eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
425 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️امام حسن مجتبی عليه السلام:  🔸«مَنِ اتَّكَلَ على حُسنِ الاختِيارِ مِنَ اللهِ، لَم يَتَمَنَّ أ نّهُ فی غَيرِ الحالِ التی اختارَها اللهُ لَهُ». 🔹هركه به حُسن انتخاب خداوند تكيه كند، جز آن وضعى را كه خدا برايش برگزيده است، آرزوى داشتن وضعى ديگر نكند. 📕بحارالأنوار، ۷۸/۱۰۶/۶ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«امر به معروف» و «نهی از منکر» در میان وظایف دینی چه جایگاهی دارد؟ 🔹از یک جهت و از همه وظایف دینى مهم تر است. بدین جهت در حدیث ارزشمندى از (علیه السلام) مى خوانیم: «وَ مَا أَعْمَالُ الْبِرِّ کُلُّهَا وَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ، عِنْدَ الاَْمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْیِ عَنِ الْمُنْکَرِ، إِلاَّ کَنَفْثَة فِی بَحْر لُجِّیٍّ» [۱] (تمام‌ اعمال‌ نیک وحتّى جهاد در راه خدا در برابر و همچون قطره اى است در مقابل یک دریاى پهناور). 🔹ما یک تشبیه ساده و در عین حال دقیق و عمیق در مورد این دو داریم. توجّه فرمایید: مزرعه بزرگى را در نظر بگیرید. این مزرعه به دو چیز مهم نیاز دارد، تا سرپا بماند و مفید باشد: نخست آبیارى منظّم و کافى و به موقع، و گرنه همه درختان و محصولات باغ مى خشکد. 🔹دوم دفع آفات مختلفى که دامنگیر محصول مى شود. حکم آبیارى مزرعه عظیم دین را دارد و در حکم آفت زدایى آن است. اگر مزرعه دین به وسیله «امرِ به معروفِ منظّم و کافى و به هنگام»، آبیارى نگردد محصولات آن نابود مى گردد، همان گونه که چنانچه پس از بارور شدن محصولات، با «نهى از منکر» آفت زدایى صورت نگیرد، محصولى از آن مزرعه باقى نخواهد ماند. 🔹این که در روایت فوق و (از یک نظر) از همه مهم تر شمرده شده، دلیلش این است که بدون این دو، بقیّه واجبات به بار نمى نشینند. پی نوشت: [۱] نهج البلاغه، کلمات قصار، ۳۷۴ 📕اهداف قيام حسينى‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه امام على بن ابيطالب (ع) قم‏، ۱۳۸۹ش، ص ۳۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️لذت‌بردن از نماز، از مختصات انسان کامل 🔹در از هرطرف صدا شنیده میشود، و تنعم و لذت حاصل ازآن به مراتب گواراتر از لذت اکل و شرب است. در روایتی از علیه‌السلام درباره آیه «إِیاک نَعْبُدُ» (تنها تو را می‌پرستیم) آمده است که فرمود: «لا زِلْتُ أُکررُها حَتی سَمِعْتُها مِنْ قائِلِها» (پیوسته آن را تکرار میکردم، تا اینکه آن را از (حضرت حق) شنیدم). خوردن و خوابیدن و پرداختن به بعضی شئون حیوانی، ما را از برخی حیوانات پایین‌تر آورده است. 🔹خداوند متعال میفرماید: «وَ أَوْحَی رَبک إِلَی النحْلِ» (و پروردگارت به زنبور عسل وحی نمود). خدا میداند که زنبور عسل چه کارهای عجیبی را میکند که ما انسانها با ادعای شرافت معلوم نیست بتوانیم انجام دهیم. رسول اکرم صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ میفرماید: «حُببَ إِلَی مِنْ دُنْیاکمْ أَلنسِاءُ وَالطیبُ، وَ جُعِلَ قُرةُ عَینی فِی الصلاةَ» (از دنیای شما سه چیز مورد علاقه من است: عطر، زنان، ولی نور چشم من در قرار داده شده است). 🔹هرکدام از اینها محبوبیت و لذت تکوینی دارد، ولی لذتی که در است، بیشتر از لذت آن دو است، اما چه کنیم که در ذائقه ما شور و تلخ است؛ لذا هرچه زودتر میخواهیم را به آخر برسانیم و از آن فارغ شویم! بعضی از پروانه‌ها و زنبورها نیز بوی خوش را طالبند، بهره‌گرفتن از جنس مخالف هم مشترک بین حیوانات است، ولی این از مختصات و امتیازات انسان کامل است که از لذت می‌برد. 📕در محضر بهجت، ج۱ ص۱۰۵ منبع:وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله بهجت @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«هواپرستى» انسان را به چه سرانجامى مى رساند؟ 🔹 سرچشمه از خدا و خلق خدا است؛ «هواپرستی» عامل بیگانگى از همه اصول اخلاقى است، و بالاخره ، انسان را در خویشتن فرو مى برد، و از همه حقایق جهان دور مى سازد. یک جز به اشباع شهوات خویش نمى اندیشد، آگاهى، گذشت، ایثار، فداکارى و معنویت براى او مفهومى ندارد. رابطه این دو با هم در آیات به خوبى بازگو شده است؛ آنجا که در آيه ۲۸ سوره کهف مى فرمايد: 🔹«وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا» (هرگز چشم هاى خود را از این ، اما ظاهراً فقیر، برمگیر؛ و به خاطر به این مستکبران از خدا بى خبر، دیده میفکن). «وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا». (و از آنها که را از یاد خود ساختیم اطاعت مکن). «وَ اتَّبَعَ هَواهُ» (از آنها که پیروى کردند). «وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً». (همانها که همه کارهایشان است و خارج از رویه و توأم با ). در اینجا نخست، از خدا مطرح است و به دنبال آن پیروى از ، و جالب این که: نتیجه آن هم به طور مطلق ذکر شده است. 🔹چرا ، همیشه گرفتار است؛ شاید یک دلیلش این باشد که: در لذت هاى مادى همیشه رو به افزون طلبى مى رود، کسى که دیروز از فلان مقدار مواد مخدر نشئه مى شد، امروز با آن مقدار نشئه نمى شود، و باید تدریجاً بر مقدار آن بیفزاید. کسى که دیروز، یک قصر مجهز چند هزار مترى او را سیر مى کرد، امروز براى او یک امر عادى است، و به همین ترتیب، در همه شاخه هاى هوا و هوس، دائما رو به گام برمى دارند، تا خود را و نابود کنند. 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چاپ بیست و ششم، ج ۱۲، ص ۴۶۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️نقش حضرت معصومه در رابطه با نشر معارف اهل بیت علیهم السلام 🔹بدون‌تردید نقش (سلام الله علیها) در قم شدن و عظمت‌ یافتن این شهر عریقِ مذهبیِ تاریخی، یک نقش ما لا کلام فیه است. این ، این دختر جوانِ تربیت‌ شده‌ی دامان اهل‌بیت پیغمبر، با حرکت خود در جمع یاران و اصحاب و دوستان ائمه (علیهم‌ السّلام) و عبور از شهرهای مختلف و پاشیدن بذر و در طول مسیر در میان مردم، 🔹و بعد رسیدن به این منطقه و فرود آمدن در قم، موجب شده است که این شهر به عنوان پایگاه اصلی (علیهم‌ السّلام) در آن دوره‌ی ظلمانی و تاریکِ حکومت جباران بدرخشد و پایگاهی بشود که انوار علم و انوار را به سراسر از شرق و غرب منتقل کند. بیانات‌مقام‌معظم‌رهبری ۸۹/۰۷/۲۹ منبع‌؛ وبسایت‌ دفتر حفظ‌ و نشر آثار معظم‌ له @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️برکات مزار حضرت معصومه (سلام الله علیها) در نشر معارف اهل بیت (علیهم السلام) از قم 🔹ورود (سلام الله علیها) به باعث برکات فراوانی گردید، و به یمن وجود بارگاه ایشان در قم، امروزه از بزرگترین و با شکوه ترین جهان می باشد. اهمیت ، علما و دانشمندان فراوانى را به سوى این شهر جذب و بركات فراوانى را نصيب قم كرد، 🔹كه مهم ترين آنها گسترش مراكز علمى بود، و نقش بسزايى در تحكيم و گسترش حوزه علميّه و رفت‏ و آمد و ارتباط علما و راويان و شاگردان برجسته امامان (عليهم السلام) داشت. ورود ايشان به ، و مرقد مطهر او، و سپس ورود امامزادگان و راويان احاديث و دانشمندان كوفه و ديگر شهرها به قم، موجب تحوّلات تازه و مؤثّرى در استحكام و گرديد. [۱] 🔹هم اینک آن بانوى سرفراز و عمل و مركز نور و هدايت به صور گوناگون است: تدريس، تدرّس، مباحثه، مناجات، دعا، اذان، نماز جماعت، اقامه عزا و سوگوارى عزيزان خدا، مراسم جشن و سرور در اعياد مذهبى، سخنرانى ‏هاى سودمند مذهبى، ارشاد، وعظ و خطابه، قرائت قرآن كريم، ذكر مصيبت امام حسين (عليه‏ السّلام)، مديحه و مرثيه سرایى خاندان عصمت، نشر معارف اهل بيت، آشنايى ملل مسلمان جهان با يكديگر و ده‏ ها عناوين افتخارآميز ديگر از فيوضات اين كانون فيض لاينقطع و گسترده الهى است. [۲] 🔹جمله ای درباره در روایات معصومین (علیهم السلام) هست که درباره کمتر جایی و شاید هم درباره هیچ مکانی وارد نشده باشد. آن جمله این است که: «زمانی فرا می رسد که از علم و به تمام صادر می شود». در نهایت این جمله، این عبارت وجود دارد که: «حتّى لا يبقى في الأرض مستضعف فی الدين حَتَّى الْمُخَدَّرَاتُ فِي الْحِجَال‏» [۳] (تا جايى كه در روى زمين، مستضعفى در دين باقى نماند، حتی دخترانی که در حجله ها هستند). 🔹این اتمام حجت عمومی بسیار عمومی است و ما می بینیم که امروزه در پرتوی حضرت (سلام الله علیها)، تأسیس شد و در پرتو این حوزه علمیه علم از اینجا به مناطق مختلف جهان منتشر گردید. پ نوشت‌ها؛ [۱] همراه زائران قم و جمكران، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات امام على بن ابيطالب(ع)، قم، چ ۱، ص ۴۰ و ۲۶ [۲] بانوی ملکوت، کریمی جهرمی، علی، انتشارات بوستان کتاب، قم، ۱۳۹۳ش، چ ۱، ص ۳۶ [۳] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ ۲، ج ‏۵۷، ص ۲۱۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️دستورِ حیات 🔹ما باید کتابمان باشد. معنایش نه این است که فقط بگوییم کتاب ما قرآن است، بلکه باید با او بکنیم، به برسیم، با او اجتماع خودمان را اصلاح کنیم، با او همه جهات مادی و معنوی‌اش را طی کند. او است که کتاب ماست. این کتابی است که باید و و کنیم. بیانات‌ حضرت‌ امام ۵۸/۰۸/۱۶ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا با مرگ، پرونده اعمال انسان بسته می شود؟ 🔹 (عليه السلام) در پايان خطبه ۴۲ به مهم‌ترين تفاوت و اشاره كرده، مى فرمايد: «وَ إِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لاَ حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لاَ عَمَلَ» (امروز روز است نه حساب، و فردا وقت است نه عمل!). اين سخن از يك سو بيانگر اين واقعيت است كه تا در دست داريد، بر حجم خود بيفزاييد، و اگر مى بينيد نيكوكاران و بدكاران، پاكان و ناپاكان، اولياءالله و اشقياء، حزب خدا و حزب شيطان، در اين جهان در كنار هم زندگى مى كنند، بى آن كه بدكاران مورد مجازات الهى قرار گيرند و نيكوكاران مشمول پاداش خير شوند، به خاطر آن است كه اين جهان تنها است نه حساب و جزا. 🔹و از سوى ديگر هشدار مى دهد كه با پايان ، پرونده‌هاى اعمال براى هميشه بسته مى شود و راهى به سوى بازگشت و جبران نخواهد بود، و پشيمانى كمترين سودى نخواهد داشت، همان گونه كه (عليه السلام) در کلامی ديگر مى فرمايد: «لا عَنْ قَبِيْح يَسْتَطيعُونَ اِنْتِقالا وَ لا فِي حَسَن يَسْتَطيعُونَ اِزْدِياداً». [۱] (نه مى توانند از كه انجام داده اند بر كنار شوند، و نه مى توانند بر نيكى هاى خود بيفزايند!). 🔹نه براى فرياد «رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا». [۲] (پروردگار من! مرا بازگردانيد، شاید در آنچه ترک کردم [و کوتاهی نمودم] انجام دهم!)، پاسخى مى شنوند و نه آرزوى «فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ». [۳] (ای کاش بار دیگر [به دنیا] بازگردیم و از باشیم!) هرگز به واقعيت مى پيوندد! از اين آيات، و روايات مشابه آن كه در خطبه بالا آمد، به خوبى نتيجه مى گيريم كه اين، يك سنّت‌ تخلف‌ناپذير الهى است كه با يا زمانى كه انسان در آستانه مرگ قطعى قرار مى گيرد، بسته مى شود و راهى به سوى بازگشت و جبران نيست! 🔹در اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه در بسيارى از روايات آمده كه آثار كارهاى نيك و بد انسان بعد از مرگ، نیز به او مى رسد و به اين ترتيب او از نظر حسنات يا سيّئات سنگين تر مى شود؛ رسول خدا (صلى الله عليه و آله) مى فرماید: «سَبْعَةُ اَسْباب يُكْتَبُ لِلْعَبْدِ ثَوابُها بَعْدَ وَفاتِه، رَجُلٌ غَرَسَ نَخْلا اَوْ حَفَرَ بِئْراً اَوْ اَجْرى نَهْراً اَوْ بَنى مَسْجِداً اَو كَتَبَ مُصْحَفاً اَوْ وَرَّثَ عِلْماً اَوْ خَلَّفَ وَلَداً صالِحاً يَسْتَغْفِرُ لَهُ بَعْدَ وَفاتِه». [۴] (هفت سبب [از اسباب خير] است كه ثوابش براى بنده خدا بعد از او نوشته مى شود: كسى كه نخلى بكارد يا چاه آبى حفر كند يا نهرى به جريان اندازد يا مسجدى بنا كند يا قرآنى و يا كتابى سودمند بنويسد يا علمى از خود به يادگار بگذارد يا فرزند صالحى بعد از او بماند كه پس از درگذشت وى برايش استغفار كند). 🔹روشن است كه آنچه در اين حديث آمده نمونه هاى بارز است، وگرنه تمام آثار نيك و سنّت هاى حسنه اى كه از انسان باقى مى ماند همين اثر را دارد. با این وصف، آيا اينها با آنچه در بالا گفته شد منافاتى ندارد؟ پاسخ اين سؤال روشن است؛ سخن امام (علیه السلام) بدین معنا است که انسان بعد از ، عمل تازه اى نمى تواند انجام دهد، نه اين كه آثار اعمال گذشته به او نمى رسد، آرى پرونده‌ اعمال‌ جديد بسته مى شود و چيزى بر آن افزوده نمى گردد؛ 🔹ولى پرونده اعمال پيش از مرگ همواره گشوده است و انسان از ميوه هاى درخت هاى در برزخ و قيامت بهره مند مى شود. حتى از اعمالى كه فرزند صالح او انجام مى دهد و از آثار تربيت صحيحى است كه او در حال حياتش در مورد فرزند انجام داده بهره اى به او مى رسد و طبيعى است كه انسان از ميوه هاى درخت برومندى كه نشانده است بهره ببرد. پی نوشت‌ها [۱] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، ۱۴۱۴ق، چ ۱، ص ۲۷۹، (خطبه ۱۸۸) [۲] قرآن کریم، سوره مؤمنون، آيات ۹۹ و ۱۰۰ [۳] همان، سوره شعراء، آيه ۱۰۲ [۴] تنبيه الخواطر و نزهة النواظر (مجموعة ورّام)‏، ورام بن أبي فراس، مكتبة فقيه‏، قم‏، ‏چ ۱، ج ‏۲، ص ۱۱۰ 📕پيام امام امير المومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۲، ص ۴۷۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel