(میلاد امام هادی (ع) مبارک باد) #میلاد #امام_هادی #امام_علی_النقی دهمین اختر تابان ولا ، جلوه نما شد آسمان گشت درخشان و زمین غرق صفا شد گشت روشن همه آفاق ، از آن مِهر جهانتاب ماه شد مشتری و محو درآن نور و ضیا شد حضرت هادی امام دهمین، یافت ولادت گلی از باغ ولا ، هدیه به بستان رضا شد باغ و بستان و چمن گشت مصفا و دل‌آرا بلبل غمزده از شادی و عشرت به نوا شد عرشیان هلهله سر داده ز فرخنده قدومش فرشیان را شعفی خاسته تا عرش عُلا شد عقل، حیران شده از قدر و مقامات وی اما دانم آنقدر که او مَفخر هر شاه و گدا شد بود آگاه ز سرچشمه ی اسرار الهی... که هدایت‌گر مخلوق، به دریای بقا شد جام جمشید بوَد قطره‌ای از جام نگاهش آری از لطف خدا ، آینه ی غیب نما شد کودکی بود که بعد از نهمین ماه ولایت از خداوند، امامت به وی از عرش عطا شد راه پر پیچ جهان را که کند مات ، بشر را نیک پیمود و ز حکمت، همه را راهنما شد با کرامات و عطوفت که بوَد مقصد خلقت سینه‌ها را ز غم و بغض نهان عقده‌گشا شد متوکّل ، شد اگر دشمن بِالفطره‌اش امّا فارغ از دشمنی وی، متوکّل به خدا شد دست‌گیر فقَرا بود و مددکار یتیمان گرچه محدود از آن کافر بی‌شرم و حیا شد (ساقی) عشق بوَد حضرت هادی که ز جامش هرکه نوشید ، ز مستی و طرب نغمه سرا شد. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1392 eitaa.com/shamssaghi

(عید غدیر خم مبارک باد.) #مدح #امیرالمؤمنین #عید_ولایت #عید_غدیر_خم (ولی الله) تا محمّد «ص» دست مولا را گرفت در «غدیر خم» ، «ولایت» پا گرفت گشت «مولا» جانشینِ مصطفیٰ شیعه آن ‌جا ، دامن مولا گرفت نور یزدان گشت بر وی منجلی مِهر او در جان عالم، جا گرفت بود چون مبهوت ، در ذاتِ خدا ذات حق در ذات او مأوا گرفت منزلت را بین که گوید مصطفی : چون به سوی آسمان‌ها پا گرفت ـ هاله ی نوری به شکل مرتضی گِرد او در «لیلة الاسرا» گرفت آن امام متقین از دست حق تاج «فضّلنا» ز «کرّمنا» گرفت شد «ولیُّ اللّه» بر روی زمین گرچه حُکمِ کلّ مافیها گرفت چون علی حق‌ است و جز او نیست حق از حقیقت، او ز حق، امضا گرفت تا که طغرای «امیرالمؤمنین» از علیّ عالیِ اعلا گرفت گفت دشمن گرچه بَخّن یا علی! دشمنی، از آن زمان ، بالا گرفت فتنه ها کردند از بعد غدیر عالَم اسلام را ، بلوا گرفت تا خلافت را ، پلیدی روسیاه از علی آن شاه بی‌همتا گرفت شیرِ حق ناچار شد عزلت نشین چون شغالی بیشه را بیجا گرفت دین ختم المرسلین از بعد آن زشتی از آن رذل بدسیما گرفت شد خلافت چون از آنِ ناکسان مُلکٍ دین بی‌دینی از آنها گرفت پَستی و نامردمی از آن زمان در میان مسلمین ، معنا گرفت عاقبت دست خدا، از آستین : شد برون و راه بر اعدا گرفت حق بجای خود نشست از لطف حق حقِ خود را زآن سه تن رسوا گرفت پرچمی که دست ظلم افتاده بود... مرتضی آن را ، به استیلا گرفت خشک شد مرداب‌ های بی‌حیات دشت‌ دین را وسعت دریا گرفت تا حسین بن علی «ع» در کربلا مُزد مولا را ، به عاشورا گرفت موجی از دریای شیعه شد بلند که خروشش پهنه‌ی دنیا گرفت ای خوشا آنکس که در قول و عمل درس ، از آن شاهِ عدل آرا گرفت (ساقیا) هرکس خمار عشق گشت مستی از خمخانه‌ی مولا گرفت. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1392 eitaa.com/shamssaghi

((اَلسَّلامُ عَلَیكَ یَا اَمِیرِالْمـُؤمِنـِین)) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #مدح #عید_ولایت #امیرالمؤمنین #عید_غدیر_خم حـدیـث عشـق تـو در هر سخــن نمی‌گنجد بـیـــان معــــرفـتـت ، در دهـــــن نمی‌گنجد چگونه تـاب سخــن هست ، در بـــرابـــر تو به نــزد بلبــل خوشخـوان زغـــن نمی‌گنجد ز حسن سیرت و صورت، قرین تو به جهان هــــزار یــوسـف گـــل_پیــرهـــن نمی‌گنجد چنــانکـه نیست مُیسّر، نگـــاه بر خـورشـید فـــروغ مِهــــر تـــو ، در انجمـــن نمی‌گنجد ز نفس پــاک تو ایـن بس کــه در اراده‌ی تو تبــــاه_وســوســه ی اهــــرمــــن نمی‌گنجد دلــی به وسعـت عــالَـم طـلب نمـاید عشـق چنــانکــه در دل هـــر کــوهکـــن نمی‌گنجد مقــام امـر «ولایت» تویی ز بعد نبی «ص» بـه مــور ِ مـانـده به قعـــر لگـــن نمی‌گنجد رسول «ص» دست تو را در غـدیـر بالا بُرد چو این مقــام ، به‌جــز بوالحسن نمی‌گنجد ولایــت تــو ، امــــان می‌دهــد محبــــان را چو قلعـــه‌ای کـه در او راهــــزن نمی‌گنجد ولایـت تـو نــدارد قــریــن کــه در بـــر ِ آن هـــزار مَسلـک و رســم و سُـنــن نمی‌گنجد دلــی کـه شـوق «نجـف» دارد و زیــارت تو بـــدون تــــاب شــود ، در وطـــن نمی‌گنجد بگفت (ساقی) شوریده_‌دل به طبع خموش که وصـف حسن تو در شعــر مـن نمی‌گنجد سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi

✅ لینک کانال اشعار آیینی: " استاد علیرضا اطلاقی " https://eitaa.com/etlaghialireza

( سلام بر مُحـــرّم ) سلام ای ماه سوز و اشک و ماتم سلام ای ماه جانسوز ، ای مُحرّم سلام ای ماه خـون ، ماه شهادت شد از بـار غمـت پشت فلک خــم سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi

(صلی‌ الله علیك یا اباعبدالله) ‌ ✅ بمیرم برایت حسین جان! که از تمام دار و ندارت، حتی از کوچکترین فرزندت در راه خدا گذشتی تا به شیعیانت درس انسانیت، دیانت، صداقت، سلامت، فتوت، محبت، کرامت، نجابت، شهامت و شهادت بدهی اما اکثر شیعیانت فقط برایت اشک ریختند و می‌ریزند. 😭 ‌ ‌فقط مرگ تو را به دست اشقیا درک کردند و به آرمان و مقصود تو آگاه نشدند و کم‌کم اشک ریختن و عزاداری یک عادت و نماد شیعه بودن شد. برایت می‌گریند به این دلیل ‌که حریف دشمن نشدی برای این‌که دشمن از تو قوی‌تر بود و تو و خاندان و یارانت را کشت هرچند تو کشته شدی تا شیعیانت درک کنند که در راه خدا باید گذاشت و گذشت زیرا تمام دنیا و آنچه در آن است فانی است و باقی راهی است که انسان را از حیوان تمیز می‌دارد و به معرفت و عبودیت می‌رساند. ‌ ‌من اکنون گریه می‌کنم برایت نه با اشک دیده، که با خون دل، زیرا تو را درک نکردیم و راه و هدفت را گم کردیم. آری حسین جان! مظلومیتت مرگ تو نبود که با شهامتت خود انتخاب کردی و به جاودانگی رسیدی تا شیعیانت را درس آزادی و آزادگی و بندگی بیاموزی. ‌ ‌مظلومیتت غربت توست در میان شیعیانت که به نام تو #دروغ می‌گویند و #رستگاری می‌جویند. به یکدیگر خیانت می‌کنند اما شیطان را هم لعنت می‌کنند. مال حرام می‌خورند و شراب را نهی و مذمت می‌کنند. نماز می‌خوانند و نیاز می‌طلبند. دنیا تو را شناخت اما ما شیعیانت تو را نشناختیم تو با طاغوت جنگیدی و ما بر تابوت چنگ می‌زنیم. ‌ ‌واقعا که شمشیر ابن ملجم اگرچه فرق پدرت علی را شکافت اما ما شیعیان با کردارمان، نعوذبالله فرق خدا را نشانه گرفتیم. ‌ ‌ قرآن را کنار گذاشتیم و به روایات و خرافات دامن زدیم و منبرهای دروغ بر پا کردیم و پدرت علی را نعوذبالله از خدا هم بالاتر بردیم تا بگوییم شیعه برحق است (یعنی ما بر حقیم) ‌ ‌ به نام تو تفرقه افکنی کردیم و برادر کشی و به نام علی و به نام شما اهل‌بیت، آنقدر قصه گفتیم و تکرار کردیم تا شأن جدت محمد رسول الله صلوات‌الله علیه را کم‌کم از ولی او علی علیه‌السلام، پایین‌تر آوردیم فقط به خاطر خودخواهی خودمان که بگوییم ما شیعیان بر حقیم حتی با روایاتی تحریف شده گفتیم و باور کردیم که اگر دنیایی گناه کنیم اما همین که شیعه‌ی تو باشیم و علی علی و حسین حسین (سن سن) بگوییم و یک قطره اشک برای تو بریزیم، گناهان‌مان بخشیده می‌شود و بهشت برین بر ما واجب! ‌ ‌ مگر غیر از این است که شیعه و سنی به اسلام منتهی می‌شود و اسلام، دینی است که خدا بر محمد(ص) نازل کرد؟ ‌ ‌ آیا کداممان به آنچه محمد از جانب خدا بر ما گفت عمل کردیم؟ مگر خداوند در قرآن کریم نفرموده است: "ان اکرمکم عندالله اتقیکم" ؟ ‌ ‌ آیا تقوا در علی دوستی ظاهری است با کوهی از گناه و دنیاطلبی یا خدادوستی باطنی؟ ‌ ‌ آری فرق علی به دست ابن ملجم شقی شکافته شد و او رستگار شد که خود فرمود: "فزت و رب الکعبه" اما این شمشیر جفا، گویی ما را از خدا جدا کرد و راه حق را از ما گرفت و ما را سرگردان عالم کرد؛ تمام زندگی‌مان با تزویر و ریا آمیخته شد و از خدا دور شدیم اما به لفظ مسلمانیم و شیعه‌ی اثنی عشری! ‌ ‌ سيد جمال الدین اسدآبادی: "در غرب اسلام بود و مسلمان نبود. در شرق مسلمان هست ولی اسلام نيست." ‌ ‌اما ما مسلمانان از اسلام فقط نماز را رکن دین می‌دانیم و به گمان‌مان همین کافی است که مثلا مسلمانیم اگرچه نماز از فروع دین است و ما از اصول دین غافلیم. ‌ ‌آری حسین جان! باز هم می‌گویم الان که این سطور را می‌نویسم دلم خون است از این همه ظلم و بیدادی که بر ما شیعیان روا شده است. ‌ ‌وقتی می‌بینم در این همه تزویر و بی‌عدالتی و بدبختی دست و پا می‌زنیم بیشتر دلم برایت می‌سوزد و به حالت می‌گریم که خونت چه آب و نانی برای بعضی از دین_فروشان به ارمغان آورده است که دوست دارند تمام سال را بگرییم و دهه پشت دهه عزاداری کنیم اما نه برای تو و برای راه تو که برای پرکردن جیب خود و دریافت مبالغ هنگفت، که چه منبرها بر پا می‌کنند و نغمه‌ها سر می‌دهند بشوق زندگی لاکچری خود عربده‌ها سر می‌دهند و می‌گریانند، والله بازیگران تئاتر هم نمی‌توانند مانند ایشان ایفای نقش کنند و عده‌ای دیگر که تمام سال را هرگونه که خواسته‌اند زندگی کرده‌اند اکنون برای پاک کردن گناهان سالانه ی خود و شوق بهشت بر سر و سینه می‌کوبند خود را زخمی می‌کنند که موجب وهن دین و مذهب نیز شده‌اند. ‌ ‌حسین جان! تو تشنه لب شهید شدی تا بگویی عطش نان و آب دنیا را نداری و آن را نمی‌خواهی بلکه تشنه‌ی عدالتی و تشنه‌ی انسان‌سازی و رساندن مخلوق به خالق ‌متعال، آن خدایی که یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر و اولیایش را برای هدایت بشریت فرستاد، اما نه تنها هدایت نشدیم بلکه دین جدیدی آورده‌ایم که شیطان را روسپید کرده‌ایم. ‌سید محمدرضا شمس (ساقی) 1398 eitaa.com/shamssaghi

(اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یٰا اَبٰاعَبْدِاللّٰهِ الْحُسَیْن) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #هل_من_معین ای جــان عــالمی ، بــه فــــدای لقـــای تو از کــودکــی شــدم بخـــدا ، مبـــتـلای تو هَل مِن مُعین تو به جهان شعله می‌کشید اُف بر دلــی که گــرم نگشـت از نــدای تو هرگه که دید روی تو را مصطفی گریست بــر انتهــــای تــو ، ز همـــان ابـتــــدای تو زیـرا چـو بود ، آگــه ازین ماجــرای شـوم می‌سوخـت دل بــرای تــو از ماجــرای تو کردی چو بر رضـای خـدا جان فـدای حق هستم رضـا که جــان بدهـم در رضـای تو ای قبــله‌گاہ و مــرکــز پــرگــارِ عـاشـقی! بـاشد حــریـم تو ، چو حــریـم خــدای تو "ای خــاک کــربــلای تو مُهـــر نمـــاز من" ای سجـده ‌گاہ اِنس و مَلَک ، کـربــلای تو آنـدم که شد به نیــزہ سرت از شرار غــم "بیگــانه سوخـت تا چه رسد آشــنای تو" نـالـد چو نــای نـی، دل خلقی به سینه‌ها هـــر دم که یـــاد مـی‌شـود از نیــنوای تو خـونت اگر به راہ خـــدا ریخـت بر زمین بـاشد به روز حشـر ، خــدا خـونبهــای تو تنهــا نـه ما ز داغ تو گــردیـدہ سـوکــوار زیـرا بــوَد خـــدای تو صـاحب عـــزای تو از خــونِ توسـت بیـــرقِ اســلام اسـتوار بــاشــد در اهتـــزاز ، همیــشه لــــوای تو جـان، بی بهـا شود چو بگردد فــدای غیر گیــرد ولـی بهـــا ، چو بگــردد فـــدای تو  چون کشتی نجــات و چـــراغ هـــدایتـی بی شک بوَد خــدای جهـان، نــاخــدای تو ای نـور چشم فاطمــه! ما را به روزِ حشر چشم عنـایتی‌ست به لطـف و عطـــای تو هـرگـز امیــد نیست کسی را که وا رَهَـــد در روز رســتـخـیــــــز ، بـــــدون ولای تو حاتم که هست شهرہ به انفـاق و مَکرمت امــا بــوَد ز عجـــز ، کهـیـــنه گـــــدای تو شــرح مقـــام تــو ، نبـُــوَد در تــــوان من آنجا که عـالمی‌ست به مــدح و ثنـــای تو ما عـاشـق تــوایـم و تویی عـاشـق خـــدا در راہ عــاشقی نـرسـد کـس بـه پـــای تو تو مست جــام بــاده ی (ساقی) کــوثـری مـا مستِ جــام بــادہ ی قــالـوا بـــلای تو سید محمدرضا شمس (ساقی) 1392 eitaa.com/shamssaghi

(السلام علیك یا ایا عبدالله) حسین جان! ناله‌هایم را شنـیدی به جسم خسته‌ام روحی دمیـدی چو دیدی شوق تو دارم به سینه مرا با عشق، سوی خود کشـیدی. سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

(السلام علیك یا ثارالله وابن ثاره) #وداع_سرخ صوت قرآن شد بلند این‌بار ، روی نیزه‌ها تا که خلقی را کند بیدار ، روی نیزه‌ها آسمان در خون نشست آندم که پیش چشم او رفت رأس خسرو احرار روی نیزه‌ها می‌دهد با خون خود پیغامی از آزادگی می‌کند بر گوش‌ها تکرار ، روی نیز‌ها می‌تپد در لُجّه‌ای از خون، دلِ خونین‌دلان در وداعی سرخ و خونین‌بار ، روی نیزه‌ها لاله‌های خسته‌دل را تا نیازاری صبا گام خود ، آرام‌تر بگذار روی نیزه‌ها بر سرٍ نی رفت هفده اختر خورشیدوار چون علمدار و سپهسالار روی نیزه‌ها می‌کند بر کاروان خود نظر وقتی که رفت کاروان‌سالار ، در انظار ، روی نیزه‌ها رأس خونین حسین بن علی، آن شاه عشق می‌کند با دشمنان پیکار روی نیزه‌ها ناله از نی در زمین نینوا آمد به گوش دید تا هفتاد و دو دلدار روی نیزه‌ها کرد نورانی جهان را همچو خورشید سپهر نور چشم حیدر کرار ، روی نیزه‌ها برترین تفسیر قرآن را به خون خود نوشت با گلویی از عطش ، در کارزار نیزه‌ها از قیامش گشت روشن ظلمت روی زمین کرد چشم دشمنان را ، تار روی نیزه‌ها بر زمین افتاد اگر جسم شریف و اطهرش شد سرِ آن نازنین اما سوار نیزه‌ها (ساقیا) در شام جانسوز غریبان حسین آسمان نور را ، بشمار روی نیزه‌ها سید محمدرضا شمس (ساقی) عاشورای حسینی 1402 ـ کربلا eitaa.com/shamssaghi

(أَلسّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الشّهیدِ بِکربلاء) #قبله‌گاه_عشق آندم که راز خلقتِ ما را نوشته اند بر آدم و به دامن حوّا ، نوشته اند دیباچه‌‌ی رسالت حق را به کِلک عشق سربسته کاتبان، به تولّا نوشته اند ختم البیان لوح رسل را به خطّ نور کُتّاب حق، بر احمدِ والا نوشته اند شرحی ز درس عشق نوشتند بر علی شرح دگر، به دامن زهرا نوشته اند کِلکِ قضا به شرح علی بود از ازَل راز جهان به جوهر اعلا نوشته اند هر فصلِ این کتاب، حدیثی نوشته شد فصلی به ‌کوه طور، ز موسا نوشته اند فصل دگر، به دامن مریم نوشته شد کآن را به نام پاکِ مسیحا نوشته اند بعد از على به فصل ولایت رقم ز مهر بر دامن عفیفه‌‌ی حَورا نوشته اند اوّل حسن رقم زده شد بعد ازآن حسین نام دو گل ز گلشن مولا... نوشته اند نام حسین آمد و، در دشت نینوا داغی به برگِ لاله‌‌ی حَمرا نوشته اند اینجا قلم به‌ خون بِنِشست و حدیثِ عشق بر دشتِ خون، به خطّ مُعلّا نوشته اند اینجا قلم شکست چه‌ گویم که بعد از آن احوالِ عرشیان، به چه انشا نوشته اند؟ نور خدا که بر همه جا پرتو افکن است در این مکان، به کوری اعدا نوشته اند اینجا حریم سبطِ رسول خدا بُوَد که‌‌افلاکیان به زیوَر غبرا نوشته اند این خاک را به بال ملایک از آسمان چون نسخه‌‌ای، برای مداوا نوشته اند گردی ازین تراب که چون توتیاست را داروی درد دیده‌‌ی اعما نوشته اند خوش آن دلی که درک کند قدر این مقام کاو را ز خبث و کینه، مبرّا نوشته اند آن را که نیست معرفت درک این مکان وی را ز جمع شیعه، مُجزا نوشته اند این بارگاه عشق بُوَد در زمین ولی ـ عشقی که بر صحیفه‌ی دل‌ها نوشته اند راز بقای عشق، در این بارگاه را روز ازل، به شهپر عنقا نوشته اند این عشق را ز سوی خداوند ذوالجلال در لابلای سینه‌ی شیدا نوشته اند این خاکِ پُربها که بُوَد‌ قبله‌‌‌گاه عشق... بر عاشقان، به حکم مصلّا نوشته اند یوسف درین مکان بخدا سجده می‌کند گر عاشقی... به نام زلیخا نوشته اند زیرا مقام و منزلت این تراب را حتّیٰ برای اهل کِلیسا نوشته اند (ساقی) به شرح عشق چه ‌گویی که از اَزل سرمشق عشق را ، ز همین جا نوشته اند. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1386 eitaa.com/shamssaghi

(السّلام علیك یا ساقی عطاشی کربلاء) #ساقی_نینوا می‌خواستم که پر بکشم، پَر نداشتم پَر تا که پَر کشم سوی اصغر نداشتم می‌خواستم که آب برم سوی خیمه‌ها دستی دگر دریغ ، به پیکر نداشتم راهم ببست شمر لعین با سپاه کفر وقتی که یکّه بودم و لشکر نداشتم تا که شدم سوار بر اسبم به علقمه در پیش ، جز سپاهِ ستمگر نداشتم قصدم نبود جنگ و هدف مَشکِ آب بود فکری جز این وظیفه چو در سر نداشتم با تیر کین ز پشت هدف کرد دشمنم زیرا کسی حریف ، برابر نداشتم دستم جدا شد از تن و بی بال و پر شدم این صحنه را بدیدم و باور نداشتم بی دست، مَشک را به دهانم گره زدم جز این طریق ، چاره‌ی دیگر نداشتم بس‌ تیر کین به پیکر من از کمان گذشت دیگر توان چو بازوی حیدر نداشتم وقتی که مَشک، پاره شد از تیر کینه‌ها روی نگه به روی برادر نداشتم در لحظه‌های آخر عمرم به نینوا نایی دگر به سینه‌ی مضطر نداشتم می‌خواستم که مادر خود را صدا زنم او را ولی دریغ ، که در بر نداشتم گفتم که یا اخاکَ! به شرمندگی اگر لفظی ازین عبارت ، بهتر نداشتم تقدیر بود ، تا که نجنگم به نینوا... شام و عِراق اگر که مُسخّر نداشتم بغضم شکست و آه و فغانم به عرش رفت وقتی که جز سلام به داور نداشتم (ساقی) نینوایم و شرمنده‌ی حسین یک قطره‌ باده چونکه به ساغر نداشتم سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi