جز خون دیده، زینت دامان ما نشد
در پای هر گلی که گشودیم دامنی
#وصال_شیرازی
https://eitaa.com/sooyesama
دل جز ره عشق تو نپوید هرگز
جان جز سخن عشق نگوید هرگز
صحرای دلم عشق تو شورستان کرد
تا مهر کسی در آن نروید هرگز
#ابوسعیدابوالخیر
https://eitaa.com/sooyesama
داستان انسان.pdf
285.5K
متن ادبی «داستان انسان» پیرامون سلوک آدمی به سوی حقیقت هستی
#روحالله_سوری
https://eitaa.com/sooyesama
پشت دریاها شهری است
قایقی باید ساخت...
باید انداخت به آب...
پشت دریاها شهری است...
#سهراب_سپهری
https://eitaa.com/sooyesama
گِلی خوشبوی در حمام روزی
رسید از دست دلداری به دستم
بدو گفتم که مشکی یا عبیری
که از بوی دل انگیز تو مستم
بگفتا من گِلی ناچیز بودم
و لیکن مدتی با گل نشستم
کمال همنشین در من اثر کرد
وگرنه من همان بودم که هستم
#سعدی
https://eitaa.com/sooyesama
لطف تو مرا دمی که اندر صله بود
در گوش دلم هزار و یک زمزمه بود
با سوزن نور، سینه بشکافت سماء
نور تو میان دل هر روزنه بود
#ر_س
https://eitaa.com/sooyesama
و لا تکونوا کالذین نسوا الله، فانساهم انفسهم (حشر/۱۹).
ترجمه: از کسانی مباش که خدا را فراموش کردهاند. پس خداوند ایشان را به فراموشی خودشان دچار ساخته است.
نتیجه: فراموشی خداوند به فراموشی خود میانجامد.
عکس مستویِ نتیجه: فراموشی خود، منجر به فراموشی خداوند میشود.
عکسِ نقیضِ موافقِ نتیجه:
یادآوری خویشتن، به یاد خدا میانجامد.
نتیجه جدید: انسان یک خود حقیقی دارد که توجه به او، توجه به خداوند را درپی میآورد؛ من عرف نفسه فقد عرف ربه
به دیگر بیان: خود حقیقی آدم، ذکر و یاد خداست.
#ر_س
@sooyesama