eitaa logo
سه میم
172 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
770 ویدیو
3 فایل
واقعیتش خبر خاصی نیس! این جا دنیا رو از لنز دوربین یه فروند «سه میم» میبینی! #تحلیل و مقالات سیاسی ، اجتماعی #اخبار جالب روزانه #شعر نکات #اخلاقی گاهی هم #روان_شناسی و #مددکاری_اجتماعی راستی تو پست پیوستی کانال گفتم س میم یعنی چی! @M_d_s_h
مشاهده در ایتا
دانلود
چه بسیار کودکانی که در کنج یک اتاق از ترس ناپدری، خود را خیس کرده اند. چه بسیار زنانی که زیر چکمه های ظالمانه ی نگاه های تبعیض آمیز جنسیتی مردان لِه شده اند. چه بسیار نخبگانی که باید بشریت از علمشان سیراب می شد اما در کنج طویله ای در گوشه ای از روستا تا آخر عمر، شیر گاو دوشیدند. چه بسیار مردانی که فقط از دیگران متفاوت بودند، حال آنکه دیوانه خطاب شدند و در وحشت ناک ترین بخش های بیمارستان های اعصاب و روان جان دادند. و چه بسیار است این چه بسیارها... کاش می شد خدا در خلقت یا حداقل در مدیریت آن تجدید نظری بکند... جلوی ضرر را هر وقت بگیری، خلاصه منفعت است... کاش خدا می شنید... @semimm
به نام خدا جفری گری، معتقد است در مغز ما یک نظامی وجود دارد که ما را به فعالیت تحریک می‌کند و یک نظام بازدارنده نیز در عرض آن وجود دارد که واکنش این دو به پاداش و تنبیه متفاوت است. برخی نظام اول در آن ها بیشتر فعال است و برخی نظام دوم. فردی که نظام اول در او بیشتر فعال است و بازدارنده ضعیف تری دارند نسبت به هیجانات مثبت واکنش بیشتری نشان می‌دهند و در برار آنها آسیب پذیرند و به پاداش هم بیشتر تمایل دارند تا تنبیه به عنوان مثال اگر برای چنین فردی محرک جنسی ایجاد شود توان کنترل کمتری داشته و بیشتر به انحراف کشیده می‌شوند. در مقابل آن ها که نظام دوم در آن ها قوی تر است در مقابل دسته‌ی نخست به هیجانات منفی واکنش بیشتری نشان داده و در برار آن آسیب پذیرند و به تنبیه بیشتر توجه می‌کنند. فرد دارای نظام اول بیشتر دچار و مبتلای اختلالات تکانشی شده و فرد دارای نظام دوم اقتضای اختلالات اضطرابی را بیشتر دارد. @semimm
بسم الله الرحمن الرحیم رفتارهای دینی، اگر بر پایه‌ی عقده‌ها و آسیب‌های روانی بنا شوند، ارزش واقعی خود را از دست می‌دهند. 🔹اگر اعمال دینی تنها نمودهایی از زخم‌ها و شاکله‌های آسیب‌دیده‌ی روانی ما باشند، حتی اگر با اصول و آموزه‌های دینی هم‌خوانی داشته باشند، دیگر معنای حقیقی نخواهند داشت. به عبارتی، وقتی رفتارهای ما، همچون گریه و اشک‌ریزی که در متون دینی و سخنان عالمان بزرگ به‌طور برجسته آمده، تنها واکنش‌های هیجانی ناشی از «عدم ثبات هیجانی» باشند، دیگر نمی‌توان آن‌ها را جلوه‌ای از بندگی حقیقی و معنوی دانست. این اعمال، گرچه در ظاهر دینی به نظر می‌آیند، ممکن است تنها عکسی از بی‌ثباتی درونی ما باشند. ♦️همچنین، واژه‌هایی مانند « » و تلاش در متون دینی، که بار معنایی بسیار بالایی دارند، ممکن است در حقیقت بازتابی از جبران «حقارت‌های دوران کودکی» یا شکست‌های روانی باشند که در قالب احساس وظیفه و تکلیف مذهبی بروز می‌کنند. در این صورت، این اعمال نه به‌عنوان جهاد در راه خدا، بلکه به‌عنوان تلاشی برای فرار از اضطراب‌ها و ضعف‌های درونی، ظاهر می‌شوند. ▪️در نهایت، باید بدانیم که اعمال دینی ما باید نشانه‌ای از سلامت روانی و آگاهی راستین باشند، نه تلاشی برای فرار از خود یا بازسازی عقده‌ها و زخم‌های روحی‌مان. تنها در چنین صورتی است که رفتارهای دینی ما از عمق و اصالت برخوردار خواهند بود و به حقیقت معنوی خود می‌رسند. 🔰حالا از کجا باید بفهمیم رفتار ما از کدام نوع است؟ برای تشخیص اینکه رفتار دینی‌مان نشأت گرفته از آگاهی و سلامت روانی است یا ناشی از عقده‌ها و زخم‌های درونی، باید به دقت به نیات و انگیزه‌های خود نگاه کنیم. آیا عمل ما از سر آرامش و فهم است، یا تلاشی برای فرار از احساسات ناخوشایند و ناتمامی در درون؟ آیا در عمل خود، به‌دنبال تصحیح رابطه‌ام با خدا و دیگران هستیم یا می‌خواهیم به‌طور ناخودآگاه کمبودهای روانی خود را پر کنیم؟ پاسخ به این سوالات می‌تواند راه‌گشای ما در فهم ماهیت رفتارهای دینی‌مان باشد. اما این کار نیز دشوار است و نیازمند خودآگاهی عمیق و تمرین مداوم. امیدوارم که بتوانم به زودی در پستی مهارت‌های آن را با شما به اشتراک بگذارم. @semimm