eitaa logo
شهید و شهدا
253 دنبال‌کننده
18.3هزار عکس
9.2هزار ویدیو
172 فایل
شهید مدافع حرم جاوید الاثر اقا مهدی قاسمی ( کانال شهید::تجمیع بهترین مطالب کانال های جبهه مقاومت و پایداری...)
مشاهده در ایتا
دانلود
جایگاه امام حسین (علیه‌السلام) در اشعار مولوی ◼️ یکی از شاعران مشهور و زبانزد در میان مردم، مولوی است، که با وجود سرودن اشعار فراوان درباره اسلام و اهلبیت (علیهم‌السلام)، عقیده درستی نسبت به اسلام و اهلبیت (علیهم‌السلام) نداشت و در این راستا اشعاری توهین‌آمیز و سخیف در شأن اهلبیت (علیهم‌السلام) سروده است. مولوی که در نزد صوفیه از سران و بزرگان این فرقه به حساب می‌آید در یکی از سروده‌های خود، سوگواری و عزاداری برای شهادت امام حسین (علیه‌السلام) را بی‌تأثیر دانسته و گفته که باید بر خودتان گریه کنید. وی در این‌باره گفته: روز عاشورا همه اهل حلب باب انطاكيه اندر تا به شب گرد آيد مرد و زن جمعى عظيم ماتم آن خاندان دارد مقيم ناله و نوحه كند اندر بكا شيعه عاشورا براى كربلا پس عزا بر خود کنید ای خفتگان زانک بد مرگیست این خواب گران روح سلطانی ز زندانی بجست جامه چه دْرانیم و چون خاییم دست چون که ایشان خسرو دین بوده اند وقت شادی شد چو بشکستند بند[مثنوی معنوی، ص846] مولوی در این ابیات به حادثه عاشورا و عدم تأثیر گریه شیعیان بر این مصیبت پرداخته است که این گریه و عزا هیچ فایده‌ای برای شهدای کربلا نداشته و بر خودتان که تا به حال، خواب بوده‌اید عزا بگیرید که این خواب گران، بد مرگى است. مولوی حتی روز عاشورا را روز شادی و سرور قلمداد می‌کند که آن خسرو دین، امام حسین(علیه‌السلام)، از زندانِ تن‌‌‌ رها شد و براى شهداى کربلا این رهایى عین شادى و شادمانى است. علامه جعفری در شرح مثنوی به شدت بر مولوی اعتراض کرده و می‌نویسد: «اگر گذشتن وانقراض حادثه‌ی کربلا بتواند دلیلی به عدم لزوم یادبود آن داستان باشد، حتی جلال الدین هم نمی‌تواند بگوید تنها به حال خود گریه کنید، زیرا چنان‌که داستان خونین کربلا گذشته و به سلسله‌ی ابدیت پیوسته است، همچنین تبهکاری‌ها وگنه‌کاری‌های ما نیز گذشته و دیگر جایی برای گریه نمی‌ماند. اگر بگویید: گریه توأم با توبه و بازگشت، کثافت‌ها و لجن‌های روح را شستشو می‌دهد، می‌گوییم: گریه بر داستان نینوا نیز کثافت‌ها ولجن‌هایی را که به روی انسان وانسانیت با دست تبهکاران کشیده می‌شود، شستشو می‌کند ومی‌گوید: روی انسان را پاک نگه بدارید.»[تفسیر مثنوی، ج۱۳، ص ۳۱۴] در ردّ کلام مولوی، روایتی از امام صادق(علیه‌السلام) درباره‌ی گریه بر امام حسین(علیه‌السلام) وارد شده که فرمودند: «هر جزع و گریه‌ای ناپسند است مگر جزع و گریه بر حسین (علیه‌السلام)»[وسائل الشیعه، ج3، ص282، ح9] مولوی در جای دیگر درباره‌ی حرکت و رفتن امام حسین(علیه‌السلام) به سمت کربلا نیز گفته است: کورکورانه مرو در کربلا تا نیفتی چون حسین اندر بلا[مثنوی معنوی،334] به تعبیر مولوی، امام حسین(علیه‌السلام) ناآگاهانه و بدون هرگونه دوراندیشی به سمت کربلا خارج شدند و این حرکت ایشان، کورکورانه انجام گرفته؛ لذا ما نباید مانند او عمل کنیم. این سخن وی کاملا مخالفت کردن با علم امامت و ولایت‌ است که این حرکت حضرت را ناآگاهانه و غیر صحیح دانسته، که ناشی از عدم ولایت‌پذیری وی در این‌باره است. بنابراین مولوی با این اشعار، هم نسبت به جایگاه والای حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) جسارت کرده و هم فضیلت گریه و عزاداری در رثای سالار شهیدان را مورد خدشه قرار داده که ناشی از عدم محبت و ولایت‌ناپذیری وی، در حق اهلبيت (عليهم‌السلام) است. حال این سؤال مطرح می‌شود که اگر عالمی یا شاعری درباره‌ی اسلام و اهلبیت (علیهم‌السلام)، مطلب یا شعری در حقانیت آنان گفته باشد آیا می‌توان حقانیت صاحب آن را اثبات کرد و بگوییم این شخص از شیعیان و محبین واقعی معصومین (علیهم‌السلام) است یا اینکه باید عقاید و راه و روش او را دانست و بعد قضاوت کرد؟ به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
تاثیر پذیری فرقه اهل حق از یهودیت و مسیحیت ❗️🔻 ♦️ روزگاری گروهی اهل‌حق را که به علی‌اللهی مشهور بودند، شاخه ای از یهود می‌دانستند که ایلیایی نامیده می‌شوند.[1] 🔷 دلیل ایشان نیز وجود برخی از مراسم و آداب آیین قربانی از جمله خروس و وجود روزه که تنها چند روز در سال گرفته می‌شود. 🔶 روزه‌ای که اهل‌حق در پی مصایب سلطان اسحاق و سه درویش (بنیامین، داود، موسی) در مرنو برای مدت سه روز می‌گیرد و بعد از آن جشنی برپا می‌شود، بی شباهت با اعیاد یهود که برای یادآوری مصایب ایلیا تلخی که بر یهود گذشته و اعمالی انجام می‌دهند – نیست. 🔷 در برخی عقاید غالیان شیعه حضرت امیر(علیه السلام) در زمانهای گذشته با پیامبران مختلف و یا در قالب ایشان تجسم می‌یافته، از جمله آنها ایلیا است. ♦️ نورعلی الهی نیز گرده رزباری را اقتباسی از فطیر بنی اسرائیل می‌داند.[3] 🔷 ظاهرا نام اسحاق، داوود و بنیامین که برخی در اصل نام دیگری داشته‌اند (سید عبدالسید و موسیاوه نام طلطان اسحاق و داوود بوده است) شکل یهودی دارد، احتمال می‌رود شهرت نام ایشان به اسحاق و داوود نشان از تاثیر فرهنگ یهودی باشد. 🔻 البته سلطان اسحاق در بین اهل‌حق به سلطان صحاک مشهور است. ایوانف نام صحاک را شکل دینی اسحاق می‌داند.[3] 🔷 در افسانه‌های اهل‌حق برخی داستان‌های وابسته به عهد عتیق درباره داوود و دیگر پیامبران منعکس شده است. برخی وجود عقایدی مانند دون به دون (تناسخ) و حلول(دون) را به عقاید فرق یهودی نسبت می‌دهند . 🔻 ارتباط اهل‌حق با مسیحیت 🔷 آنچه اهل‌حق و مسیحیت را با هم پیوند می‌دهد بیش از هر چیز تصوری است درباره خداوند دارند. 🔶 در این دو خداوند در افراد بشر حلول می‌کند و یا به تعبیر درست‌تر خداوند در زمین نزول می‌کند، گویی خود وظیفه ارشاد خلایق را مستقیما بر عهده دارند. 🔷 بسیاری از افسانه‌های اهل‌حق درباره شخصیت‌های دینی برگرفته از عقاید و افسانه‌های مسیحی درباره عیسی و مریم، شاه خوشین، بابا نااوس، سلطان اسحاق، بابا یادگاراست. 🔶 چون مسیح بدون پدر بوجود آمده‌اند و مادرهای اینان علاوه بر فاطمه بنت اسد مادر حضرت امیر(علیه السلام) نیز مادرانی فوق طبیعی (همانند تصور مسیحیان ارتدکس از مریم[4]) تصویر شده‌اند. 🔷 البته این تاثیرات می‌تواند به واسطه اسلام صورت گرفته باشد اما اینکه درباره برخی شخصیت‌ها معتقدند که بعد از مرگ زنده شده‌اند با عقیده مسیحیان درباره مسیح بعد از مرگ برابری می‌کند. ♦️ اهل‌حق در متون خود از منجی آخرالزمان به نام مسیح نیز اشاره کرده‌اند. 🔷 به عقیده ایوانف اینکه زربار را (خاتون قیامت) خوانده‌اند و یا اینکه در اساطیر بیرون آوردن گرده نان از دریا را به او نسبت می‌دهند، شاید به اندیشه‌های مسیحی مربوط باشد. 🔶 او همچنین وجود نامهای بابا نااوس و بنیامین را در کنار نام اسحاق(صحاک) دارای شکل ارمنی می‌داند. ♦️ایوانف احتمال می‌دهد جوز شکستن در مراسم سرسپردن، جانشینی برای غسل تعمید مسیحیت باشد. 🔻 پی نوشت : [1]سیدزاده هاشمی، سید طاهر، مصاحبه با سید طاهر هاشمی، کیهان فرهنگی، سال 1365 شمسی، شماره 2 [2]برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک به کتاب حق المتقین معدیث یا سلمان جندب ... [3]الهی، نورعلی، آثار الحق، ج 1، انتشارات جیحون، تهران، 1370 شمسی [4] داوود(یادآورنده درخت جوز – بویا – از هندوستان به ایران) در قرن هشتم و از پیشوایان بزرگ اهل‌حق است که او جدایی از داوود پیغمبر یهود می‌باشد و اما اشاره به زبور شاید بی ارتباط با تقدس سرودهای داود پیغمبر نباشد. آتشی از سوز در دل داود بود تا به فلک می‌رود بانگ مزامیر او براي مطالعه بيشتر رجوع شود به کتاب مقدمه‌اي بر دين و روان با تاکيد بر اهل‌حق اثر صحبت فرخ منش به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
آیا اعتقاد به منجی اختصاص به یک دین دارد❓🔻 ♦️ عقیده به منجی بزرگ، یک عقیده عمومی و مشترک است و اختصاص به یک قوم و ملت و دین ندارد. ادیان و مذاهب گوناگون که در جهان حکومت می‌کنند، عموماً ظهور او را خبر داده‌اند، اگر چه در اسم او اختلاف دارند. 🔷 انتظار فرج و اعتقاد به موعود یک اشتیاق و میل باطنی است، اسلام و ادیان دیگر نیز با وعده‌ی ظهور منجی بزرگ این خواسته و شوق درونی را بی‌پاسخ نگذاشته اند. 🔶 این خواسته نیز مانند دیگر خواسته‌ها در شرایط گوناگون، کم و زیاد و شدت و ضعف پیدا می‌کند. آشفتگی اوضاع و ناامنی حاصل از آن و فشار و تبعیض و ستم در جامعه، عقیده به ظهور منجی بزرگ را تشدید می‌نماید. 🔷 آنچنان این شوق دیرینه و انتظار در لحظات فشار و اختناق، تبدیل به التهاب سوزان و نیاز شدید می‌شود، خرمن اشتیاق توده‌ها را برای ظهور واپسین منجی و مهدی موعود شعله ور می‌سازد. ♦️ افراد فرصت طلب، از پریشانی توده‌ها سوء استفاده کرده و به دروغ ادعای مهدویت می‌نماید. مانند فرقه های ضاله بابیت وبهائیت یا فرقه مهدی سودانی،فرقه های صوفیه و... 🔷 لذا در هر زمانی که فشار‌ها و محرومیت‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و غیر آن بالا رود، جاذبه و وسوسه‌ی رهبری نیز افراد بسیاری را به خود مشغول می‌دارد و چه بسا افرادی که جان خویش را بر سرِ این سودا می‌نهند. 🔶 البته این شرایط ممکن است باعث بالا رفتن تب منجی پرستی در جامعه شود و افرادی هم از این فرصت سوء استفاده کرده، ادعای مهدویت بنمایند، ولی این موضوع هرگز به اصالت این عقیده لطمه نمی‌زند. 🔷 پس اصالت مسأله مهدی و جهانی بودن آن روشن می‌شود و معلوم می‌گردد که این عقیده اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه پیروان همه‌ی ادیان در انتظار چنین مصلح جهانی به سر می‌برند. 🔶 این اعتقاد و اشتیاق در میان یهود و نصاری، آن چنان اصیل و ریشه‌دار است که در طول تاریخ این دو ملت، مدعیان شگفتی را پدید آورده است و افراد بسیاری را خود به دروغ، مسیح موعود معرفی کرده‌اند. 🔻 قاموس کتاب مقدس درباره‌ شماره مدعیان دروغین مسیح موعود می‌نویسد: 🔷 «24 نفر از مسیحیان دروغگو در میان بنی اسرائیل ظاهر گشته که مشهور و معروفترین آن‌ها برکوکبه است که در اوائل قرن ثانی می‌زیست و آن دجال معروف ادعا می‌نمود که رأس و رئیس و پادشاه قوم یهود است... 🔶 در قرن دوازدهم حدود ده نفر از مسیحیان دروغگو ظاهر گردیده، جمعی را به خود گروانیده. این مطلب اسباب فتنه و جنگ شده، جمع کثیری نیز در آن معرکه طعمه‌ی شمشیر گردیدند».[1] 🔻 علامه طباطبایی (رحمة‌الله‌عليه) می‌نویسد: 🔷 «بشر از روزی که روی زمین سکنی گزیده، پیوسته در آرزوی یک زندگی اجتماعی مقرون به سعادت می‌باشد و به امید رسیدن چنین روزی قدم بر می‌دارد . 🔶 اگر این خواسته تحقق خارجی نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدی در نهاد وی نقش نمی‌بست؛ چنان چه اگر غذایی نبود، گرسنگی نبود، اگر آبی نبود تشنگی تحقق نمی‌یافت و... 🔷 از این روی، به حکم ضرورت، آینده جهان روزی را در بر خواهد داشت که آن روز جامعه بشری پر از عدل و داد شده و با صلح و صفا زندگی خواهند کرد و افراد انسانی غرق فضیلت و کمال می‌شوند. 🔶 البته استقرار چنین وضعی به دست خود انسان خواهد بود و رهبر چنین جامعه‌ای، منجی جهان بشری و به لسان روایات «مهدی» خواهد بود.[2] 🔷 بنابراین، اعتقاد به «مهدی» تنها یک باور اسلامی نیست و رنگ خاص دینی ندارد، بلکه عنوانی است برای خواسته‌ها و آرزوهای همه انسان‌ها با کیش‌ها و مذاهب گوناگون.[3] 🔻 پی‌نوشت: [1] . جیمز ه‍اک‍س‌، قاموس کتاب مقدس، نشر ت‍ه‍ران‌: کتابخانه طهوری‏، ۱۳۴۹. ص 808. [2] . علامه طباطبایی، شیعه در اسلام، قم: نشر دفتر تبلیغات اسلامی،1392، ص22. [3] . مجتبی تونه‌ای، الفبای مهدویت، قم: نشر میراث ماندگار، 1389، ص 109. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2