eitaa logo
شعر شیعه
7.4هزار دنبال‌کننده
559 عکس
205 ویدیو
21 فایل
کانال تخصصی شعر آئینی تلگرام https://t.me/+WSa2XvuCaD5CQTQN ایتا https://eitaa.com/joinchat/199622657C5f32f5bfcc جهت ارسال اشعار و نظرات: @shia_poem_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
آمدی راز دل عشق شکوفا بشود دیده مادرت از شوق چو دریا بشود عجبی نیست که خاک قدم خوش یومت مهر سجاده موسی و مسیحا بشود عجبی نیست که اندر دل زندان یوسف متوسل به تو گردد که دلش وا بشود عجبی نیست به قرآن خدا با نگهت در دل اهل دعا محشر کبرا بشود عجبی نیست بتان را تو لگد مال کنی کفر بت ها به یدت بر همه افشا بشود عجبی نیست گلستان بکنی عالم را بستر عشق محیای محیا بشود عجبی نیست نشانی خدا باشی تو پلک برهم بزنی معجزه بر پا بشود عجبی نیست که خیرت برسد بر همگان سر بوسیدن دستان تو غوغا بشود عجبی نیست به هر جا که قدم بگذاری گل بروید همه جا جنت زیبا بشود عجبی نیست که معشوقه عشاق شوی خیل کفار مسلمان تو لیلا بشود عجبی نیست بیاد تو اویس قرنی مقتدای همه عشاق دو دنیا بشود عجبی نیست اگر گم شده فطرت و عشق در میان دل و چشمان تو پیدا بشود عجبی نیست تو والی و ولی باشی و با حضرت عشق علی عالی اعلا بشود عجبی نیست که با لحن خدا حرف زنی در عشقاق به یک باره مداوا بشود عجبی نیست تو بابای دو عالم باشی فاطمه دختر تو مادر بابا بشود @shia_poem
روشن‌تر از تمام جهان، آسمان تو باغ ستاره‌هاست مگر آستان تو؟ پرچم به دوش مردم آزاده داده‌ای تا هر کرانه فتح شود با نشان تو روشن به نور مهر تو بحرین تا یمن مشعل به دست‌های تو و شیعیان تو مانند کوه صبر، هنوز ایستاده‌اند در روزهای رنج و بلا، دوستان تو جغرافیای سرخ زمین دشت لاله‌هاست گسترده در تمام جهان بوستان تو زودا که صبح «صادق» موعود می‌رسد خورشید فتح می‌دمد از آسمان تو @Shia_poem
ای مادر مهربان خورشید ای اوج کرانه های امید از دامن پاک تو رسیده بر سینه عشق نور توحید آغوش تو گهواره عشق و کز ناحیه خدا درخشید بر دامنت آسمان نشسته لبریز شود ز جام ناهید از دست منورت سر خلق خیرو برکت مدام بارید نو رخ تو میان محراب بر قبله هر فرشته تابید هر لحظه به لحظه از لبانت ذکر خوش ربنا تراوید یاد آور مریم مقدس مبهوت شده هر که تورا دید میلاد محمدت مبارک ای مادر مهربان خورشید این حضرت عشق را خداوند هم نام خودش حمید نامید ای کاش دل تمام عشاق زیر قدمت شوند تبعید قدیسه خوش طالع عالم عیدی بده در شب خوش عید @shia_poem
امشب صدای نبضِ هستی ساز دارد شوقِ کسی که چشمِ او اعجاز دارد او کیست که عالم به یمنِ آن قدومش اینگونه طرح و نقشه ی آغاز دارد آنکس که زیرِ پای او می چرخد افلاک همچون امیرالمومنین همراز دارد شد راوی رازِ زمین و آسمانها قرآن که در گوشِ جهان آواز دارد نامش محمّد(ص) کنیه اش محمود و احمد در بالِ خود هفت آسمان پرواز دارد روحش نیایشگاهِ توحیدِ الهی درهای رحمت را هماره باز دارد اعماقِ جانش تشنه ی بوی حقیقت لبخندِ او صد دلبرِ طنّاز دارد کاملترین عبدِ خدا در آفرینش خاکِ قدومش منشائی در راز دارد آن گوهرِ یکتای دریای نبوت در بینِ نیکان چهره ی ممتاز دارد گلدسته ها یکسر اذان گوی قدومش هر یک تولایی غزل پرداز دارد تا جنهً الماوی ذاتِ کبریا رفت هر جذبه ی چشمش هزاران ناز دارد! @shia_poem
اوج پروازم آستانه ی توست مقصد بالم آشیانه ی توست سبک زیبای زندگانی من به لبم بازهم ترانه ی توست آمدی و محبّت آوردی مهربانی فقط نشانه ی توست ای وَرای تصور دنیا از زمین تا خدا کرانه ی توست آمدی طبع شاعرم گل کرد غزلی را که عاشقانه ی توست آرزوی همه پیمبرهاست شال سبزی که روی شانه ی توست معجزات رسیدنت گویاست که بگویی زمان زمانه ی توست روشنی بخش ظلمت دنیا نخل اسلام از جوانه ی توست با تو نام زبانزدی داریم دین ناب محمدی داریم ای رسول خدا امین خدا رحمت الله مسلمین خدا ای نثارت درود جبرائیل ای به معراج همنشین خدا ای رسیده به گوش تو در عرش صوت زیبا و دلنشین خدا ای اصولت کرامت و خوبی ای مرامت دوام دین خدا مثل ماه شب چهارده بود دست تو بین آستین خدا لحظه ی خلقتت یقین دارم به تو بوده است آفرین خدا مکه از مقدمت تبرّک شد باتو شد مکه سرزمین خدا معدن خیر و رحمت و برکات به قدوم مبارکت  "صلوات" @shia_poem
شهدِ عشقت از ازل در کام دلها ریخته این محبت را به دلها حق تعالی ریخته آتشِ آتشکده خاموش گشت و در عوض آتشِ عشق تو در دلها سراپا ریخته بر ندارم سر اگر از سجدهء شکرش رواست کاین محبت را خدا در سینۀ ما ریخته زیرِ گامت وقتِ میلادت زمین لرزید سخت پس نبوده بی سبب گر طاقِ کسری ریخته نیست بی علت که ما اینگونه از خود بیخودیم دستِ حق در جامِ ما شُربِ طهورا ریخته اول خلقت خدا هنگام خلقِ روی تو نقش رویت را به عشق روی زهرا ریخته دورهء ظلمت سر آمد شد جمالت جلوه گر مکه از فیض وجودِ پاکِ تو شد مفتخر وعدهء ادیان تحقق یافت و موعود شد سرزمین مکه هم بی تابِ این مولود شد انتظار حق تعالی هم به پایانش رسید بین مخلوق خدا  تقدیر ، آنچه بود شد مثل خورشیدی دلِ ارض و سما را گرم کرد دلبری آمد که محبوب دلِ معبود شد نور رویش خانه های ظلم را تاریک کرد خانۀ سفیانیان یوم الابد نابود شد دورهء ظلمت سر آمد تیرگی از یاد رفت حرکت دنیا به سمتِ روشنی مشهود شد دامن بنت وهب شد چشمۀ فیض خدا دشمن فرزند او مغضوب شد مطرود شد آمده تا که شود انگار ختم المرسلین جان دو عالم فدای رحمت للعالمین مکه از روز ازل در بیعت پیغمبر است فاطمه میراث دارِ این زمین تا آخر است مکه هم مثل مدینه خانۀ زهرای ماست کعبه خود مشغول گردیدن به دور مادر است می زند عالم همه فریاد که حق با علیست هر که این فریاد را نشنیده تا حالا کر است شک نکن این آرزو آخر محقق می شود حقِّ کعبه یک اذانِ کامل و روشنگر است می رسد روزی که آوایِ موءذن زاده ها می رسد آنجا به گوش از روز هم روشن تر است بعد از آن بر منبرِ کعبه اذان شیعیان اولش الله اکبر آخرش یا حیدر است ملک پیغمبر به دست شیعه افتد زودِ زود یک نفس باقیست تا نابودیِ آل سعود @shia_poem
کريم السّجايا، جميل الشّيم نبّى البرايا، شفيع الامم‏ امام رسل، پيشواى سبيل امين خدا، مهبط جبرئيل‏ شفيع الورى، خواجۀ بعث و نشر امام الهدى، صدر ديوان حشر کليمى که چرخ فلک طور اوست همه نورها، پرتو نور اوست‏ شفيعٌ مطاعٌ نبىُّ کريمٌ قسيمٌ جسيمٌ نسيمٌ وسيمٌ‏... شبى بر نشست، از فلک بر گذشت به تمکين و جاه از ملک در گذشت‏ چنان گرم در تيهِ قربت براند که بر سدره جبريل از او باز ماند بدو گفت سالار بيت الحرام که؛ اى حامل وحى، برتر خرام‏ چو در دوستى مخلصم يافتى عنانم ز صحبت چرا تافتى؟ بگفتا: فراتر مجالم نماند بماندم، که نيروى بالم نماند اگر يکسر موى برتر پرم فروغ تجلّى بسوزد پرم‏... چه نعت پسنديده گويم تو را؟ عليک السلام، اى نبّى الورى‏ درود ملک بر روان تو باد بر اصحاب و بر پيروان تو باد خدايا به حقّ بنى‌فاطمه که بر قولم ايمان کنم خاتمه‏ اگر دعوتم رد کنى ور قبول من و دست و دامان آل رسول چه کم گردد، اى صدر فرخنده پى ز قدرِ رفيعت به درگاه حىّ؟ که باشند مشتى گدايان خيل به مهمان دار السّلامت طفيل‏... بلند آسمان پيش قدرت خجل تو مخلوق و آدم هنوز آب و گل‏ تو اصل وجود آمدى از نخست دگر هر چه موجود شد، فرع توست‏ ندانم کدامين سخن گويمت؟! که والاترى ز آنچه من گويمت‏ تو را عزّ لولاک تمکين، بس است ثناى تو، طه و ياسين بس است‏ چه وصفت کند «سعدى» ناتمام؟ عليک الصلوة اى نبّى السّلام‏ @shia_poem
آمد آن کس ،که سیاهی بِزُداید زِ دل ما و سلامی بفرستد ز همه، در بر مولا همهٔ رحمت حق از جَبَل رحمت توست و نسیمی که وزیدن بگرفت است به هر جا شده آتشکدهٔ پارس خموش، از قدم تو این خبر را برساند ،کسی بر در کسریٰ چون تَرَک بر سر  ایوان مدائن افتد همه بینند فرو ریخته شد گنبد کسریٰ از یَمَن آمده آن ابرهه و لشکر فیلش با ابابیل ،لگدمال شده دولت صنعا خانه آمنه و چشمه نور ازلی است ولیکن نور این خانه مُنَّور شده بر عالم و دنیا مژدهٔ آمدن ختم رسولان ،که جبریل برسانند ملک ،از به ثَری تا به ثُرَّیا در جمالات رُخش نور رسالت ،که ببیند؟ هر کسی پی بِبَرد بر سخن ناب بُحيرا آمنه فخر زنان بشریت شده امشب فخر بر مریم و هم آسیه و هاجر و حَوَّا به کمالش همه جا یاد کند از ید موسیٰ به جلالش به دمادم  بِدَمَد از دم عیسیٰ از وجود قدمش رفت به یغما ،بلا شک عِرضِ لات و هُبَل و سَجِّه و عُزّٰا تا بلالش صلواتی به محمد(ص) بفرستد همهٔ کُل رُسُل در بر او عَرض تمنا همهٔ عالمیان ،کل مَلَک خاک و جودش ببرند امر  ورا  نَک به سَمِعنٰا و اَطَعْنا دولت آل سعودی بگرفتست حریمش ملتش را نبرد،... دولت ابلیس به یغما قبله ام بین بقیع و حرم توست محمد(ص) چون سما سجده برد بر رخ آن گنبد خَضْرا زاد روزت ببرم تهنیتی بر رخ حیدر عَرض تبریک مرا وی ببرد در بر  زهرا(س) چون محمد به زبان گفت، علی(ع) جان من است.! به فدای رخ او، آن علی عالی اعلا   @shia_poem
وزیده بادِ فروردین مُعطّر شد چمن از گُل ز فیضِ رحمتش آذین، زمین از لاله و سُنبل صدای زمزمه جاری، هم از توصیف و تمجیدش به هر یک شاخه جاءالحق، ترنّم می زند بلبل رسولِ عالَمین آمد، چرا بنشسته ای خاموش به یُمنِ حضرتش گشته، زمین مست و زمان مدهوش نسیمِ مُشک بوی او، مُعطّر کرده عالم  را صدای سازِ قرآنش،ِ چه زیبا می رسد بر گوش حبیبِ زاهدِ مطلق مُحمّد(ص)احمد و محمود جهانِ آفرینش را ، فقط او مقصد و مقصود بشارت  می دهد جبریل از اوصافِ کمالِ او سلام از گل نثارش کن، شود تا قلبِ او خشنود بزن بوسه به دامانِ، رسولِ مهربانی ها رسولی که مُشَرّف گشت بر"قوسینِ اَو اَدنی" صدای مهربانِ عشق می آید از این مَقدم لبانش سوره ی طاها جبینش آیتِ اسرا! متن عربی، قسمتی از آیه ۹ سوره ی نجم، که اشاره به معراج پیامبر (ص) دارد @shia_poem
عاقبت قرعه‌ی نامت به لبِ ما افتاد شده سیراب، کویری که به دریا افتاد گلِ لبخند، به باغِ لب‌مان کاشته شد خبرِ آمدنت روی زبان‌ها افتاد وقتی از چهره‌ی تو پرده‌گشایی کردند رونق از سکه‌ی هر چهره‌ی زیبا افتاد نفسش زندگی آموخت به مردن؛ وقتی به شفاخانه‌ی تو راه مسیحا افتاد از تو و معجزه‌هایت چه بگویم؛ وقتی شاخه‌ی باغچه‌ات از یَدِ بیضا افتاد چون زمین جای کمی بود، برای قدمت ردّ پایت به سر عالم بالا افتاد آنقدَر اوج گرفتی به شبِ معراجت بال جبریل، به دنبال تو از پا افتاد و در آن راه، که می‌رفت، به اَوْ اَدْنی‌ها باز هم چشم تو بر چهره‌ی مولا افتاد چشم تو آینه‌ی قدّیِ خوبی‌ها شد  هر زمانی که نگاه تو به زهرا افتاد سبز شد عشق، به لم‌یزرعِ تاریکِ دلم تا نگاهم به گُلِ گنبد خضری افتاد @shia_poem
از نزول وحی، از آیاتِ قرآنی بگو از تب غار حرا پیش از مسلمانی بگو از شبِ شقّ القمر، از طاق کسری، از خسوف از جهانی مملو از اعجازِ ربّانی بگو از غرور از جهل، از سرمای دست دختران از شکنجه گاه، از حالِ زمستانی بگو از خدای لالِ مادرزاد؛ از لات و هبل از رواج کفرِ مطلق هر چه میدانی بگو مهربان و رحمةٌ للعالمین می خوانَمت یامحمد(ص) از محبت های پنهانی بگو باز کن دستار را با شیوهٔ تحت الحنک دلبری کن از عجم! از یار ایرانی بگو دوست دارم از لبت «سلمانُ منّا» بشنوم لطفا از این قومیت با لحن جانانی بگو از علی(ع) و جانشین خود در آغازِ غدیر از همان که شیعه را شد باعث و بانی بگو گرچه توصیفش هزاران سال فرصت میبرَد قدرِ فهم ما...کمی از آن فراوانی بگو ما ندیدیمَش بیا و جانِ مشتاقان، شبی- -از نگاه نافذش وقت رجزخوانی بگو از زمانی که درِ خیبر به دستش بوسه زد زد زمین آنجا که مرحب را به آسانی، بگو از هجوم ذوالفقارِ خشمگینش در اُحد از فراری هایِ لبریز از پریشانی بگو از لقب هایش که هر یک هست بابی از بهشت از «أمیرالمؤمنین» در بیت پایانی بگو! #@shia_poem
در گرگ و میش صبح پر از ظلمتی که باز افکند پرده روی سر مردم حجاز نور حقیقت از طرف عرش سر زد و لرزید روی فرش تن هر چه که مجاز شیطان دوباره رانده تر از قبل خویش شد بت ها به سجده آمده با نیت نماز آری محمد؛ آنکه رسولان قبل از او محض نیاز آمده تا او رسد به ناز او می رسد که بیرق عشقی عمیق را بر بام روزگار درآرد به اهتزاز او می رسد که باز خدا منجلی شود او آمده منادی عشق علی شود ای آخرین طلوع نبی ها پیام ها وی اولین شروع وصی ها امام ها دریا رسیده ای به مصاف سراب ها دریا رسیده ای به لب تشنه کام ها افتاده پای معجزه ی آسمانیت تیغ بیان صاحب علم و کلام ها باید فقط ز وصف تو و اهل بیت گفت تا آن زمان که هست زبانی به کام ها سلمان محمدی شده چون عاشق علی ست مولاست کیل سنجش تو در مقام ها نابرده رنج، گنج، میسر نمی شود هر ثروتی محبت حیدر نمی شود آوردی از بهشت، به دنیا نسیم را با خود نسیم مهر خدای رحیم را آورده ای برای همه سائلان دهر پشت سر خود ایل و تباری کریم را آه ای یتیم مکه! تو بابای امتی زیر پرت امان بده مشتی یتیم را پر می کشد به گنبد سبزت دلی سیاه در حائرت مکان بده این یاکریم را برگرد در غدیر و بگو که صراط کیست گم می کنیم گاه ره مستقیم را زخم مرا رهین مداوای خویش کن من را گدای خانه ی زهرای خویش کن آرام از کنار پیمبر قدم بزن شاعر! برو بقیع و در آنجا قلم بزن حالا برای حضرت صادق غزل بگو اما کمی به شادی خود رنگ غم بزن آن قبرهای خاکی غمبار را ببین این وضع را درون خیالت به هم بزن بر روی هر مزار، ضریحی درست کن بر آن ضریح های خیالی حرم بزن خود را کنار پنجره فولاد فرض کن و سرنوشت عاشقی ات را رقم بزن قدری ببار و گریه کن و سلسبیل شو بر آن مزارهای خیالی دخیل شو شاعر! دوباره مست شو از فیض ساغری به به چه ساغری چه شرابی چه کوثری مردی که شیعیان ز عنایات مکتبش معروف می شوند پس از این به جعفری جان ای امام عشق! که می روید از لبت گل های تازه با نفحات پیمبری صدها چون ابن حیان یا چون زراره را باید که پای مکتب علمت بپروری یا قال باقر است و یا قال صادق است هر عالمی که خوانده حدیثی به منبری سرسختی مرا به نگاهی ملیح کن من را در عشق ایل و تبارت فقیه کن حالا منم که با دل بی تاب و عاشقم سرمست بزم عشق تو و این دقایقم مشتاق حرف های توام آیه ای بخوان محتاج حرف های تو و قال صادقم بین حدیث های تو تا حرف کربلاست من جزو بیقرارترین خلایقم حرف از حسین می زنی و گریه می کنم کافی ست که نگاه کنی به سوابقم این بنده را روانه کن امشب به کربلا در حائری که زائر آنجاست خالقم ما را بیا و مثل خودت روضه دار کن در کشتی سعادت جدت سوار کن #@shia_poem