#ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (رباعیات علوی) از عین علی که چشمۀ نور خداست وز لام عـلی که لا اله از آن خــاست با یـای علی که خود یداللّهی اوست ترکیــب مقــدّس (علــی) اعــلاست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون نـام علی‌ست مشتق از نـام خــدا بـاشـد همـــه جـــا قــریـــن ذات یکتــا در اسم و عـدد چو با خداوند یکی‌ست پـس هسـت علــی (عیــن) علـی اعلـی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از یمــن علـی که نـور فـیض ازلی ست پیدایـش خــلق خـالق لــم یـــزلی ست زین فضلِ علی که بر خداوند ولی ست شک نیست که منظومۀ ایجادعلی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون ذات علـی‌ست نقش ذات ازلی مسـطوره بُــــوَد ز خــالــق لـم یزلی خواهی که خدا را بشناسی به کمال با دیده ی دل نگر ، به اوصـاف علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آغـاز علی بوده و فرجــام علی ست دیباچۀ خلقت و سرانجام علی ست از روز ازل تـا به ابــد بوده و هـست در مُلک وجود ، حاکم تـام علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا شـاهــنشه مُلک افتخــار است علی سلطـان سـریــر اقتــدار اسـت علی فرموده خدا چو لافتـی در حق وی شایستۀ قبض ذوالفقــار است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا تا مهر علی‌ست درجهان شـامـل ما تـابد دو هزار ، مهـر و مـه از دل ما معمـــار ازل از پـی تحکیــم اساس با مِهــر علـی ، سرشته آب و گِل ما ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آییـنه ی ذات حـــیِّ دادار علی ست آییـنه علی و عکس دلـدار علی ست خـواهــی کـه ببـیـنی رخ یــار ازلــی در چهر علی نگر که آن یار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از سرّ ضمیــر حق علی آگاه است زیرا که علـی مَحــرم سرّالله است سرلوحـــۀ قــرآن که بوَد بسم الله او نقطۀ تحت بـای بسم الله است ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا مجموع صفات وعین ذات است علی ایجــاد کنـنده ی صفـــات اسـت علی دسـتِ طلــب از دامــن او بـاز مگــیـر زیـرا کـه سفینه ی نجـــات است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در بُــرج صــفا مَطلــع انـوار علی ست خورشید سپــهر معـدلت‌ بار علی ست سنگ مَحک است و بوته ی بـار و عیار در روز حساب، وزن و معیار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آن را که علی یاور و یار است چه غم؟ آن را که علیش غمگسار است چه غم؟ جـایی که ولایت علـی ، مذهب ماست گردشمن شیعه بی شمار است چه غم؟ ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در کـارگــه ِ صـنـــع ِ خــدای ازلی باشد دو جهـان موهبـت لـم یزلی شد دایـره‌ی حکمت خلاقه‌ی خلق از روز ازل تـا به ابــد ، عیـن علی شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(السّـلامُ عَلَيكَ يا عَلیّ بنٍ اَبـِی‌طـٰالـِب) ا࿐❁❈❁࿐✿❈✿࿐❁❈❁࿐ا #ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (شاه لافتیٰ) چون تیــغ کیــن بـه فـــرق امــام مبـین رسید فـریـاد درد و غـــــم بـه سپهـــر بــریــن رسید در سجــده‌گــاهِ حــق بـه سر خــانــه‌زاد عشق تیـــغ پلیـــد و زاده‌ی ملجــــم ، ز کیــن رسید شمشیر کفــر و ظــلم چو فــرق علـی شکافت پــژواک "قَــد قُتـِـل" ز فلـک ، بر زمیــن رسید نبــوَد عجب که زخـــم جگــرسـوز آن خبـیث بـــر قلـب پــــاک رَحمــــة لِلعــــالمیـــن رسید مضــروب شــد تمــامـیِ اعضـــای کـــاینـــات زآن ضـربتـی کـه بر سر سلطـــان دیــن رسید شهبــاز عــرش را چـو شکسـتـند بـــال و پــر مــرغـــان عـشـق را ، نفَــس واپـســین رسید از انقــــلاب ضـــایعـــه‌ی قـتـــل شـــیر حــق گــرد عـــــزا بــه دیــده‌ی روح الامیــن رسید از خــون سر مُحــاسـن خـود را خضــاب کرد چون روز وصــل حــیّ جهـــان آفـریـن رسید ارکــان قلعـــه‌ی فلـک از هــم گسیخـت چون ضـربت به بــام قُبـّــه‌ی حِصـن حَصـین رسید شمــع فــروغ بخـش شبـسـتان علــم و دیــن خـاموشی‌اش ز فرقه‌ی بی‌‌علـم و دیـن رسید آه و فغـــــانِ جــــنّ و مَلَــک در غــــــم بشــر گـــویـــا فــــراتــــر از فـلـکِ هفـتمـیــن رسید مُنشق شد آن جبـین که به‌شـوق وصــال حق روز ازل ، بــه رتـبـــه‌ی حـــق الیـقـیــن رسید شـــال عـــــزا ، بــه گـــــردن اولاد مـــرتضــیٰ از فتــنه‌‌ی معـــــاویـــه ، خصــم لعیــن رسید تنهـــا نــه در عــــــزا ، حَسنـین‌ا‌نـد و زینبـین کاین غم به جنّ و انس و نبات و نبین رسید ای روزگـــار ! اُف بـه تـو کــز دسـت جــور تو این زخــم جــان‌گـــزا بــه دل مسلمیـن رسید از بهـــر صــیدِ شـــیر خــــداونــد ذوالجـــلال روبــاه شـرک و زنــــدقــه انــدر کمیــن رسید دون پــرور است دهـــر ، که سـنگ جفــای او گـــه گـــه ، پـی شـکســتن دُرّی ثمیـــن رسید دردا ز خـــــرمـــــن غــــــم آن شـــاه لافـتــیٰ (شمس قمی) به مرثیه‌اش خوشه‌‌چین رسید. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(ماحصل آل عبا) زآن کـه شـبی عشـق تـو را یـافتــم در دل شـب ، نـــور خــــدا یـافتــم شـب بــه تــــولای وصــــال رخــت رتـبـــــه ی معـــــــــراج ولا یـافتــم آنچــه به یک عمــــر ، میـسر نشــد در دل یـک شـب ، همـــه را یـافتــم فیض "شـب قـــدر" به قدر کفـــاف از کـف تقــــدیـــر و قضـــا یـافتــم آنچــه ز مهــــر تــو بـه دل داشــتم در ره آن مهــــــــر لقــــــــا یـافتــم آنچــه ز لطــف تــو عطــــا شد مرا در اثــــر ذکـــــر و دعـــــــا یـافتــم تــرک چو گفتـــم همـه مـــا و منـی در عـــرفــــات تـو ، منـــــا یـافتــم درک صفـــای تـو نمـــودم بـه سعی روی تـو بـی سعـی صفـــــا یـافتــم در طـلبـت هــر کــه به سویی و من نــور تـو هر سو همــه جـــا یـافتــم عقل، سجودت به‌زمین کرد و عشق سجــده تـو را کرد و تـو را یـافتــم عشــــق ، ســــوی علــت الا و مـــن بــا مــــدد عشــق تـــو _ لا یـافتــم لطـف تو شد شامل من کز خلــوص مــــاحصــــل آل عبــــــــا ، یـافتــم (شمس قمـم) ذره ی خـــاک رهــت پــرتــو از آن شمس ضحــا یـافتــم شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(السّلامُ عَلَيكَ يَا بَقيةاللهِ فِی اَرضه) #معجزه‌‌ی_نظر ‌ ‌اگــر ای خجســته نگــار مــن! ز وفـــا بـه مــن نظـــر افکنی همــه رنــج و درد و غــم مـرا ز ســرای دل ، بــه در افکنــی ‌ ‌چـه شود که تـَـرک جفــا کنی ز وفــا نظــر ، سـوی مــا کنی عملـــی نکـــو بــه خــــدا کنی وگــرش بـه دجـــله در افکنی ‌ ‌چــه شــود اگــــر ز ره کــــرم بنهــی بـه ديـــده‌ی من قـــدم که مـرا مــلالـت و درد و غــم بـه کـرشمــه پشت سـر افکنی ‌ ‌بنمـــا بـه مـن رخ مـــاه خــود دو غــزال چشم ســیاه خــود کـه مگــر ز بـــرق نگــاه خــود بــه روان مــن ، شــرر افکنــی ‌ ‌ز کمـــــان چـــابــک ابـــــروان بـه خـدنـگ مـــژّه‌ی دل‌سِــتان کنـی از وفــــا دل مــن نشــان بکُـشــی بــه رهگــــذر افکنــی ‌ ز دو تـُـرک مستِ کمـان‌ کِشَت ز دو چشم شوخِ پـــری‌ وَشَت ز شـــرار نــــــاز چــــو آتـشت شــرری به بحـــر و بــر افکنی ‌ ‌خوی عـارضت به جبـین روان بـه مَثـل چـو ژالــه و ارغــوان شده وصـف گیسویت آنچنـان کـه بـه پـاش مُشکٍ تــر افکنی ‌ ‌بـه کنـار عـــارض چـون قمــر شده طــرّه‌ی عقـرب فتــنه‌گر نـه عجـب ز معجـــزه‌ی نظــر ز قمـــر تــو فتـــنه بــرافکنـی ‌ ‌صنمــا بـه (شمس قمی) کنون نظری که دل شده تشت خون بـِـرهــانــی‌ام ز غــــم و جنون نظـــری بــه مــن، اگــر افکنی. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #روز_معلّـــم_مبارک تـــابــد بــه جهــان ، تــا مَـــه ِ پنـــدار معــــلّم روشـــن شـــود آفـــــــاق ، زِ انــــــوار معــــلّم بـر پيكـــر بـی‌جــان نه عجب گر بــدمـد جــان انفــــــاسِ مسـيحــــــا دم گفـتــــــــار معــــلّم در دايــــــره‌ی مـــدرســـه‌ی دانــش و بيـــنش سقـــــراط بـــوَد نقطـــه‌ی پــــرگــــار معــــلّم لقمــان كه به حكمـت شده ضرب المثــل خلق مسحـــور شـــد از حكمـــت سحـّــــار معــــلّم گر "بــوعــلی" اســتاد به هر عـــلم زمــان بود شــد شـــاد بــه شـــاگـــردی دربـــــار معــــلّم زنهــــار ، کـــه اعـــــلم ز معــــلّم بتـــوان شـد از فـــرط خـــــرد ، لیــک بــه زنهـــــار معــــلّم در بــــرج فضـــایــل چـو انشـتـین و ادیسـون بــــودنـــد ز منظـــــومــــه‌ی افکـــــار معــــلّم هشــيارتــريـن مختـــرع و كــاشـف و صــانـع هــســتــنــد نشـــان از ســر هشــــيـار معــــلّم در بــوتــه چو آید زرِ عـــلم و هنــــر و فضــل ســنــگ محکــش هـســت ز معیــــــار معــــلّم بـــازار جهـــان، گــــرم بـــوَد گـــر زِ صـــنايــع ســودش بـــوَد از گــــرمــی بـــــــازار معــــلّم آنـانكــه رســـيدنـــد بــه ســرمنـــزل مقصــود بُـد رهبــــرشــان مكـتــب غمخـــــوار معــــلّم از قـــلزم عـــرفـــان و ادب صــید تــوان کـرد صـــدهـا صـــدفِ گـــوهــــر شهــــوار معــــلّم در ميـكـــــده‌ی عشــق ، خمــــــاران محـبّــت مَــسـتـــنـد زِ جــــــام مــیِ خمّـــــــار معــــلّم شـوقـی كه بــوَد در دل اطفــــال به تحصــيل هســت از اثـــــــــر الفــتِ بـســــيـارِ معـــــلّم کـــودک نِگــَــرد مِهــــر پــــدر ، رأفــت مــــادر در نـقــش پــــدرگــــونــه‌ی رخســـــار معــــلّم خـوابِ خـوش مـــام و پـــدر طفـــل نـوآمــوز بـــاشــد همـــه از ديــــــده‌ی بيـــــدار معــــلّم بـا دیــو جهـــالـت به نبـــرد است شـب و روز افــــرشـــته‌ی پنـــــدار خــــــردبــــار معـــــلّم مــــرّيــــخ سـلـحشـــور ، زِ پيكـــــار بمــــانــد بيـــند چو دمــی عــرصـــه‌ی پيكــــار معــــلّم بنگـــــر هنـــــری اسلحـــــه‌ی رزم و نبــــردش شمـشــير ، زبــــان و قــــلم ، ابــــــزار معــــلّم شـايسـته بوَد بنــدگــی‌اش گرچـه يکی حـرف تعلـيـــــم بگيـــــرد كســی از كــــــــار معــــلّم "مَـــن عَلَّمَنــی حَــــرفـــاً" در شـــأن وی آمـــد "قَــــد صَـــیّرَنـــی عَبـــــداً" مقــــــدار معــــلّم در كــــام معـــلّم چو "عــلی" ريخـت زرِ نـــاب يعـنـی كـــه چنـــين اسـت ، ســــزاوار معــــلّم آوخ کـــه کسـی نیسـت بـه بــــازار فضـــایــل دلبـــاختـــه‌ی فضـــل و خـــــریـــــدار معــــلّم دردا اسفـــا بـا همــــه غمخـــواری و خــدمـت یـک تــــن نبــــوَد ، خـــــادم دربــــــار معــــلّم دشــواری هـــــر مســـألــه، آســـان كنــد امـّــا آســــان نشــــود مطـــلـب دشــــــوار معـــــلّم بـر فقــــر کنــد فخــــر و ببـــالـد به قنـــاعـت زیـــــرا طمــــــع و آز ، بــــوَد عـــــــار معــــلّم افسوس کــه هـر روز معـــلّم ز غــــم و رنـــج گــــردیـــده مبــــدّل بــه شــب تــــار معـــــلّم پـــرورده هــــزاران گـل و جــز خــــار نبـیــند پــــاداش عمــــل ، پنجــــه‌ی گلکــــار معــــلّم صــدهــا گــــرهْ از کــار کسان بـــــاز کنـد لیک یـک تـــن نگشـــایــد گـــــرهْ از کـــــار معــــلّم چون شمع كه می‌سوزد و نورافكن جمع است بيـن! سـوزش و جـــان دادن و ايثــــار معـــلّم چون سـنگ صــبور است معـــلّم كه خــداوند پــــاداش دهــــــد ، بــــر دلِ صــــبّار معـــــلّم گـر (شمس قمی) را به جهــان هست فروغـی روشـــن بــــوَد از پــــرتــــوِ پنـــــدار معـــــلّم شادرو‌ان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #مقــــام_معــــلّم ای معلم! جان فدای همت شایان تو جان فدای همت و آن صبر بی پایان تو نام زیبایت بوَد جان‌بخش و نغز و دلربا برترین عنوان این کشور بوَد عنوان تو این‌ مباهات تو بس باشد که از بخت رفیع صاحب این نام و این عنوان با سلطان تو روح می‌بخشد به تن انفاس تو عیسی‌صفت جان‌فزا باشد نوای دانش و عرفان تو غنچه‌های گلشنت را هیچگه نبوَد خزان هر سحرگه چونکه بینند آن رخ خندان تو نونهالان تواند آرایش باغ جهان حکمت و دانش بوَد محصول باغستان تو نخبه‌ی تاریخ و ارباب کمال‌اند این گروه کاین‌زمان خوانیم‌شان اطفال ابجدخوان تو باشدت چون خاتم علم ای سلیمان خرد دیو جهل و گمرهی بگریزد از میدان تو شمع دانش بر فروزان بهر یعقوب وطن تا که یوسف بازگردد جانب کنعان تو هیچ عزمی نیست عالی‌تر ز عزم راسخت هیچ ایمان نیست محکم پایه چون ایمان تو درس اخلاق تو باشد لوحه‌ی خلق جهان هر معمایی مبرهن گردد از برهان تو چونکه چوگان قلم را در کف قدرت نهی زهره چون گویی بیفتد در خم چوگان تو دایماً باشد سخن از عفو و از بخشایشت نقل هر محفل بوَد شیرینی احسان تو درّ و گوهر را رباید دزد بد اندیش دهر لیک نتواند رباید گوهر رخشان تو گر شناسی قدر خود، از معجز علم و عمل ثابت و سیار گردد تابع فرمان تو رشته‌ی پیمان بسی شد پاره و پایان نیافت آنکه پایان یافت باشد رشته‌ی پیمان تو میخورم افسوس و غم کز کثرت جور و ستم قدر دانش را نداند دشمن نادان تو نیست یک تن تا به حکم عدل و انصاف و وداد خاتمت بخشد بدین اوضاع بی سامان تو نیست موسایی درین کشور که از روی صفا وارهاند از میان تیه ِ ذلت ، جان تو گر کسی را گوش اسقای سخن نبوَد چه باک سامع الاصوات باشد خالق سبحان تو غم مخور (شمسا) که روز وصل هم خواهد رسید صبر باید تا سرآید این شب هجران تو شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi برگرفته از روزنامه استوار قم ـ 1337

(سعی و عمل) چرخ قضا و قدر ، همت والای ماست گردش دور فلک ، عکس تمنای ماست گنبد مینا اگر جام‌ میِ حکمت است نقش ضمیرش عیان در دل مینای ماست دایره ی ارض اگر بر تو و من شد محیط نقطه ی تکوین آن ، رد کف پای ماست گر که نبوَد این جهان ، مقتضی حال ما گردش آن از چه رو عین تقاضای ماست؟ دست قضا، پای چرخ، چشم فلک، گوش عرش عاریت وَهم و جهل از پی اغوای ماست ترک جهان کافری‌ست ترک هوا بایدت ورنه به حکم ازل مُلک جهان جای ماست موسیِ عمران اگر ، معجز بیضا نمود مشعل دین و خرد خود ید بیضای ماست فتوی دونان بوَد روزی هر روزه مفت سعی و عمل روز و شب حاصل فتوای ماست (شمس قمی) غیر جهد بهره ز دنیا مخواه بلکه کلید جنان ، دست توانای ماست شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#روزگار_پیری من آن روزی ‌که بودم طفل شیری گریه میکردم به حال روزگار تلخ پیری گریه میکردم به دنیا آمدم با سر، که یاری دست من گیرد ندیدم چون که یار دست‌ گیری گریه میکردم اگر آدم ز جَنّت رانده شد شرمنده و گریان من از تبعید در خاک کویری گریه میکردم تمرّد شد بهانه ، بَهر طَرد آدم از جنّت... که من زان امتحان و دزد گیری گریه میکردم اسیر اندر رحِم بودم اسیر این جهان گشتم شَوم آزاد تا از این اسیری گریه میکردم شد آدم در کبیری از بهشت آواره و حیران من از آوارگی‌‌های صغیری گریه میکردم عجب نبوَد که گوید (شمسِ قم) از ذلّت پیری من آن روزی‌ که بودم طفلِ شیری گریه میکردم شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#مَهدی_منتظَر به ناله آنکه شبی دامن سحر چسبد چنان بوَد که به درگاه دادگر چسبد کسی که دامن مقصود را به دست آرد کجا به دامن آلوده‌ی بشر چسبد؟ به آه و ناله به چنگ آر آستان حبیب گدا مُصِر چو بوَد نالد و به در چسبد ز فیض دیده‌ی شب زنده‌دار خود شبنم به نور چشمه‌ی خورشید ، زودتر چسبد به پیش طاعت یزدان بهشت ناچیز است سفیه ، آن که بدین مزد مختصر چسبد خمار عشق به‌صد خم نمی‌شود سرمست اگرچه آب ، به لب‌تشنه بیشتر چسبد شبی چو شهد لبش را چشیدم اندر خواب هنوزم از اثرش لب به یکدگر چسبد فراق روی تو بس دردناک و غم‌خیز است عجب‌ مدان که دو دستم به روی سر چسبد هنر مولّد سیم و زر است و نزد خرد خطاست مرد هنرور به سیم و زر چسبد مخواه مزد هنر را ، که باغبان کریم فقط به دامن گل ، از ره نظر چسبد بگیر بر کمر خویش دست همت و سعی که پهلوان زبردست ، بر کمر چسبد ز عالمانِ بدون عمل صلاح مجوی نه عاقل است که بر شاخ بی‌ثمر چسبد مگیر دامن ارباب زر که خوار شوی زنند سنگ‌اش اگر میوه بر شجر چسبد به مِهرِ دامن گردون نظر نخواهد کرد کسی که دامن مهدی منتظر چسبد قیامت ار ز قیامت چو قامتت خیزد به ذیل دامن عدلت ابوالبشر چسبد چو (شمس قم) رسدش دستِ جان به دامن یار به ناله آن که شبی دامن سحر چسبد . شادروان سید علیرضا شمس قمی @shamseqomi

شهادت امام جعفر صادق(ع) تسلیت باد. #شهادت_امام_صادق آسمان امشب مگر خالی ز ماه و اختر است کاین‌چنین تاریک و خامش بزم چرخ اخضر است پرتو ِ ماه و فروغ اختران و نور شمس... گویی از روز ازل در چاه ظلمت اندر است بر تن داماد کیوان از چه نیلی جامه شد؟ وز چه بر فرق عروس زهره مِشکین معجر است جای گل ، اندر گلستان خار جان‌فرسا بُوَد جای بلبل ، ناله و آوای زاغ منکر است هر طرف بانگ و نوایی جانگزا آید به گوش گوییا روز قیامت شد که بر پا محشر است هر طرف غمدیده‌ای بر سرزنان با اشک و آه از فراق دلبر جانان ، به جانش آذر است دل پریشان، دیده گریان، سینه سوزان، مو کنان جمله ابنای بشر دیدم به کوی و معبر است شیعیان از مرد و زن در شهر و برزن، نوحه‌گر هر یکی بر خاک غم افتاده خاکش بر سر است در همین اندیشه بودم کز چه طوفانی الیم کشتی آمال ما ، در بحر غم غوطه‌ور است ناگهان آمد ندا از ساحت قدّوسیان : کای گروه شیعیان! قتل امام جعفر است صادق آل محمّد (ص) مظهر احکام دین کز وجودش مذهب ثانی عشَر مستظهر است آنکه درس مکتبش پی‌ریز فقه جعفری‌است آنکه شاگرد دبستانش ، هُشام و جابر است شد شهید زهر کین ، هر چند اما تا ابد... مکتب شیعه از او جاوید و برپا منبر است در رثای جانگدازش خامه‌ام در خون نشست آنچنان‌که سرخ ، نقش چامه‌ام بر دفتر است (شمس قمّی) در غم منجی دین احمدی... نوحه‌گر هم جنّ و انس و حضرت پیغمبر است شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

در رثای رهبر کبیر انقلاب امام خمینی (ره) #پیـــر_مـــراد ‌تــا بـــه دامِ سـرِ زلــفِ تــو گــرفـتــــار شدم دل پــریشـان‌تــر از آن طـــرّه‌ی طـــرّار شدم دلِ دیــوانــه چـو در حلقـــه‌ی گیسـو بسـتی پـای، در سلــسلـه ، سرحلقــه‌ی احـــرار شدم گرچه مجنــون تو بــودم به بیــابــان فـــراق لیـــلیِ حسن تـــو را دیـــدم و هشـــیار شدم یوسفا جــلوه‌ی حسنت سر بــازار چه سود؟! زآنکــه نــادیــده جمــال تـو خـــریــدار شدم بـه خــــریـــداری آن حســن خـــداداد همــی نقـدِ جان بر سر دست است و به بــازار شدم قــدر وصــل تو ندانسـتم و بـودم در خــواب وایِ مــن کــز پس هجـــران تـو بیـــدار شدم دردنــوش مــیِ عشـق تــو شــدم ، از آغــــاز گرچـه دور از خــم و خمخـانه و خَمّــار شدم زاهـــد از روی و ریــا عشـق تـو را منــع نمود کـز وی و زهـــد وی و صـومعــه بیـــزار شدم غیـر عنّـــاب لبـت ، نیست شفــابخــش دلــم چـونکــه بیمــــار از آن نـرگـس بیمـــار شدم دسـت بــــردار چــو نبــــوَد سرِ بیــــدار ز تو ســر بــه‌دارت شـــده مشــتاقِ ســرِ دار شدم راهِ عــرفــان تـو پــوییــده‌ام ای عـــارف راز کــه بــه یُمــنِ کــرمــت واقــفِ اســرار شدم (شمس قم) پیرو آن پیرِ مراد است که گفت: "من به خــال لبـت ای‌دوست! گـرفتــار شدم" شادروان سید علیرضا شمس قمی 1368 @shamseqomi

#امام_تن‌ها اماما ، گر تو را گفتند تنهایی! نه تنهایی که هستی جامع الافراد و جمع الجمعِ تن‌هایی زعیما خواند از آن تنها تو را فرزند دلبندت که با تنهایی‌ات مجموعه‌ی تن‌ها تو تنهایی وحیدا پیش خورشید رخت چون اختران، امت چو بی نورند پندارند تنها نور بیضایی فریدا نیست مانندت که فرد و بی‌همانندی تویی تنها و بر تن‌ها به تنهایی تو اولایی محیطا چون محیطی بر نقاط حیطه‌ی وحدت محاط اندر تو شد دنیا ، تو گرداگرد دنیایی منیرا نور وحدت تابد از شرق کمالاتت تو ماه برج ایمانی تو مِهر وحدت آرایی مرادا نیستی تنها و امت از خلوص دل مریدانند و ایشان را دلیل و راه بگشایی علیما اعلمی بر عالمان اندر علوم دین که دایم رهنما بر زمره‌ی آیات عظمایی فقیها افقه دوران تویی در فقه و در فتوا که بر جمع فقیهان جهان استاد فتوایی ولیّا چون ولایت را نمودی وجهه‌ی همت ولایت در فقاهت باشدت الحق که مولایی حکیما پرتو معنا ز الفاظت بوَد ساطع تویی استاد حکمت مرحکیمان را تو معنایی خبیرا باخبر از هر معمایی و در عالم به‌جا باشد اگر گویم کلید هر معمایی بشیرا هم بشیری هم نذیر بی‌نظیرستی تو جمع البین اضدادی چو عیسایی چو موسایی صَدیقا صدق و پاکی هست حاکی از ولای تو یقین دارم به سِلک معرفت نور توّلایی تقیّا معنی اتقیکم از جهدت بوَد ظاهر ز کردارت عیان باشد که عندالله اتقیایی شجاعا اشجع الناسی تو و اعجوبه‌ی قدرت به اوج قله‌ی سَطوت همای عرش پیمایی دلیرا چون به دریای توکل دل زدی یکسر به‌سان حیدر کرار اندر صفّ هیجایی خلیلا بسکه در هم کوفتی بت‌های طاغوتی ز ابراهیم سبقت گیر در اسقاط بت‌هایی تو اندر آتش نمرودیان رفتی خلیل آسا سلامت آمدی بیرون چو پاکی و مصفایی تویی نصّ حدیث "اَفضلٌ مِن اَنبیا" زیرا که مصداق حدیث و وارث یاسین و طاهایی تویی بنیانگذار انقلاب ناب اسلامی تو در هم کوب بت‌های بتر از لات و عزّایی به امرت پهلوی دیو یهود از تخت ساقط شد که تو واقف از آن دیو یهود بی سر و پایی اگر فرمان دهی امت کند جان‌ها به قربانت چو ابراهیم در قربانی ما حکم فرمایی بوَد ملّت یکی ذرّه ، تو خورشید جهان آرا بوَد امّت یکی قطره ، تو دریادل چو دریایی ز بعد غیبت مهدی و ماقبل ظهور وی تو تنها یاور صددرصد مخلوق دنیایی به هر صورت به هر حالت تو را تنها توان گفتن ولی تنها به علم و حلم و فقه و فضل و تقوایی نه ایران بل مسلمانان گیتی از دل و از جان به مولاییت دارند افتخار از بسکه والایی به تنهایی تویی دارا همه خوبی خوبان را به هر حسنی تویی احسن ز هر عالی تو اعلایی به وصفت (شمس قم) عمری اگر مدح و ثنا گوید از آن مدح و ثنا برتر هزاران را تو دارایی کنون عالم نمی‌بیند نظیر فکر حق جویت به حق جویی و حق بینی و حق گویی تو یکتایی شادروان سید علیرضا شمس قمی 1359 @shamseqomi

((اَلسَّلامُ عَلَیكَ یَـا اَمِیرُالْمـُؤمِنـِین)) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #مشکل‌گشا_علی مقصد نمای قافله ی ماسَوا ، علی از جمع ماسوای دوعالم سوا علی کشورگشای عرصه‌ی ایجاد کُن فکان مَسندنشین عرشه‌ی عرش عُلا ، علی رمز حیات و راز بقا ، علّت وجود مرآت حیّ داور و ایزد نما ، علی مسطوره‌‌ى ودایع آیات سرمدی اسطوره‌‌ی بدایع ارض و سما علی نوزاد خانه‌‌زاد خدا بود و ز آن مقام همنام خویش خوانده خدایش به‌جا علی مولود کعبه است و ندارد کس این جلال غیر از امیر ملک نجف ، مرحبا علی از کعبه این ندا همه دم میرسد به گوش مولود ِ مَحرم حرم کبریا علی چون راضی از قضا بُد و معنای ارتضا زین منزلت گرفت لقب ، مرتضیٰ علی عبد مطیع حیّ مبین ، پشتبان دین تنها وصیّ ختم رسل، مصطفی، علی اول امام بر حق و مولای متقین دوم مقام شامخ آل عبا ، علی بت‌های کعبه دست یداللهی اش فکند زآن پس که پا به دوش نبی زد زها علی آن دوش را که دست خدا مُهر کرده بود جاه و مقام بین! که نهاده‌‌است پا علی در غزوه‌‌‌ها امیر و سپهدار و رهنمون در عرصه‌‌ها به نصرت دین رهنما علی بر دفع مشرکین ، به رهِ اعتلای دین بر کف نِهاد جان و سر خویش را علی غیر از علی به خصم محبّت نکرده اَست یار عدوی خویش بُوَد چون خدا ، علی دشمن به صدق و پاکی و عدلش بوَد گواه زیرا که هست ، پادشهِ اتقیا ، علی اِبنِ اَبی‌‌‌الحدید که از اهل سنت است حق داده بر علی که بُوَد حق نما ، علی از آن صفات پاک و عباداتِ تابناک بوده‌‌‌‌ست و هست بر دوجهان مقتدا علی هم اسوه‌‌ی عدالت و بذل و عطا و جود هم لوحه‌‌ی کرامت و لطف و صفا ، علی جز ختم انبیا ، به همه ـ انبیا بوَد هم پیشتاز و پیشرو و پیشوا علی هرچند کس به ذات علی پی نبرده اَست باشد علی ، مع الحق و حق آشنا علی مدح علی به مصحف و مادح بوَد خدا ممدوح سوره‌‌ی "نبأ" و "هل أتی" علی مشکل بوَد مقام علی را شناختن با آنکه هست بر همه مشکل‌‌گشا علی از ماجرای خلق ، ندارد کسی خبر دارد خبر ، ز‌ زیر و بم ماجرا علی هرجا که رفت در شب معراج، مصطفی شد همکلام و همدم و هم بزم ، با علی شاید که گفته وقت خداحافظی رسول: رفتم کنون ز درگهت ای دوست! یاعلی (شمس قمی) که نور ولایت فروغ اوست پرتو گرفته از رخ ِ شمس الضحیٰ علی شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#مستزادبند ✅ سروده‌ی زیر نوعی قالب ابداعی است که نخستین‌بار شاعر معاصر شادروان «سید علیرضا شمس قمی» در سال 1382 با عنوان #مستزادبند بنیان گذاردند که به نوبه‌ی خود می‌تواند آغازی برای چنین قالب جدیدی باشد. #ایزدنما_علی‌ست دردا که روزگارِ تبهکارِ کج مدار کجرو چو کژدم است بیگاه و گاه می‌کُشد از نیش زهربار چون خصم مَردم است خوش خال و خط چو مار و فسونگر چو زلف یار در آستین، گم است زاهدنمای پیر روباه شیرگیر این عنکبوت پیر که نامش بوَد جهان گسترده تار خویش می‌افکند به حلقه‌ی دامش جهانیان با استتار خویش خوش می‌تند به پیکر مظلوم این و آن با ابتکار خویش دارد به نام تار دامی چو زلف یار دنیا زنی‌ست عشوه‌گر و شوخ و شنگ و مست بسیار دیده شوی هر دم بوَد به عقد هزاران پلید و پست بی مَهر و گفتگوی پتیاره‌ای‌ست حیله‌گر و رند و چیره دست عفریت زشتخوی هر جایی و ، یَله بی قید و سلسله زال جهان میانه‌ی مردم نهاده سَد همچون شب سیه در هر نفس دمد ز "نفاثات فی العقد" در کارها گره بر سینه‌ی کسی ننهاده‌ست دست رد تا سازدش تبه از هم کند جدا این زال فتنه‌زا نوع بشر کنون به جهان کرده اقتدا در فتنه و شُرور نی، نی! به پیر زالِ جهان گشته مقتدا در مکر و در سُرور ما کور و مدعی به کمین کز ره ریا ـ دزدد عصای کور ما غافل و حبیب دشمن‌تر از رقیب باری به راه خدمت مخلوق روزگار عمری ستاده‌ام احساس و ذوق و همت و عشق و توان کار از دست داده‌ام از بس ز جور یار به پایم خَلیده خار از پا فتاده‌ام هر کس که باوفاست پاداش وی جفاست از دشمنان ملولم و از دوستان بری بیگانه‌ام ز خویش دارم ز خود گریز، چو از بسمله ـ پری با قلب ریش ریش دیگر متاع حرف مرا نیست مشتری چون روزگار پیش شد کهنه عهد من تلخ است شهد من ای مام عدل! قصه‌ی پرغصه‌ام بخوان با دیده‌ای بصیر شرح غمم بخوان و جفای فلک بدان بر من خطا مگیر در دادگاه زندگی و محبس زمان محکومم و اسیر محکوم بی‌گناه از ظلم دادگاه در دادگاه دهر اثر از صدق و مهر نیست از فتنه‌ی زمان دیگر نشان، ز روشنی ماه و مهر نیست در هفت آسمان امنیتی به بیشه‌ی عدل سپهر نیست از کید روبهان من شیرم و اسیر روبه به جای شیر من شیر با مناعت و از روبهان به دور این عیب من بوَد آزاده سروم و نشوم خم ز بار زور تا جان به تن بوَد منت نمی‌کشم ز ددان باشم ار چه عور ور پیرهن بوَد چون جان بوَد منیع تن را کند رفیع من پاکباز بزم قمار محبتم در پیشگاهِ دوست مفتون رنگ ظاهر مار محبتم زآن خال و خط پوست دردا که تیره بخت دیار محبتم عمرم فنای اوست دل، همنوای من نالد به جای من یاران به جرم روشنی از من گریختند چون کژدم از چراغ از بیم داس عدل، ز گلشن گریختند آن پیچکان باغ بر رغم مرغ دل، سوی گلخن گریختند جغد و کلاغ و زاغ دل شد ز غم رها وز جور آشنا گلزار صدق و راستی از خار پاک شد گل گشت جلوه گر خاشاک و خار و خس همه مدفون به خاک شد با بیل برزگر گلچین خمیده پشت ز غم همچو تاک شد از باغ شد به در آری چو حق رسید باطل برون خزید اینک به بوستان سراسر صفای دل تنها نشسته‌ام جز عشق دوست رشته‌ی عهد و وفای دل یکجا گسسته‌ام در کوی مهر دوست بپویم به پای دل چون عهد بسته‌ام عهدی خداپسند بی‌شرط و چون و چند بر پای دل چو بند نهاده وفای دوست آن طرّه‌های موست کمتر ز خاک راه شدم زیر پای دوست زیرا سزای اوست نورم به چرخ عشق بوَد از لقای دوست نور ولای هوست روشندلم بلی... در سایه‌ی علی نور علی چو مشتق از انوار ایزدی‌ست برج هدایت است هم_قدر نور پاک جمال محمدی‌ست نجم درایت است منظومه ی ولایت والای احمدی‌ست شمس ولایت است بعد از نبی علی ست بر ماسَوا ـ ولی ست مولای کائنات، علی دان و آل او بر آل او درود غیر از نبی جهان همه عبد نِعال او در عالم وجود مخلوق ، ریزه‌خوار کمینه نوال او در غیب و در شهود در نَعت او خدا ـ فرموده لا فتا صِهر نبی، وصی نبی، بن عم نبی‌ست اینش بوَد مقام در بزم و رزم در همه جا مَحرم نبی‌ست با اختیار تام در عرش و فرش هم سخن و همدم نبی‌ست بعد از نبی امام نور خدا علی ست ایزد نما علی ست دارم یقین که فیض علی شامل من است دل باشدم گواه مِهرش عیار دوستی کامل من است بی وهم و اشتباه با عشق او بهشت، کهین حاصل من است ذکرش دلیل راه باشد دلم جلی با ذکر یا علی (شمس قمم) که محو جمال علی منم جانم فدای او چون ذرّه، مات شمس کمال علی منم بل خاک پای او پوینده‌ی طریق وصال علی منم عبد ولای او این است دین من عین الیقین من . شادروان سید علیرضا شمس قمی 1382 https://eitaa.com/shamseqomi

(در شهادت دکتر بهشتی و یاران) #هفتاد_و_دو_گل از فتـنه ی غــرب و حیـله‌ی استعمار گر داد ز کف ، امام، هفتـاد و دو یـار خفتند به گِل ، بسان هفتاد و دو گُل در چشم عدو شدند هفتاد و دو خار ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا #حکم_قضا حکم قضا چونکه شد به کام بهشتی دست قدَر سکه زد به نام بهشتی محکمه‌ی ضد انقلاب به پا شد تا بدهد حکم اختتام بهشتی قاضی مزدور غرب از ره بیداد کرد قضاوت به انهدام بهشتی تا که نهادند سارقان جهانخوار بمب جهانسوز، زیر گام بهشتی همره هفتاد و دو شهید مقدس خاتمه دادند بر دوام بهشتی بود چون او شاهد شهادت یاران ساقی مجلس شکست جام بهشتی باده‌ی عمرش فشاند ، بر کف محفل ریخت سپس زهر کین به کام بهشتی نشئه‌ی جاوید شد به بزم شهادت گشت چو خون باده‌ی مدام بهشتی کرد ز خون جبین خضاب سرش را تا که شد اسباب احترام بهشتی خاک مزار بهشت حضرت زهرا (س) شد ز صفا وادی السلام بهشتی گفت خمینی به رغم دشمن خائن: زنده بوَد ، نام مستدام بهشتی پیرو خطّ امام بود و درین خط بود خمینی فقط ، امام بهشتی حجّت اسلام بود و آیت یزدان مشعل اهل صفا ، کلام بهشتی حامی اسلام بود و حافظ قران رونق دین بود ، اهتمام بهشتی خواری مستکبران ، رساله‌ی کارش یاری مستضعفان ، مرام بهشتی حیف و دریغا که گرگ کین و ستم برد یوسف گلگون کفن ، به نام بهشتی تهنیت و تسلیت به رهبر و امت هدیه کنم در عزای عام بهشتی نیز دهم تسلیت به ملت اسلام مرگ شهیدان هم زمام بهشتی هست امیدم دوام عمر خمینی زآن که بوَد رهبر همام بهشتی (شمس قمی) گفت این رثای جگرسوز حرمت همکاری و سلام بهشتی شادروان سید علیرضا شمس قمی تیر ماه 1360 @shamseqomi