سؤال یکی از دوستان طلبه👆 پیرامون ذکر «یا طهر یا طاهر یا طهور یا طیهور یا طیهار» 💫پاسخ در ادامه👇

سلام و رحمت خدا بر شما برادر عزیز بیان مطالب علی المبنا است. اگر مبانی مورد پذیرشتان بود از آنها بهره مند شوید و ما را هم از دعایتان محروم نفرمایید. اگر هم مبانیتان متفاوت است، خب استفاده نفرمایید. اما پاسخ سوالات👇 #اولا استاد عابدینی از آیت الله بهجهت نقل میفرمودند که دعاها و اذکار را در هر شرایطی که حالش را داشتید از دست ندهید و خودتان را محدود به یک شرایط مکانی یا زمانی خاص برای دعا ندانید. میفرمودند مثلا اینکه دعای خاصی برای مسجد کوفه و دعای کمیل برای نیمه شعبان یا شب جمعه و دعاهایی برای ماه رمضان یا ماه شعبان و ماه رجب توصیه شده اند، این دعاها را در هر شرایط زمانی و مکانی دیگر هم که «حال دعا» برایتان ایجاد شده مغتنم بشمارید و از هر دعا یا ذکری که در ایام و اماکن دیگر توصیه شده هم بهره مند باشید و خود را محروم نکنید. استاد تاکید داشتند که در دعاها، توصیه های زمانی و مکانی ذکر شده برای بیانِ موقعیتِ با تأثیر بیشتر است، نه آنکه قید و خصوصیت منحصر باشد و در غیر آن موقعیت اثری برای آن دعا یا ذکر نباشد. و اساساً موقعیت های زمانی و مکانی همه برای تدارک «حال دعا» در سالک هستند، و سالک همینکه در هر موقعیت دیگری هم «حال دعا» را به توفیق الهی بیابد باید آن را مغتنم بشمارد و از محتوای بلند ادعیه و اذکار بهره مند شود. (انتهای نقل کلام استاد عابدینی) بنابر این انجام دستورالعمل مذکور در تمام لیالی دهه سوم ماه رمضان، و هر موقعیتی که حال دعا برای سالک هست (مخصوصاً در سحرها) مجاز و مؤثر خواهدبود.

#ثانیاً در مورد اینکه این اذکار عمومی هستند یا خصوصی، از آنجا که اساتید معظم اخلاق و عرفان آن را نشر فرمودند (مانند علامه حسن زاده در چاپ آن در کتابشان، علامه طهرانی در کتابشان، استاد عابدی در بیان و سایت و کانالشان، استاد رمضانی در سایتشان، استاد صمدی در کتابشان، استاد مبشر کاشانی در کانال و کتابشان و ...)، به نظر میرسد محتوای این ذکر در طلب طهارت و اثرش در طهارت بخشی، بمانند اثر استغفار و طلب مغفرت و توبه است، که توصیه به مؤمنین مینمایند برای طلب طهارت در این لحظات مقدس شب قدر. فلذا در مطالبشان هم برای آن لزوم به اذن استاد برای انجامشان را لازم ندانستند و برای اهل ایمان توصیه نموده اند.

#ثالثاً اساساً مبنا در شناخت ذکرخاص از ذکر عام، در میان بزرگان اخلاق و عرفان متفاوت است. بر تمام مبانی ذکر رکن سلوک است: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللّهَ ذِكْراً كَثِيراً» (احزاب ٤١) مبنای اول: در برخی مبانی، ذکر عام اذکاری است که اذن عام دارد برای تمام سالکین، و ذکر عام هم با عدد خاص و روز خاص تبدیل به ذکر خاص نمیشود. و ذکر خاص هم وقتی خاص میشود که با اذنِ خاصِ استادی صاحب ولایت به سالک داده شود، و هم در عدد ذکر و هم در عدد روزهایش منوط به دستور استاد است. مبنای دوم: در مبنایی دیگر، ذکر عام ذکری است که ولو با عدد خاص باشد (که عدد خاصیت خود ذکر است، و ناظر به انتخاب و اختیار استاد یا شاگرد نیست)، اما عام است وقتی که تعداد روز خاص انجامش (مثل یک اربعین یا دو اربعین یا تعداد روز خاص) نداشته باشد، و ذکر خاص ذکری است که انتخابش بدست استاد صاحب ولایت بر اساس حال سالک باشد و به تعداد روز خاص مراقبه اش باشد که هرمقدار برای ادامه اش نیاز به دستور استاد دارد. البته در این مبنا برخی در انتخاب ذکر، برای کشف ذکر مخصوص هر فرد برای دادنِ مراقبه آن، علاوه بر کشف با هیمنه روحی استاد باطن‌بین، یک روش‌های علمی را هم در علم الاسماء دارای اثر میدانند که با یادگیری روش‌ها مطابق قواعد علمی، برخی اذکار خاص مناسب هر فرد کشف میشود. (العلم امام العمل).

مبنای سوم: در این مبنا اساسا بحث ذکر خاص و ذکر عام، ناظر به فضای لفظی و حتی معنایِ مدلول لفظی اذکار نیست. بلکه ناظر به مراتبِ «حال سالک» است. این حال سالک است که معلوم میکند که هر ذکر لفظی که دارد در چه مرتبه ای استقرار می یابد. اگر سالک در فضای نفس اماره باشد، هر ذکری که وی را از حال غفلت خارج کند «ذکر عام» است که موجب ایجاد توجه به خدا و خروج از غفلت برایش بشود (ولو فقط توجه به ساحت لفظی و معنای ذهنی ذکر داشته باشد. و این مرتبه منتهی به علم الیقین است). اما اگر سالک در فضای نفس لوامه باشد، وقتی که از مرتبه ی ذکر لفظی و ذهنی و عقلی به مرتبه «ذکر قلبی» منتقل شد و حال و هوای قلبی اش هم منقلب در «حالِ منطوی در روحانیتِ ذکر» شد، هر ذکری که باشد «ذکر خاص» محسوب میشود که در قلبِ او نشسته است (و این مرتبه منتهی به عین الیقین است). و نهایتا وقتی که سالک در فضای نفس مطمئنه باشد و با درک فنا به شهودِ مذکور در ورای هر ذکری رسیده باشد، هر ذکری که داشته باشد «ذکر اخص» است و با فنای ذاکر و بقای مذکور، اتحاد ذکر و ذاکر و مذکور محقق شده، و ذاکر عین تحقق ذکر میشود (و این مرتبه منتهی به حق الیقین است). بر اساس مبنای سوم که بنظر دقیقترین نظر است، اساساً تلقی عمومی از اصطلاح عرفا در «ذکر خاص» اشتباه است. آنچه که از «ذکر خاص» مقصود عرفاست، بمانند اصطلاح «عالَم خاص»، عمدتا مربوط به احوال نفس و اطوار قلبی و مرتبه ی توجه ذاکر به مذکور است، که مراتب ذکر لسانی و ذکر قلبی و ذکر حقیقی، ناظر به عالم وجودی درونی سالک در توجهاتش محقق میشود، نه ناظر به عوامل بیرونی و مفاهیم و الفاظ اعتباری و مدلول لفظی. در این مبنا، کار استاد صاحب نفس و دارای مقام ولایت خاص، تصرف در احوال سالک با دستورات مناسبش و انتقال او با دستورات از هر مرحله به مراحل بعدی است. در مراتب این اذکار: - حقیقت ذکر آنست که ذاکر نفسش را در حال ذکر فراموش کرده و فقط مذکور مورد توجهش باشد: «لَنْ تَذْكُرَهُ حَقِيقَةَ الذِّكْرِ حَتَّى تَنْسَى نَفْسَكَ فِي ذِكْرِك‏» (غرر الحکم). - ذکر لسانی در معرض ریا (اینکه ذکر گفتنت را ببینی) : رُؤْيَتُكَ ذِكْرَكَ لَهُ تُورِثُكَ الرِّيَاءَ وَ الْعُجْبَ وَ السَّفَهَ وَ الْغِلْظَةَ فِي خَلْقِهِ وَ اسْتِكْثَارَ الطَّاعَةِ وَ نِسْيَانَ فَضْلِهِ وَ كَرَمِهِ وَ لَا تَزْدَادُ بِذَلِكَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى إِلَّا بُعْداً وَ لَا تَسْتَجْلِبُ بِهِ عَلَى معنى [مُضِيِ‏] الْأَيَّامِ إِلَّا وَحْشَةً - کمال ذکر در دو مرتبه ذکر قلبی و ذکر حقیقی: وَ الذِّكْرُ ذِكْرَانِ ذِكْرٌ خَالِصٌ بِمُوَافَقَةِ الْقَلْبِ وَ ذِكْرٌ صَارِفٌ لَكَ بِنَفْيِ ذِكْرِ غَيْرِهِ كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَا لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِك‏ (مصباح الشریعه)

#رابعاً 🔸علامه طباطبایی قائلند که اسماء الله توقیفی نیست. فلذا دستورالعمل ایشان در همین دستورالعملی که به شاگردانشان دادند که ذکر اسماء «یا طَیهور و یا طَیهار» را دارد (بمانند «دَیهور و دَیهار») مجاز است. بیان استدلالی علامه در توقیفی نبودن اسماءالله 👇 🔻المیزان ، ج 8 ص 357 الی 359 : 💫 عدد الأسماء الحسنى: لا دليل في الآيات الكريمة على تعين عدد للأسماء الحسنى تتعين به بل ظاهر قوله: «اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏»: طه: 8، و قوله «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها»: الأعراف: 180، و قوله: «لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»: الحشر: 24، و أمثالها من الآيات أن كل اسم في الوجود هو أحسن الأسماء في معناها فهو له تعالى فلا تتحدد أسماؤه الحسنى بمحدد. 💫 هل أسماء الله توقيفية؟ تبين مما تقدم أن لا دليل على توقيفية أسماء الله تعالى من كلامه بل الأمر بالعكس، و الذي استدل به على التوقيف من قوله: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمائِهِ» الآية مبني على كون اللام‏ للعهد، و أن يكون المراد بالإلحاد التعدي إلى غير ما ورد من أسمائه من طريق السمع، و كلا الأمرين مورد نظر لما مر بيانه. 🔸 🔻الرسائل التوحيدية، ص: 48 و 49 : 💫 المبحث السادس‏ : قد شاع في الألسن أن أسماء الله تعالى توقيفية و قد أرسلوه إرسال المسلمات و ليس المراد بالاسم هاهنا حقيقته و هو الذات المأخوذ بوصف ما لعدم رجوعه حينئذ إلى معنى محصل بل المراد به الاسم اللفظي و هو اسم الاسم حقيقة و حينئذ فالمراد من التوقيف أما التوقيف على الرخصة الشرعية الكلية أو الشخصية فيمكن توجيه القاعدة بوجهين: أحدهما أن معاني الألفاظ على المتداول المفهوم عندنا حيث لم تخل عن جهات النقص و الإعدام و إن كانت مختلفة من هذه الجهات أيضا و ذلك مثل الإغواء و المكر و الحيلة و الإضلال و مثل الكبير و الجسيم و نحوهما و نحن لا تفي عقولنا بإدراك ما هو اللائق بحضرته المقدسة و تشخيصه و تمييزه عمّا لا يليق احتيج إلى ورود رخصة ما في الإيقاع و الإطلاق و لضعف العقول عن الشرح و التفصيل في كل مورد مورد احتيج إلى ورود كل اسم أريد اطلاقه بنحو الاسمية عليه تعالى. و الثاني أن الأمر كذلك، لكن مجرد ضرب القاعدة بقوله تعالى: وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي‏ أَسْمائِهِ الآية يكفي في مقام التعليم و أن نحذر عن إطلاق ما لا يليق بساحته المقدسة بحسب المعاني المفهومة من الألفاظ الدائرة في لغاتنا هذه. و هذان وجهان مختلفان بحسب النتيجة فعلى الأول لا يجوز إطلاق الاسم ما لم يرد شرعا و إن علمنا خلوّه عن جهات النقص و الإعدام. و على الثاني يجوز ذلك سواء ورد بالخصوص شرعا أم لا. و الظاهر أن مراد أكثر المتمسكين بهذه القاعدة هو المعنى الأول و هو عليل ، 💫لقوله تعالى: وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ و قوله تعالى: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ و قوله تعالى: قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ و غير ذلك من الآيات التي يأبى سياقها عن الحمل على العهد الذهني بل ظاهرها لام الجنس و قد حل بالجمع فتفيد الاستغراق و ان كل اسم أحسن فله تعالى و قد مرّ تقريبه في الفصول السابقة ...

پایان پاسخ

بسم الله 💠 ۲٧ نکته ی معرفتی در ارتباط شب قدر و روزقیامت و حضرت زهرا (سلام الله علیها)، از علامه حسن زاده آملی (حفظه الله) : 🔸از کتاب«آغاز و انجام»، فصل دوم، ص۱۰و۱۱، در اشاره به مبدأ و معاد، و آمدن از فطرت اولي، و رسيدن بانجام، و ذكر شب قدر و روز قيامت‌؛ و کتاب «انسان و قرآن»، ص۲۴۷ الی۲۵۷ ⬇️ 💎 1. مبدأ، فطرت اولي است، و معاد عود بآن فطرت است،* فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ‌*؛ 💎 2. كه اول خدا بود و هيچ نه، «كان اللّه و لم يكن معه شي‌ء»، 💎 3. پس خلق را از نيست هست گردانيده،* وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً* . و به آخر خلق نيست شوند و خدا هست بماند،* كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقي‌ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ‌* 💎 4. پس چنانكه هست شدن خلق بعد از نيستي مبدأ خلق است، نيست شدن بعد از هستي معادشان باشد. چه آمدن و رفتن چون مقابل يكديگرند هر يك عين ديگري تواند بود،* كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ‌* 💎 5. و از اين جاست كه «بحكم مبدأ» خدا بگويد و خلق جواب دهد،* أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلي‌* 💎 6. و «بحكم معاد» خدا بگويد و هم خدا جواب دهد،* لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ* 💎 7. و خلق چون اول از خدا وجود يافته‌اند و نبوده‌اند پس بآخر هست شده‌اند، پس وجود بخداي سپارند،* إِنَّ إِلي‌ رَبِّكَ الرُّجْعي‌* پس نيست شوند،* كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ‌* 💎 9. منه المبدأ و اليه المعاد. نيستي اول بهشتي است كه آدم در آنجا بود،* اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ* 💎 10. و هستي بعد از نيستي آمدن بدنياست،* اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً* 💎 11. و نيستي دوم كه فناء در توحيد است بهشتي است كه معاد موحد آنجاست،* ارْجِعِي إِلي‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي‌* 💎 12. آمدن از بهشت بدنيا توجه از كمال بنقصان است و بيفتادن از فطرت، و لا محاله صدور خلق از خالق جز بر اين نمط نتواند و رفتن از دنيا ببهشت توجه از نقصان بكمال است و رسيدن با فطرت، و لا محاله رجوع خلق با خالق جز بر اين نسق صورت نبندد،* اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‌* 💎 13. پس اول نزول و هبوط است، و دوم عروج و صعود. اول افول نور، دوم طلوع نور،* اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌* 💎 14. باين سبب عبارت از «مبدأ» به «شب» كرده‌اند و آن شب قدر است، و عبارت از «معاد» به «روز» و آن روز قيامت است. 💎 15. در شب قدر،* تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ* و در روز قيامت،* تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ* 💎 16. و چون كمالِ مبدأ به معاد است، همچنانكه كمالِ شب به روز است، و كمالِ روز به ماه، و كمالِ ماه به سال، ⚠️ پس اگر مبدأ شبِ قدر است، معاد روز قيامت است، 💎 17. و اگر شب قدر نسبت به ماه دارد، * لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ‌*، روز قيامت نسبت به سال دارد،* يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَي الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ‌* 💎 18. و بوجهي اگر مبدأ خلقت نسبت به روز دارد، «خمرت طينة آدم بيدي اربعون صباحا»، معادش نسبت به سال دارد كه، «ما بين النفختين اربعون عاما»، 💎 19. و اگر شب قدر بر «هزار ماه» تفضيل دارد،* لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ*، روز قيامت بقدر «پنجاه هزار سال» است،*فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلًا* 💎 20. مراد از موسي (علیه السلام) اشاره به مبدأ است و صاحب تنزيل و صاحب غرب است كه موقع افول نور باشد،* وَ ما كُنْتَ بِجانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنا إِلي‌ مُوسَي الْأَمْرَ*، «اول ما كتاب الله تعالي التوراة» 💎 21. و مراد از عيسي (علیه السلام) اشاره به معاد است و صاحب تأويل صاحب شرق است كه موضع طلوع نور باشد،* وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَكاناً شَرْقِيًّا* * وَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ* 💎 22. و محمد (صلي اللّه عليه و آله) جامع هر دو است، و بوجهي متوسط است، و بوجهي از هر دو مبرا. 👇👇👇

💎 23. اما محمد (صلی الله علیه و آله) جامع است، بحكم اينكه در مبدأ منزلتي دارد كه، «كنت نبيا و آدم بين الماء و الطين.» «لكل شي‌ء جوهر و جوهر الخلق محمد - صلي اللّه عليه و آله-»، و در معاد هم مرتبتي دارد كه شفيع روز حشر است، «ادخرت شفاعتي لاهل الكبائر من امتي» 💎 24. و اما متوسط است، بحكم آنكه از وسط عالم روي به مغرب بايد كرد تا روي به قبله موسي باشد، و به مشرق تا به قبله عيسي باشد، و به ميان هر دو تا قبله محمد مصطفي (صلي اللّه عليه و آله و سلم) باشد كه «ما بين المشرق و المغرب قبلتي» 💎 25. و اما از هر دو مبراست، بحكم،* لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ* است، که * إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‌* 💎 26. اين فاطمه- عليها السّلام- است كه ليلة القدرِ [مبدأ نزولِ] يازده كلام اللّه ناطق است، كه امام صادق فرمود: كسي حق معرفت به آن حضرت پيدا كند، يعني بدرستي او را بشناسد، ليلة القدر را ادراك كرده است. امام صادق آن قرآن ناطق‌ يكي تفسير همچون صبح صادق‌ بفرموده‌ست و بشنو اي دل آگاه‌ كه ليله فاطمه ست و قدر اللّه‌ چو عرفانش بحق كرديد حاصل‌ به ادراك شب قدريد نائل‌ دگر اين شهر ني ظرف زمانست‌ كه مؤمن رمزي از معنيّ آنست‌ ملائك آن گروه مؤمنينند كه اسرار الهي را امينند مر آنان را بود در روح مؤيد كه باشد مالك علم محمّد مراد روح هم كه روح قدسيست‌ جناب فاطمه حوراي انسيست‌ ... مر انساني كه باشد كون جامع‌ شب قدرست و يوم اللّه واقع‌ 💎 27. فی تفسیر فرات کوفی، روی عن الصادق (علیه السلام) قال: انا انزلناه في ليلة القدر، الليلة فاطمة و القدر اللّه فمن عرف فاطمة و القدر اللّه فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرك ليلة القدر، و انما سميت فاطمة لان الخلق فطموا عن معرفتها، او معرفتها، او معرفتها الشك من ابي القسم. قوله‌* وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ* يعني خير من الف مؤمن و هي ام المؤمنين‌* تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها* و الملائكة المؤمنون الذين يملكون علم آل محمد (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) و الروح القدس هي فاطمة * بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ هِيَ حَتَّي مَطْلَعِ الْفَجْرِ* يعني حتي يخرج القائم‌. 🔸(فرات گوید: محمد بن قسم بن عبید معنعن از ابی عبدالله - یعنی حضرت امام جعفر صادق – ما را حدیث کرده است که آن جناب در تفسیر سوره قدر فرموده است: «اِنّا اَنزَلناهُ فی لَیلَةِ الْقَدْر» (قدر: 1) «لیلة» فاطمه «سلام الله علیها» است و «قدر» «الله» است، و آن جناب یعنی حضرت فاطمه «سلام الله علیها» است – بدین جهت فاطمه نامیده شده است که خلایق از معرفت او بریده شده اند. [3] و قول او «وَمَا أَدْرَاک مَا لَیلَةُ الْقَدْر* لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ» یعنی چه چیز تو را دانا گردانید که شب قدر چیست؟ شب قدر بهتر از هزار ماه است، یعنی بهتر از هزار مومن است، و آن حضرت – یعنی عصمت الله الکبری فاطمه «سلام الله علیها» - ام المومنین است. «تَنَزَّلُ الْمَلَائِکةُ وَالرُّوحُ فِیهَا» (قدر: 4) و ملائکه مومنانی اند که مالک یعنی واجد و دارنده علم آل محمد «صلی الله علیه و آله و سلم» اند. و «روح القدس» همان فاطمه «سلام الله علیها» است. «بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کلِّ أَمْرٍ * سَلَامٌ هِی حَتَّی مَطْلَعِ الْفَجْرِ» (قدر: 5-4) به اذن و فرمان آفریدگارشان از جهت هر کاری، این شب سلام است، یعنی سلامت و برکت و فضیلت است تا وقت طلوع فجر یعنی تا زمان خروج قائم آل محمد «صلوات الله علیهم»). 🔸 @Salehy @Salehi786

بسم الله حاجت #طلب_فرزند اثر #ذکر، به تعداد عدد ابجدِ اسم کوچک #ذاکر 🔸 🔸 علامه حسن زاده آملی : 🔻 استاد عزيزم در علوم غريبه (رضوان الله عليه) فرموده است: [برای طلب فرزند، قبل خواب]، ذکر «يا حىّ يا قيّوم» به مجموع ارواح اجسامِ اسم شخص (مثلا ابجد اسم «حسن» = ١١٨ )، رو به قبله بر هيئت محتضر (که در حالت دراز کشیده کف پا رو به قبله باشد)، [با طهارت و وضو و با توجه] خوانده شود، هر آنچه بخواهد (در خواب) به او بنمايند. - و استادم فرمود : اين دستور را به يكى از آشنايانم كه عقيم بود داده‏ ام، بعد از انجام دادن آن، در شب خواب ديد كه شمشيرى طويل و عريض در پيش او نهادند و به او تفهيم كردند كه‏ اگر با ما سر جنگ دارى، بیا اين شمشير. (به او فهماندند که داشتن فرزند خیر او نیست). (صالحی: به نظر می‌رسد این دستورالعمل منحصر به حاجت طلب فرزند نباشد و برای هر حاجت و دعایی اثر دارد) 🌐 منبع: بخشی از کلمه ۳۴۳ از کتاب «هزار و يك كلمه» علامه حسن‌زاده، ج‏٣ ص۳٩٢. همچنین نقل شده در کتاب مفاتح الغیب، استاد صمدی آملی، ص٨١۴. #اذکار #علم_حروف 🔸 @Salehy @Salehi786

بسم الله اثر #قدر در شب‌ها و روزهای قدر ١٠٠ مرتبه #سوره_قدر، الان بخوانیم، بعد نماز #عصر_جمعه دستور سلوکی روایت امام صادق و امام کاظم (علیهما السلام) توصیه ملاحسینقلی همدانی به شاگردشان میرزاجوادآقا ملکی تبریزی 🔸 🔸در شب‌های قدر، خدا به شما چنان قدر وجودی دهد که خود را از تمام عوالم مثالی متصل (انعکاس عالم ناسوت) و مثالی منفصل (انعکاس عالم ملکوت) به عالم عقل (انعکاس عالم جبروت) و از آن به «عالم روح» برسانید (تنزل الملائکة والروح / تعرج الملائکة و الروح). و در عالم روح ساحت رضای حق را بیابید، و درک روحانی شما، ابقای هر لحظه وجودتان بحق، و درک ذکر قلبتان در وجد حق باشد. 🔸سیر به عوالم مافوق روح، در عوالم سِرّ و خفی و اخفی، دیگر به قدم عبد نیست، و از عالم روح به بعد فقط جذبه امر الهی است و به قدم رب و تصرف حق. و عبدی که در #شب_قدر، وارد بر «قلب امام زمان» و درک «حیات و روح محمدی» بشود، در مدار جذبات الهی در روح حجت الهی قرار می‌گیرد و با روح او بالا می‌رود. 🔸الان وقت «اذان عصر» است. در #عصر جمعه ای که «روز قدر» است، بعد از نماز عصر، از پرواز با #صد_مرتبه خواندن #سوره_قدر، بهره‌مند شویم، برای انس با #قلب_سوره_قدر در وجود #امام_عصر (ارواحنا فداه). 🔸 🔸مرحوم میرزا حسینقلی همدانی در جواب مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، که پرسیده بود «کدام عمل جوارحی را دارای شدیدترین اثر بر قلب، تجربه کرده اید؟» مرحوم ملاحسینقلی می‌فرمایند: "۱.صد مرتبه قرائت #سوره_قدر در شب جمعه، ۲.صد مرتبه سوره قدر در #عصر_جمعه (بعد نماز عصر). ۳. یکبار #سجده_طولانی در هر روز یا شب داشتن، سجده طویل حدود یک ساعته، یا ۴۵ دقیقه ای، که در آن #ذکر_یونسیه را بخوانند: «لا اله إلا انت سبحانک إنی کنت من الظالمین»" بعد مرحوم میرزا جواد آقا از استادشان میرزا حسینقلی همدانی (رضوان الله تعالی علیهما) نقل می کند که ایشان فرمودند: "هیچ عملی از اعمال مستحبه را ندیدم که به اندازه این سه عمل تاثیر در قلب داشته باشد." (کتاب مشکاة العارفین (حول شخصیة العارف الکامل المیرزا جواد الملکی التبریزی)، عبدالرحمن حاتم، ص١١٧ و ۱۱۸، چاپ دارالهادی بیروت) 🔸 🔸وقتی که مرحوم میرزا حسینقلی همدانی می فرمایند در اعمال جوارحی چیزی بالاتر از این سه تا پیدا نکردم، چون روایتی از موسی بن جعفر صلوات الله و سلامه علیه است که میفرمایند: "إِنَّ لِلَّهِ یوْمَ الْجُمُعَةِ أَلْفَ نَفْحَةٍ مِنْ رَحْمَتِهِ یعْطِی کلَّ عَبْدٍ مِنْهَا مَا یشاء" نسیم هایی در عصر جمعه می‌وزد؛ نسیم هایی از رحمت الهی که هزار رحمت است. هزار نسیم رحمت است. کی؟ در عصر جمعه. "یعْطِی کلَّ عَبْدٍ مِنْهَا مَا یشاء" خدا از این هزار نسیم رحمت، هر مقدار که بخواهد به بندگان خودش می دهد. به یکی کم می دهد، به یکی زیادتر می دهد. اما "فَمَنْ قَرَأَ « إِنّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَةِ اَلْقَدْرِ » بَعْدَ اَلْعَصْرِ یوْمَ اَلْجُمُعَةِ مِائَةَ مَرَّةٍ" پس هر کس سوره قدر را عصر جمعه صد مرتبه بخواند، "وَهَبَ اَللَّهُ لَهُ تِلْک اَلْأَلْفَ وَ مِثْلَهَا" خدا تمام این هزار رحمت را به آن بنده خود می دهد و همین طور مثل آن را چند برابر. یعنی با صد تا سوره "انا انزلناه" انسان می تواند هزار رحمت الهی در عصر جمعه و بلکه چند برابر آن را جذب کند. (بحارالأنوار ج٨٧ ص٩۴) 🔸 🔸حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند: " لَوْ قَرَأَ رَجُلٌ لَیْلَهَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ- إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ أَلْفَ مَرَّهٍ" کسی که در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان هزار مرتبه سوره قدر بخواند "لَأَصْبَحَ وَ هُوَ شَدِیدُ الْیَقِینِ" اگر چنین کرد، مسلما با حالتی که حالت یقینی هست صبح خواهد کرد "بِالاعْتِرَافِ بِمَا یَخُصُّ بِهِ فِینَا" با حالت یقین اعتراف می کند به آن چیزی که مخصوص ما اهل بیت است. یعنی راجع به امر ولایت هست. این یقین بر "بِما یَخْتَصُ فینا"، چه طور دریافت می شود؟ حضرت میفرمایند "وَ مَا ذَلِک إِلَّا لِشَی ءٍ عَاینَهُ فِی نَوْمِهِ" حضرت فرمودند: کسی که شب بیست و سوم، هزار مرتبه سوره قدر را بخواند، (البته باید بسترش هم فراهم باشد؛ یعنی باید آمادگی های روحی فراهم شده باشد، برای هر کسی اتفاق نمی افتد) چنین کسی، در خواب چیزی به او نشان می دهند که اثرش می شود "یقین بر حقیقت مختص بر ولایت ما". (بحارالأنوار ج٩۵ ص١۶۵) 🔻 آثار دیگری از سوره قدر را اینجا👇میتوانید بخوانید. 🌐 hawzah.net/fa/Discussion/View/70930/تأثیر-عملِ-جوارحی-مستحبی #اذکار 🔸 @Salehy @Salehi786

👌کتابی ناب و نایاب👆(متن عربی) 🔶 #ثلاث_رسائل، نشر عاشورا 🔻شرح دعای سمات، آیت‌الله سیدعلی #قاضی 🔻معرفت النفس، آیت‌الله سید محمدحسن #الهی (برادر علامه طباطبایی) 🔻فلسفه وجودشیطان، شهید آیت‌الله سیدمحمد #صدر @Salehy ✨ @Salehi786