#قامت_دلجو عطر گندم‌زارها از نفخه‌ی خوشبوی توست پیچ نیلوفر ، نماد طره‌ی گیسوی توست آسمان با آن بزرگی رنگ بازد پیش تو آبی هفت آسمان از آبی مینوی توست عارفی گفتا که در مسجد به هنگام نماز : قبله‌ی محراب ، مایل بر خم ابروی توست چون زلیخا می‌کند افسون ، نگاه مست تو یوسف کنعان ، اسیر نرگس جادوی توست جَعد گیسویت ز غنچه ، برده دل در بوستان چشم نرگس، مات آن زلفین تو در توی توست لعل لب ‌هایت گرفته باج ، از رنگ شراب سرخی آلاله ها از سرخی گلروی توست سرو اگر سر می‌کشد هر دم به سوی آسمان طالب روی تو و آن قامت دلجوی توست تُرک چین با آن همه رعنایی و افسونگری محو زیبایی روی و دیده‌ی هندوی توست لیلی و شیرین و عَذرا و زلیخا هر یکی... در سپاه گیسوی تو کمتر از یک موی توست گردش چشمان تو چون گردش جام شراب (ساقی) میخانه، دستان تو و بازوی توست سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi