نسیم صبح خیالی تو ای بهانه ی من غزل غزل تو شدی شعر عاشقانه ی من در آسمان محبت تو مهر و ماه شدی طلوع سبز بهاری میان خانه ی من #مهتاب_تهرانی #شعر |صبحتون بخیر و پر برکت🌸🌿 📜 @sheraneh_eitaa

ناگهان قید قیل و قال زدم پرسه در عالم خیال زدم به کتاب غزل که فال زدم ... تا به اوج کرانه بال زدم سرخوشم از همین طرب هایم میخورم یک به یک رطب هایم ماه روی زمین هویدا شد خشکسالی بدل به دریا شد بارور نسل پاک زهرا شد مایه افتخار دنیا شد پسری ذوالنعیم آمده است شاه عبدالعظیم آمده است به حضورت سلام یا سید احترامی مدام یا سید حرف من یک کلام یا سید شاهی و من غلام یا سید سایه ات بر سر محبان است مثل ابری که غرق باران است آمدی شهرری گلستان شد پایگاهی برای قرآن شد حرمت کربلای ایران شد قبله مردمان تهران شد کاش قبرم در این حرم باشد ضامنم حضرت کرم باشد سیدی از تبار زهرایی ری شد از مقدمت مسیحایی تا تو هستی نمی روم جایی چون امیر قبیله مایی گفته در شانتان گل زهرا که تو هستی "وَلیُنا حَقٰا" با ورودت صفا به پا کردی حوزه علمیه بنا کردی تو مرا بنده خدا کردی شهرری را تو کربلا کردی شده ام از اهالی شهرت می برم فیض از یم بحرت جان عالم فدای رضوانت به فدای رواق و ایوانت علمای زمانه حیرانت طیب و حق شناس مهمانت در حریمت چه لذتی بردم از غذاهای حضرتی خوردم چه رواقی چه گنبدی داری خوش به حالت چه مرقدی داری خادمان زبانزدی داری سیل زوار بیحدی داری حرف صحن و سرا شده ای وای صحبت از مجتبی شده ای وای کاش قبر حسن بنایی داشت کاش هم صحن و هم سرایی داشت کاش یک گنبد طلایی داشت روضه خوانهای باصفایی داشت ری کجا و بقیع خاک آلود کاش هیئت مدینه مهمان بود #حبیب_باقرزاده #حضرت_عبدالعظیم_حسنی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

آنکه به عمق اندیشه رسید اوج زندگی را دوست می‌دارد. جوانی ارجمند را اویی در می‌یابد که جهان را در نوشته باشد، و فرزانگان در پایان، میل به زیبایی دارند. #فریدریش_هولدرلین #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

برای شهید #سید_حسن_نصرالله شعر و اجرا: #نگین_نقیبی نام تو شرح برگ‌های سبز زیتون است نام بلندت مقتدای هر چه مجنون است ای قهرمان داستان کودکی هایم بعد از تو حال چشمهایم مثل جیحون است دنبال یک واژه برای وصف تو بودم وصف تو از حدِّ بیان ِ واژه بیرون است سیّدحسن! ای جان جولان، قدرت لبنان قلب جهانی بعد تو دلتنگ و محزون است در عمر خود داغ فراوان دیده ام امّا داغت فراتر از کلام و عمق مضمون است اسلام و هر آزاده ای، امنیت خود را بعد از خدا به خون امثال تو مدیون است رزق شهادت بر وجود تو گوارا باد خونت به حق، آغاز بر پایانِ صهیون است #نگین_نقیبی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

ای اهل نظر کعبه ی اهل نظر این جاست زیرا حرم زاده ی خیرالبشر این جاست خورشید ولایت گهر بحر هدایت طوبای بهشت علوی را ثمر این جاست آیید به شهر ری و خوانید خدا را زیرا که به حاجات همه خلق در این جاست این جا حرم عبدالعظیم است عظیم است بحر عظمت را به حقیقت گهر این جاست این تربت فرزند کریم دو جهان است ارباب کرم را به سر خاک سر این جاست با چشم دل خویش در این بقعه ببینید کافواج ملک تابه فلک جلوه گراین جاست از ری همه بر دیده دل نور بگیرید زیرا که سپهر نبوی را قمر این جاست آید به مشام همه بوی حسن از خاک هان پا به ادب نه که حَسن را پسر این جاست زوّار حریمش همه زوّار حسینند بر اهل ولا کرب و بلای دگر این جاست اینجا حرم عبدالعظیم است عظیم است این قبر کریم ابن کریم ابن کریم است #رحمان_نوازنی #شعر #حضرت_عبدالعظیم_حسنی 📜 @sheraneh_eitaa

📣 اطلاعیه| #طریق_المهدی🚩 ﷽| پیاده روی عبادِالله الصَّالِحين در #طریق_المهدی 🚩 بر همه‌ی مسلمانان فرض است که با #امکانات خود در کنار مردم لبنان و #حزب‌الله سرافراز بایستند و در رویارویی با #رژیم_غاصب و ظالم و خبیث آن را یاری کنند. 🗓 سه شنبه: ۱۷ مهرماه ۱۴۰۳ ⏱ آغاز پیاده روی: ساعت ۱۶ 🚏مکان: بلوار پیامبر اعظم شهر مقدس قم ( از عمود ۱۲ تا مسجد مقدس جمکران ) 🤝مشارکت در هزینه های برنامه طریق المهدی شامل هزینه های آب،یخ، فضاسازی، سیستم صوت و... تمام مسیر:👈 💳|

5892 1070 4515 1308

روی شماره بزنید کپی می‌شود. 🇱🇧🇵🇸🇮🇷تا جان در بدن داریم؛ هستیم بر آن عهد که بستیم✊ 🔳ضمناً جهت راه اندازی موکب به صورت خانوادگی و یا گروهی به @poshtibani پیام دهید. #راه_نصرالله #حزب_الله_پیروز_است #اللهم_عجّل_لولیّک_الفرج 👈 قرار عاشقان بقیة الله الاعظم، سه‌شنبه ها عصر، بلوار پیامبراعظم قم @tariq_almahdi

میرزا محمد رضی معروف به میررضی آرتیمانی از شاعران و عارفان مشهور زمان صفویه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان به دنیا آمد. در ایام جوانی به همدان عزیمت و در آنجا مشغول تحصیل شد و در سلک شاگردان میرمرشد بروجردی درآمد. میررضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس صفوی قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه در آمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان بزرگ صفوی شد. او در سال ۱۰۳۷ هجری قمری دیده از جهان فرو بست. او را در محل خانقاهش در تویسرکان به خاک سپردند. از او حدود ۱۲۰۰بیت شعر به جا مانده که معروفترین آنها ساقی نامهٔ اوست. #معرفی_شاعر #رضی_الدین_آرتیمانی 📜 @sheraneh_eitaa

الهی به مستان میخانه‌ات به عقل آفرینان دیوانه‌ات به دردی کش لجهٔ کبریا که آمد به شأنش فرود انّما به درّی که عرش است او را صدف به ساقی کوثر، به شاه نجف به نور دل صبح خیزان عشق ز شادی به انده گریزان عشق به رندان سر مست آگاه دل که هرگز نرفتند جز راه دل به انده‌پرستان بی پا و سر به شادی فروشان بی شور و شر کزان خوبرو، چشم بد دور باد غلط دور گفتم که خود کور باد به مستان افتاده در پای خم به مخمور با مرگ با اشتلم بشام غریبان، به جام صبوح کز ایشانست شام و سحر را فتوح که خاکم گل از آب انگور کن سرا پای من آتش طور کن خدا را به جان خراباتیان کزین تهمت هستیم وارهان به میخانهٔ وحدتم راه ده دل زنده و جان آگاه ده که از کثرت خلق تنگ آمدم به هر جا شدم سر به سنگ آمدم بیا ساقیا می بگردش در آر که دلگیرم از گردش روزگار مئی ده که چون ریزیش در سبو بر ‌آرد سبو از دل آواز هو از آن می که در دل چو منزل کند بدن را فروزان‌تر از دل کند از آن می که گر عکسش افتد بباغ کند غنچه را گوهر شبچراغ از آن می که گر شب ببیند به خواب چو روز از دلش سر زند آفتاب از آن می که گر عکسش افتد به جان توانی به جان دید حق را عیان از آن می که چون شیشه بر لب زند لب شیشه تبخاله از تب زند از آن می که گر عکسش افتد به آب بر آن آب تبخاله افتد جباب از آن می که چون ریزیش در سبو بر آرد سبو از دل آواز هو از آن می که در خم چو گیرد قرار بر آرد خم آتش ز دل همچو نار می صاف ز آلودگی بشر مبدل به خیر اندر او جمله شر می معنی افروز صورت گداز مئی گشته معجون راز و نیاز از آن آب، کاتش به جان افکند اگر پیر باشد جوان افکند مئی را کزو جسم جانی کند بباده، زمین آسمانی کند مئی از منی و توئی گشته پاک شود جان، چکد قطره‌ای گر به خاک به انوار میخانه ره پوی، آه چه میخواهی از مسجد و خانقاه بیا تا سری در سر خم کنیم من و تو، تو و من، همه گم کنیم بیک قطره می آبم از سر گذشت به یک آه، بیمار ما درگذشت بزن هر قدر خواهیم، پا به سر سر مست از پا ندارد خبر چشی گر از این باده، کو کو زنی شوی چون ازو مست هو هو زنی مئی سر بسر مایهٔ عقل و هوش مئی بی خم و شیشه، در ذوق و جوش دماغم ز میخانه بویی شنید حذر کن که دیوانه، هویی شنید بگیرید زنجیرم ای دوستان که پیلم کند یاد هندوستان دلا خیز و پائی به میخانه نه صلائی به مستان دیوانه ده خدا را ز میخانه گر آگهی به مخمور بیچاره، بنما رَهی دلم خون شد از کلفت مدرسه خدا را خلاصم کن از وسوسه چو ساقی همه چشم فتان نمود به یک نازم، از خویش عریان نمود پریشان دماغیم، ساقی کجاست شراب ز شب مانده باقی کجاست بیا ساقیا، می بگردش در آر که می خوش بود خاصه در بزم یار مئی بس فروزان‌تر از شمع و روز می و ساقی و بادهٔ جام سوز می صاف ز الایش ما سوی ازو یک نفس تا بعرش خدا مئی کو مرا وارهاند ز من ز آئین و کیفیت ما و من از آن می حلال است در کیش ما که هستی وبال است در پیش ما از آن می حرام است بر غیر ما که خارج مقام است در سیر ما مئی را که باشد در او این صفت نباشد بغیر از می معرفت به این عالم ار آشنائی کنی ز خود بگذری و خدائی کنی کنی خاک میخانه گر توتیا خدا را ببینی بچشم خدا به میخانه آی و صفا را ببین مبین خویشتن را خدا را ببین تودر حلقهٔ می‌پرستان در آ که چیزی نبینی بغیر خدا بگویم که از خود فنا چون شوی ز یک قطره زین باده مجنون شوی بشوریدگان گر شبی سر کنی از آن می که مستند لب تر کنی جمال محالی که حاشا کنی ببندی دو چشم و تماشا کنی نیاری تو چون تاب دیدار او ز دیدار رو کن به دیوار او قمر درد نوش است از جام ما سحر خوشه چین است از شام ما مغنی نوای دگر ساز کن دلم تنگ شد مطرب آواز کن بگو زاهدان اینقدر تن زنند که آهن ربائی بر آهن زنند بس آلوده‌ام آتش می کجاست پر آسوده‌ام نالهٔ نی کجاست به پیمانه، پاک از پلیدم کنید همه دانش و داد و دیدم کنید چو پیمانه از باده خالی شود مرا حالت مرگ حالی شود همه مستی و شور و حالیم ما نه چون تو همه قیل و قالیم ما خرابات را گر زیارت کنی تجلی بخروار غارت کنی چه افسرده‌ای رنگ رندان بگیر چرا مرده‌ای آب حیوان بگیر زنی در سماعی، ز می سرخوشی سزد گر ازین غصه خود را کشی توانی اگر دل، دریا کنی تو آن دُر یکتای پیدا کنی ندوزی چو حیوان نظر بر گیاه بیابی اگر لذت اشک و آه بیا تا بساقی کنیم اتفاق درونها مصفا کنیم از نفاق بیائید تا جمله مستان شویم ز مجموع هستی پریشان شویم چو مستان بهم مهربانی کنیم دمی بی‌ریا زندگانی کنیم بگرییم یکدم چو باران بهم که اینک فتادیم یاران زهم جهان منزل راحت اندیش نیست ازل تا ابد، یکنفس بیش نیست سراسر جهان گیرم از توست بس

چه میخواهی آخر از این یکنفس فلک بین که با ما جفا میکند چها کرده است و چها میکند برآورد از خاک ما گرد و دود چه میخواهد از ما سپهر کبود نمیگردد این آسیا جز بخون الهی که برگردد این سرنگون من آن بینوایم که تا بوده‌ام نیاسایم ار یکدم آسوده‌ام رسد هر دم از همدمانم غمی نبودم غمی گر بدم همدمی در این عالم تنگ‌تر از قفس به آسودگی کس نزد یک نفس مرا چشم ساقی چو از هوش برد چه کارم به صاف و چه کارم به درد نه در مسجدم ره، نه در خانقاه از آن هر دو در هر دو، رویم سیاه نمانده است در هیچکس مردمی گریزان شده آدم از آدمی گروهی همه مکر و زرق و حیل همه مهربان، بهر جنگ و جدل همه متفق با هم اندر نفاق به بدخوئی اندر جهان جمله طاق همه گرگ مانا همه میش پوست همه دشمنی کرده در کار دوست شب آلودگی، روز شرمندگی معاذ الله از اینچنین زندگی اگر مرد راهی؟ ز دانش مگو که او را نداند کسی غیر او برو کفر و دین را وداعی بکن به وجد اندر آ و سماعی بکن مکن منعم از باده ای محتسب که مستم من از جام لا یحتسب چو ما زین می، ار مست و نادان شوی ز دانائی خود پشیمان شوی خوری باده، خورشید رخشان شوی چه دنبال لعل بدخشان شوی صبوح است ساقی برو می بیار فتوح است مطرب دف و نی بیار از ان می که در دل اثر چون کند قلندر بیک خرقه قارون کند نوای مغنی چه تأثیر داشت که دیوانه نتوان به زنجیر داشت مغنی سحر شد خروشی بر آر ز خامان افسرده جوشی بر آر که افسردهٔ صحبت زاهدم خراب می و ساغر و شاهدم سرم در سر می‌پرستان مست که جزمی فراموششان هر چه هست به می گرم کن جان افسرده را که می زنده دارد تن مرده را مگو تلخ و شور آب انگور را که روشن کند دیدهٔ کور را بده ساقی آن آب آتش خواص که از هستیم زود سازد خلاص بمن عشوه چشم ساقی فروخت که دین و دل و عقل را جمله سوخت ازین دین به دنیا فروشان مباش بجز بندهٔ باده‌نوشان مباش کدورت کشی از کف کوفیان صفا خواهی، اینک صف صوفیان چو گرم سماعند هر سو صفی حریفان اصولی ندیمان کفی چه درماندهٔ دلق و سجاده‌ای مکش بار محنت، بکش باده‌ای ز قطره سخن پیش دریا مکن حدیث فقیهان بر ما مکن مکن قصهٔ زاهدان هیچ گوش قدح تا توانی بنوشان و نوش سحر چون نبردی به میخانه راه چراغی به مسجد مبر شامگاه خراباتیا، سوی منبر مشو بهشتی، بدوزخ برابر مشو بزن ناخن و نغمه‌ای بر دلم دمار کدورت بر آر از گلم بکش باده تلخ و شیرین بخند فنا گرد و بر کفر و بر دین بخند که نور یقین در دلم جوش زد جنون آمد و بر صف هوش زد قلم بشکن و دور افکن سبق بسوزان کتاب و بشویان ورق تعالی اللّه از جلوهٔ آن شراب که بر جملگی تافت چون آفتاب تو زین جلوه از جا نرفتی که‌ای تو سنگی، کلوخی، جمادی، چه‌ای رخ ای زاهد از می پرستان متاب تو در آتش افتاده‌ای من در آب که گفته است چندین ورق را ببین بگردان ورق را و حق را ببین مگو هیچ با ما ز آئین عقل که کفر است در کیش ما دین و عقل ز ما دست ای شیخ مسجد بدار خراباتیان را به مسجد چکار ردا کز ریا بر زنخ بسته‌ای بینداز دورش که یخ بسته‌ای فزون از دو عالم تو در عالمی بدینسان چرا کوتهی و کمی تو شادی بدین زندگی عار کو گشودند گیرم درت بار کو؟ نماز ار نه از روی مستی کنی به مسجد درون بت‌پرستی کنی به مسجد رو و قتل و غارت ببین به میخاه آی و فراغت ببین به میخانه آی و حضوری بکن سیه کاسه‌ای کسب نوری بکن چو من گر ازین می تو بی من شوی بگلخن درون رشک گلشن شوی چه میخواهد از مسجد و خانقاه هر آنکو به میخانه برده است راه نه سودای کفر و نه پروای دین نه ذوقی به آن و نه شوقی به این برونها سفید و درونها سیاه فغان از چنین زندگی آه، آه همه سر برون کرده از جیب هم هنرمند گردیده در عیب هم خروشیم بر هم چو شیر و پلنگ همه آشتیهای بدتر ز جنگ فرو رفته اشک و فرا رفته آه که باشند بر دعوی ما گواه بفرمای گور و بیاور کفن که افتاده‌ام از دل مرد و زن دلم گه از آن گه ازین جویدش ببین کاسمان از زمین جویدش به می هستی خود فنا کرده‌ایم نکرده کسی آنچه ما کرده‌ایم دگر طعنهٔ باده بر ما مزن که صد بار زن بهتر از طعنه زن نبردست گویا به میخانه راه که مسجد بنا کرده و خانقاه چه میخواهد از مسجد و خانقاه هر آنکو به میخانه بردست راه روان پاک سازیم از آب تاک که آلودهٔ کفر و دین است پاک ندانم چه گرمیست با این شراب که آتش خورم گویی از جام آب به می صاحب تخت و تاجم کنید پریشان دماغم، علاجم کنید جسد دادم و جان گرفتم ازو چه میخواستم، آن گرفتم ازو بینداز این جسم و جان شو همه

جسد چیست؟ روح روان شو همه گدائی کن و پادشاهی ببین رهاکن خودی و خدائی ببین تکلف بود مست از می شدن خوشا بیخود از نالهٔ نی شدن درون خرابات ما شاهدیست که بدنام ازو هر کجا زاهدیست بخور می که در دور عباس شاه به کاهی ببخشند کوهی گناه سکندر توان و سلیمان شدن ولی شاه عباس نتوان شدن که آئین شاهی از آن ارجمند نشسته است برطرف طاق بلند یکی از سواران رزمش هزار یکی از گدایان بزمش بهار سگش بر شهان دارد از آن شرف که باشد سگ آستان نجف الهی به آنان که در تو گمند نهان از دل و دیدهٔ مردمند نگه دار این دولت از چشم بد بکش مد اقبال او تا ابد همیشه چو خور گیتی افروز باد همه روز او عید نوروز باد شراب شهادت بکامش رسان بجد علیه السلامش رسان رضی روز محشر علی ساقی است مکن ترک می تا نفس باقی است #شعر #رضی_الدین_آرتیمانی 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | شعرخوانی خانم سمانه خلف‌زاده به لحظه لحظه ی لبخندهای تو سوگند که رفت بعد تو از لحظه لحظه ام لبخند چه قدر بودنمان در کنار هم کوتاه چه قدر بعد تو آوای گریه هام بلند که گفته است در خانه بعد تو بسته ست؟ مدام خاطره ها می روند و می آیند گرفته حلقه ی اشکی فضای چشمم را به یاد حلقه ی دستت که مثل گردنبند... پر از تلاطمم آری نمی رسد هرگز به بی قراری من بی قراری اروند خوش است دور سر تو همیشه چرخیدن چه غبطه ها که نخوردم به حال آن سربند نمانده وقت زیادی به عید می آیی؟ به شوق آمدنت دود می شود اسفند.. #سمانه_خلف_زاده #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

گفتی: شتاب رفتن من از برای توست آهسته تر برو که دلم زیر پای توست با قهر می گریزی و گویا که غافلی سرگشته سایه ای همه جا در قفای توست سر در هوای مهر تو رفت و هنوز هم در این سری که از کف ما شد هوای توست خوش می روی به خشم و به ما رو نمی کنی این دیده از قفا به امید وفای توست ای دل، نگفتمت مرو از راه عاشقی؟ رفتی؟ بسوز کاین همه آتشش سزای توست مارا مگو حکایت شادی که تا به حشر ماییم و سینه ای که در آن ماجرای توست بیگانه ام ز عالم و بیگانه ای ز ما بیچاره آن کسی که دلش آشنای توست بگذشت و گفت: این به قفس اوفتاده کیست؟ گفتم که: این پرنده ی محزون “همای” توست #هما_گرامی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

کجا شد هودج لیلی که مجنون است از او دل‌ها ز سیل اشک عشاقش پر از خون است منزل‌ها ز عشقت مشکلی گرهست با پیر مغان می‌گو که اندر شرح این معنی بود حلال مشکل‌ها بیا گر عاقلی حرص امل را خاک بر سر کن که قارون با همه گنجش فرورفتند در گل‌ها صدف‌وار ار دُرَر خواهی فرو شو در تگ دریا که جز خاشاک نبود حاصلی در دور ساحل‌ها بیا ای شاهدی و مژده ده پروانه دل را که امشب مونس جان است شمع جمله محفل‌ها #شعر #شاهدی 📜 @sheraneh_eitaa

بر من، درِ محنت و بلا باز مخواه درد منِ دل داده ی جان باز مخواه جانی که به عاریت دو دم یافته‌ام چندانکه دمی بینمت آن باز مخواه #انوری #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

سلام بر امت داغدار و دلاور لبنان 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤 ما داغدارِ خونِ ، یارانِ سرفرازیم آماده ایم چو آنان ، مردانه جان ببازیم با رهبری دلاور ، والا و با نجابت چون کوه با صلابت ، بر دشمنان بتازیم مهمان یار گشتیم ، با امت عزادار در بزمِ پاکِ جانان ، پیروز و سرفرازیم پیوندِ با شکوهِ ، دلداده گانِ نهضت با قدرتِ ولایت ، بر غیرتش بنازیم در زیر آفتاب و ، همراه عاشقانش شور و قیامتی شد ، با عشق و بی هراسیم در هم تنیده گشته ، عشق و امید و غیرت با اتحاد و همت ، بر روی جا نمازیم جنس عزای ملت ، در سوگ جان نثاران با عزت و کرامت ، با کسب امتیازیم با عشق دین و قرآن ، پرچم بدست جانان بر قله های ایمان ، در حال اهتزازیم هر گز ندیده عالَم ، جمعی چنین مصمم از بهر جان نثاری ، همراه و همطرازیم با داغ دلنوازان ، مردان دین و ایمان با بنده گان یزدان ، تسلیم سرو نازیم در روز جمعه ای که ، میهن در امتحان بود ما رو به قبله گاه ، مولای چاره سازیم شب تا سحر به عشق ، انوار پاک قرآن با ربّ بی نیازان ، در گفتگو و رازیم آماده ی نبردیم ، با دشمنان حیدر بر تارک ستمگر ، مستانه می نوازیم یا رب عنایتی کن ، بر حال رهبر ما تا با صلابت او ، بر دشمنان بتازیم صابر نما دعایی ، با اشک و با ارادت ‌ تا در ره ولایت ، صد باره جان ببازیم 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤 ۱۷ / ۷ / ۱۴۰۳ محمد صادق ربانی 📜 @sheraneh_eitaa

الهی! نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان... #مناجات_نامه #خواجه_عبدالله_انصاری 📜 @sheraneh_eitaa

‍ ای سحرخیزتر از صبح بیَفشان مویت که نسیم از دَم ِ گیسوی تو جان می گیرد... |صبحتون پر از عشق و دلخوشی🌸🍃 #مریم_رضایی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

بی‌گل رویت ندارد، رونقی بستان ما بی حضورت، هیچ نوری نیست، در ایوان ما گر به سامانِ سر کویش رسی ای باد صبح عرضه داری شرح حال بی سرو سامان ما در دل ما، خار غم بشکست و در دل غم، بماند چیست یاران، چاره ی غم های بی‌پایان ما؟ دوستان، گویند دل را صبر فرمایید صبر چون کنیم ای دوستان، دل نیست در فرمان ما؟ در فراقش نیست یا رب زندگانی را سبب سخت روییِ فلک یا سستیِ پیمان ما در فراق دوست، دل، خون گشت و خواهد شد بباد دوستان بهر خدا جان شما و جان ما... #سلمان_ساوجی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

می نویسم داغ آمد روی داغ می نویسم خون نشسته روی خون می نویسم زخم آمد روی زخم باز هم مجنون شدیم از بوی خون در میان شهر باروت است و بمب در دلم فریاد از این تکرار درد غزه و بیروت در آه و فغان وای از این تاریخ و این شبهای سرد زوزه ی کفتارها در بیشه بود خشم آتش بر پر پروانه ها گریه ی مظلوم دختر بچه ای در میان وحشت ویرانه ها هجمه ی سرد زمستان بر جهان لرز زیتون ها میان باغ ها قصه ی ما قصه ی پایان عشق اول بسملّه فریادها حاج قاسم،مغنیه، سیدحسن جان خود را داده در این راه و تن هر کجا جاری شود خون شهید نام آن جا می شود بی شک وطن در میان اینهمه درد و الم در میان ماتم و دود سیاه نقطه ای نورانی اما مانده است در دل ما از ظهور روی ماه چشم در راهیم تا از ره رسد آن امید سینه های پر ز درد آیه سجیل را معنا کند بر سپاه ابرهه وقت نبرد #نصرت_دهقان_بهابادی #شعر #ارسالی_مخاطب 📜 @sheraneh_eitaa

درد چون نیست، چه تأثیر بُوَد درمان را گوی شو تا که ببینی اثر چوگان را از من ای خاک درِ دوست، خدا را بپذیر به کجا باز برم این سرِ بی سامان را چه عجب خلق اگر از تو به غفلت گذرند آنکه درویش نباشد چه کند درمان را دیده بستم که دل از یاد توام بستان است جز برویت نگشایم در این بستان را عهد گل تازه شد آن ساقی گلچهره کجاست تا ز پیمانه به ما تازه کند پیمان را شاید از پرتو او روز وصالی سازد آنکه از بخت من آورد شب هجران را عاقل اندیشه ی جان دارد و عاشق جانان بالله ار ما بشناسیم ز جان جانان را دل یکی منزل غیب است نه منزلگه ریب خلوت قدس مخوان بارگه شیطان را ای که در کار نشاطت نظری هست مجوی راز این غمزده ی دلشده ی حیران را حال این قوم چه دانی تو که بهتر دانند از نشاطی که بود فاش غم پنهان را #نشاط_اصفهانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

🇮🇶دیدی اگه اربعین زبان عراقیها رو بلد بودی چقدر بهتر بود؟🚩😬 هنوزم دیر نشده،تا اربعین بعدی یک ساااااااااال وقت داری😍⏰ توی این کانال ۱۰۰ هزااااار نفر دور هم جمع شدن و بـه نیت اربـعـیـن بـعـدی یادگیری لهجه عراقی رو دوباره از اول شروع کردند🤩📝👇 https://eitaa.com/joinchat/2546335747Cf9fa0a692d آموزش‌ها کاملا رایگان و به عشق سـیـدالـشـهداء عـلـیـه السلامه🕌 🔥سریع عضو شو تا حذف نشده🏃‍♂😱 .

تورا بارها دیده ام تورا به یاد می‌آورم تو همان زنی هستی که درتاریخ، نامت را بارها دیده ام بِلقیس غزل های سلیمانی لیلی شبهای مجنونی تو را بارها عروس خودم کرده ام برای تو سرودهای رهایی خوانده ام به بیابانهای سوزان گریخته ام برای تو بارها مرده ام تو همان زنی هستی که میشناسمت آری! #ممدوح_عدوان #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

محمد بن‌ یوسف اهلی شیرازی (زادهٔ ۸۵۸ هجری قمری در شیراز – درگذشتهٔ ۹۴۲ هجری قمری در شیراز) شاعر قرن نهم و دهم هجری است. اهلی در سرودن انواع شعر استاد بود و آنچنان که از شعرش مشخص است مطالعهٔ وسیعی روی دیوانهای شاعران پیش از خود دارد. در غزلیات او تأثیر حافظ و سعدی و همچنین شیوهٔ وقوعی تحت تأثیر شاعران این مکتب همچون بابا فغانی شیرازی دیده می‌شود. او در قصیده‌سرایی تحت تأثیر اساتید قصیده‌سرایی است و قصایدی مصنوع به شیوهٔ سلمان ساوجی ساخته است. مثنوی سحر حلال او که ذوبحرین و ذوقافیتین است در پاسخ به مثنویهای کاتبی نیشابوری سروده شده است. او در خاتمۀ مثنوی شمع و پروانه، خود را در فن مثنوی، فرزند کوچک نظامی و جامی می‌خواند. اهلی با توجه به مقام استادیش در شعر، مورد توجه پادشاهان، امیران و وزیران بود. او افرادی از هر سه دودمان تیموریان هرات، آق قویونلوها و صفویان را ستوده است که از میان آنها می توان به امیر علیشیر نوایی، سلطان یعقوب آق قویونلو، شاه اسماعیل صفوی، نجم ثانی و شماری از امرا و وزرای معاصرش را برشمرد. آرامگاه اهلی در شیراز در جوار حافظ قرار دارد. #معرفی_شاعر #اهلی_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

نبود از عاشقی بیم ملامت سینه ریشان را مرا عشق تو رسوا کرد تا عبرت شد ایشان را بپوش آن شمع رخ ترسم که خوبان از حسد سوزند حسد داغی است کز یوسف کند بیگانه خویشان را منه راز دل ما بر زبان شانه با زلفت چو زلف خود مزن برهم دل جمعی پریشان را زلعل می پرستان را خبر نبود چه ذوق از شربت کوثر مذاق کفر کیشان را زدرد درد آن ساقی دل اهلی است آسوده جز این مرهم نمی سازد درون سینه ریشان را #اهلی_شیرازی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | دوران بزن و در رو تموم شد 👈🏻 هر بیت با لهجه ای متفاوت 😊 📜 @sheraneh_eitaa