#فاطمیه #فدکیه (۴) 🔺 شکر و ثنا بر نعمت‌های خدای متعال 🔹 «وَالثَّنَاءُ بِمَا قَدَّمَ مِنْ عُمُومِ نِعَمٍ ابْتَدَأَهَا وَ سُبُوغِ آلَاءٍ أَسْدَاهَا وَ تَمَامِ مِنَنٍ أَوْلَاهَا»؛ این شکرهای ما در برابر نعمت‌های ابتدائی است؛ نعمت‌های #فکر نکرده، نعمت‌های ناخواسته که زیاد و فراوان است و از سر و روی ما می‌ریزد. «جَمَّ عَنِ الْإِحْصَاءِ عَدَدُهَا»؛ نمی‌توانیم شمارش‌شان را بکنیم. «وَ نَأَى عَنِ الْجَزَاءِ أَمَدُهَا»؛ مدت‌شان آن‌قدر زیاد است که جزا بردار نیست!. «وَ تَفَاوَتَ عَنِ الْإِدْرَاكِ أَبَدُهَا»؛ بقائشان هم همین‌طور از طرف دیگر. از یک‌طرف #ازلی هستند و از یک طرف #ابدی، نعمت‌هایت همه‌جا را فرا گرفته. خب، از این معلوم می‌شود که او یادش رفته که برای اظهار #مصیبت و ناله و #گریه و این‌ها به #مسجد آمده!. چگونه این‌طور شد؟! کسی که در #نعمت دارد می‌غلطد، آن چیست و این چیست؟ آن حالت شخصیتش است، این حالت عرَضیتش است. افراد #معصوم مثل #ذاتیت و #عرضیت می‌مانند. ذات‌شان این است که می‌گویند #شکر و #تواضع و یاد خدا، بقیه چیزهایش امور عَرَضی است که پیدا می‌شود و رفع می‌شود مثل سایه‌ای که می‌آید و می‌افتد و بعد یک ساعت دیگر نیست. این حال را برای‌شان دارد. ادامه دارد... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama