#براساس_زندگی_شهیدان_ایزدی #نویسنده_مریم_شیدا #منبع_کتاب_مرابه_مسیح_بسپار #قسمت_بیست_و_یکم می‌گفت: برنابی! نون حلال خیلی مهمه توی تربیت آدم‌ها و توی رشد آنها. اگر شمر توی صحنه کربلا تونست سر امام حسین را از تنش جدا کنه ،واسه این بود که شکمباره بود .اگر نصیحت های امام حسین تاثیر نگذاشت و دشمن تونست شمشیر بکشه واسه اینکه شکمشان رو مراقب نبودند. پس مهمه !من اگه بخوام شمر نباشم ،باید مراقب چیزهایی که میخورم باشم. پدرم سعی کرده به ما نون حلال بده. یادم هست غصه پدربزرگش را تعریف می‌کرد که پدربزرگش خیاطی می کرده. وقتی مشتری می آمده تا پارچه ای بخرد یا کت و شلوار ،پدربزرگش پارچه را به همان قیمتی که قبلاً خریده،  می‌فروخت. نه به قیمتی که آن موقع توی بازار بوده است! آنقدر مراقبت کرده تا نان حلال در بیاورد و ذره‌ای نان حرام به خانه نبرد. حرفهای خسرو قانعم نمی‌کرد. نان حلال چه تاثیری داشت؟! چه چیزی بدن ایجاد می کند؟! وی گفت همه چیز نیست اثر آن در روح آدم است و قدر قالبی برای روح ماست وقتی میمیریم جسمی فرسوده می‌شود ولی روح انسان است که بقیه راه را برای رسیدن به خدا طی می‌کند. حرف هایت سنگین بود .راستی خسرو چرا جسد تو فرسوده نشد؟! می‌گفتم: چه لزومی داره آدم اینقدر به خودش سختی بده؟ نگاه میکردی و میگفتی :چه لزومی داره تو به خودت سختی میدی و درس می خونی و تو زمستون و بارون و برف مدرسه میری؟! می‌گفتم :خواب معلومه میخواد دکتر بشم کاری بشم. _چرا میخوای دکتر بشی؟ _چون علاقه دارم. _خوب ما هم چون خدا را دوست داریم و می‌خواهیم بهش برسیم ،به خودمون سختی میدیم. مثل درس خوندن که معلم و دبیر میگه باید این را بخونی و تکلیف تعیین می‌کنه ،تا به اینجا برسیم .خدا هم همین رو میگه .اگر میخوای به من برسی تکلیف اینه! برنابی تو به حرف دبیرکل گوش میدی یا نه؟! چرا گوش میدی؟! _چون اگه گوش ندم به آرزوم نمیرسم. _ما هم اگه گوش ندیم به حرف خدا به آرزومون نمی‌رسیم .خدا میگه نون حلال بخوریم تا اتفاقی برات بیفته توی مسیر رسیدن به من زمین نخورین. حواسم جمع حرف‌های مادر خسرو می شود. _تنها آرزوی مادر چیه غیر از دیدن عروسی بچه اش؟! همان روز که مهدی خاک شد ،سر سفره ناهار نشسته بودم که یک دفعه شروع کردم به خندیدن! همه نگام کردند .فکر کردن من دیوانه شدم. عمو که کنارم نشسته است و دست هایش را روی عصا انداخته می پرسد :چرا؟! _آخه من خسرو و مهدی را دیدم که توی لباس دامادی نشسته بودند سر سفره و می‌گفتند« مادر این هم دامادی ما !دیگه چی میخوای؟» همه فکر می کردند که من خیال برم داشته یا از غصه بچه ها دیوونه شدم. اما خودم دیدمشون !با جفت چشمای خودم! نمی‌توانم مثل اتفاق دیروز ساده به همه چیز نگاه کنم و بگویم حتماً خیال کرده یا خواب بوده!شاید خواب و خیال نبوده، یک واقعیت محض. من هم دیدم جسدی سالم و با خونی تازه که از پهلو بیرون میزد.هنوز دستهایم بوی عطر میدهد. تمام آزمایشگاه هم بوی عطر گرفته بود. امروز صبح رفتم به آزمایشگاهی که عمو با یکی از دوستانش برایم تدارک دیده بود تا خون و خاک را آزمایش کنم، شاید چیزی توی این خاک بوده که باعث شده جسد متلاشی نشود. تمام دیشب را نخوابیدم .داشتم به آن دستمال و خاک نگاه می کردم. بوی عطرش تمام اتاق را پر کرده بود. بوی عطر،عمو را به داخل اتاقم کشاند.وقتی ماجرا را برایش تعریف کردم تا صبح روی صندلی جلوی پنجره رو به باغ نشست و در خودش فرو رفت.درخشش قطره های اشکی را که از صورتش جاری می شد، در نور کم رنگ ماه که توی اتاق می آمد می دیدم. تنها چیزی که توانست شب من را به صبح برساند ،فکر کردن به جملات همان کتاب(نهج البلاغه) بود. هر چند گاهی فکر کردن بدتر از هر چیز درگیرت می کند و روحت را عین خوره می‌خورد. «قبل از پیمودن راه پاکان ،از خداوند یاری بجو و در راه او با اشتیاق عمل کن، تا پیروز شوی و از هر کاری که تو را به شک و تردید اندازد ،یا تسلیم گمراهی کند، بپرهیز .چون یقین کردی و دلت روشن و فروتن شد ،اندیشه گرد آمد و کامل گردید و ارادت به یک چیز متمرکز گشت، پس اندیشه کن در آنچه که برای تو تفسیر می‌کنم .اگر در این راه آنچه را دوست می داری فراهم نشد و آسودگی نیافتی ،بدان راهی را که ایمن نیستی می پیمایی. در تاریکی ره می سپاری. زیرا طالب دین،نه اشتباه می کند و نه در تردید و سرگردانی است که در چنین حالتی خود داری بهتر است» در واتس آپ 👇 https://chat.whatsapp.com/BE71umQBe1UB84MK8aPoYv در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#براساس_زندگی_شهیدان_ایزدی #نویسنده_مریم_شیدا #منبع_کتاب_مرابه_مسیح_بسپار #قسمت_بیست_و_یکم صدای فرهاد رشته افکارم را پاره میکند. _مهدی معروف شده بود به ذاکر اهل بیت .برای شهدا و به ویژه امام حسین مداحی می‌کرد و با آدم‌های بزرگی هم می پرید تا ازشون یاد بگیره! مثل آقای آهنگران. یکی از کسانی که با شروع جنگ شروع کرد به مداحی برای رزمنده‌ها. علی آقا دنباله حرف فرهاد را می گیرد _وقتی خسرو شهید شد می آمد و می گفت: بابا این کنارش هم قبر منه! انگار خبر داشت که شهید میشه! بغض توی گلویش می پیچد. خبر داشتن از آینده ؟!!! تا آنجا که من میدانم جادوگرها از آینده خبر می‌دهند آن هم توی قصه ها! چطور میشود آدم از آینده خبر بدهد ؟!عمو هم مثل من در فکری عمیق فرو رفته است!! _داداشش بهنام می بینتش توی دوربین که عراقی ها سنگرهای کمین رو می زنم.مهدی خودش داوطلبانه می‌ره سنگر کمین.در حالی که می دونستم ممکنه برگشتی نباشه.چون به عراقی ها خیلی نزدیک بودن.بهنام وقتی می بینم سنگر رو میزنن،سوار موتور میشه تا بره ببینه مهدی چی شده ،که خودش هم زخمی میشه و الان توی بیمارستانه.مهدی هم توی آمبولانس بین راه شهید میشه. اشک گوشه چشمش را پاک می کند. _با بهنام نزدیک هم بودن توی جبهه.بهنام می گفت که هر روز بهم سر میزد.هوای برادر کوچکش را داشت،هر بار هم که می رفت پیشش براش یه چیزی می برد. اونقدر توی تبلیغات کارش درست بود که دوستاش می گفتن ما مثل او کسی اینقدر منظم ندیده این. گریه علی آقا که بیشتر می شود،لحظاتی اتاق در سکوت غمباری فرو می رود. _خدا رحمت کند پدرت رو برنابی،خبرش رو از فرهاد گرفتم.چش بود بابات؟!ما خبر نداشتیم ،فرهاد گفت عکس ترحیم بابات رو توی دالرحمه دیده ،بابات مسلمون شده؟!چطور توی قبرستون ما خاکش کردین؟! نمی دانم چه جوابی بدهم ،چون خودم هم نمیدانم پاپا چطور یک دفعه از قبرستان مسلمان ها سر در آورد!؟؟ سکوت کردم و منتظر شدم تا لااقل عمو حرفی بزند ،اما عمو هم سکوت کرده که فرهاد سکوت را شکست. _بابا ،برنابی تازه چند روزه از آمریکا برگشته،بهتره با این حرفها خسته اش نکنیم،وقت زیاده! طوری حرف می زند که انگار همه چیز را می داند و نمی خواهد پیش خانواده اش فاش شود.از اینکه نجاتم داد ممنونش می شوم. مادر خسرو از مام می پرسد و من دستم را به صلیب می‌برم و می گویم که مام چند سالی است فوت کرده است. عمو سکوتش را می شکنند و می گوید:«خسرو ...خسرو..» نمی تواند ادامه بدهد و حرفش در سرفه هایش گم می شود.فرهاد آبی به دست عمو می دهد و می گوید:«خسرو سال ۵۹ توی نوسود ،شهید شد.صدای اذان ظهر که بلند میشه ،خسرو هم شهید میشه» نفس عمو کمی جا می افتد و می گوید:«برام از خسرو بگین» فرهاد آهی می کشد و دنباله حرفش را می گیرد _خسرو خیلی فعال بود.نزدیکهای انقلاب هرروز می رفتیم راهپیمایی،خسرو جلو بود ،من و مهدی و بهنام پشت سرش!توی راهپیمایی ۲۲ بهمن ،میون جمعیت اونها رو گم کردم.اونا جلو بودن من هم یک تیر خورد توی بارون و از همونجا من رو بردن بیمارستان.بعدش خسرو تعریف کرد که اون روز شهربانی کل رو با کلی مقاومت گرفتن.می گفت خیلی شهید دادیم.نیروهای همافر هم اومده بودن کمک.هر طوری بود شهربانی رو مردم گرفتن. عمو نفس عمیقی می کشد و می گوید:«اون روزها من مغازه را تعطیل کردم اما خبرها رو می شنیدم.اگر اشتباه نکنم همون روز کلانتری سه درب شیخ گرفته شد؟! _آره،با راهنمایی خسرو و چندتا از بچه های دیگه.خسرو باهوش بود.می دونست باید چکار کنه.اگر بودنش الان یک نخبه میشد.هوش و ذکاوتش بی نظیر بود خصوصا هوش سیاسی! _هوش سیاسی؟!!! _آره.می دونست الان چه توطئه ای توی کاره و کی ،آدم کیه!حتی زمانی که کسی بنی صدر رو نمی شناخت و نمی دونست چه آدمیه ،کسی خبر نداشت منافقه و با دشمن یکی شده ،اما تو سالهای جنگ معلوم شد این آدم کیه و چه کار هوایی کرده!ولی خسرو از همون اولش همه چیز رو تیزبینانه می دید. در واتس آپ 👇 https://chat.whatsapp.com/BE71umQBe1UB84MK8aPoYv در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat۲/2304966656C7c3f274f75

#براساس_زندگی_شهیدان_ایزدی #نویسنده_مریم_شیدا #منبع_کتاب_مرابه_مسیح_بسپار #قسمت_بیست_و_یکم راست میگفت خسرو خیلی باهوش بود .گاهی تا خود صبح می نشستم و درس می خواندم ولی خسرو کلی فعالیت داشت و این طرف و آن طرف می رفت و باز نمراتش بالا بود .با وجودی که من چند روز تمرین حساب حل کردم اما او بدون اینکه وقت زیادی بگذارد، امتحان داد و نمره خوبی گرفت. بعد از مدرسه ازش پرسیدم: این هوش خوبت را از کجا آوردی ؟!خندید و گفت: معلومه خدا داده ! _خدا چرا به من نداده ؟! _خدا به همه داده. به تو استعداد علوم طبیعی و پزشکی و به من ریاضی. یکی دیگه شاید هنرنوشتن و یکی هنر نقاشی. _ خب خیلی ها استعداد دارند ولی به جایی نمی رسند ! _دقیق نمیدونم. ولی خدا به هر که استعداد داده و با شکوفا کردن استعداد ها است که به رشد میرسه که اون هم با زحمت به دست می آید. _تو که خیلی کم میشه بشینی پای کتاب! _اشتباه نکن .من درس میخونم.علم داشتن خیلی چیز خوبیه. امام علی در نهج البلاغه گفته که علم سلطان است یعنی اینکه علم با خودش قدرت میاره ما باید عالم باشیم. _پس چرا توکم درس میخونی؟! _الان مبارزه ،ریختن توی خیابون و پخش اعلامیه است و فردا شاید مبارزه، بشه علم و داشتن علم به ما قدرت میده. خسرو ببین من به دنبال علم رفتم، تا قدرت داشته باشم تا با قدرت علم و جهان سیطره پیدا کنم .اما در مقابل تو کم آوردم. علم نمی‌تواند بیابد که چگونه می شود که جسد تو متلاشی نشود .خاک و خونت را گذاشتم توی دستگاه اندیکاتور برای کشت و ۳ روز دیگر باید برم سراغش .نمونه ای از خاک آن دستمال را هم فرستادم آمریکا تا جیسون آنجا با دستگاه‌های مجهزتر برایم جوابی بگیرد .احتمالاً با پرواز پس فردا به دستش برسد. باید یک چیزی این وسط باشد. فرهاد دنباله حرفش را میگیرد _یه بار کسی خونه نبود و همه رفته بودن مسافرت ‌خونه کثیف بود اما خسرو قشنگ سرتاپای خونه را تمیز کرد تا در نبود مادر چیزی حس نشه .وقتی میومد خونه نمیزاشت مامان دست به چیزی بزنه و همه کارها را خودش انجام می‌داد. با خودم می گویم دیگه بدتر !تازه توی خانه هم به جای درس خواندن به مادرش کمک می کرده .او این وقت ها را از کجا می آورد ؟!آدم چطور می‌تواند این همه بُعد داشته باشد؟! _خسرو خیلی قرآن می خواند و انس عجیبی با نهج البلاغه داشت و به ما برادرها هم توصیه می‌کرد بخوانیم . به هر کسی رسید به ویژه آنهایی که خیلی دوستشان داشت نهج البلاغه هدیه می کرد .گاهی فکر می‌کنم خسرو با این سن کم خیلی چیزها را می‌دانست و بینش عمیقی که داشت برای خواندن و مانوس بودن با این کتاب بود .می گفت امام علی شاگرد اول قرآن است و نهج البلاغه هم کلام امام و بازتاب قرآن است به همین دلیل خیلی به نهج البلاغه اهمیت میداد. پس خسرو من را هم دوست داشت که به من این کتاب را داد، اما من هدیه از سر محبت او را در کنج انباری قایم کردم. _خسرو توی جبهه وقتی پشت تویوتا سوار بوده و خمپاره میاد و نزدیک ماشین زمین میخوره یکی از ترکش ها میخوره به گردن راننده و دردم شهید میشه. یه ترکش هم میخوره به بازوی خسرو که مجروح میشه و میارنش عقب. عمو پرسید: کی ؟چه موقع؟! _چند ماه قبل از شهادتش. با مجروحیت دستش آسیب جدی میبینه، طوری که دکترش میگه باید بازوش قطع بشه .چند ماهی دستش توی گچ بود و قرار شد نوبت برای عمل و قطعه دستاش بدن! _آخ دستاشو قطع کردن؟! _خسرو ناراحت بود .می گفت اگه دستام قطع بشه دیگه نمیتونم اسلحه دست بگیرم .ولی چاره ای نبود. دستش کبود شده بود و ممکن بود عفونت به جاهای دیگه بدنش بزنه. یادم به قلاب سنگ های خسرو افتاد. سنگ ها را تا کجاها پرتاب که نمی کرد !این بازی شده بود بازی نوجوانی ما .می‌گفت که برای پرتاب سنگ ها باید دست و بازوی قوی باشد.بیشتر وقتا وقتی خارج از شهر با بچه‌های مدرسه اردو می رفتیم قلاب سنگ بازی می کردیم. _صبحی که باید میرفتم عمل را انجام میداد ،خسرو برای عمل از بیمارستان سعدی با آمبولانس به بیمارستان نمازی بردند بین راه کسی سوار آمبولانس بودیم . یکی از دوستانش هم باهامون بود بهش گفت :برام زیارت عاشورا بخون و اون شروع کرد به خواندن زیارت عاشورا.تا آن موقع اشکای خسرو ندیده بودم تا زیارت عاشورا. رسید به اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد»اشک خسرو جاری شد و ریخت روی بازوی که قرار بود قطع بشه. _این چیزی را که خوندین یعنی چی؟ _یعنی خدا مرا با محمد و آلش زنده بدار و با محمد و آلش بمیران. عمو با صدای لرزان گفت:بعدش چی شد؟ دستش را قطع کردند؟! _قبل از عمل از دست خسرو عکس گرفتند اما دکتر دید که هیچ اثری از جراحت در دست خسرو نیست. واتس اپ👇👇 https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 ایتا👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#براساس_زندگی_شهید_هاشم_اعتمادی #منبع_کتاب_چشمهای_شکفته_در_باران #نویسنده_منوچهر_ذوقی #قسمت_بیست_و_یکم 📝 _چی داری میگی؟!! متوجه نیستی که داریم درباره منطقه کوهستانی غرب حرف میزنیم؟! _گفتم که ممکن است تعجب کنید .ولی من در این باره زیاد فکر کردم. انگار یادتون رفته که من بزرگ شده کوهستانم! _میدونم ولی این خیلی فرق میکنه! تا حالا کی شنیده که در منطقه کوهستانی جنگ منظم اون هم با استعداد لشکر انجام شده باشه!؟ هاشم خندید _این که مهم نیست .از این به بعد خیلی ها می شنوند! حاج کاظم ساکت شد و دوباره نگاهش را روی ارتفاعات سر به فلک کشیده مقابلش که اینک در تاریکی فرو رفته بود لغزاند.  در سکوت کامل به سخنان او اندیشید و با خود فکر کرد که اگر این حرف ها را از زبان کسی دیگر شنیده بود و با قاطعیت تمام با آن مخالفت می‌کرد .اما شناختی که از هاشم داشت و اجازه نداد که به راحتی از کنار پیشنهاداتش بگذرد. بنابراین پس از سکوت طولانی گفت:« باید این مورد را با شورای فرماندهی درمیان بگذاری و نظات را کاملاً توضیح بدی. به هر صورت تصمیم به آنهاست. ولی من خودم یک پیشنهاد دارم. تو ادریس بارزانی را میشناسی؟» _پسر ملا مصطفی؟! _آفرین میدونی که ملا مصطفی سرکرده گروه بارزانی ها در غربه!ادریس هم سالها تجربه جنگ و مبارزه در مناطق کوهستانی کردستان عراق را دارد. _درسته حالا پیشنهاد شما چیه؟! _پیشنهاد من اینه که با او ملاقات کنیم و در مورد طرح تو باهاش مشورت کنیم. مطمئنا نظراتتون خیلی میتونه مفید باشه! هاشم سری تکان داد: «موافقم» _پس تمام این مطلب را با شورای فرماندهی مطرح می‌کنیم اگر موافق بودند با هم دیگه میریم سراغ ! 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 ادریس نگاه خیره اش را از صورت جوان هاشم گرفت. بلند شد و متفکرانه شروع به قدم زدن کرد. انگار داشت یک بار دیگر تمام آنچه را که او گفته بود در ذهنش مرور کرد و یا شاید هم پیش خود می اندیشید که آیا به راستی آن سخن از دهان جوانی که به زحمت به سن ۲۰ سالگی رسیده بیرون آمده است.؟!! حاج کاظم در تمام مدت ساکت نشسته و واکنش‌های ادریس را زیر نظر گرفته بود. به‌خوبی امواج ناباوری را در نگاه او می دید. امیدوار بود تا دلایل و توضیحات مردی که سال‌ها زندگی اش را در مبارزات و درگیری‌های کوهستانی با حکومت عراق و نیروهای نظامی اش سپری کرده ، هاشم را قانع کند که طرحش از آغاز محکوم به شکست است. نگاهش متناوباً چشمان منتظر هاشم و چهره ناباور ادریس را می پایید .انتظار هاشم برای شنیدن پاسخ ادریس کمتر از حاج کاظم نبود .اما برخلاف  او به موفقیت طرحی که در ذهن پرورانده بود ایمان داشت و خود را آماده دفاع و اثبات نظراتش می‌کرد. ادریس با خودش اندیشید، این جوان یا باید بسیار ساده و مبتدی و شوریده باشد و یا اینکه از فکری بلند و مدیریتی بالا برخوردار است .هاشم که صبرش لبریز شده بود اندام ورزیده و چهره مصمم او را که با صلابت خاصی روبرویش ایستاده بود از نظر گذراند. با حالتی بین شوخی و جدی گفت:« پیشنهاد من خیلی عجیب بود؟!» _موضوع اینه که شما خیلی جوانی ولی مثل فرمانده کهنه‌کار میدان نبرد حرف های بزرگ می‌زنی.ولی راستش من هنوز مطمئن نیستم که چقدر درباره چیزهایی که گفتی فکر کردی !آیا واقعا صددرصد به موفقیت آن اطمینان داری؟! هاشم با نگاه از حاج کاظم اجازه گرفت و پاسخ داد :«من ساعت‌ها روبروی رقیب یعنی ارتفاعات غرب نشسته‌ام. بهش زل زدم به تمام جوانب کار فکر کردم و با تمام مجموعه شرایطی که در محورهای غرب و جنوب داریم به این نتیجه رسیدم و قصد دارم ثابت کنم که در صورت لزوم اجرای عملیات منظم در کوهستان امکان دارد» 🌹🌹🌹🌹 ادامه دارد... در واتس اپ👇 https://chat.whatsapp.com/BE71umQBe1UB84MK8aPoYv در ایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb

*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #شهید_عبدالعلی_ناظمپور* * #نویسنده_ایوب_پرندآور* * #قسمت_بیست_و_یکم مهدی نشست روی زمین به کاکاعلی نگاه کرد که قیافش مثل هر روز آرام و طبیعی بود. آمد گریه کند از کاکاعلی خجالت کشید.رفت سراغ جنازه شهادت علی اصغر روی بچه ها تاثیر گذاشته بود و غم خاصی همه جا حس می شد. شب کاکاعلی صحبت کرد و گفت: بچه ها این اولین و آخرین شهید مان نیست .حالا حالاها ما باید شهید بدیم قول بدین هر کدوم از شما که شهید شد فکر بقیه هم باشد و شفاعتمون کند. فردا ظهر مسعود ذبایحی از ماموریت برگشت و اول از همه سراغ علی اصغر را گرفت. خبر را که شنید چیزی نگفت آرام رفت سر ساکش همان لباس مشکی را که شب‌های عزاداری می پوشید در آورد و پوشید و یک گوشه دنج پیدا کرد و در خودش فرو رفت.و شروع کرد به سیگار کشیدن وسط همین دود و آه بود که کاکاعلی سر رسید. بوی سیگار او را کشید آنطرف. کنارش نشست و با تعجب به ته سیگار ها اشاره کرد و گفت: «مسعود اینا کار تو است؟!! وای وای وای.. مسعود چیزی نگفت .کاکا علی سر او را توی بغل گرفت و محکم ماچش کرد و با لحن آرامی گفت:کاکا ما هم همون اومدیم که شهید بشیم .شهید شدن افتخار بزرگیه که به هرکسی نمیدن .تو برا کسی که به این درجه بزرگ رسیده از عزا گرفتی؟! درست کتاب اونو از دست دادی اما میدونی حالا اون کجاست؟! اون توی بهشت داره میخنده و تو این جا داری گریه می کنی !ای بابا مگه تو مقام شهید رو نمیدونی ؟!پاشو خوشحال باش و پیرهن مشکی را هم در بیار. دعا کن که خودت هم شهید بشی مسعود اشک‌هایش را پاک کرد و در حالیکه ته سیگار را زیر پا له می کرد خودش را جمع و جور کرد و گفت:میدونی کاکاعلی ناراحتم که این همه وقت شب و روز باهاش بودم اما لحظه شهادتش نبودم» دست روی شانه مسعود گذاشت و گاو ببین کاکا مسعود این حکمت کار خداست که تو شهادت عزیزترین رفیقت رو نبینیم شاید تحملش خیلی برات سخت می‌شد شاید خیر و صلاح این بوده که تکه تکه شدن برادرت رو نبینی و تا آخر عمر خاطره تلخی از علی اصغر در ذهنت نمونه. آن روز کاکاعلی آنقدر از مقام شهید گفت که کم کم همه دورش جمع شدند.لبخند رضایت بر لب همه نشست و همه با هم دعا کردند که آنها هم مثل علی اصغر بهمن زادگان شهید شوند. ،،🌿🌿🌿🌿 مسعود ذبایحی فکر میکرد که خودش خیلی برای علی اصغر می سوزد اما بعدا چشمش به شعری افتاد که کاکاعلی شب بعد از شهادت علی اصغر در دفترش نوشته بود آنجا بود که فهمید کاکاعلی چقدر صبورانه این داغ ها را در خودش فرو می ریخته و دم نمی زده است.حتی فهمید همین محمدرضا زارعی آن که دائم فکر خنداندن بچه‌هاست چقدر شب های یواشکی گوشه های خلوت می کند و به یاد خاطرات علی اصغر اشک میریزد. کاکا علی نوشته بود: «برادر می خوام برات نامه بدم برادر می خوام که درد دل کنم برادر اصغر خوب من سلام عزیز پریده از قفس سلام یک سلام با اشک چشم مادرت یه سلام با ناله برادرت یه سلام به پیکر غرقه به خون تو رو به خدا قسم منو بخون اصغرم پریده ای تو از قفس دیگه از علی نمونده یک نفس بغض اینکه من یک خاک خاکی ام خودت حالا خوب میدونی من کیم از قفس پریده ها قدر تو رو خوب میدونن اونا حرفای تورو خوب میخونن اونا از بنده بودن خوب میدونن برادر اصغر خوب و با وفا تو که رفتی یه شبی پیش خدا درسته اونجا بودن سعادته ولی این دوست کوچیک یادت نره یادته گفتی یه روز تو صحبت‌ها که شفاعت می کنی پیش خدا اصغرم برادرم تو برای ما شدی یه رابطه تو شدی از طرف ما واسطه اصغرم برادرم اگه ما فراقت رو تاب بیاریم چه برای مادر تو ببریم؟! بریم اونجا بگیم اصغر چی شده؟! بگیم ما موندیم و اون رها شده؟! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در ایتا @shohadaye_shiraz 🌿🌿🌹🌿🌿🌹🌿🌿

*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* *#شهید_حاج_منصور_خادم_صادق* *#نویسنده_بابک_طیبی* *#قسمت_بیست_و_یکم* و منصور را در پادگان شهید دستغیب اهواز دیده بود با لباس خاکی و خاک آلود و چفیه ای دور گردن. _بابا اینجا منطقه جنگی کت و شلوار که برنمیداره. و از آقای احدی لباس می گیرد و در منزل جلیل که اهواز است عوض می‌کند .در آن ۱۲ روزی که آنجاست می بیند منصور خواب ندارد یک روز یا به مقر ها سرکشی می کند یا مشغول کار دیگری است روز و شب نمی شناسد. ۷ یا ۸ دور تسبیحش را رفته بود به عکس های روی دیوار نگاه کرد .به سقف و به چراغها و ناگاه عجول و شتاب آلود چند نفر که مجروحی را در برانکارد می‌آوردند. همه کنجکاوانه به مجروح نگاه می کردند و چند دقیقه بعد مجروح دیگری. بوی تند بیمارستان برای او که عادت نداشت مشمئز کننده بود ولی اهمیت نمی‌داد. مادر همچنان می مویید.دو نفر مجروحی را حمل می کردند که از دور داد میزد جنگی است.لباسهای خاکی ریش بلند دست راستش نصف شده بود و یک طرف صورتش سوخته بود. پدر سر به طرف مادر چرخاند .ملتمسانه و با حوصله گفت: تو رو خدا آروم باش حوصله کن. پرستار سفید پوش برگشت. دم رفتنی گفته بود به همکارش که در این چند چهار روز فقط ۷ ساعت خوابیده و این را می شد در چشم هایش که فقط مانده بود از حدقه بیرون بزند فهمید. رو به پدر گفت: _طبقه دوم که تشریف میبرین دست چپتون یک سالن بزرگ باید همون جا باشن. قدم به قدم روی هر تخته مجروحی دراز کشیده بود.بالای سر بعضی تخت چند دسته گل و جعبه شیرینی در کنار بعضی هاشون کمپوت‌گیلاس و سیب با ترکیبی از رنگ ها و طرح های شاد به چشم می زدند. پای چند تخت آمده بودند ملاقاتی و شب را با مجروحشان صبح می‌کردند. گوشه سالن جوان تنها روی تخت دراز کشیده بود و داشت می نوشت.کنارش مردی با چشم های درشت از دردی نامعلوم دادی بلند کشید و سرش را کوفت روی بالش و از هوش رفت. منصور کجا می توانست باشد؟چشم چشم کردند. مادر گفت از این طرف و پدر دنبالش قدم برداشت. تختی رسیدم من رفته کشیده شده بود تا روی سر مریض. مادر آرام مویید. _منصوره منصور...بچمه.. _بی تابی نکن خانم ها از کجا می دونی منصوره؟! _من انگشت پای بچم رو نشناسم؟! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در ایتا @shohadaye_shiraz 🌿🌿🌹🌿🌿🌹🌿🌿

*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #شهیدان_هاشم_و_مجتبی_شیخی* * #نویسنده_محمد_محمودی_نورآبادی* * #قسمت_بیست_و_یکم* 🎤 به روایت مجتبی مینایی فرد هاشم  تا درگیر شناسایی بود که هیچ وقتی که کار شناسایی تمام می‌شد هم یک جا بند نمی شد . مثلاً می گفتیم که توی محور شلمچه باشد یک مرتبه خبر می‌دادند که هاشم امروز جزیره مجنون بود .خیلی پر تحرک و فعال بود هر وقت من با هاشم دعوایم می‌شد روی همین قضایای این شکلی بود . گاهی نشد که هاشم مسئولیت شناسایی اش را بد انجام داده باشد و ما دعوایش کرده باشیم. اتفاقاً آنجا حرفش با عمل است یکی بود. جواب سر بالا هم نمی داد فقط همان دنده پهنی و خندیدنش کفر ما را در می آورد. از آن طرف یک خصلت خوبی که داشت ، اهل یادداشت برداری بود. یعنی علیرغم اینکه سواد زیادی هم نداشت و با همان خط خرچنگ قورباغه ای اش همه چیز را یادداشت می‌کرد . برخی جاها که عملیات می‌شد و خط دشمن تصرف می شد ما می رفتیم توی دیدگاههای عراقی که رها شده بود و با وضعیت کمین ها و نوع پدافند شان آشنا می‌شدیم. هاشم دقیق توی سنگر و رو به جبهه خودی قرار می گرفت و رو به بچه ها می گفت :« نگاه کنید مردیکه عراقی از اینجا تا کجا را می دیده ؟!» بعد هم این را یادداشت می‌کرد .دوباره دقت می‌کرد و می‌گفت: «نگاه پشت اون شیاره رو نمیده ، اگه اطلاعات جبهه خودی از اون معبر وارد شده بود ، این خط با تلفات کمتری شکسته می‌شد» همه اینها را یادداشت می‌کرد و به عنوان تجربه نگه می داشت . به خاطر همین تجربیات هم بود که خیلی زود موفق می شد. اعتقاد داشت که اگر سرگروه شناسایی ، یک معبر درستی انتخاب کند ، این خودش می‌تواند جان چند نفر را نجات دهد . خودش هم واقعاً این کار را می‌کرد . به قدری به کار خودش ایمان داشت که شب عملیات هم می‌افتاد جلوی گردان و همه را تا پای خاکریز دشمن همراهی می‌کرد . آنجا هم فقط لازم بود کمین زده می‌شد. این کار را خیلی از مواقع خودش انجام می داد. در چند مورد دچار مجروحیت شدید شد. #ادامه_دارد .. ❤️❤️❤️❤️❤️❤ در ایتا @shohadaye_shiraz 🌿🌿🌹🌿🌿🌹🌿🌿

🌹🌹🌹🌹🌹: *داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #براساس_زندگینامه_شهید_حبیب_فردی* * #نویسنده_آرزو_مهبودی* * #قسمت_بیست_و_یکم* بازجویی ساعت ها طول می کشد.سیدعباس آنقدر کتک می‌خورد که دیگر احساس می کند جای سالمی در بدنش باقی نمانده.فامیلش آمده ام پشت در ژاندارمری جمع شده‌اند و داد و فریاد می کنند. بالاخره دردو خون و صدای گریه مادر و نو عروس و داماد جوان را درهم می‌شکند. زبان می‌گشاید و لب های خونی اش کلمه ها را بیرون می دهد: «می دونم می دونم کجا هستن..» رئیس ژاندارمری سرش را نزدیک دهان او می برد.:«خوب حالا آدم شدی ،پس حرف بزن» داماد گریه اش می گیرد.اشک هایش قاطی می‌شود با خون های روی صورتش و در همان حال میگوید: «توی خوابگاه دانشگاه شیراز» لبخند بر لب های فرمانده می‌نشیند :«آفرین شازده داماد ! الان می فرستمت که بری عروسی بلند شد» بعد دست او را می‌گیرد و با ملایمت از زمین بلندش می کند.داماد خونین را کشان کشان می آورند جلوی در و تحویل فامیلش می‌دهند.سر و صداها اوج می‌گیرد تا اینکه سیدعباس می‌ ایستد روی پاهایش و می‌گوید که حالش خوب است. آن وقت است که سر و صداها و جیغ و شیون آرام می‌گیرد او را در ماشین یکی از فامیل ها می نشانند و بقیه هم پشت سر آنها حرکت می‌کنند.سیدعباس در برابر پرسش‌های اطرافیانش که می‌خواهند بدانند چه شده و چه سوال هایی پرسیدند، فقط می‌گوید که او را به یک تلفن برسانند. 🌹🌹🌹🌹🌹 حبیب و بچه ها فقط فرصت می‌کنند لوازم شخصی و اولیه را بردارند به علاوه اعلامیه‌ها و کتابهای ممنوعه.در کمتر از ۱۵ دقیقه اتاق‌ها را تخلیه می‌کنند. باز هم اضطراب و آوارگی. اما حداقل جانشان نجات پیدا کرده. گیر ساواک بیفتند بی برو برگرد حکمشان تیرباران است.وسایل را جمع می‌کنند و در آن نیمه شب تاریک بی سر و صدا مثل اشباح سرگردان خوابگاه دانشگاه شیراز را ترک می‌کنند. نزدیک صبح که هنوز آفتاب درست و حسابی بالا نیامده ماموران ساواک ریخته‌اند توی خوابگاه و در اتاقی را که داماد نگون بخت را از دست داده زیر و رو می کنند،اما هیچ کس و هیچ چیز را پیدا نمی‌کنند. هیچ مدرکی نیست خیلی زود میفهمند مرغ از قفس پریده است و مجبورند دست از پا درازتر برگردند. در محوطه دانشگاه به مردی مشغول آب دادن به درخت هاست.فرمانده نیروی ساواکی جلو می‌رود .پیرمرد نگاه غضب آلود او را که می‌بیند هول می‌شود:« سلام علیکم کاکو صبح بخیر.» مرد با تحقیق سراپای پیرمرد را برانداز می کند و می پرسد: «چند تا جوان را ندیدی که تاریک و روشن هوا از خوابگاه برند بیرون؟!» پیرمرد سری تکان می‌دهد: «نه کاکو ندیدم» مرد با نفرت تشر می زند:: به من نگو کاکو مرتیکه غربتی! بگو آقا بگو قربان!» پیرمرد هراسان می‌گوید:« چشم هرچی شما بگی قربان» ادامه دارد ...... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb 🌿🌿🌹🌿🌿🌹🌿🌿

🌹🌹🌹🌹🌹: *داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_رهسپار* * #نویسنده_غلامرضا_کافی* * #قسمت_بیست_و_یکم* غروب که شد از خونه زد بیرون .دفتر اینها رو به روی دفتر گروه مقاومت نواب صفوی اول خیابان خیام در مسجد خیرات بود. شب که برگشتم گفتم: _تونستی بفهمی با کی رفته؟ _آره با بچه های پایگاه خودشون رفتن مثل اینکه رفتن آبادان توی گروه دکتر چمران. خودم میرم برش میگردونم این هنوز سنی نداره امتحانم که داره. فرداش مرخصی گرفت و از محل کار راهی آبادان شد.منم نگفتم نرو می‌ترسیدم که خدایی نکرده اتفاقی پیش بیاد و بگه خانم تو نذاشتی برم برش گردونم. وقتی برگشت تعریف کرد _از شیراز که به اتوبوس حرکت کردم شب بود که رسیدم آبادان. سر یک چهارراه یک پادگان بود که پیاده شدم.همینطور سرم رو پایین انداخته بودم میرفتم که یکبارگی که داد زد: _ایست ایست برگشتم عقب نگاه کردم دیدم یه آقای هست با لباس نظامی که با دو داره میاد طرفم. _ایست !! از کجا می آیی؟! _از شیراز اومدم. _کجا بودی پدر ؟این وقت شب اینجا چیکار می کنی؟ اینجا حیوونای وحشی هست.تو این بیابان اومدی اینجا چیکار؟ _اومدم دنبال پسرم غلامعلی .گفتن آمده آبادان تو گروه چمران آمدم ببرمش. این هنوز بچه است و امتحان داره .شما فامیلیتون چیه هست آقا؟ _کوچیک شما صفاری هستم. _آقای صفاری شما میدونید کجا باید برم پسرم را ببینم. _صبر کن پدر جان خودم میبرمت اونجا. آقای صفاری خیلی مرد خوبی بود این آقا ما را سوار ماشین کرد و بر جایی که گروه دکتر چمران بود. چند دقیقه‌ای که نشستی با حضور دکتر چمران را دیدم همیشه هم خودش روی دوشش بود. من بلند شدم جلوتر از من سلام کرد. _سلام پدرجان !حالتون چطوره؟ شما تو منطقه جنگی چه میکنید؟ اسمتون چیه؟! همین طور که دستم را گرفته بود گفتم :کازرونی ام .از شیراز اومدم پدر غلام علی رهسپار. اومدم غلامعلی را ببرم برای امتحاناتش. _غلام علی رهسپار؟! باید تعجب اسمش را آورد که فکر کردم خطایی کرده.. _«غلامعلی نگو بگو شیر خوزستان» تا این را گفت کلی خوشحال شدم. احساس غرور کردم شخصی مثل دکتر چمران هم چنین نظری درباره غلامعلی داره . انگار یادم رفت که اومدم آبادان برای برگرداندن غلامعلی. _آقای رهبر ما همین الان غلامعلی نیاز پیدا کردیم و با آقای استوان فرستادیم بهشون منطقه جنگی. _پس آقای استوان هم باهاشون بودند؟! قاسم استوان دوست غلامه. همه جا به عنوان یک بسیجی نمونه ازش یاد می کنند و همه جا با غلام باهم هستند. _آره با هلکوپتر فرستادیمشون توی منطقه .شما نگران درسش نباش ما خودمون همینجا ازش امتحان میگیریم. _چشم آقای چمران ما سرمون فدای انقلاب. آقا محمدعلی اینارو که برام تعریف می کردم من هم احساس غرور کردم.غلامعلی چقدر توانمند بوده که دکتر چمران این نظر را درباره اش داشته.. #ادامه_دارد... http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #براساس_زندگینامه_شهید_حجت_الله_آذرپیکان* * #نویسنده_منوچهر_ذوقی* * #قسمت_بیست_و_یکم*. حاج مرتضی در طول آن دو شبانه روز را خوب شناخته بود.بلند را در روبروی از ایستاد نگاه خسته اش را که امید و آرزوهای دور و دراز در آنها موج می زد، در نگاهش دوخت و با همان نگاه آمادگی خود را برای شنیدن نقشه های حجت اعلام کرد. حجت لبخندی از سر رضایت زد. _مطمئنم که به لطف خدا موفق میشیم فقط همت می خواد که خدا را شکر که همگی دارند. دو مرد نجوا کنان پا بر صخره های سخت تپه گذاشتند و پیش رفتند.پنج روز بعد وقتی خبر شکستن محاصره گردان فجر در قرارگاه پیچید، سعید هیجان زده به سنگر فرماندهی و تا از سلامتی حجت خبر بگیرد. فرمانده میانسال که روبروی بیسیم نشسته بود با تعجب پرسید::«حجت؟! این کجا و نیروهای عملیاتی نبوده..!» سعید اگر چه آن شب در جریان رفتن پنهانی حجت قرار گرفته بود اما خیال نمی کرد تا این زمان هم فرماندهان از این موضوع بی خبر مانده باشند.برای پنهان نگه داشتن اتفاقی که افتاده بود لبخندی مصنوعی زد: «آهان درست حق با شماست فعلا با اجازه» اما پیش از این که از سنگر خارج شود فرمانده او را صدا زد: «صبر کن ببینم ظاهراً تو از چیزهایی خبر داری که ما نداریم حالا بگو ببینم جریان چیه؟!» سعید این پا و آن پا شد: «نه گفتم که اشتباه کردم» صدای خش خش بیسیم حرف او را قطع کرد. _مرتضی مرتضی آشیانه .مرتضی مرتضی آشیانه _مرتضی به گوشم _مرتضی از وضعیت بچه ها گزارش بدین. _فعلا وقت ندارم حجت بهتون گزارش میده. نگاه لبریز از شادی سعید و چشمان متعجب و از حدقه در آمده فرمانده یکباره به طرف بیسیم برگشت.فرمانده بی اختیار از جا بلند شد و با یک حرکت سریع بی‌سیم را در دست گرفت: «مرتضی مرتضی آشیان» _مرتضی بگوشم _مرتضی مگه حجت هم با شماست؟ _بله مگه خبر نداشتید؟! فرمانده لحظه مکث کرد و نگاه معنی داری به سعید انداخت سعید سرش را پایین انداخت و آرام‌آرام چند قدم به عقب رفت. صدای بیسیم توجه فرمانده را جلب کرد. _آشیانه آشیانه حجت.. _آشیانه به گوشم. _آشیانه آماده گزارش هستیم. فرمانده لحنی جدی به خود گرفت: «فعلاً بهتره قبل از هر چیزی بگی که تو اونجا چیکار می کنی؟!» سعید دیگر منتظر نماند. با یک خیز بلند از سنگر بیرون زد و با قدم های بلند به سوی سنگر شان دوید تا خبر از سلامتی حجت را به دیگران بدهد. 👈ادامه دارد .... http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🌹🌹🌹🌹🌹: *داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #براساس_زندگینامه_شهید_مهدی_زارع* * #نویسنده_حمید_سجادی_منش* * #قسمت_بیست_و_یکم* ✅به روایت  محی الدین خادم (همرزم شهید) مقر شلوغ و پر رفت و آمد است. بسیجیهای تازه‌نفس رسیده‌اند.صوت قران از بلندگو پخش میشود. حاج مهدی به طرف نماز خانه میرود. برای وضو گرفتن از او جدا میشوم.نماز را به جماعت میخوانیم سلام نماز را که می‌دهم دنبال حاجی چشم میگردانم به اطراف. پیدایش نیست ناامید و سر را زیر می‌اندازم. تسبیحات میگویم که صدایش بلند می شود. کنار محراب پشت تریبون ایستاده و تمام نگاه ها به او دوخته شده است. می‌گوید: «این گردان گردان امام حسین وکارش خط شکنی برای لشکر, گردان عاشقان و دلباختگان شهادت, آنهایی که با عشق و شور به امثال من درس ایثار و فداکاری می دهند. این گردان مال آنهاست. ورود به این گردان یعنی شهادت. انتظار دارم تعدادی از شما توی این گردان اسم نویسی کنید.البته اجباری نیست همون طوری که آمدنتون به جبهه اجباری نبوده. حالا خودتان انتخاب کنید. بعد از نماز من در خدمتتون هستم.» نماز دوم که تمام می‌شود همه هجوم می برند. می خواهم طرف حاجی بروم جا و راهی به او نیست. گردن می‌کشم حاج‌مهدی در حلقه رزمنده‌ها محو شده است. تازه دستم می‌آید که چرا حاجی آن طور پر گاز می آمد که برسد.. ⁦✔️⁩به روایت محمدعلی شیخی(همرزم شهید) حاج مهدی انسانی مهربان ساده و فروتن بود. کم حرف می زد به وضعیت عمل می‌کرد. فکر و ذکرش خشنودی خدا بود.اگرچه مسئولیت‌های سنگین و خطیری را تا آخرین لحظات عمر پربرکت برعهده داشت و حتی به جرأت می توان گفت او از اولین کسانی بود که رزم در سپاه را شکل داد و در بنیانگذاری و ایجاد تیپ امام سجاد و المهدی آثار جاویدی از خود برجای گذاشت. ولی هرگاه مسئولیت گردان یا حتی دسته ای را به او می سپردند بدون هیچ ناراحتی و اعتراضی با روی باز می پذیرفت. حال آنکه در کار جنگ و مدیریت آن بسیار ورزیده و مسلط بود و عیب و نقصی در کارش دیده نمی‌شد. او واقعاً به مسئولیت ارزش می‌داد نه به مقام. #ادامه دارد.... •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

* #براساس_زندگینامه_شهید_عبدالمجید_سپاسی* * #نویسنده_غلامرضا_کافی* * #قسمت_بیست_و_یکم. باتلاقی بودن و آبگرفتگی کار را میان سخت کرده بود من خودم دیدم بچه ها تا زانو در گل بودند و همین باعث شد فرماندهان تصمیم عقب‌نشینی بگیرند. حالا چشم روز کم کم باز شده بود و بچه های تا زانو در گل، می خواستند برگردند عقب. عقب نشینی هم آسان تر از حمله نبود اگرچه بچه ها ،حمله را بیشتر دوست داشتند. «خشایار »داشتیم تا بچه‌ها را عقب بیاورد اما امکان نداشت در گل و لای حرکت کند. به هر زحمتی بود برگشتیم عقب. تصمیم گرفتیم برای هدایت کار طبق معمول مجید جلو بود صف اول. این بار با هاشم اعتمادی .هاشم هم یکی از شجاع آن روزگار بود. بچه‌ها لقبش را داده بودند و ببر صحرا‌. مجید و هاشم نه تنها عقب‌نشینی نمی کردند بلکه هنوز داشتند می رفتند جلو. شاید باورتان نشود بچه ها در پناه خاکریز برمی‌گشتند عقب، این دوتا روی خاکریز می‌رفتند جلو. گفتم از طریق بیسیم که برگردید عقب. از فاصله ۳۰۰ متری را داشتم نگاه میکردم و با بیسیم ارتباط داشتم‌ صدای تیر را میشود از داخل گوشی شنید که بالای سرشان رد میشد و مجید به مخابراتشان می گفت :«بگویید من بعد از همه برمیگردم عقب چشم!» خیلی شجاع بود .سپر لشکر فجر بود .شجاعتش واقعاً تماشا داشت. فرمانده گروهان ها و گردان ها وقتی می فهمیدند حاج مجید همراهشان است آرامش در وجودشان پدید می آمد .حتی خودمان که فرمانده لشکر بودم وقتی می فهمیدم حاج مجید هست و فرمان می دهد و هماهنگ می‌کند قوت قلب پیدا میکردم. خلاصع نیامدند عقب مگر اینکه همه برگشتند و من میدیدم که نیروهای دشمن گردان گردان جلو می‌آیند در حالی که با تانک و زره پشتیبانی می‌شوند. #ادامه_دارد •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•