"25 اردی‌بهشت بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد." #حکیم_توس عرب چیره چون گشت بر خاک ما بـرفـت از میــان لفــظ و ادراک ما ز کـف رفـت کــم کــم زبــــان دری فــرامـــوش شــد گــویش مــادری همه کاتبــان، چون عــرب دم زدنـد تبــر بر بـُـن خویش ، محکــم زدنـد عجـم هم چو بگرفت بر کف قلـــم زبـــان عـــرب شــد زبـــان عجــــم که فـردوسـی آن شـاعــر بی‌قــرین قلـــم را بـــرون کــرد ، از آسـتــین "پی افکند، از نظــم کاخــی بلنـــد که از بــاد و بــاران نیـابد گــزنـــد" ز مَهـــد تمــــدن سخـــن ســاز کرد بـه سِحـــر قـــلم نیــز اعجـــاز کرد ز تـاریــخ و شاهــان ایــران سـرود ز مَهـــد دلیـــران و تـــوران سـرود ز ضحـّــاک گفـت و جنــــایـــات او کــه نـــابـــودی‌اش بــود یــک آرزو اگـرچــه بــه دسـت یلــی راسـتـین فـــریــدون همـــان زاده ی آبـتــین به حکــم عــدالـت که نیکـو نوشت بشد کشــته آن ظـــالـــم ددسرشت نگـون شد چو آن خصـم پـولاد دل کـه مــام وطـــن بـود از او خجـــل دل مــردم از مـــرگ او شـــاد شــد کـه خلقــی ز بنـــد غــــم آزاد شــد بــدیــن‌گــونــه داد آگهـی از وطــن مبــــادا فـتــــد در کــف اهـــرمـــن سپـس گفـت از رســتم و کـی‌قبــاد زبــان شـد شکــوفــا در آن انجمــاد کــه اکـنــون گـــران دُرّ لفــــظ دَری کــه بـاشـد همـان گـویـش مـــادری زبـان مـن و تـوسـت ای همــوطــن! ز گفتــار آن شـاعــر خـوش سخــن به تعظیـم ، باید از او پاس_داشـت که جان را در احیای ایـران گذاشت الا ای سخنـــدان خفتــه به تــوس! که دوشـیزه‌ی طبع تو شد عــروس زدی بــانـگ غـــرّا بـه شعـــر تـــرت نمـودی عیــان بر عــرب گــوهــرت زبــان از تـو جـولان گرفـت ای پـدر کـه تـا پـارسـی را دهـی بــال و پــر از آن طـــرز اشعــــار شــیوای تـــو از انفـــاس همچـون مسـیحای تـــو تـنِ گشــته بـی روحِ ایــران زمیــن بـه جــان آمــد از همتـی راستـیــن به سی سـال نــام عجـــم زنـده شد زبـــان از تــــلاشــت فــزاینــده شد قلــم از تـو عنـــوان دیگــر گـرفــت عقـــاب سخـن بر سمــا پـر گـرفــت نمی‌بـود اگــر شعـــر پــر شـور تـــو نـــوای فــرحبــخـش مــاهــور تـــو زبـــان عجـــم بــود محـض عـــرب دهــان بـود خــالـی ز شهــد رطــب بــه پـــاس تـــــلاش فــــراوان تـــو بــه عِـــرق زبـــــان دُر افشــان تـــو شــده کمـتــریــن رهـــروِ مکـتــبـت بـه مَدحت سخنگــو ز تـاب و تـبـت ا که مــام وطــن، از تـو جــاوید ماند منــوّرتــر از مــاه و خـورشــید ماند تو را چون پـدر خواندمت طفل وار اگــرچــه بـه نــزد تـو ام ، شـرمسـار که امـروزه آلـــوده شـد خــامــه‌هــا ز گفـتـــار بیـگـــانـــه در نـــامــه‌هــا ولیکــن تــویـی مــایــه ی افتخــــار زبــان از تــو بـر مــا بُــوَد یـــادگـــار ببـــالـــم به تـــو تـا نفــس می‌کشـم اگــرچـــه نفــس در قفـس می‌کشـم از الفـــــاظ تـــو بـــر زبـــان ، آمـدم ز شعــــرِ تــرِ تــو ـ بـه جــــان آمـدم تـویـی (ساقی) جــامِ جــان آفــریـن که شد زنــده از نـامت ایــران زمیـن سید محمدرضا شمس (ساقی) 1384 eitaa.com/shamssaghi

#دل_تکـــانــی‌ها آنکــه سر کـــرده بـا گـــرانــی‌ها هسـت ، از روی نــاتـــــوانــی‌ها می‌کنــد سر ز فـــرط نــاچــاری بــا غـــم و معضــل گـــرانــی‌ها بس گـــرانــی تکــــان‌مــان داده می‌کنــم نیـــز ، دل‌_تکـــانــی‌ها روزگاری به عشق دیـن و وطـن دیــده بسـتـیم بــر جـــوانــی‌ها راهــی جبهــه‌ها شدیم از شـوق جنـگ کـردیم و جــان‌فشانــی‌ها یــار مستضعفان شدیم از جــان خصـم مستکبــران و جــانــی‌ها نـاقض ظــلم و جـور ضحـاکـان پیــــرو ِ رســم کــــاویـــانــی‌ها چون بــری بوده‌ایم از شهـــرت عمـر طی شد به بـی‌نشــانــی‌ها بـی‌نشـانـی مقـــام والایــی‌‌ست کـه در آن هسـت جـــاودانــی‌ها ای‌دریغـــا کــه این زمــان رفتـه از جهــان، عِطـــر مهـــربـانـی‌ها بـاغ انسانیت خــزان شده چون گلشـن از صَرصَر خــــزانــی،‌ ها گفتــم ایـن قصــه را بــرای شما تــا بکــــاهـــم ز بــدگمـــانــی‌ها ایـن کمیـن خـاکسار کـــوی شما هـسـت از نســـل آسمـــــانــی‌ها ذره‌‌‌ای هیـچ و پـوچ و سرگردان مـانـده از جمـــع کهکشــانــی‌ها یــادگــــار شکـــوه دوران است زنــده مانده ز سخت‌جــانــی‌ها این وطـن خاک رادمـردان است رسـتم آن فخـــر سیـسـتانــی‌ها داده خـــــون‌هـــا بــه راه آزادی همــت و بــاکـــری ـ زمـــانــی‌ها الغـرض هـم‌سخـن! شــنو از من نکتـــه‌ای را ـ ز نکتــــه‌دانــی‌ها : هرکه خـواهـان عــدل و داد بوَد هست از جمــــع جمکـــرانــی‌ها گرچــه مــولای‌مــان بــوَد آگــاه از دلِ صــاحـب الـــزمــــانــی‌ها نیسـت امــا ز جمـــع مــا راضی تــا کـه غـــرقیــم در نــدانــی‌ها تا به کی؟ هی شعار پشت شعار تا کجــا؟ نیز روضــه‌خـوانــی‌ها بی‌تـرنـم تـرانه‌خوان شده است آنکه خوانده‌ا‌ست لـن تـرانــی‌ها چون بوَد غافل از معیشت خلق هسـت مغـــرور سـرگــــرانــی‌ها گرچـه بـازنـده است نزد عمــوم مـی‌زنـــد دم ز قهـــــرمــانــی‌ها قهـــرمــانی اگرچـه زیبــا هست خوش بـوَد خــوی پهلــوانــی‌ها از ســیاسـت‌گـــــذاری قـــومــی تلـــخ گـــردیــده زنــدگـــانــی‌ها عـــده‌ای دل‌غمیـن ز نــاکـــامـی عـــده‌ای غــــرق کــامـــرانــی‌ها چشم دل بــاز کن ببین به عیـان نــاتـــوانـــان و قـــدکمـــانــی‌ها اشک غـــم ریــزد از نگــاه پــدر رفتــه از خــانـه شــادمــانــی‌ها مـا خـود از نسـل انقــلاب‌ستیم مشت محکم به کــج دهـانــی‌ها مــی‌کنــیم انتقــــاد ســـازنـــده بــا همـــان شــور طـالقـــانــی‌ها چون ‌توان خـواند از نگاهِ غمین این سخــن را بـه بـی‌زبــانــی‌ها : کاش آیـد اجـــل دهـــد پــایــان قصــه‌ی تلـــخ زنـــده‌مـــانــی‌ها (ساقیا) گر بقـــای خـود، طـلبی بگـــذر از خــاکــــدان فــانــی‌ها سخن حـق بگـو که حضرت حق بکنــــد از تــو ، پشــــتــبانــی‌ها سید محمدرضا شمس (ساقی) 1401/2/26 eitaa.com/shamssaghi

((اَللّٰهـْـمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّـكَ الْفـَــرَج)) #مدح #امام_زمان #شعر_انتظار #مهدی_موعود (دردی‌کش ناکام) آنکه شب تا به سحـر یــاد تو بوده ست منم آنکه بـی یــاد تو هــرگـــز نغنــوده ست منم آنکه دل از همه خوبـان بـربــوده ست تویی وآنکه از هیــچ کسی دل نــربــوده ست منم آنکه از خلقـت دنیــــا کــه بـــوَد خلقـت تــو کرده تکــریــم ، خــدا را و سـتوده ست منم آنکه با عشـق تو در ظلـمت تنهــایی خویش زنـگ ، از ایـن دل دیــوانــه زدوده ست منم آنکه شـد لایـق تمجیــد و مبــاهــات ، تویی! وآنکه یک عمر به عشق تو سروده ست منم آنکه از سـوز فراقت همه شـب تـا به سحــر از بن "هر مـژه صد چشمه گشوده ‌ست منم" آنکه جــان داد کـه یک لحظــه ببـیـند رویت گرچه جز طعــن رقیــبان نشـنوده ست منم آنکه شد (ساقی) جــام می و میخـانه تویی وآنکه دردی‌کـش نـاکــام تو بــوده ست منم سید محمدرضا شمس (ساقی) 1396 eitaa.com/shamssaghi

"به مناسبت ریزش بنای متروپل آبادان" #عــــزا دسـتِ جفـــا چـو کشــور مــا را نشــان گرفت بـایـد عــــزا بـــرای وطـــن ، تـــوامــان گرفت سقفی که شد خـراب ، پی‌اش را که کج نهاد؟ آن نـاخـلف ، کــه حکـــم ز کج طینتان گرفت سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi

"اَلسَّلامُ عَلَیكِ یٰا فاطِمَةَ المَعصومَه" #حریم_مطهر کبـــوتـــر دل ما ، میـل پـــر زدن دارد ولی به دور حـــریـم مطهــرت بــانــو ز بـانـوان جهان ، بعد مــادرت زهـــرا جهان به قدر و مقـام تو می‌زند زانـو سيد محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi

"اَلسَّلامُ عَلَیكِ یٰا فاطِمَةَ المَعصومَه" #عصمت_کبریا گــــل بـــــاغ حیــــاسـت معصومه عصمــت کبـــــریـــــاست معصومه دومین فاطمه‌ست و معصوم است عتـــرت مصطفــــــاسـت معصومه نــور چشمـــان مـــوســی ِ جعـــفر اُخت شمس الضحــاست معصومه شـیعـیـــــان را شفـیـــعه ی جنــت ملجـــــأ و ملتجــــاســت معصومه آفـــرینــش ، کنــــد مبـــــاهـــاتش فخــر ارض و سمـــاست معصومه تیـــهِ ظلمــت ز طــلعتـش روشــن وَه کـه بـدرالــدجـــاست معصومه کشتی فقـــه و فضـــل و تقـــوا را بـخــــدا ، نــاخـــــداست معصومه دختـــران را بـه عفــت و عصمــت رهبـــــر و مقـتــــداســت معصومه خـاک قـــم یافت عــزت از قدمش بس‌که با عــز و جــاست معصومه درب جنت به قم گشوده از اوست این‌چنــین پـــر بهـــاست معصومه قــــم شرف یــافتــه ز مـــرقـــد او گـنــــج اُمّ القــــــراســت معصومه مـــدفن فاطمــه اگر که گــُـم است عــُـشّ آل عبــــــــاســـت معصومه تــربتــش تـــوتیــــای چشــم مَلَـک چونکـه دارالشفـــــاسـت معصومه هرچـه خـواهـی ز کـــوی او بطلب بحـــر جود و سخـــاست معصومه خیـــز و از جـان به درگهش رو کن کــه حـــریــم خـــداسـت معصومه می‌بـَــرد دل ، ز زائــــران به کــــرم مــرقـــدش دلـــربــــاست معصومه بــا ریـــاکـــار و بـــا دغــــل پیــشه صـــادق و بــی ريـــاست معصومه گرچــه بــاشـد غـــریـب در ایـــران بــــر همـــــه آشــــناسـت معصومه روشـنی‌بخـش عـــالــم هسـتی‌‌ست معـنــی والضحــــــاســت معصومه حــَـرمَش بــارگــاه اهـــل دل است چون حــریـم رضـــاسـت معصومه بــر ضعـیــفان مــــانــده از کعبـــه عــــرفـــات و منــــاسـت معصومه قـــم اگرچه به غـــم قــریــن باشد حــرمـش بــاصفــــاسـت معصومه (ساقی) بـزم عــلم و عـرفـان است ســـاغــــــر انمـــــــاســت معصومه سيد محمدرضا شمس (ساقی) 1382 eitaa.com/shamssaghi

#عنکبوت_غرب ‌‌ ‌‌عنکبوت غرب چون گسترده تار کفر و کین می‌کند توهین ، مسلمان بر امام مسلمین ‌ ‌ای که گیر افتاده‌ای در تار کین عنکبوت! کن تقلا ، تا رها گردی ز تار کفر و کین ‌‌ ‌‌شهر مشهد هست چون یک قطعه از باغ بهشت از قدوم "ضامن آهو" ، امام راستین ‌ ‌با چه قیمت می‌فروشی خویش را بر کافران خودفروشان را نباشد قدر ، هرگز ای لعین! ‌ ‌کسب کردی گر به "کن" از دست کافر جایزه نیست هرگز افتخار ، ای دشمن دین مبین! ‌ ‌دل مکُن خوش بر چنین عنوان واهی بی‌خرد! دیده وا کن! آبروی رفته‌ی خود را ببین ‌ ‌آنکه امروزه تو را برده به اوج آسمان برده بالا تا تو را محکم بکوبد بر زمین ‌ ‌تا رسد بر مقصد خود دشمن حیوان سرشت چون حمارت کرده اکنون با بسی ترفند، زین ‌ ‌ذره‌ای آزادگی گر داشتی دادی ز کف تا اسارت برگزیدی در دیار کافرین ‌ ‌نیست دیگر جای تو در کشور آزادگان چون شدی بر دشمنان میهن و دینت معین ‌ ‌ثبت کردی از خیانت نام خود را در جهان بین خائن‌های عالم تا به روز واپسین ‌ ‌(ساقیا) در زندگی "خودکرده را تدبیر نیست" باش آگه! تا همیشه هست دشمن ـ در کمین! ‌ سید محمدرضا شمس (ساقی) 1401 eitaa.com/shamssaghi

(اَلسَّلامُ عَلَیكِ یٰا فاطِمَةَ المَعصومَه) #شافع_جنت قم، اگر شد عشّ آل مصطفی(ص) و امّتش از وجود «حضرت معصومه» باشد علتش از فروغ روی او باشد منوّر شهر قم چشمه‌ی خورشید چون شمعی‌‌ست نزد طلعتش دختر موسَی بن جعفر، خواهر سلطان توس کز شرف، شد سجده‌‌‌گاه اهل عرفان تربتش معدن عِلم و فقاهت هست و کنز معرفت عالمان مات‌اند و در حیرت ز اوج حشمتش اسوه ی عِصمت بُوَد بر بانوان و دختران چونکه معصومه‌‌ست نزد حق ز فرط عصمتش هرکه با صدق و صفا بوسد ضریحِ اَنورش کِی تواند چشم پوشد از حریمِ رحمتش؟ آنکه توفیقی نیابد در حریم و کوی او... تا همیشه می‌کشد آه از دل پُر حسرتش بارگاهش می‌زند طعنه به فردوس برین کز بزرگی و شرف، این رتبه دارد ساحتش درگه حاجات خلق است و کند حاجت روا هرچه میخواهی بخواه از درگه ذی‌رفعتش خلوتی پیدا کن و خود را ز غم‌ها وارهان بند مشکل‌های خود را ، باز کن در خلوتش شافع جنّت بُوَد بر شیعیان در روز حشر حقتعالیٰ امر فرمود‌ه‌‌ست و داده رخصتش طبع من قاصر بُوَد در مدح شهبانوی قم بلکه صدها همچو من عاجز بوَد در مِدحتش آنقدر دانم که سر سایند شاهان جهان ـ چون گدایان از حقارت در حریم دولتش هست الحق (ساقی) بزم شهود و معرفت عارفان را می‌کند سرمستِ جام شوکتش سید محمدرضا شمس (ساقی) 1389 eitaa.com/shamssaghi

(اَلسَّلامُ عَلَیكِ یا فاطِمَةَ المَعصومَه) مشهد چو قم به روی زمین، رَشکِ انجم است چون زینتش حـریـم رضا، شمسِ هشتم است صحنی که بعد صحــن رضــا دل بـَـرد ز خـلق الحق حـــریـم حضرت معصـومه‌ی قــم است سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi

(اَلسَّلامُ عَلَیكِ یا فاطِمَةَ المَعصومَه) #بحر_رحمت ‌ ‌كسی كه بر همگان می‌دهد اميــد اینجاست كسی كه شام سـيه را كند سپــيد اینجاست ‌ ‌مــزار «حضرت معصومه» است اين درگــاه شفیـع و شـافی مـرضـاى نااميــد اینجاست ‌ ‌مـُـريــد هــر كــه شــوى ، بـی‌بهـــا بـوَد زيـرا كه هم مـراد در اينجا و هم مـريد اینجاست ‌ ‌نـــواى نـــالــه اگـــر ســر كنــی ز راهِ بعیــــد كسی که نـاى تو را می‌توان شنيد اینجاست ‌ ‌مشـو ز رحمـت حــق ، نـااميــــد در عـــالــم كه بحــر مرحمت و گـوهــر اميــد اینجاست ‌ ‌غميــن مبـــاش! اگـــر قفـــل بســته‌‌ای داری «فـزون‌تـر از عدد قفــل‌ها كليــد اینجاست» ۱ ‌ ‌بگيـــر دامــن او را ، كــه هـــرچــه را طــلبی چه از ســياه گرفته چه از سپــيد اینجاست ‌ ‌شكــوفــه‌‌هاى اجـابـت، چو غنچه‌‌هاى بهــار كه از نسـيم دعــا می‌توان دميــد اینجاست ‌ ‌به شعــر (ساقی) شوريده‌ دل درنگــی كــن! كسی كه می‌دهدت مستی مـديـد اینجاست ‌ ‌سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi ۱ ـ مرحوم هادی رنجی

سالگرد رحلت امام خمینی(ره) تسلیت باد (امام شهدا رفت) ‌صد حيف كه آن رهبــر پر مهــر و وفــا رفت آن عـــارف صـاحبــدل و روشنــگر مــا رفت آن پيــــر خــــردمنـــــــدِ دل آزرده‌ى ایـــــام بـا داغ درون از غـــم و انـــدوه و بـــلا رفت آن مِهـــر جهـــانتــاب ز بـی‌مهـــرى گـــردون چون بـــرق جهــانسوز ازيــن دار عِنـــا رفت خــامــوش شده محفل عــرفــان و حقیـقـت نــاگــاه چو آن مشعل پـر نــور و ضــیا رفت پــژمـــرده شــده گـــل به گلســتان فضـیلـت از بــاغ چـو آن بلبــل پــر شـور و نـــوا رفت بغضی بــه گلــو جــای گرفتـه‌ست که نـاگـاه آن مظهـــر مهــر و شرف و عقــده‌گشـا رفت در مــاتــم مــرگـش نه فقط خــلق، عـــزادار زیـرا بـه فلـک نـالــه‌ی مــرغـــان هـــوا رفت آن آيـتِ حــق ، حجـت دیــن ، اَفقـــهِ دوران در "نیمـــه‌ی خــــرداد" ز جمـــع فقهـــا رفت آنـدم كه بـه تنـگ آمـده بـــود از غـــم امـت بـا خطبــه‌ی غــــرّا بـه مصـــاف اُمـــرا رفت هـــرچنـــد بـه تبعيــــد شــد و دور ز ميهـــن يـا پـــور گـــراميـش ، ازيـــن دار فنــــا رفت مـأيـوس نشد لحظــه‌ای از خيــزش و پيـكار تـا سـايـه‌ی ظـــالـــم ز سر ِ مــا و شمــا رفت پــاشــيد ز هـــم سلـطـنت جـــور و جفـــا را تا شـاه جفاپيشه پس از جــور و جفــا رفت "دوران خوش آن بود كه با دوست بسر شد" دردا و دريغــــا كــه ، امــــام شهــــــدا رفت هيهـــات! كه زايــد پس ازیـن مـــادر گيــتی مانند "خمیــنی" كـه بـه ديــدار خــــدا رفت در مـــاتـــم او خــلق مصیـبت زده گــریـــان هرچند که خندان‌لب و با میـل و رضــا رفت شد "خــامنـــه‌ای" ، رهبـــر ايــن امـّت دانـــا زآن پس كه خمینی به‌سوى عرش عـُلا رفت الحــق كه نبـاشد به جـــز او رهبـــری آگـــاه از بعــدِ امـــامــی، كــه ز جمـــع علمـــا رفت در شعـرم اگر جمــع قوافی شده غــم نیست جایی که ز اشعــار نَــویـن، قــافیــه‌هــا رفت مــــا را نبـُــــوَد مـســتی ايـّـــــام بهـــــــاران تــا (ساقی) ميخــانه‌ی حــق از بــر مــا رفت ‌سيد محمدرضا شمس (ساقی) 1378 eitaa.com/shamssaghi

(اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یٰا عَلیّ بْنِ موسَی الرّضاء) #شهسوار_توس اینجـــا تمـــــام آینــــــه‌هــــا مـــوج می‌زند انـــوار فیـض و نـــور دعـــــا مـــوج ‌می‌زند اینجـــا حـــریـــم ســبط رسـول خـــدا بـوَد با چشم دل ببـین که چــه‌هـا مـــوج می‌زند اینجـــا مطـــاف عـرش نشـیـنان عالم است کـز هر طرف زمیــن و هــــوا مـــوج می‌زند قنـــدیــل آسمــــان بُـــوَد ایـن گنـــبد طـــلا یـا پـــرتـــو رضــــا ، ز طــــلا مـــوج می‌زند این چرخ هشـتم ‌است وَ یا هشتمین بهشت کاین‌سان درین‌مکان همه جـا مـــوج می‌زند در این مکـان که حـــج فقیــران گرفته نــام برتر ز مـــروہ اسـت و صفـــا مـــوج می‌زند طـوف حـــریــم کعبــه‌ی عشاق روز و شب پیر و جـوان و شــاہ و گـــدا مـــوج می‌زند در راہ کــــوی او صـف انبـــوه عـــاشقــــان چون کهکشـان بـه اوج سَمــا مـــوج می‌زند خیــل کبـــوتـــران حـــــرم همچو اختـــران در آسمــــان شمــس ضحــــا مـــوج می‌زند با مَعـــرفــت بیــا و ببــوس ایــن تـــراب را تا بنگــری که لطــف و عطـــا مـــوج می‌زند از هــر کـــرانــه ، روی بـه این درگـــه آورند زیرا که بحــر جــود و سخــا مـــوج می‌زند دست دعـــا به پنجــرہ فــولاد گشـته قفــل تـا وا شــود به دسـت رضـــا مـــوج می‌زند هر دردِ بـی‌عــِـلاج که مــانَــد درآن طبــیب اینجـا شـود عـِــلاج و شِفـــا مـــوج می‌زند هستم غـــلام درگهـت ، ای شهـسوار تـوس! خـون در رگـم به عشق شمــا مـــوج می‌زند (ساقی) خوش‌است مستی عشق و ولای او در ایـن مکـان، کـه جــــام ولا مـــوج می‌زند پروانه خوش سرود درین مصرعی ‌که گفت: "نـور خــدا به صحـن و سـرا مـــوج می‌زند" سید محمدرضا شمس (ساقی) 1385 eitaa.com/shamssaghi

«السّلامُ علَیكَ یٰا اَباصٰالِحَ المَهــدی» صد قـافـله دل ، به جمکــران آوردیم رو جـانب صــاحـب الــزمــان آوردیم دیـدیم که در بساط مــا آهــى نیست بـا دسـت تهــى ، اشـک روان آوردیم! استاد محمدعلى مجاهدى (پروانه) eitaa.com/shamssaghi