#حضرت_امام_عسکری #حضرت_امام_زمان سلام الله علیهما از ما زمینیان به شما آسمان سلام مولای دلشکسته، امام زمان سلام این روزها هزار و دو چندان شکسته ای حالا کجای روضه ی بابا نشسته ای؟ رختِ سیاهِ داغ پدر کرده ای تنت قربانِ ریشه هایِ نخ شال گردنت آماده می کنی کفن و تربت و لحد مرد سیاهپوش، خدا صبرتان دهد گویا دوباره بی کس و بی یار و خسته ای این روزها، کنار دو بستر نشسته ای انگار غصّه دار جراحاتِ سینه ای گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای یکبار فکر زهر و دل پر شراره ای یکبار فکر واقعه گوشواره ای... با اینکه بر سر پدرِ دیده بسته ای اما به یادِ مادر پهلو شکسته ای آن مادری که بال و پرش درد می کند هم کتف و شانه هم کمرش درد می کند هم بین خانه گفت و شنودش اشاره شد هم آسمان روسریش پر ستاره شد دو ماه و نیم، کارِ حسن موشکافی و دو ماه و نیم، بازوی مادر غلافی و... دو ماه و نیم، گونه ی زخمیِّ ماه! تر از چادرِ سیاه، سرَش هم سیاه تر تا اینکه با سیاهِ پر از تازیانه رفت شمعِ شبِ مدینه هم آخر شبانه رفت!