✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️مهربانی و عطوفت
🔹از دیدگاه اسلام، #مهربانی و محبت، مایه #قوام و برپایی جامعه انسانی است. #دین_مقدس_اسلام، همواره پیروان خود را به #مهربانی و مهرورزی به یکدیگر سفارش می کند. [۱] در #قرآن_کریم، #مهرورزان، جزو #اصحاب_میمنه یعنی سعادتمندان و کسانی معرفی شده اند که وجودشان سرشار از یمن و #برکت است. «ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ أمَنوُا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ أوُلئِك أَصْحابُ الْمَيمَنَةِ» [۲] (سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به صبر و استقامت و #مهربانى و عطوفت توصيه مى كنند. اينان #اصحاب_يمين هستند).
🔹#امام_صادق (عليه السلام) توصیه می کنند: «به یکدیگر متصل شوید و #پیوند_محبت را محکم کنید و به هم #نیکی نمایید و نسبت به هم #مهربان باشید!». [۳] #مهربانی یکی از ویژگی های شاخص #امام_مجتبی (عليه السلام) بود؛ بطوری که در سیره های مختلف حضرت، میتوان نشانی از #محبت و لطافت را مشاهده کرد. دریای محبت ایشان به قدری گسترده و جوشان بود که غریبه و آشنا را در برمی گرفت و حتی کسانی که یک بار با ایشان برخورد داشتند، از #لطف و محبت #امام (عليه السلام) بهره مند می شدند.
🔹برای مثال، نقل شده است که ایشان در مکانی نشسته بودند، هنگامی که خواستند از آنجا برخیزند، مرد فقیری سر رسید. #امامحسنمجتبی (علیه السلام) در کمال بزرگواری به آن تازه وارد خوش آمد گفتند و به او لطف کرده، فرمودند: «شما هنگامی در مجلس نشستید، که ما می خواستیم برخیزیم؛ آیا اجازه می دهید مجلس را ترک کنم؟ آن مرد هم اجازه داد». [۴] آنچه #امام_مجتبی (علیه السلام) در این سیره به جا آوردند، «مراعات حق همنشین» است که از #آداب_اجتماعی به شمار می رود و یکی از آثار مهم و قطعی آن، #ایجاد_محبت و الفت میان افراد است که #اسلام به آن تشویق می کند.
🔹همچنین #امام_رضا (علیه السلام) میفرماید: «موقعی که شهادت #امام_حسن (علیه السّلام) نزدیک شد، ایشان گریستند؛ به آن بزرگوار گفته شد: «آیا گریه میکنید، در صورتی که چنین مقام و منزلتی نزد پیغمبر خدا (صلّی الله علیه و آله) دارید و آن بزرگوار درباره شما فرموده، آنچه را که باید بفرماید؛ شما بیست حج با پای پیاده به جای آورده اید و سه مرتبه مال خود، حتی نعلینتان را با خدا تقسیم نموده اید!؟»؛ حضرت فرمود: «من برای دو موضوع گریه می کنم: یکی وحشت هنگام حساب و دیگری فراق دوستان». [۵]
🔹آری! #محبت_دوستان به قدری در دل حضرت جای داشت که در هنگام مرگ، غم فراق ایشان اشک بر چهره مبارک ایشان جاری ساخت. لطف سرشار آن امام رئوف، همچون باران، همه حتی حیوانات را در بر میگرفت. روزی #امام_مجتبی (عليه السلام) نشسته بودند و طعامی تناول می نمودند؛ سگی در نزدیکی ایشان ایستاده بود و حضرت هر لقمه ای که تناول می فرمودند، لقمه ای پیش سگ می افکندند. مردی گفت: «ای پسر پیامبر، آیا می خواهید این سگ را از شما دور کنم؟» حضرت فرمود: «آن را رها کن! زیرا از خدا شرم دارم در حالی غذا بخورم که جانداری به من نگاه کند و من آن را طعام ندهم و برانم». [۶]
پینوشتها؛
[۱] مقدس نيا، آداب معاشرت، ص ۱۶۵
[۲] سوره بلد، آیات ۱۷ و ۱۸
[۳] وسائل الشيعه، ج ۱۲، ص ۲۱۶
[۴] الطبقات الكبرى، خامسة ۱، ص ۲۸۱
[۵] مكارم الأخلاق (طبرسی)، ص ۳۱۶
[۶] مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۱۹۲
برگرفته از مجموعه مقالات همایش سبط النبی امام حسن مجتبی (ع)، ج۲، ص۷۱
منبع؛ حوزه نت
#مهر #مهربانی #عطوفت #محبت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد