💚 بسم الله الرحمن الرحیم 💚 ▪️قاضی الحاجات▪️ قاضی الحاجاتِ در زندان امامِ کاظم است دسته ای از سوسن و ریحان امامِ کاظم است🔹 او به زندان رفته یا زندان به بندش رفته است؟ داده زندان را سر و سامان امام کاظم است🔹 یک نفر دائم مرا باب الحوائج می شود کاظمینی ها نوشتند آن: امامِ کاظم است🔹 ما به یُمن موسوی ها شیعه خانه ساختیم والدِ معصومه و سلطان امام کاظم است🔹 یک زنِ رقّاصه هم حتّی خجالت می کِشد چون که بر او لحظه ای مهمان امام کاظم است🔹 میله ها زنجیرها بستند بر لطفش دخیل چون که دانستند با قرآن امامِ کاظم است🔹 دامنش شد مهدِ عظمای خمینیِ کبیر اقتدارِ کشورِ ایران امام کاظم است🔹 هر کجا نامش به لَب آوردم آنجا خشم رفت مَظهری از مهرِ اَلرّحمان امام کاظم است🔹 چون حَرَم دارد جوادِ بن رضا در نزدِ او هم جواد و هم دَرِ احسان امام کاظم است🔹 اشک چون جاری شود با یادِ او پس بی گمان علّتِ باریدنِ باران امام کاظم است🔹 #فاطمه_حیاتی 🟩‌ عضو کانال 💠💠💠💠💠💠 در محفل ما شعر سخن می گوید 👇👇👇 @shaeranehayemahkhaky

سلامی دوباره #فروغ_فرخزاد دکلمه زیبا با صدای #خسرو_شکیبایی 💠💠💠💠💠💠 در محفل ما شعر سخن می گوید 👇👇👇 @shaeranehayemahkhaky

#شعروتمثیل‌برف اغلب ما از دور یا نزدیک، کوه‌ها و قله‌های برف‌گیر را دیده‌ایم، برخی مبهوت تماشای قله‌مانده‌ایم و برخی به بازی و نشاط کودکانه‌ی دامنه دل بسته‌ایم. اگر شعر و گونه‌های آن را از منظر پیوند با مخاطب و مقبولیت، با برف باریده بر کوه مقایسه کنیم، با سه‌دسته شعر و شاعر روبه‌روییم. شاعران عام چون برف‌های باریده بر دامنه‌ی کوهند. زودیاب و در دسترس، دل خوش به محافل و رسانه‌های غیرمکتوب و فضای مجازی. مخاطبان سهل‌انگار به سرعت فریفته‌ی اشعار آنان می‌شوند، به نشاط و برف‌بازی با آن مواجهه پیدا می‌کنند و پس از چند روز، برف پایین کوه یا آب می‌شود و در خاک گم می‌شود یا پایمال و سیاه‌روی مخاطبان. شعر عامه‌گرا و شاعران آن، خود را در دسترس‌ مخاطب قرار می‌دهد و عمری به بلندای چندروز و چند هفته دارد. به‌زودی فراموش می‌شود و جز ذوق زودگذر محفل‌ها و مخاطبان عام، چیزی به یادگار نخواهد گذاشت. برخی شعرها، چون برف میانه‌ی کوهند، دوردسترس‌تر از برف دامنه، کمی‌ خاص‌تر و باب سیر و تفرج مخاطبان نیمه‌حرفه‌ای. چندماهی دیرپایی دارند و تا بخشی از سال، رخ نشان می‌دهند. گاه گرما بر آنان می‌تابد و جویباری کوچک از آنان شکل می‌گیرد، گاه درختی در همسایگی‌شان می‌روید و گاه سرآغاز رود می‌شوند و به آن می‌پیوندند. شاعران بزرگ اما چون برف بالای قله‌اند، دیرسال و همواره در دوردست چشم‌ها، هرکس را توانایی مواجهه با آنان نیست، اما همیشه می‌توان نگاهی به شکوه آنان انداخت و حظی شاعرانه برد. در تابستان چشمه‌ها و جویبارها را سیراب می‌کنند و مخاطبان میانه و دامنه از زلال مضامین و زبان آن‌ها، جان می‌گیرند. البته باید در نظر گرفت که شعر خاص، اگر در عمق شکاف و سرما و کاملا دور از دسترس شکل بگیرد، به یخچالی طبیعی و دور از تجربه تبدیل می‌شود و تنها مخاطب آن پژوهشگران و کوهنوردان حرفه‌ای خواهد بود که پس از سالی یا قرنی به فراسوی آنان سرک بکشد. با این حال شعر خاصِ خاص، همچنان امید دارد که از پس گذشت تاریخ، پنجره‌ای روبه‌روی مخاطبان بگشاید. حال این انتخاب ما شاعران است که برف قله‌های دیرسال باشیم یا برف گل‌آلوده‌ی پایین دامنه و اختیار مخاطب است که برای کشف شکوه برف زلال و سپید به قله سفر کند یا دست کم منتظر زلال جاری از کمرکش کوه باشد یا به برف‌بازی یک‌ساعته در دامنه مشغول شود و شعر را چون برف تابستان، بازی‌ای بداند که در پنجه‌های بی‌حوصله‌اش آب می‌شود. #مخاطب_شعر #نقد_شعر 💠💠💠💠💠💠 در محفل ما شعر سخن می گوید 👇👇👇 @shaeranehayemahkhaky

#امام_موسی_کاظم_ع_شهادت از درد نبود اگر که از پا افتاد هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد با این‌همه زنجیر، زمین‌گیر نشد زنجیر به دست و پای مولا افتاد #محمدعلی_دُرریز 💠💠💠💠💠💠 در محفل ما شعر سخن می گوید 👇👇👇 @shaeranehayemahkhaky