🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️گذری‌ کوتاه بر ویژگیهای‌ظاهری‌ و باطنی #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) 🔷 #امام‌_موسی‌_کاظم(ع)، امام‌ هفتم ما شیعیان،‌ که پس از شهادت پدرشان امام‌ جعفر صادق (ع) به #امامت رسیدند، و از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳، یعنی به مدت ۳۵ سال رهبری شیعیان را بر عهده داشتند. ایشان #معاصر با چهار تن از #خلفای‌_عباسی یعنی #منصور، #مهدی، #هادی و #هارون‌_الرشید بودند که همگی در ضدیت با شیعه قرار گرفته، اختناق و فشار بسیاری را متوجه #امام‌_کاظم (ع) و اصحابشان نموده بودند. نام امام، #موسی و لقب آن حضرت، #کاظم (ع) کنیه آن امام #ابوالحسن و ابوابراهیم است. شیعیان و دوستداران لقب #باب‌_الحوائج به آن حضرت داده‌اند. ولادت #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری در ابوأ اتفاق افتاد. دوران‌ #امامت‌_امام‌_کاظم (ع) مقارن بود با سال‌های آخر خلافت منصور عباسی، و در دوره خلافت هادی و ۱۳ سال از دوران خلافت هارون که سخت‌ترین دوران عمر آن حضرت به شمار آمده است. 🔷 #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) از حدود ۲۱ سالگی براساس وصیت پدر بزرگوارشان و به امر خداوند متعال به #مقام‌_بلند_امامت رسیدند، و زمان امامت آن حضرت ۳۵ سال و اندکی بود که مدت امامت حضرت، از همه ائمه بیشتر بوده است، البته غیر از حضرت ولی عصر (عج). #امام‌_کاظم (ع) دارای قامتی معتدل بودند. صورتشان نورانی و گندمگون و رنگ مویشان سیاه و انبوه بود. بدن شریفشان از زیادی عبادت ضعیف شده بود، ولی همچنان روحی قوی و قلبی تابناک داشتند. #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) به تصدیق همه مورخان، به #زهد و عبادت بسیار معروف بوده اند. حضرتشان از عبادت و سخت‌کوشی، به #عبد_صالح معروف، و در سخاوت و بخشندگی مانند نیاکان بزرگوار خود بودند. #امام‌_کاظم (ع) کیسه‌های ۳۰۰ دیناری و ۴۰۰ دیناری و ۲۰۰۰ دیناری بین ناتوانان و نیازمندان تقسیم می‌کردند. از #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) روایت شده است که فرمودند: «پدرم پیوسته مرا به #سخاوت داشتن و کَرَم کردن سفارش می‌کرد». 🔷 #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) با آن کَرَم و بزرگواری و بخشندگی خود، #لباس‌_خشن بر تن می‌کردند. چنانکه نقل کرده‌اند: #امام‌ لباس خشن‌ می‌پوشیدند و همینطور #ساده_پوش بودند، و این خود نشان دیگری است، از بلندی روح و صفای باطن و بی‌اعتنایی آن امام به زرق و برق‌های گول زننده دنیا. #امام‌_کاظم (ع) نسبت به همسر و فرزندان و زیردستان بسیار #باعاطفه و #مهربان بودند. همیشه در اندیشه #فقرا و بیچارگان بودند، و پنهان و آشکار به آنها کمک می‌کردند. برخی از فقرای مدینه او را شناخته بودند، اما بعضی - پس از تبعید حضرت از مدینه به بغداد - به کرم و بزرگواریش پی بردند و آن وجود عزیز را شناختند. #امام‌_موسی‌_کاظم (ع) به تلاوت قرآن مجید انس زیادی داشتند. قرآن را با صدایی حزین و خوش تلاوت می‌کردند، آنچنان که مردم در اطراف خانه آن حضرت گرد می‌آمدند و از روی شوق و رقت گریه می‌کردند. 🔷بدخواهانی بودند که آن حضرت و اجداد گرامیش را - روی در روی - بد می‌گفتند و سخنانی دور از ادب به زبان می‌راندند، ولی آن حضرت با #بردباری و شکیبایی با آنها روبرو می‌شدند، و حتی گاهی با احسان آنها را به صلاح می‌آوردن و متنبه می‌ساختند. تاریخ، برخی از این صحنه‌ها را در خود نگهداشته است. لقب‌ #کاظم از همینجا پیدا شد. #کاظم یعنی نگهدارنده و #فرو_خورنده‌_خشم. این رفتار در برابر کسی یا کسانی بوده که از راه جهالت و نادانی یا به تحریک دشمنان به این کارهای زشت و دور از ادب دست می‌زدند. #رفتار_حکیمانه و #صبورانه آن حضرت کم کم، بر آنان #حقانیت_خاندان_عصمت و اهل بیت علیهم‌ السلام را روشن می‌ساخت، اما آنجا که پای گفتن کلمه حق - در برابر سلطان و خلیفه ستمگری - پیش می‌آمد، #امام‌_کاظم (ع) می‌فرمودند: «قُلِ الحَقَّ و ان کان فیه هُلاکُک، فَانَّ فیهِ نَجاتُک؛ #حق را بگو، اگر چه هلاک تو در آن باشد، زیرا #نجات تو در همان است». ارزش‌ والای‌ #حق به اندازه‌ای است که باید افراد در مقابل حفظ آن نابود شوند. در #فروتنی - مانند صفات شایسته دیگر خود - نمونه بودند. 🔷با #فقرا می‌نشستند و از بینوایان دلجویی می‌کردند. بنده را با آزاد مساوی می‌دانستند و می‌فرمودند: «همه، فرزندان آدم و آفریده‌های خدائیم». از ابوحنیفه نقل شده است که گفت: #موسی‌_بن‌_جعفر (ع) را در کودکی دیدم و از او پرسش‌هایی کردم، چنان پاسخ داد که گویی از سرچشمه ولایت سیراب شده است. به راستی ایشان #فقیهی_دانا و #توانا و #متکلمی_مقتدر و زبردست بود. محمد بن‌ نعمان نیز می‌گوید: #موسی‌_بن‌_جعفر (ع) را #دریایی_بی_پایان دیدم که می‌جوشید و می‌خروشید و بذرهای دانش به هر سو می‌پراکند. منبع: راسخون به‌نقل‌ از سایت‌ عصر شیعه #امام_کاظم @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد