eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️سیره امام محمدباقر؛ عبرتی برای شاگردانِ امروزِ ایشان ⚫️به مناسبت شهادت حضرت امام محمدباقر علیه‌السلام 🔹«تردیدی نمی‌توان داشت که اگر حضرت امام باقر فقط به زندگی علمی -ونه به و تشکیلاتی- سرگرم بود، خلیفه و سران رژیم خلافت به صرفه و صلاح خود نمی‌دیدند که با سخت‌گیری و شدت عملی که به خرج می‌دهند اولا آن حضرت را با مقابله تند علیه خود برانگیزند... ثانیا گروه دوستان و معتقدان به امام را -که تعدادشان اندک هم نبوده است- بر خود خشمگین کنند و از دستگاه خود ناراضی سازند.»(مقام معظم رهبری، انسان 250 ساله، ص241) ⚫️شهادت امام محمد باقر علیه السلام تسلیت. ❇️عبرت از شهادت: آیا برخی روحانیونِ محدود شده در فعالیت علمی را می‌توان شاگرد کاملی برای امام محمدباقر علیه السلام دانست؟آیا سخن حوزویان سکولار که تلاش می‌کنند دین را از سازندگی فکری و تشکیلاتی جدا کنند؛ پیروان امروز بنی‌امیه نیستند؟ @tabyinchannel
عليه السلام: 🔷كار خوب بر مردم دنيا سنگين است، به اندازه سنگينى آن در ترازوهاى ايشان در روز قيامت، و كار بد بر مردم دنيا سبك است، به اندازه سبكى آن در ترازوهايشان در قيامت. 📕بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۲۱۵، ح ۱۳ @tabyinchannel
⭕️ عليه السلام:  💠اِنَّما قُصَّ الاَْظْفارُ، لاَِنَّها مَقيلُ الشَّيْطانِ وَ مِنْهُ يَكونُ النِّسْيانُ؛ 🔷 ، از آن رو لازم است كه است و مى آورد.  📕كافى، ج ۶، ص ۴۹۰، ح ۶ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام محمد باقر علیه السلام 🔹 علیه‌السلام، در طول زندگی خود، به نشر و گسترش حقایق و معارف الهی پرداخت. مشکلات علمی را تشریح نمود. جنبش علمی دامنه داری به وجود آورد که مقدمات تاسیس یک دانشگاه بزرگ اسلامی را که در دوران امامت فرزند گرامیش امام صادق علیه السلام به اوج عظمت رسید، پی ریزی کرد. (ع) در علم، زهد، عظمت و فضیلت سرآمد همه بزرگان بنی هاشم بود. مقام بزرگ علمی و اخلاقی او مورد تصدیق دوست و دشمن بود. به قدری روایات و احادیث، در زمینه مسائل و احکام اسلامی، تفسیر، تاریخ اسلام، و انواع علوم، از حضرت به یادگار مانده است که تا آن روز از هیچ یک از فرزندان امام حسن و امام حسین علیه‌السلام به جا نمانده بود. [۱[ رجال و شخصیت های بزرگ علمی آن روز، نیز عده‌‏ای از یاران پیامبر اکرم (ص) که هنوز در حال حیات بودند، از محضر حضرت استفاده می‌‏کردند. 🔹«جابر بن یزید جعفی» و «کیسان سجستانی» (از تابعین) و فقهایی مانند: «ابن مبارک»، «زهری»، «اوزاعی»، «ابو حنیفه»، «مالک»، «شافعی»، «زیاد بن منذرنهدی» از آثار علمی او بهره‏‌مند شده، سخنان حضرت را، بی واسطه و گاه با چند واسطه، نقل نموده‌‏اند. کتب و مولفات دانشمندان و مورخان اهل تسنن مانند: طبری، بلاذری، سلامی، خطیب بغدادی، ابونعیم اصفهانی، و کتبی مانند: موطا مالک، سنن ابی داود، مسند ابی حنیفه، مسند مروزی، تفسیر نقاش، تفسیر زمخشری، و ده ها نظیر این ها، که از مهم ترین کتب جهان تسنن است، پر از سخنان پر مغز (ع) است و همه جا جمله: «قال محمد بن علی» و یا «قال محمد الباقر» به چشم می‏‌خورد. [۲] کتب شیعه نیز در زمینه‏‌های مختلف سرشار از سخنان و احادیث (ع) است. هرکس کوچکترین آشنایی با این کتاب ها داشته باشد، این معنا را تصدیق می‏‌کند. آوازه علوم و دانش های حضرت چنان اقطار اسلامی را پر کرده بود که لقب (گشاینده دریچه‏‌های دانش و شکافنده مشکلات علوم) به خود گرفته بود. 🔹«ابن حجر هیتمی» می‏‌نویسد: (ع) به اندازه ‏ای گنج های پنهان معارف و دانش ها را آشکار ساخته، حقایق احکام و حکمت ها و لطایف دانش ها را بیان نموده که جز بر عناصر بی بصیرت یا بد سیرت پوشیده نیست. از همین جاست که وی را شکافنده و جامع علوم، و برافرازنده پرچم دانش خوانده ‏اند. [۳] «عبدالله بن عطأ» که یکی از شخصیت های برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام بود، می‏گوید: هرگز دانشمندان اسلام را در هیچ محفل و مجمعی به اندازه محفل (علیه‌السلام) از نظر علمی حقیر و کوچک ندیدم. من «حکم بن عتیبه» را که در علم و فقه مشهور آفاق بود، دیدم که در خدمت (علیه السلام) مانند کودکی در برابر استاد عالی مقام، زانوی ادب بر زمین زده شیفته و مجذوب کلام و شخصیت او گردیده بود. [۴] آثار درخشان علمی امام محمد باقر (ع) و شاگردان برجسته‏‌ای که مکتب بزرگ وی تحویل جامعه اسلامی داد، پیشگویی پیامبر اسلام (ص) را عینیت بخشید. راوی این پیشگویی «جابر بن عبدالله انصاری» شخصیت معروف صدر اسلام است. 🔹جابر که یکی از یاران بزرگ پیامبر اسلام (ص) و از علاقه‏‌مندان خاص خاندان نبوت است، می‏گوید: روزی پیامبر به من فرمود: «بعد از من شخصی از خاندان مرا خواهی دید که اسمش اسم من و چهره ‏اش شبیه چهره‌ی من خواهد بود. او درهای دانش را به روی مردم خواهد گشود. پیامبر اکرم (ص) هنگامی پیشگویی را فرمود که هنوز (ع) چشم به جهان نگشوده بود. سال ها از این جریان گذشت، زمان امام سجاد (ع) رسید. روزی جابر از کوچه ‌‏های مدینه عبور می‏کرد، چشمش به حضرت باقر (ع) افتاد. وقتی دقت کرد، دید نشانه هایی که پیامبر فرموده بود، در او هست؛ پرسید: اسم تو چیست؟ فرمودند محمد بن علی بن الحسین، جابر بوسه بر پیشانی ایشان زد و گفت: جدت پیامبر (ص) به وسیله من به تو سلام رساند! جابر از آن تاریخ، به پاس احترام پیامبر و به نشانه عظمت (ع) هر روز دوبار به دیدار حضرت می‏رفت، او در مسجد پیامبر میان انبوه جمعیت می ‏نشست. در پاسخ بعضی از مغرضان که از کار وی خرده ‏گیری می‏کردند، پیشگویی پیامبر اسلام را نقل می‏کرد. [۵] بر این اساس و با توجه به پیشگویی پیامبر اکرم (ص) حضرت ملقب به گشت. پی نوشت ها: [۱] ارشاد مفید، ص ۲۶۱، قم، منشورات مکتبه بصیرتی [۲] مناقب ال ابی طالب، ج ۴، ۱۶۵، ابن شهر آشوب، قم انتشارات علامه [۳] الصواعق المحرقه، ص ۲۰۱ ، قاهره، مکتبه القاهره، ۱۳۸۵ ه ق [۴] تذکره الخواص، ص ۳۳۷، سبط بن الجوزی، نجف، منشورات المطبعه الحیدریه،۱۳۸۳ ه ق [۵] بحار الانوار، ج ۴۶ ص ۲۲۶، تهران، مکتبه الاسلامیه، ۱۳۹۴ ه ق، چاپ دوم @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️منابع تاريخی چگونه از جايگاه رفيع علمی امام باقر (ع) ياد می كنند؟ (بخش اول) 🔹موقعیت علمی (ع)‌ آنقدر ممتاز بود كه بی‌ تردید از نظر بسیاری از علمای اهل سنت، ايشان در زمان حیات خویش شهرت فراوانی داشته و همواره محضر او از دوستدارانش، از تمامی بلاد و سرزمین‌ های اسلامی پر بوده است. موقعیت علمی ایشان، به مثابه شخصیتی عالم و فقیه، به ویژه به عنوان نماینده علوم اهل بیت (ع) بسیاری را وا می‌داشت تا از محضر او بهره گیرند و حل اشکالات علمی و فقهی خود را از او بطلبند. در این میان اهل عراق که شیعیان بسیاری در میان آنها وجود داشت، مفتون شخصیت آن حضرت شده بودند. [۱] 🔹در میان مراجعه کنندگان، آنچنان خضوعی نسبت به شخصیت علمی (ع) به چشم می‌ خورد که «عبداللّه بن عطای مکی» میگفت: «مَا رَأَيْتُ اَلْعُلَمَاءَ عِنْدَ أَحَدٍ قَطُّ أَصْغَرَ مِنْهُمْ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ وَ لَقَدْ رَأَيْتُ اَلْحَكَمَ بْنَ عُيَيْنَةَ مَعَ جَلاَلَتِهِ فِي اَلْقَوْمِ بَيْنَ يَدَيْهِ كَأَنَّهُ صَبِيٌّ بَيْنَ يَدَيِ مُعَلِّمِهِ؛ [۲] علما را در محضر هیچ‌کس کوچکتر از آنها در محضر (ع) ندیدم. حکم بن عیینه با تمام عظمت علمی‌ اش در میان مردم، در برابر آن حضرت مانند دانش‌ آموزی در مقابل معلم خود به نظر می‌ رسید». 🔹شهرت علمی حضرت، در حدّ تعبیر «ابن عنبة»، «كانَ واسِعَ الْعِلْمِ وَوافِرَ الْحلْمِ» مشهورتر از آن است که کسی بخواهد آن را بیان کند. [۳] این شهرت در زمان خود ایشان، نه تنها در حجاز که «كَان‏ سَّيِّد فُقَهَاء الْحِجَاز» [۴]، بلکه حتی در عراق و خراسان نیز بطور گسترده فراگیر شده بود. چنانکه راوی می‌ گوید: «دیدم که مردم خراسان دورش حلقه زده و اشکالات علمی خود را از او می‌ پرسیدند». [۵] همچنین «ذهبی» درباره (ع) می‌ نویسد: «وَ کانَ احدَ مَن جَمعَ بَینَ العِلمِ و العَملِ و السُّؤَدد وَ الشَّرفِ وَ الثِّقهِ وَ الرِّزانهِ وَ کَانَ اَهلاً لِلخِلافَهِ؛ [۶] از کسانی است که بین علم و عمل و آقائی و شرف و وثاقت و متانت جمع کرده و اهلیّت برای خلافت داشت». 🔹استاد «ابو زهره» درباره مرجعیت عام امام می‌ نویسد: «امام باقر (ع) وارث امام سجاد (ع) در امامت و هدایت مردم بود، از این رو علمای تمام بلاد اسلام از هر سو به محضر او می‌ شتافتند و کسی از مدینه دیدن نمی ‌کرد، جز این که به خدمت او شرفیاب شده و از علوم بی‌ پایانش بهره‌ ها می‌ گرفت». و همو می‌ نویسد: «كانَ يقْصُدُهُ مِنْ ائِمَّةِ الفقه وَالْحَديثِ كَثيرونَ؛ [۷] از بزرگان فقه و حدیث، خیلی‌ ها به قصد بهره‌ گیری علمی پیش حضرتش می‌ آمدند». و از عیون الاخبار نقل شده است که: «قَدْ اَخَذَ عَنْهُ اهلُ الْفِقْهِ ظاهِرَ الْحَلالِ وَالْحرام؛ [۸] فقیهان، احکام حلال و حرام را از او می‌ گرفتند». 🔹او همانند پدرش امام سجاد (ع) که شهرت عظیم علمی در میان مردم داشت، مورد احترام خاص و عام بود. «محمد بن منکدر» که خود یکی از محدثان معروف اهل سنت بود، در عظمت امام پنجم شیعیان چنین می‌ گوید: «من جانشین علی بن الحسین (ع)، از میان فرزندان او را - که نزدیکترین آنان به او از نظر علم و فضیلت هم می‌ بایست باشد - ندیده بودم تا روزی که به محضر فرزندش (ع) رسیدم». [۹] بسیاری از دانشمندان بزرگ اسلامی درباره مقام علمی و موقعیت فقهی حضرتش جملات زیبایی بر زبان رانده‌ اند که استاد «اسد حیدر» آنها را در کتاب خود گرد آورده است. [۱۰] ... پی نوشت‌ها؛ [۱] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ م۲، ج۴۶ ص۳۳۲. [۲] الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، مؤسسة آل البيت، ص۲۸۰. [۳] عمدة الطالب فی أنساب آل أبيطالب، مکتبة الحیدریه‏، ص۱۹۵. [۴] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، کتابخانه آيت الله مرعشى نجفی، چ۱، ج۱۵، ص۷۷. [۵] بحارالانوار، همان، ج۴۶، ص۳۵۷. [۶] سير أعلام النبلاء، مؤسسه الرساله، ج۴ ص۴۰۲. [۷] الامام الصادق(ع)، ابو زهره، دار الفکر، بی تا، ص۲۲. [۸] حیاة الامام الباقر(ع)، شریف قرشی، باقر، دار البلاغه، ج۱ ص۱۳۹. [۹] إتحاف بحب الأشراف‏، المطبعة الادبیه‏، ص۱۴۵. [۱۰] الامام الصادق(ع) و المذاهب الاربعه، اسد حیدر، مکتبة امام امیرالمومنین، بی تا، ج۲ ص ۴۳۵-۴۳۹ 📕حیات‌فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، چ ششم، ص ۲۸۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«امام باقر» (عليه السلام) از چه جایگاه علمی‌ای برخوردار بودند؟ (بخش اول) 🔹 (عليه السلام) طى مدت امامت خود، در شرایطی نامساعد، به نشر و اشاعه و پرداخت و را تشريح نمود و جنبش علمى دامنه دارى به وجود آورد كه مقدمات تاسيس يك «دانشگاه بزرگ اسلامى» را كه در دوران امامت فرزند گراميش (عليه السلام) به اوج عظمت رسيد، پى ريزى كرد. 🔹جابر كه يكى از ياران بزرگ پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و از علاقمندان خاص خاندان نبوت است، مى گويد: روزى (صلی الله علیه و آله) به من فرمود: «بعد از من شخصى از خاندان مرا خواهى ديد كه اسمش اسم من و چهره اش شبيه چهره من خواهد بود. او را به روى مردم خواهد گشود». (صلی الله علیه و آله) هنگامى این پيشگويى را فرمود كه هنوز (عليه السلام) چشم به جهان نگشوده بود. 🔹سال ها از اين جريان گذشت، زمان پيشواى چهارم رسيد. روزى جابر از كوچه هاى مدينه عبور میكرد، چشمش به (عليه السلام) افتاد، وقتى دقت كرد، ديد نشانه هايى كه (صلی الله علیه و آله) فرموده بود، عينا در او هست. پرسيد اسم تو چيست؟ گفت: اسم من «محمد بن على بن الحسين» است. جابر بوسه بر پيشانى او زد و گفت: جدت پيامبر به وسيله من به تو سلام رساند! جابر از آن تاريخ، به پاس احترام پيامبر (صلی الله علیه و آله) و به نشانه عظمت (عليه السلام) هر روز دوبار به ديدار آن حضرت مى رفت. 🔹او در مسجد پيامبر ميان انبوه جمعيت مى نشست (و در پاسخ بعضى از مغرضين كه از كار وى خرده گيرى مى كردند) پيشگويى پيامبر اکرم را نقل مى كرد. (عليه السلام) در ، ، و سرآمد همه بزرگان بنى هاشم بود و «مقام بزرگ علمى و اخلاقى» او مورد تصديق دوست و دشمن بود. به قدرى و ، در زمينه مسائل و احكام اسلامى، تفسير، تاريخ اسلام، و انواع علوم، از آن حضرت به يادگار مانده است كه تا آن روز از هيچ يك از فرزندان امام حسن و امام حسين (علیهم السلام) به جا نمانده بود. [۱] 🔹رجال و شخصيت هاى بزرگ علمى آن روز، و نيز عده اى از ياران پيامبر (صلی الله علیه و آله) كه هنوز در حال حيات بودند، از محضر آن حضرت استفاده مى كردند. جابر بن يزيد جعفى و كيسان سجستانى (از تابعين) و فقهایى مانند: ابن مبارك، زهرى، اوزاعى، ابوحنيفه، مالك، شافعى، زياد بن منذر از آثار علمى او بهره مند شده، سخنان آن حضرت را، بى واسطه و گاه با چند واسطه، نقل نموده اند. ... پی نوشت؛ [۱] الارشاد، شیخ مفید، منشورات مکتبه بصیرتی، ص ۲۶۱ 📕سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(ع)، چ بیست و ششم، ص ۳۱۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«امام باقر» (عليه السلام) از چه جایگاه علمی‌ای برخوردار بودند؟ (بخش دوم و پایانی) 🔹كتب و مولفات و مورخان مانند: طبرى، بلاذرى، سلامى، خطيب بغدادى، ابونعيم اصفهانى، و كتبى مانند: موطا مالك، سنن ابى داود، مسند ابى حنيفه، مسند مروزى، تفسير نقاش، تفسير زمخشرى، و ده ها نظير اينها، كه از مهمترين كتب جهان تسنن است، پر از «سخنان پرمغز» (عليه السلام) است و همه جا جمله: «قال محمد بن على» و يا «قال محمد الباقر» به چشم مى خورد. [۱] نيز در زمينه هاى مختلف سرشار از سخنان و (عليه السلام) است و هركس كوچكترين آشنايى با اين كتابها داشته باشد، اين معنا را تصديق مى كند. 🔹آوازه علوم و دانش هاى (عليه السلام) چنان اقطار اسلامى را پر كرده بود كه لقب (گشاينده دريچه هاى دانش و شكافنده مشكلات علوم) به خود گرفته بود. ابن حجر هيتمّى مى نويسد: (عليه السلام) به اندازه اى گنج‌هاى پنهان و را آشكار ساخته، حقايق و و لطايف را بيان نموده كه جز بر عناصر بى بصيرت يا بد سيرت پوشيده نيست و از همين جاست كه وى را و ، و برافرازنده پرچم دانش خوانده اند. [۲] 🔹عبدالله بن عطأ كه يكى از شخصيت هاى برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام بود، می‌گويد: «من هرگز را در هيچ محفل و مجمعى به اندازه محفل (عليه السلام) از نظر علمى حقير و كوچك نديدم. من «حكم بن عتيبه» را كه در علم و فقه مشهور آفاق بود، ديدم كه در خدمت (عليه السلام) مانند كودكى در برابر استاد عالی مقام، زانوى ادب بر زمين زده شيفته و مجذوب كلام و شخصيت او گرديده بود. [۳] 🔹 (عليه السلام) در سخنان خود، اغلب به استناد نموده از كلام خدا شاهد مى آورد و می‌فرمود: «هر مطلبى گفتم، از من بپرسيد كه در كجاى است تا آيه مربوط به آن موضوع را معرفى كنم». [۴] (عليه السلام) شاگردان برجسته اى در زمينه هاى و و و ديگر علوم اسلامى تربيت كرد كه هر كدام وزنه علمى بزرگى به شمار مى رفت. شخصيت هاى بزرگى همچون: محمد بن مسلم، زراره بن اعين، ابو بصير، بريد بن معاويه عجلى، جابربن يزيد، حمران بن اعين، و هشام بن سالم از تربيت يافتگان مكتب آن حضرتند. 🔹 (عليه السلام) می فرمود: «مكتب ما و احاديث پدرم را چهار نفر زنده كردند، اين چهار نفر عبارتند از: زراره، ابوبصير، محمد بن مسلم و بريد بن معاويه عجلى. اگر اينها نبودند كسى از تعاليم دين و مكتب پيامبر بهره اى نمى يافت. اين چند نفر حافظان دين بودند. آنان، از ميان شيعيان زمان ما، نخستين كسانى بودند كه با مكتب ما آشنا شدند و در روز رستاخيز نيز پيش از ديگران به ما خواهند پيوست». [۵] شاگردان مكتب (عليه السلام) سرآمد فقها و محدثان زمان بودند و در ميدان رقابت علمى بر فقها و قضات غير شيعى برترى داشتند. پی نوشت: [۱] ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، موسسه انتشارات علامه، ج ۴، ص ۱۹۵؛ [۲] الصواعق المحرقه، الطبعه الثانيه، قاهره، مكتبه القاهره، ص ۲۰۱؛ [۳] سبط ابن الجوزى، تذكره الخواص، منشورات المطبعه الحيدريه، ص ۳۳۷؛ [۴] طبرسى، احتجاج، المطبعه المرتضويه، ص ۱۷۶؛ [۵] شيخ طوسى، اختيار معرفه الرجال، دانشگاه مشهد، ص ۱۳۶ و ۱۳۷ 📕سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(ع)، چ ۲۶، ص ۳۱۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel