eitaa logo
تعلیقات
1.3هزار دنبال‌کننده
419 عکس
62 ویدیو
29 فایل
📚 در این صفحه گاهی #خاطراتم را می‌نویسم 📝 و گاهی #یادداشت هایی درباره مسائل گوناگون #حوزه و #جامعه و #انقلاب ... (حسین ایزدی _ طلبه حوزه علمیه قم) @fotros313h (📲 نشر مطالب فقط با ذکر #لینک)
مشاهده در ایتا
دانلود
تعلیقات
#اربعین 📝 يادداشت‌هاي اربعینی (3) 🔻 بین #عاشورا، اربعین و انتظار رابطه ای است که اگر از آن غفلت کن
📝یادداشت‌های اربعینی (4) 🔻 در هر عصر، محور و مبارزه با مستکبران و طاغوتیان است و در این مبارزه یا با امام هستی یا بر امام! گوشه نشینی و عافیت طلبی و بی طرفی در این میانه معنایی ندارد. اگر وجود خود را در مدار امام قرار ندهی و از شعاع نور او کناره بگیری، بی شک به وادی و غفلت پرتاب خواهی شد پس خود را به وادی نور امام برسان که او در زمانه تاریکی ها «مصباح الهدی» است. 🔻 با امام بودن را شرایطی است و هر کسی را در خیمه امام راه نیست. در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن شرط اول قدم آن است که عاشق باشی... 🔻 عاشق از خود هیچ ندارد و سر و جان در گرو معشوق می گذارد. عاشق واقعی نگاهش به نگاه معشوق گره می خورد. عاشق، منتظر دستور معشوق نمی ماند بلکه با اشارات او، دستور می گیرد و به راه می افتد. عاشق، را در دست دارد و می داند کی باید کجا باشد و کی باید چه کند. بین عاشق و معشوق این کلمات نیست که ارتباط ایجاد می کند بلکه قلب یگانه راه ارتباط عاشق و معشوق است. 🔻 «عشق» تنها «منطق» و معیار حرکت عاشق است. عشق می گوید کجا باش، چگونه باش، چکار کن. حتی اگر معشوق دوست بدارد تو را در مسلخ ببیند. چرا که عاشق دیگر خود را نمی بیند و تنها معشوق و میل او را می بیند. عاشق دل به خطر می زند، عافیت طلبی را بر خود حرام می کند، اگر معشوق بخواهد. 🔻 و اینجاست که معنای این روایت را درست می فهمیم که: هل الدین إلا الحب؟ محبت و عشق را با عافیت طلبی میانه ای نیست. آنان که عافیت طلبند و دنیاگرا، دین را محبتی معنا می کنند که از آن هیچ خطری تهدیدشان نکند. 🔻 جماعت دینی را می‌پسندند که دینای آن ها را تأمین کند و رفاه و آسایش مادی آن ها را مخدوش نکند. این ها دین خواه نیستند بلکه خودخواه اند راه را چند صباحی از دین خواهی طلب می کنند. و تا آنجایی با امام هستند که منافع شان به خطر نیفتد. عافیت طلبان و اهل دنیا، امام خواه نیستند، خودخواه اند و میل خود را همیشه بر میل امام ترجیح می دهند. از این روی هیچ گاه به کربلا نمی رسند. و اینجا بود که امام فرمود: الدین لعق علی السنتهم... دین تنها لقلقه زبان شان است نه باور قلب شان. 🔻 منطق عشق چنان منطق قویم و اصیل و قوی ای است که همه چیز غیر از معشوق را ذوب می کند. اصلا کارگاه عشق کوره ای است که می سوزاند آنقدر می سوزاند تا دیگر خودی نمی ماند و اینجا که خودی نماند و خودیت و منیت ذوب شد، تازه به مقام «منا أهل البیت» راه می یابی چرا که این مقام را جز اهل طهارت کسب نمی کنند و هر جا منیت باشد، نیست و امام جایی است که طهارت باشد و تنها مطهِّر در این میانه عشق است که هر چه رجس و نجاست و پلیدی نفس است را می شوید و با خود می برد. 🔻 با عشق می توان وضو گرفت و از جنابت دنیازدگی غسل کرد و پاک شد تا در حریم حجِ طواف وجود امام راه یابی و احرام در این طواف ردای محبت است که بر قامت غیر عشاق نمی پوشند. 📌 و کسی جز اهل طهارت را به خیمه امام راه نیست، چرا که «لا یمسه إلا المطهرون» 🆔 @taalighat
تعلیقات
#اربعین 📝 یادداشت‌های اربعینی (2) 🔻 بشریت از ظلم جور قدرت های سلطه گر و صاحبان زر و زور و تزویر ب
📝یادداشت‌های اربعینی (3) 🔻 در هر عصر، محور و مبارزه با مستکبران و طاغوتیان است و در این مبارزه یا با امام هستی یا بر امام! گوشه نشینی و عافیت طلبی و بی طرفی در این میانه معنایی ندارد. اگر وجود خود را در مدار امام قرار ندهی و از شعاع نور او کناره بگیری، بی شک به وادی و غفلت پرتاب خواهی شد پس خود را به وادی نور امام برسان که او در زمانه تاریکی ها «مصباح الهدی» است. 🔻 با امام بودن را شرایطی است و هر کسی را در خیمه امام راه نیست. در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن شرط اول قدم آن است که عاشق باشی... 🔻 عاشق از خود هیچ ندارد و سر و جان در گرو معشوق می گذارد. عاشق واقعی نگاهش به نگاه معشوق گره می خورد. عاشق، منتظر دستور معشوق نمی ماند بلکه با اشارات او، دستور می گیرد و به راه می افتد. عاشق، را در دست دارد و می داند کی باید کجا باشد و کی باید چه کند. بین عاشق و معشوق این کلمات نیست که ارتباط ایجاد می کند بلکه قلب یگانه راه ارتباط عاشق و معشوق است. 🔻 «عشق» تنها «منطق» و معیار حرکت عاشق است. عشق می گوید کجا باش، چگونه باش، چکار کن. حتی اگر معشوق دوست بدارد تو را در مسلخ ببیند. چرا که عاشق دیگر خود را نمی بیند و تنها معشوق و میل او را می بیند. عاشق دل به خطر می زند، عافیت طلبی را بر خود حرام می کند، اگر معشوق بخواهد. 🔻 و اینجاست که معنای این روایت را درست می فهمیم که: هل الدین إلا الحب؟ محبت و عشق را با عافیت طلبی میانه ای نیست. آنان که عافیت طلبند و دنیاگرا، دین را محبتی معنا می کنند که از آن هیچ خطری تهدیدشان نکند. 🔻 جماعت دینی را می‌پسندند که دینای آن ها را تأمین کند و رفاه و آسایش مادی آن ها را مخدوش نکند. این ها دین خواه نیستند بلکه خودخواه اند راه را چند صباحی از دین خواهی طلب می کنند. و تا آنجایی با امام هستند که منافع شان به خطر نیفتد. عافیت طلبان و اهل دنیا، امام خواه نیستند، خودخواه اند و میل خود را همیشه بر میل امام ترجیح می دهند. از این روی هیچ گاه به کربلا نمی رسند. و اینجا بود که امام فرمود: الدین لعق علی السنتهم... دین تنها لقلقه زبان شان است نه باور قلب شان. 🔻 منطق عشق چنان منطق قویم و اصیل و قوی ای است که همه چیز غیر از معشوق را ذوب می کند. اصلا کارگاه عشق کوره ای است که می سوزاند آنقدر می سوزاند تا دیگر خودی نمی ماند و اینجا که خودی نماند و خودیت و منیت ذوب شد، تازه به مقام «منا أهل البیت» راه می یابی چرا که این مقام را جز اهل طهارت کسب نمی کنند و هر جا منیت باشد، نیست و امام جایی است که طهارت باشد و تنها مطهِّر در این میانه عشق است که هر چه رجس و نجاست و پلیدی نفس است را می شوید و با خود می برد. 🔻 با عشق می توان وضو گرفت و از جنابت دنیازدگی غسل کرد و پاک شد تا در حریم حجِ طواف وجود امام راه یابی و احرام در این طواف ردای محبت است که بر قامت غیر عشاق نمی پوشند. 📌 و کسی جز اهل طهارت را به خیمه امام راه نیست، چرا که «لا یمسه إلا المطهرون» 🆔 @taalighat