڪہ اول حرف زد لرزید. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_چهارم . چند ثانیہ بعد محراب نفس عمیقے ڪشید و نگاهش را بہ پاهایش. خالہ نیم نگاهے بہ صورت من انداخت و ڪنارم برگشت. آب دهانم را با شدت فرو دادم،ڪم ماندہ بود بغضم سر باز ڪند! ڪاش زودتر مے گفت خالہ شوخے مے ڪند! مامان با لحنے مهربان و مشتاق پرسید:حالا این عروس خوشبخت ما ڪیہ؟! گونہ هاے محراب سرخ تر شد،لبش را بہ دندان گرفت و بہ زور سر بلند ڪرد! خالہ ماہ گل شانہ بالا انداخت:هنوز نگفتہ ولے حتما بهتر از النازہ ڪہ خود محراب پسندیدتش! محراب اخم ڪرد،سرم را پایین انداختم. فڪرش را هم نمے ڪردم ڪہ محراب از دخترے خوشش بیاید و دل ببازد! فڪرش را هم نمے ڪردم تمام این مدت عاشق مردے شدہ باشم ڪہ دلش جاے دیگرے گیر بودہ! محراب ڪلافہ دستے بہ موهاے پرپشتش ڪشید و از روے مبل بلند شد. محجوب لب زد:با اجازہ تون من برم لباسامو عوض ڪنم! من هم سریع بلند شدم،بدون این ڪہ شاخہ گل محمدے را بردارم! رو بہ مامان فهیم گفتم:من دیگہ برم از درسام عقب موندم! سپس رو بہ خالہ ماہ گل ادامہ دادم:با اجازہ خالہ جون! خالہ ماہ گل هم سر پا ایستاد و مهربان نگاهم ڪرد:ڪجا خالہ؟! تازہ اومدے ڪہ! بہ زور لبخند زدم:یہ ماہ و نیم بیشتر وقت نموندہ،این مدت خیلے ڪم درس خوندم! سپس بے اختیار گونہ اش را بوسیدم،درست همان جایے ڪہ محراب بوسیدہ بود! _بہ عمو باقر سلام برسونین! خدافظے! بدون این ڪہ بہ محراب نگاہ ڪنم خداحافظے ڪردم و بہ سمت در رفتم‌‌. از در ڪہ رد مے شدم دیدم نگاہ محراب میان من و شاخہ گل محمدے در گردش است! بے توجہ،پلہ هاے ایوان را یڪے دوتا ڪردم و با حرص از ڪنار ردیف گل هاے محمدے خوش بو و مدهوش ڪنندہ رد شدم! بہ در حیاط رسیدم و قصد ڪردم در را باز ڪنم اما صداے محراب متوقفم ڪرد! _رایحہ خانم! بہ سمتش سر برگرداندم اما نگاهش نڪردم‌. زمزمہ وار گفتم:بلہ؟! در دو سہ قدمے ام ایستاد،صدایش آرام بود و پر از عطر یاس! ڪاش یاس انقدر لطیف و خوشبو نبود،ڪاش صداے محراب عطر یاس نداشت! _هر سال یہ جشن ڪوچولو براے تولدت میگرفتے،نمیدونم امسالم همچین جشنے میخواے بگیرے یا نہ؟! نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:اوضاع تو شهراے دیگہ خوب نیس! دارن بہ جون و مال مردم حملہ مے ڪنن،یہ مدت از تهران میرم! مے خواستم بگویم خب بہ جهنم! بہ من چہ؟! انگار براے تمام ڪردن حرفش مردد بود! _چند ماهے میرم ماموریت! ڪار و هدف من محافظت از انقلاب و مردمہ! یادتہ ازم پرسیدے امامو دوس دارم یا عاشقشم؟! یادتہ گفتم عشق یہ چیزہ،دوس داشتن یہ چیز دیگہ و فدایے شدن یہ چیز دیگہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،لبخند مشتاق و پر رنگ چشم هایش را دیدم! _من فدایے ام! پاسدار بودن یعنے همین! سرد گفتم:موفق باشین! _براے تولد امسالت نیستم! پیشاپیش هدیہ مو دادم اما یادت رفت برش دارے! سپس تابلو و شاخہ گل محمدے را بہ سمتم گرفت،متعجب بہ تابلو خیرہ شدم. همان تابلوے خط "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" بود! همان تابلویے ڪہ درست سہ سال قبل همچین روزے خط خوردہ بود! ڪنجڪاو بہ چشم هایش خیرہ شدم و پرسیدم:این تابلو دیگہ چیہ؟! لبخند زد:این تابلو خیلے برام عزیزہ،براے تولد امسالت از این بهتر هدیہ پیدا نڪردم! با جملہ اے ڪہ گفت قلبم لرزید،منظور دار حرف مے زد! چرا باید براے تولد امسالم این تابلو را هدیہ مے داد؟! این پا و آن پا ڪرد سپس با شرم گفت:خودت گفتے ازش خوشت اومدہ! نمے گیریش؟! اخم ڪردم و سرد گفتم؛:نہ! چیزے ڪہ برات عزیزہ رو بہ هیچڪس هدیہ ندہ! چرا فڪ ڪردے از این بهتر چیز دیگہ اے واسہ هدیہ دادن بہ من نیس؟! سرش را پایین انداخت و لبش را بہ دندان گرفت. چند ثانیہ بعد با زحمت لب زد:چون تو دختراے سالاے قبل نیستے! سپس سر بلند ڪرد و قهوہ ے بے تاب و شیرین چشم هایش را بہ چشم هایم دوخت! _هستے؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم،حرف هایش برایم سنگین بود. با صدایے لرزان گفتم:معنے حرفاتو نمے فهمم! شیطنت در خندہ اش خانہ ڪرد:یہ هدیہ گرفتن ڪہ انقد استخارہ ڪردن ندارہ! مردد تابلو و شاخہ گل را از دستش گرفتم و زیر لب تشڪر ڪردم. با جملہ اش تنم لرزید:خداحافظ تا اگہ عمرے بود براے سلام بعدے! آب دهانم را با شدت فرو دادم،بہ چشم هایش خیرہ شدم. گفت چند ماہ نیست،چند ماہ یعنے خیلے! براے من چند ماہ دورے از محراب یعنے یڪ عمر! خواستم در را باز ڪنم ڪہ گفت:همیشہ یادت باشہ همہ چیز اونطور ڪہ مے بینے و مے شنوے نیس! یاعلے مدد! بغضم پر رنگ تر شد،طاقت دورے اش را نداشتم! خدا مے دانست در این یڪ ماہ چہ ڪشیدہ بودم،حالا بعد از یڪ ماہ آمدہ بود و مے گفت خداحافظ تا چند ماہ دیگر! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . با صداے یااللہ گفتن محراب،الناز چادرش را مرتب ڪرد و سر پا ایستاد. گونہ هایش گل انداختہ بود! با حرص لبم را جویدم و نگاهم را بہ مقابلم دوختم! محراب نزدیڪ ما شد بہ همہ سلام داد و سر بہ زیر و معذب رو بہ روے الناز نشست. الناز هم دوبارہ نشست و با شرم جواب سلامش را داد. محراب نگاهے بہ بشقاب هاے خالے ما انداخت و گفت:ببخشین معطل من شدین! ڪاش شروع مے ڪردین! خالہ ماہ گل دیس برنج را مقابل الناز گرفت و گفت:منتظر تو نبودیم! منتظر رایحہ جانم بودیم! محراب لبخند شیرینے زد:همہ ے مامانا پسر دوستن نمیدونم چرا ماہ گل خانم دختر دوستہ؟! گونہ هایم بیشتر رنگ گرفت،دختر خانوادہ ے مولایے بودن برایم معناے دیگرے پیدا ڪردہ بود! دیگر بہ واسطہ ے جبر برادرے محراب دختر این خانوادہ نبودم،مے توانستم تنها دختر عمو باقر و خالہ ماہ گل باشم در صورتے ڪہ همسر محراب میشدم! با این فڪر لبم را محڪم تر گزیدم و سریع براے خودم لیوانے آب ریختم. آب را لاجرعہ سر ڪشیدم،خالہ خواست براے الناز برنج بڪشد ڪہ سریع گفت:نہ خالہ جون! اول براے خودتون و آقا محراب بڪشین! محراب سر بہ زیر گفت:اول خانما! ڪاش انقدر مودب و آقا نبود! تقصیر خودش بود ڪہ بہ جز من دل الناز را هم لرزاندہ بود! ڪاش تا این حد دوست داشتنے نبود! ڪاش چشم هایش مثل قهوہ ے قجرے ڪشندہ نبود و اے ڪاش لبخندهایش عطر یاس نداشت! قلبم از حسادت مچالہ شد! از این ڪہ دخترے ڪہ ڪنارم نشستہ دل بہ معشوق من دادہ! خالہ ماہ گل دو سہ ڪفگیر براے خودش ڪشید و سپس بشقاب الناز را پر ڪرد. الناز دیس برنج را بہ سمتم گرفت،تشڪر ڪردم و دو سہ ڪفگیر برنج ڪشیدم. خواستم دیس را بہ دست محراب بدهم ڪہ خالہ ماہ گل گفت:چقد ڪم ڪشیدے خالہ! نگاهے بہ بشقابم انداختم و گفتم:ڪافیہ! با چشم و ابرو بہ دیس اشارہ ڪرد:بازم بڪش! پوست و استخوون شدے خالہ! الناز هم بہ صورتم خیرہ شد و گفت:آرہ رایحہ! از آخرین دفعہ اے ڪہ دیدمت خیلے لاغر شدے! سنگینے نگاہ محراب را احساس ڪردم،بہ اجبار دو سہ ڪفگیر دیگر هم برنج ڪشیدم و دیس را بہ سمت محراب گرفتم. تشڪر ڪرد و دیس را از دستم گرفت،خالہ ماہ گل پرسید:اوضاع دانشگاہ چطورہ؟! میگن دانشگاها شلوغ شدہ! شانہ بالا انداختم و سرم را تڪان دادم:والا تعریفے ندارہ! شلوغہ و ناآروم! محراب ظرف خورشت را بہ سمتم گرفت،همانطور ڪہ قاشقے برنج بر مے داشت گفت:جو دانشگاہ شما از بقیہ ے دانشگاها خطرناڪ ترہ! بنے صدر تا دانشجوهاے چپ گرا را از میدون بہ در نڪنہ بیخیال نمیشہ! الناز پرسید:چرا؟! ابرو بالا انداختم و ظرف خورشت را از دست محراب گرفتم. آرام لب زد:چون منتقداے اصلے آقاے بنے صدرن! ایشونم خیلے دارہ تلاش میڪنہ ڪہ ڪنارشون بزنہ! شدہ بہ بهونہ ے پاڪ سازے دانشگاہ! آهے ڪشید و قاشق را داخل دهانش برد،ڪنجڪاو بودم ڪہ بدانم چرا الناز بہ اینجا آمدہ بود؟! با ڪمے دست دست ڪردن رو بہ خالہ ماہ گل پرسیدم:از فاطمہ خانم چہ خبر؟! مامان فهیم مے گفت حالش خوب نیس! خالہ ڪمے از لیوان آبش نوشید و جواب داد:زیاد خبر ندارم! سپس با چشم و ابرویش بہ محراب اشارہ ڪرد! منظورش را گرفتم! یعنے محراب رفت و آمد با خانوادہ ے حافظ را قدغن ڪردہ بود! خالہ نگاهش را بہ الناز دوخت:خبرا رو باید از الناز جون بگیریم! سر الناز بیشتر خم شد و صورتش سرخ! گلویش را صاف ڪرد و جوابے نداد،خالہ ماہ گل با شیطنت پرسید:ڪے شیرینے عروسیو میخوریم؟! الناز من من ڪنان جواب داد:اگہ منظورتون بہ آقا حافظ واقعیت جواب رد دادیم! خالہ خونسرد مشغول غذا خوردن شد و اخم هاے من در هم رفت. بہ حافظ جواب رد دادہ چون دلش گیر محراب بود! محرابِ من! منتظر اشارہ از جانب از خانوادہ ے مولایے بود! با حرص مشغول غذا خوردن شدم،غذا ڪہ تمام شد محراب اجازہ نداد میز را جمع ڪنیم و خودش میز را جمع ڪرد. براے ظرف شستن هم خودش پیش قدم شد و دور از جمع زنانہ در آشپزخانہ سنگر گرفت! از صحبت هاے خالہ ماہ گل و النار متوجہ شدم،خالہ و الناز در خیابان یڪدیگر را دیدہ اند و بہ اصرار خالہ ماہ گل براے نوشیدن یڪ لیوان چاے الناز بہ عمارت سفید آمدہ بود‌. دختر آرام و خوبے بود اما از سیاست و زیرڪے مادرش هم بے بهرہ نماندہ بود! محراب همچنان در آشپزخانہ بود ڪہ الناز خداحافظے ڪرد و رفت. نفس آسودہ اے ڪشیدم،هر چقدر هم قلب محراب براے من بود اما نمے توانستم تحمل ڪنم نگاہ و قلب دختر دیگرے دنبالش باشد! الناز ڪہ رفت،محراب با دست هاے خیس از آشپزخانہ بیرون آمد و رو بہ خالہ ماہ گل گفت:مامان! من یہ سر میرم باغ قلهڪ! متعجب نگاهش ڪردم،خالہ پر پرتقالے بہ دستم داد و پرسید:باغ قلهڪ چے ڪار دارے؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . لبم را بہ دندان گرفتم و مضطرب مشغول جویدن لبم شدم. انگار سنگینے نگاهم را احساس نڪرد ڪہ بے خیال مشغول غذا خوردنش بود،شاید هم متوجہ شد و بہ روے خودش نیاورد! با جملہ ے خالہ ماہ گل توجهم جلب شد و ڪنجڪاو بہ سمت خالہ سربرگرداندم. _احوال شما الهام خانم؟ حاج فتاح خوبن؟ الناز جانم چطورہ؟! با شنیدن نام الهام خانم و الناز دهانم تلخ شد. لبم را از میان دندان هایم بیرون ڪشیدم‌. _قربان شما! حاج باقر و محرابم خوبن،سلام دارن خدمتتون! _اون شب ڪلے بهتون زحمت دادیم،الناز ڪہ غوغا ڪردہ بود! دیگہ جا واسہ حرف و تعریف نذاش! چشم هایم را ریز ڪردم،یعنے خالہ ماہ گل و عمو باقر و محراب براے مهمانے و شام بہ خانہ ے حاج فتاح رفتہ بودند؟! قلبم از شدت عصبانیت تیر ڪشید! محراب نباید مے رفت! چون مے دانست الناز دوستش دارد،چون بہ من گفتہ بود نباید مے رفت! دوبارہ بہ سمت محراب برگشتم و با چشم هاے پر از سوالم بہ صورتش چشم دوختم‌ اما او خونسرد و جدے مشغول ریختن خورشت روے برنجش بود! نفسم را با حرص بیرون دادم و دوبارہ نگاهم را بہ سمت خالہ ماہ گل ڪشاندم. _خواهش مے ڪنم این چہ حرفیہ؟! وظیفہ ے محراب بود! ابروهایم بالا پرید،چہ چیزے وظیفہ ے محراب بود؟! _انجام وظیفہ بودہ! ان شاء اللہ هرچے خیرہ پیش بیاد! بہ حاج فتاح و الناز جان سلام برسونین! خدانگهدار! خالہ گوشے را روے تلفن گذاشت و رو بہ محراب گفت:الهام خانم سلام رسوند! محراب با ڪمے تعلل و مڪث گفت:سلامت باشن! سپس با حرص قاشق را داخل دهانش برد و چشم هایش را بست! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ قدم بر مے داشت دوبارہ سر صحبت را باز ڪرد:ڪلے ازت تشڪر ڪرد! گفت دل من و حاج فتاح بہ این وصلت راضے شدہ بود و مے خواستیم با الناز حرف بزنیم اما وقتے محراب گفت حافظ چے ڪار ڪردہ پشیمون شدیم! یہ عمر دعا گوشیم! نفسم رفت! محراب بہ حاج فتاح راجع بہ حافظ همہ چیز را گفتہ بود؟! گیج و منگ بہ صورت محراب چشم دوختم،لبش را گزید و از پشت میز بلند شد. جوابے نداد،ڪاش زبان باز مے ڪرد و چیزے مے گفت! قلبم بہ تپش افتادہ بود،چرا محراب باید زیرآب حافظ را مے زد؟! چرا باید سِر من و آبروے عمو محمد را بہ گوش این و آن مے رساند؟! قلبم لرزید و پشت بندش اشڪ در چشم هایم! اخم و سڪوت محراب،عذابم مے داد! بہ زور لب هایم را باز ڪردم:خالہ ماہ گل! با اجازہ تون من میرم یڪم ڪار دارم! خالہ متعجب بہ سمتم سر برگرداند و همچنان نگاہ محراب بہ میز بود! مشغول جمع ڪردن بشقاب و قاشق و چنگالش شد! قلبم شڪست،مگر براے من روے قلبش ضرب نگرفتہ بود؟! بہ اندازہ ے سنم! بہ اندازہ ے سال هایے ڪہ من بودم،بہ اندازہ ے سال هایے ڪہ مرا مے شناخت! مگر بعد از سہ هفتہ دل تنگم نشدہ بود؟! مگر نمے دانست من از دختر حاج فتاح خوشم نمے آید؟! مگر نمے گفت دختر حاج فتاح دوستش دارد؟! پس چرا با سڪوت و اخم و تخمش داشت عذابم مے داد؟! با حرص لبم را گزیدم و آرام گفتم:بہ عمو سلام برسونین! فعلا خدافظے! سپس بہ سمت ایوان رفتم،خالہ بہ دنبالم آمد اما محراب نہ! حتے براے خداحافظے! دیگر تاب نیاوردم و با قدم هاے بلند از عمارت سفید بیرون رفتم! •♡• مهتاب نتواست طاقت بیاورد و با ڪشیدن نفس بلندے دفتر را بست! قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش لغزید! نگاهش را بہ قاب عڪس ڪوچڪے ڪہ ڪنار تختش بود دوخت. یڪ قطرہ اشڪ دیگر مهمان گونہ اش شد! _ولے محراب حق رایحہ بود! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . متعجب سر برگرداندم،محراب در دو سہ مترے ام ایستادہ بود! لباس سپاہ تنش بود و عرق از پیشانے اش مے چڪید. هوا را بلعید و چند قدم نزدیڪ تر شد،نگاهش را میان من و پسر زخمے گرداند. _چیزے شدہ؟! مبهوت پرسیدم:شما اینجا چے ڪار مے ڪنین؟! چطورے اومدین داخل؟! با زبان لبش را تر ڪرد:بہ سختے! ڪل محوطہ رو دنبالت گشتم! ساغر ڪنارم ایستاد و آرام پرسید:آشناس؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،پسر زخمے سر پا ایستاد و با دیدن محراب و لباسے ڪہ بہ تن داشت با شدت آب دهانش را فرو داد! محراب نفس عمیقے ڪشید،چشم هایش نگران بودند و بے تاب! دستے بہ گردنش ڪشید و گفت:عجلہ ڪن بریم! پیشانے ام را بالا دادم:ڪجا؟! سرش را بہ سمت در چرخاند و سپس بہ سمت من. _بیرون! بچہ هاے ڪمیتہ دارن میان،الان اینجا شلوغ تر میشہ! خونسرد گفتم:خب! چند قدم نزدیڪ تر شد و جدے گفت:خب ندارہ! خبر دادن دانشگا تهران شلوغ شدہ منم مرخصے گرفتم اومدم دنبال تو! بے توجہ مشغول جمع ڪردن وسایلم از روے زمین شدم. در همان حین گفتم:ما باید بہ بچہ ها سر بزنیم! ممڪنہ بعضے از زخمیا حالشون زیاد مساعد نباشہ! مثل همین آقا! ڪنارم نشست،دستش روے جزوہ هایم لغزید. _الان وقت لجبازے سر مسائل شخصے نیس! تند نگاهش ڪردم:ڪدوم مسئال شخصے؟! بے توجہ با تحڪم گفت:عجلہ ڪن! براے این ڪہ حرصش را دربیاورم آرام و با تعلل مشغول جمع ڪردن وسایلم شدم. چند ثانیہ ڪہ گذشت سریع و شلختہ جزوہ هایم را دستہ ڪرد و داخل ڪیفم چپاند! خودڪارهایم را هم از روے زمین چنگ زد و در ڪیفم انداخت! بند ڪیفم را ڪشید:اون آدمایے ڪہ دارن اون تو،تو سر و ڪلہ ے هم مے ڪوبن براشون مهم نیس تو میخواے برے ڪمڪ! اون وسط چندتا چڪ و لگد و میز و صندلے ام حوالہ ے تو مے ڪنن! همین الان بدون مڪث دنبالم میاے! سر پا ایستادم:ڪے خواست بیاے دنبال من؟! بہ سمتم سر برگرداند و لب زد:حرفے نزن ڪہ بعدا پشیمون بشے! سرد گفتم:الانشم پشیمونم! لبش را بہ دندان گرفت و بند ڪیفم را رها ڪرد. _منم گفتم تو عشق جاے تعلل نیس! عشق با تردید مفت نمے ارزہ! رنگ از صورتم پرید،نفسش را بیرون داد و دوبارہ هوا را بلعید. _دلم نمیخواد بہ زور و ڪشون ڪشون ببرمت دختر حاج خلیل! پس اونطورے ڪہ در شانتہ آروم و بے سر و صدا دنبالم بیا! دو سہ قدم جلوتر رفت سپس ایستاد. ساغر هاج و واج ما را نگاہ مے ڪرد،نگاهے بہ ساغر و پسر زخمے انداختم. آرام گفتم:ممڪنہ چشم ایشون عفونت ڪنہ،زخمش عمیقہ! نیم رخش را بہ سمتم برگرداند و جدے لب زد:مے رسونمش بیمارستان! دنبالم بیاین! سپس حرڪت ڪرد،پسر نگاهے بہ من انداخت و مردد گفت:ممنون از لطفتون! یہ ڪاریش میڪنم! لبخند زدم:ڪاریت ندارہ! ترسم ندارہ! سپس بہ ساغر چشم دوختم:جعبہ ے ڪمڪاے اولیہ رو برگردون سر جاش سریع بیا! سر تڪان داد و با عجلہ جعبہ را برداشت. چند قدم بہ محراب نزدیڪ شدم. _چند لحظہ صبر ڪن دوستم بیاد! بدون این ڪہ نگاهم ڪند سرش را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان داد. ڪنار درختے ایستاد و نگاہ گنگش را بہ رفت و آمد دانشجوها دوخت. ڪمے بعد ساغر بہ سمت مان آمد و گفت:بریم! محراب تڪیہ اش را از درخت گرفت و جلوتر راہ افتاد،پسر زخمے بہ زور و مردد قدم بر مے داشت. باید هر چند لحظہ یڪ بار تشر مے زدم تا سرعت قدم هایش را بیشتر ڪند! بہ زور از میان جمعیت رد شدیم،از در نگهبانے عبور ڪردیم و پایمان بہ خیابان رسید. ساغر دستش را روے قلبش گذاشت و گفت:آخیش! محراب با قدم هاے بلند بہ سمت ماشین عمو باقر رفت. در سمت ڪمڪ رانندہ را باز و بہ پسر زخمے اشارہ ڪردم ڪہ سوار بشود. نگاہ پر از ترسش را بہ محراب دوخت،محراب اخم هایش را از هم باز ڪرد و آرام گفت:بشین! پسر سوار شد،من و ساغر هم روے صندلے عقب جا گرفتیم. محراب بدون حرف حرڪت ڪرد،اول پسر را بہ بیمارستان رساند و سپس ساغر را جلوے درشان پیادہ ڪرد‌. ساغر ڪلے تشڪر ڪرد و رفت،بعد از رفتن ساغر، محراب در سمت ڪمڪ رانندہ را باز ڪرد و از آینہ ے جلو چشم هاے جدے اش را بہ صورتم دوخت. با ڪمے مڪث پیادہ شدم و روے صندلے ڪمڪ رانندہ جا گرفتم. محراب نفسش را آرام بیرون داد و ماشین را دوبارہ روشن ڪرد. نگاهم را بہ رو بہ رو دوختم. سڪوت را شڪست:بهترہ چند روز دانشگا نرے! لبم را بہ دندان گرفتم و ڪیفم را بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندم! سڪوت ڪرد،سڪوتش را دوست نداشتم! ڪاش سڪوتش را مے شڪست و حرف مے زد! ڪاش توضیح مے داد! ڪاش دوبارہ بدعنق و جدے نمے شد! چند دقیقہ بعد سر خیابان توقف ڪرد و آرام گفت:بهترہ بقیہ ے راهو خودت برے! مرخصے منم دارہ تموم میشہ باید خودمو برسونم سپاہ! متعجب بہ نیم رخ جدے اش چشم دوختم،انگشت هایش را محڪم روے فرمان فشار داد. پوزخند زدم:از آدماے دورو بیزارم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻