eitaa logo
به سوی سماء
958 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
487 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
امام سجاد علیه السلام: الرضا بِمَكْرُوهِ الْقَضا، مِنْ أعْلی دَرَجات الْیَقینِ. رضایت به مقدّرات دشوار، از برترین درجات یقین می‌باشد. (مستدرک الوسائل، ج۲، ص۴۱) @sooyesama
تمام خطوط افقی این تصویر، موازی هستند!!! شاید ادراک ما از عالم نیز، همین‌گونه ناقص باشد؛ «ان هی الا اسماء سمیتموها انتم و آبائکم» @sooyesama
تا نبندی ز سخن لب، نشود دل گویا نطق عیسی ثمرِ روزه مریم باشد #صائب_تبریزی @sooyesama
صفر، ماهی است که خاتم الانبیاء ص در آن رحلت می‌کند. ظرفی از زمان که جایگاه فقدان نبوت است. لذا نَحس و بلاخیز است. هر جایگاهی که فاقد روح نبوت باشد، نحس و بلاخیز است. البته زمان و مکان، به خودی خود، نه نحس‌اند و نه سعد. اما اتفاقاتی که در آنها روی می‌دهد بدان‌ها رنگ می‌دهد و سبب نحسی یا سعدی آن‌دو می‌گردد. مانند روز عاشورا و مکان کربلا که نقش ویژه‌ای در تربیت نفوس دارد. ماه صفر نیز جایگاه رحلت خاتم الانبیاء ص، است. و هرجا که روح نبوت نباشد نحس خواهد بود. اما ربیع‌الاول (که جایگاه میلاد نبی است) سعد و موجب رشد آدمی است. اینکه پیامبر ص فرمود: «هرکه مرا به خروج صفر بشارت دهد، او را به بهشت بشارت می‌دهم». مراد این است که هرکس از اقامت در صفر (فقدان روح نبوت) خارج شود، وارد بهشت شده است. حرام و مکروه، «صفر» اند؛ یعنی فاقد روح نبوت هستند، و واجب و مستحب، «ربیع» اند؛ یعنی واجد روح نبوت هستند. @sooyesama
ﻫﺮ ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎﺭﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ‌ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ‌اﯼ... می‌دﺍﻧﻢ ﺍﮔﺮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﺑﮑﻨﻢ، ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ خواهد کرد ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ. و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ نماید دﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﯾﻢ. ﭘﻨﺎﻩ می‌برم ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻋﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ می‌بینم و ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ همان عیب ملامت ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ. (ﺗﺴﺨﯿﺮ ﺷﺪﮔﺎﻥ) @sooyesama
خداوند تنها کسی است که می‌شود با دهان بسته صدایش كرد و با پای شكسته به سویش رفت وقتی همه رفتند می‌ماند و وقتی همه پشت كردند آغوش می‌گشاید تنها سلطانی است كه دلش با بخشیدن آرام می‌گیرد @sooyesama
امام سجاد علیه السّلام: انما الإستعدادُ للموتِ تجنبُ الحرامِ و بذلُ النَّدی فی الخَیرِ پذیرش مرگ، تنها به [واسطه] پرهیز از حرام و نثار دارایی در راه خیر، می‌باشد (بحارالانوار، ج۴۶، ص۶۶) @sooyesama
شيخ اجل پورسينا، فكر لطيف و عشق عفيف را در رياضت نفس قوی‌ترين سبب براى تلطيف سر، و اعداد به وصول عشق حقيقى كه بهترين سرمايه سالك در تقرب به حسن مطلق است دانسته است. (هزار و یک نکته) @sooyesama
شب سردی بود، فقیری کنار یک کپه برف خودش را از زور سرما مچاله کرده بود. نزدیکش شدم و با او حرف زدم، فقیر جایی برای خواب نداشت. هرچه فکر کردم دیدم نمی‌توانم او را به خانه ببرم، یا جای گرمی برای او تهیه کنم. تصمیم گرفتم تمام شب را در حیاط خانه بمانم، از سرما بلرزم و از رخت خواب محروم باشم. تا خودِ صبح لرزیدم و بعدش سخت مریض شدم، و چه مریضی لذت بخشی بود! @sooyesama
دعوی مکن که برترم از دیگران به علم چون کبر کردی، از همه دونان فروتری... بار درخت علم، ندانم مگر عمل با علم اگر عمل نکنی شاخ بی‌بری علم آدمیتست و جوانمردی و ادب ورنی ددی، به صورت انسان مصوری از صد یکی به جای نیاورده شرط علم وز حب جاه در طلب علم دیگری هر علم را که کار نبندی چه فایده چشم از برای آن بود آخر که بنگری امروزه غره‌ای به فصاحت که در حدیث هر نکته را هزار دلایل بیاوری فردا فصیح باشی در موقف حساب گر علتی بگویی و عذری بگستری... @sooyesama
گاهى از خدمت علاّمه والد [علامه طهرانی] سؤال مى‌كرديم: چه مى‌شود أفرادى كه زحمت كشيده و عشق و شورى دارند و مدّتى در راه خدا حركت نموده و نورانيّتى تحصيل مى‌كنند، ناگهان در اثر امتحانى سقوط كرده و آن نور به ظلمت تبديل مى‌شود؟... مى‌فرمودند: سرّ سقوط‌ها و شكست‌ها اغترار سالك به كمالات خود و ترك التجاء و ابتهال به درگاه حضرت پروردگار است و تنها و تنها حالت افتقار و انقطاع به حضرت پروردگار است كه مي‌تواند انسان را از سقوط در امتحان نجات دهد و او را از دستبرد شيطان و نفس أمّاره حفظ مي‌كند. اگر حال انقطاع در تمام مراحل با سالك همراه باشد، چنانچه اشتباه نيز داشته باشد، خداوند اشتباهش را دفع مى‌نمايد. انسان بايد با گريه إظهار عجز و نياز كند تا خداوند راهش را باز كند؛ يك قطره اشك خيلى كارها مي‌كند. (فرزند علامه طهرانی) @sooyesama
در روایت است که گاهى در بهشت بر اهل بهشت يك تجلى مى‌شود كه سال‌ها مدهوش مى‌شوند؛ نورى تجلّى مى‌كند بر اهل بهشت كه نهايت بهجت به آن‌ها دست مى‌دهد و فكر مى‌كنند كه خود خداى متعال با تمام زيبائي‌اش تجلى كرده است. بعد كه به هوش مى‌آيند مى‌پرسند: چه خبر بود؟ چه شد كه اين تجلى شد و اين نور بهشت را گرفت؟ به آن‌ها گفته مى‌شود: حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) آمدند رد شدند لبخندى به اهل بهشت زدند و اين نور از دندان‌هاى مبارك حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) ساطع شد @sooyesama