📖 #بدون_تو_هرگز #بیا_زینبت_را_ببر_تابیمارستان #قسمت_چهل_و_دوم هزار بار مردم و زنده شدم‌. چشم هام رو بسته بودم و فقط صلوات می فرستادم. از در اتاق که رفتم تو مادر علی داشت بالای سر زینب دعا می خوند. مادرم هم اون طرفش، صلوات می فرستاد. چشم شون که بهم افتاد حال شون منقلب شد‌. بی امان، گریه می کردن. مثل مرده ها شده بودم.بی توجه بهشون رفتم سمت زینب، صورتش گر گرفته بود، چشم هاش کاسه خون بود. از شدت تب، من رو تشخیص نمی داد. حتی زبانش درست کار نمی کرد. اشک مثل سیل از چشمم فرو ریخت. دست کشیدم روی سرش. - زینبم، دخترم … هیچ واکنشی نداشت. - تو رو قرآن نگام کن، ببین مامان اومده پیشت، زینب مامان، تو رو قرآن. دکترش، من رو کشید کنار. توی وجودم قیامت بود با زبان بی زبانی بهم فهموند. کار زینبم به امروز و فرداست. دو روز دیگه هم توی اون شرایط بود. من با همون لباس منطقه بدون اینکه لحظه ای چشم روی هم بزارم یا استراحت کنم. پرستار زینبم شدم. اون تشنج می کرد. من باهاش جون می دادم. دیگه طاقت نداشتم. زنگ زدم به نغمه بیاد جای من. اون که رسید از بیمارستان زدم بیرون. رفتم خونه. وضو گرفتم و ایستادم به نماز. دو رکعت نماز خوندم. سلام که دادم همون طور نشسته اشک بی اختیار از چشم هام فرو می ریخت. - علی جان، هیچ وقت توی زندگی نگفتم خسته شدم. هیچ وقت ازت چیزی نخواستم. هیچ وقت، حتی زیر شکنجه شکایت نکردم. اما دیگه طاقت ندارم. زجرکش شدن بچه ام رو نمی تونم ببینم. یا تا امروز ظهر، میای زینب رو با خودت می بری یا کامل شفاش میدی و الا به ولای علی شکایتت رو به جدت، پسر فاطمه زهرا می کنم. زینب، از اول هم فقط بچه تو بود. روز و شبش تو بودی. نفس و شاهرگش تو بودی. چه ببریش، چه بزاریش دیگه مسئولیتش با من نیست. 😭😭 اشکم دیگه اشک نبود، ناله و درد از چشم هام پایین می اومد. تمام سجاده و لباسم خیس شده بود.  ادامه دارد... --------------------------- ✍زندگی شهید #دفاع_مقدس #طلبه_شهید_سیدعلی_حسینی به قلم سید طاها ایمانی (اسم مستعار - شهید مدافع حرم) @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊