#مثنوی #مرثیه #امام_حسن_مجتبی_ع ای فروزنده ز رُخ، حسن خدات وی همه حُسن فروشان بفدات جلوه گر آینه ی ذوالممنی پای تا فرق حسن در حسنی مصطفی را تو فروغ بصری وصی دوم و اول پسری خلد گردی است ز خاک حرمت چرخ موجی است ز بحر کرمت مهر را جلوه ز پیرایه تو آفتابش همه از سایه تو رمضان سفره ی مهمانی تو مشعلش چهره ی نورانی تو روزه داری که بُود تشنه ی دوست آتش عشق تو افطاری اوست ای فدای رخ بهتر ز مَهَت روزه داران خدا خاک رهت ای به خلد غمت افسانه بهشت پیش رخسار تو زیبایی ، زشت گنج توحیدی و دل ویرانت روی نادیده همه حیرانت ای ز غمهای تو خون بر دل خاک پنجه ی صبر گریبان زده چاک صبر دیوانه شده از صبرت حلم خون خورده کنار قبرت صلح و جنگ تو درش سِرّ و سَری است هر دو را هر که بداند اثری ست پای صلح تو در آن آتش جنگ سر بیداد گران خورد به سنگ تو امامی به قعود و به قیام به قعود و به قیام تو سلام مرکب حکم ، تو میرانی و بس جنگ یا صلح ، تو میدانی و بس هر که با صلح و قیام تو نساخت بخدا مرتبه ات را نشناخت تو که مانند پدر در پیکار شعله ی مرگ زدی بر اشرار صف کفار ز هم پاشیدی فاتح جنگ جمل گردیدی راه تا قلب سپه طی کردی ناقه ی عایشه را پی کردی ا ی ز رزم آوریت در صفین بانگ تکبیر بلند از طرفین توکه نجل اسد اله استی تو که فرزند یداله استی نبود در دلت از دشمن بیم نکنی صلح که گردی تسلیم تو به هر حال ولی اللهی جنگ یا صلح کنی آگاهی مصطفی کو سخنش وحی خداست گفته در شان تو این گفته به راست حسنین اند دو پاکیزه امام همگان را به قعود و به قیام ای رُخَت شمع جوانان بهشت سید جمع جوانان بهشت وصی دوم بر حق رسول پسر اول زهرای بتول تو که هستی بر رغم دشنام خصم خود را کنی از لطف سلام صفت و خلق تو از بسکه نکوست شود از یک نگهت دشمن ، دوست ای فدای تو من و ام و ابم وی ثنای تو به لب روز و شبم ای تو بعد از پدر ، اول مظلوم سومین نور و چهارم معصوم مهر افلاک به حسنت خندان ماهی بحر بیادت گریان جگر صبر ز صبرت پرخون چهره حلم ز شرمت گلگون دل عشاق مزرات همه رشک آب باران بقیعت همه اشک سینه ها را به تمنای تو داغ قلب ها را ز مزار تو چراغ کاش گردی شوم و از کرمت بنشینم به کنار حرمت کاش چون ماه به شبهای دراز داشتم با حرمت روی نیاز کاش مانند چراغی سوزم تا شبی در حرمت افروزم کاش مانند نسیم سحری داشتم بر سر کویت گذری کاش چون اشک کنارت افتم بر روی خاک مزارت افتم روی جانها همه بر تربت تو سوز دلها همه از غربت تو غربت آن نیست که با ضربت سنگ چهره از خون جبین گردد رنگ غربت آن نیست که از داغ جوان قد بابا شود از غصه کمان غربت آن نیست که سر برسر نی ره کند با سپه دشمن طی غربت آن است که فردی مظلوم شود از کینه یارش مسموم غربت آن است که بعد از کشتن بارش تیر ببارد به بدن تیر بارید ز بس بر بدنت بدنت گشت یکی با کفنت سینه ها از الم فروخته شد تن و تابوت به هم دوخته شد ای بیاد تو دل هستی ، خون وی حساب غمت از حد بیرون قلب احمد که برایت خون بود به همه مردم عالم فرمود روز محشر که همه گریانند اشک ریزان حسن خندانند زین شرر سوخته "میثم" امروز بارالها تو به فرداش ، مسوز ✍️حاج غلامرضاسازگار

امام حسن مجتبی (علیه‌‌السلام) #چارپاره ............... فاطمه مادر حسین و حسن گله کرد از وصال شیرازی گفت: ای آن‌که از برای حسین شعرِ نغز و چکامه می‌سازی! آفرین! از حسین من گفتی نیست اما مگر حسن پسرم؟ از غریب مدینه یادی کن! بگو از داغ پارۀ جگرم! شور شعر حسن گرفت وصال چشم او تا سحر ز غصه نخفت طبع ترکیب‌بندگوی زلال چند بندی رثای او را گفت گفت اما لطیف و در پرده محضر فاطمه ادب می‌کرد از همان لحظه‌ای سخن می‌گفت که حسن طشت را طلب می‌کرد چند بندی سرود طبع وصال تا شود فاطمه از او دلشاد چند بندی سرود سربسته شعرها را ولی ادامه نداد دید اگر شعر را ادامه دهد دل زهرا دوباره خواهد سوخت نه مگر قرن‌ها دل مادر از همین رنج‌های بی‌حد سوخت؟ چه بگوید؟ بگوید ای مادر زخم، آن جسم را تصرف کرد؟ همسر مجتبی به شوهر خود کاسۀ زهر را تعارف کرد؟ چه بگوید؟ بگوید ای مادر خون دل‌ها به‌سان رود شده؟ زهر، سوزانده تار و پودش را چهره‌اش مثل تو کبود شده؟ چه بگوید؟ بگوید ای مادر از سپاه امام، غیرت رفت؟ جانماز و ردا و خیمۀ او در کف دوستان، به غارت رفت؟ چه بگوید؟ بگوید ای مادر دل عالم به یاد او می‌سوخت؟ وقت تشییع، تیرهای حسد تن و تابوت را به هم می‌دوخت؟ چند بندی سرود طبع وصال تا شود فاطمه از او دلشاد چند بندی سرود سربسته شعرها را ولی ادامه نداد... جواد محمد زمانی

برای امام حسن مجتبی(علیه السلام) غارت زده منم که کنارت نشسته ام غارت زده منم که ز داغت شکسته ام غارت زده منم که تو را خاک می کنم تابوت را ز خون تنت پاک می کنم 🍃غارت زده منم که ز کف داده صبر را با دست خویش کنده برای تو قبر را🍃 غارت زده منم چه کنم با جنازه ات ای وای ریخته به زمین خون تازه ات غارت زده منم که ز داغ برادرم می ریزم از کنار تنت خاک بر سرم غارت زده منم که ز آغوش بسته ات می گیرم آه چادر خاکیّ مادرم من را به داغ قتل تو غارت نموده اند نه کربلا نه کوفه نه در شام دلبرم داغی که رفتن تو روی سینه ام گذاشت والله بود سخت تر از غارت حرم ... «تشییع روز با من و تو سازگار نیست تا شب تو را به جانب قبرت نمی برم»1 1.بیت از علی اکبر لطیفیان 🔹نکته:در بیت«غارت زده منم که ز کف داده صبر را با دست خویش کنده برای تو قبر را» در این بیت بدلیل ابهام در مرجع ضمیر«منم» و«داده»، "کژتابی" وجود دارد ،مثلاً:«علی به دوستش گفت که مقاله‌اش منتشر شده‌است. » دراین مثال باید گفته شود:«علی به دوستش گفت که مقاله ات منتشرشده است.» بنابراین بهتر است این بیت اصلاح گردد. 🔸نکتۀ جالبی نیز که در شعر فوق وجود دارد اینکه تا بیت پنجم مثنوی و از آن به بعد غزل است.

💠 #حدیث روز 💠 💎 گلایه‌کنندگان گرمای هوا در اربعین بخوانند 🔻امام صادق علیه‌السلام: أَنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ فَیْئُهُ عَلَى شَیْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ، فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ، أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَب‏. وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ‏ ذُنُوبِهِ شَیْئاً، فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْب‏ 🚩 زائرِ حسین(ع) وقتى به قصد زیارت از خانه‏‌اش خارج می‌شود، سایه‏‌اش بر چیزى نمی‌افتد، مگر اینکه آن چیز برایش دعا می‌کند و هنگامى که آفتاب بر او بتابد، گناهانش را از بین می‌برد، همان‌طور که آتش هیزم را از بین می‌برد. 📚 کامل الزیارات، صفحه ۲۷۹ •┈┈••✾••┈┈•

بدرقۀ کاروان دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به کربلای معلی در حرم حضرت عبدالعظیم(علیه السلام) (مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع) جانان اگر در راه باشد وای بر من اینجا چه سود از بدرقه از صبر کردن در راه مشایه همه هم‌دوش یارند هم‌دوش یارند و به جان در فکر کارند آنجا رئیسی حاج قاسم دیده بستند مشتاق یارانند و ظلمت را شکستند بسم الله ای اردوی حق جانا بپاخیز بر ذکر یا قیوم جانانه درآویز بسم الله ای آموزگاران ای دبیران بیدار و هشیاران این ره خوش ضمیران بسم الله ای آنکه به دلبر راه بردی رو سوی خورشیدی و هم بر ماه بردی اشراق‌ها اشراق‌هایی لایزال است لبخندها پرتو به پرتو از جمال است از مشرقی رو سوی مغرب می‌بری ره همراه با خوشید اینجا تا گذرگه از یک حرم تا یک حرم پروازها کن بالی بزن اعجازها اعجازها کن عبدالعظیم استاده با یک چشمه از آب در بدرقه کاسه به کاسه پشت مهتاب از کربلا تا کربلا یعنی سعادت یعنی سعادتمند گردی با عبادت از کربلا تا کربلا یعنی ولادت مولود گشتی بی‌اثر از هر شقاوت از کربلا تا کربلا یعنی نشانه از میزبان تا میزبان رو عاشقانه از کربلا تا کربلا دل نزد یار است بادا همیشه نزد یار این اعتبار است از کربلا تا کربلا دل تنگ هستی صافی و خالص، روشنی، بی‌رنگ هستی از کربلا تا کربلا هی گریه داری بر شانه‌ای که داغ دیده سر گذاری از کربلا تا کربلا زخمی‌ست دل‌ها از کربلا تا کربلا روضه‌ست تنها روضه ز بی آبی عطش هم تیرباران از لای لایی‌های مادر بر علی جان طفلی که بابایش دگر چاره ندارد سرباز غیر از یک گلو پاره ندارد روضه‌ بخوان از دختری با آه و ناله بابا ندارد یار جز طفلی سه ساله روضه ز بی دستی بخوان فرقی شکسته عباس در آغوش یارش چشم بسته زینب به لب واویلتاگویان و دل‌زار آماده گشته بر اسیری کوی و بازار بر زائران مرثیه‌ها تا حشر خوانده گریه‌کنان را تا جنان بالا کشانده با خنجری تیز از برادر سر بریدند در چشم زهرا آن سر از پیکر بریدند خصمش چه‌ها با پیکری بی‌سر نمایند در زیر سم، اسبان تنش پرپر نمایند والشمر جالس را که در ناحیه آمد مهدی دوبار از صبح هردم خون بگرید این راه آخر قتلگاهست ای برادر مشایه را شیون کنندش هرچه خواهر زارالحسین اینجاست (طاهر) اذن برگیر تا کربلا امضا شود با اشک دل‌سیر ✍🏻مجیدطاهری (23مرداد1403) نوحه1 این کاروان سوی جانان روان است نشان ظهور صاحب زمان است آماده هستیم در جاده هستیم از ری تا کربلا دلداده هستیم لبیک یا حسین لبیک حسین جان بر مشامم رسد بوی کربلا در دل دارم آرزوی کربلا تشنۀ یاریم آرزو داریم اجل مهلت بده توشه برآریم لبیک یا حسین لبیک حسین جان عبدالعظیم کند بدرقه ما را از کربلا رویم تا به کربلا داریم نیابت در این زیارت از جمع شهدای با سعادت لبیک یا حسین لبیک حسین جان (همان) نوحه2 همه جا کربلا- همه جا نینوا- یاحسین یاحسین آمدم کربلا عقده دارد دلم- کربلا حاصلم- فرج مهدی است حاجت و مشکلم سیدناالکریم- چه بلا شد عظیم- غزه در خاک و خون- وضعشان شد وخیم لشکر انس و جان- شو مهیا به جان- حمله کن بر سر- صهیونیسم بی امان (همان)

💠 #حدیث روز 💠 🚩 ثمره گریه برای اهل بیت (ع) 🔻امام صادق علیه‌السلام: من ذُكِرنا عِندَهُ فَفاضَت عَيناهُ حَرَّمَ اللّه ُ وَجهَهُ عَلَی النّارِ ◼️ هر كسی که در نزد او از ما یاد شود و اشک چشمش جاری شود، خداوند چهره‌اش را بر آتش حرام گرداند. 📚 كامل الزیارات، ۱۰۴ ‌ •┈┈••✾••┈┈•