دلت دریا می‌نوشت ؛ و نگاهت طوفان می‌سرود ... سلام✋ #دلتان_آرام_بیاد_خدا 🤲 🔻#اینجا_خیمه_گاه_شهداست... 👇 🌷〰〰〰🇮🇷〰〰🌷 @shahidanemasjedehazratezeynab 🌷〰〰🇮🇷〰〰〰🌷

هࢪکۍ‌باشہیدا‌بسټ‌ضࢪر‌نڪرد❤️:) 🔻#اینجا_خیمه_گاه_شهداست... 👇 🌷〰〰〰🇮🇷〰〰🌷 @shahidanemasjedehazratezeynab 🌷〰〰🇮🇷〰〰〰🌷

✋سلام سردارم کاری زیبا از سازمان بسیج دانش آموزی استان کهگیلویه و بویر احمد 🇮🇷🥀 🔻#اینجا_خیمه_گاه_شهداست... 👇 🌷〰〰〰🇮🇷〰〰🌷 @shahidanemasjedehazratezeynab 🌷〰〰🇮🇷〰〰〰🌷

☑️شگفتانه محسن چاوشی در وصف حاج قاسم سلیمانی زیباست 🔻#اینجا_خیمه_گاه_شهداست... 👇 🌷〰〰〰🇮🇷〰〰🌷 @shahidanemasjedehazratezeynab 🌷〰〰🇮🇷〰〰〰🌷

🇮🇷 #وقتی مهتاب گم شد 🇮🇷 ◀️ قسمت ۱۶۵م 📒 فصل سیزدهم 🔶🔸همه برادران من ۱. از بیمارستان اهواز به فرودگاه بردنمان داخل هواپیمای سی۱۳۰ که خوابیدیم صدای آژیر قرمز بلند شد هواپیماهای عراقی بالای آسمان بودند مجروحان ایرانی و مجروحان عراقی قاطی هم از شیشه سی۱۳۰ بیرون را نگاه می‌کردیم بالاخره آژیر سفید زدند و هواپیما بلند شد برای دومین بار از درد از هوش رفتم وقتی به هوش آمدم؛ پرسیدم: "اینجا کجاست؟" گفتند: "بیمارستان شهید فقیهی شیراز" یادم آمد که یکی‌دو هفته پیش به همراه علاءالدین حبیبی و حاجی‌مختاران به همین بیمارستان آمده بودیم از بدنم عکس گرفتند دکتر بالای سرم گفت: "شانس آورده‌ای تیر نخورده به نخاعت؛ ماشالله ماشاالله کلکسیون تیر و ترکش هم که هستی!؟" روز سوم بود که وقتی دکتر پیش دانشجویان پزشکی برم گردانده بود و دستش را تا مچ داخل زخمم کرده بود مادرم با جعفر از راه رسید جعفر مادرم را بیرون برد دکترها که رفتند آمدند بالا یه سرم انتظار داشتم مادرم حرفی بزند؛ اما جعفر سر گلایه را باز کرد: "داداشی رسمش نبود مرا از عملیات جا بگذاری!" گفتم: "تازه می‌شدی مثل من؛ آن وقت زخم مامان می‌شد دوتا!" چند روز بعد دوره درمان شروع شد عمل پشت عمل از بیمارستان فقیهی شیراز به بیمارستان مهر تهران و از آن‌جا به بیمارستان اکباتان همدان از آن‌جا دوباره به بیمارستان نورافشار تهران از بخت بدم خوابیدم پیش کسی که منبع انرژی مثبت بود کنار سعید اسلامیان وقتی مرا دید خندید و گفت: "بگذار بروی اتاق عمل و برگردی و خوب بشوی؛ آن‌وقت برایت می‌گویم، مجروح را چطور باید عقب بفرستی!" دکترها پشت سر هم عوض می‌شدند مشاوره می‌کردند اما عمل من ریسک بالایی داشت احتمال قطع نخاعم می‌رفت حالا متوجه شدم که چرا دائماً بیمارستان عوض می‌کنم وقتی پدر و عمویم سراغم آمدند، روی ویلچر برای نماز جمعه می‌رفتم بعد از مدتی جعفر به جبهه رفت و علی‌آقا او را جذب اطلاعات عملیات کرد از خاکریز عصایی سهم من یک عصا شد عصایی که هر روز به دست می‌گرفتم و سرتاسر کوچه‌ را می‌رفتم و برمی‌گشتم پاک خانه نشین شده بودم توی کوچه هم خیلی خودم را آفتابی نمی‌کردم وقتی چشمم به در و همسایه‌های بغلی یعنی خانواده عباس علافچی و بهرام عطائیان می‌افتاد، عصا زنان به خانه برمی‌گشتم آخرین بار که برای بستری به بیمارستان رفتم طوبی‌خانم مادر بهرام و فاطمه‌خانم مادر عباس به عیادتم آمدند سرم پایین بود از روی‌شان خجالت می‌کشیدم آن‌دو آن‌قدر با محبت و گرمی برخورد کردند که بیش‌ازپیش شرمنده شدم هردو مثل هم حرف می‌زدند طوبی‌خانم می‌گفت: "علی‌آقا تو را که می‌بینم انگار بهرام را دیده‌ام!" فاطمه‌خانم هم: "تو از اول برای من مثل عباس بودی!" بعد از مدتی عصا را کنار گذاشتم جعفر دستم را خواند پیشدستی کرد: "ببین داداش! غیر از این که برادر بزرگم هستی، پیشکسوت من هم هستی. اصلاً پای مرا تو به جبهه باز کردی! گفتی برگردم همدان؛ گفتم چشم. آمدم و از کربلای ۵ جا ماندم. حالا باید جبران کنی و تا زخمت خوب بشود پیش مامان باشی. خوب که شدی می‌آیم و تا خود جبهه کولت می‌کنم." 🔗 ادامه دارد ... 🔻#اینجا_خیمه_گاه_شهداست... 👇 🌷〰〰〰🇮🇷〰〰🌷 @shahidanemasjedehazratezeynab 🌷〰〰🇮🇷〰〰〰🌷