#تصویر #ابراهیم_فخاری

مرتضی رستی | ۸ ◾من مدیون بودم پس سعی کردم جبران کنم پس از مدتی که در اردوگاه بودیم و ترس و وحشت و شکنجه و تنبیه برایمان تا حدی طبیعی شده بود و فکر ما آزادتر شد متوجه شدم چند تن از دوستان هم استانی که در کارها به من کمک می‌کردند و من مدیون کمک های آنها بودم ( چون مجروحیت از ناحیه دست داشتم و خودم را مدیون زحمات آنها می دانستم ) سواد ندارند، پیشنهاد کردم حاضرم اگر مایلید در زمان هواخوری ( چون ممکن بود در آسایشگاه دیگر بند باشند)‌ یا اگر هم آسایشگاهی بودیم بشود داخل آسایشگاه با شروع کنم به آموزش حروف الفبا و در ادامه آموزش قرآن و همچنین حفظ قرآن از آخر جزء ۳۰ به سوی جزء ۲۹ و ۲۸ و....... 🔻روی زمین، حروف الفبا را کشیدم با اصرار من و اینکه معترف بودند به اینکه آدم بیسواد مثل آدم کوریست که هیچ جا را نمی‌بیند و دلگرمی به اینکه قول میدم طوری عمل کنم که کسی نفهمد قبول کردند شروع کردم روی زمین حرف ا ( یعنی الف) را کشیدم بعد ب و.....ظرف یکی دو هفته یا بیشتر حروف الفبا راتمام کردیم، بعد کلمه سازی بعد جمله سازی بعد حرکات عربی(فتحه _کسره_ضمه). 🔻روش منحصر بفرد حفظ قران زمانی هم که قرآن آوردند در نوبت آنها یا من با هم از روی قرآن کار می کردیم همچنین در محوطه به حفظ هم می پرداختیم یعنی مثلاً ۴ نفر،۲به ۲ می شدیم آنها از جهت روبروی ما می آمدند به می رسیدند می گفتم « انا اعطیناک الکوثر » می رفتند در برگشت می گفتم « فصل لربک و انحر » یعنی در همین هواخوری یک یا دو سوره را حفظ میکردیم. الحمدلله با یاری خداوند و همت خودشان هم سواد‌ آموختند و هم قرآن . آزاده اردوگاه تکریت ۱۱ https://eitaa.com/taakrit11pw65 #مرتضی_رستی

سلام الله کاظم خانی | ۱۳ ◾به اهمیت نقش طلبگی خودم در جبهه ها واقف بودم من قبل از اسارت و تا قبل از سال ۶۴ حداقل دو بار به عنوان طلبه تبلیغی به جبهه اعزام شده بودم و اهمیت نقش تبلیغات تاثیر گذار روحانیت را در دفاع مقدس و توانمندی سازی و روحیه بخشی به رزمندگان اسلام را از نزدیک حس می کردم و لذا به نقش خودم به عنوان یک طلبه آگاه بودم. 🔻نقش مکمل مداحان در کنار روحانیت روحانیون مبارز و مجاهد، ایفاگر نقش های برجسته ای در طول دفاع مقدس بودند ولی نقش حماسی نیروها فقط با روحانیت کامل نمی شد بلکه در کنار سخنرانی ها و فعالیت تبلیغی و اعتقادی روحانیت بخصوص باید به اهمیت و نقش موثر مداحی های ناب مداحان جهادی در تحکیم موضوعات اعتقادی اذعان کنم و همچنین باید به نقش مداحان جهادی در جذب نیرو و برانگیختن و تهییج احساسات جوانان و نقش موثر آنان در اعزام نیرو به مناطق عملیاتی اشاره کنم که بدون شک سهم زیادی در پیشبرد دفاع مقدس داشتند. 🔻نقش مداحان در جمع آوری کمک های مردمی و پشتیبانی از جبهه‌ها تشویق و ترغیب مردم برای کمک و پشتیبانی از جبهه های نبرد، بخشی از آثار نغمه های ناب مداحان کشور بود. شکی نیست که تبلیغات یکی از اصول مدیریت نبرد است و نقش بسیار مهم و والایی در پیشبرد امور دارد. 🔻حاج صادق آهنگران، پدیده استثنایی مداحی دفاع مقدس بدون شک، حاج صادق آهنگران پدیده ی منحصر به فرد مداحی حماسی در دوران دفاع مقدس است. وی از هویت دفاع مقدس، تفکیک شدنی نیست، هویت تبلیغاتی دفاع مقدس با حاج صادق شناخته می شود ، وی به تنهایی یک جریان تبلیغی موثر و بسیار بزرگ بود. 🔻خاطره با روحانی دفاع مقدسی، شهید طباطبایی(ره) شهید حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید اسماعیل طباطبایی (ره) فردی عارف بالله بود ، مطیع محض ولایت بود. همچنانکه فعالانه در دفاع مقدس شرکت داشت در جهاد تبیین نیز شرکت می کرد فرد غیر ولائی را دعوت به مباحثه می نمود و در مباحثه و بحث با دلائل روشن قانع می نمود. در حیطه معرفت افزایی ، بصیرت افزایی ، روشنگری، در حد خودش رسالت بزرگی را ایفا نمود. 🔻ریشه آشنایی من با این عالم مجاهد در دهه شصت بنده طلبه بودم وقتی از حوزه علمیه قائم چیذر به ویژه روز های پنج شنبه ،جمعه ،شنبه به شهر آبیک می آمدم با شهید حجت‌الاسلام طباطبایی در زمینه های اعتقادی ،مذهبی، بحث می کردیم. حقیقتا برایم الگوی خوبی بود، بهره ها جستم و در سنگر مساجد، همه آحاد ملت را به ویژه جوانان برومند غیور را به جبهه های حق علیه باطل فرا می خواند. در یک مقیاس کوچک رسالت نبوی (ص) و رسالت علوی (ع) در مرام وی متجلی گشته بود. 🔻عاقبت به شهادت رسید حجت‌الاسلام والمسلمین طباطبایی در زمستان سال 64 همراه با رزمندگان اسلام عازم جبهه های نور نصیبش شد ، پس از مدتها حضور در دفاع مقدس در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه در تاریخ 27 دی ماه سال 65 عین جدش سید و سرور سالار شهیدان آقا ابا عبدالله الحسین (ع) وجودش در جبهه نور علیه باطل فنا فی الله بقا بالله به درجه رفیع شهادت نائل گردید. وی پرورش یافتگان کوی عشق خمینی (س) و پیروان مکتب حسینی (ع) بود. آزاده اردوگاه تکریت ۱۱ https://eitaa.com/taakrit11pw65 #سلام_الله_کاظم_خانی

رضا رفیعی | ۲ بازخورد رحلت حضرت امام خمینی (ره) در بند ۳ و ۴ وقتی که امام (ره) رحلت کرد ما در محوطه اردوگاه قدم می‌زدیم که ناگهان دستور دادند که به آسایشگاه برویم. همه در این فکر بودیم چه خبر‌ شده که ما را در بی موقع به آسایشگاه فرستادند! بعد از گرفتن آمار، تلویزیون را روشن کردیم که خبر رحلت امام را پخش کرد. 🔻مجبور بودیم با محدودیت عزاداری کنیم! اردوگاه را غم و اندوه گرفت و بغض گلویمان را گرفته بود. نمی تواستیم درست و حسابی عزاداری کنیم ولی گریه می کردیم و از راه دور با عزیزتر از جانمان وداع می کردیم. صبح روز بعد به رغم اینکه هوا گرم بود ولی ما لباس زمستانی که رنگ تیره ای داشت پوشیدیم و به محوطه امدیم. 🔻نگهبان ها تا چند روز کاری بما نداشتند نگهبان ها از این کار ما ناراحت شدند ولی ما فهمیدیم که دستور داشتند که حرکتی از خود نشان ندهند این حرکت تا چهار روز ادامه داشت. هرروز جدا از هم و یا دو نفری با هم بدون حرف و صحبتی در محوطه قدم می زدیم به غیر از اسرایی که پناهنده به منافقین شده بودند. 🔻پناهنده ها به طمع خدمات، اظهار خوشحالی می کردند! پناهنده ها نه اینکه واقعا و قلبا شاد باشند ولی چون به منافقین پناهنده شده بودند برای اینکه به منافقین خوش خدمتی کنند تا بلکه و شاید خدماتی دریافت کنند تظاهر به خوشحالی می کردند و ظاهراً می خندیدند و به نشانه بی تفاوتی و بی اهمیتی و بی حرمتی به رحلت امام فوتبال بازی می کردند تا اینکه تعدادی از بچه ها نتوانستند این وضع را تحمل کنند. در چهارمین روز عزای عمومی با پناهند ه ها درگیر شدند چون آنها را مسخره کرده بودند و توپ جلو پایشان می انداختند و می گفتند: بی خیال بابا! چیزی نشده که ! بساط عزاداری را جمع کنید! 🔻نباید عزاداری کنید! روز پنجم افسر عراقی به اردوگاه آمد و به همه دستور به خط شدن دادند که همگی به خط شدیم حتی آنهایی هم که در حمام بودند با سر و بدن کف و صابونی به خط شدند و بعد افسر عراقی آنهایی را که لباس روشن پوشیده بودند‌ را راحت باش داد و به بقیه گفت چرا لباس تیره پوشیدید، مگر چه خبر است؟ مهندس خالدی بلند شد و‌ گفت: قربان! رهبرمان رحلت کرده است و ما عزاداریم. افسر عراقی از اینکه برای امام عزاداری کردیم و وفاداری خودمان را به امام و آرمان های امام نشان دادیم خشمگین شد و به مرحوم‌ حاج آقای خالدی گفت: برای چی عزاداری می کتید، حتما شما تحریک کردی عزاداری کنند! در صورتیکه اینطور نبود ما عمیقأ عزادار بودیم و کسی ما را تحریک نکرده بود. 🔻دو هفته انفرادی بخاطر درگیری با پناهنده ها بعد ایشان را از ما جدا کرد و‌ با برادرانی که در بند چهارم با طرفداران منافقین و پناهنده ها درگیر شده بودند را به سلولهای انفرادی بردند و مابقی ما را هم هر روز تا دو‌ هفته به ضرب و شتم خود قرار می دادند. 🔻به همدیگه روحیه می دادیم هر روز که می گذشت بعد از تنبیه به همدیگر خسته نباشید می گفتیم و روحیه مان را بنحوی افزایش می دادیم و هیچ کوتاه نیامدیم تا اینکه خود سربازان عراقی خسته شدند و به تنبیه پایان دادند. آزاده اردوگاه تکریت ۱۱ https://eitaa.com/taakrit11pw65 #رضا_رفیعی #رحلت_امام

احمد چلداوی | ۱۳۴ ◾فرار به سنگ سخت خورد بعد از اینکه با شیطنت راننده مرموز عراقی، نگهبان پاسگاه به ما شک کرد و ما را جهت تحقیق و بازرسی پیاده کرد حس کردیم کار تمام است. نمی خواستیم به اردوگاه برگردیم در یک لحظه من و‌ هاشم از غفلت نگهبان ها استفاده کرده و بسرعت فرار کرده و شروع به دویدن کردیم. برای احتیاط از آب گل آلود خوردیم به یک برکه آب گلی و پر از جلبک رسیدیم که از باران شب قبل پر شده بود. هاشم کمی آب خورد و به من هم گفت که بخورم، چون ممکن بود چند روزی آب برای خوردن پیدا نکنیم. من نتوانستم بخورم، هاشم هم کمی بعد حالش به هم خورد و شروع کرد به بالا آوردن. این هم شد قوز بالا قوز. هاشم پشت فنس گیر افتاد! نخلستان سر و ته نداشت. کمی دویدیم تا به یک دیوار فنسی رسیدیم. از آن بالا رفتم و پریدم آن طرفش. هاشم دستش شکسته بود و نتوانست از فنس بالا بیاید. اصلاً متوجه هاشم نبودم. کمی که دویدم هاشم صدا کرد: «احمد! برگرد من گیر کردم. برگشتم و با یک دست پشتش را گرفتم و از بالای فنس ها کشیدمش بالا. هاشم نتوانست خودش را نگه دارد و از آن بالا پرت شد پایین و با کمر به شدت به زمین خورد. دلم برایش سوخت اما فرصت هم دردی نبود. هاشم بلافاصله بلند شد و دنبالم شروع به دویدن کرد. فاصله درختها از هم زیاد بود و نمی شد داخل باغ قایم شد. 🔻جایی نداشتیم پنهان شویم! مستأصل شده بودیم چه کنیم، نخلستان توسط عراقیها محاصره شده بود. به نظرم حداقل یک گردان عراقی ریخته بودند که ما را بگیرند زیاد وقت نداشتیم و جایی هم نمی توانستیم فرار کنیم باید هر طور شده خود را مخفی می کردیم. 🔻گودال کندیم و در آن مخفی شدیم سطح زمین برای آبیاری شیاربندی شده بود، شیارهایی به پهنا و عمق حدود نیم متر لذا تصمیم گرفتیم کف یکی از شیارها را بکنیم تا بتوانیم خودمان را داخل آن، زیر خس و خاشاک مخفی کنیم. روی یکی از کانال ها یک پل کوچک برای تردد راحت تر ساخته بودند. کف کانال کنار همان روگذر را کندیم. به خاطر باران شب قبل، کانالها خیس بود و کندن آنها کاری نداشت.گودالی شبیه یک قبر درست شده بود. داخل قبر شدم و هر چه دم دستم آمد از برگ و چوب و خاشاک روی خودم ریختم و از هاشم خواستم که رویم را کاملاً با گل بپوشاند. مخفیگاه یا بهتر بگویم همان قبر من خیلی خوب شده بود. امکان نداشت که بتوانند پیدایم کنند اما پناگاه هاشم بخوبی من نبود، او دستش شکسته بود و با یک دست فرصت زیادی برای کندن گودال عمیق نداشت اجبارا در فاصله کمی از من یک گودال کوچک کند که عمق زیادی نداشت و سعی کرد خودش را داخل آن مخفی کند. 🔻از شدت سرما بدنم سر شد! گودال کاملا خیس و به شدت سرد بود. مدتی که گذشت تمام بدنم از فرط سرما سر شد. داخل قبر، مرتب ذکر می‌گفتم و از خدا می‌خواستم که از این مهلکه نجاتمان دهد. حالا شده بودم جزو اهل قبور. بعثی ها چند بار از بالای سرمان رد شدند. صدای صحبت ها و چکمه هایشان را می شنیدیم. فرمانده شان با توپ و تشر به آنها دستور می داد. خوشبختانه متوجه ما نشدند. قبرهای موقت به خوبی از عهده مخفی کردن مان از دست آن گرگها برآمده بودند. 🔻بین مرگ و اسارت گیر کرده بودیم ! ساعتی گذشت و حالا دیگر نفس کشیدن هم داشت سخت می شد. آن لحظات خود را در یک قدمی مرگ می‌دیدم. از مرگ نمی ترسیدم. در آن لحظات اگر فرصت انتخاب داشتم بین مرگ و اسارت حتما مرگ را انتخاب می کردم. اما این اراده اوست که در همه جا ساری و جاری است... آزاده اردوگاه تکریت ۱۱ https://eitaa.com/taakrit11pw65 #احمد_چلداوی