دوست عزیزم آقای دکتر حمید ابدی، گاهی یادداشت هایی به غرض رویت و چرخش در فضای مجازی می نویسند، اما از آنجایی که هنوز تصمیم نگرفته اند که خود صفحه یا کانالی داشته باشند، این افتخار را به بنده می دهند و از من می خواهند که آنها را در این کانال منتشر کنم. امروز صبح یادداشتی با عنوان «زنده باد دولتِ بی‌گفتمان آیا از بی‌گفتمانی دولت سیزدهم می‌شود استقبال کرد؟» در اختیار بنده قرار دادند و تقاضا کردند که در کانال ساخت ایران منتشر شود که در ادامه و بدون تصرفی به رویت شما می رسد. یادداشتی که حقیقتا خواندنی بود و از آن استفاده کردم. قسمت اول: https://eitaa.com/social_theory/1884 قسمت دوم https://eitaa.com/social_theory/1885 قسمت سوم: https://eitaa.com/social_theory/1886 🆔 @social_theory 👇👇👇👇👇

🔅زنده باد دولتِ بی‌گفتمان 💡آیا از بی‌گفتمانی دولت سیزدهم می‌شود استقبال کرد؟ 🖊حمید ابدی [1 از 3] 🔸دولت سیزدهم را دولتِ بی‌گفتمان می‌دانند و من در این نوشته کوتاه، بنا به دلایلی، در صدد همراهی با «وضعیت بی‌گفتمانی» این دولت هستم. شرایط امروز جهان و ایران را به گونه‌ای می‌یابم و می‌فهمم که اقتضای آن، بی‌گفتمانی است؛ به عبارت دیگر، اگرچه به طور کلّی، بی‌گفتمانی، وضعیت مطلوبی نیست، اما در شرایط کنونی، بی‌گفتمانی مزیّت دولت سیزدهم است. ما چون «دولت‌های گفتمانی» را با تجربه تاریخیِ دولت‌های پنجم تا دوازدهم می‌فهمیم، به خاطر عادات ذهنی ته‌نشین‌شده، قدری با این وضعیت خلاف آمد عادت، غریبه‌ایم و زبان به نقد آن می‌گشاییم. آیا نمی‌توانیم تجربه دولت‌های گفتمانی گذشته را با نظری انتقادی مورد توجّه قرار دهیم؟ 🔹اگر بخواهیم واژه گفتمان را با دقّت و حسّاسیت به کار ببریم، دولت‌ها شاید در بستر یک گفتمان شکل‌یافته، بتوانند به نشر و بسط آن گفتمان کمک کنند، امّا هیچ‌گاه منشا گفتمانی نبوده‌اند. در تجربه تاریخی سه دهه‌ پس از جنگ، مطابق دیدگاه رهبری، تنها دو گفتمان «عدالت‌» و «تولید علم» امکان پذیرش اجتماعی در جمهوری اسلامی را یافته است و از قضا هر دو گفتمان، بیش از آن‌که منشا «دولتی» داشته باشد، منشا «دانشجویی و دانشگاهی» داشت؛ یعنی سرآغاز و نقطه تولّد آن دولت مستقر نبود، اگرچه دولت مستقر در در بسط و تثبیت آن نقش‌آفرینی جدّی داشت. به استثنای این موارد، کدام دولت در جمهوری اسلامی ایران توانست طی یک تجربه هشت ساله، گفتمانی را به اجماع عمومی مردم یا نخبگان ایران برساند؟ در تقسیم کار واقعی شکل‌یافته در جمهوری اسلامی، دولت‌ها گفتمان‌ساز نبوده‌اند و اگر قدمی برای تغییر گفتمان عمومی کشور برداشته‌اند، از عهده چنین کاری بر نیامده‌اند. 🔸«گفتمان‌های دولت‌ساخته»، همواره با ارایه روایتی از نیاز و ضرورت خاصّی را که در یک برهه زمانی در کشور شکل گرفته بود، پاسخ آن نیاز را در شعار و مجموعه‌ای از گزاره‌ها صورت‌بندی کرده‌اند. دولت پنجم، ضرورت و نیاز به سازندگی را در شکل خاصّی از «توسعه تکنوکراتیک» پاسخ داد؛ دولت هفتم، جامعه به تنگ آمده از قفس آهنین تکنوکراسی را به «توسعه سیاسی» و خوانش خاصّی از آزادی فراخواند؛ دولت نهم که در پیِ گفتمان عدالت برآمده بود، در ادامه راه خود (در دولت دهم)، تصوّر می‌کرد می‌تواند با «مکتب ایرانی» شکاف‌های سیاسی و اجتماعی آن روز را التیام بخشد؛ دولت یازدهم در شرایط تحریم اقتصادی که جامعه آن را نشئت‌گرفته از فقدان خرد سیاسی در سیاست خارجی و ستیز با غرب می‌فهمید، خوانش خاصّی از شعار «اعتدال» و «تدبیر» را بر سر دست گرفت؛ این تجربه‌ها اگرچه سطحی از تاثیر بر ریل‌های اداره کشور بر جای گذاشته‌اند، اما هیچ‌یک موفق به استقرار گفتمانی در کشور نشده‌اند. 🔹دولت‌ها همواره در صدد «برساخت» گفتمانی بوده‌اند که در رویارویی با واقعیت جمهوری اسلامی و جامعه ایران، به علت ناسازگاری با بافت جمهوری اسلامی و جامعه ایران، در نهایت با پنجه‌کشیدن به صورت حاکمیت و جامعه ایران و زخمی و خسته شدن خود دولت‌ها فیصله یافته است. ما همواره با دولت‌هایی رو به رو بوده‌ایم که خسته و زخمی و زخم‌زده، صحنه را به دولت بعد واگذار کرده‌اند. البته جمهوری اسلامی راه خود را بر روی مخروبه گفتمان‌های دولت‌ساخته، پیش برده است و شعار اصلی هر دولت را به گونه‌ای استحاله‌ و در خدمت خود به کار گرفته است. سازندگی، آزادی، مردم‌سالاری، عدالت و اعتدال هنوز در متن جمهوری اسلامی حاضرند، امّا نه به معنایی که دولت‌ها در صدد برساخت آن بوده‌اند. 🔸دولت سیزدهم در شرایطی بر سر کار آمد که نوعی سستی و زوال در آرایش سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشور پدید آمده و همزمان نشانه‌ها و جوانه‌های نوعی نظم سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جدید ظاهر شده است. وضعیت زمانی بغرنج‌تر می‌شود که توجّه کنیم، نظم سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان پیرامون ایران نیز در سراشیبی زوال قرار گرفته و نشانه‌های نظم جدید ظاهر شده است. فهم این‌که روند تحوّلات و برآیند نیروهای کنشگر صحنه، در ایران و جهان، رو به چه سمتی است، بسیار دشوار شده و دولت سیزدهم در چنین شرایطی «بی‌شعار» و «بی‌گفتمان» به میدان آمده است. در وضعیت امروز ایران و جهان، کسی را سراغ ندارم که ادّعایی در باب اشراف و تسلّط بر روند تحوّلات داشته و یا روایتی عرضه کرده باشد. به جز احتمالات و گمانه‌هایی اجمالی و پراکنده‌، «روایت» پرقدرتی از روند تحوّلات وجود ندارد. این خلا روایت، نه از سر ضعف داده، اطلاعات یا قدرت تحلیل تحلیل‌گران، بلکه از پیچیدگی درک معادله تغییرات حکایت دارد. 🆔 @social_theory ادامه ⬇️⬇️

🔅زنده باد دولتِ بی‌گفتمان 💡آیا از بی‌گفتمانی دولت سیزدهم می‌شود استقبال کرد؟ 🖊حمید ابدی [2 از 3] 🔹وضعیت آغاز دولت سیزدهم یک تفاوت اساسی با وضعیت اجتماعی در دولت‌های پیشین دارد. دولت‌های پیشین در بستر یک نیاز و ضرورت جمعی که جامعه ایران آن را احساس می‌کرد، شکل یافتند: نیاز به سازندگی، نیاز به آزادی، نیاز به عدالت، نیاز به عقلانیت. می‌توان پرسید: دولت سیزدهم با چه جامعه‌ای و با چه تمنّایی رو به رو بوده است؟ آیا روایتی از تمنّای جامعه ایران در طلیعه گام دوم انقلاب وجود دارد؟ به نظر می‌رسد، جامعه ایران در سال‌های ابتدایی گام دوم، بی‌آنکه بر روی شعار خاصّی مطالبه‌ای داشته باشد یا نیاز خاصّی را ضروری بداند، اساساً در مورد «آینده و سرنوشت» خود به تردید و پرسش افتاده است. در دولت‌های قبل، ما با چنین وضعیتی رو به رو نبوده‌ایم و انگار آینده مطلوب، با سطحی از اطمینان و به سهولت «قابل دسترسی» می‌نمود. راهِ آینده در دولت‌های قبل، باز و گشوده به نظر می‌رسید و شاید به همین دلیل بود که دولت‌ها با شوقی وافر و زانو‌انی پرتوان برای پای‌نهادن در مسیر تحوّل و اصلاح به میدان می‌آمدند. امّا در دولت سیزدهم، وضعیت ویژه جهان و ایران، اساس آینده را در پرده‌ای از ابهام قرار داده است؛ در دولت‌های قبل، هیچ‌گاه آینده تا این اندازه، ابهام‌آلود و پرسش‌برانگیز به نظر نمی‌رسید. این نه وضعیت دولت سیزدهم که وضعیت جمعی ایرانیان در ابتدای قرن پانزدهم هجری شمسی است. با این وضعیت چگونه می‌شد و می‌توان رو به رو شد؟ آیا برساختِ یک شعار یا یک راه‌برد یا مجموعه‌ای از گزاره‌ها، می‌توانست و می‌تواند راهی باز کند و کاری را پیش ببرد؟ 🔸پرسش‌برانگیزی آینده، امری ملّی در ایران نیست و اختصاص به ایران ندارد. جهان امروز در مورد آینده به تردید افتاده است و دست‌ها و افکار و اندیشه‌ها برای حرف زدن از آینده و ساختن آن، قدری سست شده‌اند و صاحب‌نظران سعی می‌کنند اندکی محتاطانه‌تر در مورد آینده حرف بزنند. اگر دقّت کنیم، نسبت ایران با جهان نیز دست‌خوش تحوّلاتی شده است. بعد از ماجرای سوریه، ماجرایِ برجام و از همه مهم‌تر، بعد از شهادت شهید سلیمانی، انگار دریچه‌ای به سوی دیدن و فهمیدن جهان برای ما ایرانیان باز شده که در سابقه تاریخی ما وجود نداشته است. ما عمدتاً با جهان، از دریچه نوعی شیفتگی یا نوعی غیریت‌انگاری رو به رو بوده‌ایم. امّا به برکت جمهوری اسلامی و حوادث دهه نود شمسی که به آن اشاره شد، و هم‌چنین وضعیت تحوّلات جهانی و افول قدرت آمریکا و در حال تکوین بودن نظم جدید جهانی، انگار برای اوّلین بار، با دولت سیزدهم امکان آن را یافته‌ایم که در ورای شیفتگی و غیریت‌انگاری، جهانی که در آن قرار داریم را بشناسیم. «جهان» در این وضعیت جدید، دیگر «ّبیرونِ» ایران نیست و ما با «ایرانِ در جهان» رو به رو شده‌ایم. «ایرانِ در جهان»، یعنی سرنوشت و آینده ایران با سرنوشت و آینده جهان امروز پیوند خورده است و این وضعیت، فوق روابط بین‌المللی و سیاست خارجی همسو یا ناهمسو با غرب، در دولت‌های پیشین است. 🔹شرایط امروز ایران و جهان به گونه‌ای نیست که با انتخاب یک شعار و مجموعه‌ای از گزاره‌ها، بتوان گفتمانی را در جامعه پمپاژ کرد. وقتی اساس آینده مورد سوال و ابهام واقع شده و جامعه ایران بیش از گذشته، مسائل خود را در پیوند با مسائل جهان می‌بیند، گوشی برای شنیدن راه‌حل‌های دم دستی، مشابه آن‌چه در گفتمان‌های دولت‌ساخته قبلی دنبال می‌شد، وجود ندارد. تازگیِ وضعیتی را که دولت سیزدهم در آن واقع شده است، دریابیم و به آن بیاندیشیم. این وضعیت نوظهور، ایران و مسئله‌های ایران را در شاکله جدیدی پیش روی دولت سیزدهم قرار داده است. دولت سیزدهم به جای دنبال کردن یک «گفتمان سیاسی»، به واسطه شخصیت آقای رییسی، حامل «فرهنگ سیاسی» خاصّی است که امکان مواجه شدن با وضعیت پیچیده‌ای را که به آن اشاره شد، یافته است. 🔸به بیانات رهبری در دیدار با هیئت دولت در سال 1401 که عمدتاً به ستایش و تحسین «فرهنگ سیاسی» دولت سیزدهم اختصاص داشت، با نظری عمیق‌تر بنگریم. در میان ویژگی‌هایی که رهبری برشمردند، به نظرم «زدودن رقابت‌های منفی از روابط بین قوا» و «احتراز از فرافکنی و بهانه‌تراشی» جلوه‌ای ویژه‌ داشت. این دو ویژگی را صرفاً به عنوان ویژگی اخلاقی رئیس‌جمهور و هیئت دولت فرونکاهیم؛ این دو ویژگی، ظرفیت و امکان جدیدی را پیش روی دولت سیزدهم قرار داده است که دولت‌های گفتمانی قبلی فاقد آن بوده‌اند: «رو به رو شدن با واقعیت و پیچیدگی مسائل کشور». این‌که دولت سیزدهم تا چه اندازه در فهم و حل مسئله‌های کشور موفق بوده، در جای دیگری باید مورد بررسی قرار گیرد، امّا می‌توان ادّعا کرد که دولت سیزدهم به عنوان نخستین دولت گام دوم انقلاب، با پیچیدگی مسائل واقعی جمهوری اسلامی مواجه شده است. 🆔 @social_theory ادامه ⬇️⬇️

🔅زنده باد دولتِ بی‌گفتمان 💡آیا از بی‌گفتمانی دولت سیزدهم می‌شود استقبال کرد؟ 🖊حمید ابدی [3 از 3] 🔹تمامی دولت‌های گفتمانی، چالش‌های جمهوری اسلامی را در پرتو گفتمانی که برساخته بودند خوانش می‌کردند، نه آن‌گونه که واقعیتِ آن چالش‌ها بود. اغلب گفتمان‌های برساخته ـ چه غیرهمسو و چه همسو با انقلاب ـ فضایی آمیخته از ستیز و رقابت منفی و فرافکنی و بهانه‌تراشی را رقم می‌زد که امکان مواجه شدن با ابعاد پیچیده مسائل را از آن‌ها سلب می‌کرد. تنش سیاسی کاذب که من آن را غیر از سیاست‌ورزی و سیاست‌مداری اصیل می‌فهمم، اجازه نمی‌دهد مسائل آن‌گونه که هستند، خود را بنمایاند. ضرر گفتمان‌های دولت‌ساخته، «زدودن پروا» از دولت‌های قبلی و حاصل آن نوعی «بی‌پروایی» در مواجه شدن با چالش‌های جمهوری اسلامی بود. این بی‌پروایی، اگرچه در ظاهر به راه‌حل‌هایی می‌انجامید که پرطنطنه و قاطع و محکم ارایه می‌شد، اما در مجموع، احساس می‌شد که پیچیدگی‌ها، آن‌گونه که باید، فهم نمی‌شود. در فضای پروپاگاندایی دولت‌های گفتمانی، سروصداها اجازه مواجه شدن با ابعاد گوناگون و پیچیده چالش‌ها را سلب می‌کرد. دولت سیزدهم، امّا، دولتی «بی‌سروصدا» است و ما که گفتمان داشتن دولت‌ها را با سروصدا و هیاهو تجربه کرده‌ایم، قدری در فهم این دولت با دشواری‌‌هایی مواجهیم. 🔸دولت‌های گفتمانی قبلی، بعضاً حاویِ سیاست‌مداران، مدیران و کارشناسان هوشمند و خوش‌فهمی بودند که شاید درکی از پیچیدگی مسئله‌ها برایشان فراهم بود، اما فرهنگ سیاسی حاکم بر دولت ـ با نظر به حیثیت کلّی دولت ـ اجازه نمی‌داد با مسئله‌های جمهوری اسلامی، با همه دقائق و پیچیدگی‌های آن رو به رو شوند. ما می‌توانیم به نحوه صورت‌بندی مسئله‌ها توسط دولت سیزدهم انتقاد داشته باشیم و دولت سیزدهم از این منظر قابل نقد است، امّا به تازگی این فرُم از مواجه شدن توجّه کنیم و به استقبال آن برویم. فرهنگ سیاسی حاکم بر دولت سیزدهم که با نظر به سابقه تاریخی دولت‌های پس از انقلاب، می‌توان آن را بی‌سابقه دانست، شاید بتواند موانع راه ساخت «دولت اسلامی» را از پیش رو بردارد. ایجاد دولت اسلامی نیازمند «نرم‌افزار/نظریه اداره» است که با نظریه‌های آکادمیک متفاوت است و امری در میانه نظر و عمل است. تاسیس چنین نرم‌افزاری تنها در شرایطی امکان‌پذیر می‌شود که فرهنگ سیاسی کشور بستر رو به رو شدن با ابعاد پیچیده مسائل را فراهم نماید. وقتی چنین فرهنگ سیاسی نباشد(هم‌چنان‌که در دولت‌های قبل نبود)، اذهان درگیر تنش‌هایی می‌شود که نتیجه آن غیاب مسئله‌ها است. 🔹دولت سیزدهم «اصول» دارد، اما گفتمانی نساخته و ندارد. دولت سیزدهم، دولتِ گفتمانی نیست و گفتمانی از سنخ دولت‌های گذشته و به سبک آن‌ها را تا کنون ارایه و پمپاژ نکرده و چه خوب که آن‌گونه به میدان نیامده است؛ زنده باد دولت بی‌گفتمان! امّا در عین حال، دولت سیزدهم ظرفیت و امکان «ظهور و تکوین» گفتمان متناسب با شرایط تاریخی را که امروز در آن قرار داریم، داراست. میان تکوین گفتمان با برساخت گفتمان می‌بایست تفاوت قائل شد. برساخت گفتمان، قبل از مواجهه با چالش‌ها، به نحو «پیشینی» انتخاب مشخّصی دارد و با نوعی پمپاژ مصنوعی و پروپاگاندایِ رسانه‌ای همراه است، امّا تکوین گفتمان در حینِ مواجهه عملی با شرایط تاریخی، به صورتی طبیعی شکل می‌گیرد و زبان متناسب با خود را می‌یابد. گفتمان‌های تکوینی در مقایسه با گفتمان‌های برساختی، ظرفیت بیشتری برای تفاهم جمعی و ماندگاری داراست. فراموش نکنیم که گفتمان‌ها را دولت‌ها نمی‌سازند و دولت سیزدهم تنها می‌تواند در تمهید شرایط ایجاد و نشر گفتمان نقش‌آفرینی نماید؛ بنای یک گفتمان را در جایی بیرون از دولت باید جستجو کرد. آیا دولت سیزدهم می‌تواند مسیر تکوین گفتمانِ متناسب با شرایط تاریخی امروز ایران و جهان را به درستی طی کند؟ 🆔 @social_theory

🎥 #تیزر | سومــــین رویـــداد مـــلی اقتصــادی هجـرتِ "خانه سلیمانی" 🔻 ویژه بانوان 🗓️ زمان برگزاری: ۲۲ تا ۲۵ شهریور ماه 📍محل برگزاری: دانشگاه قم ⏳ مهلت ثبت‌نام: تا ۱۰ شهریور ماه 🖥 نشانی ثبت‌نام: 🌐 www.hejrat3.ir #خانه_سلیمانی #رویداد_ملی_هجرت 🆔 @khanehsoleimani ❌⚠️❌ من هم با موضوع رویای اجتماعی و ضرورت آن در پیشرفت اجتماعی بانوان در این دوره بحثی خواهم داشت.

✅یادداشت جناب حمید شب بویی از اساتید خوشفکر موسسه فرهنگ و تمدن توحیدیِ فتوت در استقبال از یادداشت جناب ابدی نوع تقریر امیدوارنه در عین حال واقع بینانه از دولت جمهوری اسلامی و بالاخص دولت سیزدهم، توسط برادر ابدی بسیار ستودنی است و قابل اعتناست و باید لب گزید که امروز سم مهلک رویکردهای انقلابی نداشتن این زاویه دید است. نکته دیگر که به ذهن حقیر میرسد این است که در این تحلیل از یک چیز غفلت شده و توضیح مناسبی برایش صورت نگرفته است و آن عقلانیت دولت هاست. ما تا جایگاه عاقله و نسبت آن با گفتمان سازی روشن نکنیم، نمیتوانیم تبیین دقیقی از اثر گفتمان در دولت ها داشته باشیم. گفتمان معرفتی #فراگیر است که تکرار و زمزمه شدنش بیانگر رقم زدن یک اتمسفری است که تمامی مواجهه ها و برساخت ها را جهت داده و عملا میتوان گفت تنفس خارج از آن اتمسفر معنا ندارد. اینکه احساس کنیم دولت بی گفتمان به معنای این است که او نباید خود را از شریان های اصلی گفتمان سازی به حساب بیاورد، نشان میدهد که در نسبت سنجی گفتمان، عاقله و اذهان مردمی ارتباط واضحی ترسیم نکردیم. اشاره به گفتمان عدالت و علم شد که این گفتمان را هم دانشجویان بالا اورده اند اما توضیح داده نشد که اساسا دانشجو اگر پیشران و افشانه است، عقلانیت نظری و راهبردی ساخت گفتمان و تشخیص گفتمان متناسب صحنه امروز کجاست؟ توضیح داده نشد که جوهره حرکت گفتمان سازها چیست؟ آیا شریان های عقل عملی جامعه دانشجویان اند یا شریان های اصلی به کنش ها و واکنش هایی متصل است که دانشجو در این ساحت ضریب بالایی پیدا میکند. باید دقت کرد ساحت عقل عملی جامعه به پدیده ها و صحنه هایی متصل است که آن پدیده ها معنابخشی و تکرارش برای جامعه ذهنیت سازی میکند و از آن به بعد مواجه با پدیده دیگر، معنایی متفاوت از قبل پیدا خواهد کرد. دولت به معنای یک بازوی اجرایی اگر متصل به عقلانیتی مستقل و انتخاب شده تکیه نداشته باشد یا به گونه ای چینش کند که شکل گیری عاقله برایش میسر نشود یعنی ذهنیت سازی جامعه را هدف نگرفته و اجازه داده در گفتمانی که عقلانیت منفک از او فعال است پدیده ها را معنا بخشی و جهت دهی کند. این غفلت را نباید امری ساده دید و برایش کف و سوت زد بلکه می بایست تحلیل کرد که چرا جبهه انقلاب این سطح از غفلت را به راحتی پذیرفته؟ آیا اینگونه چشم پوشی ها نشان از یک انفعال عمیق ندارد؟ 🆔 @social_theory

عشق بین ایشون و این عروسک کوچک بسیار قدیمی و دیرپاست و هر از چندگاهی در بازی های ایشان در نقشی حاضر می شود. این دفعه که رفته بودم خونوشون، اومده جلوم ایستاده و بدون اینکه حرف بزنه این را جلوم گرفته! بهش میگم عمو این چیه اینجور با خنده و سکوت جلوم گرفتی؟ میگه: حاکم #زیست_شهر ه! 😂😂😂 🆔 @social_theory

یادداشت استاد اصغر طاهرزاده

درباره متن اقای دکتر ابدی

👇👇👇👇 راز دشواری فهم دولت سیزدهم با سلام. چه اندازه مسرور شدم از مقاله «زنده باد دولت بی‌گفتان» که جناب آقای دکتر حمید ابدی فرمودند: «آیا از بی‌گفتمانی دولت سیزدهم می‌شود استقبال کرد ؟» حقیقتاً اینکه متذکر میشوند دولت‌های دارای گفتمان چه اندازه از ذات انقلاب اسلامی فاصله داشته‌اند و این بی گفتمانی دولت سیزدهم چه اندازه به ذات انقلاب اسلامی نزدیک است .مرا به یاد این گفته جناب مولوی انداخت که می‌فرماید گر شوم مشغول اشکال و جواب/ تشنگان را کی توانم داد آب در این مقاله بحث در آن شد که چگونه با نظر به تمنای اصیل انقلاب اسلامی میتوانیم انقلاب اسلامی را در این تاریخ دقیق‌تر درک کنیم. فرمودند: آیا روایتی از تمنای جامعه ایران در طلیعه گام دوم انقلاب وجود دارد ؟ و در این رابطه بحث آینده ایران و آینده جهان را به هم پیوند دادند، به خصوص که جهان امروز در مورد آینده به تردید افتاده است و از آن طرف دریچه‌ای به سوی دیدن و فهمیدن جهان برای ما ایرانیان باز شده. آری حقیقتا با دولت سیزدهم امکان آنکه جهان را و آینده آن را ورای شیفتگی نسبت به جهان مدرن بنگریم، نکته مهمی است و حقیقتاً ایران در جهان ،یعنی سرنوشت و آینده ایران با سرنوشت و آینده جهان امروز پیوند خورده و به نظر بنده این است آن حضور تاریخی که در دل انقلاب در حال ظهور بود و ما منتظر آن بودیم. این نکته بسیار مهمی است که دولت سیزدهم به جای دنبال کردن یک گفتمان سیاسی به واسطه شخصیت آقای رئیسی ، حامل فرهنگ سیاسی خاصی است و این به عنوان نخستین دولت گام دومبه حساب می آید البته با پیچیدگی مسائل واقعی جمهوری اسلامی. بنده عنوان مقاله آقای دکتر ابدی را « راز دشواری فهم دولت سیزدهم » گذاشتم که در عین بی سر و صدا بودن مبنایی را به میان آورده است که در واقع ذات انقلاب اسلامی در آن نهفته است و به گفته ایشان گفتمان‌های تکوینی به جای کفتمان های برساختی نشسته است و این همان چیزی است که جهان آینده از طریق انقلاب اسلامی به آن میاندیشد. 🆔 @social_theory

🌱 به نام حق ✅ اقتصاد اربعینی! 🔸در انسان‌شناسی اومانیستی و بر مبنای اصالت لذّت و فایده‌گراییِ بنتامی، انسان به‌مثابه یک ماشین منفعت‌طلبِ بیشینه‌سازِ حساب‌گر (لذّت-درد) است که حداکثرسازی لذّت و رفاه مادی نشانه رفتار عقلایی اوست. 🔸در اقتصاد سرمایه‌داری قیمت تمام حرف را در عرضه و تقاضا می‌زند و حداکثرسازی سود و مطلوبیت مطابق با آن معنا می‌شود؛ البته «به شرط ثابت بودن سایر شرایط (ceteris paribus)»!. 🔸این تمام آن چیزی است که ادبیات سرمایه‌داری چند قرن است به خورد دانشجویان و سیاست‌گذران دنیا می‌دهد و بر اقتصاد جهان حکومت می‌کند. 🔹فرهنگ اربعینی قواعد و ساختارهای روتین اقتصاد متعارف را به چالش کشیده است. 🔹قواعد بازار و تجارت، رابطه عرضه و تقاضا و نیز سود و زیان ماهیت و کارکرد متفاوتی به خود گرفته‌اند. 🔹نفع شخصی جای خود را به نفع اجتماعی و ایثار داده است. 🔹در این فرهنگ خدمات اجتماعی فقط وظیفه دولت نیست. 🔹عرضه‌کنندگانی که توان رقابت ندارند از بازار خارج نمی‌شوند. 🔹هدف عرضه‌کننده فقط کسب سود نیست. هدف تقاضاکننده نیز فقط مطلوبیت مادی نیست. 🔹قیمت تمام حرف را نمی‌زند. یعنی سایر شرایط ثابت نیست؛ بلکه مدخلیت بیشتری دارد! 🔹اقتصاد پیوند با فرهنگ دارد؛ ار نوع توحیدی‌اش! ✍️ سیدجواد میرزازاده ✅ @GhalamEghtesadi14

💢 استاد سید منیرالدین حسینی الهاشمی: چادر يك #حجاب_آرمانی است كه ارزش سياسی بسيار بالایی دارد. غرب بی‌دليل با چادر مقابله و مبارزه نمی‌كند؛ بلكه علت آن اين است كه غرب به اين وسيله با يك اخلاق که همان «اخلاق اسلامی» است در جدال است. غرب می‌داند كه اگر نظام ارزشی مردم جهان تغيير كند، آنگاه ابزارهای مديريت او بی‌تأثير می‌شود و ديگر نمی‌تواند به استكبار خود ادامه دهد. به عبارت ديگر، اگر وجدان عمومی بشر ارتقاء يابد و بر پايگاه ديگری مستقر شود، چگونه غرب می‌تواند مديريت و استكبار خود را ادامه دهد؟ ☑️ @AndisheMonir

📝 نقدی بر یادداشت «زنده باد دولت بی گفتمان» نوشته دوست عزیزم حجت الاسلام حسین ایزدی، مسئول اندیشکده فکر فردا ارگز کانال خود ایشان 🔹 جناب حمیدآقای ابدی از دوستان فرهیخته و اهل دغدغه هستند که قلم زدن ایشان غنیمت است. https://eitaa.com/social_theory/1883 درباره یادداشت اخیرشان نکاتی به ذهنم می‌رسد که احتمالا ناشی از بدفهمی بنده باشد. این یادداشت چند نکته محوری را بیان می‌کند: 🔹 در شرایط کنونی بی گفتمانی مزیت است. شرایط حاکم بر ایران و جهان آنچنان پیچیده است که کسی سراغ نداریم روایتی از روند تحولات داشته باشد. #دولت_سیزدهم در شرایط روی کار آمده که روایتی از تمنای ایران در گام دوم نداریم. پرسش‌برانگیزی آینده امری ملی نیست بلکه امری جهانی است. یعنی دولت سیزدهم در یک وضعیت متفاوت و تاریخی قرار دارد. ایشان از همه این موارد نتیجه می‌گیرد: «بی‌گفتمان بودن دولت سیزدهم» امری مطلوب و رجوع به ذات انقلاب اسلامی است. گمان می‌کنم خلط های متعددی بین مفاهیم و موضوعات مختلف در یادداشت مذکور رخ داده است. 1⃣ انکار داعیه داری انقلاب اسلامی در دوران پیچ تاریخی 🔻 یادداشت مزبور با تمسک به پیچیده بودن اوضاع ملی و جهانی و ایستار تاریخی ویژه امروز، تلویحا بی گفتمانی امروز را امری مطلوب و بلکه محتوم می‌داند. آیا این امر اذعان به بدون سخن بودن #انقلاب_اسلامی نیست؟ به بیان دیگر عملا می‌گوییم انقلاب اسلامی هرچند در گام دوم خود قرار دارد و این عبور از گام اول را ثمره یک اندیشه و رویکرد نو می‌داند اما در گام دوم دچار #عصر_حیرت است و فقط می‌کوشد و تلاش می‌کند. 🔻 این در حالی است که #بیانیه_گام_دوم در حال تولید گفتمانی جدید برای کشور در چهار دهه آتی است. گفتمانی که در آن هم نوع کنش مشخص است، هم کنش‌گر مشخص است، هم جهت و محتوای کنش روشن است. بیانیه گام دوم به صورت روشن عناصر گفتمانی دولت انقلابی را روشن می‌کند. این کار نخبگان #جبهه_انقلاب است که بتواند این عناصر را در مقیاس #حکمرانی ترجمه و تبدیل کند. بیانیه گام دوم متکی به سی سال اندیشه تولید شده رهبری انقلاب مملو از حرف‌های مستحکم است برای عبور از همین پیچیدگی‌های تاریخی. 🔻 هرچند بحران‌های جدید جهانی، پدیدآمدن شرایط جدید سیاسی و اقتصادی و حتی تکنولوژیک و زیست محیطی و تأثیر آن بر ایران و جهان و نوع عملکرد دولت را انکار نمی کنیم اما نباید این پیچیدگی‌ها را به گونه ای تصویر و تفسیر کرد که به توقف و #ایستایی منجر شود. 3⃣ فقدان گفتمان؛ کثرت مطلوب‌ها یا فقدان مطلوب (محرومیت دولت از کارکردهای گفتمان مطلوب) 🔻 باید توجه داشته باشیم گفتمان دارای کارکردهای متنوعی است که وجود آن می‌تواند ثمرات بی بدیلی را به همراه داشته باشد؛ اجمالا اینکه: #گفتمان می‌تواند ظرفیت‌های اجتماعی را برانگیزد. #گفتمان می‌تواند ظرفیت‌های نخبگانی را فعال کند. #گفتمان می‌تواند نوعی تمرکز و حوزه اقدام راهبردی ایجاد کند. گفتمان می‌تواند عزم‌های متفرق و متکثر را به توحد و بکشاند. گفتمان می‌تواند ذائقه و #فرهنگ حاکم بر حاکمیت را تغییر دهد. گفتمان می‌تواند معیار و #سنجه ارزیابی عملکرد ایجاد کند. گفتمان می‌تواند مسیر کلان حرکت یک ملت را تغییر دهد. 🔻 امروز دولت سیزدهم دچار پرکاری است اما پرکاری ای که فاقد محور و جهت واحد است. دولت سیزدهم یک رشد و #تحول_معین را نشانه نگرفته است؛ وقتی دولتی #هدف_کلان و معینی را نشانه نگرفته باشد، بعد از یک دوره کاری نمی تواند یک #تحول_ملی را رقم بزند. از طرفی نمی تواند کارنامه خود را به صورت روشن بیان کند یعنی زبان سخن با جامعه را نیز از دست می‌دهد. از طرفی جامعه هم نمی داند باید از او چه بخواهد و او را مسئول کدام وضعیت بداند. دولت بی گفتمان، دولتی است که امکان ارزیابی را دشوار می‌کند. از سوی دیگر این #عزم‌های_متفرق و پراکنده هر یک به سویی می‌کشد. 🔻 همین امر موجب شده است امروز دولت علی رغم همه توفیقات، در حوزه‌های مختلف از طرح راهبردی، تصمیم کلان و پروژه مشخص محروم است و این فقدان طرح کلان و ایده گفتمانی، فرصت‌های کلیدی ای را نابود می‌کند. اطلاع میدانی از وضعیت اقدامات دولت چنین برداشتی را به وضوح نشان می‌دهد که توصیف آن نیاز به مجال دیگری دارد. 🔹 نکات دیگری نسبت به این یادداشت باقی است که اگر مجالی بود در فرصت دیگری مورد اشاره قرار خواهد گرفت. از خدای متعال توفیق روزافزون برادران عزیز جبهه انقلاب از جمله برادر ابدی بزرگوار که با قلم و اندیشه خود به رشد جبهه مدد می‌رسانند، را خواهانم. #جبهه_انقلاب #دولت_سیزدهم #آسیب‌شناسی 🆔 @taalighat

بگیر از دلم یه سراغی

امسال اربعین راوی جزئیاتی باشید که اربعینی ها، بوسیله آنها، اربعینی میشوند. فقط به دنبال زیبایی های ظاهر شده نباشیم. جزئیاتی هست که عراقی ها و زائر ها با رعایت انها، این عرصه را متمایز میکنند. عجیب است که عراقیها خود متوجه نیستند که میتوانند این مدت از سال را به مرور تبدیل به کلیت خرد و کلان زندگی کنند! و شاید این وظیفه ما ایرانی ها باشد، چنانچه همیشه تاریخ، ما نرم افزار دیوان و دولت را با جهان عرضه میکردیم. شاید این وظیفه را به ما سپرده اند در این یک دقیقه شما را به روایت اربعین دعوت کرده ام https://eitaa.com/safiranTV 🆔 @social_theory

پخش اولین قسمت از پرونده تمدن نوین اسلامی، با حضور حجت الاسلام حسین مهدیزاده، مدیر میز نظریه اجتماعی فرهنگستان علوم اسلامی قم امشب ساعت ۲۲ سیمای آبادان لینک کانال حاصل جمع @haselejam_tv لینک کانال استاد مهدیزاده @social_theory لینک پخش زنده شبکه آبادان https://sepehrtv.ir/frame/t/abadan لینک کانال شبکه آبادان @abadan_irib

ان شاءالله نیمه شب و فردا در کربلا نایب الزیاره همه اهالی کانال خصوصا جاماندگان عزیزی هستم که واقعا دل و جانشان زائر کربلا بود. باور کنید این باب زیارت و توسلی که در زمان ما باز شده است در گذشته فقط مخصوص انبیاء و اولیای خاص بوده است و مردم معمولی امکان این توفیق عظیم را نداشتند این منتی است که اهل بیت برما نهاده اند و تا ابد شرمنده آنها هستیم 🙏 ابد ولله ما ننسی حسینا

ذیل این پیام دقیق بود واقعا👌

اربعین؛ فناوری پیشرفت عراق 🔺 عراق در ابتدای دوره سازندگی خود قرار دارد. این کشور هرچند به اندازه ما کارخانه و بزرگراه و سد و پل ندارد، اما یک فناوری اجتماعی خارق‌العاده در دسترس دارد که می‌تواند همان را زیربنای سازندگی خود قرار دهد: مردمی‌شدن اداره امور! 🔺اگر این حجم از زائر (به اصطلاح گردشگر) می‌خواست در یک بازه زمانی کم و در یک جغرافیای محدود، در هر کشور توسعه‌یافته‌ای وارد شود، میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری و صدها هتل و ده ها شرکت مدیریت تور لازم داشت. اما این حماسه جهانی را مردم عراق با همان چادرها و موکب‌های دست‌ساز خودشان دارند به بهترین نحو انجام می‌دهند. این پیشرفت نیست؟! 🔺اگر این مهندسی خودبنیاد عظیم مردمی که حول بنیادی‌ترین ارزش‌ها شکل گرفته، به عرصه‌های اجتماعی دیگر و بویژه سازندگی سرریز کند، فتح‌الفتوح تشیع رخ خواهد داد. عراق باید پیشرفت خود را از همین زیربنای محقق بدست بگیرد؛ و مبادا این سازه اجتماعی ناب را با سازه بتنی(!) سازمان‌های دیوانسالار و شرکت‌های رانت‌مدار جابجا کند‌. 🔺سازه اجتماعی اربعین، برخاسته از هرچه باشد، چه عشیره چه هیئات و چه مواکب، قابلیت تعمیم و تعمیق و تسری به سایر امور اجتماعی که نیازمند تحقق فرمول همه‌باهم هست را دارد. 🔺فناوری اربعین، بسیط نخواهد ماند؛ و همچون ذات هر فناوری، چرخه رشد خود را طی خواهد کرد. و بیش از پیش، شاهد نوآوری‌های پیاپی، چه تدریجی و چه رادیکال، چه از میدان و چه از ستاد، خواهیم بود. 🔺نقش ایران و ایرانی‌ها در مواجهه حکمرانانه با این فناوری اجتماعی نوظهور، نیز قابل اغماض نیست که بعدا خواهم پرداخت. @dr_izadkhah

از دیروز در طریق هستم و از قضا بیش از هر چیز ذهنم درگیر مفهوم ترقی و پروگرِس است. دوست دارم وقتی برگشتم، از یک پروگرس جدید بنویسم. کوفه پایتخت آینده جهان است و بطور واضحی و با سرعتی عجیب در حال طی کردن راه به سوی آینده خود است. نکته مهم این است که مردمی که باید ام القرای همه جهان آینده باشند، یک گام از همه ما دنبال کنندگان جهان آینده جلوتر هستند: آنها در حال تجربه وجه طبیعی پیشرفت هستند و ما که هنوز طبیعتِ پیشرفت را پیدا نکرده ایم، در نفرین صناعتِ بی طبیعت دست و پا میزنیم و انها بدون نگرانی از آغاز نشدن وجه صناعی پیشرفت، با دردی بسیار کمتر از ما، روزگار میگذرانند! ما ایرانی ها، همه تاریخ تمدن بشر، بزرگترین و معروف ترین نظریه پردازان دولت و سیاست و تدبیر و دیوان بوده ایم، الان شاید تکلیف ما این است که نقش خودمان را ایفا کنیم و این پروگرس و ترقی جدید راصورت بندی و قابل تعمیم به دیگر قُراء کنیم.... ان شا الله برگشتم خواهم نوشت... 🆔 @social_theory

➕ برنامه حاصل جمع ⁉️ موضوع برنامه :( تمدن اسلامی) اولین قسمت 🎙 اجرا ؛حسن هربان 💠 تهیه کننده؛امیرحسین افتخار پذیرایی 🔹زمان پخش : شنبه ها ساعت ۲۲ 🔸بازپخش:دوشنبه ها ساعت ۱۳ 🔹پنج شنبه ها ساعت ۱۸ 📺 از شبکه آبادان #فضای_مجازی_شبکه_آبادان eitaa.com/abadan_irib eitaa.com/haselejam_tv @ABADAN_IRIB

یا نفس من بعد الحسین هونی... حقیقتا با قتل تو ما را کشتند و به حب تو در حال حیات مجدد هستیم... 🆔 @social_theory

📌نگاه عمیق و راهبردی پنجاه سال پیش رهبر انقلاب دربارۀ کنگره جهانی اربعین 🔰رهبر اربعینی 🔹شیعه یک جمع متفرقی بود. یک جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کردند. در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند... اما یک روح در این کالبد متفرق...در جریان بود. 🔹مثل دانه‌های تسبیح... یک نخ همه این‌ها را به هم وصل می‌کرد. چه بود آن رشته؟ رشته اطاعت و فرمانبری از مرکزیت تشیع، از رهبری عالی تشیع یعنی امام. همه این رشته‌ها به آنجا متصل می‌شد. قلبی بود که به همه اعضا فرمان می‌داد. و به این ترتیب تشیع یک سازمان و یک تشکیلاتی بود... فریاد زدنشان از روی دستور بود، سکوتشان بر طبق نقشه بود. 🔹همه چیزشان با حساب بود. فقط یک عیبی کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند... اما یک کنگره جهانی لازم بود برای شیعیان روزگار ائمه علیهم السلام. 🔹...وقتش را هم معین کردند. گفتند در این موعد معین در آن کنگره هر کس بتواند شرکت کند. آن موعد روز اربعین است و جای شرکت، سرزمین کربلا است. چون روح شیعه روح کربلایی است‌، روح عاشورایی است...اینها شعله‌هایی بوده که از آن روح مقدس و پاک و از آن تربت عالی مقدار سرکشیده. به جان‌ها و روح‌ها رسیده. انسان‌ها را به گلوله‌های داغی تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده. 🔹بنابراین مسئله اربعین یک مسئله مهمی است‌، اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره بین‌المللی و جهانی برای سرزمینی که خودش خاطره‌انگیز است... 🗓بیانات مقام معظم رهبری در مسجد امام حسن مجتبی علیه السلام | مشهد ۱۳۵۲/۱۲/۲۴ با " #خانه‌_مصلحــان" همراه باشید: | @khaneMoslehan |

🌀 قبله‌شدن کربلا! 🖋 #استاد_جعفر_ناصری 🔸 خدا آسید کاظم قزوینی را رحمت کند، از منبری‌های خوب و محقق و فاضل بود. یک وقتی با هم نشسته بودیم، فرمود: من از شیخ اسد حیدر _صاحب کتاب الامام الصادق و المذاهب الاربعه_ شنیدم که می‌گفت: من روایتش را دیده‌ام که در آخرالزمان، کربلا قبله می‌شود. من نمی‌دانم این روایت یعنی چه؟ ✅ امروز در فکرش بودم که خدا رحمت کند مرحوم سید کاظم قزوینی را، بلند شود و ببیند که چگونه واقعا کربلا قبله شده است. ✅ کجای عالم این جمعیت، این قلوب و این نفوس، متوجه یک مکان، یک فضا و یک منظومه فکری می‌شود؟ 💠 فصل اربعین است. خدا نصیب کند -ان شاء الله- همه‌مان بتوانیم به زیارت آقایمان مشرف شویم و پای ما بنویسند. #اربعین #درس_اخلاق ═✧❁🏴❁✧═ ═✧❁🏴❁✧═

#طریقیت_یا_موضوعیت یک زهیر چهل و چهار ساله است. نوجوان که بوده با پدرش شبانه مشعل به دست و مخفیانه از راه نخلستان راه می افتادند، به طرف مخفی گاهی که میزبان قبلی، زوار اربعین را تا آنجا رسانده بود. زوار را همان شبانه تا منزل خودشان می آوردند و پذیرایی می کردند تا دوباره شب بشود. شب که می شد زوار را دوباره از راه نخلستان تا شط می بردند. آنجا زوار را سوار قایق می کردند و در تاریکی به آن طرف شط می رساندند و تحویل میزبان بعدی می دادند. بعد از چند سال حالا به قدری که بتوانیم برای هم خاطره تعریف کنیم زبان هم را یاد گرفته ایم. حالا زهیر از خاطراتش می گوید. از اینکه توی همان سالها دو بار گیر بعثی ها افتادند. یک بار بعثی ها او و پدرش را تا حد مرگ کتک می زنند. یک بار هم دستگیر می شوند و وسط راه مدد امام حسین فراری شان می دهد. زهیر می گوید خانه ی ما فقط همین ساختمان پشتی بود که الان محل پذیرایی خانم هاست. می گوید این زمین لب جاده را با زحمت زیادی توانستیم بخریم که زائرهای بیشتری را به خانه بیاوریم. :: دلم می خواهد زودتر صبح بشود که اینها را برای خانمم تعریف کنم. هنوز یکی دو ساعت به اذان صبح مانده که خانم پیامک می دهد بیداری؟ می گویم بله می گوید می توانی یک دقیقه بیایی پشت در؟ از کوچه کناری به طرف ساختمان پشتی می روم. از لای در منتظر رسیدن من است. می گوید خواب دیدم... گوشه ی همین حیاط یک حوض پر آب بود حوض انگار به یک چشمه یا آبراه وصل بود. چشمه ای که می رسید به کربلا زائر ها یکی یکی لب حوض می آمدند و می پریدند توی آب. همین که می پریدند انگار ماهی می شدند و شناکنان می رفتند تا حرم امام حسین

ناسرکوبگری تمدن، زندگی و اربعین ✍مریم منصوری نوربرت الیاس آن‌گاه که "فرآیند متمدن‌شدن" را می‌نگاشت، کوشید تا نشان دهد در چه سیری، انسان، تحت فرآیندهای منضبط و با رویکردی سرکوبگرانه به بدن و با درونی‌شدن آداب این انضباط، متمدن شد. یکی از سلوک‌های ویژه‌ی این فرآیند، در غذاست. مقوله‌ی غذا در اربعین، جای پژوهش‌های مفصل تمدنی دارد. این‌که اربعین، نه تنها در ابعاد مجرد و روحمندش، کشش تمدنی‌ دارد، که ابعاد بدنمندش ازجمله مقوله "غذا" نیز محلی از الگویابی تمدنی متفاوت با آن‌چه تا کنون بوده، را داراست. با وجودیکه مناسک پیاده‌روی اربعین به مناسبت بزرگترین سوگ جهان اسلام انجام می‌شود، اما این موضوع باعث نمی‌شود تا در طعام و اطعام زهد مسیحی‌گونه ترویج شود. اکرام و اعزاز عزادارن، گوی سبقتی است که ملیت‌های مختلف،با تکثر فرهنگی خود ذیل تمدن حسینی، بخشی از آن را در اطعام عزادارن به نمایش می‌گذارند. جای الیاس خالیست تا ببیند، امکان تحقق تمدنی هم هست که انسانی بسازد که فردی‌شدن را در عین تمایز، تا حد ممکن کمرنگ ساخته و ناسرکوبگرانه، به بدن نیز زندگی می‌بخشد! @azmanegasht

1⃣ همه می دانستند که با دنیا میانه خوبی ندارد، اما در این دنیا تجدید دیدار با سرور زنان بهشتی را بسیار دوست می داشت: -السلام علیک یا بنت رسول الله -و علیک السلام یا ابالحسن و یا امیرالمؤمنین -فاطمه! بوی خوشی از نزد تو می آید؛ مثل اینکه بوی برادر من است. کمی بعد در کنار صاحب آن رایحه و دو ریحانه اش، لحظات خوش عمرش را تحت الکساء می گذراند... 2⃣ امروز صاحب آن بوی خوش را بر سینه خود تکیه داده است؛ فرصتی ست که دیگر تکرار نمی شود؛ آرام غسل می دهد و به قربان برادرش می رود و آن بوی خوش را تا همیشه به یاد می سپارد: لما غسل النبيّ «صلى اللّه عليه و آله» عليّ «عليه السلام» أسنده على صدره، و عليه قمصيه يدلكه به من ورائه، و لا يفضي بيده إلى رسول اللّه «صلى اللّه عليه و آله»، و يقول: بأبي و أمي، ما أطيبك حيا و ميتا. 3⃣ روز های خوش خانه وحی گذشته است و اهل این دنیای بی وفا، با بی وفایی خود خوشند و جواب سلام آن آقای بهشتی را نمی دهند؛ اما هنوز صدای آن یار باوفا شنیده می شود: - وعلیک السلام یا ابالحسن و یا امیرالمومنین ما هیئتی ها چند ماه دیگر باز مشکی می پوشیم؛ اینبار برای زائر نیمه شب قبرستانی بی نشان که با گریه زمزمه می کند: ما لی وقفت علی القبور مسلماً قبر الحبیب فلم یرد جوابی 📝 احمد بیاتانی https://eitaa.com/joojesheykh 🆔 @social_theory