#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_8 دعای امام سجاد علیه السلام " در ستايش خداي عزوجل " 🔹و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِى مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِى رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ🔹 🔸سپاس خداوند را كه با بخشش عطاياى پيوسته و تكميل نعمت هاى پى در پى اگر ايشان را از معرفت حمد خويش باز مى داشت، همه در نعمت او مستغرق بودند، بى آن كه شكر او به جا آرند، و به فراخى از روزى او بهره مند مى گشتند، بى آن كه سپاس او گزارند🔸 #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_217 دعای #سی_نه 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در طلب #عفو و #رحمت " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_نه_11 دعای سیدالساجدین (علیه السلام) در طلب #عفو و #رحمت : 🔹إنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ - يَا إِلَهِى - تَفْعَلْهُ بِمَنْ لا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ، وَ لا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ🔹 🔸معبود من،اگر اين احسان درباره من كنى درباره كسى كرده اى كه #استحقاق عقوبت تو را انكار نمى كند و خويشتن را از انتقام تو ايمن نمى شمارد🔸 #سی_نه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_11 ✳️ #استحقاق عقوبت‏ قسمت 1 🔴 خداوند در قرآن مجيد راه بازگشت را همراه با اميدوارى به روى گنهكاران مى‏گشايد؛ زيرا هدف اصلى از يادآورى تند و هشدار و تهديد به عاقبت عذاب و دوزخ، جنبه هدايتى و تربيتى حق است نه انتقام جويى و خشونت و پروردگار منّان از شرك و كفر و سركشى بشر زيانى نمى‏بيند كه بخواهد براى ضرر خود انتقام بگيرد بلكه با زبانى آكنده از لطف و محبّت، آغوش رحمتش را به روى بندگان باز كرده و فرمان عفو و گذشت را هم صادر نموده است. قُلْ يعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى‏ أَنفُسِهِمْ لَاتَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه‏] بر خود زياده روى كرديد! از رحمت خدا نوميد نشويد، يقيناً خدا همه گناهان را مى‏آمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است. كلمه به كلمه اين آيه شريفه بوى خوش رحمت و لطف و آمرزش و اميدوارى مى‏دهد. و بر اساس روايات معصومان عليهم السلام آيه فوق از جهت گستردگى مفهوم و مراد حق تعالى، فراگيرترين آيه در اوج رضايت و درياى رحمت است. در فرهنگ قرآن، اسراف معناى گسترده‏اى دارد كه شامل اسراف در نفس و جان‏ نيز مى‏شود. به اين معنا كه انسان در بهره‏گيرى از نيروهاى خدادادى و ظرفيّت‏هاى وجودى خود از حدّ اعتدال خارج شده و خويش را مستحق هيچ تنبيه و توبيخى نداند، البته روش‏هاى خداوند براى بيدار ساختن انسان گوناگون است. يعنى هر كسى را با ابزار و شرايط خود مى‏آزمايد. اگر سزاوار پاداش و بهره‏اى باشد به طور يقين به او مى‏رساند و اگر شايسته كيفر باشد گاهى به تناسب طاقت و موقعيّت او، گوشمالى داده و گاهى به جانش آتش مى‏زند. در اين زمينه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: مَنْ وَعَدَهُ اللَّهُ عَلَى عَمَلٍ ثَواباً فَهُوَ مُنْجِزٌ لَهُ، وَ مَنْ أَوْعَدَهُ عَلَى عَمَلٍ عِقاباً فَهُوَ فِيهِ بِالْخِيارِ. هر كه را خداوند بشارت پاداش دهد به يقين عملى مى‏سازد و هر كه را براى كردارى زشت، بيم كيفر دهد، اختيار با اوست. (عذاب كند يا ببخشد) از اين رو پيامبر مهربان مسلمانان، حتى در هنگام غضب الهى هم كوشش نمود تا رحمت حق را جلب كند و بسيار براى عفو و گذشت و شفاعت بندگان، بزرگوارى نشان داد و فرمود: سَأَلْتُ رَبِّى‏ أَنْ لايُعَذِّبَ الّلاهِينَ مِنْ ذُرِّيَهِ الْبَشَرِ فَأَعْطانِيِهِم. از پروردگارم خواهش كردم كه افراد نادان و بى‏خبر از نسل بشر را عذاب نكند و او آنان را به من بخشيد. 👈 ادامه دارد ... #سی_نه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_11 ✳️ #استحقاق عقوبت‏‏ قسمت 2 🔴 حضرت على عليه السلام در ستايش خداوند سبحان مى‏فرمايد: وَ لايَشْغَلُهُ غَضَبٌ عَنْ رَحْمَةٍ وَ لاتُولِهُهُ رَحْمَةٌ عَنْ عِقابٍ. غضبش او را از رحمتش باز نمى‏دارد و رحمتش بر كسى او را از كيفر ديگرى غافل نمى‏كند. مفهوم اين فراز اين نيست كه خداوند انسان را ناگهان عذاب نمى‏دهد و يا او را در دنيا بدون بلا يا دردى رها مى‏كند؛ پس او نجات يافته است؛ بلكه خداوند مؤمن را از كافر جدا ساخته و براى فرد با ايمان، ويژگى‏هاى ارزشمند همراه با تلخى در دنيا برشمرده است. زيرا لازمه رسيدن به درجات ايمان و قرب الهى، چشيدن تلخى بلا و فقر است و بهشت پاداش اوست. امّا براى فرد كافر همه امكانات راحتى و رفاهى را فراهم مى‏كند تا به خوشى بگذراند و دنيا را پاداش او قرار مى‏دهد و پس از عمرى سياه او را در آتش جهنّم رها مى‏كند. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: وَ الْمَوْتُ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لِعِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ وَ نَقِمَةٌ عَلَى الْكافِرِينَ وَ لِلَّهِ عُقُوبَتانِ: إِحْداهُما مِنَ أَمْرِ الرُّوحِ وَ الْأُخْرى‏ تَسْليطُ بَعْضِ النَّاسِ عَلَى بَعْضٍ فَما كانَ مِنْ قِبَلِ الرُّوحِ فَهُوَ السُّقْمُ وَ الْفَقْرُ وَ ما كانَ مِنَ تَسْلِيطٍ فَهُوَ النَّقِمَةُ. مرگ براى بندگان با ايمان رحمت خداست و براى گردنكشان كيفر تلخى است. خداوند را دو كيفر است: يكى كيفر روحى و ديگرى مسلّط ساختن برخى از مردم بر برخى ديگر است. كيفرهاى روحى، بيمارى و نادارى است و كيفر مسلّط ساختن مردم، انتقام گيرى است. يعنى گناه روح، كيفرش فشار بيمارى و تنگدستى است تا روح پاكيزه و پرورش يابد ولى گناهان اجتماعى، سزايش سلطه ستمگران و فاسدان بر مردم است. حضرت در همين رابطه، ذات پروردگار را اهل چنين مقامى دانسته و مى‏ستايد: اللَّهُمَّ إِنَّكَ بِما أَنْتَ لَهُ أَهْلٌ مِنَ الْعَفْوِ أَوْلَى بِما أَنَا لَهُ أَهْلٌ مِنَ الْعُقُوبَةِ. بارخدايا! سزاوارى تو به گذشت؛ بيشتر از سزاوارى من به مجازات است. عربى باديه نشين به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله عرض كرد: اى رسول خدا! روز قيامت چه كسى به حساب مردم رسيدگى مى‏كند؟ فرمود: خداوند عزيز و بلند مرتبه، باديه‏نشين گفت: به خداوندگار كعبه سوگند، كه نجات يافتيم! حضرت فرمود: چگونه اى عرب؟ گفت: زيرا كريم هر گاه قدرت يابد ببخشايد. امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در زمينه اين بزرگ منشى پروردگار مى‏فرمايد: فَتَعالى‏ مِنْ قَوِىٍّ ما اكْرَمَهُ! وَ تَواضَعْتَ مِنْ ضَعيفٍ ما اجْرَاكَ عَلى‏ مَعْصِيَتِهِ! وَ انْتَ فى كَنَفِ سِتْرِهِ مُقيمٌ وَ فى سَعَةِ فَضْلِهِ مُتَقَلِّبٌ فَلَمْ يَمْنَعْكَ فَضْلَهُ، وَ لَمْ‏يَهْتِكْ عَنْكَ سِتْرَهُ، بَلْ لَمْ تَخْلُ مِنْ لُطْفِهِ مَطْرَفَ عَيْنٍ، فى نِعْمَةٍ يُحْدِثُها لَكَ، اوْ سَيِّئَةٍ يَسْتُرُها عَلَيْكَ، اوْ بَلِيَّةٍ يَصْرِفُها عَنْكَ، فَما ظَنُّكَ بِهِ لَوْ اطَعْتَهُ. بلند مرتبه است خدايى كه با اين قدرتش چه كريم است! و تو با اين ناتوانى و پستى چه جرأتى بر معصيت او دارى! در حالى كه در پناه پوشش او مقيمى، و در فراخناى احسانش مى‏گردى، فضلش را از تو بازنداشته و پرده حرمتت را ندريده است، بلكه در نعمتى كه براى تو ايجاد مى‏كند و گناهى كه بر تو مى‏پوشاند و بلايى كه از تو دور مى‏نمايد چشم به هم زدنى از لطفش محروم‏ نيستى. پس به او چه گمان مى‏برى اگر او را بندگى كنى؟ چقدر خداوند منّان لغزش‏هاى ما را پرده پوشى كند؟! تا چه اندازه در تحمّل كردار زشت ما صبر پيشه كند؟! تا كى انسان در خواب غفلت باقى بماند؟! در سفرى حضرت سجّاد عليه السلام به قصد حج در حال حركت بوده تا در بين راه به صحرايى بين مكه و مدينه رسيد. پس ناگهان مرد راهزنى به آن حضرت رسيد و گفت: پايين بيا؟! حضرت به او گفت: مقصودت چيست؟ او گفت: مى‏خواهم تو را بكشم و اموالت را بگيرم. حضرت فرمود: من هر چه را دارم با تو قسمت كرده و بر تو حلال مى‏نمايم او گفت: نه. حضرت فرمود: براى من، به قدرى كه مرا به مقصد برساند بگذار و بقيه آن مال تو باشد او گفت: نه و روى گردانيد. حضرت فرمود: پروردگار تو كجاست؟ او گفت: در خواب است. در اين حال دو شير درّنده حاضر شدند و يك شير سر آن ملعون را و ديگرى پايش را گرفتند و كشيدند. در اين لحظه امام فرمود: گمان كردى كه پروردگارت در خواب است. #سی_نه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_11 ✳️من مستحق مجازاتم، اما... 🔴 در پایان این دعای 39 امام سجاد (عَلَیهِ السَّلام) از خدای متعال عفو می‌خواهد و به عفو الهی پناهنده می‌شوند. بعد از درخواست عفو که با تعابیر زیبایی مطرح می‌شود، امام (عَلَیهِ السَّلام) تعبیری دارند که خیلی نغز و راه‌گشا است. ایشان خطاب به خداوند می‌فرمایند: اگر مرا ببخشی: «إِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي تَفْعَلْهُ بِمَنْ لَا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ، وَ لَا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ» این رفتار تو، یعنی این گذشت تو، نسبت به کسی است که خودش را مبرّا از عقوبت تو نمی‌داند. این یک یادآوری بسیار مهم است که من که از تو عفو می‌خواهم، توجّه دارم که مستحق مجازات هستم و حقّم است که برای ابد در جهنّم خشم تو بسوزم به خاطر تخلّفاتی که از من سر زده است؛ بنابراین خودم را تبرئه نمی‌کنم، «وَمَا أُبَرِّىءُ نَفْسِي؛ من هرگز خود را تبرئه نمی‌کنم». خودم را از عقوبت تو مبرّا نمی‌دانم؛ بلکه خود را مستحقّ عقوبت می‌دانم. این نکته‌ی ظریفی است که باید بر روی آن تأکید شود. انسان اگر غافل باشد، در محاسبه‌ی خودش گرفتار دست‌اندازی‌های نفْس می‌شود با تسویلات شیطانی. دست‌اندازی‌های نفسانی و تسویلات شیطانی دست به دست هم می‌دهند و احساسی در انسان پیدا می‌شود که این گناه یا گنا‌هانی که مرتکب شدم، در آن حد نیست که بخواهد مرا جهنّمی کند! این تفکر در نهان‌خانه‌ی ما شکل می‌گیرد که تفکر مهلکی است. امام (عَلَیهِ السَّلام) پس از طلب عفو، بر این مسئله‌ی مهم تأکید می‌کند. آن نکته‌ی مهم این است که در مقام عفوخواهی، به این توجّه و تنبّه و جمع‌بندی برسیم که بر اساس آنچه که مرتکب شده‌ایم، مستحق عذاب و عقوبت خداوند هستیم. چنین حالتی، هم موافق ادب بندگی است، هم مراقبت از این است که نفْس ما مبتلا به یک فریب خطرناک دیگری نشود که در این فریب خطرناک زبانش به عفوخواهی گشوده است، امّا باطن و سرّش با زبانش هماهنگ نیست. آن فریب این است که: گناهان ما در آن حد نیست که بخواهد ما را در عذاب و خشم خداوند متعال مستقر بکند! این، لایه‌ی پنهان شخصیت و ضمیر ما است که حضرت سراغ آن می‌روند. این یک اعلام است که هم موافق ادب بندگی است، هم نفْس را سرجایش می‌نشاند؛ مخصوصاً جملاتی که حضرت در ادامه بیان می‌کنند، نفْس را ادب می‌کند و سرجایش می‌نشاند که در قضاوت خود من، من مبرّای از عقوبت پروردگار نیستم. این جمله‌ی اوّل شد. «إِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي تَفْعَلْهُ بِمَنْ لَا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ»، من منکر این نیستم که مستحقّ عذاب تو هستم، «وَ لَا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ» همان مطلب را با بیانی دیگر فرمودند. امام (عَلَیهِ السَّلام) معالجه‌ی بیماری مخفی خطرناکی را می‌کند که معمولاً این بیماری، باعث می‌شود ما در مقام عفوخواهی از پروردگار متعال به آن درجه‌ی لازم نرسیم که همه‌ی وجود و قلبمان به میدان بیاید و تمنّای عفو و گذشت از ساحت قدس ربوبی بکند. 👤استاد #حاج_علی_اکبری #سی_نه 🔗کانال #انس_با_صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🙏السلام علیک یا فاطمه معصومه سلام الله علیها نتیجه #مسابقه بزرگ #بازی موبایلی و پویش ملی موکب کودکان #اربعین با یاد حاج #قاسم_سلیمانی* ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2