گروهی از پزشکان ناشناس بر این باور بودند که: «اگر انسان همه ارتباطات بدنی و روحی خودش را از دست بدهد و هیچ ارتباطی با دنیا و اطرافیانش نداشته باشد می‌تواند با خدا صحبت کند». آنها در سال ۱۹۸۳ (حدود ۴۰ سال پیش) آزمایش را بر روی شخصی که به گفته خودش «چیزی برای از دست دادن نداشت» آغاز کردند. آن‌ها همه عصب‌های ارتباطی مغز و بدنش را قطع کردند؛ به‌گونه‌ای که دیگر نمی‌توانست بشنود، ببیند، لمس کند و چیزی را ببوید. او تنها می‌توانست تکلم کند. در روزهای نخست، مانند انسان‌های کور به دیوارهای اتاق برخورد می‌کرد و زمین می‌خورد! اما کمی بعد، به خود مسلط شد و به‌گونه‌ای رفتار می‌کرد که انگار صداهایی می‌شنود. او فریاد می‌زد که صدای مردگان را می‌شنود! پس از صدا زدن و نام بردن اعضای خانواده پزشکان پیرامونش، پزشکان از اتاق خارج شدند و دیگر به تحقیق ادامه ندادند! ......... این همه آن چیزی است که در یکی از کانال‌های مجازی خواندم. نمی‌دانم این ماجرا واقعی است یا ساختگی. اما اگر واقعی باشد، گواه روشنی بر برهان‌واره "هوای طَلق" پورسینا و دستور "توجه عرفانی" عرفان عملی است. محتوای کلی توجه عرفانی آن است که آدمی با پایش و مهار ورودی‌های حسی خویش، به ادراکاتی از درون دست می‌یابد. این ادراکات از جنس محسوسات بیرونی، اما بدون خاستگاهی در عالم طبیعت، هستند. این ادراکات، از ملکوت می‌آیند و در مرتبه مثالی نفس، به‌صورت صداها و تصاویر، ترجمه می‌شوند. اگر کسی درباره آزمایش پزشکی يادشده اطلاعات دقیقی دارد، لطفا به ما خبر دهد. #ر_س #هوای_طلق #توجه_عرفانی #تجربه_پزشکی @sooyesama

امام علی (ع): قال في سحرة اليوم الذي ضرب فيه مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ، فَسَنَحَ لِي رَسُولُ الله. فَقُلْتُ يَا رَسُولَ الله: مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ. فَقَالَ: ادْعُ عَلَيْهِمْ. فَقُلْتُ: أَبْدَلَنِي اللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي. در سپیده‌دم روزی که ضربت خورد، فرمود: نشسته بودم خواب چشم مرا ربود. رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) بر من نمودار شد. عرض كردم: يا رسول الله چه كجي‌ها و ناروائي‌ها و دشمني‌ها كه از امّت تو ديدم. فرمود: به آنان نفرين كن. پس گفتم: خدا به‌جای اين‌ها، مردمى بهتر به‌من بدهد و به‌جای من اميرى بدتر بر آن‌ها چیره گرداند. .................... جمله گرامى «نشسته بودم خواب چشم مرا ربود. رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله بر من نمودار شد»، همان «توجّه عرفانى» به اصطلاح ارباب سير و سلوك است كه باب رحمت به ماوراى طبيعت، و دستور سنوح تمثّلات نوری است. فافهم. #علامه_حسن‌زاده_آملی (هزار و يك كلمه، ج‏۳، ص۳۱۹) #توجه_عرفانی #روایات @sooyesama