♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_پنجم . بعد از ڪلے حرف و شرح حال بہ اتاقم رفتم،مامان فهیم و ریحانہ هم آمدند تا ڪنارم بخوابند و تنها نباشم. مامان میان من و ریحانہ دراز ڪشید،مثل بچگے هایمان برایمان قصہ گفت و لالایے خواند. بعد از شب ها،در آغوش پر مهرش راحت خوابیدم. آنقدر خستہ بودم ڪہ تا ظهر ڪسے بیدارم نڪرد،از خواب ڪہ بیدار شدم مامان آمد و بعد از ڪلے مقدمہ چینے خواست مطمئن بشود اتفاق خاصے برایم نیوفتادہ! بہ او اطمینان دادم ڪہ باد دست ڪسے هم بہ تنم نخوردہ چہ برسد چیزهاے دیگر! چهار پنج روز گذشت،در آن چهار پنج روز از خانہ بیرون نرفتہ بودم و دلم هواے محراب را داشت‌. هرچہ مامان و حاج بابا اصرار ڪردند ڪہ بہ دیدن محراب برویم قبول نڪردم،مامان تقریبا هر روز بہ دیدن خالہ ماہ گل و محراب مے رفت. ریحانہ هم یڪ روز درمیان بہ دیدنشان مے رفت یا تماس مے گرفت و دو سہ دقیقہ اے با خالہ صحبت مے ڪرد. روز پنجم،مامان ڪہ از خانہ ے عمو باقر برگشت گفت عمو باقر سہ تا گوسفند گرفتہ تا براے سلامتے من و محراب قربانے ڪند! چند تن از اهالے محل و بازار هم دعوت بودند،قرار بود مامان از صبح زود بہ ڪمڪ خالہ ماہ گل برود. مامان پیشنهاد داد من هم همراهش بروم،صبح راس ساعت شش از خواب بیدار شدم و دوش گرفتم‌. همراہ ریحانہ صبحانہ ے مختصرے خوردم،ریحانہ ڪہ بہ مدرسہ رفت بہ اتاقم بازگشتم و با وسواس شومیز سادہ اے با راہ راہ هاے سفید و آبے تیرہ همراہ دامن بلند سرمہ اے رنگے از ڪمد بیرون ڪشیدم. شومیز و دامن را تن ڪردم و بہ پذیرایے برگشتم. مامان فهیم داشت ڪمڪ مے ڪرد ڪہخ حاج بابا ڪتش را بپوشد. بہ سمتشان رفتم و رو بہ حاج بابا گفتم:حاج بابا! میشہ بهتون یہ زحمت بدم؟! سرش را برگرداند:جانم قیزیم؟! _جونتون سلامت. میشہ یہ دستہ گل مریم بگیرین براے خالہ اینا ببرم؟! ابرویے بالا انداخت و گفت:باشہ چند دیقہ دیگہ ڪہ گل فروشیا باز شد میرم برات میگیرم. دیگہ؟! لبخند زدم:دستتون درد نڪنہ! چند دقیقہ بعد حاج بابا رفت و با دستہ گل مریم بازگشت. روسرے سرمہ اے رنگے سر ڪردم و بہ مامان فهیم گفتم اول من تنها بروم تا خالہ فڪر نڪند بخاطرہ همراهے مامان یا رودربایستے و دعوتش،رفتہ ام. دستہ گل را در دست گرفتم و از خانہ خارج شدم،مردد بہ سمت خانہ ے عمو باقر قدم برداشتم‌. چند قدم ڪہ نزدیڪ شدم ناگهان در باز شد و عمو باقر خارج. سرش را ڪہ بلند ڪرد چشم هایش برق زدند و لب هایش بہ لبخند باز شدند:سلام عموجان! آفتاب از ڪدوم طرف در اومدہ چشم ما بہ جمال شما روشن شد؟! سرم را از شرم پایین انداختم:سلام عمو! شرمندہ ام بہ خدا! روے دیدنتونو نداشتم. _سرتو بلند ڪن! یادم نیس خجالتے بودہ باشے! سرم را بلند ڪردم اما بہ چشم هایش خیرہ نشدم. _حال آقا محراب خوبہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ عزیزم! تو خوبے؟! آب دهانم را فرو دادم:شڪر خدا! بابت این اتفاقاے پیش اومدہ عذر میخوام. تقصیر من شد! اخمے ڪرد و گفت:بیا برو تو انقد برا من تعارف تیڪہ پارہ نڪن! لبخند زدم:چشم! خواستم از ڪنارش عبور ڪنم ڪہ پرسید:خلیل رف؟! _آرہ عموجون. همین چند دیقہ پیش،خالہ ماہ گل بیدارہ؟! _آرہ از ڪلہ ے سحر! از عمو باقر خداحافظے ڪردم و وارد حیاط شدم. خزان میان شاخہ و برگ درخت ها و باغچہ پیچیدہ بود اما چیزے از زیبایے عمارت سفید عمو باقر ڪم نڪردہ بود‌. سه گوسفند گوشه ی حیاط بسته شده بودند و ینجه می خوردند. با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمت ایوان راہ افتادم،دو سہ پلہ ڪہ بالا رفتم با تن صدایے ڪہ نہ آرام بود و نہ بلند گفتم:خالہ ماہ گل! اجازہ هس؟! صداے خالہ نزدیڪ شد:رایحہ جانم! بیا عزیزم! از ایوان عبور ڪردم،جلوے در ڪہ رسیدم خالہ در چهارچوب در پیدا شد. سریع گفتم:سلام! لبخند مهربانے زد:سلام عزیزدلم! خوش اومدے! سپس چند قدم فاصلہ ے مان را ڪم ڪرد و در آغوشم ڪشید. _چقد دلم برات تنگ شدہ بود! جات خیلے خالے بود خانم! گونہ هایش را بوسیدم و گفتم:دل من بیشتر براتون تنگ شدہ بود. خوبے خالہ؟! بہ صورتم خیرہ شد و با محبت جواب داد:الان ڪہ تو رو خوب مے بینم خوبم،بیا تو هوا سردہ. همراہ خالہ وارد خانہ شدیم،همہ جا از تمیزے برق مے زد. خالہ پرسید:چرا فهیمہ نیومد؟! _من خواستم اول تنها بیام دیدنتون. این چند روز خجالت مے ڪشیدم بیام. متعجب نگاهم ڪرد:خجالت براے چے؟! _بابت این اتفاقا! بابت بلایے ڪہ سر آقا محراب اومدہ! لبخند زد:این چہ حرفیہ دختر خوب؟! ڪدوم بلا؟! محراب وظیفہ ے برادریشو بہ جا آوردہ. لبخند تلخے زدم:اما... _اگر و اما ندارہ! صبونہ خوردے؟! _آرہ خالہ جون. سپس مردد پرسیدم:آقا محراب بیدارن؟! سرش را تڪان داد:آرہ عزیزم داشتم براش صبونہ آمادہ مے ڪردم. نگاهے بہ در اتاقش انداختم: میتونم برم ببینمش؟ @‌Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_پنجم . الناز تشڪر ڪرد و خرمایے برداشت همین ڪہ خرما را در دهانش گذاشت صداے زنے از پذیرایے بہ گوشم خورد. _ماہ گل جان! پسرت دم در ڪارت دارہ! الناز نگاهے بہ ورودے آشپزخانہ انداخت و خرمایش را فرو داد. عصبے لبم را بہ دندان گرفتم و رها ڪردم،چند لحظہ ڪہ گذشت خالہ ماہ گل وارد آشپزخانہ شد و پرسید:رایحہ جانم! خرما موندہ؟! سریع گفتم:بلہ خالہ جون! بہ سمتم آمد و گفت:لطفا یہ دیس بدہ! مردونہ جمعیت زیادہ خرما ڪم اومدہ. الناز آرام از پشت میز بلند شد و گفت:میخواین من ببرم؟! اومدہ بودم ڪمڪ اما فعلا اینجا ڪارے نیس ڪہ انجام بدم. خالہ ماہ گل مردد نگاهے بہ من و الناز انداخت و سپس گفت:باشہ عزیزم! دیس خرمایے بہ دستش داد و الناز از آشپزخانہ خارج شد. نفس عمیقے ڪشیدم و سریع گفتم:خالہ یہ دیس براے مردونہ ڪافیہ؟! خالہ دستش را روے پیشانے اش گذاشت و گفت:اصلا حواسم نبود! دو دیس خرمای دیگر برداشتم و گفتم:پس من اینا رو میبرم! لبخندے بہ رویم پاشید و گفت:دستت درد نڪنہ! با قدم هاے ڪوتاہ از آشپزخانہ خارج شدم،همین ڪہ از دید خالہ ماہ گل دور شدم سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم و از میان زن هاے همسایہ بہ زحمت عبور. از پشت پنجرہ نگاهم بہ محراب افتاد ڪہ سر بہ زیر رو بہ روے الناز ایستادہ بود و حرف مے زد. قلبم بہ سینہ ام ڪوبید و تنم را سست ڪرد،بہ زحمت دستگیرہ ے در را تڪان دادم و در را باز ڪردم‌. با صداے باز شدن در نگاہ الناز و محراب بہ سمت من برگشت،چند ثانیہ طول ڪشید تا بتوانم صدایم را از گلویم خارج ڪنم:منو خالہ ماہ گل فڪر ڪردیم شاید یہ دیس ڪم باشہ! سپس چند قدم بہ آن دو نزدیڪ شدم و دیس ها را بہ سمت محراب گرفتم. خواستم بگویم بفرمایین آقا محراب اما نمے دانم چرا زبانم بہ نامش نچرخید و بہ جایش گفت:بفرمایین داداش! چشم هاے محراب گرد شد،متعجب بہ صورتم خیرہ ماند. بے توجہ دیس ها را بہ دستش دادم و بہ روے الناز لبخند زدم:فڪ ڪنم چایت سرد شد دوبارہ برات مے ریزم! سپس بدون این ڪہ منتظر الناز باشم بہ پذیرایے برگشتم. بغض بہ گلویم چمبرہ زد،بہ خودم نهیب زدم:حق ندارے تو مجلس امام حسین برا ڪسے دیگہ اشڪ بریزے رایحہ خانم! خالہ ماہ گل نگاهے بہ صورتم انداخت سپس میان مامان فهیم و الهام خانم نشست. بہ آشپزخانہ برگشتم،ریحانہ و زهرا مشغول شستن استڪان ها بودند‌‌. الناز پشت سرم وارد شد،لبخند محوے روے لب هایش جوانہ زدہ بود. بعد از پایان مراسم،همراہ ریحانہ و زهرا ظرف هاے باقے ماندہ را شستیم و خانہ را جارو زدیم‌. چند دقیقہ بیشتر بہ ساعت نہ نماندہ بود،خانہ خلوت شد. فقط خودمان بودیم‌. ریحانہ در حیاط قدم مے زد،مامان و بابا هم آرام پچ پچ مے ڪردند و گاهے بہ من اشارہ! ناگهان ریحانہ با شتاب وارد خانہ شد،در دستش ڪاغذے بود. ڪنجڪاو پرسیدم:اون چیہ؟! شانہ هایش را بالا انداخت:نمے دونم! یڪے از لاے در انداختش تو حیاط! ابروهایم را بالا دادم:شب نامہ س! حاج بابا گفت:ببین توش چے نوشتہ. ریحانہ با عجلہ تاے برگہ را باز ڪرد و بلند خواند:هر شب ساعت نہ بہ بعد براے جلوگیرے از ڪشتار رژیم اذان بے موقع بگویید! همہ نگاهے بہ هم انداختیم و حاج بابا همانطور ڪہ بلند مے شد گفت:یاعلے! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_پنجم . صداے عصبے محراب بلند شد:یہ بار دیگہ زنگو بزن اگہ وا نڪرد از در میرم بالا! سریع از روے پلہ بلند شدم و بہ سمت در رفتم. گلویم را صاف ڪردم:خالہ! لطفا فقط شما بیاین تو! در را باز ڪردم و ڪنار ایستادم،خالہ ماہ گل ڪہ وارد شد سریع در را بستم. نگاهش ڪہ بہ صورتم افتاد،با دست آرام بہ گونہ اش زد و چشم هایش ترسید! پرسید:صورتت چے شدہ دختر؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم،لب زدم:سلام! بفرمایین بالا! سپس بہ سمت پلہ ها رفتم،دنبالم آمد. باهم وارد پذیرایے شدیم،آرام دستش را روے گونہ ام گذاشت و گفت:جون بہ لب شدم خالہ! چے شدہ؟! بغض صدایم را لرزاند و درد صورتم را در هم ڪشید. _خالہ من نمیخوام دیگہ مشڪلے پیش بیاد! نمیخوام دوبارہ شرمندہ ے شما بشم! آرامش در صدا و چشم هایش موج مے زد:چرا باید شرمندہ ے ما بشے؟! دشمنت شرمندہ باشہ! نتوانستم خودم را نگہ دارم و بغضم را آزاد ڪردم:اعتماد! اخم ڪرد:اعتماد چے؟! ڪار اون بودہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،زیر لب لا اللہ الاللهے گفت و ادامہ داد:دستش بشڪنہ! چرا درو وا نمے ڪردے دختر؟! هق هق ڪردم:نمے...نمے...خوام...آقا محراب...چیزے بفهمہ! مظلوم نگاهش ڪردم:نمیخوام براے ندونم ڪارے من بقیہ بہ دردسر بیوفتن! شما ڪہ میدونے آقا محراب مثل یہ برادر رو من و ریحانہ حساسہ! زنگ در بہ صدا درآمد،خالہ گفت:گریہ نڪن عزیزم! بذا عقلامونو رو هم بذاریم ببینیم چے میشہ! برو بشین ببینم محراب چے میگہ! سپس بہ سمت در رفت،سلانہ سلانہ خودم را بہ سمت مبل ڪشیدم و روے آن نشستم‌. با هر دو دست صورتم را پوشاندم و اشڪ هایم را آزاد ڪردم. این اشڪ ها از قلبم جارے میشد! دل نگران محراب بودم! چرا فڪر ڪردم اعتماد بہ همین سادگے بیخیال ماجرا شدہ؟! با صداے یااللہ گفتن محراب تنم لرزید،متعجب سر بلند ڪردم. مقابلم ایستاد،اخم ابروهایش را در هم ڪشیدہ و رگ گردنش باد ڪردہ بود. نگاهش ڪہ بہ صورتم افتاد پرسید:چے شدہ؟! حافظ ڪہ میگہ هیچے نمیدونہ! مامانم میگہ چیزے نیس! براے هیچے درو وا نمے ڪردے و نشستے آبغورہ گرفتے؟! همانطور ڪہ دستم روے صورتم بود سرم را پایین انداختم‌. عصبے شد:همیشہ ے خدا زبونت بہ هیچڪس امون نمیدہ حالا برا من روزہ ے سڪوت گرفتے؟! خالہ ماہ گل تشر زد:اومدے دعوا یا احوال پرسے؟! بہ زور صدایش را ڪنترل ڪرد! _هر دو! خالہ ڪنارم نشست و گفت:پس برو بیرون! نفس عمیقے ڪشید:دست شما درد نڪنہ ماہ گل خانم! جملہ ے خالہ ماہ گل بہ قلبم چنگ زد! _من بہ فڪر سر و سامون دادن توام،تو بہ فڪر دردسر؟! محراب پرسید:چہ ربطے دارہ مامان؟! خالہ جدے جواب داد:ربطش اینہ اگہ بفهمے چے شدہ بدتر از الان رگ غیرتت بالا میزنہ و دختر حاج فتاح خواستگارے نرفتہ... محراب سریع میان ڪلامش دوید:لطفا این بحثو وسط نڪش مامان! اومدم احوال پرسے رایحہ خانم نہ بحث ڪردن راجع بہ دختر حاج فتاح! خالہ دستش را زیر چانہ ام برد و سرم را بلند ڪرد،پاے چشمم تیر ڪشید. _بفرما! اینم احوال رایحہ! برو بدترش ڪن! فڪ ڪردے رفتے قهرمان بازے درآوردے تموم شد؟! نہ عزیز مادر! این مدت آرامش قبل از طوفان بودہ! چشم هایش بہ صورتم میخ شد،از چشم هایش سرگردانے مے بارید و بهت! خالہ،آرام صورتم را رها ڪرد و گفت:حالا ڪہ فهمیدے برو بیرون! دستش را مشت ڪرد و لبش را گزید،زیر لب چیزے زمزمہ ڪرد ڪہ نفهمیدم. بغض گلویم را فشار داد اما سعے ڪردم محڪم صحبت ڪنم. _نمیخواستم شما متوجہ ماجرا بشین اما شدین! خواهش میڪنم مثل سرے قبل منو شرمندہ نڪنین! باور ڪنین این اتفاقا بخاطرہ شما نبودہ،بخاطرہ اشتباهات خودم بودہ! اونے ڪہ باید این مشڪلو حل ڪنہ منم نہ شما! بہ خدا اگہ باز ڪارے ڪنین... مڪث ڪردم و ادامہ دادم:همہ چے بدتر میشه‌! خیلے بدتر! خالہ ماہ گل اضافہ ڪرد:وایمیسم تا فهیمہ بیاد،فڪ ڪنم یہ مدت رایحہ از اینجا دور باشہ بهترہ! نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:اما تا ڪے از تهران آوارہ بشہ؟! تا ڪے فرار ڪنہ؟! شایدم بهتر باشہ بہ یڪے از خواستگاراش جواب مثبت بدہ این قائلہ ختم بہ خیر بشہ! محراب سرش را پایین انداخت و بہ سمت در رفت. قبل از این ڪہ خارج بشود سر بلند ڪرد و بہ چشم هایم نگاہ. سپس نگاهے بہ خالہ ماہ گل انداخت و لبخند زد،لبخندے ڪہ غم از گوشہ اش چڪہ مے ڪرد! _روا نیس ماہ گل خانم! سپس رفت! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم😭 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_دوم #عطر_یاس #بخش_پنجم . بے اختیار گفتم:اگہ آقا محراب رضایت بدہ چہ دخترے براے این خونہ بهتر از دختر حاج فتاح؟! خالہ سرش را تڪان داد:قبل از هرڪس دیگہ اے دختراے این خونہ تو و ریحانہ این! _بخاطرہ محبت شماس،حاج بابا و مامان فهیم همیشہ میگن با وجود آقا محراب هیچوقت حس نڪردن پسر ندارن! خالہ با سر بہ لیوان چایم اشارہ ڪرد:سرد نشہ! جرعہ ے دیگرے نوشیدم و خرمایے در دهانم گذاشتم. _رایحہ! نگاهم را بہ صورتش دوختم:جانم خالہ؟! _این ماجرا بهونہ بود،دلم میخواس چند روز دختر بزرگم پیشم باشہ! شد توفیق اجبارے! لبخند لب هایم را از هم باز ڪرد،سینے را روے زمین گذاشتم و ایستادم. بے هوا،گرم خالہ را در آغوش ڪشیدم و گفتم:بہ قول حاج بابا تصدقتون بشم! من همیشہ شرمندہ و مدیون این همہ مهربونے تونم! ڪمرم را نوازش ڪرد و نفسش را بیرون داد. صداے محراب بہ گوشم خورد:یااللہ! از آغوش خالہ بیرون آمدم،خالہ گفت:بیا تو مامان جان! سپس رو بہ من ادامہ داد:بشین خالہ! بدون حرف دوبارہ روے صندلے نشستم و لیوان چایم را در دست گرفتم. محراب را از دور دیدم،رو بہ عمو باقر گفت:بابا! من ڪم ڪم میرم باغ قلهڪ،شاید یہ چند روزے نیام! خالہ ماہ گل بہ سمتش رفت و پرسید:چرا؟! نگاهش را بہ خالہ دوخت:ممڪنہ بہ رفت و آمدم شڪ ڪنن،صُبا میرم پیش بابا عصرا بر مے گردم باغ! خالہ مهربان گفت:مراقب خودت باش عزیزم! اونجا حواست بہ خورد و خوراڪت هس؟! باغ ڪہ هیچے ندارہ سردت نمیشہ؟! لبخند زد:یہ بخارے نفتے گذاشتیم،چند روز پیش حافظ یہ گاز آورد ڪہ بتونیم نیمرو دُرُس ڪنیم و گشنہ نمونیم. خالہ اخم ڪرد:نیمروام شد غذا؟! محراب قهقهہ زد و ضربان قلبِ من بالا رفت! _از دوتا پسر مجرد توقع دارے قورمہ سبزے بپزن مامان جان؟! در ضمن یہ مبارز باید سادہ زیست باشہ و... جملہ اش را ادامہ نداد،عمو باقر لبخند زد: و بدنشو طورے عادت بدہ ڪہ دووم گرسنگے یا ڪمترین مواد غذاییو داشتہ باشہ! محراب لبخند زد،عمیق،از آن لبخندها ڪہ از ڪنارشان گل یاس چڪہ مے ڪرد:احسنت! از روے صندلے بلند شدم و بہ سمت شان رفتم،نگاہ محراب چند لحظہ روے من آمد و سپس بہ سمت خالہ ماہ گل رفت. _با اجازہ تون! خالہ همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رفت گفت:شامو با ما نمیخورے؟! میخواے برے نیمرو بخورے آقاے مبارز؟! محراب سرش را تڪان داد:امشبو بہ خودم سختے میدمو دست پخت عزیزتر از جونمو میخورم! خالہ چشم غرہ رفت:بچہ پررو! عمو باقر خندید و بہ من نگاہ ڪرد:چرا واسادے عموجان؟! بشین! _راحتم عمو! محراب ڪنار عمو باقر نشست و نگاهش را بہ تلویزیون دوخت. جرعہ ے دیگرے از چایم نوشیدم،نگاهے بہ عمو و محراب انداختم و بہ سمت آشپرخانہ رفتم. در چهارچوب در ایستادم و پرسیدم:چے ڪار ڪنم خالہ؟! خالہ ماہ گل در حالے ڪہ در دیس،برنج مے ڪشید جواب داد:اگہ زحمتے نیس ظرفا رو ببر سر میز عزیزم. _چشم! بشقاب،قاشق و چنگال ها را برداشتم و از آشپزخانہ خارج شدم. مشغول چیدن بشقاب ها روے میز شدم،نگاہ محراب بہ سمتم برگشت. از جایش بلند شد و بہ سمتم آمد،نگاهے بہ میز انداخت و بہ آشپزخانہ رفت. چیدن بشقاب،قاشق و چنگال ها ڪہ تمام شد خواستم بہ آشپزخانہ بروم ڪہ محراب سینے بہ دست آمد. همانطور ڪہ لیوانے را ڪنار یڪے از بشقاب ها مے گذاشت گفت:دیگہ چیزے نیس! مامان دارہ غذا رو میارہ! سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان دادم،لیوان ها را ڪنار بشقاب ها گذاشت و پارچ دوغ را وسط میز. رو بہ عمو باقر گفت:بابا جان! بفرمایین! خالہ ماہ گل دیس برنج بہ دست ڪنارمان آمد و رو بہ محراب گفت:محراب جان! لطفا ظرف خورشتو بیار! سریع گفتم:من میارم! محراب چند قدم بہ سمت آشپزخانہ برداشت و گفت:شما مشغول شین الان میام! عمو باقر هم آمد و بالاے میز نشست،خالہ سمت چپش قرار گرفت و من هم ڪنار خالہ رفتم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_پنجم . آهانے گفتم و نگاهم را بہ پاهایم دوختم،چند لحظہ بعد صداے زنگ تلفن بلند شد. محراب بہ سمت تلفن رفت و گوشے تلفن را برداشت‌. _بعلہ؟! _سلام ریحانہ جان! خوبے؟! ڪمے بعد اخم هایش در هم رفت و جدے گفت:خب! نگاهش روے صورت من نشست،با مڪث لب باز ڪرد:آرہ اینجاس! گوشے! دست آزادش را مشت ڪرد و گوشے تلفن را بہ سمتم گرفت. با دلهرہ بلند شدم و سریع گوشے را از دستش گرفتم‌. _الو! ریحانہ! صداے مضطربش در گوشم پیچید:الو آبجے! _جانم! چرا آشفتہ اے؟! بغضش گرفتہ بود! _اعتماد اومدہ بود اینجا! تو حیاط با مامان فهیم حرف زد! _خب! _گفت یڪے از آدماش سرخورد اون غلطو ڪردہ و پدرشو درآوردہ!اومدہ بود براے عذرخواهے! _همین؟! با ڪمے مڪث گفت:با گل و شیرینے اومدہ بود،تہ حرفو بہ این ڪشوند ڪہ وقت میخواد براے خواستگارے! تنم لرزید،بے اختیار بلند گفتم:چے؟! _مامان گفت فرستادیمت تبریز و حالاحالاها نمیخواے برگردے!گفت قرارہ همونجا درس بخونے ونمیخواے ازدواج ڪنے! اونم گفت با تبریز رفتن مشڪلے ندارہ!مامان ڪلے قسم و آیہ ش داد ڪہ حاج بابا بفهمہ طوفان بہ پا میڪنہ بیخیال شہ برہ! گفت سن و سالتون بہ هم نمیخورہ و نمیتونہ دختر هیجدہ سالشو بدہ بہ یہ مرد سے سالہ!انقد گفت ڪہ آخر اعتماد گفت میخوام با خود رایحہ خانم صحبت ڪنم اگہ ایشون بگہ نہ دیگہ مزاحمتون نمے شم!صبر میڪنم از تبریز برگردن!بعدشم رفت! آب دهانم را فرو دادم و بہ محراب نگاہ ڪردم،ڪتش را از روے دستہ ے مبل برداشت و تن ڪرد. اخم هایش در هم رفتہ بود،بہ سمت در ڪہ قدم برداشت نگران پرسیدم:آقا محراب!کجا؟ بدون این ڪہ نگاهم ڪند جواب داد:با حافظ ڪار دارم! لطفا براے مامان سوپشو ببر! از چهارچوب در ڪہ رد شد بہ سمتم برگشت:فعلا حق ندارے از اینجا بیرون برے! پشت پنجرہ ے راهرو ام نرو! سپس از دیدم خارج شد،از ریحانہ خداحافظے ڪردم و گوشے تلفن را گذاشتم‌. با قدم هاے بلند خودم را بہ ایوان رساندم،خبرے از محراب نبود. روے پلہ ے ایوان نشستم،بغضم بہ گلویم چنگ انداخت. خواستم رهایش ڪنم ڪہ محراب از حیاط پشتے بیرون آمد و نزدیڪم شد! بہ چند قدمے ام ڪہ رسید،انار بزرگ و سرخے را بہ سمتم گرفت‌! _الوعدہ وفا! متعجب نگاهم را میان چشم هایش و انار چرخاندم،دستم را براے گرفتن انار دراز ڪردم و گفتم:پس بہ وعدہ ے دیگہ تم عمل ڪن! ڪنجڪاو نگاهم ڪرد:ڪدوم وعدہ؟! انار را از دستش گرفتم،آرام گفتم:گفتے امشب اینجا میمونے! نفسش را بیرون داد:نگفتم از خونہ بیرون نمیرم! _نگفتے از خونہ بیرون میرے! خواستم بیرون نرے ڪہ اعتمادو نبینے! چند ثانیہ مڪث ڪرد و ڪتش را درآورد،همانطور ڪہ بہ سمت پلہ هاے سمت چپ ایوان مے رفت زمزمہ ڪرد:الوعدہ وفا! فڪر ڪنم تڪہ ڪلامش شدہ بود! یا عهد نمے بست یا اگر مے بست تا پاے جان پایش مے ایستاد! مثل همین وعدہ ے انار!عصبانے شدہ بود و بے طاقت اما وعدہ ے انارے ڪہ دادہ بود را از خاطر نَبُرد! قبل از رفتن،بہ وعدہ اش عمل ڪرد!محراب مردِ وفاے بہ عهد بود! شاید براے همین در دامِ چشم هاے ڪسے نمے افتاد! وگرنہ تا پاے جان پاے چشم ها مےایستاد،پاے چشم ها مے ماند،پاے چشم ها پیر مے شد،پایِ چشم ها مے مُرد... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_پنجم . جز این ڪہ مے خواس نشون بدہ بغل گوش خودم میتونہ اذیتم ڪنہ و مطمئن بود سر ڪوچہ یڪے هس ڪہ هواشو داشتہ باشہ! ڪہ اگہ شلوغ شد راحت بتونہ در برہ! یڪے هس ڪہ اگہ ماجرایے ام پیش بیاد هم ڪارے بہ ڪارش ندارہ و الڪے یہ دادے سرش میزنہ و فراریش میدہ! این احتمال تو ذهنم مے چرخید اما گفتم ڪافے نیس تا این ڪہ دقت ڪردم بقالے آقا رحمان همیشہ ظهر یڪے دو ساعت بستہ س! اما اون روز ظهر باز بود! خب چرا؟! جز این ڪہ میتونس نیروے ڪمڪے باشہ؟! آقا حافظ حواسش پرت من شد و مثلا آقا رحمان دنبال اون مردہ رفت اما سریع برگشت و گفت در رفتہ! آقا رحمان فریاد ڪشید:این چرت و پرتا چیہ میگے؟! نیروے ڪمڪے چیہ؟! ڪشڪ چے؟! دوغ چے؟! بد ڪردم جلوش در اومدم؟! حافظ دستش را روے دهان آقا رحمان گذاشت و گفت:احترام سنتو نگہ دار حاجے! وسط حرف خانم نپر! ادامہ دادم:یہ نڪتہ اے ام ڪہ فراموش ڪردہ بودم این بود ڪہ خونہ ے آقا رحمان بالاے مغازشہ و بہ همہ ے رفت و آمداے محل دید دارہ! اڪثر بگیر و ببنداے محلہ ے مام تو غیبت آقا رحمان و اون یڪے دو ساعت استراحتش بودہ! مثل ماجراے عمو اسماعیل! آقا رحمان نہ خیلے تو دید بود،نہ خیلے دور از دید! نہ خیلے با ما بودہ نہ خیلے دور از ما! ممڪنہ خیلے از اهالے محلم تو بقالیش از اوضاع مملڪت و شاہ نالیدہ باشن و سفرہ دلشونو وا ڪردہ باشن! محراب سرش را تڪان داد:با عقل جور درمیاد! _براے همین امروز،دم ظهر هراسون از خونہ زدم بیرون! خیلے وقت بود از خونہ بیرون نیومدہ بودم و اگہ حدسم دُرُس بود باید دنبالم را میوفتاد ببینہ چہ خبرہ! ڪہ همینم شد! محراب با تحسین نگاهم ڪرد،صادق دستے بہ ریشش ڪشید و گفت:ما اینجا در خدمتش هستیم! آقا رحمان تقلا مے ڪرد ڪہ حافظ دستش را بردارد و حرف بزند. حافظ بہ محراب چشم دوخت:تڪلیف چیہ داداش؟! محراب دستش را روے گردنش گذاشت:فعلا با احترام دهنشو ببند چون حوصلہ ے داد و بیداد و دروغ شنیدن ندارم! فعلا مهمونمونہ! سپس بہ سمت من برگشت:بهترہ شمام برگردے خونہ! باشہ اے گفتم و از صادق و حافظ خداحافظے ڪردم،بہ سمت در ڪہ رفتم محراب دنبالم آمد. در را پشت سرش بست. _رایحہ خانم! از روے پلہ بہ سمتش برگشتم،بہ صورتش چشم دوختم. _بلہ؟! اخم محوے هلال ابروهایش را ڪمے در هم برد. _باید با من و عمو خلیل مشورت مے ڪردے! ڪارت دُرُس نبود! لبخند مطمئنے زدم:میدونم اما...نگران بودم حدسم دُرُس نباشہ یا وقت از دَس برہ و نشہ ثابتش ڪرد! میخواستم اول خودم مطمئن بشم! اخم هایش را از هم باز ڪرد:لطفا یہ بار مشورت ڪردنو امتحان ڪن! خانم مارپل! لبخندم پر رنگ تر شد:دیدے وجود ما خانما براے انقلاب بد نیس! چند قدم بہ سمتم برداشت و گفت:بیا تو راہ حرف میزنیم! همراہ هم از پلہ ها عبور ڪردیم و از ساختمان خارج شدیم. محراب دست هایش را داخل جیب شلوارش فرو برد. _هیچوقت مخالف حضور تو و ریحانہ تو گروہ نبودم! عمو خلیل دوس نداش شما درگیر بشین خب حق داش! گلویش را صاف ڪرد و بہ نیم رخم زل زد. _بابت ڪمڪت ممنونم! خیلے بهمون ڪمڪ ڪردے خیلے! _خواهش میڪنم! ڪارے نڪردم ڪہ! طور خاصے نگاهم ڪرد،چشم هایش برق مے زد. _ترشے نخورے یہ چیزے میشے خانم مارپل! چپ چپ ڪہ نگاهش ڪردم،لبش را گزید ڪہ نخندد. سر خیابان رسیدیم. انگار براے گفتن حرفے مردد بود،ڪمے این پا و آن پا ڪردد و با تردید دهان باز ڪرد:راسے! فڪ نڪنم وقتے عمو خلیل قضیہ رو بفهمہ خوشش بیاد خودم زنگ میزنم باهاش حرف میزنم. فقط...رفت و آمد بے خبرت با ما خوب نیس! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! چشم هایش را بہ سمت آسمان ڪشاند. _مناسب نیس راحت پیش دو سہ تا پسر جوون بیاے و برے! لبم را بہ دندان گفتم:آخہ شما هرڪسے نیستین ڪہ! یعنے... چون... هول ڪردہ بودم،پاهایش را عصبے تڪان داد. نفس عمیقے ڪشیدم و گفتم:حاج بابا عین چشاش بہ شما و حافظ اعتماد دارہ،مام ڪہ از بچگے باهم قد ڪشیدیم،گفتیم و خندیدیم! مثل خواهر و برادر! چشم هایش را از آسمان جدا و بہ زمین وصل ڪرد. _بہ هر حال! هر چقد راحت،هر چقد ڪہ باهم قد ڪشیدہ باشیم،نامحرمیم! بهترہ تو جمعے ڪہ همہ مردن تنها نیاے! میدونم این اخلاقتہ و منظورے ندارے ولے خوب نیس! سرم را تڪان دادم،آرام گفتم:میشہ با حاج بابا حرف بزنے منو مامان فهیمو تبریز نفرستہ؟! خونسرد نگاهم ڪرد:مگہ قرارہ برین تبریز؟! سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان دادم. ڪمے فڪر ڪرد و گفت:میگم ڪہ یہ ڪارگاہ ڪنارمون داریم و مثل بمب ساعتے میمونہ! بهترہ بغل گوش خودمون باشہ! جدے نگاهش ڪردم و لبم را ڪج ڪردم:مرسے! لبخند مهربانے زد:خواهش میڪنم! سپس دستش را بالا برد و مقابل ماشین ها گفت:دَربَس! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_ششم #عطر_یاس #بخش_پنجم . حضور محراب را ڪنارم احساس ڪردم،چند قدم جلو رفت:بهترہ شما الان مراقب جون و دندونات باشے! آرام گفتم:آقا محراب! لطفا ڪارے نداشتہ باشین! هاج و واج نگاهم ڪرد،سریع گفتم:آقاے اعتماد امیدوارم این دیدار آخرمون باشہ! بہ سلامت! ڪتش را مرتب و سرش را ڪمے خم ڪرد،نگاہ معنادارے بہ محراب انداخت و گفت:خواستین میتونم بہ بچہ ها بگم فعلا دست اون دوستمونو تو راہ شهادت بند ڪنن! جدے گفتم:ممنون از لطفتون! من وقتے براے آدماے... جملہ ام را ادامہ ندادم،بہ جایش گفتم:خداحافظ! خدانگهدارے گفت و بہ سمت ماشینش ڪہ سرڪوچہ پارڪ شدہ بود رفت. دستم را مشت ڪردم و بہ ریحانہ گفتم:بریم تو! صداے خش دار محراب ڪنار گوشم پیچید:ممنون از لطفش؟! این چے مے گفت؟! چنان چپ چپ نگاهش ڪردم ڪہ چشم هایش گرد شد و ابروهایش بالا رفت‌! وارد حیاط شدم و ریحانہ را هم همراہ خودم داخل ڪشیدم،سپس در را محڪم بستم! صداے ترڪ برداشتن قلبم را شنیدم... پسر حاج باقر را ارزانیِ دختر حاج فتاح ڪردم... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_هفتم #عطر_یاس #بخش_پنجم . سپس ڪلید را داخل قفل انداخت و وارد عمارت شد،نگاہ ڪنجڪاوم روے محراب بود. ناگهان امیرعباس بلند گفت:شما نمیخواے برے داخل؟! لحنش تند بود و صدایش ڪمے بلند،مبهوت نگاهش ڪردم ڪہ محراب بہ سمتش رفت. اخم هایش را در هم ڪشید:فاصلہ تون یہ مترم نیس ڪہ سرش داد میزنے! آرومم بگے میشنوہ! امیرعباس ابرو بالا انداخت:ممنون از گوشزدت اما صلاح دونستم بلند بگم! چشم هاے محراب ڪمے سرخ شد،جدے گفت:بهترہ دیگہ اینطور صلاح نبینے! نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و ادامہ داد:شما چند ماهہ اومدے برادرش شدے من هیجدہ سالہ ڪہ... حرفش را قورت داد،قلبم یڪ جورے شد! بہ جایش گفت:صداتو واسہ رایحہ و ریحانہ بلند ڪنے با من طرفے! بہ رابطہ ے خونے و فامیلے تونم ڪارے ندارم! اخم هاے امیرعباس درهم رفت،خواست دهان باز ڪند ڪہ سریع گفتم:داداش! حواستون بہ حرمتاے بین تون باشہ! بہ رفاقت چند ماهہ تون ڪہ قد یہ عمر مے ارزہ! سپس وارد حیاط شدم و با شرم نگاهم را میان آن دو گرداندم،محراب نگاهم ڪرد،دلخور و همراہ با دلهرہ! چشم هایش مے پرسیدند "چے شدہ ڪہ امیرعباس با حافظ ڪتڪ ڪارے ڪردہ؟! بین تون چے گذشتہ؟!" بیشتر از این ها،از چشم هایش نگرانے و غیرت مے بارید... سریع در را بستم،دیگر مست و جادوے این قهوہ ے قجرے نمے شدم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_پنجم . _منظور؟! محراب لبخند زد:والا بے منظور! پسر نیم نگاهے بہ من انداخت با تحقیر! _شما برو بہ... محراب چانہ ے پسر را گرفت و بہ سمت خودش برگرداند. _شما نگات بہ من باشہ! نمیخواد با چشات واسہ ڪسے جانماز آب بڪشے! خوب یادمہ تو دانشگاہ ڪیا با دخترا دل و قلوہ میدادن و بعضے وقتا خبر ڪابارہ رفتنشون مے پیچید! لبخند گرمے زد،لبخندے ڪہ بہ قطع حرص آن دونفر را در مے آورد! _گفتم ڪہ من قبل و بعد ندارم! اهل رنگ عوض ڪردن نیستم! سپس با مڪث اضافہ ڪرد:خیالتون راحت! خوشال شدم دیدمتون! یاعلے! ڪارد مے زدے خونشان در نمے آمد،با چشم هایے پر از رگہ هاے خشم زیر لب خداحافظے ڪردند و رفتند. محراب سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان داد و گفت:حالا حالاها داستان داریم! خجالت زدہ بہ چشم هایش نگاہ ڪردم:واقعا متاسفم! ما رو با هم دیدن جالب نبود! اخم هایش در هم رفت:چرا اونوقت؟! چون چادر سرت نیس و نمیدونن نسبتمون چیہ؟! اهل غیبت و سرزنش نیستم اما همین دو نفر یادشون رفتہ تو دانشگاہ با همہ ے دخترا جیڪ تو جیڪ بودن حالا واسہ من یہ پا تارڪ دنیا شدن! جوابشونو دادم چون نگاهشون بہ تو بد بود! از نگاہ با تبعیض بیزارم! از آدمایے ڪہ رنگ عوض میڪنن بیشتر! دوبارہ سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان داد:برو دیرت شد! لبخندم گرم شد و عمیق،با لحنے نرم گفتم:یہ عذر خواهے بهت بدهڪارم! پیشانے اش را بالا داد و تنش را بہ در ماشین تڪیہ. _بابت؟! چشم هایم پر از شرم و خجالت شد. _بہ خاطرہ یہ سرے پرت و پلاهاے آقا حافظ،قضاوتت ڪردم! خندید:چشام بہ زور بازہ! برو سر بہ سرم نذار دختر حاج خلیل! سرم را بلند ڪردم:بخشیدے؟! لبخندش پر از عطر یاس شد،پر از مهربانے! _چیزے نشدہ ڪہ بخوام ببخشم! سپس همانطور ڪہ سوار ماشین مے شد،دستش را بہ نشانہ ے خداحافظے بالا برد و تڪان داد. بلند گفتم:بہ عمو و خالہ سلام برسون! خدافظ! بوق ڪوتاهے زد و رفت،عطر یاس خیابان را برداشت! باید فڪرے بہ حال این لبخندهاے دیوانہ ڪنندہ اش مے ڪردم،لبخندش یڪ شهر را آوارہ ے عطر یاس مے ڪرد! بہ سمت ڪافہ برگشتم،زهرا دست بہ سینہ و با حرص بہ من چشم دوختہ بود! لبخند زدم،از آن ها ڪہ چال رو گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید! همانطور ڪہ بہ سمت زهرا مے رفتم با ولع هواے اسفند ماہ را بلعیدم! محراب،الناز را نمے خواست و چہ خبرے براے من از این بهتر؟! سال پنجاہ و هفت با تمام سختے ها و ناآرامے هایش،داشت زیبا تمام مے شد! •♡• با صداے زنگ موبایل نگاهش را از دفتر گرفت و سریع دستش را داخل جیب مانتویش برد. بہ نام تماس گیرندہ چشم دوخت،"آقاے اصلانی" سردبیر مجلہ بود،گلویش را صاف ڪرد و علامت سبز رنگ را بہ سمت علامت قرمز رنگ ڪشید. _بلہ آقاے اصلانے؟! _سلام! قصہ ے عمارت مولاییا بہ ڪجا ڪشید؟! نگاهے بہ اطرافش انداخت و گفت:سلام الان تو عمارتم! دفتر خاطرات خانم نادریو گرفتم،تموم ڪہ شد براتون یہ گزارش چڪیدہ مے نویسم. _باشہ منتظرم! فعلا! _خدافظ! موبایل را از گوشش جدا ڪرد و داخل جیبش برگرداند،از خواندن خاطرات این دختر سیر نمے شد اما باید بہ خانہ بر مے گشت. دفتر را بست و زیر بغلش زد،پالتو و ڪیفش را از روے زمین برداشت و از اتاق خارج شد. با ولع و شوق بہ دیوارهاے عمارت نگاہ ڪرد و از پلہ ها پایین رفت. از سالن رد و وارد ایوان شد،با وسواس در را قفل و چڪ ڪرد. از پلہ ها ڪہ پایین رفت نگاهش بہ سمت حیاط پشتے ڪشیدہ شد. با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمت حیاط رفت،مے خواست درخت انار را ببیند. درخت انارے ڪہ گاهے گونہ هاے رایحہ بہ رنگ میوہ هاے آن در مے آمد! درخت انار خستہ و با تواضع وسط حیاط،قد علم ڪردہ بود. انارهایش ترڪیدہ بودند و خون شان روے شاخہ ها جارے شدہ بود. مامان فهیمِ رایحہ راست مے گفت! انارها عاشقند! عشق ڪہ بہ قلب شان فشار مے آورد مے ترڪند! بہ سختے از آن عمارت سفید و ساڪت دل ڪند و پا بہ ڪوچہ گذاشت. عمارت مولایے ها! نگاہ آخر را بہ ساختمان انداخت و دفتر خاطرات را بہ قفسہ ے سینہ اش فشار داد! در حالے ڪہ قدم بر مے داشت نگاهش را بہ در خانہ ے حاج خلیل نادرے دوخت. منتظر بود دخترے ترڪہ اے و چشم سیاہ در را باز بڪند و با آن چشم هاے آهویے اش،چال گونہ اش را بہ رخ بڪشد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_پنجم . قلبم آتش گرفت،تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" را محڪم بہ قلبم چسباندم! چند قدم عقب تر رفت،نگاهش بہ ڪاشے هاے نم دار بود. دستے بہ گردنش ڪشید و زمزمہ ڪرد:التماس دعا! دعا ڪن از این مخمصہ دربیام! در را باز ڪردم،پاهایم حرڪت نمے ڪردند،نمے توانستم از چشم هایش دل بڪنم و راحت بروم! نمے دانستم از ڪدام مخمصہ حرف مے زند. با زحمت دهانم را باز ڪردم و گفتم:بہ شرط لیاقت حتما! سفر بہ سلامت! یاعلے! از چهارچوب در ڪہ عبور ڪردم،بے تاب بہ سمتش سر برگردانم،اشڪ در چشم هایم چمبرہ زدہ بود. نمے دانم در نگاهم چہ دید ڪہ دست چپش را روے قلبش گذاشت،بدون این ڪہ از چشم هایم چشم بگیرد! آرام بہ قلبش ضربہ زد،نہ یڪ بار،نہ دوبار و نہ حتے دہ بار! نوزدہ بار آرام بہ قلبش ضربہ زد! شمردم دقیقا نوزدہ بار! بہ اندازہ ے سن و سال من! مثل برق گرفتہ ها سر جایم خشڪم زدہ بود،تنم داغ شدہ بود و چشم هایم بہ اندازہ ے نعلبڪے هاے خان جون گشاد! خون در صورتش دوید،رگ گردنش برجستہ شدہ بود. سرش را پایین انداخت،آنقدر پایین ڪہ سرش توے قفسہ ے سینہ اش فرو رفت. آب دهانش را فرو داد،لرزیدن سیب گلویش را دیدم! مثل مسخ شدہ ها رو بہ رویش ایستادہ بودم و حتے فراموش ڪردہ بودم باید نفس بڪشم! نفسش را با حرص بیرون داد و محڪم لبش را گزید،آنقدر محڪم ڪہ دردش در جان من پیچید! او هم نفس نمے ڪشید وگرنہ رنگ و رویش آنقدر سرخ نمے شد و رگ گردنش آنطور ڪبود و متورم! زیر لب استغفراللهے گفت و محڪم در را بست! آنقدر محڪم ڪہ تن من لرزید،حتے شاخہ هاے درخت انتهاے ڪوچہ ڪہ گنجشڪ ها با ترس از رویش بہ سمت آسمان پریدند! تنم رعشہ گرفتہ بود،قدرت حرڪت ڪردن نداشتم‌. بہ زور پاهایم را تڪان دادم و با تمام قدرت بہ سمت خانہ دویدم. با دست هایے لرزان در خانہ را باز ڪردم و دوبارہ تا اتاقم دویدم! تابلوے خط را محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندہ بودم و گل محمدے در آغوشم داشت نفس نفس مے زد... خودم را داخل اتاق پرت ڪردم،بہ صورتم در آینہ نگاہ ڪردم. هرچہ خون داشتم زیر پوست صورتم جمع شدہ بود! لب هایم نیمہ باز ماندہ بود و چشم هاے مبهوت! با تنے لرزان روے زمین نشستم،شاخہ گل محمدے را بو ڪردم. بوے یاس مے داد،بوے محراب! دستم را روے گونہ ام گذاشتم،چقدر تب داشتم! راستے براے گرفتن تب دست روے گونہ مے گذاشتند یا پیشانے؟! حتما خواب مے دیدم،محراب را چہ بہ من! چرا باید براے من روے قلبش ریتم بگیرید؟! آن هم نوزدہ بار! بہ تعداد عدد سن رایحہ! حتما خواب مے دیدم،پسر حاج باقر و چہ بہ این حرف ها؟! چشم هایم را بستم،دوبارہ تصویرش مقابل چشم هایم نقش بست. ریتم گرفتن انگشت هایش روے قلبش و هدیہ دادن تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا"! آن هم درست یڪ روز قبل از تولدم،درست روزے ڪہ تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" خط خوردہ بود! بوے یاسِ گل محمدے را بلعیدم،براے نفس ڪشیدن بہ هواے محراب احتیاج داشتم! دوبارہ صحنہ ے چند لحظہ قبل مقابل چشم هایم نقش بست و دندان هایم روے لب پایینے ام فرود آمدند! قلبم لحظہ از شدت هیجان و اضطراب از ڪار ایستادہ بود! بہ نفس نفس زدن افتادم،تابلو را بہ قلبم فشار دادم و گفتم:روا نیس پسر حاج باقر! روا نیس بہ خدا! حالا بہ جاے قلبم جملہ ے جادویے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" در قفسہ ے سینہ ام نشستہ بود! حالا بہ جاے تڪہ اے گوشت خون آلود،محراب را در سینہ ام داشتم! عطر یاس اتاق را برداشتہ بود،عطر محراب! ڪاش نگاہ و صداے محراب عطر یاس نداشت! ڪاش الان محراب ڪنج اتاقش لبخند نمے زد! ڪاش اصلا یاس عطر نداشت...! ‌•♡• با صداے بلند شدن آلارم منشے موبایلش بہ خودش آمد. نگاہ مشتاقش را از دفتر گرفت و گوش هایش را بہ صدا سپرد. _سلام با مهتاب تماس گرفتے،الان نمیتونم جواب بدم خوشال میشم برام پیغام بذارے! پشت بند صداے خودش صداے بوق پیچید و صداے "او"! _الو مهتاب! سلام! پیامتو خوندم! فڪ ڪنم هر دومون بہ این غار تنهایے نیاز داریم! مراقب خودت باش،خدافظ! لبخند محوے زد،چرا صداے "او" بوے یاس نمے داد؟! شاید هم صدایش عطر یاس داشت و مهتاب نمے فهمید! دستش را روے خط رایحہ ڪشید:تازہ فهمیدم بہ تو میگن عاشق! نہ بہ من! نگاهش را بہ موبایلش دوخت،بہ همان نقطہ اے ڪہ صداے او در آن پیچیدہ بود! _نہ بہ ما! دفتر را بو ڪرد،بوے یاس مے داد! بوے محراب! زمزمہ ڪرد:چرا من تا حالا نفهمیدہ بودم محراب بوے یاس میدہ؟! هان؟! دارہ بهت حسودیم میشہ! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . چند قدم نزدیڪ شد و گفت:ماشیناے تایپ و یہ سرے وسیلہ موندہ تو انبارے،دو سہ نفر در بہ در دنبال ڪارن. شاید این ماشیناے تایپ وسیلہ ے روزے درآوردنشون بشہ! خالہ ماہ گل لبخند پر از محبتے نثار چشم هایش ڪرد و گفت:برو در پناہ خدا! بوسہ اے روے پیشانے خالہ نشاند و گفت:جانیم سَنہ قوربان آنا! (جونم فداے تو مادر) _اللہ الَمَسین بالام! (خدانڪنہ فرزندم) محراب رو بہ من گفت:شما ڪارے ندارے؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:نہ! اگہ ڪمڪے میڪنہ میتونم بگم بچہ هاے دانشگاہ تایپ یہ سرے مقالہ ها و ڪاراشونو بہ این بندہ هاے خدا بسپارن! لبخند مهربانے زد:لطف میڪنے! اینطورے خیلے خوب میشہ! خالہ مرموز نگاهش را میان ما گرداند و ابرو بالا انداخت! شرمگین سرم را پایین انداختم،محراب بدون توجہ بہ سمت اتاقش رفت. صداے خالہ باعث شد سر بلند ڪنم:عید تهرانین؟! _من ڪہ نہ! قرارہ برم تبریز پیش خان جون! _ڪے میخواے برے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و جواب دادم:قرارہ فردا با عمو سهراب راهے بشم! متعجب پرسید:پس دانشگات چے؟! لبخند محزونے زدم:دانشگا همینجورے تق و لقہ! الانم ڪہ دم عیدہ خیلے از بچہ ها دیگہ نمیان! بعد از ڪمے صحبت با خالہ ماہ گل و خداحافظے از محراب راهے خانہ شدم. با این ڪہ دلتنگ خان جون بودم اما دل رفتن از تهران را نداشتم! تهران شهر من بود! شهر محراب! شهر یار! •♡• همانطور ڪہ شیرینے هاے ڪشمشے را با وسواس داخل ظرف فلزے مے چیدم رو بہ ریحانہ گفتم:آبجے چمدون منو یہ دور دیگہ چڪ میڪنے؟! ببین از ڪتابا و جزوہ هام چیزے جا نموندہ باشہ! ریحانہ پشت چشمے برایم نازڪ ڪرد و گفت:خر خون! ایش! لبخند دندان نمایے نثارش ڪردم و دوبارہ مشغول ڪارم شدم. از آشپزخانہ خارج شد،در ظرف را گذاشتم و روسرے ام را از روے شانہ هایم بلند ڪردم و روے سرم انداختم‌. قرار بود روزهاے آخر اسفند را ڪنار خان جون باشم و براے خانہ تڪانے ڪمڪش ڪنم. قرار شد مامان فهیم،حاج بابا و ریحانہ هم قبل از سال تحویل خودشان را بہ تبریز برسانند. روسرے ام را گرہ زدم و ظرف را برداشتم،مامان فهیم روے مبل نشستہ بود و روزنامہ مے خواند. دستے برایش تڪان دادم و گفتم:مامان جان! میرم از خالہ ماہ گل و عمو باقر خداحافظے ڪنم! سرے تڪان داد و گفت:زود بیا! چشمے گفتم و مقابل در ڪفش هایم را بہ پا ڪردم. با شور و اضطراب راہ حیاط را طے ڪردم و از خانہ خارج شدم. بوے بهار در تمام منیریہ پیچیدہ بود،بوے یاس و پیچ امین الدولہ! عمارت سفید مثل نگین در محلہ مے درخشید! زنگ در را زدم و منتظر ایستادم،با صداے محراب سر برگرداندم. _سلام! لبخند زدم:سلام! خداقوت! لباس سپاہ تنش بود و صورتش خستہ،لبخند محوش عطر یاس را پخش ڪرد! عطر نرگس و مریم را! زور عطر لبخندهاش بہ عطر شڪوفہ ها و پیچ امین الدولہ ها مے چربید! _ممنون! با مامان ڪار دارے؟! سرم را تڪان دادم:آرہ! هم با خالہ ماہ گل هم عمو! ڪنارم ایستاد و ڪنجڪاو پرسید:چے ڪار؟! ظرف شیرینے را بہ سمتش گرفتم:براے آوردن پیش ڪشے و تبریڪ سال نو و عرض خداحافظے! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:قرارہ جایے برے؟! چشم هایم را بہ نشانہ ے مثبت،بستم و باز ڪردم. دستہ ڪلیدش را از جیبش بیرون ڪشید و گفت:مامان و بابا رفتن خرید! خونہ نیستن! ظرف شیرینے را جلوے چشم هایش تڪان دادم و گفتم:نمے گیریش؟! شیطنت در صدایش موج میزد:گفتے با مامان و بابا ڪار دارے نہ من! لبم را بہ دندان گرفتم:وقتے نیستن شما نمایندہ شونے! لبخندش عمیق شد و ظرف شیرینے را از دستم گرفت. خواستم دهان باز ڪنم ڪہ سریع تر پرسید:تو پختے یا خالہ فهیمہ؟! با غرور جواب دادم:خودم پختم! لبش را گزید و گفت:پس فڪ ڪنم فقط قسمت خودم باشہ! دستت پر از خیر و برڪت براے همہ! خودم را بہ نشنیدن زدم و آرام گفتم:پیشاپیش سال نو مبارڪ! سال خوبے داشتہ باشے! سرش را بلند ڪرد و بے تاب پرسید:ڪجا میخواے برے؟! لحنش بہ قدرے دلتنگ و نگران بود ڪہ جا خوردم! گونہ هایم داغ شد و چشم هایم از نگاهش فرارے! زمزمہ ڪردم:میرم تبریز پیش خان جون! نفس بلندے ڪشید:مراقب خودت باش! توام سال خوبے داشتہ باشے! سرم را بلند ڪردم و برایش دست تڪان دادم:بہ خالہ و عمو خیلے سلام برسون! از طرف من بهشون ڪلے تبریڪ بگو و خدافظے ڪن! سرش را تڪان داد:حتما! آب دهانش را فرو داد و سیب گلویش لرزید،سر بہ زیر شد و ظرف شیرینے را میان انگشت هایش فشار داد. _دعا میڪنم امسال برات خیلے خوب باشہ! التماس دعا دختر حاج خلیل! با اجازہ! این را گفت و وارد حیاط شد و در را پشت سرش بست. پس او هم مے توانست دلتنگ بشود! این همہ او نبود و یڪ بار هم من! ڪمے بعد از مامان و ریحانہ و عمہ مهلا خداحافظے ڪردم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . پلڪش پرید اما بہ سمتم برنگشت،گوشہ ے لبش را جوید و سیب گلویش لرزید! اما آرام و خونسرد گفت:بہ عمو و خالہ سلام برسون! در ماشین را باز ڪردم:بزرگے تونو میرسونم خان داداش! نفسش را بیرون داد و دهانش را باز و بستہ ڪرد. از ماشین پیادہ شدم و در را بستم،سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. شیشہ را پایین داد و صدایم ڪرد:رایحہ خانم! بہ سمتش سر برگرداندم و اخم ڪردم. لبخند بے جانے زد:وَ اصْبرِْ وَ مَا صَبرُْڪَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لَا تحَْزَنْ عَلَیْهِمْ! و صبر ڪن در آنچہ بہ تو رسید و نیست صبر تو مگر بہ توفیق خدا و غمگین مشو! سپس شیشہ را بالا داد و سریع حرڪت ڪرد! مات و مبهوت بہ رفتنش خیرہ شدم‌. دست ڪسے روے شانہ ام نشست. ڪنجڪاو و بهت زدہ سر برگرداندم،صورت خندان و پر نشاط زهرا را دیدم. بہ زور لبخند زدم:سلام! محڪم در آغوشم گرفت و گونہ ام را بوسید:سلام خانم دڪتر! از وقتے پات بہ دانشگا تهران وا شدہ ما رو تحویل نمے گیرے! لبخندم را پر رنگ ڪردم:این چہ حرفیہ دیونہ؟! گونہ اش را بوسیدم و گفتم:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود! خیلے یہ ذرہ! از آغوشش بیرون آمدم،لبش را ڪج ڪرد:آرہ جون خودت! از احوال پرسیات مشخصہ! همراہ هم وارد خیابان شدیم،ناگهان زهرا گفت:راحت شدینا رایحہ؟! متعجب نگاهش ڪردم:از چے راحت شدیم؟! او هم با تعجب بہ صورتم خیرہ شد:از شر حافظ دیگہ! _یعنے چے؟! _مگہ خبر ندارے؟! سرم را تڪان دادم:از چے خبر ندارم؟! _حاج محمد اینا دارن از محلہ میرن! بابام گفت حاج باقر خوب حقشونو گذاشت ڪف دستشون! گیچ ایستادم و بازوے زهرا را ڪشیدم:از چے حرف میزنے؟! بہ پیشانے اش چین داد:از الم شنگہ ے حافظ دیگہ! تنم لرزید:ڪدوم الم شنگہ؟! بهت در چشم هایش نشست:مگہ خبر ندارے؟! بے طاقت گفتم:میگے چے شدہ یا نہ؟! با زبان لبش را تر ڪرد و انگار بخواهد داستان مهیجے را تعریف ڪند با آب و تاب زبان باز ڪرد:روز چهارم عید بود،عید دیدنے رفتہ بودیم خونہ ے حاج باقر. یڪم نشستیم و خواستیم بلند شیم ڪہ در زدن،اونم چہ در زدنے! بلانسبت انگار حیوون چارپا داشت بہ در لگد مینداخت! داداشت! محراب! مڪث ڪرد بازویش را تڪان دادم:خب! _رفت درو وا ڪنہ،جونم برات بگہ ڪہ همہ هراسون پریدیم تو ایوون ڪہ ببینیم چہ خبرہ. یهو در وا شد و حافظ پرید رو محراب! بابام و حاج باقر سریع رفتن سمتشون. مام دوییدیم ڪہ ببینیم چے شدہ،بابام و حاج باقر بہ زور حافظو نگہ داشتہ بودن. چنان عربدہ میڪشید ڪہ هنوز صداش تو گوشمہ. داد میزدا رایحہ! اصلا فڪ نمے ڪردم اون حافظ با شخصیت و آروم باشہ! همہ هاج و واج موندہ بودیم،یهو سر محراب داد ڪشید ڪہ چہ چرت و پرتے پشت سر من بہ حاج فتاح گفتے؟! محرابم بلند شد آروم گفت احترام خودتو نگہ دار! حاج فتاح چندتا سوال پرسید منم بدون اضافہ و ڪم جواب درستو بهش دادم. حافظ دوبارہ پرید سمتش ڪہ حاج باقر نگهش داشت. چندتا از همسایہ هام جمع شدہ بودن جلوے در. حافظم بہ در لگد انداخت و عربیدہ ڪشید یڪے بہ نعل میزنے یڪے بہ میخ آقا محراب! هم دختر حاج فتاحو میخواے هم دختر حاج خلیلو! اینو ڪہ نگفت رنگ محراب عین لبو سرخ شد! حاج باقر با اخم سر حافظ داد زد ڪہ حرف دهنتو بفهم! پاے دختر حاج فتاحو وسط نڪش،راجع بہ دختراے حاج خلیل ڪہ اصلا دهن وا نڪن! حاج باقر خواست ببرتش بیرون ڪہ دوبارہ حافظ صداشو انداخت رو سرش ڪہ حاج باقر پسرت زن میخواد اونم نہ یڪے! یڪے یڪے یڪے! هم رایحہ خانم هم الناز خانم! احتمالا میخواد حرمسرا را بندازہ! محرابو ڪارد مے زدے خونش در نمے اومد،پرید سمت حافظ! خالہ ماہ گل سریع رفت بین شون! حافظ جلوے پاے محراب تف ڪرد ڪہ خیلے هوس باز و طماعے! دیگہ واسہ من جانماز آب نڪش! حاج باقر ڪہ اصلا حال درستے نداشت،برگشت گفت حافظ یہ ڪلمہ دیگہ راجع بہ رایحہ حرف بزنے دندوناتو خرد مے ڪنم! محراب بہ هیچڪس چشم ندارہ! خصوصا بہ خواهرش! حافظم چندتا لیچار گفت و باباے من و همسایہ ها راهیش ڪردن رفت! بابام مے گفت نمے دونم حاج باقر چے ڪار ڪرد ڪہ بار و بندیلشونو جمع ڪردن از محلہ برن! قلبم بہ تپش افتادہ بود،یڪ دستم را روے دهانم گذاشتم و یڪ دستم را روے قلبم. زمزمہ ڪردم:یا فاطمہ ے زهرا! سپس محڪم لبم را گاز گرفتم،آنقدر محڪم ڪہ طعم خون در دهانم پیچید! دیگر صداے زهرا را نمے شنیدم! فقط نگاہ دلخور محراب جلوے چشم هایم بود! •♡• با صداے باز و بستہ شدن در سریع دفتر را بست و زیر لحافش پنهان ڪرد! صداے مادرش از پذیرایے بہ گوش رسید:مهتاب! نیستے؟! نفس عمیقے ڪشید و ڪلافہ بہ موهایش چنگ انداخت! هیچ چیز شبیہ بہ چیزهایے ڪہ برایش تعریف ڪردہ بودند نبود! هیچ چیز! بہ خصوص رایحہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻