به موهایم گفتم اگر خاطرۀ دست‌های تو نبود با آن‌ها برای همیشه قطع رابطه می‌کردم و داغِ زیباییِ مطوّلِ غمگین‎شان را بر دلِ آینه می‌گذاشتم و به تو گفتم و به تو ـ که اگر بودی باید می ـ گفتم تو از این‌همه اندوه چه می‌دانی؟ تو که از میان هزارویک شکلِ «بودن» «دور بودن» را برگزیدی و هزارویک شکلِ «دور بودن» را برگزیدی، از این‌همه اندوهِ نزدیک چه می‌دانی؟ #لیلا_کردبچه #میان_جیوه_و_اندوه