eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️فرزند آوری در آئینه قرآن (بخش هفتم) 🔸در ، آیاتی نقل شده اند که بر تمنّی و دعای برخی از برای دلالت می کنند. این دعا و طلب ها از محضر الهی و متعاقب آن اجابت آنها و تعابیری که خداوند متعال از این اجابت می فرماید، همگی دالّ بر و برکت این موضوع در قاموس فرهنگ قرآنی است. 🔹آیات مربوط به حضرت زکریا (ع) در آیات ۳۸ و ۳۹ سوره آل عمران می خوانیم: «هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لي‏ مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ * فَنادَتْهُ الْمَلائِكَةُ وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى‏ مُصَدِّقاً بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ سَيِّداً وَ حَصُوراً وَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحينَ؛ در آنجا بود كه پروردگار خويش را خواند و عرض كرد: خداوندا! از طرف خود، به من عطا فرما، كه تو دعا را مى شنوى * و هنگامى كه او در محراب ايستاده، مشغول نيايش بود، فرشتگان او را صدا زدند كه: خدا تو را به بشارت میدهد، [كسى] كه كلمه خدا [مسيح‏] را تصديق ميكند و رهبر خواهد بود و از هوس هاى سركش بركنار و پيامبرى از صالحان است». 🔹اين آيات گوشه اى از زندگى پيامبر الهى، زكريا (ع) را در ارتباط با داستان حضرت مريم‏ (س) بيان مى‏كند. همسر زكريا و مادر مريم خواهر يكديگر بودند و اتفاقا هر دو در آغاز نازا و عقيم بودند. هنگامى كه مادر مريم از لطف پروردگار، صاحب فرزند شايسته اى چون (س) شد و (ع) اخلاص و ساير ويژگیهاى شگفت آور او را ديد، آرزو كرد كه او هم صاحب فرزندى پاك و با تقوا همچون مريم شود. فرزندى كه چهره اش آيت و عظمت خداوند گردد و با اينكه ساليان درازى از عمر او و همسرش گذشته بود و از نظر معيارهاى طبيعى بسيار بعيد به نظر مى رسيد كه صاحب فرزندى شود، ولى ايمان به قدرت پروردگار و مشاهده نعمتهایی که شامل حال مریم شده بود، قلب او را لبريز از اميد ساخت كه شايد در فصل پيرى، ميوه فرزند بر شاخسار وجودش آشكار شود؛ به همين دليل هنگامى كه مشغول نيايش بود از خداوند طلب «ذریة طیبة»؛ (فرزند پاکیزه) نمود. [۱] 🔹«طيّبِ» هر چيزی، آن است كه براى چيز ديگر سازگار و در برآمدن حاجت آن دخيل و مؤثر باشد. مثلا شهر طيب آن شهرى است كه براى زندگى اهلش سازگار و داراى آب و هوايى ملايم و رزقى پاكيزه باشد و كار و كسب و ساير خواسته ها براى اهلش هم فراهم باشد. همچنين عيش طيب، و حيات طيب، آن عيش و حياتى است كه ابعاض (پاره ها، افراد، اجزاء) و شؤون مختلفش با هم سازگار باشد، بطورى كه دل صاحب آن عيش به زندگى گرم و بدون نگرانى باشد. «طیب» به معنای عطر پاكيزه نیز هست و بنابراین آن فرزند صالحى است كه مثلا صفات و افعالش با آرزويى كه پدرش از يك فرزند داشت مطابق باشد. به همين جهت است كه خداى تعالى عين همين درخواست را درباره اش مستجاب نمود و با تعبیر «بشارت» از تولد فرزند برای او یاد کرد. این بشارت، يحيى (ع) بود كه‏ شبيه ترين انبيا به عيسى (ع) است. [۲] 🔹از این آیات شریفه بدست می آید که: اولا به اندازه ای مهم است که حضرت زکریا (ع) با وجود بالا رفتن سن خود و همسرشان و ناامیدی از اسباب طبیعی و ظاهری برای بچه دار شدن، برای دستیابی به این ، دست به دعا برداشتند و را از خداوند طلب کردند. ثانیا به دنیا آمدن یحیی (ع)، به عنوان اجابت چنین خواسته ای از سوی خداوند، آن قدر اتفاق مبارکی است که از آن تعبیر به «بشارت» می شود. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] تفسیر نمونه، ج ۲، ص ۵۳۳ [۲] المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ‌ص ۲۷۴ نويسندگان: حجّة الاسلام احمد حیدری - علی غبیشاوی منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️فرزند آوری در آئینه قرآن (بخش هشتم) 🔸در ، آیاتی نقل شده اند که بر تمنّی و دعای برخی از برای دلالت می کنند. این دعا و طلب ها از محضر الهی و متعاقب آن اجابت آنها و تعابیری که خداوند متعال از این اجابت می فرماید، همگی دالّ بر و برکت این موضوع در قاموس فرهنگ قرآنی است. 🔹موضوع دعای حضرت زکریا (ع) برای فرزند داشتن در آیاتی دیگر از قرآن نیز تکرار شده است. در همین رابطه در آیات ۵ تا ۹ سوره مریم می خوانیم: «وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائی‏ وَ كانَتِ امْرَأَتي‏ عاقِراً فَهَبْ لي‏ مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا * يَرِثُنی‏ وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا * يا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ اسْمُهُ يَحْيى‏ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا * قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لي‏ غُلامٌ وَ كانَتِ امْرَأَتي‏ عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا؛ و من از بستگانم بعد از خودم بيمناكم [كه حق پاسدارى از آيين تو را نگاه ندارند]! و [از طرفى] همسرم نازا و عقيم است تو از نزد خود جانشينى به من ببخش * كه وارث من و دودمان يعقوب باشد و او را مورد رضايتت قرار ده * اى زكريا! ما تو را به فرزندى مى دهيم كه نامش «يحيى» است؛ و پيش از اين، همنامى براى او قرار نداده ايم! * گفت: پروردگارا! چگونه براى من فرزندى خواهد بود؟! در حالى كه همسرم نازا و عقيم است، و من نيز از شدّت پيرى افتاده شده ام!». 🔹گفتیم که (ع) به عنوان یکی از پیامبران بنی اسرائیل، کسی بود که تا اواخر عمر مبارکشان، فرزندی نداشتند. در این آیات نیز می بینیم که آن حضرت در مقطعی از حیاتشان این دعا را مطرح می کند که داشته باشد تا میراث‌دار ایشان و دودمان یعقوب (ع) گردد. تعبیر آن حضرت در دعا این است که از خداوند یک می خواهند، و این بدين جهت بود كه ولى هر كس عبارت است از آن شخصى كه متولى و عهده دار كار او باشد، و ولى ميت آن كسى است كه به امر او قيام مى كند، و جانشين او در ارثيه اش میشود. [۱] مفسران اسلامى بحث فراوانى پيرامون ماهیت این در این آیات کرده اند. 🔹گروهى معتقدند «ارث» در اينجا ارث در اموال است و گروهى آن را اشاره به مقام نبوت دانسته اند. بعضى نيز اين احتمال را داده اند كه منظور معنى جامعى است كه هر دو را شامل مى شود. بسيارى از دانشمندان شيعه معنى اول را انتخاب كرده اند در حالى كه جمعى از علماى تسنن معناى دوم را. [۲] به هر حال آنچه مسلم است این است که حضرت زکریا (ع) ضمن اظهار بیمناکی فرزند نداشتن و نگرانی از بستگان شان که ممکن است آیین او را پاسداری نکنند، و نیز با اعلام این نکته که فرزند داشتن شان طبق شرایط عادی  بعید است، از خداوند متعال مسئلت می کند که فرزندی داشته باشد. در پاسخ این دعا نیز می بینیم که خداوند استجابت دعای ایشان را آميخته با لطف و عنايت ويژه و با تعبیر بیان می کند. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۲۷۴ [۲] همان، ج ۱۴، ‌ص ۱۰ نويسندگان: حجّة الاسلام احمد حیدری - علی غبیشاوی منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️فرزند آوری در آئینه قرآن (بخش نهم) 🔸در ، آیاتی نقل شده اند که بر تمنّی و دعای برخی از برای دلالت می کنند. این دعا و طلب ها از محضر الهی و متعاقب آن اجابت آنها و تعابیری که خداوند متعال از این اجابت می فرماید، همگی دالّ بر و برکت این موضوع در قاموس فرهنگ قرآنی است. 🔹دیگر سوره ای که به موضوع این تمنی الهی (ع) اشاره کرده است، سوره انبیاء است. در آیه ۸۹ این سوره می خوانیم: «وَ زَكَرِيَّا إِذْ نادى‏ رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْني‏ فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثينَ؛ و زكريا را [به ياد آور] در آن هنگام كه پروردگارش را خواند [و عرض كرد]: پروردگار من! مرا تنها مگذار و تو بهترين وارثانى)!». با توجّه به آیاتی که از سوره های قبل راجع به آن حضرت بیان شد، هم اینک می دانیم که ظرف زمانی بیان این خواسته از سوی زکریا (ع) مربوط به دوره ای است که سالها بر عمر آن حضرت گذشته و برف پيرى بر سرش نشسته بود اما هنوز فرزندى نداشت، زیرا همسرش عقيم و نازا بود. او در آرزوى بود كه بتواند برنامه هاى الهى او را تعقيب كند و كارهاى تبليغی نيمه تمامش را تمام نماید، تا فرصت طلبان بعد از او بر معبد بنى اسرائيل و اموال و هداياى آن كه بايد صرف راه خدا مى شد پنجه نيفكنند. 🔹در اين هنگام با تمام قلب به درگاه خدا روى آورد، و برومندى كرد، و با دعائى كه توأم با نهايت ادب بود خدا را با این بیان خواند که «لا تَذَرْنِي». این فعل در زبان عربی از ماده «وذر» به معناى ترك كردن چيزى به خاطر كمى و بى اعتنايى آمده است. [۱] بنابراین زکریا (علیه السلام) اين حقيقت را بازگو كرد كه اگر تنها بمانم فراموش خواهم شد. نه تنها من فراموش خواهم شد که برنامه هاى من نيز به دست فراموشى سپرده مى شود. [۲] لذا این آیه شریفه می تواند دالّ بر این نکته باشد که تا چه اندازه می تواند و بی اعتبار شدن آدمی گردد و برعکس، برخورداری از این چه جایگاه سازنده ای در زندگی هر شخص می تواند داشته باشد. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] فرهنگ معاصر عربی فارسی، ص ۷۴۱ [۲] تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۴۹۱ نويسندگان: حجّة الاسلام احمد حیدری - علی غبیشاوی منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️این که قرآن کریم فرموده که خداوند «سميع الدّعاء» است، به چه معناست؟ 🔹در به تعبير تازه اى برخورد مى كنيم كه خدا را به توصيف كرده، و از قول پیامبر بزرگ خداوند (علیه السلام) نقل می کند كه وقتى حضرت زكريا آن همه شايستگى و مقام را در حضرت مريم (سلام الله علیها) مشاهده كرد ـ و تا آن زمان فرزندى نداشت شوق فرزندى كه برنامه هاى او را ادامه دهد در دل او گل كرد ـ (آن جا بود كه (علیه السلام) [با مشاهده آن همه شايستگى در مريم] پروردگار خويش را خواند و گفت: 🔹پروردگارا! از سوى خود، [نيز] به من عطا فرما، كه تو دعا را مى شنوى)؛ «هُنالِكَ دَعا زَكَرِيّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لی مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ». [۱] گرچه به معنى شنونده است، ولى در اين گونه موارد به معنى كسى است كه هم و هم و مى كند، و اين به خاطر آن است كه اگر كسى عملا پاسخ مثبت به چيزى ندهد گویی نشنيده است. [۲] پی نوشت: [۱] «ذريّه» به معناى فرزند است و به مفرد و جمع هر دو اطلاق مى شود؛ ولى در اينجا معنى مفرد دارد به قرينه «وليّاً» در آيه ۵ همين سوره. [۲] الجامع لأحكام القرآن، قرطبى، انتشارات ناصر خسرو، چ اول، ج ‏۴، ص ۷۲، سورة آل‏ عمران، آيات ۳۷ الى ۳۸ 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ نهم، ج ۴، ص ۱۲۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel